Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Een kort uitstapje naar een ontwikkeling die al langer aan de gang is, de teloorgang van good old-fashioned expertise bij ontwerp en productie. De op de reclamefolder voorgespiegelde beleving van product x, y of z heeft zich enigszins losgezongen van de functionaliteit en betrouwbaarheid. Dit nog los van alles wat door het rode potlood van de boekhouder geschrapt wordt. Mercedes stond in de jaren tachtig ooit samen met Toyota bovenaan in het betrouwbaarheidspeloton in de VS. Er kwam een nieuw management, wat wij produceren is over-engineered, moet anders, meer moderne technologie. Vijftien jaar later reed het merk met de ster bijna helemaal achterin het peloton. Daar moest ik aan denken toen ik dit berichtje las.
Om dichterbij het onderwerp te blijven: een Miele wasmachine die we in 1978 kochten hield het meer dan 25 jaar uit, de Bosch die daarna kwam – en veel minder intensief werd gebruikt – was binnen acht jaar damaged beyond repair. Nu weer een Miele. Over het Franse merk Brandt zwijg ik liever: nog nooit zo’n lawaaibak als onze vaatwasser met het opschrift “silencieux” meegemaakt. Vervangen door een Siemens. Nu de Brandt wasmachine nog die bij het centrifugeren z’n best doet de fundering van het huis wat dieper in de grond te trillen. Eerst nog maar eens demonteren om te zien of er wat los zit, of een schokdemper vervangen kan worden: zo snel geef ik me niet gewonnen. Mind over matter. Totdat de ratio dicteert: onbegonnen werk, te duur, gebruik je tijd voor leukere dingen.
Tegen een defect printje en op hol slaande elektronica is helaas weinig te doen. De hoop dat de producenten het allemaal goed testen en kwaliteitsonderdelen gebruiken (elco’s!) heb ik inmiddels opgegeven. De tijd dat Hewlett Packard in Grenoble de “motherboards” voor pc’s ook in de klimaatkamer (ver onder nul, woestijnklimaat, droog of een zeer hoge luchtvochtigheidsgraad) stevig aan de tand voelde ligt ver achter ons.
Maar één technisch zijstapje wil ik toch even noemen. Wanneer de waterdruk te hoog is hebben de inlaatventielen van wasmachine en vaatwasser behoorlijk te lijden. Voortijdig heengaan van deze onderdelen valt te voorkomen – sorry, uit te stellen – door voor de juiste waterdruk te zorgen. Voor hen die dat nog niet wisten deze uitleg, in hoofdstuk 10.1.5
Jos, bij de professionals in met name de keukenbranche zie ik meestal the king of the multitool hill liggen, van het merk FEIN. Kan nog wel een keer handig zijn dacht ik toen ik een aanbieding zag van het merk Parkside, 30 euro, voor incidenteel gebruik. Waarvoor tot nu toe gebruikt? Het maken van een sleuf in een massieve hardhouten parket vloer voor het bouwen van een tussenmuurtje. Invalzaag voor de grote lengtes, multitool voor de laatste stukjes. Met een kapzaagje lukt het ook wel, maar dan ben je wel een tijdje bezig. Het afzagen van koperen waterleidingbuis op een plek waar je met een pijpensnijder – zelfs de kleine compacte – niet bij kan. Het verwijderen van wat hardnekkige lijmresten. Bij sloopwerk voor het doorzagen van wat weerbarstige schroeven en spijkers. Kortom, handig voor dit soort kleine klussen. Hoe dit goedkope apparaat zich zou houden bij een intensievere inzet weet ik niet, maar voor grotere klussen is het denk ik aan te bevelen de nodig rustpauzes in te lassen. Rust krijgt die van mij genoeg: nog steeds niet wakker gemaakt uit z’n winterslaap.
Soms? Te vaak. Zoeken naar de verkeerde kleur of vorm, het ligt ergens onder, of zo vlak bij dat je er over heen kijkt. Met m’n bijna twee meter is dat vrij gemakkelijk. Vooral lastig wanneer je alleen aan het werk bent, niemand anders om de schuld te geven. Gelukkig hebben Schotse onderzoekers gepoogd het raadsel van vruchteloos zoeken langs steeds dezelfde zoekpatronen in kaart te brengen. De link naar deze studie uit Aberdeen werkt niet meer, wel deze naar een Duitse samenvatting.
