Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Ik heb het artikel nog maar een keer doorgelezen en inderdaad, ook volgens “de CPAM” heb je er recht op. “Maar als zo vaak in La France Profonde,” schrijft Wim, “zijn niet alle medewerkers van de CPAM goed op de hoogte gebracht van de specifieke situatie rond de Europese verdragsgerechtigden. Zijn de declaraties eenmaal ingediend, dan wijzen de verantwoordelijke uitvoerders bij de CPAM deze af, omdat sinds 1 mei 2010 slechts zorg wordt vergoed die binnen het Franse grondgebied is verleend. Ook reisverzekeraars kunnen verkeerd informeren omdat men niet goed op de hoogte is.”
Wat dan volgt is me niet helemaal duidelijk. Guido Smoorenburg heeft bij vier franse reisverzekeraars geïnformeerd en die bleken allemaal in de veronderstelling dat verdragsgerechtigden niet CPAM-verzekerd zijn bij verblijf buiten Frankrijk. Omdat hun reisverzekering wat ziektekosten betreft uitsluitend een aanvullend karakter heeft, willen ze die niet afsluiten met verdragsgerechtigden. En als die toch is afgesloten vergoeden ze niet.
Ik zou dan denken: onderneem stappen om deze reisverzekeraars ervan te overtuigen dat ze niet juist zijn geïnformeerd. In plaats daarvan heeft Guido Smoorenburg kontakt gezocht met verzekeraars die tegen een hoge(re) premie wél een reisverzekering willen verstrekken aan mensen zonder basisverzekering. Maar dat laatste is dus helemaal niet aan de orde! Waarom dan een dure ziektekostenverzekering afsluiten via een reisverzekeraar? Het is zelfs verboden om eenzelfde risico dubbel te verzekeren.
Wat je laatste vraag betreft, die zou interessant zijn als er sprake was van verboden discriminatie op grond van nationaliteit. Daarvan is hier geen sprake. Dat (vergoedingen aan) verdragsgerechtigden door franse reisverzekeraars worden geweigerd berust op onwetendheid. De enige remedie is dus voorlichting. Door de FANF (?) aan de franse overkoepelende organisatie van verzekeraars.
Prima Pierro, maar waartoe dienen dan deze alarmerende Waarschuwing en dat grote onderzoek van de FANF?
OK, het zogenaamde vrije verkeer van personen in de EU komt steeds vaker op de tocht te staan, dat is me al langer duidelijk. Maar zonder nadere analyse lijkt het mij toch logisch dat franse burgers, basisverzekerd via de CPAM, al dan niet met reisverzekering verzekerd naar landen buiten de EU kunnen reizen. Dan mag de CPAM volgens EU recht toch geen onderscheid maken tussen direct in Frankrijk verzekerden en verdragsgerechtigden?
Inderdaad, de woonlandfactor was ik vergeten, maar aangezien die volgens mij alleen wordt toegepast op de variabele, inkomensafhankelijke premie en niet op de nominale premie betalen verdragsgerechtigden niet zóveel minder dan NL ingezetenen. In ieder geval weegt die korting niet op tegen de extra kosten van de min of meer verplichte aanvullende verzekering in Frankrijk.
En dan nog dat voor een normaal mens totaal onbegrijpelijke verschil tussen bv Frankrijk en Spanje, dat je hierboven noemt. Unie betekent Eenheid. De eenheid is op allerlei gebieden ver te zoeken in de EU en de duidelijkheid, van belang voor een goed werkende democratie, al helemaal.
De hele regeling van de sociale verdragsgerechtigdheid is en blijft een kwestie van: leuker kunnen we het niet maken en makkelijker al helemáál niet.
Die vraag heb ik hierboven ook al gesteld, maar tot nu toe geen antwoord. Hier een lijstje met zaken waarvoor je in ieder geval in NL een geldig paspoort nodig hebt en een rijbewijs niet voldoet. Zoiets bestaat ongetwijfeld ook in Frankrijk. Voor mijn eerste telefoonaansluiting had ik het nodig en ook voor het openen van een bankrekening.
Wat de brief van de ING betreft: daarover heeft pas geleden een hevige discussie gewoed in een ander forum. Ik heb toen een meeltje gestuurd aan de ING om er op te willen reageren. In dat forum reageerde de ING niet, maar ik kreeg de volgende email (voorzover hier van belang):
“De wet stelt steeds meer eisen aan de financiële dienstverlening. Net als andere banken mag de ING alleen zaken doen met klanten van wie de identiteit is vastgelegd. Van een groep klanten is deze identiteit helaas niet goed vastgelegd. Deze klanten hebben dan ook de brief voor identificatie ontvangen.
