Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Even een vraagje: wat betekent ‘Frans-wettelijk verzekerd is tegen ziektekosten’?
Ik ben sinds 1996 niet meer ingezetene van NL en sinds die tijd ook niet meer verzekerd in NL tegen zieketekosten.
Van 1996-2003 woonachtig te VK en daar verzekerd via de NHS.
Vanaf 2003 woonachtig in FR en al snel een Carte Vitale vanwege betaald werk in FR in de periode 2003/4. Die CV behouden omdat ik nog een tijdje een uitkering kreeg en vanaf 2007 via mijn echtgenote, die hier in FR betaald werk heeft. We ziiten bij de CPAM, met de complémentaire bij een mutuelle.
Maakt dat mij/ons ‘Frans-wettelijk verzekerd is tegen ziektekosten’?@leonard
Zoals gezegd, m.i. dient iemand die in Frankrijk woont en op wie krachtens die titel II vo883/2004 de Franse sz-wetgeving van toepassing is (hier door mij verondersteld) en die bovendien Frans-wettelijk verzekerd is tegen ziektekosten (hier door u gesteld) op grond van de CdelaSS Franse sociale heffingen over zijn inkomsten af te dragen. Dan doet niet meer terzake of die “lijfrente-uitkering” nu arbeidsvervangende inkomsten (revenu de remplacement) of vermogensinkomsten (revenu patrimoine)betreft.
Op het belastingverdrag met Nederland kan geen beroep worden gedaan omdat dit materieel niet betrekking heeft op (Franse of Nederlandse) sociale heffingen, slechts op inkomstenbelasting.Bedankt voor deze toelichting, heer Voogd.
U beschrijft in uw reactie hoe om dient te worden gegaan met een uitkering uit een stamrecht-bv. Echter, dit draadje begon met een vraag over lijfrenten. Belasting over lijfrenten worden volgens het belastingverdrag geheven in het woonland. Echter in het voorbeeld hier vond de Belastingdienst in Nederland het kennelijk gewenst belasting in Nederland te heffen, omdat er sprake is van een uitkering gebaseerd op een ontslagvergoeding. In mijn eerste reactie heb ik de link gemaakt met een uitkering uit een stamrecht-bv.De vraag was/is of de vraagsteller over deze “lijfrente”-uitkering in Frankrijk sociale premies moet afdragen zoals dat bij een uitkering uit een stamrecht-bv het geval is (ervan uitgaande dat de ontvanger in Frankrijk wettelijk verzekerd is tegen ziektekosten). Zijn adviseur ontkent dit.
Ik ben het grotendeels eens met Rob van Schijndel en Theodora Besse.
Er dient onderscheid te worden gemaakt tussen de heffing van inkomstenbelasting en de sociale heffingen. Wat Frankrijk betreft is dat voor ib geregeld in de Code Generale d’ Impot, en voor de CSG (ik laat andere sociale heffingen even buiten beschouwing mar ten principale geldt daarvoor soortgelijks) in de Code de la Securite Sociale.
1. Inkomstenbelasting. Dat wordt voor Frankrijk dus beheerst door de CdI , maar voorrang heeft het Frans-Ned belastingverdrag. Dat wijst heffing van bedoelde stamrechtuitkeringen toe aan de bronstaat (Ndl) nu naar Nederlands recht het om inkomsten uit niet-zelfstandige arbeid gaat (*art. 15 van het verdrag). Frankrijk mag zijn eigen definitie toepassen, maar moet wel contextueel duiden, dwz naar internationaal gebruik waarbij het OESO modelverdrag maatgevend is. Dat wijst niet in de richting van kwalificering van die stamrechten als lijfrente , als Frankrijk dat al zou willen, maar naar de Nederlandse interpretatie. Zou Frankrijk toch de stamrecht-inkomsten kunnen kwalificeren als lijfrente dan zou Frankrijk ook mogen heffen: dan dus dubbele belastingheffing over dezelfde inkomsten. Maar het lijkt me onwaarschijnlijk. N.B. Ik zie daarbij verder af van de mogelijkheid dat de looninkomsten waaruit de stamrechten voortvloeien geheel of ten dele in Frankrijk zijn verworven en niet in Nederland. Dan wordt het nog wat gecompliceerder.
