Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Mag ik in de hectiek van alledag, de over elkaar heen buitelende ontwikkelingen en opinies, de schrijvers en lezers in deze rubriek een moment van rust aanbieden? Met kennis van zaken, maar vooral met begrip heeft een Belgische journaliste een boek geschreven (“Ontredderde Republiek“) over hoe het allemaal zo gekomen is. Op de achterflap staat dit te lezen. De “timeline” loopt door tot het begin van de afgelopen presidentsverkiezingen, dus Macron verschijnt nog net niet in beeld. Tout comprendre ce n’est pas tout pardonner hoor ik iemand al mompelen. Klopt, maar het historische en culturele perspectief waarin Mia Doornaert haar zoektocht naar de Franse ziel plaatst geeft wel wat meer inzicht in de Gordiaanse knoop die de nieuwe president moet gaan zien te ontwarren. “Nieuwe dokter, oude kwalen” is de titel van haar slothoofdstuk. Wanneer dat de komende vijf jaar niet (enigszins) lukt, dan schuif ik ook op in de richting van Jako. Maar wanneer je de vrij desolate toestand van Frankrijk in 1958 beziet bij het aantreden van De Gaulle als president en hoe dat beeld in een paar jaar tijd volledig veranderde, dan is het nog te vroeg om te zeggen: mission impossible. Het is al eerder vertoond. En misschien moet je een beetje kunnen toveren.
Bosbess, alweer een nieuw email adres? Waarom geen gmail? In één keer van al dat geswitch af, uitstekende spam en phishing beveiliging, zeer veel ruimte om eigen bestanden op te slaan en ga zo maar door. Ik sprak onlangs iemand die in één keer een document waar hij drie maanden werk in had zitten was kwijtgeraakt. Wanneer je opziet tegen de aanschaf van een aantal usb memory sticks of externe harde schijven dan is zo’n back-up op een veilig internet adres een uitkomst. Niet veilig, privacy problemen, Google volgt je overal? Ik maak me geen enkele illusie over wat er allemaal geregistreerd wordt bij andere mail servers, dus voor mij wegen de voordelen op tegen de nadelen. Twintig jaar geleden kon je misschien nog roepen: Hear, hear! The end of privacy is near! Nu is dat allemaal geschiedenis, have no fear!
Promotelec heeft onlangs een tweede versie uitgebracht van hun korte Amendement 5 voorlichtingsbrochure. Helaas zijn ze nog steeds niet van plan hun oude meesterwerkje “Locaux d’habitation” weer uit te gaan brengen. Na dertig jaar is het over en uit, jammer. Weliswaar biedt “L’Officiel de l’électricité” een compleet overzicht van de Franse elektra normen, maar is toch meer gericht op de branche zelf. Wanneer u zelf als bricoleur aan de slag wilt blijft “L’Installation électrique” nog steeds een aanrader. Mocht u daar nog een oudere versie (bijv. de vierde druk) van op de plank hebben staan dan zou u kunnen volstaan met het toevoegen van deze pagina’s.
Om wakker te worden vanochtend vroeg internet wat afgestruind. Bij de usual suspects als “Notaires de Paris” kwam ik de basis informatie tegen, elders een model contract en nog een artikeltje waarin iets over de fiscalité wordt vermeld. Wat voor soort problemen er zich in de praktijk voor kunnen doen, daar kwam ik zo snel niet achter. Misschien dat er in de Franse jurisprudentie nog wat over te vinden zou kunnen zijn, ik kwam zo snel niet verder dan dit juridische overzicht waarin wordt verwezen naar een aantal uitspraken van la Cour de Cassation. Of daarmee alle problemen die zich in de praktijk voor zouden kunnen doen volledig zijn afgedekt, ik weet het niet. Afwachten of er forumdeelneemrs zijn die hier uit eigen ervaring wat meer over kunnen vertellen. En anders, maar dat had je waarschijnlijk al gedaan, google verder laten zoeken naar “problèmes commodat” en zoekopdrachten van gelijke strekking.
