Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
@Cees, lees dit artikeltje eens.
Merkwaardig dat jij denkt dat Fransen lui zijn, ik neem hard werkende Fransen waar en zelfs gepensioneerden zijn heel actief.
Mijn Rijswijkse buurman heeft in Nederland, België en Duitsland en Frankrijk een identiek magazijn en distributiecentrum opgezet en kwam tot de verrassende ontdekking dat de Fransen in 35 uur meer presteerden dan de Duitsers in 40 uur.
Ik schreef nog wat over mijn integratie in het bergdorpje –> https://infofrankrijk.com/forums/topic/voila-de-nieuwe-franse-regering/#post-204987
waar ik tot de conclusie kwam dat ik er ongeveer half bijhoor, ik zit wel in het midden van de gemeenschap, (voor de vakantiehuis eigenaren ben ik een ‘vaste bewoner’), maar ik hoor niet tot de echte kern van bewoners, ik krijg niet alle informatie door die ze met elkaar delen, maar doe wel mee met de feestjes en de verdeling van de houtkap. En dan nemen ze me ook serieus.Zo nu en dan hoor je wat van een oudere bewoner, maar er is ook veel dat niet gedeeld wordt. Ik kijk regelmatig in de vitrine bij het stadhuis waar je bouwproject aanvragen kan inzien, en algemene info, maar dat is redelijk beperkt. Ik ben bang dat het wel eens 20 jaar kan duren voordat de knop omgaat en je er ‘echt’ bijhoort. Er zijn zelfs bewoners die zeggen dat zij ook niet alles te horen krijgen en anderen weer wel…
Hoe kleiner het dorp hoe langer het duurt?Hoe gaat dat bij jullie?
De belemmeringen die ze opwerpen zijn immers in mijn voordeel ivm security….
En dat is hard nodig omdat ze met de beveiliging van hun internetbankieren omgeving ‘slechts’ zo’n 20 jaar achterlopen, niet te vergelijken met de beveiliging die moderne banken gebruiken. Om op orde te komen zullen veel Franse banken een enorme investering moeten doen in automatisering en dat geld willen of kunnen ze kennelijk niet uitgeven.
Ook goed, dan lopen de klanten weg.
Ik hou het saldo op mijn Franse rekening bewust laag omdat ik geen vertrouwen heb ik hun beveiliging (codekaartje). Tot voor kort gebruikten ze nog niet eens een beveiligde verbinding (http ipv https) en kon in principe de hele wereld meekijken wat ik bij mijn bank deed.
Ook al zo’ n fijn verhaal, klantvriendelijk op en top.
Ik sta gelukkig nooit rood maar in de afgelopen 18 jaar stond ik door een fout van mijzelf 2 euro rood !!!!
Er werd mij €8.- aan kosten berekend…….
Zoals gezegd wisseken van bank is ivm aut. afschrijvingen niet handig en ik heb er niet zo’ n vertrouwen in dat alles zonder ellende verloopt als ik wissel zoals de site van InG aangeeft.( reactie bosbess)Banken in Frankrijk zijn middeleeuws.
CA is geen nationale bank maar regionaal.
In La Rochelle was het om te janken, maar hier gaat alles goed.
De eerste aanvaring kreeg ik omdat er een betaling werd gedaan in Loosdrecht, gelijk werd alles geblokkeerd.
Geen probleem, behalve als je bij de peage kom.
Men dacht dat het fraude was.
Nou jah.
Uitgelegd dat dit nog wel eens voorkom, men bleef blokkeren.
Omdat ik geen loonstrookje heb is mijn plafond 350 euro per week.
Nou, moet je een keer naar Leroy gaan, dan ben je daar zo overheen.
Uit ellende een andere rekening geopend.
Toen ik hier kwam was op den duur de rekening aan aanvulling toe, dat doe ik veiligheidshalve met cheques.
Die moest ik komen brengen.
Ja daahaag, dat is zeven uur rijden !
Snel hier (cote roannaise) een andere rekening geopend, men had een factuur nodig van de edf.
Heb ik niet, we hebben het huis net gekocht, ik heb een contract van de edf maar de factuur komt pas over 2 maanden.
Die hebben we toch echt nodig, anders geen rekening.
Zucht.
En toen gebeurde een wonder, want wat is namelijk het geval, ze willen dat je ze belt op een 0800 nummer waar je nimmer wie dan ook aan de lijn krijgt.
Ik wordt gebeld, ik stond rood, en het wonder….. het was een nummer uit de stad, niks 0800.
Of ik even dat probleem op kan lossen.
Ja hoor, hier hebt U een nummer, en ze maakt een afgeproken bedrag over.
Ik was een telefoonnummer rijker.
Toen die nieuwe rekening, ik laat ze de akte zien van de notaris, kijk ik ben eigenaar, net gekocht.
Neehee, factuur edf meneertje, dat staat in onze beleidsregels.
Na 2 maanden kreeg ik een factuur, goddank, we kunnen de heilige edf wel een plaats naast het jezusbeeld geven.
Hier gaat alles beter, ik kan over de hele wereld betalen met internet, kan reizen zoveel als ik wil, en uitgeven zoveel als ik wil als ik maar niet rood kom te staan.
Ze boden me zelf aan die rekening in La Rochelle te sluiten, dan hevelen ze alles gewoon over zei de mejufrouw vriendelijk.
Dat was in december, het is haar nog steeds niet gelukt.
