Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Dat was een leuke start voor mijn zoektocht, HansPiet! Ik had al bijna besloten om inderdaad voor een Sony te kiezen, toen ik er via commentaren van gebruikers achter kwam dat zelfs de nieuwste Sony geen ingebouwde schermverlichting heeft! Voor mij een absoluut vereiste. De e-lezer die me tot nu toe het beste lijkt (voor mij) is de nieuwe Kobo Glo. Wat mij betreft kunnen we na dit tussendoortje weer terug naar het onderwerp, met dank aan Jos en HansPiet.
Weer een aardig duwtje voor mij in de goede richting, Jos. Ik ben altijd zeer in voor nieuwe dingen, maar ik ben er ook een beetje bang voor, omdat ik er totaal geen verstand van heb. Wel had ik inmiddels begrepen dat je niet alles op iedere e-lezer kan lezen en die Kindle vertrouwde ik daarom voor geen cent. Amazon is er echt niet voor mij! Dus maar weer een pocket voor 5 euro besteld. Je link lezend blijkt mijn wantrouwen terecht.
Gewapend met deze nieuwe kennis ga ik me nu maar eens oriënteren op welk merk/model voor mij het meest geschikt is. Over twee maanden ben ik jarig, dus wie weet…
Ik ben het uiteraard eens met je toegevoegde waarde, Steven, die ik altijd service en persoonlijke aandacht noem. Daar kan geen internetzaak tegenop, zeker niet in Frankrijk, waar ze vaak als je ze belt voor inlichtingen over een bepaald produkt nog eens tig cent per minuut voor het telefoontje rekenen, waarna je nog niets wijzer bent omdat ze het niet weten. En waar je op emails vaak geen antwoord krijgt. Mijn apotheker levert de persoonlijke aandacht ruimschoots met een brede glimlach, een toegestoken hand en uitgebreid antwoord op vragen. Zijn service bestaat uit het thuisbrengen van de medicijnen in ons dorp (op 7 km) bij degenen die ze zelf niet kunnen ophalen. Ik vind dat eerlijk gezegd ruim voldoende en zeker een reden om hem mijn vaste klandizie te gunnen. Maar hoe zou hij door mijn arts meer bij het voorschrijven moeten worden betrokken? En wat de voorlichting betreft: ik huiver nog als ik denk hoe dat in NL ging, waar de apothekersassistente in een volle winkel aan alle klanten werking en gebruik van een medicijn nog eens uitgebreid ging staan uitleggen, zodat iedereen wist wat iedereen kreeg en dus mankeerde. Een soort openbaar herhaal-spreekuur. Ik snoerde ze altijd de mond door bij de eerste woorden te zeggen: Dank u wel, maar dat heb ik al met m’n huisarts besproken.
Afgezien daarvan zie ik niet zo goed hoe een boekwinkel een toegevoegde waarde kan leveren. Ik ken hier trouwens helemaal geen boekwinkels. Er zijn een paar tabacs die kranten en tijdschriften verkopen en waar ook wel enkele boeken liggen. Verder zijn boeken te koop bij grote supermarkten. De boeken die ik wil vind je daar niet, maar bij Amazon staan ze in een handomdraai op m’n scherm en twee dagen later krijg ik ze gratis thuisbezorgd. Om daar tegenop te kunnen boksen moeten boekwinkels in actie komen, zich verenigen en de gevreesde concurrent met de eigen wapens bestrijden in plaats van de hand op te houden bij de regering. Daarbij moeten ze zeker ook de toekomst niet uit het oog verliezen waarin het e-boek waarschijnlijk een grote vlucht zal nemen. Nu al kan je veel klassiekers bij Amazon helemaal gratis als e-boek “kopen”. Je moet dan natuurlijk wel eerst de e-lezer van Amazon hebben aangeschaft…
Toevallig ging een onderwerp van Buitenhof vandaag over Amazon en de duitse boekhandelbranche. Die laatste heeft in het eerste kwartaal van 2013 3% meer omzet gehaald dan vorig jaar. Sommigen denken dat dat het gevolg is van een schokkende reportage over de slechte arbeidsomstandigheden op de verzendafdeling van Amazon, anderen betwijfelen dat. Zie uitzendinggemist.nl.
Het onderwerp doet een beetje denken aan de discussie die we hier vorig jaar voerden over de strijd tussen de franse regering en Google. Maar de kwestie Amazon versus boekhandel en de rol van de franse regering daarin zit ingewikkelder in elkaar. Zo vraag ik me af hoe de franse regering met goedkeuring van de EU (vrije concurrentie) miljoenen kan pompen in een commerciële branche die zichzelf niet kan bedruipen. Heeft dat misschien te maken met bescherming van het recht op vrijheid van meningsuiting en de verspreiding ervan?