2. Heffing CSG. Daarop is het Ndl-FR belastingverdrag niet van toepassing, wel Vo883/2004 en naar Frans recht de CdelaSS.
a. Over inkomsten uit arbeid en arbeid vervangende inkomsten mag Frankrijk heffen indien men naar Franse wetgeving verzekerd is tegen ziektekosten, aldus de CdelaSS; en dat is in lijn met het EHvJ arrest De Ruyter dat stelt dat niet geheven mag worden indien de sz-wetgeving van een andere lidstaat (dan Frankrijk) op grond van titel II van Vo883/2004 van toepassing is. Aannemelijk is dat het hier om arbeid vervangende inkomsten gaat (waarbij de kwalificering onder de Cdela SS door Frankrijk m.i. niet zal afwijken van die onder de CdI).
b. Mocht Frankrijk de stamrechtuitkeringen toch als lijfrenten kwalificeren dan stelt de CdelSS deze als grondslag voor CSG heffing (onder revenu patrimoine), ongeacht waar betrokkene wettelijk sociaal en tegen ziektekosten verzekerd is. Dit is als gevolg van in 2016 in de CdelaSS ingevoerde reparatiewetgeving. Ik acht die Franse reparatiewetgeving echter niet deugdelijk voor het beoogde doel, en dus de CSG-heffing dan nog steeds in strijd met het arrest De Ruyter. Op dit onderwerp loopt thans een (vooronderzoek voor) een infractieprocedure door de EC tegen Frankrijk. Mevr. Schmid van het Franse parlement is zeer betrokken bij die procedure. M.i. mag Frankrijk dus ook dan slechts heffen indien men tegen ziektekosten wettelijk verzekerd is onder het Franse stelsel (eventueel de PUMA).Merk voorts op dat de stamrechtuitkeringen geen titel vormen voor wettelijk pensioen op grond waarvan men verdragsgerechtigd kan worden. Wie dergelijke inkomsten geniet heeft geen inkomsten uit arbeid of wettelijk pensioen (art. 23 t/m 25 Vo883/2004) naar definitie van Vo883/2004 en kan dus geen S1/E121 aanvragen bij het CAK terwille van verdragsgerechtigdheid ten laste van Nederland (en het eventueel willen vermijden van CSG heffing). Er is dan in feite sprake van een vroeggepensioneerde.
Uit het bovenstaande blijkt dat voor de CSG heffing cruciaal is of men wel of niet Frans-verzekerd is tegen ziektekosten.
Ja Cees,
dan had ik het fout begrepen.
Het voorstel zoals je het nu uitlegt lijkt me OK.
Kachels moeilijk verhuizen? Dat ding is toch ook eens het huis in gekomen!Nee nee, dan heb ik het slecht uitgelegd.
In het huis in Renaison staat een gewone water cv, merk Geminox, bouwjaar 2008, maar daar zit geen warmwater voorziening aan en moeten we de electrische boiler gebruiken.
In het huis in Pouilly staat deze verschrikkeleijke hetelucht blazer.
Ik denk er dan aan om die kachel uit Renaison in Pouilly neer te zetten en er radiators aan leggen.
Dan zetten we in Renaison de nieuwste cv maar dan mét warmwater voorziening.
Deze geminox is 30.5 Kw.
Kan dat?
DAn investeer ik in ons nieuwe huis en heb ik toch een betere kachel in het huis om te verhuren.
Of kun je die kachels moeilijk verhuizen?Cees.
Het probleem met het invullen van het formulier is een gevolg van het op twee manieren kijken naar de lijfrente, m.a.w. een gevolg van de inconsequentie die ik eerder noemde.
Genoemde lijfrente kan gezien worden als een normale lijfrente, dus belast in Frankrijk (volgens belastingverdrag) met heffingen in het kader van CSG/CRDS (volgens Frankrijk een vorm van belasting, want het gaat dan om inkomen uit kapitaal). De bedragen worden dan op formulier 2047 ingevuld bij rubrieken 1 en 9. In dit geval zou Nederland geen belasting mogen heffen (anders dan nu het geval is).
De lijfrente kan ook gezien worden als vervangend salaris, zoals de Nederlandse belastingdienst doet. In dat geval wordt er dus belasting geheven in Nederland en mag Frankrijk premies CSG/CRDS heffen (want volgens Frankrijk zijn dergelijke heffingen over salarissen/pensioenen gewone sociale premies en geen belasting). De aangifte in Frankrijk wordt in dit geval ingevuld zoals ik heb aangegeven in mijn reactie van 20 april.De door u geraadpleegde adviseur wil kennelijk de lijfrente door de Nederlandse belastingdienst laten zien als vervangend salaris en door de Franse belastingdienst als een gewone lijfrente. Het lijkt me dat de Franse belastingdienst dan ook Franse belastingen zou willen heffen (zoals gebruikelijk voor normale lijfrenten), hetgeen dan weer leidt tot ongewenste dubbele belastingheffing. Zie hier nogmaals de inconsequentie.
