Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Waarom een uitgesproken mening hebben? Lijkt me simpel, Cees: niemand reageerde op dit toch best leuke onderwerp. En nu zijn er plotseling twee inhoudelijke reacties.
“Alsof dat het juiste is”??? Natuurlijk niet. Gewoon even een knuppeltje in een hoenderhokje gegooid en zie, de kippen die van de leg af waren produceren weer een ei. Toktoktoktok!
Christian, ik heb er totaal geen verstand van, maar die brique Monomur klinkt best goed. Vanwege mijn gebrek aan kennis ben ik maar eens gaan googelen. Deze website leek me voor kenners wel interessant. Er worden drie soorten muurstenen vergeleken: parpaing met isolatie, Monomur (van gebakken klei) en cellenbeton.
Cellenbeton blijkt in prestaties niet veel onder te doen voor Monomur en is veel lichter. Over prijzen wordt niet gesproken, maar in de commentaren op het artikel blijkt cellenbeton goedkoper. Tesamen met het geringe gewicht denk ik dat velen de voorkeur zullen geven aan cellenbeton boven Monomur.
Langzamerhand begin ik te geloven dat je aandelen hebt in Système D, Rob. Fraai huis, dat wel, maar wat moet je met zo’n enorme hut? Alleen maar onderhoud en poetsen. Niet echt aanlokkelijk voor de gepensioneerden die zoiets kunnen betalen. Maar die kunnen zich misschien ook wel een poetsvrouw veroorloven. Leuk dat nostalgische Youtube filmpje van babyface Cliff!
Ik gebruik de buitendouche alleen om af te koelen als het heel warm is. Omdat ik bang ben voor de legionellabacterie zet ik de douche eerst even aan en laat hem doorstromen tot hij goed koud is. Pas dan ga ik er onder staan.
Om de legionellabacterie tegen te gaan moet de watertemperatuur meer dan 55 graden zijn (te heet om te douchen) of minder dan 25 graden. Wanneer je de douche gebruikt met kleine kinderen moet je dus niet alleen uitkijken voor verbranden, maar ook voor de veteranenziekte. Zie bijvoorbeeld Weethetsnel.nl, waarin over tuinslangen:
“Ook in de tuinslang kan legionella ontstaan. Als je de tuinslang niet dagelijks gebruikt, spoel hem dan bij een eerstvolgend gebruik eerst een minuut door. Hang de slang in een gieter en laat er een minuut lang water doorheen stromen.
Een tuinslang kan in de volle zon behoorlijk warm worden, waardoor er bacteriëngroei kan onstaan!”Wat een fraaie badkamer, Christian, al komt dat m.i. vooral door de natuurlijke achtergrond.
Ook mijn buitendouche is ’s zomers heerlijk verfrissend. Ik noem hem altijd “mijn onderhoudsvrije zwembad”. Geen Rolls, maar hij rijdt.
“Wandelgasten kun je nog geen droog brood aan verdienen”
Nee, maar je hoeft er ook niet in te investeren.
Over verdienen en investeren (en stijl) gesproken: heb je inmiddels een sinaasappelpersmachine aangeschaft of zet je je internationale sjieke klanten nog steeds flessen sinaasappelsap van de Aldi voor?
Cees, om te beginnen van harte gefeliciteerd met je 55e verjaardag! Ik hoop dat je een fijne dag hebt.
’t Kan nog vreselijker bij mij: mijn bed is 140×190! Dat staat ook op mijn website. Mijn klanten vinden het altijd een prima bed en een fijne matras (dat is belangrijk). Het ontbijt is simpel frans, een croissant, een broodje en een beschuit (voor het NL tintje). Boter, twee soorten jam, koffie of thee, voor 6 euro pp.
Mijn klanten zijn lange-afstandwandelaars, meestal Fransen. Ze blijven maar één nacht. En ze zijn blij dat ze een dak boven hun hoofd, een bed en een douche hebben. Ze prijzen altijd de hartelijke ontvangst (met gratis drankje) en de leuke gesprekken aan tafel. Dat schrijven ze in mijn gastenboek. Bij vertrek maak ik een foto van hen voor de brug tegenover mijn huis en die stuur ik op per email. Daar bedanken ze dan voor en vaak schrijven ze hoe leuk ze het in Myrtille hebben gevonden. Wandelgasten zijn geen luxe paarden.
