-
Zoek resultaten
-
In reactie op: Vocht, muren, pleister, dakgoten, of niet, en zo
De echte kalkmortel: ooit waarschuwde m’n vader me, ik ging op de step ( de trottinette is nu weer heel trendy) naar de kleuterschool vlak achter de duinen, om nooit te dicht bij kalkputten te komen van de nieuwbouw onderweg, er zouden verschrikkelijke dingen gebeuren wanneer je daarin terecht zou komen. Tien jaar geleden bezocht ik Guédelon, een vroeg middeleeuws kasteel in aanbouw met de technieken van toen, nu een enorme toeristische trekpleister geworden. Een blik van herkenning bij het zien van deze kalkput, het mengproces en de opbouw van iets dat eeuwen zal kunnen doorstaan.
Die kant en klare droge kalk die nog gemengd moet worden met zand en water: het blijft oppassen, maar niet echt gevaarlijk. Wat de professionals vooral tegenstaat is de vrij lange droogtijd. Je moet er de tijd voor nemen, niet meteen een muur van meters hoog willen bouwen, laagsgewijs laten drogen. En cement werkt zo lekker snel.
Beamix had ooit zakken met kalkmortel op basis van schelpen, heel ouderwets, voor een pleisterlaag in een badkamer uitstekend geschikt, goede vocht regulerende eigenschappen. En lekker smeuïg met een uitstekende hechtkracht.
In reactie op: Vocht, muren, pleister, dakgoten, of niet, en zo
Mooie beschrijving van een geslaagd project. Wat die fouten uit het verleden door vorige bewoners begaan betreft: cement en easy quick fix oplossingen – waarom zou u moeilijk doen wanneer ons wonderproduct uw vochtproblemen in één keer oplost – hebben meer schade aangericht dan velen lief is. Het werken met pleisters op kalkbasis is nog steeds niet erg populair: vorig jaar had ik wat chaux NHL 3,5 nodig, bij drie bouwondernemingen langs geweest in Nevers, bij de derde hadden ze ergens achterin nog een paar zakken staan van Saint-Astier…..
De Spaanse niet klikbare link naar Biocalce werkt ook bij mij niet, ook niet als aparte url ingeplakt, krijg server errors terug van de andere kant van de Pyreneeën. Misschien een fout van de forum software. Deze link werkt hopelijk wel:
http://products.kerakoll.com/catalogo_dett.asp?idp=8862
De Spaanse productbeschrijving in pdf blijft lastig doen, dus met TinyURL anders opgelost. En nog wat meer Spaanse info.
In reactie op: Solarventi / ventileren / zelf doen
Zie https://infofrankrijk.com/forums/topic/vocht-muren-pleister-dakgoten-of-niet-en-zo/
Dat gravel bovenop het beton+asfalt was een dikke fout, het was kletsnat, tot aan de muur, en het had al weken niet geregend. Het is weggehaald, opgevuld met beton en betegeld, en voorzien van een goot.
Ondertussen heb ik ook maatregelen moeten nemen tegen vocht in huis. Al staat het in een droog klimaat, na een paar maanden met ramen en luiken dicht is het binnen veel te vochtig…
We zijn nu een paar jaar verder, en ik hoop dat we een paar goede maatregelen genomen hebben. Dit huis is 200 jaar oud, dikke muren van stenen, kalkcement, en .. gips, u kent dat wel. Een complicatie is dat dit een oude watermolen is, hoewel er in geen velden of wegen water is, dat werd in het verleden per aquaduct… maar ik dwaal af. Het houdt echter wel in dat er onder het hele huis een kelder is, en deels daaronder nog een, diepere, kelder. En al is het in deze buurt droog, er is altijd wel wat vocht. En als ik het goed begrijp is een ondergrondse kelder een soort “vacuum” qua vocht. Een kelder trekt dus altijd wat vocht aan. Wil je dat tegengaan dan moet je iets doen aan de buitenkant van de muren. Maar ja, daar zijn we 200 jaar te laat voor. Diverse bewoners hebben gepoogd wat tegen vocht te doen, door de keldermuren te besmeren met pleister, kalk, cement,… En , ja, dat helpt allemaal niks, integendeel. Het water gaat fijn in die laag zitten, en verdampt er nauwelijks uit, al ventileer je een jaar (zie 6b. beneden).
Bovenop de kelder staat dus het huis, met hele dikke muren, en het vocht uit de kelder kruipt ook langzaam omhoog. En ook hier hebben vorige bewoners allemaal domme dingen gedaan. Op de ouwe muur is binnen modern pleister gesmeerd, en daaroverheen nog eens een plastico muurverf. Het vocht werd dus fijn opgesloten in de muur, want ook aan de buitenkant was een moderne pleister + muurverf gesmeerd. En dat laat nauwelijks damp door. Even erg: moderne pleister en ouwe muren is een slechte combinatie, zeker met vocht: het pleister laat dan los.
Tel daarbij op dat dit huis een antiek dak heeft, zonder dakgoten, maar met een stuk buiten de muur uitstekende dakpannen. Regenwater splettert dus naar beneden, op de muren, die daar nat van worden. En rondom het huis zakt water de grond in, en zal ongetwijfeld deels in de kelder doordringen.
