Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Ja, Swaal, en z’n dossiers puilen uit van ongelukkige buitenlanders die ’t maar niet kunnen verkroppen dat ze hun zin niet krijgen of niet gekregen hebben. Hij behandelt ze als telkens terugvallende verslaafden, met ’n redelijke kans op ‘genezing’ of wat daarvoor geldt.
Ik heb opeens ’n andere definitie voor euthanasie : we brengen de boodschappers van onwelgevallige berichten zachtjes om.
Alle sterkte verder, want dan wordt ’n draadje net geroemd om z’n diepgang en zo, en hopla, daar gaan we weer.
Peter.
Peter,
A) ken jouw gesprekspartner niet maar zijn opinie is veelzeggend en getuigt van weinig kennis van, dan wel betrokkenheid met de realiteit
B) het inschakelen van psychiaters bij “einde-levensproblematiek” in Frankrijk is niet aan de orde geweest en ik hoop ook niet dat zij daar een rol in krijgen.
C) ik heb niets tegen psychiaters maar wel tegen artsen die hun theorie ontlenen aan een Oostenrijkse neuroloog die al 75 jaar dood is en/of hun patiënten denken te helpen via het volstoppen met medicijnen in plaats van een goed gesprek met ze te hebben.Steven
Ik weet niet wat je denkt Peter maar huisartsen zijn over het algemeen niet aan het werk s’ nachts. Afhankelijk van de secteurs en het aantal huisartsen kun je de mazzel hebben na middernacht nog een huisarts aan te treffen. Na middernacht gaat alles naar de poubelle hospitaliere: les urgences. Daarom worden er op het laatste moment stervenden binnengebracht omdat de familie niet weet wat ze moeten doen. Soms heb je huisartsen die hun no portable geven en beschikbaar blijven. Chapeau. Miscchien is mijn blik te gehospitaliseerd maar de kwestie van levensbeeindiging speelt vooral bij reanimateurs, pediatres, geriatres, urgentistes en neurologen, waarvan de laatsten altijd erg terughoudend zijn. De reanimateurs, daarentegen, zijn meer toegankelijk voor een geavanceerde levensbeindiging. Helaas is er een zeer grote heterogeniteit hier en kan het in le Cantal profonde heel anders liggen dan in La Rochelle om maar wat te noemen.
IngridDeze jongste opmerking van Steven mag-ie terugnemen want a) disqualificeert m’n gesprekspartner van gisterenavond, en b) draagt weinig bij aan ’t lopende discours en c) doet ernstig afbreuk aan z’n reputatie want wanneer vallen genezerikken elkaar nu af ?
Peter.
De kwaliteit van Franse psychiaters is omgekeerd evenredig met de aantallen medicijnen die ze voorschrijven evenals aan de duur van hun consulten…
Ik sprak gisterenavond ’n psychiater en we kregen ’t over euthanasie en de mankerende wetgeving.
“Hoezo mankerend ?”, vroeg hij me, “Zoals ’t nu gaat, gaat ’t toch goed ?”
Ja maar, en die huisartsen dan, en de angst voor justitie, voor de familie ?
“Zoals ’t nu gaat, gaat ’t goed.”Peter (die zich de dubbele betekenis van sous le sable herinnerde en vooral de gelijknamige film met Bruno Cremer en Charlotte Rampling).
Ik ken een Nederlander die al heel lang geleden in Frankrijk een partner verloor en daarna kon doorgaan in het leven dat ze samen hier creëerden. En hoe! Stokoud, zichzelf, huis en erf perfect verzorgend en altijd een waardevolle invulling gevend aan alle vriendschappen om zich heen. Altijd blij met wat het leven nog biedt. Innig gelovig op een open en bespreekbare manier. Maar toch met zorgen over de beperkingen in de aanloop van de 90e verjaardag. En dagelijks geconfronteerd met het verlangen de partner terug te zien, verlangen naar hetgeen het geloof leerde over het leven na de dood.
Wat kan ik zeggen om gerust te stellen? Men kan hier lang en heel goed verzorgd worden in het eigen, zo vertrouwde huis. De thuiszorg is hier heel goed en de kosten daarvoor kunnen verrekend worden met de erfgenamen indien ze het inkomen en de spaarpot overtreffen. Men kan hier zelfs een inwonende verzorger krijgen.
De huisarts zegt: maakt u zich geen zorgen, u bent nog zo goed te pas.
Ik weet niet wat sterker weegt bij deze lieve kennis, het groeiende verlangen naar de reeds lang geleden overleden partner mèt het verlangen naar het hiernamaals of de angst de nu perfecte controle over het heden te verliezen door aftakeling. Verlangen of angst, wie zal het zeggen. Maar dat is niet van belang, wanneer je er met diegene over praat. Die gelooft zeker in een goede thuiszorg, maar wil ook meer weten over een goede begeleiding naar de dood.
