Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Grappig is, dat het historisch bewustzijn van veel mensen zo laag is. Frankrijk wilde met alle geweld in de EU en de Eurozone omdat de opvolgende regeringen niet in staat waren de Franse Franc te stabiliseren.
Ik kan alleen maar erop wijzen, dat de toekomstige regeringen ook niet in staat zullen zijn om hun zaakje op orde te krijgen, met als gevolg, dat de andere landen uiteindelijk het puin zullen moeten gaan ruimen, Frankrijk is als patiënt er niet veel beter aan toe dan Griekenland. De eurozone verdelen in een N en een Z subzone helpt ook niet, want de twee valuta delen zullen gekoppeld moeten worden, en dat is juist niet waar de Z landen op zitten te wachten, die willen namelijk zelf monetaire politiek kunnen bedrijven, wat altijd ten koste gaat van andere landen. Als Frankrijk de Zuid Franc wil devalueren om haar autoexporten te bevorderen, dan zullen de andere Z landen dat ook ervaren, waar de exporten – van auto’s en wijn en noem maar op – ook worden bevorderd. Het effect zal alleen maar meer problemen opleveren
voor de Z landen. Het enige wat helpt is inderdaad de Eurozone verlaten, maar dan moet je wel zeker weten dat je het op je eentje kan. Dat kan Engeland, maar dat kan Frankrijk zeker niet.Ik heb het helaas niet gezien. Dat Le Pen het niet kan uitleggen is niet zo moeilijk, want het kan niet op die manier en kan daarom ook niet uitgelegd worden.
Het programma van Le Pen wil met een eigen munt “véél competitiever” worden. Dat klopt als de nieuwe munt flink devalueert ten opzichte van de Euro. Maar dat ontkent ze dan weer, want uiteraard daalt ook de koopkracht van de Franse consumenten met een gelijk percentage en denk dan toch snel aan cijfers van 30-50%.
Naast elkaar laten bestaan, zoals vroeger, is ook een fictie. In de overgangsperiode naar de Euro hebben nationale munten en Euro’s tijdelijk naast elkaar bestaan, maar tegen een vastgeklonken wisselkoers. Feitelijk had iedereen reeds Euro’s of D-Marken.
Die vastgeklonken koers wil Le Pen juist niet en als een nieuwe Franc vrij inwisselbaar zou worden, dan keldert daarvan de waarde. De Euro wordt dan voor bedrijven en de overheid een vreemde munt en aangezien de Franse staatsschuld in euro’s is aangegaan zal die schuld in waarde exploderen waarna Frankrijk failliet gaat. Ze kan (deels) ook terugbetaling in nieuwe Franse Francs eisen, maar daar zal niemand mee akkoord willen gaat en ook dat is een technisch failliet.
Oftewel: een onmogelijk sprookje en dat is niet uit te leggen.
Gisteravond een stukje politique gezien op France2.
Dat mannetje van FN, Bernard Monot, wat een vreselijk arrogant smoelwerk zeg.
Er valt met die lui niet de praten, ze weten alles beter.Cees.
Gooien met handzame projectielen om de afkeur te laten blijken stamt volgens mij al uit de middeleeuwen. Begeleid met de tekst “hier geen fascisten” kan ik er toch wel enige sympathie voor opbrengen. 😉
En intussen werd Marine Le Pen bekogeld met eieren in Bretagne, toch een gebied waar ze een record aantal stemmen heeft gehaald.
Een of andere lolbroek in Amerika heeft een tweet gepost net na 19uur dus net voor het debat begon.
Daar moet Le Pen van hebben geweten want binnen een uur weten van die tweet is wel heel erg toevallig.
Ik hoor op de radio toch veel reacties in de zin van dat Le Pen haar eigen glazen in heeft gegooit door het debat.
Op internet is Macron druk bezig uit te leggen waar die bahama-blague vandaan komt.
Le Pen gaat af, en ze graaft het gat alleen maar dieper.
Hopelijk zijn ze niet zo schofterig als in landen waar ze echt met vuurwerk spelen, maar ik zie ze er voor aan.Cees.