Maar hoe kan een regering een (internet)handelaar verbieden om zijn eigen prijzen vast te stellen?Het is natuurlijk begrijpelijk dat de franse regering haar eigen economie wil beschermen tegen buitenlandse multinationals, zeker in tijden van crisis, maar met geld alleen krijg je dat niet voor elkaar. Integendeel, het is economisch gezien een twijfelachtig middel én vechten tegen de bierkaai van de moderne ontwikkeling. Niet zo lang geleden bestelde ik bij mijn apotheek een medicijn dat ik zelf moet betalen. Op de toonbank lag een petitie tegen de verkoop van medicijnen op internet. Die kon je tekenen. Dat heb ik niet gedaan want, zei ik tegen m’n apotheker, het valt niet tegen te houden. De volgende dag kwam ik het bestelde ophalen. Het was er niet. Uit de productie genomen, zei de apotheker. Thuisgekomen keek ik op internet, ik kon het zo bestellen (en veel goedkoper) en binnen twee dagen had ik het in huis.
Wat de apothekers en de boekhandelaars moeten doen is zich verenigen en een even groot of groter internetwerk opzetten als die internationale bedrijven. Om dat op poten te helpen zetten, mag een regering er best tijdelijk wat subsidies tegenaan gooien, tot ze zichzelf kunnen bedruipen. Dan ga je méé met de onstuitbare ontwikkelingen in plaats van er een hopeloos achterhoedegevecht tegen te leveren. Ook zou de regering eens wat geld en moeite kunnen steken in het controleren van de arbeidsomstandigheden bij Amazon en maatregelen nemen tegen de uitwassen die mede Amazon in staat stellen concurrerend te opereren.
Bedankt Jos. Ik krijg een beetje spijt van mijn verhaal over de slimheid van illegale buitenlandse uitbaters. Het was echt alleen maar een illustrerend verhaal tussendoor en er werd niet met de vinger gewezen. ’t Kwam ter sprake naar aanleiding van het onderwerp “Boetes”. De eerste verplichting die je hebt als je een chambre d’hôte opent is deze aan te melden bij de Mairie. Doe je dat niet, dan heb je recht op een boete. Verschillende deelnemers kenden mensen (geen buitenlanders) die zich niet hadden aangemeld. Daarop kwam naar voren dat er maar heel weinig spontane contrôles zijn en dat 80% ervan op aangifte plaatsvindt (collega’s en buren). “Maar dat kunnen ze toch ook zien aan je bankrekening?” vroeg iemand. Dat is niet in alle gevallen zo, zei de leraar en toen volgde de anecdote over zijn bezoek aan een buitenlandse kennis van hem, die haarfijn uit de doeken had gedaan hoe hij en anderen dat onzichtbaar illegaal organiseerden.
Zelf denk ik dat als zo’n leraar die praktijken kent, de autoriteiten daar ook van op de hoogte moeten zijn. En op grond van het belastingverdrag tussen bv. NL en LDF heeft de impôt het recht om inlichtingen over bankrekeningen te vragen aan de NL belastingdienst. Als ze er werkelijk achterheen zouden zitten, zou het volgens mij zo aan het licht komen. Dat is tegelijk een antwoord op jouw retorische vraag: áls ze al (buitenlanders of Fransen) controleren, komen ze waarschijnlijk niet alleen bij de mensen thuis kijken, maar zullen ze (buitenlandse of franse) bankgegevens opvragen. Althans, zo zou ik het aanpakken, maar ja, de uitvoerende macht voert niet altijd alles uit. Je zegt nu wel dat je verschillende mensen kent die écht veel vrienden en kennissen gratis over de vloer krijgen, maar als ze toevallig wél illegaal bezig zijn en ze zijn niet al te dom, vertellen ze het natuurlijk aan helemaal niemand.
Dag Ien, het verschil zit hem niet in jullie kleine camping, maar in het feit dat een chambres d’hôtes iets totaal anders is dan een gîte. In een chambres d’hôtes ontvangen de uitbaters hun gasten in hun eigen huis en privé-vertrekken. De gasten hebben weliswaar een eigen slaapkamer met badkamer en wc, maar ze hebben vrije toegang tot de privé-woonruimtes van de gastheer en/of gastvrouw. Ze krijgen, indien nodig, ook een huissleutel. Bij de overnachting is verplicht een ontbijt inbegrepen. Als er ook een table d’hôtes is, mag er maar één menu worden geserveerd, zonder keuze en alleen aan de overnachtende gasten. Gastheer en/of gastvrouw eten samen met de gasten aan tafel.
Een gîte is een zelfstandige unit waarin ook een keuken. De gasten koken voor zichzelf, gaan uit eten of ze eten aan de table d’hôte, als die er is. Maar ze hebben geen vrije toegang tot de privé-woonruimte van de verhuurders. Hier vind je de verschillen tussen chambres d’hôtes en gîtes nog eens duidelijk in het Frans uitgelegd.
De nieuwe wetgeving is uitdrukkelijk alleen bedoeld voor chambres d’hôtes en niet voor gîtes. Dat betekent dat uitbaters van gîtes, als ze een table d’hôtes aanbieden, nog steeds de formation van 2,5 dag moeten volgen.