Behalve loslatende pleisters is het effect van vochtige muren: een onaangenaam binnenklimaat. Een huis met vochtige muren is niet warm te stoken: alle warmte wordt meteen door de natte muren opgeslorpt, terwijl je aan tafel zit te kleumen, en wolkjes damp uitademt.
Dit soort huizen werd vroeger anders gebruikt: alle deuren en ramen stonden overdag altijd open, terwijl wij, zeker ’s avonds, graag de ramen en deuren sluiten met de kachel aan. Wij ventileren dus minder. En als je dan ook nog eens dichtgeverfde natte muren hebt wordt het nooit goed. (Vroeger hadden ze een simpele ademende witkalk, nauwelijks nog te koop!)
Maatregelen.
1. de buitenmuur: de moderne pleister is eraf gebikt, en een nieuwe dampdoorlatende “mortero blanco” erop.
2. de buitenmuur heeft waar water valt een 1 meter hoge rand tegels gekregen.
3a. Er is een betonnen schuin aflopende rand zodat water meteen van het huis af stroomt.
4. dakgoten? Tja, dat is wel lastig met van die uitstekende dakpannen. Je kan ze afzagen en een moderne dakgoot installeren. Of je kan ze niet afzagen en de dakgoot een flink eind van de muur monteren. Allebei geen gezicht. Ik heb besloten dat de tegels op de muur en de betonnen rand uitgebreid konden worden met een “begane-grond dakgoot” in de vorm van zo’n plastic goot met roostertje erop, waar het water naar beneden spettert, en het water vervolgens met ondergrondse pvc-buis afvoeren:
3b. Bij de constructie van die goot kwam ik erachter dat bovenop de betonnen rand (met asfaltlaagje) grind en zand lag: kletsnat. Tot aan de achtermuur. Dat grind en zand moest dus weg, anders komt water nog steeds tot aan de muur. Gravel en zand vervangen door beton, en toch ook maar netjes betegeld, ook.
5. de binnenmuren zijn ontdaan van de foute pleister en verf, en er is een zeer dampdoorlatende soort van pleister voor teruggekomen: “Muroseco” van Kerakoll. Het is een bijzonder luchtig mengsel van kalk, silicaten, puimsteen, en zo. Het heeft een héél lichtgrijze kleur. Toen het net op de muur zat vond ik het wel wat donker, maar nu het droog is is het zó licht grijs dat ik het zo laat. Het is eigenlijk zelfs wel mooi! (Er bestaat een speciale witte verf voor deze pleister.) Kerakoll is een Italiaans bedrijf, de spullen zijn ook in NL en France te koop voor Eco en Bio bouw. Ik denk dat Muroseco in het Frans deze is: http://products.kerakoll.com/catalogo_dett.asp?idp=4781
De Spaanse is deze: http://products.kerakoll.com/gestione/immagini/prodotti/Biocalce%20MuroSeco%202018_(es-exp%20es-pe).pdf
(eh, die link is niet klikbaar, foutje in forum? copy-paste als geinteresseerd.)
Waar de muur vochtig is is de pleister wat donkerder, en zie je vlekken zoals hier, die na een paar maanden helemaal wegtrekken als de muur droogt, en terugkomen als de muur toch weer nat wordt. Dit is één week na aanbrengen, in deze ruimte tot anderhalve meter:
6a. De vieze natte pleisterlaag in de kelder is eraf gebikt. En voor het eerst is de kelder fris!
6b. Wat onverlet laat dat ik voorlopig de kelder nog wel ventileer met deze 28 Watt ventilator:
Afgelopen winter hebben we nog maar een fractie van de pellets verstookt van verleden jaar, en zelfs al is de temperatuur niet veel hoger dan vorig jaar, het binnenklimaat is een stuk beter, want droger.
JS
In reactie op: LINKY schakelt de stroomtoevoer te snel uit
Luuk, om zo snel mogelijk een antwoord te krijgen op de vraag wat nu wel en wat niet op die eenzame aardlekschakelaar is aangesloten volstaat het om de deksel van de groepenkast los te schroeven en een blik in het inwendige te werpen. Copy/paste uit de sectie verbouwen / elektriciteit op deze website:
“De drie manieren waarop een interrupteur différentiel in een groepenkast kan worden aangesloten zijn: model 1, model 2 en model 3 met verticale aansluitstrips zoals dat door Legrand in de handel is gebracht. Een vereenvoudigd schema van het inwendige waar het testknopje met een extra stroompje er voor zorgt dat het evenwicht tussen aan- en afvoerstroom verbroken wordt en de aardlekschakelaar tot actie overgaat. Aansluiting van de disjoncteurs met 10 mm² draad, maar veel beter is het om daar de zg. peignes de raccordement voor te gebruiken. Die overigens sinds het Amendement 5 van mei 2015 verplicht zijn.”