Vorig jaar gingen de prijzen bij Orange ook al omhoog. Gezien het feit dat Frankrijk nog steeds achterin het internet snelheids peloton fietst merkwaardig. Dat nadeel wordt door de pdg van Orange gebruikt om aan te tonen dat meer investeringen nodig zijn, vandaar die prijsverhogingen, logisch toch. En zolang mijn re-adsl verbinding waar ik maximaal 384 kbit/s mee gehaald heb in LDF nog bij internet haut débit wordt gerekend rest mij weinig meer dan de schouders ophalen.
Modem keuze: in Duitsland werd de zg. “Routerzwang” per 1 augustus vorig jaar na oeverloze discussies eindelijk bij het juridische oud-vuil gezet. Nu de rest van de EU lidstaten nog. Met als hekkensluiter….
Sorry, geen ervaringen met Sosh en andere providers.
JeroenB62, dan was mijn knagende honger, nog meer bouwinfo graag, zo groot dat die optie even niet op mijn radarscherm verscheen. Overigens: zo’n tegelvloer rechtstreeks op de grond is zomers wel lekker koel, scheelt weer een airco, alleen ’s winters wat minder comfort. Als aanrader en info-uitsmijter voor allerlei vragen rond huis en erf van oude woningen op het platteland nog deze website.
@ JeroenB62: misschien zie ik het al decennia verkeerd, maar ik dacht dat een forum een plek is om informatie en inzichten aan te dragen en te delen tussen alle geïnteresseerden. Laat ons niet in onzekerheid vertoeven, wat hebben we over het hoofd gezien?
@ Anton: rechts achter in onze cave à vin is een kleine source. Daar zijn de bouwers in 1837 waarschijnlijk ook pas later achter gekomen, je merkt dat soort dingen pas wanneer je de diepte ingaat. Vandaar dat de vorige eigenaar, een architect, het zekere voor het onzekere heeft genomen: grind in combinatie met een eenvoudig drainagesysteem. En voor het loopcomfort heb ik er toen nog maar wat tegels gelegd. Dan denk je aanvankelijk dat je als polderbewoner eindelijk vaste, droge grond aan de voeten hebt in Frankrijk.
Alvorens de hele tegelvloer eruit te tikken is het misschien handig om rondom het huis eens te kijken of er in de muurvoet onder het maaiveld geen gaten zijn die als toegangstunnel dienen voor het gravende gedierte des velds. In de loop der tijd heeft een zand/leem mortel daar het meest te lijden, ook door vocht en wortels die menen daar een stevige verankering te kunnen vinden. Ik heb bij ons huis diverse meters muur tot een diepte van 20 à 30 centimeter open gegraven en gaten gevuld met een stevige kalkmortel.
Gresbuis: ik dacht nog even, goh, ouderwets, lag ook als rioleringspijp in de grond bij mijn ouderlijk huis. Joost de Vree heeft die misvatting zojuist gecorrigeerd.
Eens met Jos z’n pleidooi voor een ademende kalkvloer. Lastige is dat je dan in sommige gevallen – afhankelijk van de vochthuishouding – toch tot een behoorlijke diepte moet uitgraven. Eerst een dikke laag grind (hérisson) met evt. drainage erin verwerkt (20 à 25 cm) en daarna une chape chanvre et chaux (15 à 20 cm). Aldus “Le manuel de la renovation” (ISBN: 978-2-7072-0653-4) in 2010 uitgegeven door het blad “Maison et travaux”. Wanneer de fundering niet al te veel voorstelt moet je met dat uitgraven voorzichtig zijn: je moet voorkomen dat door het wegvallen van de gronddruk aan één kant de boel gaat schuiven. Bij een verbouwingsklus waar ik een keer bij heb staan kijken werd daarom eerst – stapsgewijs – een betonnen rand met wapening (30 x 30 cm) gestort. Strak langs de binnenkant van wat we met een eufemisme de fundering zullen noemen.
Wat me nog te binnen schiet, de sector moderne bouwmaterialen. Er zijn in Nederland en Duitsland zeer vormvaste kunststof bouwplaten in diverse diktes verkrijgbaar waarvan één zijde geschikt is om op te tegelen. Om tijdwinst te boeken – niet eerst een vloertje storten – gebruikt in een modern appartement, betonnen ondergrond. Ook te gebruiken op een minder stabiele ondergrond als een houten vloer. Wat foto’s ter illustratie: plaatmateriaal, detail, opbouw, resultaat.