Dus schijnbaar is het zelfs tussen hun onderling nog erger dan tussen klant en CA.
Advies, ga een keer rood, dan bellen ze je van hun kantoor en heb je een nummer.
Lekker handig is dat.
Daarna kun je gewoon met je kaart in de hand op afstand betalen, waar ook ter wereld.Cees.
De vele automatische incasso’ s weerhouden me tot nu toe van verandering van bank.
Men is behoorlijk arrogant en het zint ze niet erg dat ik dwars lig.
De belemmeringen die ze opwerpen zijn immers in mijn voordeel ivm security….Hallo Harry,
Ik had een hilarische ervaring met verzekeraar Amaguiz, een dochter van Groupama. Sinds drie jaar kun je je eigen gegevens invullen en dan een automatische overschrijving mogelijk maken ten laste van je eigen bankrekening. Destijds heb ik de IBAN van mijn Postbankrekening ingevuld. Dat werd door het systeem geweigerd. Reden? Een buitenlandse IBAN!
Gebeld naar Amaguiz en het probleem voorgelegd en ook gevraagd om een IBAN van Amaguiz zodat ik het geld zelf zou kunnen overmaken. Dat mijn IBAN werd geweigerd was logisch, aldus degene die mijn vraag beantwoordde, want geen Franse rekening. En een IBAN van Amaguiz kon ze niet achterhalen. Uiteindelijk was het advies: Zoekt u maar een andere verzekeraar.
Een Franse vriend van ons heeft toen de premie maar betaald. Het jaar daarop bleek Amaguiz er een automatische overschrijving ten laste van onze vriend van gemaakt te hebben. Dit jaar woont hij in Washington, maar Amaguiz schrijft nog immer keurig af. Invoer, tot drie maal toe, van mijn eigen gegevens heeft niet mogen baten.
Kortom, we hebben nog wel even te gaan.
Overigens heb ik omwille van ontbrekende service en middeleeuws bankieren van de CA mijn rekening alweer een achttal jaren geleden opgezegd. Kostte me drie maanden en twee bezoeken aan de bank.Jeroen B 62
Ik kan wel enige synergie ontdekken in het reizen door de woestijn en het reizen over de zeeën.
Je kan letterlijk alle kanten op, maar het lijkt wel of ieder schip en elk kameel zijn doel heel zuiver voor zich heeft liggen. De koers is bepaald. Het mooie van zwerven is dat je dat doel minder omlijnd hebt, maar iets directer inspeelt op gevoel, op intuïtie. Zo kom je op plaatsen en ontmoet je mensen die je verrassen.Frankrijk heeft veel te bieden, maar het duurt een tijdje voordat je beseft wat de plaatselijke codes zijn, de manier van omgang, en dat de locals je laten zien waar ze voor staan, hulpvaardigheid is er meestal wel, maar inschatten van politieke voorkeur is al een stuk lastiger. Voor de bergboer is de EU belangrijk zodra er geld zijn portemonnee instroomt, maar ze hebben het liever cash, en ze stemmen tegen.
Ik woon hier niet om te flierefluiten met een glaasje rose, maar had een plan met een pand en voer dat gestaag, en continue uit. Zo draag ik ook bij aan het dorpsbehoud, en anders dan de maison secondair bezitters, ben ik er ook in een barre winter.
Vanuit mijn kant bezien is het aangeboden Franse beeld en leefverwachtingen anders dan die vanuit de buitenstaander. Je zit er wel midden in, maar hoort niet tot de ‘innercircle’, en zeker niet tot de clan van het geïsoleerde dorp. Je doet half mee, maar bent wel afhankelijk van je medebewoners.
Het is soms wat lastig om onderscheid te maken tussen het een en de ander, als ook enige vorm van overleg wegblijft, is het soms raadselachtig waarom sommige dingen plaatsvinden. Of waarom je er buiten wordt gehouden. Iedereen weet dat de weg opengebroken gaat worden, maar jij niet, dat soort dingen. Dat is lokale politiek. Denken ze dat het voor mij niet belangrijk is? Maar ik glimlach om dat soort momenten, ik ben veel vriendelijker dan menig stugge bergbewoner, en maak ook geen geheim van mijn politieke kleur.
Pas als mijn hond wordt aangereden en niemand zich meldt ben ik alle staten. Dan zie je het water zich scheiden, voor een boer is een hond minder dan een koe, maar hij moet wel werken, voor iemand uit het land van de dierenpartij is dat een felle discussie waard. Dan laat ik mijn wens tot intergratie varen, en kom ik op voor mijn belangen.
Ik denk ook niet dat mijn woonomgeving veel aandacht zal krijgen van de nationale politiek, het is couleur locale, die je het beste met wat subsidie tevreden kan houden, als het volk ook hier wegtrekt, ligt die glasvezelkabel (die in 2027 aan moet landen), er vrijwel voor niets, en rukt de boomgrens nog verder op.