Het geval van de Engelsman lijkt een beetje op jullie situatie: hij verhuurt verschillende gîtes en biedt daarnaast dagelijks maaltijden aan voor de huurders die dat wensen. Maar ook mensen van buiten kunnen bij hem komen eten (zoals, neem ik aan, ook mensen van jullie campingkje kunnen aanschuiven aan jullie table d’hôtes). Hij heeft dus geen chambres d’hôtes en had zich daarom aangemeld voor de verkeerde cursus. Sorry voor jou, maar het is niet anders.
Leuk optrekje! Ik heb eens wat rondgeneusd in en om Roanne, virtueel uiteraard, en er staat inderdaad nogal wat te koop. De prijzen lijken redelijk betaalbaar, hoewel je als je iets wilt vinden dat vergelijkbaar is met wat jullie op het oog hebben vaak iets dieper in de buidel moet tasten. Bovendien heeft dit huis natuurlijk een heel leuke uitstraling met die ronde toren. En een heel groot bijgebouw! Lijkt me ideaal. Uit je verhaal over de oude dame die helemaal alleen in een groot huis met grote tuin woont, had ik eigenlijk begrepen dat jullie in dat huis je chambres d’hôte wilden gaan uitbaten. Leek me wel gezellig voor haar, maar als ze al langer alleen is, zal ze inmiddels net als ik wel op haar rust zijn gesteld.
Gefeliciteerd Cees met het wijze besluit om te vertrekken uit een omgeving waar je je uiteindelijk nooit echt op je plek hebt gevoeld. Dat sijpelde in veel van je verhalen door. Op deze manier sla je bovendien twee vliegen in één klap: moeders is verzekerd van een zelfstandige en toch verzorgde oude dag en jullie zijn onder de pannen. ’t Lijkt me een hele uitdaging, maar al zullen de nodige bergen verzet moeten worden, het is altijd leuk en verfrissend om iets heel nieuws aan te gaan. Veel succes!
Jaap: je hebt gelijk, ik had het even precies moeten checken. De dame woont nog in Montauban, maar heeft met haar partner een sjieke chambre d’hôte in de buurt van Albi gekocht. Volgende maand huizen ze definitief over. Ik hoor trouwens van mijn zoon, die voor zijn werk regelmatig een stage moet volgen, dat ook die leraren altijd ontspannen en vol humor les geven. En voor één dag lijkt het me ook niet de moeite waard om naar een ander departement te gaan.
Bedankt Christian en Cees! Het verhaal over buitenlanders kwam naar aanleiding van een anecdote die hij vertelde en hij legde toen uit hoe sommige van deze mensen het aanpakken om “onzichtbaar” voor belasting en autoriteiten een chambre d’hôte uit te baten. ’t Was niet bedoeld als beschuldiging maar meer als leuk verhaal.
Wilm ook bedankt, een beetje redelijk basisfrans volstaat volgens mij. Ik versta dat franse gerebbel altijd maar half of helemaal verkeerd, wat soms tot komische situaties leidt, maar nu had ik er tevoren wel erg tegenop gezien, ook vanwege de “connaissances” die tot slot zouden worden getest. Gelukkig werd, zoals ik al schreef, alles op de muur geprojecteerd en op de flap-over werd van alles en nog wat opgeschreven en getekend. Tussendoor kon je steeds vragen stellen en opmerkingen maken, waarvan ik gebruik maakte om af en toe te zeggen: “Pardon, als ik het goed heb begrepen dan is het dus zus of zo?” en dan werd het bevestigd of nogmaals uitgelegd.
De test op het eind stelde niks voor. Ten eerste waren de vragen ongelooflijk makkelijk en over precies wat we net tevoren hadden gehoord (en gelezen) en inderdaad bestonden ze alleen uit ja of nee. Dus iemand riep Ja!, de leraar zei dan Inderdaad, want…, we kruisten allemaal ons ja-vakje aan, volgende vraag. Er was één vraag: wat zeg je tegen een minderjarige die om een biertje vraagt? Ik schreef al op: Désolée, maar daarop moest het antwoord luiden: kunt u uw meerderjarigheid aantonen? Dus dat schreven we allemaal op. Aan het eind hoefden we het “examen”papier niet eens in te leveren! Er was een duitse mevrouw, die minder Frans sprak dan ik en me in de pauze toevertrouwde dat ze van het franse geratel ook lang niet alles verstaat. Ik heb geen idee wat ze er van heeft meegekregen, maar ze ontving net als iedereen haar attestation.
Je moet wel genoeg Frans kennen om je bij de juiste opleiding aan te melden! We waren namelijk eerst met z’n zevenen, er was ook nog een Engelsman die er na twee uur achter kwam dat hij bij de verkeerde cursus zat… Eerst ging hij tekeer tegen de UMIH, maar later bleek dat hij het zelf verkeerd had gedaan en is hij alsnog overgeschreven naar de formation van 2,5 dag. Hopelijk stelt dit alles je een beetje gerust.