Maar wel hetzelfde nadeel als met beton waar Jos al op wijst: opstijgend vocht zal nu langs de muren pogen hoger sferen te bereiken. Maar als ondergrond, en als zijwanden, voor een badkamer op een verdiepingsvloer nog wel een aardig alternatief voor een vloer met lewisplaten en wandjes met groen gipsplaat.
Jako, eigenlijk zoek je een vaatwasser met slechts drie knoppen: 1) aan/uit; 2) een draaiknop voor tijdsduur en 3) een draaiknop voor temperatuur. Aan die knoppen kan ik je wel helpen – bakken vol – maar de rest er achter wordt anno heden wat lastiger. Welke ontwerper in de ict/communicatie techniek zou een overplaatsing naar de afdeling analoge telefoontechniek als een bevordering beschouwen, welke ontwerper van modern witgoed zou in zijn cv een ontwerp met jaren vijftig techniek willen zien opgenomen?
Een sprankje hoop: gisteren verzeilde ik bij het lopen van een kunstroute / open ateliers voor het eerst sinds decennia in een heuse wasserette. Aan de muren kunst met daaronder Miele wasmachines uit een robuuste, professionele serie. Met tot mijn verbazing slechts een paar instelknoppen. Ik overwoog daar nog een foto van te maken, maar dat leek me toch onbeleefd, getuigen van desinteresse voor het werk van de exposerende kunstenaars. Maar wie weet zijn er ook industriële vaatwassers die wat meer rechttoe, rechtaan zijn.
Astrid, ik volg tegenwoordig met interesse de bouwkundige aanpak van funderingstechnieken voor hoogbouw, voorbeelden te over tegenwoordig in Nederland, in Amsterdam, in Rotterdam, maar verder dan het stadium van geïnteresseerde lezer kom ik niet, ik ben geen constructional engineer. Wel heb ik geleerd gewoon op je gezond verstand te vertrouwen en eerst eens op je gemak allerlei mogelijke foutoorzaken op een rijtje te zetten. Je kunt daar inderdaad de hulp van een bouwkundige voor inroepen, maar dat kan altijd nog. Onderschat de kennis niet van de bewoners van soortgelijke woningen bij jou in de buurt, leg de vraag maar eens voor aan buren. En ook al krijg je dan misschien wat uiteenlopende meningen in je sleepnet, het levert misschien wat inzichten op om de legpuzzel van probleem oorzaken en oplossingen mee in kaart te brengen. Met die voorkennis gewapend kun je dan altijd nog het professionele advies circuit instappen.
Wanneer alleen de vloer scheuren vertoont, zou het dan niet kunnen zijn dat alleen daar(onder) een probleem is. In oude boerenhuizen werden de tegels gewoon op “terre battue” gelegd, aangestampte grond met leem. Fundering: in dat soort huizen vaak niet meer dan een zich langzaam naar beneden toe verbredende onderkant van de draagmuren tot hooguit een meter onder het maaiveld. Wanneer de ondergrond voldoende draagkracht heeft – en de grondwaterstand stabiel – kan dat eeuwen goed gaan. Problemen daar vertalen zich in scheuren in de muren. Dat het hele huis aan het verzakken zou zijn lijkt mij misschien een iets te voorbarige conclusie. Werk voor een bouwkundige / constructional engineer die ter plekke de boel komt bekijken. Op afstand valt er geen diagnose te stellen, hetgeen het aandragen van oplossingen enigszins bemoeilijkt. We hebben het op dit forum wel eens over het probleem van te vochtige vloeren gehad, maar daar zitten toch wel een paar aanknopingspunten bij denk ik. Op Franse forums ook veel aandacht voor oude tegelvloeren van tomettes die weer in oude glorie hersteld moeten worden, zomaar een voorbeeld.
Wat die standaard aansluitingen betreft: de hulpstukken voor Fein en andere topmerken zijn stevig aan de prijs. Die van Parkside zeer schappelijk. De slijpschijven van dezelfde leverancier gaan zeer lang mee heb ik gemerkt, zeker net zo lang als vele malen duurdere aanbiedingen voor de professionals bij de Franse brico zaken. Dus dat helpt de exploitatiekosten te drukken. Voor de zekerheid een paar reserve setjes gekocht. Maar op die manier ga je al snel van één gereedschapskist naar een compleet atelier, ook al vol inmiddels.