Het vervelende van wandelgasten is dat sommigen (vooral Fransen) het “avontuurlijk” vinden om niet te reserveren. Hoe dat voor de gastvrouw is in een gehucht zonder winkels en zonder restaurant daar staan ze niet bij stil. Plotseling staan er dan ’s avonds om 6 uur twee uitgehongerde, dorstige en vermoeide wandelaars aan je poort. De eerste jaren goochelde ik om ze toch te eten en te drinken te geven. Maar nu ik ouder word heb ik duidelijk op mijn website geschreven: reserveren uiterlijk twee dagen van te voren. Sinds die tijd krijg ik minder gasten, maar dat zal me worst wezen.
Ik vermoed dat jullie vooral NL gasten hebben die een aantal weken bij jullie doorbrengen. Dat is een totaal ander en vrij verwend publiek, dat een luxe vakantie verwacht met een NL ontbijt en daar ook voor wil en kan betalen.
Onze chambres d’hôtes zijn dus totaal niet met elkaar te vergelijken. Bij mij komen ze echt in een chambre d’hôte zoals die oorspronkelijk was bedoeld: thuis bij de gastvrouw, volgens het recept van de gastvrouw. Bij jullie komen ze in een soort superdeluxe hotel.
Ja vreselijk Cees, die armoedige badkamer van mij! Grootte 3×2 en dan hangt er ook nog een wc in! Voor de inloopdouche hangt een douchegordijn. Erg hè?
’s Zomers verhuur ik m’n slaapkamer aan wandelgasten en die gebruiken ook de naastgelegen badkamer. Nog nooit een klacht gehoord. Omdat er ook geen ventilatie in zit moeten ze tijdens het douchen (bad heb ik niet) de deur open laten staan. Niemand zegt daar iets van. Gek hè?
Ik ben opgegroeid op drie hoog in Amsterdam. Zonder badkamer en douche. Toen ik klein was ging ik één keer per week op zaterdagavond in de keuken in de teil, terwijl m’n moeder het vlees voor zondag stond te braden. M’n jongere zusje kwam na mij, in hetzelfde water. Toen ik groter werd moest ik eens per week naar het badhuis. Het grote voordeel van zo opgroeien is dat je overal blij mee bent. Dat je geen materiële eisen stelt. Dat je je geluk niet in luxe hoeft te zoeken of in grote huizen en auto’s en schepen. Miljoenen mensen zijn zo opgegroeid en groeien overal ter wereld nog steeds zo op.
Niet iedereen is miljonair. Ik ben dankbaar dat ik m’n eigen huisje heb en een piepklein badkamertje met een douche plus wc. En dat ik ieder jaar in april naar de door mij opgeknapte en ingerichte garage verhuis, mijn buitenhuisje, om daar de hele zomer te slapen. Ik voel me eerlijk gezegd de koning te rijk. Ik misgun niemand z’n rijkdom. Wel vraag ik me altijd af: wat moet je er allemaal mee?
De tegels die ik in m’n badkamertje heb zijn prachtig! En inderdaad goedkoop. Een kwestie van lang zoeken. Tadelakt zou er bij mij niet inkomen. Veel te onpraktisch. Goede uitvinding van 100 jaar geleden in Marokko, waar ze toen niets anders hadden. Nu weer de zoveelste mode, aangewakkerd door verkooplustige badkamerverkopers. Wie zich daardoor voor de gek wil laten houden, moet dat zelf weten.
Inderdaad Christian, dat had ik zelf natuurlijk ook wel eens kunnen bedenken… Op sommige afbeeldingen vind ik het best mooi, op andere ziet het er nogal gevlekt uit.
Heeft vele mogelijkheden, zoals bijvoorbeeld op deze website is te zien, waar zelfs de wasbakken ermee zijn bekleed. Groot voordeel: geen voegen; groot nadeel: “fragiel materiaal” en “zorgvuldig onderhoud”.
Ik houd het toch maar bij m’n matwitte tegels 30×30, met een ingekrast patroontje tegen het uitglijden. Ze liggen namelijk ook op de vloer. Ik heb het altijd lelijk gevonden dat op de vloer andere tegels liggen dan er op de muur zitten. Trend-gedoe is aan mij niet besteed en nooit geweest ook. Dus tadelakt komt er bij mij niet in.