Hmm, ook over dat ‘grenzen dicht’ had Macro toch een goed verhaal. Het blijft voor hem lastig om niet ‘de professor’ te spelen met een gedetailleerde uitleg waardoor de meeste kijkers afhaken, maar zijn verhaal over de supply chain waardoor Franse producenten zeer afhankelijk zijn van (half-) producten en grondstoffen uit het buitenland was redelijk simpel te volgen. Grenzen dicht=failliete Franse bedrijven=meer werkloosheid.
Le Pen had ook daar geen inhoudelijk antwoord op, behalve de standaard reactie ‘bangmakerij’.
Hier kopt de krant dat het een totaal zinloos debat is geweest.
Als je al een afkeer van Le Pen had, dan is dat alleen maar erger geworden.
Een kans dat veel mensen die dat nog niet zeker wisten dat nu ook door hebben.
Opvallend is wel dat veel jongeren hier op Le Pen stemmen.
Dat Europa verhaal boeit ze niet, als ze al buiten Frankrijk willen gaan werken doen ze dat toch wel.
De grootste drijfveer is die grenze dicht.
Men denkt echt dat als dat gebeurd is dan is het land terrorist-vrij.Met Jako eens, we leven opeens in een wereld waarin de bommen de dienst uitmaken.
Ik heb dat ook al eens eerder gezegd: als er ergens tussen nu en zondag een bom ontploft, wordt Macron weg geveegd.Cees.
Ik vond het wel een boeiend debat. Na korte tijd werd al evident dat Marine Le Pen geen enkele poging deed om presidentieel te lijken. Zij blijft hangen in haar rol van oppositie: hakken naar alles wat in haar ogen verkeerd is, geen oplossingen aandragen en niet in staat om haar warrige standpunt ten aanzien van de Euro en de EU te verdedigen. Beide kandidaten interrumpeerden elkaar veelvuldig, niet alleen Le Pen.
Maar Macron bleef rustig en was wel in staat om zijn oplossingen aan te dragen en daarnaast haar gebrek aan enig economisch inzicht bloot te leggen.
Niet door iedereen opgepikt, maar heel achterbaks, was haar vraag naar mogelijke geheime bankrekeningen van Macron op de Kaaimaneilanden. Enkele uren eerder was dat gerucht op internet gezet, zeer waarschijnlijk gewoon een door haar eigen campagneteam gelanceerd fake bericht. Macron kon deze aantijging makkelijk wegwuiven door te wijzen op het feit dat niet hij, maar zij een justitieel onderzoek tegemoet ziet naar haar financiën.
Le Pen bleef maar steeds hetzelfde verwijt herhalen, zelfs in de laatste seconde, dat Macron een socialist is en een kopie van Hollande. Dat irriteerde enorm en uit de reacties van kijkers en analisten bleek dat ik niet de enige was.
Le Pen heeft het debat ruimschoots verloren. Het lijkt nu een gelopen race voor Macron, tenzij er een ernstig incident gebeurt die Le Pen alsnog in de kaart speelt.
Bonjour,
Na afloop was ik blij dat ik ervoor had gekozen om mijn avond door te brengen in gezelschap van André Rieu en Endeavor Morse.
Dat is natuurlijk een makkelijke keuze. Ik breng persoonlijk nog liever de avond door met het monster van Frankenstein, het invullen van belastingformulieren en een wortelkanaalbehandeling door een sadistische tandarts dan het aanschouwen van een politiek debat. 🙂
Dat terzijde kan ik mij niets voorstellen bij kiezers die hun stem laten beïnvloeden- of zelfs sturen door het optreden van kandidaten in een televisiedebat. Maar dat is weer een heel ander verhaal.
Salutations, Jos
Ik vind het mooi om te zien hoe jullie alle sociale aspecten boven water halen. Zelf woon ik nu bijna 3 jaar lang ergens zonder zeezicht, terwijl ik de 10 jaar daaraan voorafgaand dat wel had. Ik mis het ontzettend. Over 3 weken ben ik weer in LDF. Huizen kijken doen we aan de kust. Ook al wonen daar misschien niet de aardigste Fransen.