Het bewerken van het stugge land en het vreten van de koeien bepalen de dagelijkse agenda, mijn ene buurman heeft er zes, de ander een veelvoud. De seizoenen kan je indelen in de landwerkzaamheden om de cyclus in stand te houden. En zo zwerft en meandert het leven voorbij.Hallo Harry,
Na meer dan 40 jaar bankieren bij banken in Frankrijk heb ik ook de nodige frustraties meegemaakt. Inmiddels bankier ik bij de CA maar daarnaast heb ik inmiddels sinds een jaar goede ervaringen met https://n26.com en overweeg om al mijn dagdagelijkse bankzaken over te hevelen naar deze bank.`De CA zal ik aanhouden voor de cheques en automatische afschrijvingen die al jaren lopen.In een kwartiertje heb je een bankrekening geopend en kun je aan de slag. Vergeleken met het banksysteem in Frankrijk is dit een science fiction-achtige verademing.
https://www.youtube.com/channel/UCgSz2ISD8pguq5MXqU7h-XQDat denk ik toch niet ratatouille.
Ik denk dat reizen een belangrijp begrip zijn voor de rest van je leven.
Ja ik weet het ook, er gaan franse jongeren naar Autralie om daar te backpacken, en de meesten willen niet meer terug naar frankrijk.
Ze krijgen daar een studievisum, hebben een baantje in de avonduren, en betalen hun studie zelf.
Al met al houden ze aan het eind van de maand meer geld over dan in frankrijk.
Maar goed, over reizen en jij denkt dat je afdwaalt.
Het is juist goed om eens goed af te dwalen in je leven, maar dan heb ik het niet over of topic.
Iemand vertelde me eens dat hij ook een sahara reis had gemaakt, mee met een stam.
Hij zei toen met een traantje in de ogen: “dan ben je heel erg miezerig klein”
Ik ben na school in de ofshore terecht gekomen, en daar werk je bijvoorbeeld maanden en dan heb je vier maanden vrij.
Zo heb ik in die periode bijna de hele wereld afgereisd met m’n rugzakkie.
Het maakte niet uit waar je woonde, wij bouwde die platforms en of je nu van amsterdam of van Tokyo vandaan kwam deed er niet toe, als je er maar was.
In Frankrijk is reizen helemaal niet populair.
Als je in Frankrijk een cv laat zien met een gat van een half jaar vraagt de potentiele baas zich op z’n hoofd krabbend af of dat wel verstandig is zo’n knul aan te nemen, stel dat hij weer een jaar wegglipt.
Reizen wordt dus niet als een pluspunt gezien in Frankrijk, terwijl dat in de meeste andere landen wel zo is.
Al mijn opdringerige geduw naar de jeugd toe om eens de rugzak te pakken worden dan ook door zowel de ouders als de leerkrachten fel bestreden.
Ga maar een paar weken naar Martinique of Reunion.
Al onze trouwe franse vrienden en familie zijn mensen die allemaal engels spreken, allemaal internationale jobs hebben, en allemaal meteen zeiden “eindelijk een president die engels spreekt”.
De studenten gingen masaal de straat op met de arbeidswet van El Khomri, meestal opgejuint door de leerkrachten.
Ik had toen een groep bij mij thuis en ik vroeg ze waarom, en ik zei ze dat dankzij die arbeidswet ze tijdelijk in engeland duitsland of elders kunnen werken.
Daar hebben ze die wet namelijk al jaren.
Ik werd door de leiding van de universiteit op de vingers getikt, ik mocht me niet met politiek bemoeien, daar zijn studenten niet voor.
En de leraren dan?
Een week later kreeg ik een schrijven: project afgesloten.
Juist door andere culturen te zien, juist door meer talen te spreken, juist door je zo nu en dan eens heel erg netelig klein te voelen dat je wel janken kan, daar wordt je groot en sterk van.
We hebben een land met softies, ze willen elke avond thuis op de bank zitten, of met hun vrienden in mooie kleertjes en een Iphone op een terrasje de bink uithangen.
Ze hebben niet in de gaten dat er straks harde munten moeten worden verdiend, dat straks de schatkist helemaal leeg is en dan is het gebeurd, op, fini.
Deze softies worden leerkrachten, rechters, advocaten, ministers, ….
Nooit geen reis gemaakt buiten Martinique of Reunion, en die moeten het opnemen tegen die Ôllanders en Duitsters die de wereld afstruinen, net als in die goeie ouwe tijd.
Een klein voorbeeldje is bijvoorbeeld onze oude Chambres d’Hôtes, altijd vol, mensen uit de hele wereld.
Drie andere Chambres d’Hôtes hebben amper een kamer geboekt.
I like to have a room.
Pardon, je ne comprend pas, no anglies pleezzeh.
Verbreed je kennis, kennis maakt macht, en als je elders in de wereld ziet hoe het werkt is de stap naar een nieuwe plank, een hamer en een hand vol spijkers heel dichtbij.Ps, Als ik minister was zou ik al die vluchtelingen op een bus naar de Auvergne brengen, banden lek prikken en laat ze maar gaan.
Moet jij eens zien hoe snel daar de boel weer bloeit.Cees.
Ja, maar zo’n ‘ik doe het even’ jongen moet je net in de buurt hebben, een doorpakker of aanpakker.
Die niet alleen die ene plank vastzet, maar meteen het hele huis even inspecteert… ;>)Maar ik kan me voorstellen dat die kibboetsperiode ook een romantische, genoegelijke tijd is geweest.
Enkele tientallen jaren geleden hoorde ik ook van die verhalen over de kibboets, hard werken op het land, maar in de avond gezellig samen met prachtige mensen.Mijn eerste avontuur ging niet zo ver, maar ik maakte een reis door Marokko, ik sta nog te trillen van opwinding als ik aan die tijd terugdenk, wat was dat een enerverende ervaring! Gelukkig had ik ook vrienden in Nederland die verre reizen maakten, een ging zelfs helemaal naar India, en zo konden we verhalen en ervaringen uitwisselen. Dat versterkt de vriendschap alleen maar.
