Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Uiteraard Jos, heb ik het artikel van Artus gelezen. Dat ik het “jouw opmerking” noemde, komt omdat jij het het nu eenmaal opmerkte én omdat je het er volledig mee eens leek. Dat blijkt nu ook zo te zijn. En inderdaad, over Hollande worden we het nooit eens. Daar zijn we het dan in ieder geval over eens.
Quote Jako: ** in de link gezet omdat de board software anders het filmpje embed.
Wat staat hier in vredesnaam? Kan iemand dit voor mij vertalen?
Goeiemorgen Jos, de voor jou onverwachte wending die ik aan de discussie gaf, werd veroorzaakt door jouw opmerking dat Duitsland liever laagbetaalde werkenden heeft en Frankrijk de voorkeur geeft aan langdurig werklozen. De kern van mijn betoog is: onderbetaald werk is slavenarbeid en dient alleen om de heilige werkloosheidscijfers voor de statistieken te drukken, niet om de mensen (achter de cijfers) vooruit te helpen.
Voor het overige zijn we het weer eens grotendeels eens. Ik ben heus de les uit “Economics in one lesson” van Henry Hazlitt niet vergeten. Maar er zijn grenzen. De overheid moet altijd min of meer bijsturen. Dat geldt zeker in deze tijd, waarin het neo-kapitalisme hoogtij viert, de rijken steeds rijker en de armen steeds armer worden. De crisis is veroorzaakt door de dames en heren Nooitgenoeg en ze profiteren er nog steeds van. Ik herhaal voor de zoveelste keer: als het ze gelukkig maakt, dan is het ze van harte gegund, maar niet over de ruggen (en lijken) van vrijwel kansloze en arme mensen.
Nogmaals: Duitsland is een van de laatste EU-landen die nog geen minimumloon hebben. Wat dat te maken heeft met manipuleren door Frankrijk ontgaat me. Gewoon een kwestie van respect voor de mens achter de eeuwige cijfers. Werken en daarvoor fatsoenlijk betaald krijgen.
Inderdaad, straks is er niets meer te verdelen, want dan hebben de graaiers alles ingepikt en zijn ze met hun tientallen miljoenen naar belastingparadijzen gevlucht, want o schande, de regering Hollande pakt een gedeelte van de roofbuit weer terug om de door hen veroorzaakte crisis het hoofd te kunnen bieden. Waarbij ik het wel eens ben met hetgeen Timo in zijn openingsbericht aankaartte: de kosten van de franse administratieve huishouding rijzen de pan uit en niet alleen op centraal regeringsniveau. Daar moet dringend de bezem doorheen. Maar daar hoef je in Frankrijk niet mee aan te komen, niet bij links en niet bij rechts. Er zijn enkele goedwillenden, waaronder Hollande, maar als het er op aankomt worden die keihard weggestemd.
PS Ik zie dat ik gisteren vergeten ben om de link naar de recensie van het boek The spirit level te geven. Hierbij alsnog: De wrange vruchten van inkomensongelijkheid.
Goeiemorgen La Gravetière, ik heb niets gemerkt van “grote consternatie” en met googelen kom ik nergens. Waar heb je dat bericht vandaan? Toen ik je verhaal las moest ik me er even van verzekeren dat het nog steeds november is en niet 1 april. Van mij mogen ze hun sleurhut trekken met wat ze maar willen, maar hybride is hybride, dus als je batterie leeg is rijd je automatisch verder op diesel. Ik begrijp er dus niets van, graag een link naar een bericht.
Mooi filmpje! Mijn oog valt op dit bericht. Weer een franse langdurig werkloze erbij. Maar die heeft dan ook iets gepresteerd! Hij heeft het voor elkaar gekregen om ondanks de onder zijn leiding geleden zware verliezen een bedrag van 21 miljoen in de wacht te slepen als prestatiebeloning, nadat hij eerst al jarenlang een miljoen per jaar op zijn bankrekening kreeg bijgeschreven. Als je dat voor elkaar krijgt, ben je echt een superintelligent wezen! En een voorbeeldige aansporing voor werklozen die te lui zijn om voor een hongerloontje slavenarbeid te gaan verrichten met als enige doel de heilige werkloosheidscijfers omlaag te brengen, die al die heren in vergelijkbare posities als die PSAer zo verschrikkelijk belangrijk vinden.
Kijk, ik ben het er mee eens dat je na een tijdje werkloos te zijn geweest, bereid moet zijn om alles aan te pakken. Geloof me, dat heb ik zelf ook gedaan. Iedere avond keuken en wc’s gepoetst in een restaurant. Maar ik kreeg wel fatsoenlijk betaald, enfin “fatsoenlijk”, want gedwongen het grootste deel zwart. De keerzijde van “alles aanpakken” tegen een hongerloontje is dat je het werk afneemt van mensen die hun hele leven zijn aangewezen op dit soort werk, maar die door bv hun afkomst (inderdaad, gekleurde mensen voorop) niet aan de bak komen. En die daardoor al jong in de verleiding komen om de criminaliteit in te gaan, waarna ze helemáál kansloos worden.