Een klant die zich nog moet identificeren, ontvangt hier meerdere brieven over. Eerst ontvangt deze klant een aankondigingsbrief, gevolgd door een herinneringsbrief. Als deze klant dan nog niet gereageerd heeft, volgt een bevestigingsbrief. Hierin wordt de klant op de hoogte gebracht van de blokkade op de rekening. Een rekening wordt daarom ook niet geblokkeerd, zonder dat de rekeninghouder daarvan op de hoogte wordt gebracht.
Voor klanten die in het buitenland wonen, bieden wij de mogelijkheid om zich in het buitenland te identificeren. Dit kan op verschillende manieren, afhankelijk van het land van vestiging. In Frankrijk kunt u bijvoorbeeld, als u een geldig Nederlands paspoort heeft, ons een kopie van uw paspoort toesturen. We vragen u daar dan een van de volgende documenten bij te voegen:
– Het origineel van een uittreksel uit het bevolkingsregister van het land waar u woont. Dit uittreksel, met daarin uw naam, woonadres, woonplaats en geboortedatum mag maximaal drie maanden oud zijn.
– Een kopie van de specificatie van het inkomen dat op uw Betaalrekening wordt gestort. Deze inkomensspecificatie van uw werkgever of uitkeringsinstantie mag maximaal drie maanden oud zijn.
We vragen u de stukken op te sturen naar:ING
Free post number 40540
8900 SP Leeuwarden
The NetherlandsAls u een geldig paspoort heeft, dan kunt u zich ook laten identificeren bij:
– De ambassade van het land van uitgifte van uw paspoort;
– Een consulaat van het land van uitgifte van uw paspoort;
– Een onafhankelijke advocaat.Daar kan men dan – tegen een bepaalde vergoeding – een kopie van uw identiteitsbewijs waarmerken.”
Uit dit antwoord blijkt duidelijk dat ze inderdaad geen flauw benul hebben van het feit dat Frankrijk geen bevolkingsregister kent. Uit de reacties in het andere forum kreeg ik de indruk dat deze brief met name mensen treft die maar zelden van hun ING-rekening gebruik maken. Waarom ze die identiteit dan nooit eerder hebben vastgesteld, wordt niet vermeld. Je kunt toch geen bankrekening openen zonder je fatsoenlijk te legitimeren?
Een beetje late reactie, die voortvloeit uit de discussie over CSG en AWBZ.
Dus NL verdragsgerechtigden, die zogenaamd “uit solidariteit” voor een ziektekosten verzekering dezelfde premies aan Nederland moeten betalen als inwoners van Nederland, krijgen daarvoor niet het recht op werelddekking dat NL ingezetenen wél hebben.
Ze ontvangen voor die premies al een zorgpakket in hun woonland dat beduidend minder omvat dan de basisverzekering in Nederland, zodat ze vrijwel verplicht zijn een aanvullende verzekering af te sluiten. Aangezien de premies voor deze aanvullende verzekeringen in Frankrijk met de leeftijd oplopen, rijzen de kosten daarvan voor deze (vrijwel altijd oudere) verdragsgerechtigden de pan uit. Ook is de EU-patiëntenrichtlijn nog steeds niet door NL in wetgeving omgezet (Jan de Voogd in link hierboven), waardoor hun nóg meer verplichte EU-rechten worden onthouden. (Ik heb het dan nog niet eens over landen zoals Spanje, waar verdragsgerechtigden ook nog ziektekostenpremie moeten betalen aan hun woonland, omdat die daar in de belasting is inbegrepen.)
Over al deze zaken hebben we het eerder al uitvoerig gehad, maar op dit moment is mij niet duidelijk op basis waarvan een NL verdragsgerechtigde geen recht op werelddekking heeft en een NL ingezetene wel. Is dat dan geen verboden onderscheid op grond van woonplaats?
Bedankt Jan, voorzover ik uit je verhaal kan opmaken zijn NL verdragsgerechtigden dus zowel in Frankrijk als in Nederland “verzekerd”. Maar alhier lees ik onder “Belangrijkste begrippen” dat er ook nog zoiets bestaat als een “lidstaat van aansluiting”, zijnde “de lidstaat waar de patiënt verzekerd is”. Hebben verdragsgerechtigden dan twee lidstaten van aansluiting?
