Frankrijk kent een rijke dienstverlening voor persoonlijk hulp aan huis, de bekende aide à domicileof aide à personne: kinderoppas, huishoudelijke hulp, tuinman, hulp bij de computer, (huiswerk)cursussen, hulp en zorg voor invaliden of zieken en ouderen. Er gelden in hoofdzaak twee systmen. Men kan zelf de hulp vragen via een advertentie of via buren, kennissen of familie, de bouche-à-oreille en dan via het chèque-emploi-systeem werken (CESU); of men kan een beroep doen op een organisatie, zoals een vereniging of een particuliere onderneming. De laatste kunnen alle zorg uit handen nemen en dan is de hulpvrager een klant, het stelsel van het contrat perstataire. Ook kan men kiezen om de organisatie als tussenpersoon te laten optreden en zelf de zorg als ‘werkgever’ te regelen, het contrat mandataire. In deze netwerken van zorgverlening aan huis gaan altijd wel zaken mis. Een onderzoek van enkele maanden door een commissie die ongeregelmatigheden onderzocht, kwam tot een lijst van 22 zaken en voorwaarden die ten onrechte of onjuist geformuleerd in de contracten staan. Zo zijn er voorwaarden die aan de professionele aanbieder de mogelijkheid laten om eenzijdig de prijs van de diensten te wijzigen of om het recht tot herstel van schade bij slechte dienstverlening te beperken. Andere zaken die niet mogen, maar in tal van gevallen toch in de contracten staan, zijn de verplichting om automatisch te betalen of om het recht om geen vervanging te bieden bij ziekte van de zorg- of dienstverlener. Er zijn organisaties die klanten werven door te melden dat de fiscale voordelen bij het gebruikmaken van hulp aan huis automatisch worden verleend. Dat is lang niet altijd het geval. Het hele pakket van persoonlijke hulp aan huis is te raadplegen op de website vanAgence nationale des services à la personne.