Zoals eerder vermeld vroeg ik mij af wat die 20% Fillonstemmers bezielde om ondanks dat FF het normaal vindt om publieke fondsen via nepbaantjes naar zijn rekening te loodsen op hem te stemmen. Een paar Fransen die ik erover sprak gaven het antwoord : De Fillonstemmers beschouwen de publiciteit daarover als nepnieuws van linkse journalisten met als doel hun droomkandidaat te beschadigen.
Het lijkt op het syndroom bij fanatieke aanhangers van ‘wat dan ook’: informatie die strijdig is met de aangehangen richting wordt weg gefilterd en als boosaardige antipropaganda geclassificeerd. In de Sovjet-Unie werd dit zo sterk toegepast dat de officiële krant met de naam Prawda (betekent waarheid) dat woord in zijn tegendeel veranderde. Kritische Russen betitelden destijds onwaarschijnlijke uitspraken spottend als ‘prawda’
Cees zei’ik weet dat ze de boerderij te koop hebben gezet maar natuurlijk wilde geen hond het kopen.’
Maar je kan het dan toch verkopen aan Fransen? Of waren de dorpelingen tegen elke vorm van nieuwe bewoning. Ik denk dat je gelijk hebt, pesterijen ze zijn er goed in. Maar ook in NL heb je er last van. Kras op de lak, enz. En dan vragen ze zich af waarom het zo leegloopt op het platteland of in de dorpen, daarom! Omdat mensen niet zichzelf kunnen zijn. Dat anderen wel even gaan laten zien hoe je moet leven in hun dorp.
Ik hou niet zo van die simpele oefeningen om te demonstreren wie er de baas is, de te gemakkelijke keuzes. Iedereen een wit hek, jij ook een wit hek.
Als je dat dan anders doet, lig je er uit.Dank Ratatouille om dit draadje verder te laten gaan dan het begin bericht van RaadenDaad.
Na dat ik de berichten gelezen heb, ben ik het met Capitaine eens dat “integratie” een moeilijk te omvatten woord is.
Voor veel mensen zal het een andere betekenis hebben. Zolang je je beide voeten lekker in/op de grond hebt staan gaat het goed, maar owee als het anders is. Dan deugt er vaak niets aan La Douce France, dan is het “iedereens schuld behalve de mijne”. Zo heb ik het hier al vele verhalen gelezen en ook op nl.fr. Daar heb ik iemand die als beschreven hierboven door Capitaine, proberen te helpen, aan de telefoon gehad. Radeloos waren deze mensen, wisten niet meer wat te doen. Maar het spoor liep dood en ik vraag me vaak af hoe het gegaan met deze mensen.Zelf zijn we redelijk geintegreerd. In ons eerste gehucht werden we als een van hen gezien, (nog steeds). Maar we zijn na 10 jaar verhuisd ivm gezondheden, en wonen nu in een ander gehucht. Daar zijn we nu al redelijk geintegreerd in hun samenleving. We hebben goed contact met de buren en hebben feestjes, apéro’s ed.
Voor mij betekent integratie, jezelf blijven en je binnen een gemeenschap voegen, met hun waarden en normen. Je aanpassen, zonder dat je jezelf verliest.
Blijf gelukkig in je dorp Capitaine, en die sterren hang je zelf op!!
Groet GeradaHet zijn rattenstreken…
Maar ik doe de hond wel even binnen.
Ik hou van Amerikaanse auto’s JEEP, bijvoorbeeld.
EE ..Nou er is een verschil met niet allemaal in één hokje passen of totaal buitengesloten worden.
Ik herinner me een vraag van een Nederlandse boer of iemand een oplossing wist voor zijn probleem.
Hij had een franse boerderij gekocht en werd ronduit weggejaagd.
Ze deden suikerklontjes in zijn tank, er miste koeien, en niemand in het dorp die ook maar iets gezien had.
Hoe het met ze afgelopen is weet ik niet, ik weet dat ze de boerderij te koop hebben gezet maar natuurlijk wilde geen hond het kopen.
Je kunt dan net zo goed je best doen om te integreren als je wilt, in dit soort situaties, en zoals bij ons ook spreek je dan niet van integratie.
Jij vroeg “Hoe verliep jouw integratie in Frankrijk?”
Nou zo dus, en nog veel erger.Cees.
Ik kwam eerst met m’n partner in Parijs aan waar we een jaar hebben gewoond.