Verder blijkt uit je reactie dat NL verdragsgerechtigden, die zogenaamd “uit solidariteit” voor deze verzekering dezelfde premies aan Nederland moeten betalen als inwoners van Nederland, daarvoor niet het recht op werelddekking krijgen dat NL ingezetenen wél hebben. Omdat we hiermee een beetje ver afdwalen van het oorspronkelijke onderwerp heb ik de rest van m’n reactie verplaatst naar de Waarschuwing die Wim op 14-02 in het forum plaatste, zie aldaar.
PS In welk nummer van Over de Grens is je artikel verschenen?
Hierboven hebben we het gehad over waar verdragsgerechtigden verzekerd zijn (24-02). Volgens Mhdvos zijn zij niet verzekerd in Frankrijk, maar in Nederland. In Frankrijk hebben zij “recht op zorg”. Nu lees ik in deze brief van het Ministerie van VWS het volgende antwoord op een van de vragen:
“Een verdragsgerechtigde heeft in beginsel recht op zorg volgens het zorgpakket
van zijn woonland. Daarnaast geeft de Verordening recht op zorg in het
pensioenland. Dat wil niet zeggen dat de verdragsgerechtigde daarmee verzekerd wordt in het pensioenland met het – voor wat betreft Nederland – daaruit
voortvloeiende recht op werelddekking.”’t Zal wel aan mij liggen, maar waar zijn verdragsgerechtigden dan wél verzekerd?
Ik ben blij dat Wim er een nieuw onderwerp voor heeft geopend. Ik heb mijn reactie op de vraag van Exit nu ook maar naar hier overgebracht.
Wat in de brief staat is iets anders dan jij hierboven schrijft. Je hebt, schrijft het ministerie, alleen een paspoort nodig om te reizen, niet als legitimatie-document. Als je niet (meer) reist, hoef je je paspoort dus niet te vernieuwen, althans volgens het ministerie. En als je ook geen rijbewijs hebt?
Verder staat er dat als je in een NL gemeente een nieuw paspoort aanvraagt en die gemeente eist een bewijs dat je in LDF woont waarop óók je nationaliteit staat vermeld, je je bij de Mairie kunt laten inschrijven in het kiesregister, waarna je een kiezerspas krijgt. Op die kiezerspas staan zowel je adres als je nationalitiet vermeld.
Ik meen in een andere bijdrage gelezen te hebben dat zo’n bewijs niet ouder dan drie maanden mag zijn, dus hoe dat dan moet blijft een raadsel, want kiezerspassen worden echt niet iedere drie maanden vernieuwd.
Ik weet nu al dat ik over een paar jaar geestelijk en/of lichamelijk gehandicapt zal zijn (zie onder 1), als ik tegen die tijd tenminste nog niet de franse nationaliteit heb verworven…
Vreemd is ook de zin: “Een Nederlander die geen andere nationaliteit bezit, kan zijn nationaliteit dan ook niet verliezen vanwege het ontbreken van een Nederlands paspoort.” Iemand met een dubbele nationaliteit dus wel? Merkwaardig.
In LDF: “La vidéo n’est plus disponible”. Maar Janv, als je het noch in NL noch in LDF kunt afspelen, waar ken jij het dan van?
Tbv Jan de Voogd is het misschien handig om hier nog even uit te leggen hoe je een korte link maakt. Als voorbeeld hierboven het woord “alhier” van Wim. Dat markeer je, zodat het blauw wordt. Dan klik je op het link-tekentje bovenaan (6e van rechts). Rondom het woord “alhier” verschijnen nu twee dingetjes: (url)alhier(/url). Achter het eerste url (dus vóór de haak) type je = en direct daarachter plak je je link, zo: (url=link)alhier(/url). Dan krijg je het resultaat zoals hierboven. (Ik heb de vierkante haken even vervangen door gewone haakjes omdat je het anders in het voorbeeld niet kunt zien.) De kleur laten we nog maar even in het midden (volgt in les 2). Even oefenen en het is een fluitje van een cent.
Ik wil je verzoeken, Mhdvos, om discussies niet te vervuilen door persoonlijk te worden en zeker niet met laag-bij-de-grondse toespelingen op iemands naam.
Een kapstokartikel is een wetsartikel waaraan je alles kunt ophangen, omdat niet alle gevallen die er onder vallen genoemd (kunnen) worden. Jij beweerde hierboven dat rente uit kapitaal niet wordt genoemd en dat het er daarom níét onder valt.
