Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Je verzekert je tegen risico’s die je zelf financieel niet kunt dragen. Als je je huis vol hebt staan met oud meubilair en verder niets waardevols hoef je dat dus niet tegen nieuwwaarde te verzekeren. Bij allerlei trocs vind je in geval van een sinistre weer iets vergelijkbaars. De uitkering van de verzekering dient dan voor het vervangen van bv matrassen, allerlei apparaten, en andere dingen die je beter nieuw kunt kopen.
Als ik bij een verzekeringmaatschappij twee keer zoveel zou moeten betalen als bij andere aanbieders, internet of niet, dan bleef ik niet bij de vriendelijke mevrouw. Veel aanbieders op internet hebben ook verspreid door het hele land kantoren met aardige mevrouwen en meneren. Hun internetaanbieding maakt het alleen maar makkelijker om te vergelijken. Internet-aanbieders lijken me niet bij voorbaat minder te vertrouwen, maar in geval van nood is het wel plezierig om terecht te kunnen bij een fysieke persoon die je kent.
Zelf heb ik advies ingewonnen bij een franse kennis die net een huis had gekocht. Zij had alle verzekeringen vergeleken en was tot de slotsom gekomen dat Matmut de goedkoopste is. Zelf heb ik toen die vergelijking via internet nog eens overgedaan, het bleek te kloppen. Vervolgens ben ik bij een Matmut-kantoor inlichtingen gaan inwinnen en na een uitgebreide toelichting, rijp beraad en een nieuwe afspraak besloot ik om inderdaad met hen in zee te gaan.
Uiteraard is de hoogte van de premie niet het enige wat telt. Maar in het algemeen geldt dat de hoofdzaken niet veel verschillen. Bijkomende voorwaarden en beperkingen vaak wel, maar je kunt nu eenmaal niet alles vóór zijn. Het gaat er om dat de boel is verzekerd en ik ga er simpelweg van uit dat ik de verzekering nooit nodig zal hebben.
Ik vermoed Caroline, dat het percentage in NL hoger ligt. In tegenstelling tot het beleid in NL is de franse fiscus namelijk héél lief voor gepensioneerden. En daar blijft het niet bij. Mijn buurman Michel hoeft van zijn mijnwerkerspensioen geen ziektekostenpremie te betalen. Dat vindt hij niet meer dan logisch: “Daar heb ik m’n hele werkende leven toch voor betaald?”
De franse staat heeft de groeiende groep ouderen nog niet als melkkoeien ontdekt. Het is ook de vraag of franse gepensioneerden als melkkoe wel de moeite waard zijn. Michel ontvangt na 42 jaar werken maar een paar honderd euro per maand meer dan onze AOW. En mensen die nooit hebben “gewerkt” (veel oudere vrouwen) moeten met de helft zien rond te komen.
Dag Bas, het was een feestje om met je te discussiëren. Mensen die hun nek durven uitsteken zijn zeldzaam. Ik vond je reacties verfrissend uitdagend en goed geformuleerd. En, niet onbelangrijk, met een gezonde dosis humor.
Uitingen van laag niveau negeer ik, jou niet, integendeel. Maak je over mijn zichtvermogen geen zorgen. Ook al zie ik tijdelijk iets minder, mijn blik en visie zijn onveranderd. Het spijt me als dat op jou is overgekomen als “forumpolitie”. Een goede discussie scherpt de geest en dat heeft niets met (in)tolerantie te maken. Ik herhaal wat ik al eerder heb gezegd: ik hoop nog vaak van je te horen op dit forum.
Kastanjes kerf ik kruiselings in, leg ze een minuut in de magnetron (tijd afhankelijk van de hoeveelheid) en dan is pellen een peuleschil. ’t Blijft een heel werk.
Ik denk dat Wim gelijk heeft. Zelf heb ik een ander probleem gehad met de RSI. Ze hadden me namelijk bij het verkeerde regime ingedeeld. Drie keer was ik al naar het maandelijkse “buiten”-spreekuur geweest en ik had vele malen getelefoneerd. Op een gegeven moment heb ik een aangetekende brief geschreven, waarop ik op enigszins verdrietige en radeloze toon de situatie beschreef, zoals jij hierboven voor ons hebt gedaan. Geen antwoord. Maar de dag voor ik ten einde raad de lange reis naar het spreekuur op het hoofdkantoor zou ondernemen viel er een brief in de bus met excuses en de mededeling dat ik nu bij het juiste regime was ingedeeld.
