Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Live at the London Palladium, deze heer Jacob Rees-Mogg, een verslag van een Duitse journalist. Goed, ook al is van die eens zo machtige Royal Navy met zijn grote slagschepen minder over dan sommige Britten zich realiseren, het VK blijft wel (aftellen?) de tweede economie van de EU. Het opstappen uit de EU zal zowel voor het VK als de EU landen keihard aankomen. Machteloosheid en verbazing over hoe het zover heeft kunnen komen. Verbazing ook over het gebrek aan realisme bij de Brexiteers. Terwijl toch al zoveel is afgeschreven over “The Collapse of British Power“. De auteur van dat boek gaat ver terug, naar Wellington’s overwinning bij Waterloo, want toen “….there appeared the first signs of a moral change that was to leave them fatally unprepared to meet the challenges of the determined imperialists guiding the nations in the twentieth century.” Terwijl meestal de verklaring wordt gezocht in de uitputtingsslag die de Eerste Wereldoorlog is geweest. En de wet van de remmende voorsprong: als eerste industrialiserend land alles te lang bij het oude gelaten en ingehaald door industrialisatie van de tweede en derde generatie in andere landen.
Met wat er nu bijna dagelijks aan nieuwe politieke toneelstukken wordt opgevoerd lijkt toe te worden gewerkt naar de final collapse, of their own choice.
@ Jako: er is een stevige voorstander van de Brexit, de MP Jacob Rees-Mogg, in de wandelgangen ook wel aangeduid als “The Honourable Member for the 18th Century”, voor wie een term als “Vergangenheitsbewältigung” alleen op de Duitsers van toepassing is. Coming to terms with the British colonial past lijkt aan hem niet besteed. Terwijl de bescherming van drugsdealers, sorry, handelaren in genotmiddelen, toch ten grondslag lag aan die opiumoorlogen. De slotzin in deze boekbespreking is alleen maar actueler geworden: ” So maybe the lesson to remember today is that economic engagement provides the ballast for our relationship with China, and we should be very careful how we let politics interfere with it.”
In Londen heeft de ambassadeur van China vandaag in The Guardian gereageerd op iets dat lijkt op Britse “gunboat diplomacy”. Een pleidooi voor een harmonieuze symphonie tussen beide landen, ook in het belang van de wereldvrede. En het verzoek om de Anglo-Saxische emoties maar eens terzijde te schuiven: “I hope and believe that an independent, rationally minded and down-to-earth UK will work with China in the spirit of win-win cooperation to create a better future for our two countries and the rest of the world.” De EU wordt één keer genoemd: “……China is the fastest-growing market for UK exports and UK’s second largest trading partner outside the EU.”
Het merkwaardige aan heel wat Britse politici is dat ook al hebben ze Churchill hoog in het vaandel staan, ze bijna onwetend lijken te zijn van de veranderingen die zich de afgelopen honderd jaar voltrokken hebben. Neem nu de periode voorafgaand aan het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Duitsland was bezig met een snelle opbouw van de oorlogsvloot. Dat zinde de Britten niet want de Royal Navy zou als nummer één op de wereldranglijst in staat moeten zijn tegelijkertijd de nummers twee en drie de baas te kunnen. Churchill, toen First Lord of the Admiralty, hield in 1912 een speech in Glasgow over dit onderwerp. Kern: Duitsland heeft helemaal niet zo’n grote vloot nodig en wanneer ze door blijven gaan met bouwen dan gaan wij dat ook doen, dubbel zo snel. In Duitsland viel dat niet lekker om hun vloot als “Luxus Flotte” getypeerd te zien worden. Sneller dan het overtikken van de bewuste passage uit één van de delen van de “Collected Works” is deze tekst op internet.
Waar hebben we het over, één vliegdekschip 107 jaar later.