Als we voor het gemak dan maar even aannemen dat art. 136.1 een kapstokartikel genoemd mag worden, dan vallen rente uit kapitaal enz. dus ook onder “le revenu” en zijn deze elementen niet belastbaar voor verdragsgerechtigden. Dat is het meest logisch. Volgens de franse fiscus is dat echter wél zo. Dat zou dan moeten berusten op een ander wetsartikel. Dat mogelijke wetsartikel is hierboven genoemd door Jan de Voogd. Maar in ieder geval (kapstok- of speciaal wetsartikel) is het belasten van rente uit kapitaal enz. voor verdragsgerechtigden in strijd met het EU recht (aldus Jan de Voogd en Wim).
Heeft iemand al eens geprobeerd om gewoon op grond van art. 136.1 tegen deze belasting bezwaar te maken bij de fiscus?
Helaas Jan, loopt deze bijdrage opnieuw voor een groot deel buiten het kader, waardoor zij niet helemaal leesbaar is. Ter verduidelijking: de eerste zin wordt na “…nog wat andere ook, nam” afgebroken. Alle regels daaronder vallen op dezelfde plaats weg. Doe je iets anders dan anders? Enfin, de kern van het verhaal is duidelijk.
Dat lijkt me een kromme redenering, Mhdvos. Het is net alsof je zegt: Voor motorvoertuigen moet wegenbelasting worden betaald door personen die rijbewijs N t/m Z hebben. Fietsen, bakfietsen, kinderwagens en rolschaatsen (sorry, dat heet tegenwoordig skeelers) worden niet genoemd, dus daarvoor moet door iedereen wegenbelasting worden betaald. Het lijkt me duidelijk dat als ergens een belasting over wordt geheven, dat in een wetsartikel uitdrukkelijk moet zijn bepaald.
Maar we hebben nog niet gehoord van Jan of ik zijn vraag goed heb begrepen, dus laten we even afwachten tot hij reageert.
Edit: sorry, inmiddels heeft Jan tegelijk met mij gereageerd en in dezelfde trant.
Ik moest wel even terug, Jan, naar je reactie van 11-02 om 16.31 uur (eerste pagina van dit onderwerp) om te begrijpen wat je precies bedoelt. In bovenstaand wetsartikel staat inderdaad “l’impôt sur le revenu”. Om het voor mezelf duidelijk te krijgen ben ik zo vrij om je vraag, die volgens mij in dit verband alleen aan Rob van Schijndel gesteld kan worden, te vertalen als volgt:
1. Vallen inkomsten uit kapitaal, lijfrente enz. niet onder “(L’impôt sur) le revenu?”
2. Als dat wel zo is, uit welk frans wetsartikel volgt dan dat daarover toch CSG moet worden betaald?Hopelijk heb ik het zo goed weergegeven. Logischerwijs komt vervolgens de vraag aan de orde: als zo’n artikel bestaat is dat dan al dan niet in strijd met het arrest over CSG van het EU Hof van Justitie tegen Frankrijk (zie genoemde reactie van 11-02)?
In zo’n geval lijkt het mij beter om even te gaan praten. Dat komt sympathieker over dan een brief en je kunt de persoon en zijn reactie dan meteen inschatten. ’t Lijkt me niet zo’n doorgewinterde huisjesmelker, want die vragen meteen handje-contantje bij de ondertekening van het huurcontract (plus waarborgsom).
Blijkt de verhuurder halsstarrig, hij staat tenslotte in zijn recht, dan zeg je direct de huur weer op, te bevestigen met een aangetekende brief. Desnoods betaal je een maand huur (ik ga ervan uit dat de opzegtermijn een maand bedraagt). Een dure les om nooit meer “in een opwelling” iets te tekenen en er altijd eerst een nachtje over te slapen. Maar dan weet je tenminste zeker dat je overal van af bent.
Dag Hans, kennelijk is een stukje geschiedenis nodig:
Oorspronkelijk kreeg iedereen met AOW, NL ingezetenen én emigranten, er een extraatje bovenop, “tegemoetkoming AOW” genaamd. Zoals bekend heeft de NL regering echter chronisch geldtekort. Een slimmerik in Den Haag bedacht de volgende truc:
Je geeft deze tegemoetkoming een andere naam, namelijk “Koopkrachttegemoetkoming Oudere Belastingplichtigen” en dan komen alleen nog AOWers die belasting betalen in Nederland voor de tegemoetkoming in aanmerking. Daarmee worden alle andere AOWers, waar ook ter wereld, van de tegemoetkoming beroofd en dat levert een aardig extra centje op. Die rijke bruinverbrande strandliggers hebben het toch niet nodig. Zo gezegd, zo gedaan, er werd een wet in elkaar gedraaid (Wet Mogelijkheid Koopkrachttegemoetkoming Oudere Belastingplichtigen), door het parlement geloodst en alle buitenlandse AOWers kregen een brief dat ze in het vervolg naar hun 33 euro per maand konden fluiten.