Raar woord trouwens, ik moet het iedere keer opzoeken, want ik kan het niet onthouden. Even googelen leert het volgende: “Tadelakt is een natuurlijk pleistermateriaal op basis van kalk. Het werd van oorsprong door Marokkaanse Berbers gebruikt om de wanden van badhuizen te bepleisteren. Het woord ‘Tadelakt’ betekent letterlijk “inwrijven”.”
De Wiki noemt het waterdicht “glanspleister”: “Het fragiele karakter van het materiaal vereist zorgvuldig onderhoud. Het aanbrengen is zeer arbeidsintensief en vereist specialistische kennis.”
Geef mijn portie maar aan Fikkie.
’t Zal wel aan mij liggen, maar nergens zie ik het eindresultaat echt goed. Een hoop gedoe en gekledder en je moet het ook nog polijsten. Veel foto’s, maar nergens zie je een badkamer die is afgemaakt met tadelakt en nergens een close-up.
Wat ik me dan afvraag is: waarom zou je dat toepassen in plaats van tegels, die vanzelf al mooi glad zijn? En die je gemakkelijk onderhoudt door na het douchen er even met een wisser en een multivezel doekje overheen te gaan? Zelfs met het hardste water heb je dan geen kalkaanslag meer. Dus Rob: wat is het voordeel van tadelakt?
Dat artikel van jouw hand uit juli 2016 herinner ik me wel. Maar de discussie eronder is aan me voorbijgegaan. Waarschijnlijk te snel naar onderen gezakt. Door die discussie begrijp ik wat je bedoelt met informatieplicht: je moet alleen de situatie rapporteren zoals die op dit moment is. Niemand hoeft er echter iets aan te doen.
Dat lijkt me, in ieder geval wat verhuur betreft, belachelijk. Iemand staat op straat en moet dringend huren. Dat kan. Maar in de diagnostique électrique staat dat het electra gevaarlijk is. Ik mag toch aannemen dat de verhuurder aansprakelijk is wanneer er brand uitbreekt. Maar ja, dan is het te laat. Wat schiet je in vredesnaam op met zulke wetgeving?
Alleen wanneer je het ook van toepassing verklaart op bestaande huurovereenkomsten is zulke wetgeving effectief. En als je er een instantie aan verbindt bij wie de huurder zijn klachten kan deponeren en die de verhuurder kan opdragen om de boel in orde te (laten) maken. Eventueel met de sanctie van geen huurbetaling of een dwangsom zolang daaraan niet is voldaan. Anders is het schijnwetgeving.
Geweldig! Dankjewel. Ik heb er lang naar gezocht en het niet zo expliciet kunnen vinden. Wel meende ik het te kunnen opmaken uit sommige vage passages.
Het is veelzeggend dat ik me dat artikel van jou op Nederlanders.fr absoluut niet kan herinneren. Misschien omdat ik niet verhuur? Je noemt daar nog de datum 1 juli 2017.
Persoonlijk vind ik de door jou gegeven links vooral iets voor mensen met meer technische kennis dan bijvoorbeeld ik. Die zijn hier in verhouding in grotere aantallen aanwezig dan op Nederlanders.fr.
Eigenlijk hoopte ik dat jij antwoord kon geven op de vraag of de nieuwe verplichting ook geldt voor bestaande huurovereenkomsten. Dat is in de praktijk van belang. Zowel voor huurders, die dan eventueel hun verhuurder kunnen aanspreken, als voor verhuurders, die dan weten of ze een professional in de arm moeten nemen.
L’Energeek maakte er eind december al melding van. Ik wilde er toen een artikel over schrijven voor Nederlanders.fr, maar dat is er bij ingeschoten. Dat kwam onder meer doordat ik nergens kon vinden of deze verplichting ook geldt voor bestaande huurovereenkomsten. Ik kreeg de indruk dat de verplichting alleen geldt bij het afsluiten van een nieuwe huurovereenkomst.
Deze verplichting voor huisjesmelkers komt voort uit de Loi ALUR (Accès au Logement et pour un Urbanisme Rénové) uit 2014 (François Hollande). Oorspronkelijk had de verplichting moeten ingaan op 1 juli 2017, maar om de een of andere reden is het een paar maanden uitgesteld. De verplichte diagnostiek geldt trouwens ook voor gasinstallaties in verhuurde huizen, zie Vousfinancer.com.