Een socialist, beste Jos, is iemand die ieder het zijne gunt. Die niet wil dat de een crepeert in een onderbetaald rotbaantje, terwijl de ander het ene miljoen op het volgende stapelt in een veel te luxe kantoorzaal met mahoniehouten bureau van waarachter hij, uitziend over weidse vergezichten niets zit te regelen en er een grote puinhoop van maakt. Die wil dat de rijkdom iets eerlijker wordt verdeeld. Dat is iets anders dan dat iedereen hetzelfde krijgt. Het is trouwens een bekend feit dat landen waar de verschillen tussen arm en rijk minder groot zijn, welvarender (niet rijker) zijn. Zie bv deze recensie van een engels boek “The spirit level, why equality is better for everyone”, waaruit dit korte citaat:
“Dit boek vormt zo een krachtig pleidooi voor wat Jan Tinbergen al decennia geleden bepleitte, namelijk een vaste verhouding tussen de hoogste en laagste inkomens in een bedrijf (factor 5) en in een land (factor 7). Zijn de verschillen groter, dan leidt dat, zowel in een bedrijf als in een land, tot ongewenste (maatschappelijke) effecten.”Dat heeft dus niets te maken met jouw grijsgedraaide stereotype van: uit afgunst allemaal gelijk, dus allemaal arm. Het heeft te maken met “recht op een menswaardig bestaan voor iedereen”, waarbij de hele maatschappij, dus ook de rijken, wel vaart.
Over Frankrijk: als ze iets gewoon niet kúnnen is het organiseren. Dus kunnen ze ook niet reorganiseren. Hoezo “manipuleren, intrigeren, regels veranderen en obstakels opwerpen”? Duitsland is een van de zeer weinige EU-landen waar nog geen algemeen minimumloon geldt (via cao’s wel in de industrie). ’t Zal dus tijd worden om een einde te maken aan gedwongen arbeid tegen hongerloontjes, nog schrijnender door de superhoge inkomens aan de top.
Vers van de pers: een algemeen minimumloon gaat ook in Duitsland worden ingevoerd, zie De Standaard. Daarmee komt dan een einde aan de concurrentievervalsing binnen de EU: mensen met een (veel te) laag loon krijgen in Duitsland nu nog een gezinstoeslag van de staat, die het inkomen aanvult tot het minimum. Op die manier worden werkgevers dus gesubsidieerd, in strijd met EU-regels. Overigens gelden in Duitsland in diverse sectoren al minimumlonen via CAO-afspraken. Het duitse algemene minimumloon zal 8,50 per uur bedragen. Ter vergelijking: in FR 9,40. NL kent alleen een minimum-maandloon, maar omgerekend naar een 36-urige werkweek bedraagt het 9,47 per uur.
De belgische Express meldt in een interessant artikel dat er in het nieuwe duitse regeeraccoord vele ontsnappingsclausules ingebouwd, omdat de Duitsers vrezen voor het verlies van hun sterke concurrentiepositie. Een duitse topeconoom voorziet zelfs het verlies van een miljoen banen.
Voor Frankrijk lijkt de invoering van het duitse minimumloon vooralsnog economisch gunstig, maar in NL wordt gevreesd voor een nadelige invloed op de NL economie. NL is een belangrijk doorvoerland voor goederen naar en vanuit Duitsland. Wanneer door de invoering van het minimumloon in verschillende duitse sectoren de produktie zich zou verplaatsen naar lage-lonenlanden, zal NL een belangrijk deel van die doorvoerfunctie verliezen.
Tja, als je nog niet eens 60 bent en dus niet AOW/pensioengerechtigd en ook geen wettelijke uitkering geniet, dan word je dus inderdaad, zoals Jako schreef, niet verdragsgerechtigd en kom je helemaal niet bij de CPAM terecht. In dat geval komen ook de antwoorden van Dit wel degelijk in zicht. Het verdient aanbeveling om je vraag duidelijk te stellen en je omstandigheden helder te schetsen. Ik ben in ieder geval door de formulering van je vraag op het verkeerde been gezet. Excuus aan Jako en Dit, die het kennelijk beter hadden geïnterpreteerd dan ik.
Jako, dat formulier E121 dient er nu juist voor om verdragsgerechtigd te wórden. Het bewijst dat je verzekerd bent in NL en dat je daarom recht hebt op de basisverzekering in Frankrijk. Je wordt verdragsgerechtigd op het moment dat je je hebt ingeschreven bij de CPAM (met behulp van E121). Ik kreeg dat formulier dus al tweeënhalve maand vóór datum emigratie gewoon in NL toegestuurd door het CVZ.