En die begeleiding gaat wel eens mis. Zo maakte een ander mee, van wie de partner hersendood was en toch te horen kreeg dat er op een zware longontsteking moest worden gewacht voor het sterven. Niet met zieken of ouderen slepen, werd op dit forum opgemerkt, maar toch was vervoer naar Nederland noodzakelijk.Aart, leuk de feedback. Ik was even “op zwart” gegaan op het forum bij gebrek aan inhoud. Blijf “en retrait” maar dit soort onderwerpen spreken me aan.
Steven
Rob van der Meuen laat me weten :
Onderwerp: Slimme meters
Peter,
Die nieuwe Linky meters, gebed zonder end, en zeker niet gratis.
Ooit op het oude forum wat overgeschreven, maar dat vermocht weinig lezers te boeien.
Ook voor de Britten een vervolgverhaaltje geschreven over hetzelfde onderwerp:
http://www.pontnoir.com/forums/viewtopic.php?f=3&t=2958
We zien wel wie wanneer waar bediend wordt. Afgelegen plattelands aansluitingen zullen hekkesluiter zijn.
mvg
Rob van der Meulen
Volgens mij krijgen we “straks” allemaal ’n nieuwe – zogenaamd intelligente – meter, en daarvoor betaalt natuurlijk niemand.
Misschien dat geduld loont ?Peter.
Bedankt ik denk inderdaad dat dit het is, maar blijft de vraag of het normaal is dat je moet betalen voor het vernieuwen van het EDF eigendomsdeel van de installatie in het huis en of de kosten redelijk zijn die ze willen ontvangen voor het werk?
Ik vroeg om een ander abonnement en verhoging van 6 naar 9 kVA, meer niet….Volgens mij krijgt u een nieuwe digitale meter met een nieuwe zekering en een sensor buiten om de standen uit te lezen.
Albert, ik denk dat je heel duidelijk weet, wat jullie willen.
Dan zijn jullie verder dan menigeen.
Mocht je tegen “zaken” oplopen, die ook van belang kunnen zijn voor anderen, dan zou het best nuttig zijn die te melden.
Au revoir, dus.Ik vraag me wel eens af, of mensen die huisdieren hadden en daardoor weten wat het is te kiezen voor het juiste moment van laten inslapen van zoiets dierbaars, minder problemen hebben met euthanasie voor de mens.
Het besluit dat je maar voor je uitschuift omdat je nog helemaal niet toe bent aan een afscheid. Andere medicijnen. Steeds blij zijn met nog een dag en nog een dag en dan toch invoelen dat het genoeg is voor het dier. Het dier dat jou volledig vertrouwt en dan plan je de dag waarop de dierenarts die je het beste ligt en waarmee je deze stap al besprak, dienst heeft. Het graf heb je misschien al klaar, de grond in Frankrijk kan zo hard zijn als beton en de tred van het dier werd immers trager en trager. Daarna verdriet en ontreddering door het enorme missen maar toch de troost, dat het dier niet zinloos hoefde te lijden en uiteindelijk de dankbaarheid voor al die jaren dierentrouw. Na zoveel huisdieren en even vaak een afscheid, willen wij niet weer zo’n verlies. Het went nooit, nee, het wordt steeds zwaarder! Geen huisdier meer voor ons, hoe zeer we er ook naar verlangen.Het is een vraagstelling, geen stelling.
En bij deze vraagstelling sluit ik alle discussies over wetten, levensbeschouwing en de individuele wens uit. Iedere vergelijking tussen mens en dier loopt daarin namelijk compleet mank!
Maar toch zeggen oudere mensen: waarom mag ik niet gaan, zoals mijn Minou en mijn Bruno.Wij bespraken het eens met onze Franse huisarts. Het ging niet goed met mijn man, doordat hij moest besluiten afscheid te nemen van één van onze honden. En de huisarts kwam langs en nam alle tijd om daarover met mijn man te praten. Hij begreep namelijk, hoe geweldig kostbaar en mooi het leven voor mijn man is na het overleven van veel bedreigende ziektes. En die avond zei mijn man: we gaan een dag uitzoeken. De arts had hem gevraagd, wat mijn man voor zichzelf zou besluiten als het zo ver was met hemzelf. Heel uniek.
Onbekend/onbemind, ik vind je bijdragen onsamenhangend. Dat je niets met religie hebt, geen probleem. Dat je zelfbeschikkingsrecht opeist lijkt me logisch en daarbij heb je vele medestanders. Ieder komt nu eenmaal voort uit een cultuur die gebaseerd is op joods-christelijke en humanistische opvattingen.