Iedere dag worden de Britten onaangenaam verrast met wat hun allemaal boven ’t hoofd hangt bij een no deal. Nog los van het vertrek van Honda en een deel van de productie van Nissan in een regio waar toch voornamelijk voor de Brexit is gestemd komt er langzamerhand een stortvloed los aan veranderingen die het leven voor de Britten in het VK en in de EU landen behoorlijk gaat compliceren. Neem nou het rijbewijs: ook de in Frankrijk verblijvende Britten zullen persoonlijk langs een Post Office in Engeland moeten gaan om daar hun VK rijbewijs te upgraden naar een internationaal rijbewijs. Overigens twee verschillende types: voor Spanje, Malta, Cyprus en Ierland een apart type en dan nog een wat algemener type voor de overige EU landen. De doos van Pandora die volgens mij nu pas op een kier open staat heeft nog heel wat verrassingen in petto, een aardige inventarisatie vandaag in The Guardian. Wees dus niet verbaasd wanneer Britten u na 29 maart bij een no deal vragen of ze mee mogen rijden naar de supermarkt.
Voor de aardigheid nog snel een paar zaken opgezocht: dat Comité d’Entreprise van de EDF/GDF steekt inderdaad met kop en schouders uit boven de rest in Frankrijk. Voor een deel – ik ga bijna op de stoel van een een CGT woordvoerder zitten – zou je kunnen zeggen: aanvullingen op te magere voorzieningen via reguliere ziektekostenvoorzieningen, mag een onderneming dan niet z’n best doen met het invullen van zijn niet alleen economische maar ook sociale taak? Maar toch, van de cijfers die hier genoemd worden val je toch wel even stil.
Dat alle werknemers en gepensioneerden een speciaal <<tarif agent>> hebben voor hun elektrarekening (10 à 15 procent van normaal) liep in 2010 al aardig in de papieren: de Franse Rekenkamer berekende dat op een totaal bedrag van 2,3 miljard euro waarvoor de koster van de EDF/GDF energiegemeenschap met de collectezak bij de overige particuliere abonnees langs gaat.
Nu in deze roerige tijden het woord “pouvoir d’achat” niet van de lucht is en nominale salarissen in Frankrijk vergeleken worden met die in het buitenland wordt het toch tijd om stil te staan bij de secundaire arbeidsvoorwaarden van EDF/GDF: de geringe animo bij de Franse jeugd om als start-up te beginnen wordt aan de hand van dit korte overzicht wel verklaarbaar.
Koopkrachtplaatjes: een vak apart. In Nederland wordt daarmee al decennia lang behendig gegoocheld door economen van het Centraal Planbureau, van betrokken ministeries, het CBS, de Consumenten organisaties, NIBUD, vakbeweging etc. En in Parijs worstelt de OESO zich moedig door internationale vergelijkingen heen. Er is meer dan alleen het loon, de belastingdruk, subsidies en noem maar op. Ingewikkeld allemaal.
Maar mocht u een agent EDF tegenkomen die over zijn pouvoir d’achat klaagt vraag dan eens naar zijn secundaire arbeidsvoorwaarden.
Nog een nabrander over de koopkracht hier in Frankrijk: waarom betaal ik bij een grote hypermarché voor een nauwelijks half volle boodschappenkar het dubbele van wat ik in Nederland of Duitsland voor een volle moet afrekenen bij de kassa? Sarkozy heeft daar in één van zijn eerste grote persconferenties al een keer wat over gezegd toen hem haast persoonlijk werd verweten dat het prijsniveau van met name levensmiddelen zo hoog is in Frankrijk. Dames, heren journalisten, uw vraag verbaast me enigszins. Ik dacht altijd dat uw beroep met zich meebracht te rapporteren over feiten, meningen en daar ook onderzoek naar te doen. In de cijfers die mijn deskundigheden me hebben aangereikt kan ik niets anders lezen dan dat de ons omringende landen behoorlijk goedkoper zijn. Is dat niet een aardig terrein om uw pijlen eens nader op te richten?
Luuk, om zo snel mogelijk een antwoord te krijgen op de vraag wat nu wel en wat niet op die eenzame aardlekschakelaar is aangesloten volstaat het om de deksel van de groepenkast los te schroeven en een blik in het inwendige te werpen. Copy/paste uit de sectie verbouwen / elektriciteit op deze website:
“De drie manieren waarop een interrupteur différentiel in een groepenkast kan worden aangesloten zijn: model 1, model 2 en model 3 met verticale aansluitstrips zoals dat door Legrand in de handel is gebracht. Een vereenvoudigd schema van het inwendige waar het testknopje met een extra stroompje er voor zorgt dat het evenwicht tussen aan- en afvoerstroom verbroken wordt en de aardlekschakelaar tot actie overgaat. Aansluiting van de disjoncteurs met 10 mm² draad, maar veel beter is het om daar de zg. peignes de raccordement voor te gebruiken. Die overigens sinds het Amendement 5 van mei 2015 verplicht zijn.”