Dit, maak het niet verwarrender dan nodig is. Dit gaat niet over werkende mensen. Harold is kennelijk een gepensioneerde of een uitkeringsgerechtigde, omdat hij anders niet verdragsgerechtigd zou kunnen worden. Het enige wat hij vraagt is hoe je de tussenliggende periode (dus tussen verzekerd zijn in NL en verdragsgerechtigd zijn in Frankrijk) overbrugt. Dat is eenvoudig: je zorgt dat er geen tussenliggende periode is. Je kunt dus ziek worden wanneer je wilt (nou ja). Met de CMU en de rest heb je helemaal niets te maken.
Goeiemorgen Harold, in de praktijk kan je het beste als volgt te werk gaan:
Je meldt ruim tevoren je emigratie per bijv. 1-2-2014 bij CVZ en vraagt om toezending E-121 formulier (+ 1 voor je vrouw indien je die hebt). Half januari (bijv.) meld je je emigratie per 1-2-2014 bij de afdeling Bevolking van je gemeente. Vervolgens rijd je naar Frankrijk waar je je bij de CPAM meldt en zegt dat je hier per 1-2-2014 komt wonen en dus per die datum de verzekering wilt laten ingaan. Simple comme bonjour.
Met de data kan je een beetje schuiven. Zo vertrok ik al ruim twee maanden voor de officiële emigratiedatum (1-1-2009) naar Frankrijk en meldde ik tevoren mijn emigratie bij de afdeling Bevolking van mijn NL gemeente. Ze deden er niet moeilijk over, ik moest alleen nog even eind december vanuit Frankrijk opbellen dat ik inderdaad per 1-1 emigreerde. Dat deed ik en toen kreeg ik in FR een officieel bewijs toegestuurd dat ik per 31-12 uit het NL Bevolkingsregister was uitgeschreven. Maar sommige gemeentes schijnen moeilijker te doen en zo’n lange periode vooraf niet te accepteren. Even checken dus bij je gemeente.
De twee maanden vooraf in Frankrijk gaven me de gelegenheid om ook andere zaken vast per 1-1 te regelen, bv aanvullende ziektekostenverzekering (mutuelle) en autoverzekering (die ik al in NL per 1-1 had opgezegd). Succes.
Gefeliciteerd Banjoiste! Wie weet ligt de kaart in de bus als je terugkomt uit Nederland (met je dieselcamper). Dat het nog veel erger kan, kan je hier lezen. Veel plezier in de lage landen!
Het gaat niet alleen om je solvabiliteit. Het enige waarin een schuldeiser is geïnteresseerd is dat hij zijn geld terugkrijgt op het (de) afgesproken tijdstip(pen). Daartoe dient de borg, als de schuldenaar niet of niet op tijd betaalt. Als de schuldenaar en de schuldeiser beiden in Nederland zijn gevestigd, is Nederlands recht van toepassing. Maar als de borg in het buitenland woont en daar vrijwel al zijn inkomen en eigendommen heeft, kan het voor de schuldeiser bepaald lastig en kostbaar worden om, als de schuldenaar niet betaalt, zijn vordering aldaar te gaan innen. Hij zal zich dus wel tien keer bedenken eer hij de borg accepteert.
Maar sinds 2005 bestaat er een sterk vereenvoudigde procedure voor het innen van vorderingen in andere EU-landen. Er is dus geen enkele reden meer voor schuldeisers om bang te zijn voor kostbare internationale verwikkelingen, althans binnen de EU. Als de schuldenaar ook na aanmaningen niet betaalt, kan de borg in een ander EU-land via een eenvoudige gerechtelijke procedure worden aangesproken. Onder andere hier en daar wordt deze procedure nader toegelicht. Behalve door ongemotiveerde koudwatervrees kunnen schuldeisers dus niet meer worden weerhouden om een solvabel persoon als borg te accepteren alleen omdat deze in Frankrijk woont en werkt. En in een arts zullen ze zelfs in Nederland nog iets meer vertrouwen hebben dan in Jan met de pet. Als ze na het bekijken van je inkomsten en de eigendomspapieren van je huis nog steeds twijfelen, leg je ze dus deze EU-regeling voor het innen van vorderingen voor. Succes.
Dag Steven, jij als medicus kan natuurlijk veel beter andere artsen beoordelen dan wij als leken kunnen. Ik vind het ook wel leuk dat je niet aan alle betrokken artsen liet weten dat je een collega was. Dat doet me denken aan het echtpaar waar ik het hierboven over had, dat enthousiast is over de oogarts waar ik geen goed woord voor heb. Ze vertelden me dat ze altijd bij een nieuwe specialist in het begin van het gesprek laten vallen dat hun zoon chirurg is. Volgens hen scheelt dat enorm in de bejegening! Ze adviseerden me om ook iets dergelijks te doen. Maar dat verdom ik. Ik wil correct bejegend worden, omdat de arts fatsoen in z’n lijf heeft en iedereen met respect behandelt en niet omdat ik op de een of andere manier verwant ben aan een collega. En als de persoon me niet bevalt, ga ik naar een ander, simple comme bonjour.