Rata, verrassend, wordt het een site isolé, zonder elektra en internet? Of blijf je nog in de bewoonde wereld met ijverige Consuel controleurs en immer hulpvaardige helpdesks als die van Orange? Succes met de klussen.
Bij het bouwen met stenen hoort ook mortel, dus vanochtend kwam SystèmeD met een verzameling links naar eerder gepubliceerde artikelen. La chaux komt er wederom wat bekaaid af, maar wordt deze keer in elk geval wel genoemd. Voor bijvoorbeeld het voegen in de traditionele bouw kunt u beter te rade gaan bij de vele gespecialiseerde websites en blogs. Of een cursus volgen. Een dagje uit kan ook: zien hoe gedurende de afgelopen twintig jaar er gewerkt is met de middeleeuwse technieken en bouwmaterialen aan de bouw van het chateau Guédelon.
In principe betaalt de bewoner van een pand dat kijk- en luistergeld.
La taxe d’habitation est due par l’occupant du logement au 1er janvier de l’année. Il peut donc s’agir du propriétaire, du locataire ou bien d’un occupant à titre gratuit. En cas de location, la taxe est établie au nom du locataire, en tenant compte de sa situation familiale et financière
Wanneer de eigenares – op grond van die titel betaalt ze ook de taxe foncière, van het huis daar nog steeds staat ingeschreven als bewoonster wordt het moeilijk, geen “mission impossible”, dat nu ook weer niet, maar wel een hoop gedoe.
Ben het met Ratatouille eens: niet moeilijk gaan doen wanneer de fiscus nu tevreden is met de extra inkomsten die met voorspelbare regelmaat pogen het Franse begrotingstekort te verkleinen. Dat is pas een “mission impossible”.
Om Rata’s waarschuwende woorden voor wellicht nog argeloze lezers toe te lichten: cement maakt meer kapot dan je lief is. Zeker in de traditionele bouw. Voor hen die de theorie van de Franse grammatica niet vermag te boeien twee links naar de theorie van kalkmortels. In de eerste plaats een klassieker van Monumentenzorg, en ter aanvulling een Engels betoogje uit 1995 dat ook nog steeds niets aan zeggingskracht heeft ingeboet. Van theorie naar praktijk: lekker wat rommelen met de bouw van een tuinmuur, iets over rejointoyer en tot slot een link over het aanbrengen van een traditionele pleisterlaag.
Wimb, vragen aan specialisten staat vrij, maar wanneer ik bijvoorbeeld op één van de vele “grammaire” websites lees: “La série de tests qu’ils ont réalisée avec des spécialistes a été réussie.” dan hoef je m.i. niet verder te zoeken. Voortaan zal ik mijn opmerkingen met een klaarblijkelijk niet meteen duidelijke ironische ondertoon wat minder vormgeven naar modellen zoals je die in handboeken over “The language of meetings” tegenkomt.
De techniek zal niet veel afwijken van de manier waarop afvoeren van binnenuit worden “herbekleed”. Eerst een inspectie, dan schoonmaken, laten drogen en vervolgens kruislings in drie gangen een speciale polyester (?) kous er door heen getrokken/gespoten. Er is een van origine Zweeds bedrijf dat hier in Nederland de koploper is met deze techniek. Specialistenwerk, er zijn er dacht ik maar een drietal die zich op deze markt richten. Met cv leidingen heb je natuurlijk te maken met hogere temperaturen, drukken en veel kleinere pijp diameters, dus dat stelt dan extra eisen. Wanneer nu al bekend zou zijn waar het lek ongeveer zit zou dat natuurlijk al helpen, en je moet maar hopen dat er niet al te veel bochtjes in die cv leiding zitten. Want wanneer er een nieuwe kunststofleiding doorheen getrokken zou moeten worden zou het wel zo makkelijk zijn wanneer het een recht stuk is, slechts op twee plekken openhakken.