Moet je daar allemaal niets van hebben dan doe je de andere bijdragers onrecht aan.Steven
@Prinsesje
Ten eerste laat het woord ‘moet’nu eens weg. U zegt, dat euthenasie is gebaseerd op angst. Terechte angst zou ik zeggen. Angst is een belangrijke factor in het overleven. Ook bij verzekeren speelt (onberedeneerde) angst een grote rol.
Burgerlijke en christelijke normen en waarden zijn dodelijk in een discussie als deze, alleen niet bruikbaar bij euthenasie.
Natuurlijk moet een arts zijn best doen voor zijn patient, of niet, maar dan moet hij dat zeggen.Beste Mimi,
we zijn meer dan 40 jaar bij elkaar, geen kinderen, geen familie.
De kans is groot dat er een van ons alleen overblijft.Vanwege de stijgende levensduur is de kans groot dat de langst levende een einde
tegemoet gaat die niet voorzien is. Althans niet op de wijze zoals gewenst, een snel kort ziekbed zonder lijdensweg.
De kans is groter dat je hier op het platteland dementerend achterblijft in een veel te groot huis.
Ik zelf zou er niet voor kiezen om terug te gaan Nederland want ik ben een officieel emigrant
en daar zit men niet op te wachten.Dus voor de gene die overblijft is een levens beëindiging op het juiste moment een optie, zonder daarmee iemand met te hoeven belasten, trein of balkon oid.
Ik spreek regelmatig een bevriende arts die dit wel zou kunnen voorzien, maar twijfelt
met het oog op de geschreven receptuur.Dus rest een van ons de enige mogelijkheid om bij Diginitas een reservering te maken voor een gepast einde.
Iemand zei iets over angst, dat begrijp ik ten volle, maar ik weet niet zeker als je het besef door ouderdom verliest of je dan angst kent. Als dat wel het geval is wordt je onhandelbaar en dat word met medicijnen onderdrukt en raakt dan ondervoed totdat een langzame dood erop volgt.
Dus angst voor een dergelijk einde roept bij ons geen belemmering op maar juist moed om een onwaardig einde als ik aanduid te voorkomen, trots tot de dood erop volgt, en zelf gekozen.
Of de wetgeving dit belast op de betrokkene overlevenden, blijkt niet het geval te zijn.
Ik hoop dat ik duidelijk mijn gedachten weer heb geven.
Mijn moeder zat in een afschuwelijke betonnen gevangenis, een verzorgingshuis,
op water en brood en vele medicijnen. Uiteindelijk na veel praten met de directie mocht ze, op aandringen van ons, morfine pillen met appelmoes opeten, ze genoot van het echte eten als een kraaiende baby. En is met een glimlach vertrokken.Denk men echt dat als je alleen op de wereld bent, dat het zo geschied, ik denk het niet.
Met open ogen,
AlbertHet lijkt mij handiger een autootje te hebben in Frankrijk dan voor elk reisje naar Nederland mijn komst te moeten aankondigen. Dat vergeet je vroeg of laat natuurlijk een keer en dan maak je per ongeluk ook nog eens brokken… Voor mij is het nieuw dat ik als Nederlands ingezetene niet geacht wordt de wet te kennen.
Ja Albert, volgens de woordenlijst is het stuken, maar dat vind ik nergens op lijken dus gebruik ik altijd pleisteren.
mvg/peter
Controleer of er geen probleem is met de ‘controle parental’. Wellicht is er een koppeling met de oude kaart en werkt het niet i.c.m. de nieuwe kaart.
Probeer code activeren/deactiveren/weghalen/opnieuw invoeren etc.
Cabagnous,
Proficiat! En groot respect voor het zelf doen!Bravo, ik hoop de volgende te zijn nog maar één kamer te gaan.
Stuccen kan ik niet.
Of is het stucken of..Albert
Mimi,
ik zal alles op het gemak lezen, morgen werk ik niet.
Laat het morgen weten.
Overigens zijn er best wel veel reacties.Albert
Ik heb de kaart er inmiddels 3 dagen in zitten. Wacht rustig af maar ga ook nog wel even op stap in ons dorp(je). Als iemand ook een sat ontvanger heeft dan probeer ik de kaart daar even. Als het gelukt is laat ik het weten.
WilliamMonsieur ou Madame X,
Ik heb niet gezegd dat een leven verliezen een falen is voor een arts. Ik heb gezegd dat een arts er moeite voor moet doen een actieve euthanasie te voorkomen door goede begeleiding en goede paliatieve zorg. De ‘keuze’ tot actieve euthanasie is vaak gebaseerd op angst.