Wat mijn bovenstaande verhaal betreft: in NL kwam het ook wel eens voor dat leerlingen op je werden losgelaten. Maar daar werd altijd eerst toestemming gevraagd, die ik altijd gaf omdat jonge artsen nu eenmaal ook moeten leren. En de “leraar” bleef er altijd bij. Maar in mijn geval hierboven werd helemaal niets gevraagd of gezegd en de leerling stond er helemaal alleen voor! Pas toen ik na de zoveelste poging begon te protesteren snelde er vanachter het gordijn een deskundiger iemand toe die het in één keer in orde maakte. Als je dat als verantwoordelijke arts allemaal laat gebeuren, dan heb je je zaakjes niet goed voor elkaar.
Eh, nee dat weet ik niet. Wanneer weet je dat? Mijn startverhaaltje ging over arrogante en/of lichtgestoorde specialisten en daarop heb ik verder geborduurd. Maar goed, je hebt gelijk. Dus zal ik even je criteria doorlopen.
Eerste consult: onderzoek plus diagnose en uitleg, vragen gesteld, antwoord gekregen. Kort en krachtig, maar dat bevalt me. Afspraak voor laserbehandeling gemaakt aan de balie. Eerste behandeling: het overkomt je, je snapt er niks van, je doet gewoon wat je gezegd wordt. Net als met alle behandelingen die ik ooit heb ondergaan. En je bent ook te zenuwachtig voor uitleg, ik tenminste wel. Als ze toch iets gaan uitleggen, behalve natuurlijk “u voelt even dit of dat”, dan knik ik begrijpend maar ik denk: “Schiet nou maar op.”
Binnen een paar minuten was het gebeurd. Nog even een kort advies: een maand lang tweemaal daags druppelen, direct terugkomen als er klachten optreden, de eerste dagen “vlinders” zien dwarrelen is normaal. De vlinders bleken een zwerm hinderlijke vliegen die inderdaad verdwenen. Aan de balie recept meegekregen voor druppels. Tweede keer: dan ken je het klappen van de zweep. Voor mij is het een goede oogarts omdat vriendelijkheid belangrijk is om patiënten op hun gemak te stellen, een volle wachtkamer (net als een vol restaurant) me wel iets zegt over de kwaliteit én omdat ik weer goed zie. Over twee maanden terugkomen voor controle of eerder bij eventuele klachten.
Bij de operatie-oogarts verliep op het eerste onderzoek na, alles héél anders. Ik werd in een kamertje in de kliniek geïnstalleerd, je kreeg een rare muts op je hoofd en een dito jas aan, vervolgens werd je op een brancard gelegd en ergens in een gang gedeponeerd, waar al diverse anderen langs de muur lagen opgesteld. Niemand die je ook maar iets vertelde. Er bleek die dag een opleidingsklas op bezoek te zijn. Het wemelde van de voorbijlopende kletsende en lachende jonge mensen in blauwe operatiejassen. Een soort schoolreisje, terwijl wij daar maar lagen te wachten met rare mutsen op onze hoofden. Eindelijk was ook ik aan de beurt. Zo’n student mocht een infuus inbrengen. Die heeft me totaal lek geprikt, het mislukte steeds en deed verschrikkelijk pijn. Achter een gordijn hoorde ik een andere patiënt kreunen onder een andere leerling. Ik heb nog een paar weken met een blauwe arm rondgelopen. De tweede keer verliep vlotter, doordat m’n dochter zich beklaagd heeft over m’n behandeling. Bij de nacontrole was de oogarts ongeduldig, onaardig en hij stond bijna te stampvoeten van woede toen ik voor de derde keer “Pardon?” zei, omdat hij zo snel en binnensmonds sprak. “Ik PRAAT langzaam!”, schreeuwde hij.
M’n vriend bleek na de operatie een zeer zeldzaam voorkomende complicatie te hebben opgelopen. Dat kan voorkomen, maar de oogarts vertelde hem niets, overlegde met een assistente, waaruit mijn vriend het een en ander begreep. Vervolgens haalde de man geïrriteerd zijn schouders op en m’n vriend werd gewoon naar huis gestuurd. Nu blijkt pas bij de huidige oogarts dat de complicatie gevolgen heeft en dat hij wellicht nogmaals moet worden geopereerd.
Dus: goede oogarts? Dat weet ik niet. Maar die andere was, in ieder geval voor ons tweeën, een verschrikking.
Het is ronduit een buitengewoon slecht idee. Je gaat iemand toch niet op een slechte lijst zetten alleen omdat één persoon er minder goede ervaringen mee heeft? Of op de goede lijst omdat hij je toevallig van je kwaal heeft afgeholpen of zo aardig was? ’t Moet echt niet gekker worden. Ik heb een paar jaar geleden twee lensoperaties ondergaan door een buitengewoon onsympathieke oogarts (vind ik). Een NL vriend van me, zelfde operaties, is het daar volledig mee eens. Maar ik ken een NL echtpaar en die twee lopen weg met de man.