Ben benieuwd hoe belastingdeskundigen aankijken tegen deze redenatie.
Ik kan uw redenering gedeeltelijk volgen, maar als je die doortrekt en dan kijkt waar je de uitkering moet invullen kom je, volgens het belastingkantoor in Foix, bij Rubrique 9 van formulier 2047. Echter daar staat:
“Indiquez ci-dessous le montant des revenus d’activité et de remplacement déjà déclarés aux rubriques 1 et 5 (sans déduction de l’impôt payé à l’étranger) qui sont imposables aux contributions sociales en France (CSG, CRDS et CASA pour certaines pensions et allocations de préretraite). Reportez ensuite ces revenus au cadre 8 de la déclaration no 2042 C.”
Maar onder Rubriques 1 et 5 is er niks in te vullen, want de uitkering is niet imposable en France – daarom is die onder 1AC van 2042C ingevuld.PS: ik ben ook geenszins een financieel deskundige
Cees,
ik heb geen ervaring met een hete-lucht-chaudière voor warmwater.
En behalve dat lijkt me het herinstalleren van een slecht presterende ketel in het andere huis geen goed idee.De adviseur van Strawbale meldde: “ECHTER omdat de belastingheffing van jou is toegewezen aan NL, valt deze niet onder de heffing van de prélèvements sociaux.” Met als gevolg, dat er in Frankrijk geen heffingen tbv CSG/CRDS hoeven te worden betaald.
Ik begrijp zijn redenering, maar volgens mij zit er iets inconsequents in. Door de belastingheffing toe te wijzen aan NL geeft de belastingdienst in NL (en kennelijk ook in FR/) aan, dat er sprake is van een soort vervangend salaris (salaire remplaçant, weliswaar in de vorm van een lijfrente). Kennelijk is er hier geen sprake van inkomen uit kapitaal, maar van een vorm van salaris. Over dat salaris mag Frankrijk gewoon sociale premies heffen. Anders dan bij inkomen over kapitaal gaat het bij salaris bij heffingen tbv CSG/CRDS om “echte” sociale premies en niet om een bijzondere vorm van belasting.
Het gaat er hier dus om of er sprake is van inkomen uit kapitaal of van een (vervangend) salaris. Kennelijk heeft NL (en ook FR?) gekozen voor dat laatste. Met alle consequenties van dien, lijkt me. Inclusief heffing CSG/CRDS.Maar nogmaals, ik ben geen belastingspecialist, ik probeer alleen redeneringen consequent te volgen.
Bezoek aan Belastingkantoor in Foix (09) leverde slechts de indruk op dat de goede man het niet (zeker) wist. Mijn financieel adviseur antwoordde echter:
“Mbt de prélèvements sociaux, (IS EEN BELASTING, GEEN SOCIALE PREMIE), deze betaal je alleen over inkomen uit kaptiaal zoals bijv. huurinkomsten, rentes, dividenden, maar ook lijfrente uitkeringen. ECHTER omdat de belastingheffing van jou is toegewezen aan NL, valt deze niet onder de heffing van de prélèvements sociaux. Dat zou alleen het geval zijn geweest indien de belastingheffing van de lijfrente (stamrecht) aan FR toegewezen zou zijn geweest. Maar dat is hier dus niet het geval.”
Kortom: netto uitkering onder 1AC en verder niets invullen.
Tijdje naar gezocht maar de meeste haden geen opvangbak. Die dat wel hadden, waren behoorlijk prijzig, vanaf zo’n 6000€ nieuw.
Tenslotte een tweedehands Gianni Ferrari TG200 gekocht van 12 jaar oud voor 3.500€. Balkbreedte 120cm met 3 messen. Een waar genot. Dieselmotor, goede vering en uitstekende resultaten. Opvangbak die hydraulisch omhoog gaat om te legen.
Moraal: tweedehandse echte kwaliteit kan lonen.Dank je Christian, daar heb ik wat aan.
We willen het huis houden als belegging, de bank is al lang geen interesante optie meer.
Maar om ene huis compleet te verbouwen is ook geen optie, dan is verkoop beter en het geld ergens anders in steken.