Er is er veel veranderd, maar ook weer niet; jonge mensen maken nu ook verre reizen, zoals naar Australië om te gaan backpacken en beleven het een en ander. Het reizen is iets makkelijker geworden, en een sabbatical periode is een verrijking van je leven.
Maar, ik geef toe dat ik wel wat offtopic gegaan ben met mijn reaktie op je kibboetsleven. Voor de nieuwe Franse regering is er geen tijd voor retraite, er moeten plannen gemaakt worden die plankjes vastmeppen overbodig maken.
Mooi geschreven en vol met waarheden ratatouille.
Toen ik in Israel woonde had ik een huisje in een kibboets.
Nog steeds durf ik te beweren dat dit het meest perfecte leven is wat er bestaat.
Er is geen haast, er is geen competitie, er is een perfect sociaal leven, jaloezie is ver te zoeken, er is tijd om te leren (de beste studenten komen uit kiboetsiem) er is tijd om te ontspannen.
En er was een staatskas die boordevol zat zodat zieken en hulpbehoevende konden worden geholpen.
Iedereen werkte, mijn oude overgroot-tante was 96 en werkte nog altijd elke ochtend op de wasserij.
Opie veegde wat in de koestal en gaf de kalfjes melkpoeder.
Het kon omdat men voor lage kosten (salaris was ongeveer 300 euro per maand voor iedereen hetzelfde) en voor gewone prijzen de melk, tomaten en andere diensten verkocht.
Eigenlijk het tegenovergestelde van de situatie hier : enorme loonkosten tegen verkoopkosten.
Het mooie is dat je tijd en rust hebt.
Ik kan me voorstellen dat jij daar boven in de bergen met de koeien die tegen de heuvels op grazen, de buurman met de zeis, en de was van de buurvrouw aan de straat, dat je daar heerlijk woont, wat een rust en zaligheid.
Maar ik denk ook dat jij wel een goede verzekering hebt, en als je ziek wordt wel ergens wat hebt liggen om eventueel een nieuwe elektrische radiateur kunt laten ophangen omdat het te koud wordt voor jouw oude botten.
Misschien ben je zelfs wel een van die mensen die hun huis in Nederland hebben verkocht voor acht ton cash, in Frankrijk een huisje hebben gekocht voor vijftig duizend, er een tonnetje tegenaan gegooid hebben voor de verbouwing, en de resterende zesenhalf rustig nuttigen en met veel plezier elke dag een roseetje drinken op het terrasje om de hoek.
Wat een zwitserlevengevoel, leven als een god in frankrijk.
Alleen is die god voor het overgrote meerendeel van de fransen ver te zoeken.
Ze moeten knokken om te overleven vaak met een baan die ze helemaal niet leuk vinden, en ze stromen over van de stress.
Natuurlijk kan die lat blijven hangen, en berg de hamer en spijkers maar weer op, maar dan ?
Wie verdient hier de kost ?
Wie zorgt er voor dat die kas gespekt wordt waar ze allemaal uit moeten eten ?
De kiboets bestaat niet meer.
Het is nu een gewoon dorp met bmw’s en dikke toyota’s in de straatjes.
Het grote publieke zwembad is een partycenter, de meeste hebben een eigen zwembad in de tuin.
Het gezamelijke restaurant waar we elke sabat zo veel lol hadden staat leeg.
De kleermakerij zit dicht, de mensen lopen nu in jeans en gucci.
Ze verdienen nu tien keer zoveel, kunnen op vakantie, naar een echt restaurant.
Een paar kiboetsiem bestaan nog, gevoed door het orthodoxe geloof van zowel joden als christenen blijven ze zich koesteren aan hun omheinde dorpje.
Er zal best wel iemand zijn die ze zal helpen als ze dat nodig hebben ooit.
Die wereld van jou veranderd, daar kom je niet omheen.
Het is juist de balans die weer even goed gelegd moet worden van die wereld.
Stel dat er nu een van die jongens opstaat en de hamer pakt, een paar ferme klappen de de klus is geklaard.
Dan hangt de lat weer voor jaren goed, en kan iedereen gezellig door kletsen met een roseetje.Cees.
Het grootste probleem is dat na al die overwegingen de spijker van het verkeerde materiaal is en onjuist op de verkeerde plek wordt geslagen waarna het spel opnieuw begint. Het gewenste eindresultaat komt steeds verder weg te liggen en de timmerman krijgt de schuld.
Jean-Paul Sartre, Michel Foucault, Simone de Beauvoir, Bernard-Henri Lévy.
Er is misschien een reden waarom Fransen eerst denken en dan doen. De juiste maat spijker uitkiezen, uit het assortiment, het enige geschikte model hamer naar voren halen, nadenken en discussiëren over over de hoogte van de plaatsing, het gewicht van de hamerkop inschatten en voorzichtig maar kaarsrecht de spijker de lambrisering inslaan.
Wellicht worden nog overwogen hoe vochtig het hout is, of de spijker van gehard blauwstaal of gegalvaniseerd moet zijn, en de toekomstige mogelijkheid om het ding schadevrij weer te verwijderen. Slapen de kinderen door het hamergeklop heen? De familie, de kinderen zijn altijd in het centrumbeeld van de Fransman.