Over oogarts gesproken, inmiddels kan ik melden dat ik de eerste sympathieke, niet-arrogante en ook niet lichtgestoorde franse specialist heb ontmoet: mijn nieuwe oogarts. Zowel mijn vriend als ik kregen na de ooglens-operaties last van wazen voor de ogen. Hij heeft dat bij een andere oogarts laten weglaseren. Op zijn aanbeveling ik inmiddels ook. Deze dokter Raimbault is niet alleen een buitengewoon vriendelijk en normaal mens, maar hij is ook nog eens plezierig om tegenaan te kijken. Altijd leuk meegenomen, vind ik. En ik zie alles weer heel helder…
Daarnaast heeft hij zijn zaakjes prima voor elkaar, zijn praktijk is een voorbeeld van effectieve organisatie en alles loopt als een trein. Ook een franse zeldzaamheid. De eerste keer schrik je als je binnenkomt: een afgeladen wachtkamer. Maar binnen de kortste keren ben je aan de beurt, want hoewel vriendelijk gaat hij heel snel en doelgericht te werk en je staat zo weer buiten. Midden in het stadscentrum heeft hij zich gevestigd in een gebouw met eigen parkeerplaats, waarvan de slagboom iedere dag met een andere code wordt vergrendeld. Die code wordt voor de patiënten op de balie gelegd, zodat je er weer uit kan.
Kortom, voor mij geen andere oogarts meer.
Bedankt Jaap, heel veel tips voor iedereen die 8.1 al heeft geïnstalleerd. Helaas lukt dat (nog) niet op mijn nieuwe laptop, maar mijn vriend blijft zoeken, hoewel ik heb gezegd dat het niet meer hoeft. Hopelijk helpen de tips mensen die allerlei problemen ondervinden met 8.1, zoals hier eerder gemeld.
Bedankt voor jullie antwoorden. Het probleem is inmiddels opgelost. Het is geen bug. HP levert met de laptop twee maanden gratis Norton antivirus mee. Dat moet dus eerst worden gedeïnstalleerd alvorens Comodo te installeren. Volgens mijn vriend lag het “aan Microsoft dat zijn deïnstallatie procedure niet al te best heeft geïmplementeerd. Dit speelt nl bij bijna alle programma’s. Alleen heb je er niet altijd last van. Ik switch wel vaker van Anti Virus software bij klanten en heb er eigenlijk nooit echt problemen mee gehad. Na het toepassen van de verwijder tool (van Norton) levert Comodo tot nu geen probleem meer op.”
Installatie van Windows 8.1 lukt echter nog steeds niet, maar uit wat Jako en anderen daarover eerder schreven, heb ik begrepen dat ik daar niet rouwig om hoef te zijn. Oma zal mee moeten met de nieuwe tijd en wennen aan die enge gekleurde vlakken. Gelukkig is dochterlief meer bij de tijd en zij zal me helpen wegwijs te raken in de modernigheid.
Veel plezier in de Dordogne! Heb je ook een regenverzekering? Hopelijk is het gras maaibaar, want veel zon hebben we hier (Cevennen) de laatste weken niet gezien, alles is kletsnat. Maar volgens de weerdeskundigen moet het de komende tijd weer iets beter worden, maar wel koud. Dan kan je je lekker warm lopen maaien, tenzij je natuurlijk zo’n zitmaaier hebt. Goede reis en tot een volgende keer.
Banjoiste, ik geniet altijd van je mopperverhalen! Dat is natuurlijk een schrale troost, want het gaat wel precies zoals jij het beschrijft. Eerlijk gezegd zou ook ik, als ik die fijne regeling op basis van “vrijheid van personenverkeer” had gekend, me wel tien keer hebben bedacht voor ik me officieel naar Frankrijk liet overschrijven. Enfin, we zitten in het schuitje en we moeten meevaren.
Voor degenen die geïnteresseerd zijn: de FANF heeft een brochure met veel informatie uitgegeven naar aanleiding van de vele vragen en opmerkingen die haar bereikten over de verdragsgerechtigdheid en aanverwante zaken. Deze is hier te vinden.
Het zal je niet verbazen dat ik het geheel met je eens ben wat de doelstelling betreft: gelijke rechten voor inwoners van NL en verdragsgerechtigden. Of die wordt bereikt waag ik te betwijfelen en volgens mij jij ook.
Voor de lezertjes kan ik wel de afkorting SBNGB verklaren: Stichting Belangenbehartiging Nederlandse Gepensioneerden in het Buitenland, maar van Tress kan ook ik, net als Google, geen chocola maken. Bij Tress vraagt Google of ik stress bedoel en bij Tres krijg ik dit. Dus: wat is Tress? Dit is niet Uitpandigen.nl, maar een (buiten)gewoon forum.