In dit huis is geen gasaansluiting, maar het ligt geloof ik wel in de straat.
Ik wil op een zo’n goedkoop mogelijke manier dit huis verwarmen zonder dat lawaaiding.
Wat ik zou kunnen doen is de chaudiere in ons toekomstige huis hier plaatsen en daar een nieuwe plaatsen met de laatste technische snufjes.
Zou dat wat zijn?
Wij hebben in ons toekomstige huis namelijk geen warm water van de kachel maar van een electrische boiler.
Hier hebben we net voor mama overleed een nieuwe elektrische boiler opgehangen.
Ik vind net de details:
Geminox FCX 30. bouwjaar 2008.
30.5 Kw.
Ik denk dat het een hoog tempartuur systeem is met van die oude radiatoren bouwjaar 1975.
Vloerverwarming in de salon.
Wat denk jij Christian, suggesties en ideeën?
Hoelang leeft zo’n chaudiere eigenlijk?Cees.
Cees,
reeds in mijn colleges HLK (= Heizung, Lüftung, Klimatechnik) in de jaren ’50 heb ik geleerd dat heteluchtverwarming om fysiologische redenen de meest onbevredigende verwarming is. De als zo aangenaam ervaren straling blijft in de stookruimte, de woonvertrekken worden alleen door convectie verwarmd, en die zorgt voor veel stofverplaatsing. En ook geluiden zijn nooit te vermijden; de brandergeluiden komen gewoon door de heetluchtkanalen mee, en als deze niet goed gelegd zijn ontstaan ook daar weer geluiden.
Dus helemaal wat jouw ervaringen zijn, vreselijk.
Je vraagt of het mogelijk is dit systeem gedeeltelijk of helemaal te vervangen. Mijn antwoord is: helemaal vervangen! Want een heteluchtketel is compleet anders opgebouwd dan een warmwaterketel, men kan er geen radiatoren aan koppelen. Als jullie gas hebben dan is een moderne hoogrendement-gasketel een fluitje van een cent.
Ideaal zou het natuurlijk zijn dan ook vloerverwarming aan te leggen, de meest aangename verwarming die er bestaat. Maar dat is een kwestie van de situatie ter plaatse en jullie budget.
Sterkte met jullie project!
Zie ook wat hier geschreven is.
Hier nog een citaat uit 12.1.3:
Het is verstandig om, waar het enigszins kan, een radiator met een zo groot mogelijk frontoppervlak en zo weinig mogelijk achter elkaar liggende platen en convectie-ribben te kiezen, want alleen het frontoppervlak brengt de als zo aangenaam ervaren straling voort. Dus als het kan liever een breed type 31 dan een smalle 32! Het is marginaal duurder, maar het comfort is zo veel groter.Ik vind het mooi om te zien hoe jullie alle sociale aspecten boven water halen. Zelf woon ik nu bijna 3 jaar lang ergens zonder zeezicht, terwijl ik de 10 jaar daaraan voorafgaand dat wel had. Ik mis het ontzettend. Over 3 weken ben ik weer in LDF. Huizen kijken doen we aan de kust. Ook al wonen daar misschien niet de aardigste Fransen.
Cees zei’ik weet dat ze de boerderij te koop hebben gezet maar natuurlijk wilde geen hond het kopen.’
Maar je kan het dan toch verkopen aan Fransen? Of waren de dorpelingen tegen elke vorm van nieuwe bewoning. Ik denk dat je gelijk hebt, pesterijen ze zijn er goed in. Maar ook in NL heb je er last van. Kras op de lak, enz. En dan vragen ze zich af waarom het zo leegloopt op het platteland of in de dorpen, daarom! Omdat mensen niet zichzelf kunnen zijn. Dat anderen wel even gaan laten zien hoe je moet leven in hun dorp.
Ik hou niet zo van die simpele oefeningen om te demonstreren wie er de baas is, de te gemakkelijke keuzes. Iedereen een wit hek, jij ook een wit hek.
Als je dat dan anders doet, lig je er uit.Dank Ratatouille om dit draadje verder te laten gaan dan het begin bericht van RaadenDaad.
Na dat ik de berichten gelezen heb, ben ik het met Capitaine eens dat “integratie” een moeilijk te omvatten woord is.