IngridNaar mijn beleving heeft het allemaal niet veel te maken met artsen en filosofen. In eerste instantie eis ik vrijheid van handelen op.
Ik heb mij altijd afgevraagd of ik een prachtige jonge man of vrouw – die oppervlakkig gezien – alles heeft zou tegenhouden zelfmoord te plegen. ASl lang geleden ben ik tot de overtuiging gekomen dat ik dat niet zou doen. Ik zou heel bedroefd zijn, maar een ieder heeft recht op zijn eigen beslissingen op basis van zijn eigen kennis en inzichten. Wat Princesje zegt is al helemaal niet relevant voort mij, natuurlijk is het verliezen van het leven een kwestie van falen , in erste instantie van de schepper maar voor van de geneeskunde, maar so what? Er wordt in deze wereld uitsluitrend gefaald en niet geleerd van vroegere fouten. Medisch, politiek en in het onderwijs. Mijn huisarts, mijn partner en ik zijn ervan op de hoogte, dat ik binnen 6 jaar fles Helium zal aanschhaffen of dat partner en ik zullen afreizen naar Zwitserland.
Ik wordt deprie van mensen die vinden dat de NL koning wat meer god in zijn gesprekken moet mengen, die tegen gemengde of mm/mv huwelijken zijn, en mensen die voor anderen willen uitmaken of ze uit het leven mogen stappen.Met andere woorden, ik word depri van “holier than thou” die zo goed en dwingend voor andere weten hoe het moet zijn.
Voor mijn geldt dat in een beschaafde maatschappij het recht op eigen lijf en leden op eerste plaats staat en waar dus leveneinde klinieken zijn waar je zonder rompslomp je leven kan beeidigen. Je hoef alleen maar te controleren of het verzoek zonder dwang van buiten is. Natuurlijhk kan er dan niet worden geklaagd over de consekwenties van je eigen keuzeEr is geen software update voor die ontvanger, dus in theorie moet het werken.
Ik kan alleen adviseren om de kaart in de ontvanger te steken, af te stemmen op een zender uit het TNTSAT pakket en af te wachten tot de rechten op de kaart worden geschreven.Bedankt voor deze woorden, Steven. Ik heb in mijn padvinderijtijd ook diverse knoopinsignes gehaald, maar wat zijn die waard als je knopen niet kunt ontwarren.
Kübler-Ross, ja, ik heb haar zo vaak opgevoerd als docent bij een christelijke verpleegkundigenopleiding. En inmiddels, veel later, heb ik haar nog beter leren begrijpen. Het gras staat hier hoog, ik zal er van onderaf naar kijken voordat ik weer op de maaier plaatsneem! Nogmaals bedankt. Ik vat ‘m!
Albert, kun je ons zeggen, wat je hebt ervaren na alle postings na jouw laatste? Het hoeft niet, maar toch zou ik het graag weten.Ja, en buiten een (bedrijfs)artsdiploma heb ik ook zwemdiploma A en B, rijbewijs BE en nog een ander Rijkserkende aantekening. Oja, Premiers Secours.
Alle gekheid op een stokje, wat vooral speelt is bewuste levenservaring. Leren van wat je meegemaakt hebt. Te vaak zie ik mensen die zijn blijven steken in een onverwerkt verlies.
Mijn ogen werden geopend door Elisabeth Kübler-Ross, een arts die de fasen van rouwverwerking heeft geanalyseerd en beschreven: ontkenning, woede, verdriet, onderhandelen en aanvaarden. Als je die fasen niet doormaakt (elke fase kan kort of langer duren) blijft het verlies tezeer aan je kleven.
Dagelijks maak ik mensen mee die erin geblokkeerd zijn. Volgestopt met pillen om teveel ongerief te dempen. Niet bij machte om met de omgeving te (durven) praten. Diezelfde omgeving die ee stilletjes omheen blijft lopen. Want wil de rouwende niet kwetsen. Doormaken van die fasen betekent de eindigheid van het leven te aanvaarden. Dat helpt jezelf dus ook.
Maak het niet te zwaar. Het leven als een “aangeboren…etc.” ziekte te beschouwen lucht op. Mijn Franse familie begint het inmiddels te accepteren dat ik praat over “als ik naar de onderkant van de grassprieten lig aan te kijken..” met de bedoeling met mijn (klein)kinderen ervaringen te delen die zij zich zullen herinneren als ik er al lang niet meer ben.Mimi, je man is filosoof (ik ben jaloers) maar filosofen hebben net als artsen moeite om de theorie op zichzelf te betrekken. Want te weinig afstand,logisch, na alle behandelingen. Kijk eens of hij als ervaringsdeskundige niet iets kan betekenen voor anderen. Hoe, hangt van de mogelijkheden af. Je groeit ervan.
Steven