Ik zou het op prijs stellen als je je taalgebruik zou willen aanpassen aan normale mensen die niet zoals jij de hele dag met dit soort onderwerpen bezig zijn. En die begrijpelijkerwijs afhaken als ze deze voor hen abracadabra voorgeschoteld krijgen.
Ik vertaal weer even: De NL Euro-parlementariër Ria Oomen heeft dus vragen gesteld aan de Europese Commissie en het antwoord daarop (bij monde van de heer Andor) luidt dat het aanbeveling zou verdienen als het pensioenland zijn “verdragsgerechtigden” bij reizen naar het buitenland dezelfde rechten op zorg geeft als de in NL wonende zorgverzekerden. Maar volgens jou bestaat er weinig kans op dat dat ook echt gaat gebeuren. Dus?
Volgens mij dus niks. Alles blijft zoals het is: verdragsgerechtigden hebben bij reizen binnen de EU/EER/CH recht op spoedeisende zorg. Bijverzekeren via reisverzekering is moeilijk, beperkt en duur. De enige hoop is dan dat het overleg tussen Europese Commissie en reisverzekeraars nog iets oplevert, maar ik vrees het ergste. Verzekeraars kijken naar het risico en verbinden daar een bepaalde premie aan. Verdragsgerechtigden zijn altijd ouderen met een statistisch hoog gezondheidsrisico. Bestaande ziekten zullen bij hen altijd uitgesloten blijven of slechts tegen torenhoge premies te verzekeren zijn.
Die ICNG kon ik opgoogelen: Internationale Club van Nederlandse Gepensioneerden. Maar wat bedoel je met een “federatieve autoriteit”?
Je bedoelt waarschijnlijk, als ik het even mag vertalen, dat een verdragsgerechtigde in Frankrijk met bijvoorbeeld een leveraandoening, die daarvoor op reis in Zuid-Amerika een huisarts/specialist moet bezoeken, de rekening indient bij de CPAM. Als de CPAM dan weigert te betalen moet deze persoon gaan procederen volgens jou. Ik denk dat het toch wel om duizenden euro’s moet gaan, dus om bv de kosten van een ziekenhuis-opname, wil iemand aan een langdurig en kostbaar proces beginnen. Je zou er nog een hartkwaal bij krijgen! We hebben bovendien al eerder gezien dat sommige kantoren van de CPAM, ik meen me te herinneren bv in Bordeaux, wél dergelijke kosten vergoedde. Misschien omdat het vrij lage bedragen betrof? Bij hogere bedragen zullen ze wellicht moeilijker doen.
Dankjewel Jan voor deze aanvulling. Wat vreemd dat er verschillen bestaan tussen de EHIC-kaart die aan inwoners van NL wordt verstrekt (door hun zorgverzekeraar) en de EHIC-kaart die aan verdragsgerechtigden door het CVZ wordt verstrekt. Weet je ook waar dat verschil op is gebaseerd? Ik neem toch aan dat de uitzonderingen Macedonië en Australië berusten op bilaterale verdragen met Nederland. Die zouden dan toch ook voor NL verdragsgerechtigden moeten gelden? Is zo’n onderscheid niet in strijd met EU-recht? En heeft NL met andere landen dan deze twee geen verdrag gesloten op dit gebied?
HansPiet, ik had er voor gekozen om dit onderwerp niet nóg verwarrender te maken voor Bastien dan jij het onnodig al hebt gemaakt. Ik wilde dus niet meer reageren. Maar deze onverhoedse en onhoffelijke persoonlijke aanval dwingt me ertoe. Bastien heeft gevraagd hoe de zorgverzekering is geregeld voor gepensioneerden die naar Frankrijk emigreren. Daar heb ik antwoord op gegeven. Ook jou heb ik netjes te woord gestaan. Nu je je gelijk niet kan halen, word je persoonlijk en lelijk en probeer je alsnog via een andere weg gelijk te krijgen. Op een klein onderdeel van mijn antwoord dat ik er als een soort extra informatie had bijgevoegd. Ook daarover zijn vele bijdragen geschreven op de website waarnaar ik hierboven heb verwezen. Maar je bent kennelijk vastbesloten om mij aan de schandpaal te nagelen en je neemt niet de moeite om mijn link te lezen.
Je hebt volkomen ongelijk gehad met hetgeen je vol poeha verkondigde en het had je gepast je excuses aan te bieden aan Wim, die zoveel goede informatie op deze website verzorgt. Maar nee, nu ga je om je heen slaan. Dit onderwerp is niet mijn hobby. Voor dit onderwerp bestaat een complete website/forum voor Nederlanders in de hele EU. Naar die website heb ik hierboven verwezen. Ik houd alle informatie daarop bij en als iemand er een vraag over stelt dan vertel ik objectief en zo kort mogelijk hoe het in elkaar steekt.
Franca wil ik hierbij vriendelijk bedanken voor haar duidelijke reactie, vooral voor Bastien.