Ik vertel dit om je wellicht nog een laatste strohalm te bieden. Als dat niet helpt, zit er niets anders op dan het advies van Wim van Teeffelen op te volgen. Sterkte en laat nog even weten hoe het is afgelopen.
Hoogst merkwaardig. Het minste wat iemand kan doen is toch even bedanken voor het vriendelijke aanbod. Enfin, jij hebt je best gedaan.
Inderdaad Frans, tijdens mijn dagelijkse ochtendwandeling in de grootse natuur van de Cevennen, waarin ik altijd tot bezinning kom, bedacht ik te laat dat mijn commentaar kon worden opgevat als het afschilderen van jullie tweeën als amateurs. Dat was uiteraard niet de bedoeling. Ik weet dat jullie beiden professionals zijn en dat jullie meer mooie uitgaven op jullie naam hebben staan. Dat jullie desondanks toch nog een deskundige in de arm hebben genomen is daarom een extra garantie voor kwaliteit. Maar het spreekt ook voor mij voor zich dat wie dan ook daarover een andere mening mag hebben.
Mijn commentaar slaat eigenlijk voornamelijk op Bas’ neerbuigende oordeel, niet alleenover jullie boek maar ook over amateurtjes met Yamahaatjes, die zich vooral niet moeten verbeelden dat ze Beethoven kunnen vertolken. Zij moeten hun Yamaha maar aan de wilgen hangen. En meer van die fraaie voorbeelden, die hij vanuit de grote hoogten van zijn deskundigheid over het forum uitstrooit. Hij toont zich zelfs bereid om af te dalen tot het onpeilbaar lage niveau van de “beste man” om de zegen van zijn kennis en wijsheid te verspreiden. Verder heb ik aan mijn commentaar niets toe te voegen. Ik wens jullie tweeën nog een langdurige vruchtbare samenwerking toe.
Ja, leuk Paul! Ik zal het even corrigeren. Ik heb maar één excuus: ik zie alles niet meer zo helder. Een paar jaar geleden heb ik kunstlenzen gekregen en sinds enige tijd heb ik een waas voor m’n ogen. Stukken van letters vallen weg of ik zie letters dubbel. Maar vrijdag wordt de waas weggelaserd aan één oog en later aan het andere en dan hoop ik alles weer glashelder te kunnen onderscheiden. Dat zal ook mijn schilder”kunst” ten goede komen, al durf ik me niet meer te verbeelden ooit een Van Gogh te worden…
Nou nou Bas, je bent er echt voor gaan zitten. Dat je jezelf als deskundige wilt profileren was me na je eerste reactie al duidelijk. Ik heb dat in mijn analyse achterwege gelaten. Kennelijk wil je er toch per se de aandacht op vestigen, want nu bied je aan om de “beste man” iets te vertellen over “bladspiegel, witmarges, stramien, aan- en afspatiëren”. Helaas blijkt uit bovenstaande lap tekst niet dat je daar ook maar enige kaas van hebt gegeten. De bladspiegel is om te huilen, door de willekeurig en zonder enige logica verspreide witmarges schittert de tekstindeling door afwezigheid om van aan- en afspatiëren nog maar te zwijgen. Het geheel is mij een doorn in het oog. Als ik nu volgens jouw methode te werk was gegaan, had ik geweigerd om van de inhoud kennis te nemen. Dan had ik dus veel gemist, want nu heb ik weer hartelijk zitten lachen!
Je hebt ook mijn personalia aan een grondig onderzoek onderworpen. Waarom verbaast het me niet dat mijn website de toets der professionele volmaaktheid niet kan doorstaan? Maar je commentaar levert hilarisch proza op, dus ik houd me aanbevolen. Lezen wat er staat blijkt niet je sterkste kant. Niet alleen Frans en Christian vinden het je goed recht om je eigen mening te uiten over het boek. Ik heb geschreven: 1. dat vormgeving óók belangrijk is, 2. dat dat een kwestie is van persoonlijke smaak, 3. dat je er van mag uitgaan dat de auteurs daar aandacht aan hebben besteed.