Jako’s vingerwijzing naar de four is wel een aardige. We hebben het één keer gehad dat na een wat langere periode van afwezigheid bij het inschakelen van de elektriciteit één van de aardlekschakelaars (30 mA) er uit klapte. De daarop aangesloten disjoncteurs allemaal uitgezet en één voor één weer ingeschakeld. De four bleek de boosdoener te zijn, vochtig geworden van binnen, condensvorming? Deurtje open, een kwartiertje met een haardroger de boel op temperatuur gebracht, probleem opgelost.
p.s. Die “twee elementen” rechts onder in de groepenkast zijn télérupteurs, de Franse variant op wat in het Nederlandse taalgebied vaak als “hotelschakeling” wordt aangeduid. Een relais dat aangestuurd door een kort stroompulsje (drukknop, bouton poussoir) verlichtingspunten aan of uitschakelt.
Luuk, ik heb de foto van de groepenkast nu pas uitvergroot. Twee opmerkingen daarbij.
1/ Ik zie dat de coupure piscine helemaal rechtsonder bestaat uit een aardlekschakelaar van 30 mA, waarmee een deel van de hierboven gegeven oplossingsrichting kan worden afgevinkt als niet waarschijnlijk.
2/ Afgezien van één apart circuit voor de four lijkt het er op dat er verder geen circuits spécialisés aanwezig zijn. Verder ziet het er naar uit dat alle groepen (18 of 19 stuks) voor prises en éclairage achter slechts één aardlekschakelaar hangen (links boven, coupure générale). Dat maakt de installatie kwetsbaar voor aardlekfouten, één lek en nergens stroom meer. Bovendien zijn aardlekstromen cumulatief, er is altijd wel ergens een klein lekje. Dan is er maar weinig voor nodig om de 30 mA grens te overschrijden. Voorbeeld: een echte desktop pc met een power supply waar met een paar condensatoren en spoeltjes een ontstoringsfilter is aangebracht zit al snel op de 1 à 2 mA lek naar aarde toe. Vandaar dat ook de Franse elektra normen tegenwoordig een maximum van 8 groepen hanteren achter één aardlekschakelaar. Waarbij wordt aanbevolen om de verlichting te verdelen over de minimaal twee aardlekschakelaars die worden voorgeschreven. Klapt er een aardlekschakelaar uit dan heb je in ieder geval hier en daar in huis nog licht. Zie voor een schema van een moderne groepenkast volgens de laatste Amendement 5 update op pagina 10 van dit document van Promotelec. Work to do I’m afraid.
Ik realiseer me dat deze twee opmerkingen op afstand de oplossing van het DB raadsel nog niet meteen binnen handbereik hebben gebracht, dat vergt nader onderzoek ter plaatse. Succes met het detective werk.
Luuk, voortbordurend op het thema wat kan er nog meer per ongeluk of expres rechtstreeks aan de DB hangen zonder tussenkomst van een aardlekschakelaar van 30 mA nog de volgende overweging. Je noemde een piscine. Je kunt de equipment daar op twee manieren aansluiten: alles rechtstreeks voeden vanuit de grote groepenkast (tableau principal) via afzonderlijke circuits of één kabel met in de buurt van het zwembad een tweede groepenkastje. In het laatste geval ga je via één disjoncteur met een stevige kabel naar dat tableau divisionnaire. En daar monteer je en tête d’installation een 30 mA aardlekschakelaar. Zie deze tekening. Gaat er onderweg wat fout in die aanvoer bekabeling, een lek naar aarde bijvoorbeeld, dan is het alleen de DB die daartegen beveiligt met zijn 500 mA interventiedrempel. Soms het gevolg van knaagwerk door vierpotige laag bij de grondse plastic liefhebbers, daarna graafwerk voor zwembad liefhebbers.