Ik heb destijds de Rocketkachel in dit forum aan de orde gesteld. Ik herinner me nog wel dat er toen uitgebreid over is gediscussieerd. Het was naar aanleiding van de plannen van een vriend van me om zo’n Rocketkachel te maken. Dat heeft hij overigens nooit gedaan.
Via de zoekfunctie van deze website kwam ik niet verder. Maar via Google vond ik een deel van de discussie van destijds terug. Die is toen geplaatst onder de titel Raketkachels en is hier te vinden:
https://infofrankrijk.com/forums/topic/raketkachels/
Het onderwerp zelf waarmee ik opende ontbreekt echter. En als je in de Zoekfunctie van deze website Raketkachels invoert kom je ook niet verder. Vreemd dat bij de eerste reactie mijn naam en foto staan, maar dat deze eindigt met “Groet René”. De inhoud van die reactie kan ik trouwens niet geschreven hebben.
Misschien kan iemand met deze gegevens het volledige onderwerp ergens terugvinden? Wannox misschien?
Er bestaat geen minimum omzet. Wel een maximum omzet. Kom je daarboven dan kun je geen microentreprise meer zijn. Je kunt het allemaal zelf regelen. Je moet dan naar de Chambre de Commerce. In 2012 was dat een heel gedoe. Bovendien weigerde de RSI (verzekering voor ondernemers) om me in te schrijven, omdat je als gepensioneerde ook bij je oude verzekeringsregime mag blijven. Het heeft me heel wat praten als Brugman en een aantal maanden gekost eer ik de inschrijving bij de RSI voor elkaar had. Daarna kon ik me afmelden bij de CPAM en werd ik met terugwerkende kracht basisverzekerd in Frankrijk. De CPAM meldde dit aan het (toen nog) CVZ en ik kreeg de teveel betaalde verdragsbijdrage terug.
Gemakkelijker is om iemand in de arm te nemen. Dat kost iets, maar dan ben je wel van veel kopzorgen bevrijd. De Nederlanders Rob van Schijndel, Frankrijk, en Wim van Teeffelen, Nederland, (beiden te googelen) willen je waarschijnlijk helpen. Wel zou ik (laten) uitrekenen of het voor jou financieel de moeite waard is (dus verdragsbijdrage afzetten tegen CSG/CRDS over je inkomen plus de premie over de bedrijfsinkomen.
Bovendien is de franse regering momenteel bezig om de RSI helemaal op te heffen en de verzekerden onder te brengen bij de CPAM, dus ik weet niet of er nog wel een aparte verzekering voor ondernemers blijft bestaan. Niemand schijnt er op dit moment nog iets definitiefs over te kunnen zeggen. Maar in zulke onzekere tijden kun je je misschien beter laten bijstaan door een deskundige en/of heel snel zijn. Succes.
Inderdaad ben ik per 1 juni 2012 een (piepklein) sjambredootje begonnen voor lange-afstandwandelaars, alleen om aan het verdragsrecht te ontkomen. Mijn huis bleek namelijk toevallig aan de GR 700 (La Régordane) te liggen. Ieder jaar verhuis ik half april mijn slaapkamer naar de voormalige garage en tot 1 oktober verhuur ik dan mijn eigen slaapkamer aan wandelgasten. Ze krijgen ook een avondmaaltijd en een ontbijt, want in deze contreien is geen enkel restaurant ’s avonds geopend. Voor die table d’hôte heb ik een cursus moeten volgen.
Ik heb speciaal een microentreprise gesticht en ben sindsdien basisverzekerd in Frankrijk. Daardoor heb ik wat zorgverzekering betreft niets meer met Nederland en het CAK te maken. Ik krijg echter ook geen zorgtoeslag meer uit Nederland en ik moet in Frankrijk CSG/CRDS over mijn AOW/pensioeninkomen betalen, wat verdragsgerechtigden niet hoeven. Daar staat tegenover dat de 14% premie franse zorgverzekering wordt berekend over mijn bruto omzet. Die is heel laag, omdat ik niet veel gasten heb. Ik ben nu 77 en ik hoop het op deze manier nog lang vol te houden. Het belangrijkste vind ik dat ik van Nederland en zijn administratie af ben.
Je kunt beter eens zoeken op Nederlanders.fr. Daar is dit onderwerp verschillende keren behandeld. Zie bijvoorbeeld Woonlandfactor 2018.