Dat het allemaal tijd kost, dat het niet efficient is? Belangrijk is of de spijker voor de gezamenlijke lunch, of beter daarna in het hout geslagen kan worden. Het klusje kent toch een zeker risico, dat je beter zonder wijn kan uitvoeren. De centrale vraag dient zich tijdens de lunch al snel aan; waarom moet er eigenlijk een spijker in de lambrisering? Is het niet beter de lat te laten hangen zoals het was? Heeft de kleine beweging van het huis in de voorgaande jaren, nu niet net gezorgd voor deze spanning, die de lat te veel was geworden? Zou de nieuwe spijker niet zorgen voor een verplaatsing van het probleem? Dat de andere lat los laat?
Met een vers stukje brood, worden de resten uit het pannetje kipbouillon bijeengeveegd, over de verte kijkend bedacht hij zich, dat uitzicht een spiegel kan zijn, jij ziet de wereld, en andersom.
Ja dan geef jij het maar een andere naam, ik noem het beestje gewoon werklust.
Ze hebben er geen zin in dat ding terug te leggen, of ze hebben er geen zin in die trap op te zoeken, of ze hebben er geen zin in het de klant comfortabeler te maken zodat die niet struikelt, of ze hebben er geen zin in het aan hun chef te vragen, of ze hebben er geen zin in…….
Als je dat ding bewust daar laat liggen heb je er ergens geen zin in, of dat nu organisatie is of wat dan ook, het blijft geen zin.
Dat kun je de werknemer niet kwamijk nemen, die is zo gemaakt.
Als je voortdurend door een betweterige gekleineerd wordt, dan krijg je vanzelf een instelling van een loonslaaf.
Op school al is eigen initiatief uit den boze, de meester heeft altijd het woord en altijd gelijk.
Een leerling met een beetje eigen initiatief moet dus van goede huize komen wil die daar niet tot z’n knieën afgebrand worden.
Als je geluk hebt ben je behebt met een goed stel hersens, en kun je snel omhoog naar een plek waar je boven een paar andere vogels zit die je kunt onderschijten.
Waar je ook gaat of staat in de franse cultuur, Hiearchie is onvermijdelijk.
Een beetje president heeft een eigen luchthaven of snelweg, een beetje burgemeester heeft een eigen school of straat, en een gendarme mag altijd meer dan jij, jij bent en blijft namelijk een van die onderste vogels.
Is het dan werkelijk zo dat het de schuld is van de opvoeding ?
Nee, net als godsdienst, of maatschappelijke status heb je het recht en de kans het anders te doen.
Gelukkig zijn die mensen er, en ik hoop dat de nieuwe président daar wat aan heeft en er mee om kan gaan.
Iemand zei me eens, we hebben de koning van de troon gestoken maar we hebben er steeds weer een nieuwe voor terug.
Ik ben ooit zo dom geweest mijn volledige naam af te geven, dat was een ernstige fout.
Fransen houden niet van adel en dat lieten ze weten ook.
Ik dacht dat ze dus niet van de standen hielden, iedereen gelijk !
En dat is juist nergens zo averechts als in Frankrijk, je vind nergens zoveel standen als hier.
Alleen laten ze dat niet merken door titles of namen, maar door gedrag.
Ik ben de leraar en ik heb gelijk, ik ben baas en jij hebt te luisteren, ik ben chef en jij luisterd naar mij.
Vorige week kwam ik met mijn C8 bij de decheterie, Stop.
De beveiliger wees naar de voorkant van de auto waar een sticker zit van een zeilboot.
Bedrijfsauto, verboden toegang.
Niet waar, wel waar.
Weet je, je kunt dan die gozer een ongekende knal tegen z’n kop geven, maar hij doet alleen maar wat zijn chef gezegd heeft : als er stickers op een auto zitten zijn het bedrijfsauto’s. Punt.
Ik ga naar huis en zet de doos in onze berlingo zonder stickers, onze bedrijfsauto.
Eenmaal leeg begin ik voorzichtig de discussie, en al snel vlogen de vonken eraf.
Bewijs het maar jongen, ik ga de C8 halen.
Kenteken buldert hij.
Met zijn vinger zoekt hij het papiertje af.
Staat er niet op hé ?
Als ik de sticker eraf haal mag ik er op.
Zucht, ik heb er een zondag over gedaan de zaak te overdenken, tegen m’n principes de sticker eraf halen, of maar toegeven.
‘T deed zeer.
Is dat de schuld van de schoolmeester, zijn ouders, de burgemeester, of zijn chef ?
Heeft die jongen dan helemaal geen capaciteiten om zelf te werken aan zijn eigen toekomst.
Daar heeft hij helemaal geen zin in.
Werklust Bosbess, en ik heb het niet alleen over een hamer of een schop, werklust is er aan werken, er voor gaan.
Gelukkig hebben heel veel fransen voor Macron gekozen die energie uitstraalt, en misschien over vijftig jaar zeggen ze in de wereld : Frankrijk is veranderd toen de jonge président kwam.
Het is toch te zot voor woorden dat je alle landen om je heen ziet floreren, en je krijgt het maar niet voor elkaar.
Spanje en portugal hebben een betere en snellere economische groei dan Frankrijk, hoe is het mogelijk!
Zelfs Jos zal dan glimlachen:-)Cees.