Luuk, buitenleidingen zijn behoorlijk vaak een probleem. Wat je zou kunnen doen is één voor één buitenleidingen / zekeringen / disjoncteurs uitschakelen. En dan vervolgens stuk voor stuk weer op spanning brengen om te zien bij welk circuit het probleem weer de kop opsteekt. Om andere geïnteresseerden die nog niet vermoeid zijn door het wederom overdadige leesvoer iets aan te reiken deze links naar de Franse hoofdschakelaar en de meter.
Wat ook nog zou kunnen, al vaker meegemaakt, dat er vanuit de groepenkast nog een leiding ergens heen loopt die niet is aangesloten op een 30 mA aardlekschakelaar. En dat daarin, of in die groep, een stevig (aardlek)probleem is opgetreden.
Nee, klopt niet. Linky heeft een eigen bewaking aan boord voor wat betreft de puissance souscrite. M.a.w.: hij geeft geen opdracht aan de DB om uit te schakelen bij een te groot stroomverbruik, dat doet hij zelf met een ingebouwde schakelaar.
Wat me nog te binnen schiet als oorzaak van mogelijke oververhitting: heel wat monteurs die op pad zijn gestuurd hebben iets van het vak geleerd in een spoedcursus, zijn geen elektriciens van beroep of monteurs in vaste dienst van ENEDIS. Wanneer de plaatsing van de slimme meters over een paar jaar is afgerond stappen ze over op een andere klus, stofzuigers verkopen aan de deur, leuren met dubbelglas, verkopen van verzekeringen etc. En soms worden ze op pad gestuurd met te weinig goed gereedschap. Van belang is dat de aansluitpunten op meter en DB met de juiste kracht worden vastgedraaid: niet te los en niet te stevig. Dat kan op gevoel, veel beter is het gebruik van een momentschroevendraaier/ torque screwdriver / tournevis dynamométrique. Is zelfs verplicht gesteld door ENEDIS nadat er diverse Linky meters bijna of geheel in vlammen waren opgegaan. Een te los contact levert een overgangsweerstand op dat zich bij grotere stroomsterktes gaat gedragen als straalkacheltje. Vandaar dat ENEDIS deze “best practices” nog eens nadrukkelijk onder de aandacht heeft gebracht van een ieder, ook alle onderaannemers.
Ook de omgeving van de DB kan langzamerhand worden opgewarmd door een slecht contact. Thermische camera’s brengen dat tegenwoordig haarscherp in beeld. Bij gebrek daaraan volstaat ook meer traditioneel gereedschap, vingertoppen op de behuizing. Tussenweg: voor een paar tientjes koop je een eenvoudige infrarood meter, met de gebundelde straal kun je precies bepalen op welke plekken de patient aan oververhitting ten onder dreigt te gaan.
@ Jako en Luuk: het kan natuurlijk toeval zijn dat er na de plaatsing van Linky en een nieuwe DB tegelijkertijd ergens in de installatie een stevige aardlekstroom is gaan lopen. Wordt die groter dan 500 mA dan slaat de DB af. Indien de rest van de installatie niet beveiligd is met aardlekschakelaars van 30 mA. Vraag aan Luuk: zitten er daar bij jou inderdaad 30 mA aardlekschakelaars in de groepenkast? Want als dat het geval is zit er tussen DB en groepenkast een lek of wellicht een sluimerende halve kortsluiting, of de DB is inderdaad defect. Lekstromen vallen te meten en ook het gedrag van de in de DB geïntegreerde interrupteur différentiel hoeft geen geheimen te hebben wanneer je de beschikking hebt over de juiste meetapparaten. Hoe snel wordt er uitgeschakeld en bij welke stroomsterkte, zie het eerste blokje tekst bij deze tips.
Luuk, dit soort problemen is helaas niet nieuw. Bij de allereerste veldexperimenten was dit vroegtijdig ingrijpen door LINKY een onaangename verrassing voor de deelnemers. De ERDF ontkende aanvankelijk dat hier iets aan de hand zou zijn – dan heeft u in het verleden ten onrechte eigenlijk te veel vermogen tot uw beschikking gehad – om later schoorvoetend daar iets op terug te komen. Slecht een paar procent van de clients zou hierdoor gedwongen zijn om over te stappen naar het naast hogere tarief, de puissance souscrite. De consumenten organisaties reageerden dat op grond van de binnengekomen berichten van leden het er veel meer zouden zijn.
