- Gemeentehuis
- Trouwen
- Aangifte van geboorte, kinderbijslag
- Kinderopvang
- Begraven of cremeren
- Woordenlijst
De particuliere kinderopvang en die van de gemeenten zijn goed geregeld, hoewel de tekorten aan plaatsen nog zeer groot zijn. Crèches in ondernemingen zijn er nog nauwelijks, ze komen wel voor in ziekenhuizen. Er bestaan twee grote groepen van crèches: de crèches collectives, bestuurd door een gemeente of departement, en de crèches parentales, bestuurd door een vereniging van ouders.
De crèches collectives zijn na te vragen op het gemeentehuis, de crèches partentales te vinden in de pages jaunes (‘gouden gids’) of op de website van de overkoepelende vereniging ACEPP (Association des collectifs enfants, parents, profesionnels.) In crèches kunnen kindertjes terecht vanaf twee maanden. Men onderscheidt drie leeftijdscategorieën, van twee maanden tot een jaar, van een jaar tot twee jaar en van twee jaar tot drie jaar, soms vier jaar. Het is niet de bedoeling dat het kroost al dingetjes van de grote wereld gaat leren. Wel wordt spelenderwijs en volgens het ritme van elk kind wat aangeleerd. De gemeentelijke crèches collectives zijn geopend van 7.30 tot 18.30 uur, soms tot 19.00 uur. De privé crèches ontvangen van 7 tot 7 uur. De kosten zijn in geheel Frankrijk dezelfde en inkomensafhankelijk. De kosten van kinderopvang blijken uiteen te lopen al naar gelang de inkomenssituatie van een gezin. Zo hangen de kosten bij een openbare crèche, de crèche publique, van het gezinsinkomen en het aantal kinderen dat naar een crèchte gaat. Het tarief voor één kind, vastgesteld door de Caisse nationale des allocations familiales (Cnaf), is 0,06% van het gezinsinkomen, voor twee kinderen 0,05%, voor drie kinderen 0,04% en voor vier kinderen 0,03%. Gekeken wordt naar het inkomen zonder aftrek. Voorbeeld van het berekenen van het uurtarief in een openbare crèche: bij een inkomen van € 35.000 en twee kinderen, betaalt een Frans gezien circa € 250 per maand voor 160 uren opvang per maand Het tarief is wel gemaximeerd en de hoogte van de plafonds is per gemeente verschillend. De kosten van betaalde kinderopvang geven recht op een belastingteruggave (crédit d’impôt) van 50% met een maximum van € 1150.
De kinderoppas van de assistantes maternelles bij een crèche familiale of bij de kinderverzorgster thuis, is kostbaarder. De beloning mag niet lager zijn dan vijf maal het minimumuurloon van de. Dit uurloon is € 9,03 Ook hier is bijstand beschikbaar van de CAF. Nieuw is de belastingteruggave bij deze kosten: 25% tot een maximum van € 2300 per kind per jaar. Ten slotte is er nog het fenomeen van de halte-garderie voor de meer incidentele opvang van het kleine spul uit gezinnen waarvan de moeder geen baan heeft. De ouders betalen hiervan slechts een paar euro per uur, die fiscaal aftrekbaar zijn voor 50%. De rest wordt gefinancierd door de CAF en de gemeenten.
In 2012 moest de kinderopvang voor ieder Frans huisgezin beschikbaar zijn en zou dan een afdwingbaar recht worden (droit opposable.) Er moeten 350.000 plaatsen bij komen, waarvoor € 1 miljard nodig is. Het tekort aan opvang is groot in een land waar 60% van de kinderen die jonger zijn dan zes jaar, werkende ouders hebben. Er is vooral behoefte aan crèches voor kinderen jonger dan drie jaar, maar dat wordt een kostbare zaak. Het creëren van een plaats in een crèche vergt een investering van € 11.000 en het jaarlijkse beheer nog eens € 13.000 tot € 15.000. Daarom poogt de overheid niet alleen aan te sturen op de inrichting van openbare kindercrèches, maar ook samenwerking te zoeken met verenigingen, ondernemingen en zorginstellingen. Dankzij het moederschapsverlof dat drie jaar kan duren, blijven moeders vaak thuis, maar ontvangen een uitkering van maximaal € 530 per maand. Het gaat hierbij vooral om moeders met matige scholing, die niet gemakkelijk een baan kunnen vinden. Met een goede kinderopvang moeten de kansen voor deze vrouwen op de arbeidsmarkt kunnen worden vergroot. Ook het het gehele systeem van moederschapsverlof, vaderschapsverlof en ouderschapsverlof moet op de helling. De voorzieningen en beloningen zijn geen stimulansen om snel weer terug te keren naar de arbeidsmarkt. Met name het moederschapsverlof moet volgens de overheid korter worden, beter betaald en beter verdeeld met de vaders.