Voor veel mensen zal het een andere betekenis hebben. Zolang je je beide voeten lekker in/op de grond hebt staan gaat het goed, maar owee als het anders is. Dan deugt er vaak niets aan La Douce France, dan is het “iedereens schuld behalve de mijne”. Zo heb ik het hier al vele verhalen gelezen en ook op nl.fr. Daar heb ik iemand die als beschreven hierboven door Capitaine, proberen te helpen, aan de telefoon gehad. Radeloos waren deze mensen, wisten niet meer wat te doen. Maar het spoor liep dood en ik vraag me vaak af hoe het gegaan met deze mensen.Zelf zijn we redelijk geintegreerd. In ons eerste gehucht werden we als een van hen gezien, (nog steeds). Maar we zijn na 10 jaar verhuisd ivm gezondheden, en wonen nu in een ander gehucht. Daar zijn we nu al redelijk geintegreerd in hun samenleving. We hebben goed contact met de buren en hebben feestjes, apéro’s ed.
Voor mij betekent integratie, jezelf blijven en je binnen een gemeenschap voegen, met hun waarden en normen. Je aanpassen, zonder dat je jezelf verliest.
Blijf gelukkig in je dorp Capitaine, en die sterren hang je zelf op!!
Groet GeradaHet zijn rattenstreken…
Maar ik doe de hond wel even binnen.
Ik hou van Amerikaanse auto’s JEEP, bijvoorbeeld.
EE ..Nou er is een verschil met niet allemaal in één hokje passen of totaal buitengesloten worden.
Ik herinner me een vraag van een Nederlandse boer of iemand een oplossing wist voor zijn probleem.
Hij had een franse boerderij gekocht en werd ronduit weggejaagd.
Ze deden suikerklontjes in zijn tank, er miste koeien, en niemand in het dorp die ook maar iets gezien had.
Hoe het met ze afgelopen is weet ik niet, ik weet dat ze de boerderij te koop hebben gezet maar natuurlijk wilde geen hond het kopen.
Je kunt dan net zo goed je best doen om te integreren als je wilt, in dit soort situaties, en zoals bij ons ook spreek je dan niet van integratie.
Jij vroeg “Hoe verliep jouw integratie in Frankrijk?”
Nou zo dus, en nog veel erger.Cees.
Ik kwam eerst met m’n partner in Parijs aan waar we een jaar hebben gewoond.
Intergreren in Parijs is net zoiets als intergreren op de camping, het heeft nul en geen waarde.
Parijs is mooi, als je van theaters houd, en van de gezellige eetgelegenheden.
Ik ben een buitenmens, en toen de eerste zonnestralen na een lange grijze winter doorkwamen zat ik voor een open raam zonder shirt en dacht, wat doe ik hier.
Ik kan niet eens zonnen!
We vonden een appartement in La Rochelle, aan de westkust van Frankrijk.
Onze enige noodzaak was dichtbij een luchthaven wonen, of er heel snel kunnen zijn.
La Rochelle heeft de TGV naar Parijs, en een eigen airport.
Maar ook hier begon m’n bloed weer te borrelen, ik zat vast tussen werk, balcon, of verplicht naar het strand.
Het eerste was me lief, en het derde is leuk maar niet elke dag.
Ruimte, ik voelde me opgesloten, niet in de zin van dat balcon, maar ik had gewoon niets om handen.
We kochten een bouwval van een keet, om er later een Chambres d’Hôtes te beginnen, maar uiteindelijk liep alles anders.
Ik heb mensen om me heen nodig, ik hou van gezelligheid, en ik wil graag genieten van dingen.
Alleen genieten kan ik niet, ik vlieg de gordijnen in, alleen, hoe kom je in contact met de mensen?
Ik heb het twaalf jaar geprobeerd, en ik begrijp nu pas de Parijzenaar die me vertelde dat hij zeven jaar in La Rochelle heeft gewoond en NOOIT MEER!
Ik zie het deels als twaalf verloren jaren van m’n leven, aan de andere kant hebben we van onze Chambres d’Hôtes genoten met heel veel gasten.
Ik ben nu in een andere streek, al gelijk schoven de gordijnen opzij om te kijken wie we waren, en al de derde dag zaten we bij wildvreemden aan de apéro.
Elke zaterdagochtend na de markt komt men samen in de stamkroeg onder het hotel.
De een trekt zijn wenkbrauwen op, de ander slaat me op de schouders, het is een omgeving waar men iedereen respecteerd, ongeacht wat je geloof is, welke kleur je hebt, of met wie je tussen de lakens ligt.