Intergreren in Parijs is net zoiets als intergreren op de camping, het heeft nul en geen waarde.
Parijs is mooi, als je van theaters houd, en van de gezellige eetgelegenheden.
Ik ben een buitenmens, en toen de eerste zonnestralen na een lange grijze winter doorkwamen zat ik voor een open raam zonder shirt en dacht, wat doe ik hier.
Ik kan niet eens zonnen!
We vonden een appartement in La Rochelle, aan de westkust van Frankrijk.
Onze enige noodzaak was dichtbij een luchthaven wonen, of er heel snel kunnen zijn.
La Rochelle heeft de TGV naar Parijs, en een eigen airport.
Maar ook hier begon m’n bloed weer te borrelen, ik zat vast tussen werk, balcon, of verplicht naar het strand.
Het eerste was me lief, en het derde is leuk maar niet elke dag.
Ruimte, ik voelde me opgesloten, niet in de zin van dat balcon, maar ik had gewoon niets om handen.
We kochten een bouwval van een keet, om er later een Chambres d’Hôtes te beginnen, maar uiteindelijk liep alles anders.
Ik heb mensen om me heen nodig, ik hou van gezelligheid, en ik wil graag genieten van dingen.
Alleen genieten kan ik niet, ik vlieg de gordijnen in, alleen, hoe kom je in contact met de mensen?
Ik heb het twaalf jaar geprobeerd, en ik begrijp nu pas de Parijzenaar die me vertelde dat hij zeven jaar in La Rochelle heeft gewoond en NOOIT MEER!
Ik zie het deels als twaalf verloren jaren van m’n leven, aan de andere kant hebben we van onze Chambres d’Hôtes genoten met heel veel gasten.
Ik ben nu in een andere streek, al gelijk schoven de gordijnen opzij om te kijken wie we waren, en al de derde dag zaten we bij wildvreemden aan de apéro.
Elke zaterdagochtend na de markt komt men samen in de stamkroeg onder het hotel.
De een trekt zijn wenkbrauwen op, de ander slaat me op de schouders, het is een omgeving waar men iedereen respecteerd, ongeacht wat je geloof is, welke kleur je hebt, of met wie je tussen de lakens ligt.
De gehele mentaliteit is anders, men houd van werken, ieder weekend zijn er wandeltochten en fietstournooien, er zijn evenementen en festivals, en groot en klein is actief voor en achter de schermen.
We hebben alles in ons dorp van 3000 zielen, een carefourmarket, drie bloemenwinkels, twee slagers, vier bakkers, een brillenzaak, schoenenzaak, sportzaak, hotel, vijf restaurants, enkele garages, tientallen clubs…
Hier val ik niet op, het is mijn dorp, ik doe men dingetje, ik loop bij de oude buurman even door de tuin om de takken te verslepen, ik drink een glaasje met Jean Yves of Pascal, we doen allemaal mee met een draaiende maatschappij en we zijn tevreden.
In ons oude dorp in de Charente Maritime heb ik nooit kunnen intergreren, men hield de deur dicht, men zat niet te wachten op iemand die de takken uit je tuin komt halen.
Men wilde geen contact met wie dan ook, ze leven als eenlingen onderling in een heel klein groepje.
Iemand beweerde dat het komt door protestanten en katholieken, een ander beweerde dat het kwam omdat héél vroeger de omgeving allemaal eilandjes waren met hun eigen clans, en weer een ander beweerde dat het kwam omdat ze na de slavenhandel waar ze stinkend rijk van zijn geworden, zijn afgedaald naar arm en dit niet willen toegeven tegenover het rijke Cognac en het rijke Bordeaux.
Dure auto’s, er is zelfs een zaak waar je Rolex kunt huren voor een weekendje stappen, mooie kleren, en geen cent om te makken, dus je krijgt nooit een kijkje in hun echte priveleven.
Dan kom je daar als nuchter Hollander, je zet de schop in de grond en laat het dorp schudden, alleen kwamen de mensen niet naar buiten maar kropen nog verder in hun hol.
Hier in Renaison pas ik tussen de mensen, we doen mee met de activiteiten, en als we iets voorstellen wordt het niet rigoreus van tafel geveegd.