Het spreekt vanzelf dat jij en wie dan ook daar anders over mogen oordelen. Maar vorm en inhoud gaan samen. Als je weigert om op grond van het een kennis te nemen van het ander, moet je dat zelf weten, zoals ik al eerder schreef. Maar schrijf dan geen “recensie”, zeker niet als je jezelf zo deskundig vindt. Niemand schiet namelijk iets op met zo’n half oordeel en de vorm waarin je dat oordeel goot, was hoogst kwetsend voor de auteurs. Dat is iets héél anders dan dat je geen negatief oordeel zou mogen uitspreken over het boek, omdat de auteurs zo hun best hebben gedaan.
Wel is het zo dat net als Noblesse ook Professionalité oblige. Als je alle mensen ter wereld die er niet voor hebben gestudeerd het recht wilt ontnemen om zich creatief te uiten, omdat ze niet aan de hoogste eisen van professionaliteit voldoen, dan heb je dus inderdaad een probleem. Want creativiteit zit in de mens en die zoekt een uitweg. Alles langs de professionele meetlat leggen is dodelijk voor die creativiteit. Hef alle amateur-toneelverenigingen en schilderclubs maar op, sluit alle eetcafé’s enzovoort enzovoort. Want ze hebben niet respectievelijk de toneelschool, de academie of de hogere hotelschool doorlopen. Dan gaan we fijn met z’n allen alleen nog maar voor de tv hangen.
Stel je toch voor dat een professionele toneelrecensent door zijn buurvrouw wordt uitgenodigd om een uitvoering van haar toneelvereniging bij te wonen en de man loopt, zodra het doek is geopend, de zaal uit omdat het decor door een van de leden in zijn vrije tijd zo knullig is geschilderd. Dan vind je toch hopelijk ook dat zo iemand geen hart in z’n donder heeft. Dan verwacht je toch hopelijk ook dat hij de voorstelling uitzit, geniet van het verfrissend amateuristische schouwspel met z’n komische versprekingen en te vroeg of te laat opkomen en afgaan. Dat hij het leuk vindt om z’n buurvrouw als dame van lichte zeden te zien verschijnen en de bakker als politieagent. En dan verwacht je toch hopelijk ook dat de recensent de volgende dag tegen zijn buurvrouw zegt: “Ik heb er van genoten” en er verder het zwijgen toe doet.
Terug naar het boek. Twee creatieve enthousiastelingen met een tweede huis in Frankrijk hebben hun gezamenlijke liefde voor het land willen delen met anderen. Ze zijn daarvoor dagen- en wekenlang op pad gegaan, hebben met veel plezier tekst en illustraties samengesteld en uiteindelijk, na raadpleging van een professional, is dit boek van de persen gerold. Het kind is geboren en iedereen is laaiend enthousiast. En dan verschijnt er een andere professional die als enig commentaar levert: het uiterlijk bevalt me niet en daarom weiger ik het te lezen. Dat is onnodig kwetsend en dient nergens toe. Dit is geen kunstrubriek, dit is een forum. Maar zelfs een professionele kunstredacteur zou het niet in zijn hoofd halen om een dergelijk commentaar te publiceren.
Mijn complimenten voor je bijdragen! Toch een vraag: denk je echt dat ook Alicia op haar leeftijd en in deze tijd nog een baantje voor een jaar zal vinden? Heel misschien als poetshulp, maar die baantjes zullen ook in Engeland meestal wel zwart zijn. En voor ander werk staan meestal jongeren in de rij. Wel ben ik met je eens: niet geschoten is altijd mis.
Zevenhonderd en één recepten voor ratatouille! Moeten wij die allemaal tot ons nemen? Iets simpelers dan ratatouille bestaat er nauwelijks. Iemand geïnteresseerd in bosbessenjam? Even googelen.