Recente voorbeelden maken weer duidelijk dat de arbeidsethos in Frankrijk bizar is. Twee bedrijven in de Limousin zijn bijna dagelijks in het nieuws omdat ze bijna failliet zijn: een fabriek van reserve auto-onderdelen en een verwerker van vloeibare gassen. Voor beide bedrijven zijn curatoren op zoek naar nieuwe investeerders.
Om nieuwe investeerders te motiveren vernielen de werknemers in het ene bedrijf de machines waarmee onderdelen gemaakt worden en in het andere bedrijf worden gevulde gasflessen opgehangen aan een grote zuurstoftank met de mededeling dat die zal worden opgeblazen.
In Nederland is dat al voldoende aanleiding voor het UWV om een WW uitkering af te wijzen omdat de werknemer niet alles heeft gedaan om aan het werk te blijven. Franse werknemers weigeren zelfs maar te begrijpen dat dit onrechtmatige handelingen zijn, want sancties blijven uit.
Als je wat meer wil begrijpen van de franse werklust moet je het boek eens lezen van Gaël Brulé : Geography of happiness: a comparative exploration of the case of France.
Jij kijkt met jouw ogen en ziet wat je ziet, meer niet.
Al heel lang buigen mensen zich over de verschillen tussen het ene en het andere land, om te begrijpen waarom en hoe.
In Brussel wordt door de universiteit vaak dagen georganiseerd met lezingen.
Dit doen ze vooral voor het bedrijfsleven om uit te leggen welke verschillen er spelen en hoe er mee om te gaan.
Brulé zelf heeft onderandere onderzocht waarom twee vestigingen van één en het zelfde bedrijf, de een in Nederland, de ander in Frankrijk.
Nederland draait goed, Frankrijk hobbelt maar wat.
Hoe kan dat.
Ik zit over twee weken weer een week in Brussel en hoop weer een seminar bij te wonen.
De Amerikanen hebben een groot deel van Alstom gekocht, en al jaren gaan de geruchten rond dat in Aytré (bij La Rochelle) Alstom aan een zijde draadje hangt, en wellicht is het over een paar jaar echt gedaan.
Iedereen haalt zijn schouders op, niemand die er een stap harder voor loopt.
In plaats van zorgen dat de werkplaats rendabel blijft gooien ze er gewoon weer een stakingkje tegen aan:-)
En als Europa niet snel de regels goed uitvoert dan kun je Airbus over een paar jaar ook op je buik schrijven.
Ik kom uit een tijd dat alles wat chinees was, was bagger, en alles wat uit polen kwam was om te janken.
Wij lieten stalen casco’s van jachten in polen bouwen, en eenmaal in Holland zonken ze van al de gaten die erin zaten.
Tegenwoordig gaan de auto’s van de chinezen prijstechnisch langer mee dan de europeanen, en zijn de polen zo wijs geworden dat veel bedrijven liever daar dan in Frankrijk zitten.
Als de franse werklust dus niet snel veranderd zal straks iedereen een basisinkomen hebben, maar dan verplicht, ook wel chômage genaamd.Cees.
In retrospectief,
Daar waar we nu vanaf willen, fossiele brandstof als kolen en zware staal industrie, dat was ooit de reden om te beginnen met de samenwerking in Europa. Een spijtig begin. Want even later was het juist de aanpak van grensoverschrijdende verontreiniging, die de bevolking klaar maakte voor een intensivering van die samenwerking.
De Noorse fjorden waren zwaar verzuurt, maar er was daar geen industrie. Die verzuring was met de wind uit verre, zwaar geïndustrialiseerde gebieden, aan komen zeilen. Het begrip ‘de vervuiler betaald’ was een EU stap die de rekening neerlegde bij de oorzaak. Door daar mee in te stemmen, zagen deelnemers af van korte termijn winst, en blikte men naar een gezamenlijke toekomst. Die moedige stap was belangrijk.
1989, hakkende, uitzinnige mensen op een muur, het begin van een economische boost voor Duitsland, het grote investeren in eigen land was begonnen, de regels voor arbeid en sociale constructies werden in de was gezet, met het arme oosten als remmende factor op hoge looneisen.
Bij de omzetting van D-Mark naar Euro, deed Duitsland goede zaken, Nederland gaf een aantal procenten weg, en Frankrijk had zo weinig vertrouwen in de adoptie van de munt, dat ook vandaag nog, de prijzen in Euro en in Franc worden weergegeven.
Het wantrouwen van de gemiddelde Fransman over het nieuwe was blijkbaar goed ingeschat door het minsterie. Maar ook door de gewone Frans mens, want na een hard leven zonder schulden, werd de bevolking geraakt door de criminelen in de wereldwijde leenindustrie. De leenindustrie waar Duitsland binnen de EU de grootste crediteur was geworden. De EU pandjesbaas. De economische crisis in 2009, Ierland, Portugal, Cyprus Griekenland, slechte banken in Italie, en Spanje. De rente inkomsten van de Duitse pandjesbazen stonden onder druk.
Vandaar de redelijkheid in het betoog van Macron, om te herinvesteren in de EU, (hij bedoelt Frankrijk), een verschuiving te laten plaats vinden van risico en opbrengst en macht, die veel meer een gezamenlijke visie draagt dan de verrijking van de grootste economie in de groep. Het is tijd geworden voor de pandjesbaas en haar vazallen de afschrijvingen te versnellen, of het achterstallige onderhoud aan te pakken.