Opsporen van het lek voor de DIY zonder dure buisinspectie instrumenten: bij de LIDL zag ik vorige maand een infrarood temperatuurmeter voor slechts een paar tientjes. Wanneer je uitgaande van een koude start het cv circuit zo warm mogelijk stookt, zou het mogelijk moeten zijn te meten waar de muur duidelijk warmer wordt dan de omgeving.
Bosbess, het aanbod aan apps is overweldigend en inderdaad kom je ondanks allerlei reviews pas na installatie er achter of je er zelf mee door één deur kan. Eenvoudig in het gebruik is de antivirussoftware van Avira, ook in een “free” versie te verkrijgen. Niet helemaal verrassend: met enige regelmaat wordt je aandacht daarna voor de nieuwste vileine virussen gevraagd, waartegen alleen de betaalde pro versie optimale bescherming biedt. Niets van aantrekken, zeker niet bij een zeer defensief surfgedrag.
Bosbess, voor de Android smartphones is er een grote keuze aan virusscanners, bittere noodzaak voor een “open” operating system. Ik gebruik m’n smartphone niet veel, maar toch laat ik de virusscanner om de paar dagen even draaien. Opruimen van allerlei restbestanden die nog ergens in het geheugen rondzwerven valt trouwens ook aan te bevelen. De Apple community schuilt onder de paraplu die dit bedrijf de gebruikers boven het hoofd houdt, maar dat help ook niet altijd.
Ter aanvulling nog de beugelafstanden voor de standaard grijze kabel die rechtstreeks op de muur wordt bevestigd: horizontaal om de 40 centimeter en verticaal max 100 centimeter. Zou je kabel in tubes porteurs willen aanbrengen lees dan hier verder of deze pagina’s.
Stopcontact ja of nee in een opslagruimte of (rommel)zolder: ja.
Art. 10.1.3.3
– 1 socle de prises de courant dans les pièces d’une surface supérieure à 4 m² (y compris les dégagements).Verlichting: zou je het volgens de normen doen dan zou je – afgezien van impossibilités techniques – overal een zg. DCL aansluiting moeten monteren. Omdat je al stroom hebt en er binnenkort dus geen Consuel inspecteur bij de voordeur staat luistert dat dus niet zo nauw. Om alleen daar boven op zolder een paar DCL aansluitingen te monteren terwijl de rest van het huis dat waarschijnlijk niet heeft lijkt me niet nodig, daarmee krijg je de gehele installatie niet op de laatste norm. Wel die verplichte aardedraad meetrekken naar de lichtpunten, ook al wordt die niet aangesloten, “En attente“.
Bij nieuwbouw hoorde ook in 1975 een bouwvergunning en zeker een alom geacht architect zal z’n best gedaan hebben om een nette bouwtekening te (laten) maken. Met allerlei specificaties en bestek. Misschien nog ergens bij de Mairie of in andere overheidsarchieven te traceren?
Cees, het lijkt me niet zo zinvol te gaan hineininterpretieren waarom buren al dan niet en op grond van welke motieven ergens voor of tegen zouden kunnen zijn met welke achterliggende bedoelingen. Het zou immers zomaar kunnen zijn dat je eigen huis ook gebaat is bij die waterbuffer, want schreef je niet onlangs: ” Die man heeft toentertijd een van de beste architecten van de regio ingeschakeld, en aan alles kun je zien dat er niet een keer maar duizend keer is nagedacht voor ze iets bouwden.” Via dit forum en internet kun je natuurlijk het nodige aan informatie bij elkaar sprokkelen maar een second opinion van een deskundige ter plekke lijkt me in geval van twijfel aan te bevelen. Anders geformuleerd: zijn je plannen met dat stuk van je tuin zo belangrijk dat ze het risico van wateroverlast in je eigen huis waard zijn. Aan jou de keuze.
Een dorpje in de Dordogne deed dat ook en mocht voor de rechter de degens kruisen met de ENEDIS. Helaas, un village condamné. Maar op procedurele gronden. Elders in Frankrijk lopen er nog diverse zaken, maar daar wordt vooralsnog een stap op de plaats gemaakt: “….Une dizaine de procédures en référé ont eu lieu en France, aboutissant à la suspension des délibérations dans l’attente d’un jugement sur le fond.”