Een kort uitstapje naar een ontwikkeling die al langer aan de gang is, de teloorgang van good old-fashioned expertise bij ontwerp en productie. De op de reclamefolder voorgespiegelde beleving van product x, y of z heeft zich enigszins losgezongen van de functionaliteit en betrouwbaarheid. Dit nog los van alles wat door het rode potlood van de boekhouder geschrapt wordt. Mercedes stond in de jaren tachtig ooit samen met Toyota bovenaan in het betrouwbaarheidspeloton in de VS. Er kwam een nieuw management, wat wij produceren is over-engineered, moet anders, meer moderne technologie. Vijftien jaar later reed het merk met de ster bijna helemaal achterin het peloton. Daar moest ik aan denken toen ik dit berichtje las.
Om dichterbij het onderwerp te blijven: een Miele wasmachine die we in 1978 kochten hield het meer dan 25 jaar uit, de Bosch die daarna kwam – en veel minder intensief werd gebruikt – was binnen acht jaar damaged beyond repair. Nu weer een Miele. Over het Franse merk Brandt zwijg ik liever: nog nooit zo’n lawaaibak als onze vaatwasser met het opschrift “silencieux” meegemaakt. Vervangen door een Siemens. Nu de Brandt wasmachine nog die bij het centrifugeren z’n best doet de fundering van het huis wat dieper in de grond te trillen. Eerst nog maar eens demonteren om te zien of er wat los zit, of een schokdemper vervangen kan worden: zo snel geef ik me niet gewonnen. Mind over matter. Totdat de ratio dicteert: onbegonnen werk, te duur, gebruik je tijd voor leukere dingen.
Tegen een defect printje en op hol slaande elektronica is helaas weinig te doen. De hoop dat de producenten het allemaal goed testen en kwaliteitsonderdelen gebruiken (elco’s!) heb ik inmiddels opgegeven. De tijd dat Hewlett Packard in Grenoble de “motherboards” voor pc’s ook in de klimaatkamer (ver onder nul, woestijnklimaat, droog of een zeer hoge luchtvochtigheidsgraad) stevig aan de tand voelde ligt ver achter ons.
Maar één technisch zijstapje wil ik toch even noemen. Wanneer de waterdruk te hoog is hebben de inlaatventielen van wasmachine en vaatwasser behoorlijk te lijden. Voortijdig heengaan van deze onderdelen valt te voorkomen – sorry, uit te stellen – door voor de juiste waterdruk te zorgen. Voor hen die dat nog niet wisten deze uitleg, in hoofdstuk 10.1.5
Jos, bij de professionals in met name de keukenbranche zie ik meestal the king of the multitool hill liggen, van het merk FEIN. Kan nog wel een keer handig zijn dacht ik toen ik een aanbieding zag van het merk Parkside, 30 euro, voor incidenteel gebruik. Waarvoor tot nu toe gebruikt? Het maken van een sleuf in een massieve hardhouten parket vloer voor het bouwen van een tussenmuurtje. Invalzaag voor de grote lengtes, multitool voor de laatste stukjes. Met een kapzaagje lukt het ook wel, maar dan ben je wel een tijdje bezig. Het afzagen van koperen waterleidingbuis op een plek waar je met een pijpensnijder – zelfs de kleine compacte – niet bij kan. Het verwijderen van wat hardnekkige lijmresten. Bij sloopwerk voor het doorzagen van wat weerbarstige schroeven en spijkers. Kortom, handig voor dit soort kleine klussen. Hoe dit goedkope apparaat zich zou houden bij een intensievere inzet weet ik niet, maar voor grotere klussen is het denk ik aan te bevelen de nodig rustpauzes in te lassen. Rust krijgt die van mij genoeg: nog steeds niet wakker gemaakt uit z’n winterslaap.
Soms? Te vaak. Zoeken naar de verkeerde kleur of vorm, het ligt ergens onder, of zo vlak bij dat je er over heen kijkt. Met m’n bijna twee meter is dat vrij gemakkelijk. Vooral lastig wanneer je alleen aan het werk bent, niemand anders om de schuld te geven. Gelukkig hebben Schotse onderzoekers gepoogd het raadsel van vruchteloos zoeken langs steeds dezelfde zoekpatronen in kaart te brengen. De link naar deze studie uit Aberdeen werkt niet meer, wel deze naar een Duitse samenvatting.