Heel kort: de disjoncteur de branchement (DB) functioneert na de plaatsing van LINKY alleen nog maar als mechanische hoofdschakelaar, met één beweging alles stroomloos stellen, veiligheidsvoorziening. Ook de ingebouwde interrupteur différentiel van 500 mA doet nog waarvoor hij in het leven is geroepen. De instelling van de maximale stroom(beveiliging) is overgedragen aan de slimme meter. Je kunt daarop je puissance souscrite aflezen, zie deze Engelstalige handleidingen voor monophasé en triphasé. Omdat de Engelse taal zich goed leent om iets kort en kernachtig uit te leggen is dit nog wat achtergrond informatie.
Ik neem aan dat de oude DB is vervangen door een nieuw exemplaar (in het midden). De kans op een defecte DB is m.i. niet groot, “old school technology”. De instellingen op de display van LINKY maar eens controleren als eerste stap op weg naar een oplossing.
Naschrift: ik heb nog even het oktober 2018 nummer van “60 millions de consommateurs” er bij gepakt. Titel op de voorpagina: La vérité sur LINKY.
Daaruit het volgende citaat:
DES COUPURES À RÉPÉTITION
<< Enedis nous a posé le nouveau compteur Linky le 12 avril, raconte Michel, de Valence. Le 14, mon épouse cuisinait, et le disjoncteur a sauté quatre fois en une heure. Nous n’avions jusque-là aucune difficulté pour utiliser plusieurs appareils en même temps. Là, nous sommes constraints d’augmenter la puissance et donc de payer un abonnement plus cher.>> Les opposants à LInky crient à l’arnaque et soutiennent que les anciens compteurs avaient une marge de tolérance qui a été supprimée. Faux, selon Enedis, qui assure que la marge est inchangée.
Mijn commentaar: het is opvallend hoe Enedis hier eigenlijk weer glashard staat te liegen, cq. wellicht in juridisch zorgvuldig gekozen bewoordingen volledig voorbij gaat aan de technische eigenschappen van de oude disjoncteur de branchement. Die allemaal terug zijn te vinden in langzamerhand zeer oude patenten en in de technische documentatie van de makers en leveranciers van de DB. Het gaat dus om zaken die ingebakken zijn in het ontwerp van de oude DB en de eisen die indertijd door de EDF en ERDF zelf werden geformuleerd. Dat wordt nu allemaal afgedaan als incidentele defecten: “Enedis estime qu’environ 1 % des disjoncteurs actuels des consommateurs sont défectueux, parce qu’ils sont trop vieux ou qu’ils ont un jour été surcalibrés .”
Je moet maar durven, de PR machine van ENEDIS blijft als een stoomwals doorgaan. In een discussie aan een internationale onderhandelingstafel hoor je de tegenpartij dan wel een andere delegatie wel eens zeggen wanneer ze terug moeten komen op een eerder ingenomen standpunt: “It’s hard to argue with facts.” Zo werkt dat niet in Frankrijk.
In een poging van de Germaans/Britse dwalingen mijns weegs terug te keren nog wat info geshopt bij de Franse regionale pers. Met wat zoeken kom ik toch meer tegen dan ik aanvankelijk dacht. Hoe dichter je bij de Atlantische kust en de Krijtrotsen komt, des te meer aandacht. Bijvoorbeeld hier: “Brexit: Les ports normands et britanniques dans le brouillard”, wel toepasselijk bij de huidige (politieke) weersomstandigheden. Of meer gericht op de persoonlijke kant van de onweerswolken die veel Britten boven het hoofd hangen, de stormloop op een titre de séjour.
In Engeland en Schotland kun je “het” onderwerp nauwelijks vermijden, met wie je ook spreekt. Vroeg of laat komt de Brexit ter sprake. In Frankrijk heeft me dat de afgelopen twee jaar geen enkele moeite gekost. Maar goed, op het Franse platteland is het buitenland erg ver weg.