Hier val je niet op als je met de trekker door het dorp kom, en dure auto’s of een gehuurde rolex, ach wat is de meerwaarde.
Integreren is niet iets wat start en na verloop klaar is.
Integreren is een levensweg, het gaat makkelijk of moeilijk.
Waarschijnlijk was ik wel geintegreerd in ons oude dorp, men dacht waarschijnlijk aan die mafkees die “daar” woonde.
Hier ben ik bezig met intergratie, en aangemoedigd door de mensen.
Iets typisch van hier (zegt men) is “Les classes” een carnavalsque feest waar iedereen uit hetzelfde geboortecijfer in optocht door het dorp wordt gedefileerd.
Ik ben van 63, dus ik moet nog wachten tot 2023, maar ik ben al ingedeeld bij de groep met de 3.
Hoor ik er al bij dan?
Nog niet, kwa feesten wel, en men respecteerd me wat ik met m’n handjes doe (dat verfoeide ze in ons oude dorp), maar ik ben nog wel de buitenstaander.
Ik moet me bewijzen, men wil aftasten naar m’n politieke kleur (ons oude dorp waren ras-socialisten, grrrr) en men zou me ook wel eens wat vaker in de kerk willen zien, vooral de ouderen.
Maar wat heel erg belangrijk is leven en laten leven, gun iedereen het zijne.
Je koopt om de hoek, je helpt elkaar, en je ondersteund elkaar.
Dat was wereldvreemd in ons oude dorp, vandaar dat ik er nooit bij pastte.
Uiteindelijk wonen we nu in precies zo’n zelfde dorp als waar ik ben geboren aan de rivier.
Niets is voor niets, dus ook de afgelopen twaalf jaar hebben mij iets belangrijks geleerd, namelijk het hoe en waarom van integratie.
(Bedankt rattaouille voor de start van deze draad)
Nu pas begrijp ik de moeilijkheden in de wijken mat macro’s en andere “minderheden”.
Wat doet het met je als je je best doet mee te doen, en je wordt niet geaccepteerd.
Wat doet het met je als je naar het theater gaat en niemand zegt een woord tegen je.
Wat doet het met je als je als een stuk stront wordt aangekeken als je een project hebt of iets wat de gemeenschap kan helpen.
Wat doet het met je als je voortdurend bezig bent energie te steken in iets waar niemand om je heen een moer om geeft.
Je wordt arrogant, je blijft geloven in jezelf maar je stelt je boven de ander, die idioot.
Je steekt bij wijze van spreken je middelvinger omhoog en blijft doorgaan met wat je deed, maar dan alleen.
Je kijkt neer op die stakkers die na eeuwen nog steeds niet verder zijn gekomen dan die opgeblazen kikker die ze zijn.
Een buurman die voor de zoveelste keer expres zijn auto zo neerzette dat ik er amper omheen kon: ik nam zelfs de moeite niet om aan te kloppen, ik ramde allebij zijn spiegels eraf, dat doe je niet weer vriend.
De andere buurman die expres elke dag over m’n opnieuw geplante Stokroos reed, ik heb er zes gepland, de zevende dag is de rustdag zei ik tegen Pierre, en ik plante een stokroos met een venijnig scherpe stalen punt.
Ik begrijp nu des te meer de problemen in die wijken.
Je wilt, maar je kunt het niet, dat drijft je tot iets wat je niet begrijpt.
Waar sturen de sterren me nu naar toe?
Voor iedereen die van plan is in Frankrijk te komen wonen, kijk vooral goed of je in die omgeving past.
Vraag het na op deze site, bestudeer ook jezelf of je echt wel zo alleen en eenzaam wilt wonen, zeker als je straks geen kachelhout meer kan kloven.
In sommige streken is integreren een spel tussen lekker eten en een glaasje wijn zoals bij Henri, in andere streken zitten ze helemaal niet op U te wachten.Cees.
Wij zijn bevriend geraakt met de buren en vervolgens met hun vrienden. Wij nemen deel aan de festiviteiten in dit stadje, en leerden zo veel mensen kennen. Enkele op die manier opgedane kennissen nodigden ons uit om lid van een bejaardenclub te worden en daar hebben wij het enorm naar onze zin bij het maandelijkse ‘repas dansant’. Inmiddels zijn er meer festiviteiten in de buurt dan we aan kunnen. Ik denk dat het sleutelwoord is ‘participer’ , ga meedoen (aan wat dan ook) dan komt de rest vanzelf.