Buitenstaander is niet hetzelfde als buitenlander. Dat is misschien een misverstand tussen een Vlaming en een Nederlandse. Want een buitenstaander is voor mij gewoon iemand die niet bij een bepaalde kring van mensen behoort, in dit geval mensen die soms al generaties lang in een bepaalde regio wonen en elkaar van jongsaf kennen. Zij spelen elkaar logischerwijs de goede baantjes toe. Ook een Fransman uit een andere streek kan daar heel goed een buitenstaander zijn.
Ik kan je nog vertellen dat heel veel emigranten naar Frankrijk gemeen hebben dat zij er vrijwel allemaal eerst (soms vele jaren) met vakantie zijn geweest, verliefd zijn geraakt op een bepaalde streek, er mensen hebben leren kennen en toen (soms via die mensen) er in zijn geslaagd om er zich te vestigen. Zelf ben ik bijvoorbeeld vele jaren in deze regio met vakantie geweest. Daardoor kende ik hier al veel mensen. Toen ik me hier uiteindelijk wilde vestigen, kon ik 7 maanden gratis in een huis wonen dat te koop stond, omdat ik goed bevriend was geweest met de overleden eigenaar. De erfgenamen waren blij dat iemand op het afgelegen huis wilde passen. Van daaruit heb ik toen mijn eigen huis kunnen zoeken. En toen daarin het een en ander verbouwd moest worden kende ik ook weer mensen die me daar bij wilden helpen. Het is maar een voorbeeld om aan te tonen hoe belangrijk het is dat je in een bepaalde streek al bekend bent. Nogmaals veel succes gewenst.
Ik zou bijna zeggen: wil de échte deskundige nu opstaan?
HansPiet, ik geef mijn mening altijd graag voor een betere, maar ik vraag me af of we het over hetzelfde hebben. Je hebt het namelijk steeds over belasting, maar het gaat hier over “bijdragen” voor de zorg. (Je mag het geen “premies” noemen omdat verdragsgerechtigden niet wettelijk verzekerd zijn in NL.) Ik heb naast mijn AOW een klein pensioentje en toen ik nog verdragsplichtig was (dus vóór ik hier een chambre d’hôte begon) werd op dat pensioentje en op mijn AOW inderdaad geen belasting ingehouden (woonlandbeginsel), maar wel degelijk de bijdragen ZVW. Wat ambtenaren van de tweede categorie zijn weet ik niet.
Wat het tweede punt betreft heb ik me suf gegoogeld, maar ik kan helemaal niets inhoudelijks over de wijziging vinden. Ook lijkt nog niet duidelijk of die wel per 1 januari ingaat. Heb jij misschien een link? Maar ook als het waar is wat je zegt, dan wordt de situatie voor inwoners van NL en verdragsgerechtigden wat EU-reizen betreft toch niet helemaal gelijk. De inwoners van NL blijven namelijk wel hun onderliggende basisverzekering behouden en kunnen dus wat de EU/EER betreft volstaan met een aanvullende verzekering.
Als je dit onderwerp op Uitpandigen.nl leest, kan je zien dat een volledige reis-zorgverzekering (dus zonder onderliggende wettelijke basisverzekering) niet alleen duur is, maar ook niet zo gemakkelijk te vinden. Bovendien kent zo’n volledige verzekering altijd uitsluitingen met betrekking tot bestaande ziekten op het moment dat de reis aanvangt. Dat betekent dat mensen met een chronische ziekte (bv een hartkwaal) niet volledig verzekerd op reis kunnen, althans niet buiten de EU/EER. Het enige lichtpuntje dat dan nog overblijft is dat zij binnen de EU/EER altijd recht hebben op (betaalde) urgente zorg. Maar bv een bezoek van zes weken aan geëmigreerde kinderen in Australië wordt een dure en zeer hachelijke zaak.
Ik citeer uit de informatie op deze website:
“Die verdragsgerechtigdheid is op de eerste plaats gericht op degenen die een wettelijk pensioen of een wettelijke (langlopende) uitkering vanuit Nederland hebben (waaronder AOW en WAO, een ABP-pensioen en een militair pensioen enzovoort.) Bij een dergelijk pensioen zijn ook andere pensioenen en uitkeringen zoals lijfrente belastbaar voor de Zvw-bijdragen.”
Het gaat er om, zoals ik hierboven schreef, of je inkomen alléén bestaat uit NL pensioen en AOW. Dat lijkt bij Bastien het geval. Na melding bij CVZ en CPAM word je dan automatisch “verdragsgerechtigd” (beter gezegd “verdragsplichtig”) en worden de “bijdragen” in NL automatisch ingehouden op je pensioen en AOW.