Goed, wanneer je een Duitse econoom aan het woord laat over de Brexit wordt het langzamerhand ook wel eens tijd om naar de analyse van een vooraanstaande Brit te luisteren. Ben benieuwd of dit verhaal de Frans pers nog haalt. Le Monde diplomatique waarschijnlijk wel, niet de regionale pers. De voormalige permanente vertegenwoordiger van het VK bij de EU, Sir Ivan Rogers, hield een paar dagen geleden een publieke lezing die er niet om liegt. Hij ontleedt met chirurgische precisie het hele onderhandelingsproces, met scherpe observaties gebaseerd op zijn jarenlange ervaring. Nadat hij aanvankelijk nog drie maanden de Brexit onderhandelingen had gevoerd voor het VK diende hij plotseling begin januari 2017 zijn ontslag in. Het pro-Brexit kamp opgelucht, verlost van die pessimist. De tekst en de video zijn verkrijgbaar op de website van de University College London. Wanneer al die pagina’s tekst en een uur kijkplezier u te veel zijn dan kan het ook korter met dit eerdere interview in The Guardian.
Sommigen wachten al sinds 23 juni 2016 op het groene licht om eindelijk door te kunnen rijden: rechtdoor, linksaf, rechtsaf. Hoe lang nog?
Iets meer tijd dan een snelle blik op een spotprent of foto kost het bijwonen van een speciaal Kerst college door de Duitse econoom Hans-Werner Viss, bijna anderhalf uur, een van de beste analyses die ik tot nu toe ben tegengekomen. Nu de Britten zelf naar dit verhaal met als titel “Die Bedeuting des Brexit für Deutschland und Europa” durven te verwijzen heb ik voor hen die weinig tijd hebben of de Duitse taal niet machtig zijn een Engelse vertaling van een kort interview in de “Frankfurter Rundschau” van 19 december 2018 hier toegevoegd.
Cees, ik gebruik al jaren tot volle tevredenheid een andere, gratis, upload site, ook van Duitse origine (picr.de). Sinds een maand of drie geldt daar nu een eenvoudige registratieplicht voor, maar dat is alles. Nog steeds kan een kind daar de was doen zonder last te krijgen met de Arbeidsinspectie wegens het verrichten van kinderarbeid.
Cees, misschien heb ik wat gemist in recente ontwikkelingen op deze website, geld betalen voor het plaatsen van foto’s? Nieuw voor me. Ik bezondig me daar al meer dan tien jaar aan zonder ooit één cent betaald te hebben. Wie weet krijg ik de rekening nog gepresenteerd door Anton Noë, ik zal vanaf nu m’n brievenbus maar goed in de gaten houden. Verre van rocket science: of door alleen de url van een foto op een externe foto website als embedded link op te nemen, visueel iets rustiger wanneer je soms wat uit te leggen hebt, of rechtstreeks inplakken.
Demonstrated for a live audience, twee vliegen in één klap, kan ik meteen Jako antwoorden dat er Fluke multimeters zijn die het zelfs na een halve eeuw nog uitstekend doen (in ieder geval tot vijf minuten geleden, afkloppen….), met echte nixie buisjes voor de display:
Methode afbeelding invoegen/bewerken, rechts bovenin de menubalk, bestand ophalen van je eigen harde schijf:
De Ierse journalist Fintan O’Toole is zoals veel landgenoten van hem een uitstekend verhalen verteller. Zijn laatste commentaar is wederom de moeite waard. Deze paar zinnen vormen de kern: ” It is becoming ever clearer that Brexit is not about its ostensible subject: Britain’s relationship with the EU. The very word Brexit contains a literally unspoken truth. It does not include or even allude to Europe. It is British exit that is the point, not what it is exiting from.”
In een andere regionale krant – Le Journal du Centre – wel zo nu en dan aandacht voor de Brexit. In de Sudouest – daar wonen veel meer Britten – regelmatiger aandacht. Zonder al die Britten daar zou de regionale middenstand het nog moeilijker krijgen op een steeds verder ontvolkend platteland. Wat me verder opvalt vergeleken met twintig jaar geleden: het lijkt wel of de laatste jaren op de landelijke tv zenders het internationale nieuws nu altijd helemaal achteraan mag aansluiten, een paar zinnetjes en dan heb je het wel gehad.