Politiek? Dat is overal een ratjetoe en de burgers krijgen altijd een ratje toe.
Goeiemorgen Bas, ik moest lachen om je reactie. Je hebt in ieder geval geen probleem met humor. Ik vond je commentaar op het boek gewoon onaardig tegenover de auteurs, vooral omdat een van hen lid van dit forum is. Doorbladeren en terugsturen moet je zelf weten, al blijf ik het curieus vinden dat je van de inhoud geen kennis hebt genomen en daar dus niets over kunt zeggen. Hoezo dan: geen kwaad woord over de auteurs?
‘k Zou zeggen doe je voordeel met m’n gratis psychoanalyse (van de koude grond), graag gedaan. Hoop nog vaak van je te horen op dit toffe forum.
Dag Christian, de soep wordt niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend hoor! Zo nu en dan een steekspelletje brengt wat leven in de brouwerij.
Merkwaardig om een boek met een waardevolle inhoud terug te sturen omdat het uiterlijk je niet bevalt. Natuurlijk is de vorm ook van belang, maar het oordeel daarover is persoonlijk. Je mag er toch redelijkerwijze van uitgaan dat de auteurs, die zich zoveel moeite hebben getroost om dit boek samen te stellen, ook alles hebben gedaan om het er goed uit te laten zien. Kennelijk is hun smaak anders dan die van Bas. En gelukkig komt hun smaak wél overeen met die van vele anderen. Hier heb ik tenminste niemand over de vormgeving gehoord en ook de andere, officiële recensie (link hierboven) rept er niet over.
Als je de vormgeving boven de inhoud stelt en alles rigoureus afwijst wat qua uiterlijk toevallig niet aan je kritische maatstaven voldoet, heb je volgens mij een probleem en mis je veel in het leven.
Dag Jaap, zou je je misschien even kunnen aanmelden bij Peter? Dat kan via het onderwerp Raad en Daad dat hij er speciaal voor heeft geopend in de rubriek Dagelijks Leven en Werken. Van harte welkom! Een deelnemer uit de Haute Vienne (graag departement-nummer) hadden we nog niet.
Dat laatste is niet het eerste dat bij mij opkomt, HansPiet. Ik dacht: “Wat een simpele oplossing en snel ook! En wat een kans!” Ik zou hem grijpen en snel ook.
Ik begrijp wel dat je een zeker risico loopt, maar je kunt het je kennelijk permitteren en ik begrijp dat de waarde van het huis vele malen hoger is dan die 30.000 euro. Dus voor welk bedrag het in geval van nood ook wordt verkocht, je geld krijg je altijd terug. Daarom begrijp ik die banken ook niet.
Hoe het ook zij, ik vind je aanbod om deze mensen te helpen fantastisch.
Te gek, man! Heel mooi, opvallend en herkenbaar! Want dat moet een logo natuurlijk wel zijn. Peter ook tevreden (en de Vlamingen hopelijk ook).
Als handtekening vind ik het nog steeds niet ideaal. Ook al zijn we nog maar met z’n tienen (?), dan staat binnenkort alle forumtekst er mee vol. Zelfs een enthousiasteling als ik moet daar niet aan denken. Het kleine vierkantje links daarentegen lijkt me prima, zeker met dit duidelijke ontwerp. Mits mogelijk onder de avatars. Lijkt me voor niemand storend. Kan er dan ook door iedereen zijn eigen departement-nummer ingevuld worden? Of kan jij dat voor ons doen?
Er zijn ook NL hypotheekverstrekkers in Frankrijk. Google eens op “Hypotheek in Frankrijk”. Vaak stellen ze wel als voorwaarde een minimaal te lenen bedrag. Ik kwam bv hier terecht, waar de lening minimaal 50.000 euro moet bedragen. Ik weet natuurlijk niet of dit voor jullie bezwaarlijk is en ook niet of de invaliditeitsuitkering een hinderpaal zal blijken, maar dat kan je vragen.