Als ik het goed begrijp, Harold, bedraagt je inkomen 15000, daarvan is 6000 belastbaar inkomen voor de “impôt” en nu wil je weten over welk van deze twee bedragen alle “taxes” worden berekend. Dat zal er denk ik van afhangen of in de vrijstellingsregeling wordt gesproken van “inkomen” tot 10224 of van “belastbaar inkomen”. Maar aangezien ik er 0,0 verstand van heb, laat ik de beantwoording van je vraag graag aan een deskundige over. Wel heb ik het vage vermoeden dat het doel van de vrijstellingsregeling (mensen met een zéér laag inkomen ontzien) meebrengt dat de vrijstelling niet geldt voor iemand met een totaal jaarinkomen van 15000 euro. Maar het kan uiteraard geen kwaad om het te vragen.
Jan, ik weet wel dat en waarom mijn wensen het niet gaan halen en dat heb ik hierboven ook al aan Robert Rozemond uitgelegd die voor dat standpunt pleitte. Daarbij noemde ik jou als bron. Maar naar aanleiding van mijn eenvoudige vraag wat “de lijst” nu eigenlijk inhoudt, beweer jij (opnieuw) dat ik van standpunt ben veranderd. Ik heb je daarom nogmaals uitgelegd waarom dat niet zo is. Niets meer en niets minder.
Zoals altijd met veel respect voor je kennis van zaken vind ik toch dat je er weer veel te veel bijsleept om het voor een leek begrijpelijk te maken. We hebben het hier niet over Duitsland (wél interessant trouwens), niet over tijdelijk verblijf en niet over een lijst met of zonder keuzerecht. Als ik het goed destilleer kan je antwoord op mijn vraag worden teruggebracht tot:
De verdragsplicht bestaat op grond van de betreffende EU-verordening, dwz een EU-emigrant is zorgverzekerd in zijn woonland en betaalt daarvoor premie aan zijn pensioenland. Op de lijst staan de EU-landen die daarnaast aan hun pensemigrado’s het recht op zorg in het pensioenland hebben toegekend. (Dat extra recht is volgens jou gratis en voor niks.) Naar een ander EU-land geëmigreerde Italianen zijn dus wel verdragsplichtig, hebben recht op zorg in hun woonland, maar niet in Italië, althans niet op meer dan in andere EU-landen.
Wat mijn verschuiving van standpunt betreft: ik ben zeker niet onwillig om mijn standpunten te herzien. Dat is hier echter niet het geval. Je haalt twee dingen door elkaar: de keuze tussen het verdragsplicht-systeem en het emigratie-systeem is een andere dan de keuze in welk land je je wilt laten behandelen. Die laatste keuze komt pas aan de orde als je eerder voor het verdragsplicht-systeem hebt gekozen.
Nogmaals: een van de basisprincipes van de EU is de vrijheid van personenverkeer. Dat betekent dat EU-onderdanen geen belemmeringen mogen ondervinden als ze van het ene naar het andere EU-land willen verhuizen. Een oudere die wil emigreren maar bang is zijn uitgebreide NL zorg(verzekering) te verliezen, wordt belemmerd in zijn vrije verkeer. Maar een oudere die dat niet kan schelen en gewoon wil emigreren, zoals je ook naar (daar komt het weer) Australië emigreert, wordt door de verdragsverplichtingen belemmerd in zijn vrije verkeer. De enige oplossing die recht doet aan beiden is de eenmalige keuzevrijheid zoals eerder door mij beschreven. Dat voor mijzelf de keuze voor het emigratie-model vanaf het begin duidelijk zou zijn geweest, doet in de discussie niet terzake.
Vrijdagmiddag stond er plotseling een oude, niet al te stevig gebouwde man aan m’n keukendeur, gebogen onder een kennelijk loodzware rugzak. Een klant, flitste het door m’n hoofd. Maar de man vroeg of het misschien bij mij was dat hij voor een nacht een gîte had geboekt. Hij wees op een adres in de Régordane-gids. Ik zag dat hij een paar kilometer te ver was doorgelopen en de afslag naar z’n logeeradres had gemist. De man was duidelijk aan het eind van zijn krachten en ik bood aan om hem even met de auto te brengen. “I don’t… eh, je comprends pas”, zei hij. “Oh, you speak English?” “Yes, I’m from South-Africa!” “Dan kunnen we dus ook Nederlands spreken”, constateerde ik. Dat werd met enthousiasme ontvangen. En ja, hij accepteerde graag mijn aanbod om hem even te brengen. Onderweg vertelde hij dat hij ook het hele Pieterpad in NL had gelopen. De Régordane vond hij prachtig, maar voor z’n oude lijf was het een beetje erg veel klimmen en dalen. “Maar vanaf nu is het vrijwel alleen nog dalen”, stelde ik hem gerust.
Het adres is niet zo makkelijk te vinden, maar ik kende het van mijn wandelingen. De uitbaters had ik nog nooit ontmoet en het leek me een aardige gelegenheid om even kennis te maken, ook omdat ze me vorig jaar enkele gasten hebben gestuurd. Zo gezegd zo gedaan. Gistermorgen vond ik in mijn brievenbus een strookje afgescheurd papier met de volgende tekst:
“Baie dankie vir u help gister!! James
Plus een zuidafrikaans emailadres.