De bodem van zand? Dan vermoed ik dat jouw ene buurman gedeeltelijk de waarheid spreekt: de vorige eigenaar hield inderdaad van eend, het type dat na een kort verblijf in de keuken en oven niet meer op eigen kracht op de feestelijk gedekte eettafel verschijnt. Want vijvers doen hun naam alleen eer aan wanneer ze altijd met water zijn gevuld. Om de natuur een handje te helpen gebruiken we daar bijvoorbeeld vijverfolie voor en zij met aandelen in de cementindustrie maken er een grote betonnen bak van.
Wat de oude 2007 regels betreft, die worden hier vermeld. Teksten waarvoor de auteurs nimmer voor enig boekenbal waar dan ook op deze aardbol zullen worden uitgenodigd. Taaie kost.
Cees, met die RT 2012 regels waren bouwondernemers indertijd niet blij. Heel wat klanten zagen af van une extension, omdat dan meteen het hele huis moest voldoen aan de nieuwe regels. Het oude forum is inmiddels ook via een gerichte Google search nauwelijks bereikbaar, dus nu slechts een heel kort antwoord. De door Hollande beloofde simplification van allerlei regels voor de bouw resulteerde inderdaad in een versoepeling. Of dat ook nog gevolgen had voor renovatiewerkzaamheden aan het dak zou ik niet weten.
Na dit positieve bericht over de ene hand die geeft nu iets over de andere hand die enige tijd later weer neemt. Het lijkt het erop dat de regels vanaf 1 januari 2017 weer zijn aangescherpt wanneer er sprake is van travaux importants, lees dit bericht. De oude 2007 regels worden hier genoemd, teksten waarvoor de auteurs nimmer voor enig boekenbal waar dan ook ter wereld zullen worden uitgenodigd.
Twee citaten daaruit:
“Cette obligation d’isolation lors de travaux importants s’applique à partir du 1er janvier 2017 (date du devis d’engagement de la prestation de maîtrise d’œuvre ou, à défaut, devis d’engagement de la prestation de travaux).”
“Le cas des réfections de toiture. Quels sont les travaux déclenchant l’obligation? Il s’agit de travaux de réfection de toiture ou installation d’une sur-toiture sur au moins 50% d’une toiture.
Quel est le niveau de performance à atteindre? L’isolation installée doit conduire à une performance thermique conforme à la règlementation thermique dite « élément pas élément » (arrêté du 3 mai 2007).”
Voer voor thermische liefhebbers is deze technische RT 2012 toelichting door Promotelec.
Cees, je vraag doet me denken aan een antwoord van een Amerikaan in een discussie op de Engelse website Pontnoir een jaar of zes geleden, over het probleem van “water penetration”. Ik laat deze Virtdave aan het woord:
” I agree–the pressure from water across a wall can be pretty huge. When we built our place in California, our building site was halfway up a hill– we followed the advice of the soils engineer and before laying the foundation had a deep (about 3 meters deep) trench cut uphill, with a perforated pipe at the bottom, to divert the runoff. Such a trench is called (in the USA) a French drain, so I imagine it’s not unknown in France. Digging such a drain is not too hard in the soil where we built there, but in Creuse it might be tricky due to the huge granite chunks which might complicate the task.”
Als ik jou was zou ik me twee keer bedenken alvorens die waterbuffer – want dat is het waarschijnlijk – in te ruilen voor andere plannen. Want voordat je het weet moet nog veel dieper gaan nadenken hoe van vochtproblemen af te komen en dat kan ingewikkeld en soms ook kostbaar worden. Zie bijvoorbeeld deze informatie van Siplast.
De Franse pers heeft niet alleen aandacht voor het presidentiële verkiezingscircus. De studie van de Universiteit van Twente is inmiddels ook in LDF op het radarscherm verschenen. In La Tribune en le Figaro werd daar aandacht aan besteed. De eerste reacties van de kant van ENEDIS en de verzamelde fabrikanten beginnen langzamerhand op gang te komen. In een gezamenlijk persbericht wordt er op gewezen dat de Nederlandse onderzoeksresultaten niet kunnen worden gegeneraliseerd naar de Franse slimme meter LINKY omdat er een andere meettechniek wordt gebruikt:
“Une étude de l’université néerlandaise a récemment mis en cause l’effet Hall et l’effet
Rogowski utilisés pour le comptage des données de consommation électrique.