Net als jij begrijp ik niet waarom ze moeilijk doen, want er staat een huis tegenover. Aan de andere kant eisen ze meestal ook een levensverzekering en dat zal voor je man wel een probleem worden. Zelf heb ik op mijn 68e nog een hypotheek gekregen, toen vanwege mijn leeftijd een levensverzekering niet meer mogelijk was. Daar stond dan wel een hogere hypotheekrente tegenover. Want als ze via de levensverzekering niet extra aan je kunnen verdienen, dan via de hypotheek. Dus dat is misschien in geval van nood ook nog voor te stellen. In ieder geval hoop ik dat jullie begin volgend jaar toch onder de (droom)pannen zijn. Laat je hier nog even weten hoe het afloopt? Sterkte en succes!
Een aantal ontwerpen om uit te kiezen lijkt me prima. Een logo is goed voor de vindbaarheid en de herkenbaarheid. Boven de lijst kan een korte inleiding worden geschreven, zowel voor deelnemers als voor nieuwe immigranten. Of het logo ook op het forum komt, hangt af van Wim en daarna van de deelnemers.
Voor het standpunt van Jan Joost is ook veel te zeggen. In principe staat Raad en Daad namelijk los van het forum, ook al is het idee ontsproten aan het brein van een forumdeelnemer (Peter). We zouden Raad en Daad zelfs op andere forums voor NLers in Frankrijk bekend kunnen maken en vragen of er geïnteresseerden zijn om deel te nemen. Raad en Daad blijft uiteraard wel een zaak van InfoFrankrijk.
Ik ben benieuwd wat de andere R&D-leden van dit alles vinden.
HansPiet, dankjewel voor je ondersteuning. Leuk om van een bewuste buitenstaander een positieve reactie te krijgen. Ik heb me hetzelfde afgevraagd als jij, maar ben tot de conclusie gekomen dat de NL vlag is gebruikt omdat het gaat om praktische hulp aan NLers door NLers (in Frankrijk). Zelf ben ik een kluns op dit gebied, maar twee vlaggen door of bij elkaar zou ook niet gek zijn, bv deze:
en deze:
Maar we wachten de diverse ontwerpen van Paul maar af.
Dag Paul, ik heb puur als experiment even zitten knutselen. Wat vind je ervan?
Het is uiteraard niet de bedoeling om mijn eigen avatar te vervangen, maar om het te plaatsen onder de avatars van alle deelnemers. Als dat überhaupt mogelijk is. Morgen verander ik het weer terug.
Dag Paul, het idee van een logo vind ik heel goed! Twijfels heb ik bij het gebruik als handtekening. Ik weet niet of het mogelijk is om onder de avatar links een klein logo te plaatsen met alleen het nummer van het departement (bv in de onderste ronding). Meer is niet nodig, omdat er ook een lijst met deelnemers komt en via “Stuur bericht” kan al eenvoudig contact worden gezocht. Het logootje zou als link naar de deelnemerslijst kunnen dienen.
Maar dat zijn dingen waar alleen Wim over kan beslissen, omdat de vormgeving van dit forum vrij vast ligt. Maar misschien heeft iemand anders een beter idee?
Edit: als het logo in de linkerkolom zou kunnen moet het waarschijnlijk wel vierkant worden.
Peter, ik wil je even feliciteren met het voorlopige resultaat. Ongetwijfeld zal Raad en Daad een opvallend plaatsje op de website worden toebedeeld. Misschien zou je van tijd tot tijd even de stand kunnen doorgeven: namen van nieuwe leden en het totale aantal. Dan blijft het onderwerp actueel en onder de aandacht.
Wat betreft telefoonnummers aarzel ik, voor beide standpunten valt iets te zeggen. Misschien is ’t het beste om het aan iedereen zelf over te laten.
Tenslotte lijkt het me leuk om op de duur op het forum ervaringen uit te wisselen, uiteraard anoniem. Maar dat is voorlopig nog even toekomstmuziek.
Wat een leuk verhaal Steven! Dat roept herinneringen op. De Renault 10 van Frans moest ik even googelen. Zelf heb ik geen leuk verhaal, behalve dat ik er in de zestiger jaren Amsterdam mee onveilig maakte. Had toen net m’n rijbewijs. De kleur kan ik me niet meer herinneren (blauw? grijs?). Ik heb alleen nog een zwart-wit foto van de binnenkant. Oudste zoon (15 maanden) achter het stuur, handje uiteraard op het mooiste onderdeel: de toeter.