Grappig, veel overeenkomsten met wat ik mezelf heb aangeleerd. De methode van Cees hanteer ik ook. Elke dag aan het einde van het klussen even al het gebruikt gereedschap bij elkaar op de Workmate leggen en de dag erop weer verder. Losse stukken hout in de houtton en de werkplek weer opruimen. Al wordt mijn vrouw dar wel eens gek van.
Het heeft me wel wat kapotte electro schroevendraaiers gekost voordat ik dat mezelf had aangeleerd. (waar ligt dat ding nu weer… En dan het geluid van brekend plastic onder je klusschoenen)
Van mijn vader leerde ik om altijd beitels met de vouw omlaag weg te leggen en naast elkaar en zeker niet op elkaar. Idem voor zagen, die hij nog zelf sleep.
En, ook handig, ik heb mezelf geleerd om nooit met lege handen omhoog of omlaag te lopen. Scheelt in een klussend bestaan op den duur veel extra wandelingen. En als laatste hanteer ik een soort bij soort systeem. Dat helpt met het gericht zoeken. Dus alles dat met verven te maken heeft bij elkaar, alles van electro bij elkaar, tegelen etc.
Jeroen B, 62
Ik woon in een gebied waar moderne zaken nogal ver van het bed van de gemiddelde bergbewoner afstaan. Men is druk bezig met het melken van de koeien, het binnenhalen van het hooi, overleven eigenlijk. Men leeft Spartaans, een geschoten hert, wat groenten uit eigen tuin, brood bak je zelf in de dorps oven. Een hardwerkend, maar rustig bestaan.
Moderne zaken zijn er wel, maar minimaal, om mij heen gaat de bergboer om 9 uur in de avond tussen de lakens. Om er vroeg weer uit te gaan. Als je hier een beetje opvalt, dan staat binnen no-time het halve dorp naar je te kijken. Dus als nieuwkomer kan je je beter aanpassen.
Ik probeer dat zo goed mogelijk. Want anders is het geen doen is een rurale omgeving.
Feesten doen we ook. Er zijn drie dorpsfeesten per jaar, hoogtepunten, dan komen we samen, dan zien we elkaar. Dat zijn altijd mooie herinneringen voor later. Het zijn de spaarzame ontmoetingen, dan spreek je met elkaar over het weer, de koeien, de familie. Meestal is het rustig in de bergdorpjes, het enige dat knettert, zijn de donderwolken in de verte.Leuk verhaal van Cees.
Zo ervaar ik het ook. Niet steeds opruimen, maar wél alles waar je mee gewerkt hebt op één bepaalde plek neerleggen.
En ik moet denken aan een uitspraak van Wim Bavelaar:
‘Zo nu en dan een probleem oplossen, ook andermans problemen, houdt de geest jong.’
Niet letterlijk geciteerd, maar uit mijn herinnering.Een goede organisatie is belangrijk, maar van klus naar klus raak je dat vaak kwijt. Dat frustreert, dat snap ik wel, maar het is meer teleurstelling dan boosheid. Want het kost heel veel tijd iets te vinden, tijd die je ook aan andere dingen kan besteden.
Er zijn van die handige tips die je proberen te helpen.
1- leg het terug op de plek waar het was
2- stop het in een rollende koffer die je meeneemt
3- dupliceer alles (het rode potloden verhaal)
4- een app met geheugentrainerIk heb me gericht op dit forum, een plek waar je samen met anderen korte verhaaltjes deelt, soms op zich zelf, soms in een eigen context. Door te reageren op elkaar, en ook door quotes aan te halen van een ander, kan je mede daardoor je eigen verhaal vertellen. Dat is het mooie van een forum.
ratatouilleDit was nooit bedoeld als een game, het is het geworden. Omdat anderen dat zo gingen noemen heb ik het ook gedaan bij het afsluiten. Maar het was geen game, en het moest wel beëindigd worden.