Ik heb toch nog één vraag: hoe zit het nu precies met die lijst waar NL op staat en waarvan Italië zich op het laatste moment heeft laten schrappen? Bevat die lijst de landen die deelnemen aan het verdragsplicht-systeem of is het iets anders? Met andere woorden: had NL via “de lijst” al dan niet de keuze om mee te doen aan de verdragsplicht-constructie?
PS aan Robert: ik rijd al 12,5 jaar met zo’n kneus uit Duitsland (Golf 1996) en volgens mijn garagist gaat hij nóg 12,5 jaar mee. Vergeet ook KIA niet en al die andere oosterse automerken. Je kunt de actie van Dyneff ook zien als een aansporing voor de franse auto-industrie om ernst te maken met innovatie.
Ik heb geen verstand van al die cijfers, hoewel het door Jos aanbevolen boek een interessante en zeer leesbare poging doet om me bij te praten. Maar los van de cijfers staan een paar feiten vast:
1. Onze westerse maatschappij en onze hele leefwijze is gebouwd op en staat of valt met energievoorziening. Tenzij door omstandigheden gedwongen, veranderen we niets aan onze manier van leven.
3. Door die leefwijze en door de opwekking en het gebruik van steeds meer energie verstoren we wereldwijd de natuur inclusief de atmosfeer, maken we andere volken en culturen kapot en leven steeds meer mensen op de rand van de hongerdood.
4. De energie die we tot nu toe opwekten is eindig, ook kernenergie. Zelfs bio-energie is eindig, want je kunt met de toename van de wereldbevolking niet eindeloos voortgaan met het gebruik van steeds meer landbouwgrond ten behoeve van energie.
5. Er bestaat geen enkele energiebron die kant-en-klare energie levert. Die moet er uit worden gewonnen en dat kost altijd meer of minder energie.
6. De enige energie die de aarde en de natuur niet uitput, geen landbouwgrond in beslag neemt en nog miljoenen jaren oneindig is, wordt geleverd door zon en wind.Als ik dus geheel objectief zou moeten kiezen uit de mogelijke toekomstige energiebronnen, dan zou ik al mijn energie steken in het verder ontwikkelen en verbeteren van zon- en windenergie, teneinde de nu nog bestaande nadelen en beperkingen ervan op te heffen. En om de techniek op de duur ook voor andere toepassingen (auto’s) betaalbaar te maken. Dat kost tijd en degenen die het (economische) beleid bepalen, hebben altijd haast en kiezen (via de heilige cijfers) altijd voor de snelste, makkelijkste en goedkoopste oplossing. Dat is, zoals we steeds weer ervaren, lang niet altijd de beste, integendeel.
Nu investeren in zon- en windtechniek, die nog lang niet volmaakt is, levert met onze huidige technische kennis op de duur een bruikbare en vrij onschadelijke energie op. Dat lost niet alle wereldproblemen op, maar die worden mede door de groei van de wereldbevolking, toch nooit opgelost.
Sorry Jan, natuurlijk wil ik niet meer premie laten betalen door mensen die voor het verdragsplicht-model kiezen! Zoals ik hierboven schreef, blijft voor hen alles hetzelfde: zelfde premiebetaling (aan NL), recht op zorg in LDF en NL, inclusief AWBZ-zorg in NL. Degenen die voor het emigratie-model kiezen, betalen premie aan Frankrijk, hebben met NL niets meer te maken en daar dus ook geen recht op zorg. En het spreekt voor zich dat niet zij aan Frankrijk een vergoeding moeten betalen voor hun ouderdom, maar dat NL dat moet doen, te betalen uit de op deze mensen te besparen zorgkosten.
Ik vind het heel goed en het was natuurlijk ook te verwachten dat de SBNGB aan een dergelijk model heeft gedacht. Onbegrijpelijk dat dit door de belanghebbende landen is afgewezen.
Als je met het gewoon schrappen van de lijst bedoelt, dat alles bij het oude blijft, maar dat mensen die dat willen geen zorg meer kunnen krijgen in NL, daar ben ik natuurlijk faliekant tegen. Je had langzamerhand wel kunnen begrijpen dat ik de vrije keuze het allerbelangrijkste vind.
Dat is namelijk de enige manier om recht te doen aan het principe van de vrijheid van verkeer van personen binnen de EU.OK, dat is dan weer duidelijk, ik ga dat arrest niet lezen, je hebt de strekking duidelijk genoeg weergegeven. Je voorstel is dus ook weer van de baan, al ben ik met je eens dat het vanuit een bepaald oogpunt principieel juist is. Nu rest er volgens mij toch nog één mogelijkheid. Ooit heb ik gelezen dat gemiddeld iedere AOWer die emigreert, NL zo’n 9000 euro per jaar aan zorgkosten scheelt, inmiddels waarschijnlijk meer. Totaal is dat een fors bedrag.