Maar de NL regering had buiten de EU gerekend. Of eigenlijk niet, want de Raad van State had tevoren in zijn advies nadrukkelijk gewaarschuwd voor strijdigheid met het EU recht. Maar daar trok niemand in Den Haag zich iets van aan. Enkele strijdvaardige EU-AOWers lieten het er niet bij zitten. Procedures werden aangespannen bij de rechtbank Haarlem en bij de Europese Commissie. Resultaat na 1,5 jaar: zowel door de rechtbank Haarlem als door de Europese Commissie werden ze op alle punten in het gelijk gesteld. Zie de samenvatting in mijn bezwaarschrift hierboven. Daaruit blijkt duidelijk dat de AOW-tegemoetkoming niet beschouwd mag worden als belastingmaatregel maar als een socialezekerheidsuitkering. Op grond van EU-wetgeving hebben daarom alle AOWers binnen de EU recht op deze uitkering.
De Sociale Verzekeringsbank is in hoger beroep gegaan van de rechtbankuitspraak. Die procedure loopt nog. En deze maand heeft de Europese Commissie de NL regering voor het Europese Hof van Justitie gedaagd.
Dus Hans, je moet niet kijken naar de naam die de NL regering aan de tegemoetkoming heeft gegeven, maar naar de aard ervan. Het is geen belastingmaatregel maar een socialezekerheidsuitkering en daar hebben we binnen de EU allemaal recht op (behouden). De wet MKOB zal uiteindelijk gewijzigd moeten worden en dan krijgen we allemaal weer de tegemoetkoming AOW. (Tegen die tijd verzinnen ze weer iets anders, maar goed.) De bezwaren die nu worden ingediend gaan er hopelijk voor zorgen dat we deze tegemoetkoming over de hele periode vanaf juni 2011 krijgen nabetaald, inclusief wettelijke rente. Ik hoop dat het zo duidelijk is.
OK, ik zat fout, had niet mogen gebeuren. Maar als je weer eens wetsartikelen citeert, Mhdvos, houd het dan svp bij die artikelen sec, zonder die eindeloze inleidingen en ondertekeningen. Uiteraard wel met vermelding van de naam van de wet. Grote grijze brijen hebben een afschrikwekkende werking op lezers. En we schrijven toch iets opdat het worde gelezen, nietwaar?
Dag Christian, ik moet eerlijk bekennen dat ik geen flauw idee heb. Ik heb er ook niet bij stilgestaan. Een franse vriend stuurde ze rond. Voorzover ik kon zien had hij dat aan z’n hele adresboek gedaan en had hij ze zelf ook weer van iemand ontvangen. Er waren nog meer foto’s (dit zijn de mooiste), en op een ervan zie je op de achtergrond een kerk met uivormige torenpunten, zoals die in Rusland veel voorkomen. Dat is alles wat ik er over kan melden. Ik ben trouwens wel benieuwd hoe jouw houtvoorraad er volgend jaar uitziet.
Dankjewel Steven, dat bespaart me een hoop zoekwerk. Ik kon me namelijk niet voorstellen dat in een sociaal west-europees land anno 2013 nog zulke asociale wetgeving bestaat. Ziekteverzuim veroorzaakt door werkzaamheden voor je baas komen voor een groot deel voor eigen rekening van de werknemer! Dat bestaat dus inderdaad in Frankrijk. Waar dienen die vakbonden dan eigenlijk voor? Voor iedere scheet die ze dwars zit gaan ze staken, maar dit soort ten hemel schreiende toestanden worden gewoon gepikt. Niet te geloven.
Terugkomend op de ambtenaren: Het grootste deel van de Fransen vindt inderdaad dat die eerste wachtdag voor ambtenaren moet blijven. Argument: wij hebben er drie, waarom moeten ze het beter hebben dan wij, ze hebben het al zo goed. Ongeveer een derde vindt afschaffing van de wachtdag wél terecht en meent dat de regeling voor het bedrijfsleven daar op aangepast moet worden.
Nee heren skeptici, niet een derde van de franse bevolking bestaat uit ambtenaren…
Goeiemorgen Mhdvos, ik weet niet waar die enorme lap tekst uit 2001 met vu dit en vu dat toe dient, maar je conclusie in je laatste bijdrage is in ieder geval volkomen onjuist. Er is tussen 2001 en 2013 namelijk het een en ander gewijzigd. De situatie is nu als volgt:
Je bent tegen ziektekosten basisverzekerd in Frankrijk. Voor die verzekering houdt Nederland de premie in op AOW en pensioen. (Een deel van) al die ingehouden premies betaalt NL aan Frankrijk. Sinds 2010 ben je op grond van EU-recht óók verzekerd tegen ziektekosten in Nederland. Je mag dus altijd kiezen of je in Frankrijk of in Nederland behandeld wilt worden. In andere EU-landen ben je verzekerd (via NL en mbv de EHIC-kaart) tegen kosten voor urgente gezondheidszorg, bv als je daar op vakantie bent.