Rata, verrassend, wordt het een site isolé, zonder elektra en internet? Of blijf je nog in de bewoonde wereld met ijverige Consuel controleurs en immer hulpvaardige helpdesks als die van Orange? Succes met de klussen.
Bij het bouwen met stenen hoort ook mortel, dus vanochtend kwam SystèmeD met een verzameling links naar eerder gepubliceerde artikelen. La chaux komt er wederom wat bekaaid af, maar wordt deze keer in elk geval wel genoemd. Voor bijvoorbeeld het voegen in de traditionele bouw kunt u beter te rade gaan bij de vele gespecialiseerde websites en blogs. Of een cursus volgen. Een dagje uit kan ook: zien hoe gedurende de afgelopen twintig jaar er gewerkt is met de middeleeuwse technieken en bouwmaterialen aan de bouw van het chateau Guédelon.
In principe betaalt de bewoner van een pand dat kijk- en luistergeld.
La taxe d’habitation est due par l’occupant du logement au 1er janvier de l’année. Il peut donc s’agir du propriétaire, du locataire ou bien d’un occupant à titre gratuit. En cas de location, la taxe est établie au nom du locataire, en tenant compte de sa situation familiale et financière
Wanneer de eigenares – op grond van die titel betaalt ze ook de taxe foncière, van het huis daar nog steeds staat ingeschreven als bewoonster wordt het moeilijk, geen “mission impossible”, dat nu ook weer niet, maar wel een hoop gedoe.
Ben het met Ratatouille eens: niet moeilijk gaan doen wanneer de fiscus nu tevreden is met de extra inkomsten die met voorspelbare regelmaat pogen het Franse begrotingstekort te verkleinen. Dat is pas een “mission impossible”.
Om Rata’s waarschuwende woorden voor wellicht nog argeloze lezers toe te lichten: cement maakt meer kapot dan je lief is. Zeker in de traditionele bouw. Voor hen die de theorie van de Franse grammatica niet vermag te boeien twee links naar de theorie van kalkmortels. In de eerste plaats een klassieker van Monumentenzorg, en ter aanvulling een Engels betoogje uit 1995 dat ook nog steeds niets aan zeggingskracht heeft ingeboet. Van theorie naar praktijk: lekker wat rommelen met de bouw van een tuinmuur, iets over rejointoyer en tot slot een link over het aanbrengen van een traditionele pleisterlaag.
Wimb, vragen aan specialisten staat vrij, maar wanneer ik bijvoorbeeld op één van de vele “grammaire” websites lees: “La série de tests qu’ils ont réalisée avec des spécialistes a été réussie.” dan hoef je m.i. niet verder te zoeken. Voortaan zal ik mijn opmerkingen met een klaarblijkelijk niet meteen duidelijke ironische ondertoon wat minder vormgeven naar modellen zoals je die in handboeken over “The language of meetings” tegenkomt.
De techniek zal niet veel afwijken van de manier waarop afvoeren van binnenuit worden “herbekleed”. Eerst een inspectie, dan schoonmaken, laten drogen en vervolgens kruislings in drie gangen een speciale polyester (?) kous er door heen getrokken/gespoten. Er is een van origine Zweeds bedrijf dat hier in Nederland de koploper is met deze techniek. Specialistenwerk, er zijn er dacht ik maar een drietal die zich op deze markt richten. Met cv leidingen heb je natuurlijk te maken met hogere temperaturen, drukken en veel kleinere pijp diameters, dus dat stelt dan extra eisen. Wanneer nu al bekend zou zijn waar het lek ongeveer zit zou dat natuurlijk al helpen, en je moet maar hopen dat er niet al te veel bochtjes in die cv leiding zitten. Want wanneer er een nieuwe kunststofleiding doorheen getrokken zou moeten worden zou het wel zo makkelijk zijn wanneer het een recht stuk is, slechts op twee plekken openhakken.