Dag Wilm, welkom en bedankt voor je aanmelding. Mede op verzoek van Christian wil ik je vanwege de overzichtelijkheid wel vragen je definitief aan te melden in het onderwerp Hulpclub. Graag met vermelding van de daar door Peter gevraagde gegevens zoals ook andere leden hebben gedaan.
Dag Tommie, uit jouw bericht wordt me niet helemaal duidelijk of je je ook wilt aanmelden. Zo ja, dan geldt voor jou hetzelfde verzoek (en uiteraard hetzelfde Welkom).
Nu beginnen onderwerpen door elkaar te lopen. Onder Netwerk Regionale Hulpdiensten heeft zich Wilm aangemeld en misschien ook Tommie, maar dat is niet helemaal duidelijk. Ik stel voor dat we het bij het onderwerp “Hulpclub” houden. Overzichtelijker, zowel voor Peter als voor ons.
Dag Peter, mijn gegevens:
Theodora Besse, “bosbess”, email: bosbess@free.fr,
adres: L’Affenadou, 30530 Portes, Gard, Languedoc-Roussillon.Dag Christian, mijn woorden hierboven neem ik terug. Heb genoten van je geïnspireerde “recensie”. Bedankt.
Duidelijk is dat we zo niet dichter bij elkaar komen. Maakt niet uit, we hebben inmiddels alle aspecten wel zo’n beetje belicht. Het is uiteraard aan Alicia en anderen in haar situatie om te kiezen tussen een simpel verzoekschrift, en zonodig eventueel bezwaar en beroep (niet kostbaar), of voor jouw truc die vereist dat ze toch eerst de E121-procedure doorloopt waardoor ze verdragsplichtig wordt.
Dat betekent voor Alicia ten eerste dat ze afhankelijk van de hoogte ervan wellicht helemaal geen AOW meer ontvangt, omdat de nominale premie alles opslokt. En als haar AOW lager is dan de nominale premie bouwt ze nog een schuld op ook bij het CvZ. Ten tweede verliest ze haar wettelijke verzekering in NL en is ze ook in Engeland niet wettelijk verzekerd (ze heeft in beide landen recht op “verstrekkingen”). Dat heeft als gevolg dat ze bij reizen naar het buitenland niet of nauwelijks of tegen zeer hoge premie een aanvullende reisverzekering kan afsluiten. Haar EHIC kaart moet ze in NL aanvragen.
Vervolgens moet ze die situatie laten voortduren tot de SVB haar een Verklaring van In Leven Zijn toestuurt (eens per jaar). Die stuurt ze dan niet terug en zoveel tijd later trekken ze haar AOW-pensioen in. Dat wil zeggen als ze in de tussentijd de telefoon niet opneemt. Want mijn teruggestuurde verklaring is een keer niet aangekomen bij de SVB en een maand later werd ik opgebeld door een vriendelijke mevrouw die mij vroeg of ik mevrouw Besse was. Dat ben ik. En ik was dus in leven en ik was dus nog steeds verdragsplichtig…
Kortom Jan, in het algemeen ben ik het volledig met je eens wanneer je op basis van jurisprudentie mensen adviseert om zich neer te leggen bij het onvermijdelijke, maar niemand, ook jij niet, kan voorspellen wat een simpel verzoekschrift in deze kan opleveren. Ik stel voor om deze discussie nu af te sluiten. Hopelijk is Alicia ermee geholpen en heeft het haar voldoende stof tot nadenken gegeven.
Alicia, jou wens ik veel geluk toe in je nieuwe woonland. Het zal je duidelijk zijn dat we het zeer op prijs zouden stellen als je ons nog eens vertelt wat je hebt besloten en hoe alles is afgelopen. Succes!
Dag Jan, als je met zulke argumenten komt, dan begint het er op te lijken dat je alleen maar discussieert om een soortement gelijk te halen voor een tevoren ingenomen standpunt en niet om met Alicia (en anderen in de EU) mee te denken. Maar dit is geen wedstrijd vérpissen, om met een forumdeelneemster op Uitpandigen.nl te spreken.