Omdat de basisverzekering in Frankrijk veel minder dekking biedt dan die in NL, ben je min of meer verplicht, zeker op onze leeftijd, in Frankrijk een aanvullende verzekering af te sluiten bij een “mutuelle”.
Wat de CSG betreft is het precies zoals hierboven beschreven: over AOW en pensioen wordt die niet geheven, tenzij er ook nog inkomsten uit Frankrijk zijn, maar over rente enz. wel. Sommigen betwijfelen of dat juist is, maar of het alle tijd, moeite en kosten waard is om dat op europees niveau te gaan aanvechten moet ik samen met Bobt betwijfelen.
Ik had Pierro al geantwoord, maar waarschijnlijk heb ik vergeten op Verzenden te klikken. Nog een keer:
Hier kan je je postcode en je land ingeven, plus onderwerp, en dan zie je onder welk kantoor je valt. Volgens mij heeft Gast gelijk dat wij allemaal onder Breda vallen. Ook zegt hij terecht dat je het het beste kunt sturen naar het kantoor waar de brief vandaan komt. De voorbeeldbrieven van de ICNG geven geen adres, dat moet je zelf invullen. Overigens maakt het niet veel uit naar welk kantoor je het opstuurt. Overheidsinstanties zijn verplicht om bij onjuiste adressering een bezwaarschrift door te sturen naar het juiste kantoor.
Dag Jos, over één ding kunnen we het zonder meer eens zijn: de gecompliceerdheid van de wetgeving. Vandaag zelf aan den lijve ondervonden, toen ik probeerde op te zoeken of de man daadwerkelijk maar recht heeft op zo’n schamel loon, als hij door zijn werk een week arbeidsongeschikt is (maladie professionelle). Ter toelichting: in het bedrijf waar hij werkt geldt een cao en volgens “zeggen” houdt het bedrijf zich netjes aan alle verplichtingen die een werkgever tegenover zijn werknemers heeft. De man moest de eerste drie ziektedagen voor eigen rekening nemen, over de resterende twee dagen kreeg hij 60% loon. Ik heb nog steeds niet kunnen ontdekken of dat juist is. Die 60% in ieder geval wel, althans volgens de wet. Cao nog onbekend. Als je op hoge woon- en andere vaste lasten zit (nuts, verzekeringen, auto) dan blijft er van 1110 euro per maand niet veel over om van te leven, laat staan om van te sparen om dergelijke rampen op te vangen.
Ik ben blij dat het verhaal er eindelijk in slaagde om je medeleven met minimumloners op te wekken en je de tranen in de ogen deed springen. Als ik tenminste je woorden “larmoyant verhaal” letterlijk mag nemen. Maar waarom zou je het spottend bedoelen, nietwaar?
De genoemde statistieken zijn te berde gebracht door Aart in de discussie over die luie franse werknemers (Entre bavards). Feit is dat het franse begrotingstekort onder Sarkozy in vijf jaar tijd met 550 miljard is toegenomen en dat Hollande dit tekort binnen een jaar heeft teruggebracht tot 3,7%. Brussel heeft Frankrijk voor dit jaar, wegens de goede maatregelen, uitstel van de 3%-eis verleend en geen boete opgelegd. De economie zal met 0,1 % stijgen, veel minder dan verwacht, maar wel een stijging. Ter vergelijking: in NL is de werkloosheid tot de hoogste in 30 jaar gestegen en de economie blijft krimpen. Het begrotingstekort blijft veel te hoog. Ook NL heeft wegens goede maatregelen voorlopig uitstel gekregen van de 3%-norm.
Zou Sarkozy het beter hebben gedaan? Die UMP kan nog niet eens haar eigen huishoudboekje op orde houden, laat staan de staatskas. Een schuld van 56000000! Voor een politiek partijtje, dat van alle kanten door rijke Fransen geld krijgt toegestopt om hun belangen veilig te stellen.