Wat de verzekering betreft: je kunt niet spreken van “het buitenland”. Ik maakte hierboven een onderscheid tussen de EU (plus EER en verdragslanden) en landen daarbuiten. Ook na wijziging van de ZVW blijft er een groot verschil bestaan tussen Nederlanders in NL en verdragsgerechtigden. De eersten behouden namelijk wat reizen binnen de EU betreft hun wettelijke basisverzekering. Zij kunnen daarvoor dus relatief makkelijk en goedkoop een aanvullende reisverzekering afsluiten. Verdragsgerechtigden hebben geen enkele wettelijke basisverzekering en moeten dus ook voor reizen binnen EU/EER en verdragslanden een volledige reis-ziektekostenverzekering afsluiten. Die zijn over het algemeen duur. Het is niet voor niets dat de Europese Commissie zich momenteel met deze kwestie bezighoudt. Wat de reizen buiten de EU betreft wordt de situatie voor beide groepen na de wijziging inderdaad gelijk.
Als ik als vrouw ook een duit in het zakje mag doen: oplossing 3 biedt ook de mogelijkheid om een kleine ruimte open te laten tussen zijmuur en kastwand om bv een stofzuiger, een opvouwbaar trapje of een strijkplank te plaatsen, handig weggeborgen.
Dag Bastien, het staat allemaal hier op de website, maar inderdaad is het een heel verhaal. Het heeft dan ook een lange voorgeschiedenis. Voor jullie komt het in het kort op het volgende neer:
Als je inkomen alleen bestaat uit pensioen en AOW uit Nederland meld je je emigratie bij het CVZ. Je krijgt dan een E-121 formulier (ook een voor je vrouw). Met dat formulier meld je je in Frankrijk bij een kantoor van de CPAM, zeg maar de franse basisverzekering. Je krijgt dan een sociaal-verzekeringsnummer, numéro de sécurité sociale. Je bent dan zogenaamd “verdragsgerechtigd”.
Dat betekent dat je niet meer in NL basisverzekerd bent, en ook niet in Frankrijk. Wel heb je recht op vergoeding door de CPAM van de franse basiszorg die in de meeste gevallen slechts 70% van de gemaakte medische kosten bedraagt. Voor die franse basiszorg worden in NL maandelijks (fikse) bedragen ingehouden op je pensioen en AOW. NL vergoedt daaruit aan Frankrijk de zorgkosten voor de verdragsgerechtigden. Ook bestaan de ingehouden “bijdragen” voor een deel uit een zogenaamde “solidariteits”-bijdrage aan het NL zorgstelsel.
Omdat de CPAM in het algemeen slechts 70% van het basistarief voor de zorgkosten vergoedt en franse specialisten vaak veel hogere tarieven berekenen dan het basistarief, ben je bijna verplicht om particulier een aanvullende verzekering af te sluiten, mutuelle genaamd. De premies daarvoor worden berekend naar leeftijd. Voor 65-plussers tikken ze dus behoorlijk aan. Je kunt kiezen uit verschillende formules, die in het begin behoorlijk verwarrend lijken:
100% = aanvulling tot 100% van het door de CPAM vastgestelde basistarief.
150% = aanvulling tot 150% van het door de CPAM vastgestelde basistarief.
300% = aanvulling tot 300% van het door de CPAM vastgestelde basistarief.
Met de bijbehorende oplopende premies.Je bent als verdragsgerechtigde in beide landen niet meer “wettelijk” basisverzekerd, wat problemen kan opleveren bij het afsluiten van een reisverzekering, omdat die meestal een onderliggende wettelijke verzekering eisen. Daarop bestaan wel uitzonderingen, maar die zijn meestal duur. Wel heb je recht op basiszorg in NL, als je daar tijdelijk verblijft of als je liever daar een behandeling ondergaat. Voor de overige EU-landen verstrekt het CVZ je op verzoek een zogenaamde EHIC-kaart, waarmee je bij tijdelijk verblijf in ieder EU-land recht hebt op spoedeisende basiszorg volgens de wettelijke normen van dat land. Bij reizen buiten de EU ben je aangewezen op een particuliere (reis)verzekering.
Ik hoop dat ik het hiermee in grote lijnen juist heb weergegeven. Leuker konden ze het niet maken en makkelijker al helemaal niet. Maak je borst dus maar vast nat.
Joop heeft alleen maar verteld dat hij een NL auto naar Frankrijk wil exporteren. Wat hij er mee wil doen wordt niet vermeld. Ook heeft hij het niet over een tweede auto in NL. Voorlopig lijkt me dus de reactie van Peter het juiste antwoord op de vraag. Alle info over het invoeren van een NL auto in Frankrijk is op deze website hier te vinden.
Dit, ik kan me toch moeilijk voorstellen dat mensen voor een auto “uit elkaar gaan”. Want daar komt het belastingtechnisch wel op neer. Bovendien is degene die zogenaamd naar FR verhuist ook niet meer zorgverzekerd in NL. En dat allemaal alleen om de NL wegenbelasting te ontlopen? Of om altijd binnen de regels rond te rijden? Beetje vergezocht, lijkt me.