Jako’s vingerwijzing naar de four is wel een aardige. We hebben het één keer gehad dat na een wat langere periode van afwezigheid bij het inschakelen van de elektriciteit één van de aardlekschakelaars (30 mA) er uit klapte. De daarop aangesloten disjoncteurs allemaal uitgezet en één voor één weer ingeschakeld. De four bleek de boosdoener te zijn, vochtig geworden van binnen, condensvorming? Deurtje open, een kwartiertje met een haardroger de boel op temperatuur gebracht, probleem opgelost.
In reactie op: stucen van lemen muren
Goedemorgen,
Inmiddels heb ik alle lemen buitenmuren van mijn huis opnieuw gepleisterd. Op de oorspronkelijke leemlaag zat bij mij een laag kalkverven. Zeker een twintigtal. Ik heb de muur kaal gemaakt tot op het leem. Dat deed ik door met een plamuurmes de lagen kalkverf af te steken.
Leem goed bevochtigd (stevig sproeien met een tuinslang!) en een eerste raaplaag erop gezet van luchtkalk met zand. Verhouding die ik heb gehanteerd was bijna 1 op 2 , 1 gewichtsdeel kalk op 2 gewichtsdelen zand. (Saint Astier was leverancier) Waarom luchtkalk? Luchtkalk ontvochtigt de muren actief, hydraulische kalk faciliteert alleen het vochttransport. (maar lees dat vooral zelf na, ik schrijf nu op wat ik zelf heb gelezen, ik ben geen expert)
Het viel mij op dat in het leem, daar waar het beschadigd was en ik het inwendige kon beschouwen, paardenhaar was verwerkt en stro en takjes als wapening. De muur stamt naar schatting uit 1750.
Na de eerste raaplaag heb ik cm gaas op de raaplaag geschroefd als wapening. Daarop hadden eigenlijk nog twee lagen gemoeten, maar ik heb 1 afwerklaag gehanteerd. Na enige tijd uitharden kon ik schuren. Muur is beschermd middels dak overstek en aan de onderzijde een plint tegen opspattend water. Gaas voorzien van een voldoende dikke laag stuc. Waarom? Anders zomers haarscheuren in de stuclaag omdat het gaas warm wordt en uitzet. Er springen daarna kleine stukjes stuc uit de muuur.
Mijn ervaring: doe je het zomers, zet een zonnebril op! De kalkspecie in een betonmolen, die ik liet draaien tijdens het werk, leek steeds vloeibaarder te worden. Je kunt het spul heel lang verwerken. Specie niet te dun maken. Doe je dat wel dan druipt ie naar een uurtje vanzelf omlaag. Kalk is ook redelijk agresseif, dus beschermingsmiddle
Uitharden van luchtkalk duurt een paar jaar! Let op bij kozijnen en luiken. Ik heb mijn kozijnen “”verjongd”” door er eiken latten op te schroeven en daarop de scharnieren van de luiken te bevestigen. Doe je dat niet, let dan goed op dat je luiken bij openenen nog vlak tegen de muur kunnen.
En als laatste. Het is niet voor niets dat stucadoors van die kleine stevige mannetjes zijn.
Succes! Jeroen B, 62
In reactie op: Waar het NIET over gaat in de Midi Libre: Brexit
In een andere regionale krant – Le Journal du Centre – wel zo nu en dan aandacht voor de Brexit. In de Sudouest – daar wonen veel meer Britten – regelmatiger aandacht. Zonder al die Britten daar zou de regionale middenstand het nog moeilijker krijgen op een steeds verder ontvolkend platteland. Wat me verder opvalt vergeleken met twintig jaar geleden: het lijkt wel of de laatste jaren op de landelijke tv zenders het internationale nieuws nu altijd helemaal achteraan mag aansluiten, een paar zinnetjes en dan heb je het wel gehad.
Voor de Britten die hier permanent wonen of werken, dan wel une maison secondaire hebben, begon de jacht op een CDS (carte de séjour) een half jaar geleden al stevig op gang te komen. Hoe voorkomen we dat we in het ergste geval straks het land uit worden gebonjourd. De Franse regering heeft vanmiddag een perscommuniqué gepubliceerd met daarin een plan van aanpak voor het geval dat er een no-deal uit zou rollen na 29 maart. Voor de hier verblijvende Britse burgers zal dat tot hun opluchting een adempauze van 12 maanden geven, voldoende tijd om de nodige stappen te ondernemen om hun verblijf als derdelander te regulariseren. Maar wel met een lichte dreiging naar Londen toe: wanneer jullie buitenlanders het land uit gaan jagen dan zouden we dit beleid wel eens kunnen gaan herzien. In de hierna volgende passage wordt dat netjes verwoord in het voorbehoud dat wordt gemaakt ( sous réserve de réciprocité ):
La première ordonnance régit les droits des citoyens britanniques en France et prévoit notamment :
une période de douze mois, pendant laquelle, sous réserve de réciprocité, ces ressortissants britanniques pourront continuer de résider en France sans titre de séjour. Ils auront donc un an pour entreprendre les démarches pour obtenir de droit soit une carte de résident s’ils résident en France depuis plus de cinq ans, soit l’un des titres prévus pour les résidents présents depuis moins de cinq ans dans des conditions allégées.
Elders wordt nu ook koortsachtig gewerkt aan damage control: in Portugal willen ze de toeristen met een VK paspoort niet kwijt. Er komen speciale fast-track access lanes op de vliegvelden van Faro en Funchal.