Mijn inschatting is dat ze in Frankrijk aangifte moet doen en belasting betalen over de verhuurinkomsten. In Nederland zijn huurinkomsten uit een tweede woning onbelast. Zie Jongbloed Fiscaaljuristen.
In artikel 6 lid 1 van het belastingverdrag tussen Nederland en Frankrijk staat dat inkomsten uit onroerende goederen worden belast in de staat waarin deze goederen zijn gelegen. Volgens mij vallen stacaravans die op een vaste plaats staan ook onder “onroerende goederen”. Zie voor de tekst van het belastingverdrag eveneens Jongbloed.
Puhpuhpuh Cees, ik heb een heel andere ervaring. ’t Zal ook wel per bank verschillen. En als ze de verklaring van de notaris niet accepteren, dan doet dat toch niets af aan de kern van mijn verhaal dat je beter kunt wachten met het openen van een bankrekening tot je eigenaar bent? Bovendien neem je dan ook contact op met EDF (of een ander) of je neemt het electra-abonnement van de vorige eigenaar over. Dan neem je het contract mee van je stroomleverancier of van je internet/telefoon/mobiel-provider. Er is altijd een oplossing te vinden.
Volgens mij moet je een adres in Frankrijk hebben om een franse bankrekening te kunnen openen. Je zult dus de volgorde moeten omdraaien: eerst je appartement kopen en dan een bankrekening openen. Het is me niet duidelijk waarom het je “uit praktisch oogpunt” beter lijkt om al eerder een franse bankrekening te hebben.
Wanneer je het compromis hebt ondertekend zul je een aanbetaling moeten doen op de rekening van de notaris. Dat kun je gemakkelijk doen vanaf je NL bank. Vervolgens zul je vóór de overdracht de rest van de koopsom moeten overmaken. Daarvoor geldt hetzelfde. Na de overdracht kun je van de notaris een verklaring krijgen dat je eigenaar bent van het appartement en daarmee kun je dan een bankrekening openen. Simple comme bonjour.
Europa Nu meldt onder de titel “EU-onderhandelaar: pulsvisser, wanhoop niet” hetzelfde als wat ik hierboven schreef. De definitieve beslissing is nog niet gevallen. Er is nog hoop voor het pulsvissen en voor de NL pulsvissers.
Jako, dit is onjuist. Al in 2011 werd de ontheffing uitgebreid naar 42 schepen “nadat de staatssecretaris Henk Bleker in december met positief nieuws uit Brussel terugkwam.” Zie Visserijnieuws.nl
Wikipedia schrijft:
“In de zuidelijke Noordzee is sinds het jaar 2007 een (tijdelijke) ontheffing voor het gebruik van de puls verleend voor 5 procent van de gezamenlijke boomkorvloot van de lidstaten. Sinds 2009 vist een aantal Nederlandse vissers met de pulstechniek. In 2013 ging het om 42 kotters. In 2014 zijn extra ontheffingen verleend en (in) 2017 vissen 84 kotters met stroomstoten.”En in het Factsheet Pulsvisserij van het Visbureau staat:
“In principe is het vissen met elektriciteit verboden in de EU. Echter sinds 2007 is het zo dat er ontheffingen mogelijk zijn voor de boomkorvloten in de verschillende
lidstaten rondom de Noordzee. Deze ontheffing geldt alleen voor de Zuidelijke Noordzee. Er is een basis ontheffing voor 5% van de boomkorvloot per lidstaat. In
2010 en 2014 kwamen er verruimde mogelijkheden voor Nederlandse vissers om met de puls te vissen in het kader van wetenschappelijk onderzoek naar deze techniek.
Nederlandse vissers hebben in toenemende mate hiervan gebruik gemaakt; momenteel zijn 84 er ontheffingen voor Nederland om te vissen met de puls techniek.”Franse vissers hebben dus helemáál geen punt, althans niet op basis van het aantal NL schepen dat de pulsvisserij bedrijft. Bovendien werden de ontheffingen verleend op voorwaarde dat de vissers zouden meewerken aan wetenschappelijk onderzoek, zodat er meer kennis over pulsvissen zou worden verkregen. Franse vissers hadden ook extra ontheffingen kunnen aanvragen, maar dat deden ze niet. Toen ze zagen dat NL vissers meer vingen in kortere tijd en met minder brandstofverbruik zijn ze dwars gaan liggen in plaats van ook over te stappen op pulsvissen.