Ik schreef korte creatieve reacties, die door anderen in een context werden geplaatst. Die een nieuwe relatie kregen in de tijd, maar door mij geschreven zoals geschreven. Op zich zelf staand, los van een andere waarde of connotatie. Ik ben verbaasd over het resultaat.
Ik schreef op een gegeven moment ook dat het allemaal geen werkelijkheid was, maar een immersieve ervaring. Je denkt dingen te zien, maar die zijn er niet. Het is er niet.
Was het oorspronkelijk meeliften op de gebeurtenissen die zich voordeden, door de interactie ontstond een nieuwe werkelijkheid, ook door toeval. Er gebeurden dingen die ik niet plan, niet in de hand heb en niet wil. Dat was het moment dat de werkelijkheid het overnam.
Niet ik was de reactor maar de ander, de realiteit. Er was geen plan, geen opzet, geen opdracht.
Het ontstond.Wellicht kan ik besluiten met een bekend Frans recept, makkelijk te maken goedkoop en smakelijk!
INGREDIENTEN 4 personen
Olijfolie,?ongeveer 4 tomaten, 1 teen knoflook,?2 uien en 2 paprikas?1 courgette en 1 aubergine?1/2 theelepel tijm en rozemarijn. Zout en peper naar smaak.Voorbereiding
Tomaten in heet water dompelen en dan ontvellen en in stukjes snijden. Ui snipperen. Courgette en aubergine wassen en als laatste snijden(met schil.)Bereidingswijze
Olijfolie in de pan verhitten.?Gesnipperde ui in de pan kort daarna de blokjes paprika erbij, omscheppen en de geperste knoflook toevoegen.Daarna de courgette en aubergine (wassen en snijden) in de pan en omscheppen, 5 minuten later de stukjes tomaat erbij. Hierna de kruiden toevoegen en zachtjes laten stoven tot de groente (zacht) gaar zijn en de tomatensaus wat is ingekookt. Eventueel wat suiker erbij. Indien nodig tijdens het koken beetje water erbij. Zout en peper naar smaak.Serveertips
De Ratatouille kan je al eerder koken dat komt de smaak ten goede. Heerlijk met pasta, frisse salade en stokbrood!Bron
Recept van mijn moeder uit Frankrijk.http://up.picr.de/29061294aw.jpg
game over
be critical
not naiveHoogSpel 2017
De INGREDIENTEN 4 personen
Olijfolie,?ongeveer 4 tomaten, 1 teen knoflook,?2 uien en 2 paprikas?1 courgette en 1 aubergine?1/2 theelepel tijm en rozemarijn. Zout en peper naar smaak.Voorbereiding
Tomaten in heet water dompelen en dan ontvellen en in stukjes snijden. Ui snipperen. Courgette en aubergine wassen en als laatste snijden(met schil.)Bereidingswijze
Olijfolie in de pan verhitten.?Gesnipperde ui in de pan kort daarna de blokjes paprika erbij, omscheppen en de geperste knoflook toevoegen.Daarna de courgette en aubergine (wassen en snijden) in de pan en omscheppen, 5 minuten later de stukjes tomaat erbij. Hierna de kruiden toevoegen en zachtjes laten stoven tot de groente (zacht) gaar zijn en de tomatensaus wat is ingekookt. Eventueel wat suiker erbij. Indien nodig tijdens het koken beetje water erbij. Zout en peper naar smaak.Serveertips
De Ratatouille kan je al eerder koken dat komt de smaak ten goede. Heerlijk met pasta, frisse salade en stokbrood!Bron
Recept van mijn moeder uit Frankrijk.http://up.picr.de/29061294aw.jpg
game over
be critical
not naiveHoogSpel 2017
In Europa wordt vaak alleen naar de huidige werkloosheidscijfers gekeken en niet naar het verloop. Zo is de werkloosheid in Spanje een stuk hoger dan in Frankrijk, maar in de regeerperiode van Hollande en na forse hervormingen wel met 26% gedaald. De Franse werkloosheid is in dezelfde periode zonder echte hervormingen met zo’n 20 % gestegen. Nog meer dan in Italië waar helemaal niets is gedaan, daar steeg de werkloosheid met 16% in dezelfde periode.
Je zou kunnen concluderen dat het beleid van Hollande de werkloosheid heeft verergerd…