En het VK had financieel al een bevoorrechte positie afgedwongen in de Brusselse carousel van afdrachten aan de EU en ontvangsten in de vorm van subsidies en andere tegemoetkomingen. Herinnert u zich deze nog, Thatcher, I want my money back.
Waar zijn ze mee bezig die Britten denk je dan. In de Eerste en Tweede Wereldoorlog ten koste van ongelooflijk veel verliezen aan mensenlevens gevochten voor een vrij Europa en nu lijken ze terug te schrikken voor het continue gevecht met de Europese bureaucratie in Brussel? Bang om compromissen te moeten afsluiten met andere lidstaten? Want dat zit getuige recente fel realistische gebeurtenissen in de House of Commons (order, order please!!) niet echt in de Britse politieke cultuur ingebakken. Liever veilig terug aan de andere kant van het Kanaal? Plezierig onder ons? Geen land in Europa denk ik waar de klasseverschillen zo groot zijn. En waar de politieke bovenklasse een in Nederland bekend geworden gezegde (dank aan Kees van Kooten en Wim de Bie) al eeuwenlang als lijfspreuk heeft: “Samen voor ons eigen”.
In reactie op: stucen van lemen muren
Bonsoir,
Ik woon ook in de Gers en heb vergelijkbare muren.
De gouden regel is altijd dat de muur van binnen naar buiten steeds minder hard en meer poreus moet worden. Een zachte laag op een harde muur kan altijd, een harde laag op een zachte muur geeft onherroepelijk problemen. De laag komt los of de muur krijgt vochtproblemen of beide. Dat gaat zeker gebeuren als u met cement werkt, maar een té harde hydraulische kalk is ook niet goed. Ook puur zand in de mix is niet ideaal voor een lemen muur. Standaardproducten in zakken ben ik geen fan van, ik vind ze duur en ik weet nooit precies wat er in zit.
Als de muur geen vochtbelasting kent omdat ie overdekt is of het een binnenmuur betreft, kunt u gewoon met leem stucen. Gewoon even spitten in uw tuin tot u op enige diepte de harde okerkleurige leem tegenkomt. Droge brokken kunt u fijnmeppen met de hamer, of samen met wat stukken baksteen een tijdje in de betonmolen draaien tot u een fijnkorrelig resultaat heeft. Natte leem kunt u direct mengen als die niet te vervuild is. U voegt water toe tot u een verwerkbare leembrei heeft die iets dikker is dan Griekse yoghurt.
Let op, het mengen van leem kan niet in de betonmolen, dan kleeft de hele boel vast en krijgt u het er niet meer uit. Een lage brede bak waar u doorheen kunt lopen om al stampend de boel te mengen is ideaal. U kunt ook een ondiepe geul of dergelijke in de tuin graven om het daarin te doen, net als onze voorouders 🙂
De muur voor het werk eerst kletsnat maken, eventueel de dag ervoor al beginnen met natspuiten. De leem opbrengen en uitstrijken met een stalen spaan, na enige uren droging licht natmaken en opnieuw afstrijken. Het kan zijn dat er na enige dagen/weken droogtescheurtjes ontstaan, dan gewoon weer kletsnat maken en met de stalen spaan de scheuren met wat slappe leempap dichtstrijken. Als u het resultaat te glad vindt, even natrekken met een stoffer of borstel.
Voor een buitenmuur die wel vochtbelasting ondergaat kunt u de leembrei mengen met kalk op een verhouding 1 kalk tegen 3 à 4 leem. Ik zou hiervoor chaux NHL-2 of eventueel NHL 3.5 gebruiken. Nier harder en zeker geen “Z” want daar is een percentage cement aan toegevoegd. Het duurt wat langer voordat het hard is maar doet wonderen voor de duurzaamheid van het resultaat.
Als u gewoon leem op deze manier gebruikt heeft u automatisch de goede kleur voor de muur te pakken.
Salutations, Jos
*EDIT: “geen betonmolen” toegevoegd
In reactie op: Xylophages (houtknagers)
Dank voor alle reacties. Binnenkort komt een knaag, vocht en ventilatie specialist bij mij thuis in .fr om het eea te adviseren. Ik hou mijn hart vast voor de kosten….
Grt,
RobertIn reactie op: Xylophages (houtknagers)
Het begint met de oorzaak wegnemen en dat is dus het vocht. Geen idee of dat optie is, maar vocht en hout is meestal geen goede combi, dus als het enigszins kan…..
Behandelen is goed te doen, maar wel met de juiste bescherming. Punt is wel dat een effectieve behandeling gebaat is bij onderzoek naar type knager en plaats/hoeveelheid en diepte van de aantasting. Dat bepaalt of alleen spuiten genoeg is, of dat je bijv. ook moet gaan b oren en injecteren.
Eerste vraag is dus waar zit/zitten de aantasting(en)In reactie op: Xylophages (houtknagers)
Hallo Robert,
Een direct antwoord op je vraag heb ik zo helaas niet.
Wel weet ik dat het een dure aangelegenheid is.