Herdefinieer volledig de kolen- en staal afspraken, verschuif de panelen voor het milieu, vereenvoudig de samenwerking en investeringen.
De redelijkheid van het links nog rechts, conservatief nog progressief, is geborgen in staalblauwe ogen.Bonjour,
Eigenlijk is het in de grond heel eenvoudig. De Fransen willen gewoon alles. Een maximaal 35-urige werkweek, keuze uit veel leuke goedbetaalde banen waar je niet te moe van wordt, uiterlijk met 55 jaar met pensioen, universele gezondheidszorg, gesubsidieerd wonen, een goede lunch met prima wijn, 6 weken vakantie, elke maand een bijzondere feestdag, gratis universitaire studie, maximumprijzen voor stokbrood en koffie, door werkgevers vergoede verzekeringen tegen alles, betaald verlof voor bezoek aan dokter en minnares, hogesnelheidstreinen en autoroutes naar Parijs (en nergens anders), lagere belastingen, de baas zijn van Europa en Frans als wereldtaal.
Macron heeft laten doorschemeren dat ze daarin hun zin gaan krijgen. Zodra duidelijk wordt dat dat niet gaat gebeuren, gaat zijn populariteit dezelfde kant op als die van Hollande. Ik voorspel dat hij maximaal 1 termijn vol maakt en dan nét als Hollande exit stage left gaat. Wellicht zelfs met nóg lagere waarderingspercentages. Terwijl de bevolking dan nóg gefrustreerder zal zijn dan ze nu al is omdat ze zich wéér voor een karretje hebben laten spannen.
Ondertussen gaat de rot in de constructie onder de verse laag Macronverf onverbiddelijk verder.
En begin me alsjeblieft niet wéér over dat basisinkomen, dat idee was volgens mij hier al grondig afgeserveerd. Daar heeft Macron dan weer wél gelijk in.
Salutations, Jos
Inmiddels heeft Joyne de eerste nieuwsbrief uit laten gaan met wat meer informatie:
——————————————–Joyne lanceert in Juli 2017
Eerder dit jaar kondigden wij aan om JOYNE medio april 2017 te zullen lanceren. Door enkele externe factoren bleek dit niet haalbaar te zijn en waren wij helaas genoodzaakt om de lancering uit te stellen.
Het lange wachten wordt echter beloond want inmiddels hebben wij goed nieuws te melden! Vanaf nu zullen wij u regelmatig informeren over de voortgang en verdere introductie van JOYNE.
LANCEERDATUM JOYNE
Met het gehele JOYNE team wordt hard gewerkt om JOYNE, als aanbieder van betaalbare satelliettelevisie in juli 2017 te lanceren! Inmiddels wordt het technische satellietnetwerk gerealiseerd en zijn de onderhandelingen met de diverse zendgemachtigden afgerond. Wij verwachten eind juni / begin juli 2017 meer te kunnen vertellen over de tv-pakketten die JOYNE zal gaan aanbieden.
JOYNE kiest voor Eutelsat 9 graden oost
De afgelopen weken stonden in het teken van het maken van de juiste keuze ten aanzien van een satellietplatform. De keuze voor Eutelsat vloeit ondermeer voort uit de behoefte van de consument, als het gaat om televisiekijken via de satelliet.
De positie van de Eutelsat 9B satelliet, op 9 graden Oost, biedt voor u als tv-kijker vele voordelen. Deze allernieuwste satelliet binnen de omvangrijke vloot van Eutelsat satellieten is in januari 2016 gelanceerd. Hierdoor is JOYNE verzekerd voor de toekomst van deze positie!De Eutelsat 9B satelliet is krachtiger waardoor de kwaliteit van zenden op een hoog niveau ligt. Dit heeft ondermeer voor de TV kijker als voordeel dat er in het geval van extreme weersomstandigheden minder storingen voor zullen komen!
Voor TV kijkers die reizen met bijvoorbeeld caravan of camper is het enorme bereik van deze satelliet een groot pluspunt. De “footprint” (reikwijdte waarbinnen de satelliet kan worden ontvangen) loopt maar liefst van het uiterste noorden van Scandinavië tot in Noord Afrika in het zuiden! Dit betekent bijvoorbeeld dat JOYNE in Portugal is te ontvangen met een 65cm schotel. Wilt u JOYNE in Nederland ontvangen dan is een schotel van slechts 45cm al voldoende!Dealernetwerk JOYNE
Op dit moment worden onze producten onder de aandacht gebracht bij de dealers. Zij zullen u graag informeren over de mogelijkheden en u vanaf begin juli van alle JOYNE informatie voorzien. Inmiddels zijn er al meer dan 100 verkooppunten! Mocht u eerder informatie wensen dan kunt u terecht bij uw bestaande of bekende dealer(s) van satellietproducten. Zij kunnen u nu al vertellen over de voordelen van JOYNE satelliettelevisie!
———————————–
Bron: Joyne Nieuwsbrief 18-05-2017
Bossbes, ik heb geen zin om die hele discussie weer op te halen want je wilt het gewoon niet weten.
Ook toen zei je steeds ben het er niet mee eens.
Wat je ziet Bosbess zijn mensen die moeten werken omdat ze anders niks hebben.
56% contrainte nécessaire pour subvenir à ses besoins, staat er in een raport.
Maar jij ziet nog steeds die mensen werken dus houden ze van werken.