Zoals ik eerder schreef is de zaak voor Nederland nog niet verloren. In november 2017 stemde de Visserijcommissie van het Europees Parlement tegen een verbod op pulsvissen. In die commissie zitten de visserijspecialisten. Hun stem zal zeker zwaar wegen wanneer de Europese Commissie een definitief besluit neemt over de NL ontheffingen.
Bedankt Strawbale, goed om te weten dat er mogelijkheden zijn. Maar mij wordt uit je bericht niet helemaal duidelijk wát Feu Vert tegen betaling kan doen. Alleen een accusé leveren? Of ook een carte grise? In het laatste geval zou ik persoonlijk liever iets betalen en naar Feu Vert gaan, want de koper zit waarschijnlijk niet op onzekerheid en gedoe te wachten. Succes.
Er is nog hoop voor de NL vissers, maar dan zal Nederland echt de vinger aan de “puls” moeten houden! Toevallig lees ik net in de Midi Libre het volgende bericht:
“Pourquoi le Parlement européen a-t-il refusé la pêche électrique?
Jusqu’ici autorisée à titre expérimental en mer du Nord, la pêche électrique pourrait être tout bonnement interdite à l’avenir. Pour assurer la pérennité des ressources de poissons tout en protégeant leur environnement, les techniques de pêche jugées trop efficaces ou trop destructrices sont prohibées. C’est notamment le cas de la pêche électrique qui consiste à envoyer une impulsion électrique afin d’immobiliser les poissons pour mieux les ramasser.
Alors que ses promoteurs vantent une méthode plus écologique car sélective et moins émettrice en CO2, ses détracteurs dénoncent les sévères dommages causés aux poissons. Les soles sont par exemple sonnées par la décharge mais gardent une trace de brûlure, tandis que les cabillauds ont le plus souvent la colonne vertébrale brisée.
C’est pourquoi, dans l’Union européenne, la pêche électrique est réservée à l’étude scientifique et à la préservation de certains spécimens. Les pêcheurs professionnels et de loisir ont en revanche l’interdiction absolue de l’utiliser depuis 1998. Seuls les PaysBas ont obtenu une dérogation en mer du Nord à titre expérimental en 2006. Le 16 janvier, les eurodéputés ont toutefois voté la suppression de ce passedroit. Une négociation avec le Conseil et la Commission doit à présent s’engager pour valider ou non cette décision.”Nederland krijgt dus nog een herkansing.
Twee heel verschillende onderwerpen, Cees. Onder één noemer: Fransen zijn wars van verandering. Dat klopt in z’n algemeenheid, althans meer wars van verandering dan bijvoorbeeld Nederlanders (in het algemeen).
1. Ik heb het songfestival niet gezien. Ik kijk daar nooit naar, ook niet naar dat in Nederland. Strontvervelend. Ik heb het liedje Mercy van het duo Monsieur Madame opgezocht op Youtube (met tekst). Qua muziek vind ik er niks aan. Maar een meedreunliedje is het juist helemaal niet! Was het dat maar! De tekst, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, is eigentijds en geëngageerd. ’t Viel me qua inhoud niet tegen van Frankrijk dat dit lied heeft gewonnen. Of het ook in Portugal wint blijft de grote vraag. Ik kijk trouwens ook nooit naar het Eurosongfestival.
2. Pulsvissen. ’t Lijkt me niet slecht, maar ik heb er geen verstand van. Zoals jij het beschrijft klinkt het prima. NL vissers hebben er veel geld in geïnvesteerd. Fransen niet, die wachten (waarschijnlijk) op subsidie. Feit is dat de Fransen het met hun argumenten in Europa véél beter hebben gedaan dan de NL vertegenwoordigers, die niet de meerderheid van de EU-landen op hun hand wisten te krijgen.
Het zijn dus niet alleen de Fransen die tegen het nieuwe en tegen verandering zijn.
Officieel was het nooit toegestaan om als niet-ingezetene een franse auto op je naam te hebben. Maar aangezien bij de aanvraag van een carte grise nooit werd gevraagd naar een bewijs dat je belastingplichtig bent in Frankrijk gaven veel tweede-huis-bezitters hun franse adres op als “domicilie”, hoewel hun domicilie zich uiteraard elders bevond.