Ik heb er daarom zelf voor gekozen 2 dingen tegelijk te doen:
– bestrijden (zelf doen); daarna balken voorzien van beits/laklaag zodat ze minder vatbaar zijn voor vocht (wel pas doen als het hout goed droog is)
– vochtoorzaak wegnemen (aanleggen drainage; elektrische ontvochtigers installeren; ventileren)We zijn nu een aantal jaren verder en ik moet zeggen dat deze aanpak (bij ons) goed werkt.
Topic: Xylophages (houtknagers)
Beste mensen,
In ons huis hebben we de laatste tijd last van houtworm en andere houtknagers. Het is de laatste twee jaar erg vochtig in ons huis, waarvan ik op internet heb gelezen niet bevorderlijk is tegen houtknagers die juist worden aangetrokken tot vochtige ruimten.
Ik ben bang dat er niets anders op zit dan een specialist hiernaar te laten kijken en het huis te laten behandelen.Ik heb een aantal vragen en hoop dat een van jullie hiermee mij op weg kunnen helpen:
– Hoe vind ik een specialist? Hoe heet zo iemand?
– Heeft iemand een idee van de kosten, ik snap dat het afhankelijk is van de grootte van het huis. Ik schat ons huis 100m2 in met houten balken en deels houten vloeren.Mocht iemand een specialist weten in de omgeving Basse-Normandie (61)/Mayenne (53)/Sarthe (72) dan hou ik mij aanbevolen. Ons huis ligt in de buurt van Saint Pierre des Nids (20 km west van Alencon) (https://www.google.nl/maps/place/Saint-Pierre-des-Nids,+Frankrijk/@48.3999557,-0.1875812,12z)
Grt,
RobertIn reactie op: Luik maken: ook lijmen?
Bonjour Bas,
Alle tafelbladen, of ze nu voor binnen of voor buiten zijn, zijn strak verlijmd en derhalve onderhevig aan het fenomeen krimpen en uitzetten wat ik hierboven beschrijf. Dus die tafelbladen als geheel worden onder variërende vochtigheidsgraad groter en kleiner.
Echter, als je eens de moeite neemt om een tafel op zijn kop te zetten, zul je zien dat een tafelblad uit één stuk nooit onwrikbaar vast aan het onderstel is bevestigd. Er is altijd op één of andere manier voor gezorgd dat het tafelblad enigszins kan bewegen ten opzichte van het onderstel. Bijvoorbeeld door middel van schroeven/bouten die niet helemaal vast aangedraaid in sleufgaten zitten, met houten spieën die het blad losvast op het onderstel klemmen, met schuifmechanismen, whatever. Zie ook dit artikel.
Elke houtconstructie moet terdege doordacht zijn om goed met het “werken” van hout om te gaan. In paneeldeuren zitten de panelen met speling in de deurstijlen, parketvloeren worden gelegd met dilatatieruimte onder de plinten zodat ze niet verklemmen tussen de muren, in houtstapelbouw zitten deur- en raamkozijnen los schuivend in de “muren”, enzovoort, enzoverder.
Het door middel van vaste constructies, lijm en dergelijke willen blokkeren in plaats van accommoderen van de natuurlijke werking van hout is altijd tot mislukken gedoemd.
Salutations, Jos
In reactie op: Luik maken: ook lijmen?
Bonsoir Bas,
In elk geval NIET verlijmen!
De lames “werken” onder invloed van veranderingen in vochtigheidsgraad en temperatuur. Als je de groeven en messen verlijmt zullen bij fel droog weer de lames willen krimpen. Normaal wordt dat dan opgevangen doordat de messen een heel klein beetje uit de groeven schuiven. Als je gaat verlijmen kan dat niet meer en moet de spanning op een andere manier weg. Je lames zullen splijten en/of de messen scheuren eraf. Ik spreek uit bittere ervaring. 🙁
Vervorming van het luik voorkom je met de diagonale barres. Eventueel steek je draadeinden door de breedte van het luik om de lames tegen elkaar te trekken. Rotting voorkom je door behoorlijk hout te gebruiken en tijdig te schilderen met goede kwaliteit verf. Lijm en kit hebben aan je luik niets te zoeken.
Salutations, Jos
In reactie op: espagnolet-sluiting ramen repareerbaar?
Zen and the Art of Crémone Maintenance. Het lijstje met punten om jaarlijks eens even na te lopen wordt steeds langer…. Wanneer iets een beetje stroever gaat of problemen begint te vertonen moet je eigenlijk meteen aan de slag, want uitstellen is weliswaar de makkelijkste oplossing, maar meestal krijg je daar later spijt van.
Wat ik me nog afvraag: regelmatig inspuiten met wat WD 40 of soortgenoten helpt natuurlijk. Maar zou wat lagervet niet handiger zijn? Ik heb een keer een (te) grote pot lithiumvet (autobranche) gekocht, breed temperatuurbereik, hecht zeer goed op metaal, vrijwel ongevoelig voor vocht, die ik te pas en te onpas gebruik anders raakt het nooit op. Dan ben je met zo’n metalen “glijlagerbus” voor de komende tien jaar in één klaar.