Stel dat je alsnog een keuzerecht invoert: wie wil blijft verdragsplichtig, betaalt premie aan NL en heeft recht op zorg in Frankrijk en in NL. Wie dat niet wil, kan zich verzekeren in Frankrijk (basis plus mutuelle). NL betaalt voor die personen niets aan LDF, maar ontvangt ook geen premies. Maar… NL bespaart gemiddeld op deze geëmigreerden 9000 pp per jaar. Het moet toch mogelijk zijn om Frankrijk van het totaalbedrag aan besparingen jaarlijks een bepaalde grijze-golfvergoeding te betalen? Knappe rekenkoppen kunnen daar vast wel een berekening op loslaten. Het heeft het grote voordeel van de eenvoud en iedereen is tevreden.
Jazeker Jan, en daar ben ik nog steeds tegen. Ik heb me altijd een voorstander betoond van wat ik gemakshalve maar even het “emigratie-principe” zal noemen: je emigreert, neemt je zelf-opgebouwde rechten mee en neemt voor het overige de regels en verplichtingen van je nieuwe woonland voor lief. Precies zoals het gaat wanneer je naar bijvoorbeeld Australië emigreert. Maar in tegenstelling tot Australië behoort Frankrijk tot de EU, kennen wij vrij verkeer van personen, goederen en diensten en zijn wij, naar LDF geëmigreerde AOWers, van de ene dag op de andere tot verdragsgerechtigden gebombardeerd, of we die “gerechtigdheid” wilden of niet. Het woord verdragsplichtigen was beter op zijn plaats geweest.
Je schrijft nu wel dat het systeem van de verdragsgerechtigdheid niet door NL is uitgevonden, maar voorzover ik van uitpandigen.nl heb geleerd, komt het hele woord “verdragsgerechtigde” nergens in een EU-verordening voor. Ook meen ik ergens gelezen te hebben, dit oude hoofd kan niet alles onthouden, dat NL hier niet voor had hoeven kiezen, maar dat het dat wel mag. Maar misschien betrof dat iets anders?
Dat alles neemt niet weg dat ik, gezien de problemen die in EU-verband aan alle oplossingen kleven die ik tot nu toe heb gehoord, je idee om de hele zorg (inclusief AWBZ-zorg dan wel te verstaan!) in NL verzekerd te laten blijven en de in het EU-woonland genoten zorg op restitutiebasis te vergoeden, zeker het overwegen waard vind. Daarbij erkennend dat dit inderdaad tegen mijn emigratie-principe is, maar je moet ook praktisch blijven. En zonodig de minste van alle kwaden kiezen.
Maar ook dat gaat niet gebeuren. Ik neem mezelf even als voorbeeld. In NL had ik alleen een basisverzekering. Die is in NL meer dan voldoende, althans voor mij. In Frankrijk (ik weet niets van andere EU-landen) kan dat eenvoudigweg niet. Je móét, tenzij je multi-miljonair bent, een mutuelle hebben. Daar betaal ik nu 107 euro per maand voor. Als jouw voorstel doorgang zou vinden dan wil ik dat natuurlijk ook niet meer. En dan heb ik het nog niet over de enorme overschrijdingen van de basisvergoedingen die franse specialisten vaak rekenen en die je uit eigen zak moet betalen, omdat de mutuelle ze niet vergoedt. Hoe wil je dat allemaal oplossen?
Zoals Jan de Voogd al eens eerder in een ander onderwerp heeft uitgelegd, kan een verandering van de bestaande regels hooguit pas in 2015 in EU-verband aan de orde komen. En dan nog is het uiterst twijfelachtig of een meerderheid is te vinden voor een vrije keuze voor verdragsgerechtigdheid. De zonnige zuideuropese landen hebben namelijk niet zoveel trek in de extra zorgkosten van de grijze golf die hen overspoelt. Die ouderen waren immers verzekerd en hebben premie betaald in hun land van oorsprong, toen ze nog jong en gezond waren. Op hun risicovolle oude dag komen ze dan profiteren van de gezondheidsvoorzieningen van die landen, waar ze voorheen nooit premie hebben betaald.
Dat NL er voor heeft gekozen om in EU-verband deze constructie toe te passen komt hen goed uit. Het principe (vrijheid van personenverkeer binnen de EU) moet het weer eens afleggen tegen de centen. Niets nieuws onder de zon.
Als je in het oude Archief zoekt op bv “De lange arm van het CVZ” kom je wel het een en ander tegen.
Opdoeken doe ik niet, maar het is wel om moedeloos van te worden. Ik heb een chambre d’hôte d’étape en richt me vooral op lange-afstandwandelaars. Voor het voorjaar had ik hooggespannen verwachtingen, maar geen wandelaar te zien. Ik heb welgeteld twee personen voor 1 nacht gehad en die vertrokken ’s morgens in de stromende regen. Voor augustus heb ik nog één reservering, ook voor 1 nacht, maar dat zijn geen wandelaars maar rondtrekkende motorrijders. In de zomer wandelt hier niemand vanwege de hitte. Dus nu maar weer hopen op het najaar.