Je argument 1: “Juist omdat het niet geregeld is, kan het dus niet.” Ik zeg het niet graag in een discussie maar dat is klinkklare nonsens. Maar gelukkig komen we nu ergens, want je geeft al toe dat dit geval niet is geregeld. Art. 17 AOW kunnen we dus vergeten. Dan kan ik je er op wijzen dat een flink deel van de NL jurisprudentie bestaat uit rechterlijke uitspraken over situaties die niet wettelijk zijn geregeld. En wel omdat de wetgever die niet heeft (kunnen) voorzien. Dan moet de rechter dus uiteindelijk beslissen of iets wel of niet kan. Daarbij kijkt hij vooral naar de bedoeling van de wet.
Anders dan jij zeg ik dus niet halsstarrig dat ik absoluut gelijk heb, maar wel heb ik zóveel argumenten (zie hierboven) dat ik het een poging zeker waard vind. Ik vermoed dat de SVB in eerste instantie hetzelfde puur ambtelijke standpunt in zal nemen als jij. Maar ik zou wel eens willen zien hoe de rechter er uiteindelijk over oordeelt. In het belang van allen in dezelfde situatie als Alicia. Ik moet toegeven: als zij gelijk zou krijgen, dan zal om de redenen die Jako noemde reparatie-wetgeving zeker niet lang op zich laten wachten…
Je argument 2: Overeenkomst tussen AOW en art. 69 ZVW (ziektekostenregeling voor emigranten naar EU-landen). Die vergelijking gaat volkomen mank. De AOW geeft inderdaad een recht. De uitoefening van dat recht kan je voorkomen door geen aanvraag in te dienen. Art. 69 ZVW geeft voornamelijk een plicht (én je verliest je wettelijke basisverzekering; ook in je woonland word je niet “wettelijk” verzekerd). Het enige recht dat je er voor terug krijgt is recht op vergoeding van ziektekosten in je woonland op de voet van de basisverzekering aldaar (en sinds 2010 recht op behandeling in NL, voor de meesten geen optie). Het woord “verdragsgerechtigde” is verneukeratief. Het is uitgevonden door een slimme ambtenaar die goudverf over de loden last spoot. Het is niets meer of minder dan een verdragsplicht.
Ook als je je niet aanmeldt bij het CvZ moet je namelijk toch de verdragsbijdrage betalen en heb je te maken met Ninbi en CvZ. Maar dan heb je geen recht op vergoeding van ziektekosten in je woonland. Niet voor niets zijn er zoveel zogenaamde “spookemigranten”, die officieel gewoon in NL ingeschreven blijven.
Het gaat hier niet om jouw of mijn gelijk. Het gaat er om of iemand afstand kan doen van zijn recht op uitbetaling van ouderdomspensioen. Op grond van alle hierboven genoemde argumenten denk ik dat dat kan. Wat me nog steeds verbaast is dat jij, die zoveel procedures hebt gevoerd en/of gevolgd, waarvan sommige zijn gewonnen en andere verloren, je nu zo star op een ambtelijk standpunt stelt en niets wilt horen van een poging om het uit te proberen. Temeer omdat je er kennelijk geen jurisprudentie over kent.
Dag Jako, we weten niets van Alicia’s financiële omstandigheden, maar dat hoeft ook niet. De verdragsbijdrage bestaat uit een nominaal deel (vast bedrag) en een inkomensafhankelijk deel. Als je een laag inkomen hebt, betaal je toch altijd dat nominale deel, een fors bedrag voor zo iemand. En met een hoog inkomen betaal je je scheel. Niet voor niets vragen mensen die tevoren al op de hoogte zijn een kleine AOW gewoon niet aan. Daar komt bij dat je als je niet verdragsplichtig bent, niets meer met Ninbi te maken hebt en ook niet met jaarafrekeningen van het CVZ (voorlopige en definitieve), die volgens sommigen vaak niet blijken te kloppen. Gevolg: bezwaar- en eventueel beroepsprocedures. Kortom, er spelen niet alleen financiële belangen.