Le compteur français « Linky » est certifié et ne peut être associé à cette étude.
Les constructeurs Sagemcom, Itron, ZIV et Elster développent des compteurs Linky qui
n’utilisent pas de capteurs à effet Hall ou Rogowski pour l’acquisition métrologique, car ils
reposent sur une mesure réalisée via un « shunt » (résistance de faible valeur) pour les
compteurs monophasés et/ou un transformateur de courant pour les compteurs triphasés.
Le constructeur Landis+Gyr utilise une méthode différente de mesure basée sur
une solution Embedded Coil qui garantit l’ensemble des exigences légales métrologiques
pour toutes les conditions représentatives du terrain. ”Het lakmoesproefje zou natuurlijk zijn om in een laboratorium een proefopstelling te maken met de moeilijke belastingen van tegenwoordig en met behulp van een power-analyzer te analyseren of het gemeten verbruik juist is. Maar dat zou volgens het persbericht geen enkel probleem moeten zijn gezien de gebruikte meettechniek. En omdat aan alle relevante normen wordt voldaan. Kou uit de lucht? Vermoedelijk wel, totdat het tegendeel uit onafhankelijk onderzoek zou blijken.
@ Hari Seldon: mijn bezwaren betroffen de eerste versies van de digitale belastingaangifte voor ondernemers, ruim tien jaar geleden. Ik weet dat ze hun leven inmiddels hebben verbeterd. in ieder geval voor de particulieren. Terwijl oeroude tekstverwerkingsprogramma’s uit de CPM en MS-DOS tijd als Wordstar allerlei doodgewone dingen al uitstekend beheersten (ctrl KD voor het saven van een tekst staat me bij) moest je bij dat door de Rijksoverheid ontwikkelde programma alles on-line doen. Ging er iets mis met de verbinding, of was de digitale brievenbus van de belastingdienst verstopt, dan was het terug naar af. Met één toetsaanslag verdampte alles als bij toverslag. Lost nights, lost weekends, lost money voor velen toen. En wat is er tegen programma’s die je in staat stellen zaken off-line in te vullen? Of hebben ze bij de belastingdienst inmiddels een steekproefmodel ontwikkeld waarbij wanneer je te vaak aan het corrigeren gaat je de verdenking op je laadt tot de statistische groep van potentiële fraudeurs te behoren? Kunt u misschien uitleggen waarom uw opgegeven inkomen in de laatste versie afwijkt van uw derde concept dat hoger uitkwam?
Ik mag dat wel, zo te horen een Haagse elektricien die een dure power analyzer van de zaak mee naar huis neemt. Ut zou zomâh in un zèstraat van duh Wèmarstraat kunnuh zèn. Om het telgedrag van z’n slimme meter te controleren die plotseling meent dat hij veel meer energie verbruikt dan vroeger. Ook andere ervaringen liegen er niet om. Het bekende kastje naar de muur spelletje tussen energieleveranciers en netbeheerders werd vandaag weer eens gedemonstreerd in deze uitzending van het tv programma Radar. Het bevoegd gezag – in deze vertegenwoordigd door de Autoriteit Consument en Markt – komt niet veel verder dan te zeggen dat oude meters verouderd zijn en dat slimme meters de toekomst hebben omdat ze energie helpen bezuinigen. Het aloude reclame verhaal dat door de Tweede Kamer indertijd voor zoete koek werd geslikt en door de Eerste Kamer niet helemaal werd geloofd.
Rata, misschien heb je nog iets aan de link die Système-D vanochtend bij me bezorgde: Dossier isolation des combles.
Jean, het is inderdaad jammer dat die rekensom in de coulissen blijft staan. Of dit nu bedoeld is om het de klant makkelijker te maken, ik weet het niet. Twee jaar geleden was die onduidelijkheid er ook en is de belastingdienst er van diverse kanten op gewezen dat dit voor verbetering vatbaar is. Ook al klopt het resultaat dat door de invisible hand achter de schermen wordt uitgerekend.