Opsporen van het lek voor de DIY zonder dure buisinspectie instrumenten: bij de LIDL zag ik vorige maand een infrarood temperatuurmeter voor slechts een paar tientjes. Wanneer je uitgaande van een koude start het cv circuit zo warm mogelijk stookt, zou het mogelijk moeten zijn te meten waar de muur duidelijk warmer wordt dan de omgeving.
Bosbess, het aanbod aan apps is overweldigend en inderdaad kom je ondanks allerlei reviews pas na installatie er achter of je er zelf mee door één deur kan. Eenvoudig in het gebruik is de antivirussoftware van Avira, ook in een “free” versie te verkrijgen. Niet helemaal verrassend: met enige regelmaat wordt je aandacht daarna voor de nieuwste vileine virussen gevraagd, waartegen alleen de betaalde pro versie optimale bescherming biedt. Niets van aantrekken, zeker niet bij een zeer defensief surfgedrag.
Bosbess, voor de Android smartphones is er een grote keuze aan virusscanners, bittere noodzaak voor een “open” operating system. Ik gebruik m’n smartphone niet veel, maar toch laat ik de virusscanner om de paar dagen even draaien. Opruimen van allerlei restbestanden die nog ergens in het geheugen rondzwerven valt trouwens ook aan te bevelen. De Apple community schuilt onder de paraplu die dit bedrijf de gebruikers boven het hoofd houdt, maar dat help ook niet altijd.
Ter aanvulling nog de beugelafstanden voor de standaard grijze kabel die rechtstreeks op de muur wordt bevestigd: horizontaal om de 40 centimeter en verticaal max 100 centimeter. Zou je kabel in tubes porteurs willen aanbrengen lees dan hier verder of deze pagina’s.
Stopcontact ja of nee in een opslagruimte of (rommel)zolder: ja.
Art. 10.1.3.3
– 1 socle de prises de courant dans les pièces d’une surface supérieure à 4 m² (y compris les dégagements).Verlichting: zou je het volgens de normen doen dan zou je – afgezien van impossibilités techniques – overal een zg. DCL aansluiting moeten monteren. Omdat je al stroom hebt en er binnenkort dus geen Consuel inspecteur bij de voordeur staat luistert dat dus niet zo nauw. Om alleen daar boven op zolder een paar DCL aansluitingen te monteren terwijl de rest van het huis dat waarschijnlijk niet heeft lijkt me niet nodig, daarmee krijg je de gehele installatie niet op de laatste norm. Wel die verplichte aardedraad meetrekken naar de lichtpunten, ook al wordt die niet aangesloten, “En attente“.
@ Bosbess: dat opsporen van die onbekende bron gaat nog moeilijk worden. Gelukkig hebben anderen al een keer een poging gewaagd. Een andere mogelijkheid is om de Collected works van Sir Winston Churchill er oplettend op na te lezen, 34 delen, 19.000 pagina’s. De speciale “centenary edition” verscheen in 1974 in een beperkte oplage van naar schatting uiteindelijk slechts 1750 stuks. Ook dat wordt dus even zoeken.
Bij nieuwbouw hoorde ook in 1975 een bouwvergunning en zeker een alom geacht architect zal z’n best gedaan hebben om een nette bouwtekening te (laten) maken. Met allerlei specificaties en bestek. Misschien nog ergens bij de Mairie of in andere overheidsarchieven te traceren?
Cees, het lijkt me niet zo zinvol te gaan hineininterpretieren waarom buren al dan niet en op grond van welke motieven ergens voor of tegen zouden kunnen zijn met welke achterliggende bedoelingen. Het zou immers zomaar kunnen zijn dat je eigen huis ook gebaat is bij die waterbuffer, want schreef je niet onlangs: ” Die man heeft toentertijd een van de beste architecten van de regio ingeschakeld, en aan alles kun je zien dat er niet een keer maar duizend keer is nagedacht voor ze iets bouwden.” Via dit forum en internet kun je natuurlijk het nodige aan informatie bij elkaar sprokkelen maar een second opinion van een deskundige ter plekke lijkt me in geval van twijfel aan te bevelen. Anders geformuleerd: zijn je plannen met dat stuk van je tuin zo belangrijk dat ze het risico van wateroverlast in je eigen huis waard zijn. Aan jou de keuze.
