Dit onderwerp bevat 6 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 3 jaren, 11 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Beste Forum lezers,
Ik ga volgende week in Normandie een paar luiken opnieuw maken, de oude zijn te rot. Het gaat om houten luiken met de bekende mes-groef delen zoals te koop in alle bouwmarkten daar. Ik heb aandachtig het hoofdstuk op deze website gelezen over luiken maken en ook nog gezocht in het forum, maar kon geen antwoord vinden op de volgende vraag:
Is het zinvol / van meerwaarde om de lames universelles ondering te verlijmen (bv met een kit) bij het in elkaar zetten van het luik?
En is het zinvol ook de dwarslatten (barres) te verlijmen met het luik?Dit alles met als doel een evt rottingsproces zoveel mogelijk voor te kunnen zijn (goed en tijdig verven is natuurlijk ook een must).
Ik hoor het graag.
Groet, Bas
Bonsoir Bas,
In elk geval NIET verlijmen!
De lames “werken” onder invloed van veranderingen in vochtigheidsgraad en temperatuur. Als je de groeven en messen verlijmt zullen bij fel droog weer de lames willen krimpen. Normaal wordt dat dan opgevangen doordat de messen een heel klein beetje uit de groeven schuiven. Als je gaat verlijmen kan dat niet meer en moet de spanning op een andere manier weg. Je lames zullen splijten en/of de messen scheuren eraf. Ik spreek uit bittere ervaring. 🙁
Vervorming van het luik voorkom je met de diagonale barres. Eventueel steek je draadeinden door de breedte van het luik om de lames tegen elkaar te trekken. Rotting voorkom je door behoorlijk hout te gebruiken en tijdig te schilderen met goede kwaliteit verf. Lijm en kit hebben aan je luik niets te zoeken.
Salutations, Jos
Dank voor de reactie. Ik vermoed dit ook maar ben toch benieuwd waarom dit principe dan niet op zou gaan voor verlijmde tafelbladen, geschikt voor buiten. Is het de zachte, instabiele houtsoort icm het weer wat dan niet gaat?
Groet, Bas
Bonjour Bas,
Alle tafelbladen, of ze nu voor binnen of voor buiten zijn, zijn strak verlijmd en derhalve onderhevig aan het fenomeen krimpen en uitzetten wat ik hierboven beschrijf. Dus die tafelbladen als geheel worden onder variërende vochtigheidsgraad groter en kleiner.
Echter, als je eens de moeite neemt om een tafel op zijn kop te zetten, zul je zien dat een tafelblad uit één stuk nooit onwrikbaar vast aan het onderstel is bevestigd. Er is altijd op één of andere manier voor gezorgd dat het tafelblad enigszins kan bewegen ten opzichte van het onderstel. Bijvoorbeeld door middel van schroeven/bouten die niet helemaal vast aangedraaid in sleufgaten zitten, met houten spieën die het blad losvast op het onderstel klemmen, met schuifmechanismen, whatever. Zie ook dit artikel.
Elke houtconstructie moet terdege doordacht zijn om goed met het “werken” van hout om te gaan. In paneeldeuren zitten de panelen met speling in de deurstijlen, parketvloeren worden gelegd met dilatatieruimte onder de plinten zodat ze niet verklemmen tussen de muren, in houtstapelbouw zitten deur- en raamkozijnen los schuivend in de “muren”, enzovoort, enzoverder.
Het door middel van vaste constructies, lijm en dergelijke willen blokkeren in plaats van accommoderen van de natuurlijke werking van hout is altijd tot mislukken gedoemd.
Salutations, Jos
Ah, nu snap ik t, dank! Ik vergat de werking met de dwarsbalk. Ben idd bekent met het fenomeen tafelblad en onderstel warbij bladwervels worden gebruikt. Dank voor het meedenken, ik kan aan de slag!
Tip ook nog, (misschien aanvulling op de website van Christian?): bij het samen brengen van de lamellen / planken, elke plank met de houtnerf om/om leggen. Dit om kans op kromtrekken verder te verkleinen. Bij tafelbladen maken doet men het zelfde (ben inmiddels zelf ook ervaren).
Groet, Bas
Hallo Bas,
Ik kan me aansluiten bij Jos. Twee jaar geleden een luik vervangen en dat van massief eikenhouten parketdelen gemaakt. Geen diagonaal gebruikt maar twee lagen hout kruislings op elkaar geschroefd en gelijmd. Resultaat een zwaar mooi stevig luik van 45mm dik, keurig in de verf, dat kon hangen tot de eeuwigheid, was mijn gedachte.
Quod non. De eerste winter al pasten de sluitgrendels niet meer in de muurgaten. Zowel in de breedte als in de lengte zette het luik uit. Geen scheuren gelukkig, maar wel het nodige werk om het ding opnieuw pas te maken en wederom van verf te voorzien. Nu het opnieuw pas is gemaakt blijft het werken binnen voor mij aanvaardbare marges.
Het viel me op dat kruislings verwerkt hout, anders reageert dan hout met opgebrachte dwarsliggers en diagonaal. Zoals Jos schrijft, accommoderen is beter dan blokkeren! Maar weer wat geleerd.
En wat tafels betreft. Ik heb een geschilderde eikenhouten buitentafel gemaakt, van 3 meter bij 0,9 meter, met drie gekruiste onderstellen op wieltjes dat deze problemen niet geeft. Denkelijk omdat het blad uit 4 losse planken bestaat met drie millimeter marge ertussen. Per stuk kunnen de planken uitzetten en krimpen in de breedte.
Groet Jeroen B, 62
Dag Jeroen,
naar aanleiding van deze discussie heb ik aan mijn stuk over luiken zelf maken een alinea over krom trekken en planken om-en-om plaatsen toegevoegd.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