Maar net zoals met het eerste digitale aangifte traject, toen alleen nog voor ondernemers, je bent uren on-line, drukt op verzenden, en alles is plotseling weg, geen mogelijkheid van tussentijds saven of printen, helemaal van voren af aan opnieuw beginnen. Het duurt geruime tijd voordat een niet aan concurrentie onderhevige organisatie naar de wensen van z’n betalende klanten luistert.
Google had in 2009 een voor de consument uiterst bruikbare oplossing in petto: de Google Power meter. Al je verbruik meteen uitleesbaar, ook je complete geschiedenis. Omdat ieder elektrisch apparaat z’n eigen footprint heeft en dat na een leerperiode werd herkend kreeg je meteen een gedetailleerd inzicht. Geen duur communicatiesysteem naar je fournisseur d’énergie nodig om de doelstelling van minder energieverbruik onder oogbereik van de klant te brengen. Want de onwetende klant, goh, verbruik je stroom wanneer je het licht niet achter je uit doet, zou door de overheid en de energiemaatschappijen moeten worden begeleid in een bewustwordingsproces. Op weg naar de energie bewuste burger. Verder: geen privacy problemen, minder vatbaar voor het doomsday scenario zoals beschreven in Marc Olsberg’s boek “Black-out”.
Het experiment van Google heeft het niet gered. Te vroeg, te weinig animo bij de energieproducenten en netbeheerders die al hadden gekozen voor het concept van de “smart grid” waarin de slimme meter een noodzakelijke bouwsteen is, een beetje beducht voor concurrentie van de kant van het machtige Google als nieuwkomer op hun eigen speelterrein.
Rata, Jako, ach, klagen….In de aanloop naar wat ik maar noem het slimme meter debat in de Eerste Kamer heb ik me er nog druk om gemaakt, maar ik bespeur de neiging iets meer langs de zijlijn te gaan staan om het spel te observeren. Wat ik me met terugwerkende kracht wel afvraag, hadden ze in Engeland in 1964 misschien al een slimme meter? Dat dus niemand je open doet wanneer je aanbelt, lag de stroom er misschien uit? De volgende song tekst schoot me te binnen:” This happened once before, When I came to your door, No reply.” Terug naar de actualiteit van de eerste uitrol van Linky meters in 2010, speciaal voor Jako, dit artikel uit LeParisien. Er lijkt ondanks een vrij stevige stormloop van de Franse consumentenorganisaties in de jaren daarna tot op heden weinig veranderd te zijn.
Wie biedt meer? Wat had u gedacht van deze antieke groepenkast? Tot een jaar of vijf geleden nog in gebruik…..Je hebt eerbied voor het patrimoine of niet immers. Ter geruststelling: niet bij mij.
En dan zet ik de schijnwerper nog maar weer eens op dit artikeltje van Monumentenzorg over het gebruik van kalkmortels. Managements summary: cement maakt bij renovatie van traditionele gebouwen meer kapot dan je lief is.
Wanneer u dat te kort door de bocht vindt dan laat ik Jos Oskam – moet ergens in oud-archief staan, maar nog steeds zonder zoekmachine – aan het woord die het iets genuanceerder heeft verwoord:
“De moderne Portlandcement is prima geschikt voor de moderne bouwwijze, waarbij op een onvervormbaar (gewapend beton) fundament wordt gemetseld, en de vochthuishouding wordt gerealiseerd door middel van expliciete bouwkundige voorzieningen zoals dampkeringen, spouwen, geventileerde (kruip)ruimtes en dergelijke. Daarin past prima het gebruik van de onvervormbare en niet-vochtdoorlatende Portlandcement.
In oude gebouwen was de vochthuishouding meer impliciet, door het gebruik van ademende en poreuze materialen. Die gebouwen waren ook vaak minder robuust gefundeerd waardoor altijd enige beweging en “kruip” in de constructie voorkwam. In deze omstandigheden is de enigszins soepele en ademende kalkmortel helemaal op zijn plaats. Het is allemaal een kwestie van bouwkundige en materiaalkundige compatibiliteit.”