Nee lieve, als ze de kans zien om « les besoins » te betalen met geld dat ze gratis krijgen leggen ze er geheit het bijltje bij neer.Cees.
Waarom is volledige werkgelegenheid een illusie?
Nederland is er bijna, Duitsland ook en zelfs bij de Britten kan de werkloosheid nauwelijks nog lager. Volledige werkgelegenheid is helemaal geen illusie, maar je moet wel de juiste omstandigheden creëren en een goede arbeidsmoraal.
En daar ben ik het met Cees eens: internationaal gezien staat Frankrijk er slecht voor: Gemiddeld werken Franse arbeiders vergeleken met omliggende landen erg weinig. Dit wordt veroorzaakt door de korte werkweek, het hoge verzuim, de hoeveelheid vrije dagen en extreem veel stakingsdagen en de lage pensioenleeftijd. En dan ook nog eens één van de hoogste arbeidskosten. Ja, dan is volledige werkgelegenheid een illusie: wie wil er nou in zo’n land een fabriek plaatsen?Argwaan is soms een goed ding, Hari. Maar soms niet nodig.
Je moet niemand in de politiek geloven op zijn mooie blauwe ogen. Ook Macron niet. Of zijn positieve houding c.q. eerste toespraak ten opzichte van Europa.Een samenwerkend Europa lijkt soms ook ver weg, zeker als je ziet hoe de onderlinge tolerantie in praktiserend opzicht aanwezig is op gebieden waarin men elkaar zou moeten weten te vinden. Noem de thema’s.
Samenwerking en uitwisseling op het gebied van cultuur is meestal een stap die men snel vooruit zet, maar zodra er besprekingen zijn ten koste van de soevereiniteit, worden vaak oude stellingen ingenomen. Letterlijk, daar, waar de soldatenlaarzen in de modder bleven steken, en de gure winter de situatie bevroor.
Bij de nieuwe lente zakt de Europese vlag dan al snel de modder in, de nationale klassieke beschermingsmechanismes worden weer in stelling gebracht.
Samenwerken? Je staat soms verbaasd over de agressie. En toch weten ze dat het de enige manier is om op termijn in de veranderende wereldorde een rol te spelen en hun waardes, mores, maar ook economische posities te beschermen.
Er zijn vele gevaren voor een vredelievende welvarende omgeving, die beter en efficiënter, kunnen worden geadresseerd bij een vertrouwde samenwerking. Maar daar begint het wel, vertrouwen. De discussie raakt soms verhit, en emoties nemen het over, voor een evenwichtige beslissing is dat geen goede zaak.
Zodra echter de koelte en het overzicht weer terugkomt, is er nog veel werk te doen. En dat nieuwe inzicht kan ook een herverdeling en investering betekenen in de samenwerking. En dus de nobele moed te hebben in het het dirigeren van macht, afstand te nemen van korte termijn bezit, en deels van soevereiniteit. Om uiteindelijk sterker te staan, rijker te worden, welvarender, veiliger en zekerder.
Maar de de koppige vos is zo ver nog niet. De klassieke paden moeten in perkament worden beschreven. Niet in Tweets.’Om de kracht van het anker te voelen moet men de storm trotseren’.
Bosbess, Macron mag (en kan) dat niet zeggen, maar ik wel.
Ik heb het ook al eerder gezegd: als je in Frankrijk een basis-inkomen instelt gaat een grote groep fransmensen er lekker van profiteren.
Een basis-inkomen kan werken, maar niet met de mentalitiet van de fransen die een broertje dood hebben aan werken.
Een hele grote groep mensen die tegen Macron zijn hebben als belangrijke rede dat Macron de mensen (en zij denken dat ze dat dan verplicht zijn) meer dan 35 uur wil laten werken.Cees.
Inderdaad een overdaad aan ministeries. Naar mijn smaak zou een regering efficiënter werken als er naast een ministerie van Algemene+Buitenlandse zaken slechts 7 andere ministeries zouden zijn met ieder 2 tot 4 staatsecretarissen: 4 voor de kerntaken: Defensie, Veiligheid+Justitie, Financiën, Infrastructuur+Economie+Milieu en 3 voor de leuke dingen: Onderwijs+Cultuur, Sociale zaken+Werkgelegenheid, Welzijn+Gezondheid+Sport.
Dat zou veel discussies vanuit de ministerraad verplaatsen naar overleg binnen de ministeries tussen de betrokken staatssecretarissen en dat lijkt mij vruchtbaarder.Overigens als je iedereen een basisinkomen van 777 euro geeft kun je Sociale zaken+Werkgelegenheid ook opheffen.
realistisch en filosofisch, maar niet hoopvol.
Zeker in de politiek geldt: als draagt de vos een gouden ring het is en blijft een onbetrouwbaar ding.
Verder Chapeau Rata.‘Gooi de luiken open, de frisse wereld tegemoet, het is over! Maak je niet ongerust.’
Vermoeid blikte je naar buiten, verdoofd door de verloren tijd, en je waakzaamheid, -die je liet varen-, viel meteen in een diepe slaap.
Zo kwetsbaar was je, in het vertrouwen te zijn ontkomen aan een grauwe beklemmende lucht. Maar achter het gordijn, iets na de luiken, bijna aaneengesmolten met de angst van toen, groeide een onraad, die groter was, dan je ooit in de nacht ervoor had kunnen voorstellen.
Het was pas net begonnen.