Topic: Een badkamerproject
Alweer een badkamer verbouwing hoor ik sommigen denken. Inderdaad, met de voorspelbare regelmaat van de seizoenen kom je in alle doe-het-zelf en vakbladen mooie verhalen tegen, vele smaken, schitterende foto’s en soms met prijskaartjes waar een vorige generatie een compleet huis voor kocht. Dat de weg naar zo’n fraai eindresultaat soms weerbarstig is en dat je dan ook dingen doet waarvan je achteraf zegt: een volgende keer pak ik dat toch anders aan, dat komt meestal minder aan bod.
Christian is er wederom in geslaagd die elementen – inclusief alle bouwkundige – te combineren in een verslag over zijn badkamerproject in zijn huis in Bourgondië. Hij heeft het toegevoegd aan zijn website Klussen-in-Frankrijk in de categorie “overige projecten“. Helemaal nieuw is het niet, eerder al had hij er voor de Britten hier in Frankrijk over gerapporteerd. De vrij desolate begintoestand beschreef hij toen in de openingszin met een litterair understatement: “The room was not really a room”.
Nu we het dan toch over (on)gewenst water in huis hebben, Christian heeft de vochtproblemen die je in een traditioneel gebouwd Frans huis tegen kunt komen nog eens op een rijtje gezet in dit verhaal.
In reactie op: Luchje
Het gedrag van andere gazen in lucht hangt van een aantal factoren af.
Temperatuur: het soortelijk gewicht van lucht hangt af van de temperatuur, en die is ’s ochtends anders dan overdag, terwijl die van de gassen uit de fosse septique praktisch niet variëren (aardtemperatuur).
Vochtgehalte: het soortelijk gewicht van lucht is ook afhankelijk van het vochtgehalte, en dat is ’s ochtends ook anders dan overdag.
En dan natuurlijk wind en windrichting. Denk eraan dat wind, die over een dak gaat, sterk van richting kan veranderen (volgt het dak en gaat aan de lei-kant naar beneden).
Dus: er zijn een aantal factoren die moeilijk zijn in te schatten.En al dat is nog geen antwoord op de vraag: Waarom ’s ochtends, en niet overdag?
In reactie op: Isolatie onbeschoten kap
Stuifsneeuw smelt bij een zonnetje op het dak, en bevriest weer in de nacht. Deels zal het als lekwater zakken, maar zoveel is dat niet. Een groter deel verdampt en slaat op in de isolatie. Dus de vochtige condities blijven en zo krijg je aantasting van de houten constructie.
Stuifsneeuw komt met de wind heel ver, verticaal zelfs. Sommige producten (ik noem geen merken) kan je gebruiken om kieren te dichten, maar dan moet je ook de natuurlijke ventilatie optimaal houden zodat de vochtige lucht kan worden afgevoerd. Het samenspel tussen afdichting, ventilatie en kering moet optimaal zijn. Alleen dan realiseer je je doel: een prettig leefklimaat.
In reactie op: Isolatie onbeschoten kap
Je krijgt problemen, folies zijn niet dampdicht, maar dampremmend. Aangezien mensen uitademen in een gebouw vindt er vochttransport van binnen naar buiten plaats.
Zodra er een keer ergens condensatie optreed kan dat vocht nergens meer heen en gebeurt wat Jos al omschrijft, ellende.Waarom niet gewoon een dampopen folie toepassen aan de buitenzijde? Krijg je überhaupt die folie wel goed doorlopend aagebracht?
In reactie op: Isolatie onbeschoten kap
Bonsoir,
Treedt er nu echt een probleem op als ik op de gordingen een dampdichte folie aanbreng, dan isolatie (bv. steenwol) en dan weer een dampdichte folie?
Ik zou dat zelf niet doen. Als er door welke oorzaak dan ook tóch vocht tussen de dampdichte lagen komt kan dat slecht ontwijken. Bijvoorbeeld lokale lekkage door een klein scheurtje of gaatje. Als gevolg van het verhoogde vochtgehalte tussen de dampdichte lagen gaat de isolatie broeien, schimmelen en/of wordt een paradijs voor ongedierte. Bovendien daalt de isolatiewaarde als het materiaal vochtig wordt.
Persoonlijk zou ik óf isoleren door XPS platen tussen de sporen te klemmen met uitsluitend een dampdichte laag aan de binnenzijde, óf aan de binnenzijde een dampdichte- en aan de buitenzijde een dampdoorlatende folie toepassen.
Salutations, Jos
Topic: Mieren in het gras
Ook dit jaar weer last van mieren in het gras. Zou geen probleem zijn, ware het niet dat op de plekken waar de mieren hun gangen gegraven hebben, al het gras verdwijnt. Het probleem lijkt elk jaar toe te nemen. Al mierenpoeder gestrooid, maar zodra het iets vochtig is gaat het klonteren. Mierenlokdoosjes werken ook maar beperkt buiten.
Kokend water al geprobeerd.
Ik kreeg al de tip om het gras te vervangen door nieuwe graszoden, maar dat is een beetje veel werk (en duur) voor 600 m2.Heeft iemand nog andere tips?