Midi Libre vandaag
Hoezo, alleen maar dingen die men graag wil lezen? Waar het om gaat is dat de man een fabriek in Normandië heeft, dat hij op grond van zijn ervaringen in Frankrijk er een tweede fabriek bij wil kopen en als hem een strobreed in de weg wordt gelegd zich ineens ontpopt als een ordinaire straatvechter. Wild om zich heen slaan, jan en alleman beschuldigen en beledigen met onwaarheden en net doen of hij nu pas te horen krijgt hoe het er in Frankrijk aan toe gaat. De man heeft zich volkomen belachelijk gemaakt en als dat een manager is, ben ik een sperzieboon.
Inderdaad, als. Als ze akkoord gaan met loonsverlaging (want ze verdienen zoveel en dat kan ik niet betalen…). Als ik iets niet kan betalen, dan kan ik het niet kopen, simple comme bonjour. Maar als die minimuloonslaven en degenen die voor hen opkomen (vakbond) terecht voet bij stuk houden, dan toont hij zijn ware gezicht. Enfin, z’n IQ is nog net hoog genoeg om er nu maar het zwijgen toe te doen. Mijn IQ is dat zeker.
Zoals in een ander onderwerp al ter sprake gekomen: onafhankelijke statistieken spreken je tegen.
OK, het franse ambtenarenapparaat is topzwaar, franse ambtenaren hebben het goed en wij betalen dat. Los daarvan: vind jij het normaal dat een eerste ziektedag voor eigen rekening van een werknemer komt? (Je hoeft geen antwoord te geven, want dat ken ik al.) Ik in ieder geval niet. Nu is het voor andere franse werknemers vaak veel slechter geregeld. Praktijkvoorbeeld:
Man, 49 jaar, werkt een aantal jaren bij een goede werkgever waar alles tot in de puntjes is geregeld, denkt hij. Hij verdient het minimumloon, door Hollande nu 1110 euro netto per maand (plus voedselbonnen!). Hij is nooit ziek. In een weekend krijgt hij last van zijn knie, zondagavond kan hij bijna niet meer lopen en maandagochtend strompelt hij naar de dokter. Die constateert een letsel dat normaal gesproken alleen voorkomt bij mensen die beroepsmatig veel op ladders moeten werken. Dat klopt, want de man had toevallig de laatste maand op zijn werk dagelijks op ladders moeten staan. De dokter schrijft een week niet werken en rust voor.
Aan het eind van de maand ontvangt de man een loon van welgeteld 800 euro! Dat betekent geld lenen, want de vaste lasten lopen door. Zijn collega’s praten hem even bij: je moet ook niet wegblijven van het werk! Hoe ziek of invalide je ook bent, je moet toch komen en je dan na een uur ziekmelden. Dan geldt het als bedrijfsongeval en dan krijg je tot zes maanden lang 100% loon. De werkgever blijkt een speciale verzekering te hebben afgesloten bij een verzekeringsmaatschappij. Toen begreep deze werknemer voor het eerst, waarom er op zijn werk zo vaak mensen van de trap vielen of over iets struikelden…
Dit vind ik 19e-eeuwse toestanden. Ik weet wel dat ambtenaren het veel beter hebben, maar moeten ze het dan maar slechter krijgen, omdat anderen ook niet goed af zijn? Volgens mij moet het andersom: de anderen moeten het beter krijgen en de positie van ambtenaren kan daarbij als voorbeeld dienen. Zijn ambtenaren in Frankrijk zoveel beter af dan in andere westeuropese landen?
In het artikel van Wim op de homepage lees ik oa het volgende:
“In het bedrijfsleven keert de Assurance maladie 50% van het bruto salaris uit bij ziekte, maar de wet verplicht werkgevers om dat loon tot 100% aan te vullen voor personeel dan ten minste een jaar in dienst is. Na 38 dagen wordt de loonbetaling 90% en daarna 66%.” Welke wet is dat?Mijn bezwaarschrift (maandag te versturen) zal luiden:
Aangetekend met bericht van ontvangst
“Sociale Verzekeringsbank Breda
Postbus 90151
4800 RC Breda
Pays-BasMevrouw/Meneer,
Hierbij maak ik bezwaar tegen de intrekking van de tegemoetkoming KOB per 1 juni 2011, zoals door de Sociale Verzekeringsbank aan mij meegedeeld per brief van 5 mei 2011 (kopie van deze brief gaat hierbij). Ik heb eerder geen bezwaar gemaakt tegen de mededeling van de SVB, omdat genoemde brief geen vermelding van rechtsmiddelen bevatte, waardoor ik dacht dat dit niet mogelijk was. Nu ik via andere bronnen heb vernomen dat bezwaar maken wel degelijk mogelijk is, doe ik dat hierbij.