Voor de Britten die hier permanent wonen of werken, dan wel une maison secondaire hebben, begon de jacht op een CDS (carte de séjour) een half jaar geleden al stevig op gang te komen. Hoe voorkomen we dat we in het ergste geval straks het land uit worden gebonjourd. De Franse regering heeft vanmiddag een perscommuniqué gepubliceerd met daarin een plan van aanpak voor het geval dat er een no-deal uit zou rollen na 29 maart. Voor de hier verblijvende Britse burgers zal dat tot hun opluchting een adempauze van 12 maanden geven, voldoende tijd om de nodige stappen te ondernemen om hun verblijf als derdelander te regulariseren. Maar wel met een lichte dreiging naar Londen toe: wanneer jullie buitenlanders het land uit gaan jagen dan zouden we dit beleid wel eens kunnen gaan herzien. In de hierna volgende passage wordt dat netjes verwoord in het voorbehoud dat wordt gemaakt ( sous réserve de réciprocité ):
La première ordonnance régit les droits des citoyens britanniques en France et prévoit notamment :
une période de douze mois, pendant laquelle, sous réserve de réciprocité, ces ressortissants britanniques pourront continuer de résider en France sans titre de séjour. Ils auront donc un an pour entreprendre les démarches pour obtenir de droit soit une carte de résident s’ils résident en France depuis plus de cinq ans, soit l’un des titres prévus pour les résidents présents depuis moins de cinq ans dans des conditions allégées.
Elders wordt nu ook koortsachtig gewerkt aan damage control: in Portugal willen ze de toeristen met een VK paspoort niet kwijt. Er komen speciale fast-track access lanes op de vliegvelden van Faro en Funchal.
En het VK had financieel al een bevoorrechte positie afgedwongen in de Brusselse carousel van afdrachten aan de EU en ontvangsten in de vorm van subsidies en andere tegemoetkomingen. Herinnert u zich deze nog, Thatcher, I want my money back.
Waar zijn ze mee bezig die Britten denk je dan. In de Eerste en Tweede Wereldoorlog ten koste van ongelooflijk veel verliezen aan mensenlevens gevochten voor een vrij Europa en nu lijken ze terug te schrikken voor het continue gevecht met de Europese bureaucratie in Brussel? Bang om compromissen te moeten afsluiten met andere lidstaten? Want dat zit getuige recente fel realistische gebeurtenissen in de House of Commons (order, order please!!) niet echt in de Britse politieke cultuur ingebakken. Liever veilig terug aan de andere kant van het Kanaal? Plezierig onder ons? Geen land in Europa denk ik waar de klasseverschillen zo groot zijn. En waar de politieke bovenklasse een in Nederland bekend geworden gezegde (dank aan Kees van Kooten en Wim de Bie) al eeuwenlang als lijfspreuk heeft: “Samen voor ons eigen”.
@ Theodora en Leonard, je kunt ook op deze website een private mail sturen naar iemand die hier geregistreerd staat. Op “la une” van de website naar de menubalk bovenaan de pagina: “Uitloggen” —-> “Uw persoonlijke berichten” ——> “Nieuw bericht opstellen” —-> “Aan” —-> gewenste (forum) naam selecteren.
Cees, ik neem aan dat je die tegeltjes strak tegen elkaar gaat leggen, want die voortdurende krimp, rek en strek oefeningen door de afkoel/opwarm cycli zullen iedere voeg op den duur laten scheuren en verkruimelen. Op internet kwam ik uiteindelijk bij die bekende firmanamen terecht. Omdat allerlei vragenstellers ook na jaren nog wat eenzaam staan te wachten op het koude en tochtige perron van het internet: geen antwoorden, dus dat spoor schoot niet op.