In reactie op: Traditioneel muren voegen en bezetten – draadje
Emiel, hoe kort en bondig mag een samenvatting van enkele duizenden jaren ervaring met kalkmortels zijn? Ik denk dat je goed op koers ligt, op een gegeven moment merk je wel waar je nog iets kunt finetunen. De NHL heb ik gebruikt voor herstel van een deel van de fundering hier, waar wortels van een paar bomen diep waren ingedrongen. Voor blijvend vochtige omgevingen dus. Zie nogmaals deze uitleg. Bijtend spul dit soort mortels, handschoenen s.v.p. Succes met de klus!
In reactie op: Traditioneel muren voegen en bezetten – draadje
Welkom Samantha,
Mijn huis heeft van oorsprong lemen muren, meer precies torchis. Omdat ik een doos in een doos renovatie methode heb gehanteerd wilde ik absoluut zeker zijn dat het vocht dat in mijn lemen muren zit eruit zou kunnen. De binnenkant was immers na de doos in doos constructie min of meer dampdicht.
Mijn stucwerk buiten heb ik gedaan met luchtkalk van Saint Astier, met een verhouding van 1 kalk op 3 zand. Volledig uitharden duurt bijna 5 jaar, waarbij de stuc elk jaar wat harder wordt. Inmiddels is het werk 5 jaar geleden gedaan en het ziet er nog goed uit.Observaties tijdens het verwerken: schijnt de zon, dan heb je al snel een zonnebril nodig, het reflecteert enorm. Het leek bij mij wel alsof het mengsel dat ik in de betonmolen liet ronddraaien steeds viscozer werd. Of dat werkelijk zo was weet ik niet. Laagdikten van ongeveer 2 cm waren bij mij het maximum. Die moesten eerst wat harden voordat er een volgende laag op kon.
Als je wapening hanteert, dan voldoende dikke lagen opbrengen. Wapening die warm wordt, bv omdat de zon erop staat, laat de bovenliggende laag barsten als die niet voldoende dik is. Denk te voren goed na over wat je met de kozijnen doet: voor het muurvlak in het muurvlak of verdiept.Afwerken deed ik met een schuurbord. Daarna heb ik het zo gelaten. Volgend jaar ga ik het wellicht een keer met kalkverf besmeren.
Jeroen B 62
In reactie op: muffige/houterige lucht
Luchtvochtigheid lijkt mij het probleem.
Ik zou in ieder geval de luchtvochtigheid eens meten.Heb je ook last van brokkelend stucwerk vlak boven de grond? Meestal een aanwijzing voor optrekkend vocht.
Te hoge luchtvochtigheid is deels op de lossen door ventilatie.
Kan er voldoende geventileerd worden?Wij hebben een dergelijk probleem niet meer sinds ik onze ‘Cola-heater’ geïnstalleerd heb. Een zonnepaneeltje drijft 2 ventilatoren aan, die door de zon verwarmde lucht(opgewarmd in de buizen van blikjes), het huis in blaast (nou ja blazen, het is niet hoorbaar, wel voelbaar).
Elders op het forum wat uitvoeriger beschreven.
Daarnaast gebruiken we elektrische luchtontvochtigers die we een dag voor aankomst aanzetten om in een lekker droog aanvoelend huis te komen.
Terug naar opzoeken van de oorzaak:
Als je een zandsteenmuur hebt, kan je de vochtigheid van de muur ook eens meten met een vochtmeter voor hout.
De afwatering van de grond kan bovengronds wel in orde zijn, maar als je een leem- of kleigrond hebt, kan het water erg lang vastgehouden worden.
Bij ons huis leek bovengronds de afwatering prima in orde, maar werd het water onder de muur ‘doorgedrukt’ waardoor de grond binnen in de schuur kletsnat werd. De enige remedie is dan drainage.In reactie op: Oud en nieuw combineren: een case studie in de Provence
Bonjour,
In zo’n geval kies ik er voor een flinke beton-fundering te maken met veel ijzer, dan in parpaing opbouwen tot een eind boven de grond,
Dat is natuurlijk de énige juiste aanpak voor élk serieus bouwwerk. In Nederland kennen we daarvoor het oude begrip trasraam. De fundamenten en onderste steenlagen van huizen werden vroeger reeds gemetseld met zogenaamde trasmortel en hardgebakken klinkers. Allemaal bedoeld om ruim boven het maaiveld uit te komen alvorens met minder vochtbestendige materialen (zachte baksteen, kalkzandsteen, siporex, hout) het opgaande werk voort te zetten.
Ook de in Frankrijk zo populaire “briques” zijn slecht bestand tegen nattigheid, moet je zo’n ding eens een maand in het water leggen, dan heeft ie nog de stevigheid van een natte krant.
Voor dragende constructies ben ik persoonlijk geen liefhebber van siporex of brique. Zelfs parpaings naast grote openingen maak ik massief om een degelijke oplegging voor de erboven komende latei te garanderen. Maar dat ben ik…
Salutations, Jos
In reactie op: Oud en nieuw combineren: een case studie in de Provence
Besten,
Ik kan uit eigen ervaring de woorden van Cees onderschrijven. De binnenmuren, 9 in totaal, die ik heb geplaatst volgens de werkinstructie van Ytong zijn allemaal her en der gescheurd. Bijna altijd onder een raam. De enige muur die is geplaatst volgens eigen inzicht, een gewapende betonnen balk onder de muur, is niet gescheurd. De verwerkingsinstructie van Ytong is dus in Frankrijk in bewegende huizen niet toepasbaar.Cellenbeton is daartegen niet bestand.