Tot overmaat van ramp heeft Pays Cévennes, waarin alle gemeenten van de regio zijn vertegenwoordigd, vorig jaar besloten om in plaats van de taxe de séjour réelle een taxe au forfait in te stellen. Alleen voor chambres d’hôte en gîtes! Wij zouden namelijk fraudeurs zijn, die niet alle overnachtingen opgeven… Een aantal mensen heeft toen een actiegroep, Collectif Cévennes, opgericht, die buitengewoon actief is: vergaderingen, kranten-interviews, emails, brieven en… demonstraties. Zo heeft deze oma samen met vele anderen een paar weken geleden nog met spandoeken staan demonstreren, uiteraard ook weer in de stromende regen, bij een vergadering van gemeente-afgevaardigden. Voor 2013 is het inmiddels gewoon doorgegaan, in juni wordt besloten over 2014. Er zijn oude mensen bij met als kleine bijverdienste één gîte, die nog geen enkele reservering hebben, en meer dan 400 euro moeten betalen! Sommige groepsaccomodaties, ook voor wandelaars die maar één nacht blijven, betalen 800 euro. Het wordt namelijk berekend naar het aantal plaatsen (en sterren/epis). Zelf kom ik er genadig van af met 45 euro, maar velen doeken inderdaad op.
Dat is inderdaad frappant. Als je op de kop klikt, kan je ook nog o.a. het volgende lezen:
“De tegemoetkoming KOB is op 1 juni 2011 in werking getreden en kwam in de plaats van de toenmalige AOW-tegemoetkoming. De tegemoetkoming is destijds ingevoerd om het koopkrachtverlies ongedaan te maken, dat was ontstaan door belastingmaatregelen. Wie geen of weinig belasting betaalde in Nederland, merkte niets van dat koopkrachtverlies.”
Dat een al bestaande toeslag gewoon een andere naam kreeg, waarmee de slimmerikken (Kamp voorop) dachten even 120 miljoen binnen te slepen, schrijven ze natuurlijk niet. Nee, wij merkten niets van koopkrachtverlies. Ze zijn mooi van een koude kermis thuisgekomen.
Overigens heeft de Nationale Ombudsman er voor gepleit dat de WOB wordt afgeschaft, omdat er misbruik van wordt gemaakt. O.a. door beroeps-Wobbers, die alleen maar uit zijn op de boete die overheidsorganen moeten betalen als ze niet binnen de termijn de gevraagde informatie leveren. Zie hier. De ombudsman vindt dat alle overheidsinformatie gewoon openbaar moet zijn, behalve geheime stukken. Uit het NOS Journaal begreep ik dat minister PLasterk er niets voor voelt. Voorlopig hoeft OEVVD zich dus nog geen zorgen te maken. En wie weet verdient hij met z’n WOB-verzoek (tot) 1300 euro!
Geen idee of je nog geïnteresseerd bent Albert, maar vanmiddag zag ik bij mijn Lidl wafeltjes-theedoeken van 94% katoen en 6% polyester.
In de jaren vijftig heb ik op school uitstekend theoretisch Frans geleerd. Nog steeds beheers ik lezen en schrijven zeer goed, het spreken heb ik mezelf langzamerhand wel kunnen aanleren, maar het verstaan is en blijft een probleem, vooral telefonisch. Daar hadden ze op school wel eens wat meer aandacht aan mogen besteden. Je leert er op de een of andere manier mee om te gaan en het leuke is wel, dat ik ondanks mijn tamelijk gevorderde leeftijd toch nog steeds vooruitgang boek, zoals ik merk in telefonische en andere gesprekken. Dat geeft de oude burger dan weer moed.
Jan, weer bedankt voor je uitleg, tot mijn verbazing zijn we het ook een keertje wél min of meer ergens over eens. Wat de laatste cijfers betreft: het blijft toch vreemd dat Nederland wel de cijfers publiceert van de bij verdragsgerechtigden ingehouden premies, maar dat het (in de verzekeringsmonitor) geen cijfers geeft voor de bedragen die NL aan de diverse woonlanden vergoedt. Enfin, ik begrijp dat iemand er nu mee bezig is om die alsnog boven tafel te krijgen. Pas dan kunnen we werkelijk beoordelen of NL al dan niet een financieel belang heeft (en hoe groot) bij verdragsgerechtigdheid van naar andere EU-lidstaten geëmigreerde AOWers. Ik ben benieuwd.
Goeiemorgen Jan, opnieuw eindeloos doorgescrold en alle tabellen en grafieken en tabellen aan me voorbij zien vliegen tot ik belandde bij 5.5. Geloof me of niet: ik ben duidelijk dysgrafiekisch, het zegt me (vrijwel) niets. Dus maar weer gelezen. Maar wat moet ik er mee dat sommige generaties méér van de overheid profiteren dan andere, wat veroorzaakt wordt door naoorlogse periode, eindige gasbel en andere toevallige factoren? Wil men daar dan iets tegen doen en wat dan? Sommige mensen profiteren in het leven ook meer van toevallige factoren dan anderen, te beginnen bij de ouders waaruit en het milieu waarin je wordt geboren, er zal nooit gelijkheid bestaan.