Op Nederlanders.fr heeft in 2016 nog een verhitte discussie plaatsgehad tussen “de preciezen” en “de rekkelijken” onder de titel “Mag ik in een auto met Frans kenteken rijden?” De uiteindelijke conclusie was dat het niet mag, hoewel veel tweede-huis eigenaars het doen. Er is ook geen andere oplossing voor wanneer je niet (meer) met de auto naar Frankrijk kunt of wilt komen.
Helaas is jouw probleem, Strawbale, daarbij niet aan de orde gekomen, omdat dat toen nog niet speelde. Mijn eerste ingeving toen ik dit las was: ga naar de garage waar de auto destijds is gekocht en leg het probleem uit. Misschien weten zij een oplossing. Misschien ook willen zij de auto kopen. Jammer voor de aspirant-koper en voor je schoonvader, want een garage geeft er natuurlijk minder voor. De koper kan hem altijd nog (gereviseerd) van de garage kopen.
Ik ben zeer benieuwd naar de afloop, ook vanwege een NL vriendin van me met een tweede huis hier, die ook al vele jaren een franse auto op haar naam heeft staan.
Ik had van Jako toch wel verwacht dat hij net als ik de woorden van Jos “ongekozen bureaucraat” beter zou begrijpen. Voor mij is een bureaucraat niet alleen een ambtenaar. Het betekent ook iemand die bureaucratisch denkt en handelt. Met name politici in Brussel worden aangeduid met bureaucraten.
Bureaucratie (volgens de Wiki): Bureaucratie is een organisatiestructuur die gekenmerkt wordt door aan regels onderheven procedures, verdeling van verantwoordelijkheid, hiërarchie en onpersoonlijke relaties.
Een dergelijke mentaliteit is niet beperkt tot ambtenaren. En ambtenaren kunnen heel goed niet bureaucratisch denken.
Op Jos na zijn alle deelnemers aan deze discussie dus niet vóór referenda. Laten we Zwitserland er maar buiten laten. EFTA en EU of niet, Zwitserland is altijd rijk geweest, heeft altijd een prima economie gehad en heeft zich zelfstandig weten te weren en te redden. Daar heeft het land niemand voor nodig.
Vandaag ontving ik de papieren voor het komende referendum inzake de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten, omdat ik permanent ben geregistreerd als kiezer. Ik moet wel stemmen om de opgewonden halve gare bangerikken een spaak in het wiel te steken. Maar ik hoop van harte dat dit het allerlaatste referendum is dat ik meemaak.
Jos, ook ik ben niet voor of tegen Macron. En afwachten is alles wat je als klootjesvolk kunt doen. Wel ben ik enthousiast over Macron: over zijn energie, zijn voortvarendheid en zijn daadkracht. Wat Frankrijk, Duitsland en de EU betreft zie ik het anders. De EU is onvermijdelijk een log lichaam. Het is dus moeilijk in beweging te krijgen. Wanneer twee lidstaten het voortouw nemen komt er wél beweging.
Eens ben ik het met “ongekozen EU-bureaucraten”, al zou ik voorstander zijn van een meer verenigd Europa op velerlei gebied. Maar dan wel veel democratischer. Ook zouden we van de lobbyisten af moeten, die beslissingen weten te forceren uit puur eigenbelang. Daar zijn Macron, Lemaire en Draghi kleine kinderen bij.
Net als Cees ben ik van mening dat referenda in Zwitserland veel beter werken dan elders. Niet doordat Zwitsers zo’n bijzonder mensenras zijn, maar wel doordat hun overheidssysteem en hun kiesstelsel vanaf het ontstaan van het land gebaseerd zijn op directe betrokkenheid van iedere burger. Zonder die betrokkenheid zou Zwitserland niet bestaan.
Volgens Jako werken referenda in Zwitserland net zomin. Dat waag ik te bestrijden. Jako baseert zijn mening op één voorbeeld. Ik kan er op wijzen dat toen ik in de jaren ’80 van de vorige eeuw in Zwitserland voor het eerst van m’n leven in de horeca ging werken ik daar heel veel buitenlanders als seizoenarbeiders heb ontmoet, hoewel er toen nog geen vrij arbeidsverkeer met de EU bestond. We hadden toen een werkvergunning nodig, maar dat was geen bezwaar. De werkgever vroeg die aan. Na afloop van het seizoen moest je weer vertrekken. Voor wie er langer werkte was gezinshereniging vrijwel niet mogelijk. De naweeën daarvan heeft Zwitserland dus ook nooit gekend. Ook het toerisme in Zwitserland bloeide in die tijd, al stond het bekend als een duur land. Zwitserland was echt niet tot armoede vervallen, als het uit Schengen en de douane-unie was gestapt!