Cees, dat het met iedere reguliere tegellijm zou kunnen lijkt me sterk. Voor het kleinere reparatiewerk heeft dit merk een hittebestendige oplossing, maar voor de oppervlaktes die jij in gedachten hebt zou dat wel eens een dure grap kunnen worden. Van een ander merk zijn hier wat voorbeelden te vinden. Je zou ook eens kunnen zoeken bij Eurocol, Knauf en Weber. De jongens van Hornbach – in Duitsland een begrip – hebben ook veel staan. Alleen zie ik er snel doorheen bladerend niet zo snel wat de specificaties zijn voor de maximaal toegestane omgevingstemperatuur.
@ Cees, wanneer je dan toch ergens in een schuur te keer zou kunnen gaan met schuur- en slijpmiddelen dan reikt SystèmeD hier zojuist een oplossing aan die het midden houdt tussen handheld en grote, metershoge, tientallen tonnen zware machines die een hele industriehal in beslag nemen zoals ik die nog ergens op het netvlies heb opgeslagen. Foto’s maakte je toen niet zo snel, één, misschien wel twee rolletjes van een vakantie.
Jos, fraai resultaat. De foto’s van enige afstand zouden niet misstaan in de bekende glossy bladen die binnenhuisarchitectuur als thema hebben. De close-ups laten zien waar je al eerder op wees: kleine onregelmatigheden en zo’n haakse rand perfect krijgen zonder hele kleine oneffenheden is bij de artisanale productiemethode onvermijdelijk.
Ooit, ik was iets/veel jonger toen, had een kennis van me een gouden business ontdekt. Van stukken gebroken onyx maakten we tafelbladen. Een rechthoekig metalen frame van L-profiel op een tafel, puzzelen hoe je de diverse breuksteen zo mooi mogelijk kon rangschikken, polyesterhars er overheen gieten en dan een glasvezelmatje er in deppen, de toekomstige onderkant. Eenmaal uitgehard naar een firma (natuursteen, grafstenen, graniet) ergens tussen spoorbanen ingeklemd bij Voorburg. Indrukwekkend grote schuur- en polijstmachines zorgden dan voor een spiegelgladde afwerking van de bovenkant. Dat soort machines zou je hier eigenlijk ook op los moeten laten. En vermoedelijk zullen de professionele bedrijven met de dosering van het beton en het verdichten daarvan voor een nog compacter beton kunnen zorgen om daarmee de kans op kleine onregelmatigheden zoveel mogelijk te verkleinen.
Chapeau voor dit resultaat van noeste huisvlijt. Mag hopen dat je geen oude platenverzameling ergens in huis hebt staan, het betongruis tot stof geschuurd zou zorgen voor veel geruis….
Om nog even het thema 5G vast te houden met al z’n beloftes voor de toekomst. Een uitstapje over de grote haringvijver heen waar in diverse journalistieke commentaren over de eerbiedwaardige CES 2019 tech show wordt bericht. CNET vat in de kop van hun verslag de situatie als volgt samen: “Phones: 5G is even more of a confusing mess than ever”. Met andere woorden: the future is not yet here. Laten we hopen dat de uitbouw van het Franse 4G netwerk door blijft gaan in het tempo van de afgelopen twee jaar.
Joep, het einde van de klassieke telefoon en de daaraan verbonden diensten was al aangekondigd. Vanaf 15 november 2018 werd daar de stekker uit getrokken. Ik heb dat tot nu toe geïnterpreteerd als: we sluiten als Orange geen nieuwe contracten meer af en de bestaande klanten krijgen nader bericht wanneer ze tot digitale heerlijkheid bevorderd worden via een vervangende voip mogelijkheid. Of een apart voice only kastje, of een permanente internet verbinding met telefoon aansluiting. Exit het niet onaardige maison secondaire model voor de téléphone fixe. En de daaraan verbonden internet découverte optie. Wanneer je de vaste lijn opzegt heb je geen “vervoermiddel” meer voor zo’n découverte abonnement. En moet je dus uitwijken naar een vrij duur adsl abonnement waarvan de snelheid nog wel eens stevig kan tegenvallen wanneer de telefooncentrale niet vlak in de buurt staat. Wanneer er daar bij jou een provider doorkomt met een redelijk 4G signaal is het een kwestie van je slag slaan wanneer er weer een leuk offre spéciale op de markt komt. Lees deze discussie, ik ga die niet in een paar regels samenvatten want dat gaat niet lukken.