Maar goed, laten we aannemen dat “ze” willen proberen om, net als in het leven de ongelijkheid wat terug te brengen. De huidige modekreet is dat we onze problemen vooral niet mogen doorschuiven naar een volgende generatie. Ik vraag me dan af: “Waarom niet?” Dat is zolang als de mensheid bestaat altijd gebeurd. Onze generatie zat ook niet te wachten op nóg een wereldoorlog, maar die erfden we gewoon. En toen die eenmaal voorbij was hebben de mensen in die tijd gewoon aan zichzelf gedacht, ze wilden zich weer herstellen en het beter krijgen. Daar profiteert de volgende generatie dan ook weer van mee. Maar tegenwoordig moeten we dubbel bloeden: ten eerste moeten onze eigen problemen worden opgelost en bovendien moeten we ook nog voorkomen dat de volgende generatie ze gaat krijgen.
Enfin, dit staat voor jou ongetwijfeld bol van de kromme redeneringen, maar het is ook echt allemaal veel te ingewikkeld voor een normaal mens. En al die berekeningen en tabellen en grafieken zijn waarschijnlijk geweldig voer voor statistici en voor ingewijden die iets willen bewijzen, maar er hoeft maar één kinkje in de kabel te komen en dan zijn ze op slag allemaal waardeloos en zakt het hele grafiekenkaartenhuis in elkaar.
Wat voor ons, gepensioneerden in Frankrijk anno nu, van belang is: wij hebben ons hele leven bijgedragen uit solidariteit met de ouderen van toen om hun AOW en ziektekosten te kunnen betalen. Ons werd in het vooruitzicht gesteld, dat eenmaal ook wij aan de beurt zouden komen. Maar nu de tijd daar is eist NL opnieuw dat we solidair zijn, nu met onze eigen leeftijdgenoten in NL, alleen omdat we zijn geëmigreerd. En dat Jan, heb ik maar al te goed begrepen.
“Vergrijzing verdeeld” gedownload. Ik schrok me dood toen ik het aantal bladzijden zag (138). Maar het begon interessant, met dezelfde onderwerpen die Jako hierboven noemt, al zou ik echt niet weten hoe je alle problemen die in de toekomst kunnen opdoemen zou moeten oplossen. Iedere oplossing leidt namelijk tot weer een ander probleem. Helaas belandde ik al gauw in de voor mij onmogelijk te vatten terminologie, grafieken en tabellen die mij tenslotte deden afhaken. Daar ben ik te dom, te lui of allebei voor. Wie wil er in vredesnaam nog in een regering zitten? Of (minister-)president zijn? Vreselijk. Ik zou zeggen: als ze me missen dan ben ik vissen.
Tja, vergelijking van het NL en het franse systeem. Alsof het zo ideaal is, dat veel franse vrouwen die hun hele leven tegen kost en inwoning hebben gezwoegd in dienst van man en kinderen op hun oude dag, als ze alleen zijn komen te staan, geen nagel hebben om aan hun gat te krabben, omdat ze zogenaamd niet hebben gewerkt. Of dat de jonge generatie vrouwen (zoals mijn huisarts), vaak nog met heel kleine kinderen, hele dagen uit werken gaan. Ik heb dat in NL gezien bij jongere collega’s, het gehol, gevlieg en geregel om het hele spul ’s morgens vroeg crecheklaar te krijgen, door weer en wind af te voeren en dan halsoverkop naar je werk. Aan het eind van de werkdag alles weer andersom en ’s avonds uitgeput in een stoel ploffen om weer bij te komen voor de volgende dag. Vrouwen aan het aanrecht ketenen is natuurlijk uit den boze, maar kinderen zouden zeker tot ze naar school gaan, altijd moeten kunnen rekenen op minimaal één ouder thuis, die alle rust en aandacht voor ze heeft.
Kinderen verplicht voor de ouders zorgen, althans bijdragen, ook zoiets. In de generatie van mijn ouders was dat in NL nog verplicht (tot de AOW kwam). Ik herinner me nog levendig de woordenwisselingen en de haat en nijd tussen broers en zusters (en niet te vergeten hun resp. echtgenoten), die elkaar verweten de boel te beduvelen, zodat een ander meer moest betalen. En mijn opa, die ik dan bij de ene tante in z’n leunstoel zag zitten en na een tijdje weer bij een andere.
Nogmaals, macro-economisch zal dat in LDF allemaal wel beter kloppen, hoewel ze daar ook wel eens iets aan hun pensioenstelsel mogen doen, maar menselijk gezien schort er nogal wat aan. En gaat het in Frankrijk beter dan in NL? Of andersom? Welnee, alle economen en politici ten spijt gaat de natuurwet van de economie gewoon z’n eigen gang. Net als in het hele leven: de mens wikt, maar het lot beschikt.
En nu ga ik zometeen de hele avond naar een spannende film zitten kijken en morgenvroeg vertrek ik samen met m’n kinderen naar Marseille voor nieuwe paspoorten. Dan hebben we weer vijf jaar uitstel van de reis naar Parijs. Ik wens jullie een plezierige voortzetting.