Ik heb daarna ook in Nederland in de horeca gewerkt. Bij mijn eerste sollicitatie viel ik bijna van m’n stoel. De bedrijfsleidster vroeg of ik mijn salaris volledig zwart wilde hebben. “Ik zou maar een gedeelte wit doen”, zei ze, “want dat kunnen “ze” niet controleren.” Toen ik zei dat ik alles gewoon wit wilde, moest ze dat even aan de baas vragen. Het was goed. Later bleek ik de enige van twintig man personeel! Ik heb ook zeer ervaren collega’s gekend die een baan misliepen doordat ze het grootste deel van hun loon wit wilden hebben. In Zwitserland heb ik bij veel verschillende werkgevers gewerkt, maar alles ging altijd officieel en voorzien van alle papieren. Behalve twee keer: toen ik voor een Duitse werkte en later voor een Nederlandse.
Zwitserse kinderen leren al op de kleuterschool hun land schoon te houden. Waarom er geen zout mag worden gestrooid op besneeuwde en schoongeveegde wegen, maar enkel fijn grit. Vanaf hun vroegste jeugd worden Zwitsers gevormd tot betrokken burgers, niet door leuzen en gedwongen eerbetoon aan “de leider” of “de partij”, maar door opvoeding en voorbeeld. Daar geen beelden van her en der neergesmeten huisvuil en bouwafval in de natuur, noch op overvolle poubelle-plaatsen, waarvan de foto’s hier regelmatig in de Midi Libre staan. Kortom, land, regering en volk zijn vanaf het ontstaan van de natie doordrongen van algemeen belang en betrokkenheid. Zwitsers zijn als volk wel degelijk heel bijzonder.
Mijn reactie is nauwelijks nog nodig. Jako en Cees hebben de meeste argumenten al aangevoerd. Nog enkele kanttekeningen:
Zwitserland kent niet alleen een ander kiesstelsel maar ook een totaal ander overheidssysteem dan andere landen. Je zou het upside down kunnen noemen: het belangrijkste zijn de gemeenten, dan volgen de kantons en als laatste de centrale overheid. Bovendien zijn referenda vanaf het ontstaan van Zwitserland ingebakken in het politieke systeem. Er bestaan drie soorten referenda: Verplichte referenda (grondwetswijzigingen en sluiten van internationale verdragen), facultatieve referenda (parlementsbesluiten) en volksinitiatieven. De laatste lijken het meeste op de NL raadgevende referenda, mede doordat de CH regering in zo’n geval altijd met een alternatief voorstel komt, dat meestal wint. Zie Politiek in Zwitserland en Overheid van Zwitserland. Referenda in Zwitserland vergelijken met die in andere landen is daardoor appels met peren vergelijken.
In het raadgevend referendum in Nederland heb ik me vorig jaar verdiept, toen dit in het forum van Nederlanders.fr aan de orde kwam. Enkele studenten die kennelijk wel zin hadden in een lolletje grepen de nieuwe Wet op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten aan om half Nederland op te juinen met leugens, halve waarheden en onvolledige informatie. Dat is hun gelukt, wat ik op zich wel waardeer, maar hoe het toeging is volkomen belachelijk. Iedereen mekkerde elkaar vrolijk alle verkondigde halve en ónwaarheden na en tekende voor een referendum, dat kapitalen gaat kosten en uiteindelijk niets zal veranderen.
Vragen in een referendum kunnen niet anders dan dom zijn, want de enig mogelijke antwoorden zijn ja of nee, voor of tegen. Argumenten die in parlementen worden uitgewisseld en debatten die er worden gevoerd met alle ins en outs interesseren de mensen niet. Ze laten zich veel liever bang maken en opjuinen.
Waarom werkt het in Zwitserland dan wel? Daar is het verweven in het politieke systeem. Daar zal geen groep opgewonden standjes of een clubje studenten een referendum proberen van de grond te krijgen met leugens en desinformatie. Ik heb de indruk dat mensen zich er niet laten opnaaien, maar zich meer in de argumenten van beide kanten verdiepen. Aan de stamtafel van het dorpscafé-pension waar ik een aantal seizoenen heb gewerkt werden dan verwoede discussies gevoerd.