Nu heb ik een huis dat een fundering heeft van max 25 cm diep. Nog boven de vorstgrens dus. Geen last van vocht in en bij de muren overigens.Jeroen B, 62
In reactie op: Badkamer: deze keer eens wat anders dan tegelen
Nu met die laatste foto van Cees we van een discussie over de juiste marketing strategie voor de CdH, doelgroepen, hoe peilen we zonder diepte psychologisch onderzoek bij de heer Freud op de divan toch de diepere lagen van soms verborgen vakantiewensen, wat mag het kosten, etc. weer terugkeren naar de bouwvakinhoud dacht ik: ik ga eens wat foto’s opzoeken van de vele trends van de afgelopen decennia. Ik moet daar nog een paar mooie archiefklappers van hebben staan: Bouwvak-info 1, 2 etc. Mooi niet, richting oud papier gegaan. Een dun klappertje resteert met wat minder aan trend-erosie onderhavige onderwerpen. Metselen, pleisteren, stucadoren, bevestigingstechnieken, vochtbestrijding.
Een paar fraaie foto’s die ik in gedachten had, ik moet nu toch iets inhoudelijks gaan roepen, was de low-cost aanpak van een douche, begin jaren zeventig. Eigenlijk heel trendy, want met een nogal donkere uitstraling: wanden opgebouwd met watervast multiplex dat we uit de betonstort kennen, kortom: betonplex, zeer donkerbruin. Bestand tegen de gemeen bijtende werking van cementvocht, dus wat kraanwater en zeep zou geen bezwaar moeten zijn. Dat sprak me wel aan: ergens bij een bouwbedrijf een paar gebruikte platen kopen, schoonmaken, en dan voor weinig iets met een luxe uitstraling. Maar de rest van de badkamer dan? Een soort donkere kamer van maken? Toch maar niet, alles getegeld.
Het blijft interessant: hoeveel bouwvak en artistieke creativiteit er wordt losgelaten op de badkamer. In de Hadrian wall, daar tegen de grens van het land bewoond door de woeste en niet te temmen Schotten, hadden de Romeinse bouwmeesters (kunnen we nog steeds wat van leren) bij de versterkte wachtposten al niet onaardige badkamers aangelegd. Hoe modern zijn we met onze yacuzzi’s?
In reactie op: vloer cabane.
Cees,
ik zou voorzichtig zijn met buitentoepassingen van OSB. Er bestaan wél OSB-soorten met ‘verbeterde vochtbestendigheid’, maar ik heb gezien dat ook deze na een aantal jaren ‘opblazen’ en dan uit elkaar vallen.
In reactie op: vloer cabane.
Cees, wat me te binnen schiet, zelf heb ik WEDI platen alleen toegepast voor een natte ruimte en daarna getegeld. Zie afbeeldingen (1), (2), (3) en (4).
Maar de ondergrond hier in ons appartement is stevig beton. In een tuinhuis dat we ooit hadden stond het houten draagframe op poeren (stapeltjes stoeptegels) om er voor te zorgen dat de ruimte daaronder voldoende werd geventileerd. Om te voorkomen dat die constructie zelf, de vloer en de wanden door optrekkend dan wel condenserend vocht worden aangetast.
Wanneer je gaat isoleren is de vraag altijd: waar komt het dauwpunt te liggen? Wanneer die cabanes ’s winters niet gebruikt gaan worden en het comfort van een niet al te koude vloer niet nodig is zou ik zeggen: gewoon de houten vloer zo laten, zorgen dat er aan de onderkant voldoende ventilatie is en dat ook aan de bovenkant damp kan ontwijken. Want met isolatiemateriaal zoals in die WEDI platen of andere dampremmende toepassingen loop je het risico vocht op te gaan sluiten. Zie het met cementmortels pleisteren van een oude Franse muur en pierres waar je een damp regulerende kalkmortel moet gebruiken om vochtproblemen en zelfs bouwkundige schade te voorkomen.
Wat ik me afvraag, ik heb op dit moment zicht op voorbij varende schepen, hoe doen ze dat met isoleren in de jachtbouw bij houten schepen? Meer jouw domein. Op internet kom ik voor de landrotten dit soort verhalen tegen.
In reactie op: vloer cabane.
Optrekkend vocht in een muurtje wat alleen maar dienst doet om de constructie te dragen kan toch geen kwaad?
Ik kan ook twee poeren gieten en daarop de constructie bouwen.
In eerste instantie vraag ik me af, wat zou beter zijn.
Als je temperaturen hebt zoals vandaag dan waait daar een frisse wind onderdoor.
Hoe dik moet zo’n vloer dan wel niet zijn om het warm te houden in het huisje.De clou is dat ik het op de een of andere manier mooier vind als het huisje echt “los” staat van de grond.
Onze Sponsors
Web@rt
