De Franse zorg voor de ouderen
De snelle vergrijzing van de Franse bevolking komt niet tot uitdrukking in een groeiend aantal plaatsen in de bejaardenopvang. De Algemene Rekenkamer heeft in een een vernietigend rapport de laksheid van de Franse overheid gehekeld. In 2000 leefden 12,5 miljoen mensen in Frankrijk die ouder dan 60 jaar waren; dat zullen er 17 miljoen zijn in 2020 en ongeveer 21,5 miljoen in 2040, ongeveer een derde van de gehele bevolking.
Ondanks deze al geruime tijd geleden voorziene ontwikkeling is het aanbod van diensten en huisvesting voor ouderen onvoldoende gebleken en slecht over het land verspreid. Zo is het aantal beschikbare plaatsen in het gehele zuiden van Frankrijk ver onder de maat. De jaarlijkse kosten om het voorzieningenniveau op peil te brengen, zouden moeten verdubbelen tot € 30 miljard.
Eén op de vijf instellingen voor ouderen voldoet niet aan de veiligheidsnormen en men slaagt er niet in een fatsoenlijke opvang te organiseren voor ouderen die aan de ziekte van Alzheimer lijden; jaarlijks komen er door de veroudering van de bevolking 100.000 van deze patiënten bij. De ontwikkeling van het vak geriatrie staat in Frankrijk nog in de kinderschoenen. De directeuren van de 1700 Franse instellingen voor bejaardenhuisvesting hebben de noodklok geluid over de steeds moeilijker wordende financiering van de ouderenzorg. De kosten voor ouderen van 75 jaar en ouder – 8% van de bevolking – maken een vijfde deel uit van de totale Franse ziekenhuiskosten. De overheid werkt aan maatregelen om de steeds groeiende groep afhankelijke ouderen op een fatsoenlijke manier onder te brengen en te verzorgen. Eén van de mogelijke voorstellen zal zijn om vanaf de leeftijd van 50 jaar een verplichte verzekering ouderenzorg af te sluiten, een plan van de president Sarkozy dat echter onder zijn bewind niet tot uitvoering is gekomen.
De gemiddelde prijs voor het wonen in een tehuis ligt rond de € 2200 per maand, terwijl het gemiddelde pensioen van een Franse inwoner op € 1200 ligt. Om toch een vorm van verzekering voor de ouderenzorg aan te bieden, hebben de Franse verzekeraars een particulier product ontwikkeld om later bij opname in een tehuis of bij het inroepen van thuiszorg over maanduitkeringen te beschikken. Men werkt hierbij met polissen onder namen als Plan Indépendance en Protectys Autonomie. Voor de meer kapitaalkrachtigen zijn er wat draaglijker voorzieningen, zoals de Résidences service. Dit zijn appartementencomplexen waarbij een groot aantal diensten wordt geleverd en verplegend personeel bijna altijd aanwezig is op het complex. Er zijn gemeenschappelijke ruimten voor activiteiten en sociale contacten. De meer luxe maisons de retraite médicalisées bieden tarieven per nacht en maken vaak een onderscheid tussen korte en lange verblijven. Deze maisons de retraite zijn zeer ruim geëquipeerd om ook zieke mensen te ontvangen, te verplegen en te verzorgen.
Kinderen die betalen voor hun ouders (al dan niet in een bejaardenhuis) kunnen de kosten van huur, voeding etc. aftrekken van hun inkomen bij de aangifte voor de inkomstenbelasting. Als de ouders ouder zijn dan 75 jaar en gezamenlijk niet meer inkomen genieten dan circa € 14.000 ( ruim € 8500 voor één ouder) dan kan zonder bewijsstukken € 3400 worden opgevoerd. Dat geldt niet alleen voor ouders maar ook voor andere familierelaties, zoals een neef die zijn oude tante in huis neemt.
Op een speciale website is veel informatie te vinden over het verkrijgen van hulp en zorg aan huis. Ook is er een internetsite die de betere maisons de retraite omschrijft per regio. De grote mutuelles (aanvullende verzekeringen) beheren een website waarop veel praktische informatie is te vinden over de zorginstellingen in Frankrijk en hoe deze te vinden. www.generationsmutualistes.fr en www.prioritesantemutualiste.fr (hier is ook het telefoonnummer 3935 beschikbaar voor medische vragen.)