Mijn bezwaar berust op dezelfde gronden als die waarop eerder de Rechtbank Haarlem (3 april 2012) en de Europese Commissie (februari 2013) deze intrekking onrechtmatig hebben geoordeeld. Deze gronden zijn u inmiddels genoegzaam bekend en zijn als volgt samen te vatten:
De weigering om een tegemoetkoming KOB op grond van de Wet mogelijkheid koopkrachttegemoetkoming oudere belastingplichtigen van maandelijks € 33,09 te verstrekken aan een AOW-gerechtigde, die niet in Nederland woont maar wél inwoner van de EU is, vormt een ongeoorloofd onderscheid naar woonplaats als bedoeld in artikel 7 Vo 883/2004. Artikel 3 van de Wet MKOB is in strijd met artikel 7 Vo 883/2004, omdat aan binnenlandse belastingplichtigen, behoudens de eis dat zij ouder zijn dan 65 jaar, geen nadere voorwaarden worden gesteld en aan buitenlandse belastingplichtigen wel de nadere voorwaarde wordt gesteld dat 90% van hun wereldinkomen in Nederland aan belastingheffing is onderworpen. De tegemoetkoming KOB is een socialezekerheidsuitkering in de zin van artikel 3, eerste lid, Vo 883/2004 en niet een fiscale maatregel die volgens de wetgever buiten de werkingssfeer van die verordening valt.
Ik heb daarom altijd recht op deze socialezekerheidsuitkering behouden en ik verzoek u om mij met ingang van juni 2011 tot heden alsnog de tegemoetkoming KOB te betalen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 1 juni 2011, en mij in het vervolg de tegemoetkoming KOB weer uit te keren.”
In afwachting van uw antwoord, enz.
Gast kan deze brief naar believen aanpassen aan zijn persoonlijke situatie.
Ik neem aan dat Gast deze voorbeeldbrief van de ICNG bedoelt (juni 2012):
Sociale Verzekeringsbank,
Postbus 1100,
1180 BH Amstelveen (NL)
Betreft: onterechte inhouding tegemoetkoming KOB
Burgerservicenummer ……………………
Geboortedatum …………………………..
Recent heeft de Rechtbank Haarlem vastgesteld dat de zogeheten tegemoetkoming KOB een ouderdomsuitkering krachtens Verordening 883/2004 is en derhalve te exporteren is naar het buitenland.
Ook de Europese Commissie kwam tot dezelfde opvatting. Op grond daarvan verzoek ik u mij vanaf 1 juni 2011* deze tegemoetkoming te doen toekomen en dit verzoek als een aanvraag van de tegemoetkoming KOB te beschouwen. Mocht u anders willen beslissen, zo wens ik daarover schriftelijk geïnformeerd te worden.
Hoogachtend,
………………………………* of andere datum als AOW pas later is ingegaan
Is dat aan te merken als een bezwaarschrift? En heeft de SVB bij haar antwoord de mogelijkheden tot bezwaar en beroep gemeld? De antwoorden op deze vragen zijn misschien van belang voor de actie die Gast al dan niet kan ondernemen. ’t Is een ingewikkelde materie.
Inderdaad Christian, hij had dus allang ervaring met de franse industrie, de franse werknemers, de franse vakbonden en met het hele franse bedrijfsleven. En op basis van die ervaring besloot hij om nóg een frans bedrijf over te nemen. Hoe zou hij daar nou toch op gekomen zijn? En waarom moest hij dan nog tig bezoeken afleggen aan zo’n tweede franse fabriek om tot de conclusie te kunnen komen dat het hele franse bedrijfsleven, alle franse werknemers en de franse regering niet deugen? En dat die franse arbeiders veel te veel verdienen? Let wel: het wettelijk minimum loon is in LDF de regel: lager dan in Nederland en 8% vakantiegeld kennen ze niet.
Laat die vent lekker naar China vertrekken en die fraaie regering daar de les gaan lezen. ’t Zou zó afgelopen zijn met z’n grote bek, want daar gaan ze echt geen beleefde brieven terug zitten schrijven. Ach, wat ben ik dom, die linkse regering daar doet het wél goed: arbeiders werken er voor een uurloon van 1 euro, dus daar kan je pas écht het grote geld verdienen. Kritiek op de regering, hoe socialistisch en ondemocratisch ook, is in zulke landen helemaal niet nodig voor onze amerikaanse Superman.
Je zal maar arbeider zijn in die normandische fabriek en allemaal moeten lezen wat je hoogste baas over je zegt. Ik wist ’t wel, ik nam een wijntje extra tussen de middag.