De gehele mentaliteit is anders, men houd van werken, ieder weekend zijn er wandeltochten en fietstournooien, er zijn evenementen en festivals, en groot en klein is actief voor en achter de schermen.
We hebben alles in ons dorp van 3000 zielen, een carefourmarket, drie bloemenwinkels, twee slagers, vier bakkers, een brillenzaak, schoenenzaak, sportzaak, hotel, vijf restaurants, enkele garages, tientallen clubs…
Hier val ik niet op, het is mijn dorp, ik doe men dingetje, ik loop bij de oude buurman even door de tuin om de takken te verslepen, ik drink een glaasje met Jean Yves of Pascal, we doen allemaal mee met een draaiende maatschappij en we zijn tevreden.
In ons oude dorp in de Charente Maritime heb ik nooit kunnen intergreren, men hield de deur dicht, men zat niet te wachten op iemand die de takken uit je tuin komt halen.
Men wilde geen contact met wie dan ook, ze leven als eenlingen onderling in een heel klein groepje.
Iemand beweerde dat het komt door protestanten en katholieken, een ander beweerde dat het kwam omdat héél vroeger de omgeving allemaal eilandjes waren met hun eigen clans, en weer een ander beweerde dat het kwam omdat ze na de slavenhandel waar ze stinkend rijk van zijn geworden, zijn afgedaald naar arm en dit niet willen toegeven tegenover het rijke Cognac en het rijke Bordeaux.
Dure auto’s, er is zelfs een zaak waar je Rolex kunt huren voor een weekendje stappen, mooie kleren, en geen cent om te makken, dus je krijgt nooit een kijkje in hun echte priveleven.
Dan kom je daar als nuchter Hollander, je zet de schop in de grond en laat het dorp schudden, alleen kwamen de mensen niet naar buiten maar kropen nog verder in hun hol.
Hier in Renaison pas ik tussen de mensen, we doen mee met de activiteiten, en als we iets voorstellen wordt het niet rigoreus van tafel geveegd.
Hier val je niet op als je met de trekker door het dorp kom, en dure auto’s of een gehuurde rolex, ach wat is de meerwaarde.
Integreren is niet iets wat start en na verloop klaar is.
Integreren is een levensweg, het gaat makkelijk of moeilijk.
Waarschijnlijk was ik wel geintegreerd in ons oude dorp, men dacht waarschijnlijk aan die mafkees die “daar” woonde.
Hier ben ik bezig met intergratie, en aangemoedigd door de mensen.
Iets typisch van hier (zegt men) is “Les classes” een carnavalsque feest waar iedereen uit hetzelfde geboortecijfer in optocht door het dorp wordt gedefileerd.
Ik ben van 63, dus ik moet nog wachten tot 2023, maar ik ben al ingedeeld bij de groep met de 3.
Hoor ik er al bij dan?
Nog niet, kwa feesten wel, en men respecteerd me wat ik met m’n handjes doe (dat verfoeide ze in ons oude dorp), maar ik ben nog wel de buitenstaander.
Ik moet me bewijzen, men wil aftasten naar m’n politieke kleur (ons oude dorp waren ras-socialisten, grrrr) en men zou me ook wel eens wat vaker in de kerk willen zien, vooral de ouderen.
Maar wat heel erg belangrijk is leven en laten leven, gun iedereen het zijne.
Je koopt om de hoek, je helpt elkaar, en je ondersteund elkaar.
Dat was wereldvreemd in ons oude dorp, vandaar dat ik er nooit bij pastte.
Uiteindelijk wonen we nu in precies zo’n zelfde dorp als waar ik ben geboren aan de rivier.
Niets is voor niets, dus ook de afgelopen twaalf jaar hebben mij iets belangrijks geleerd, namelijk het hoe en waarom van integratie.
(Bedankt rattaouille voor de start van deze draad)
Nu pas begrijp ik de moeilijkheden in de wijken mat macro’s en andere “minderheden”.
Wat doet het met je als je je best doet mee te doen, en je wordt niet geaccepteerd.
Wat doet het met je als je naar het theater gaat en niemand zegt een woord tegen je.
Wat doet het met je als je als een stuk stront wordt aangekeken als je een project hebt of iets wat de gemeenschap kan helpen.
Wat doet het met je als je voortdurend bezig bent energie te steken in iets waar niemand om je heen een moer om geeft.
Je wordt arrogant, je blijft geloven in jezelf maar je stelt je boven de ander, die idioot.
Je steekt bij wijze van spreken je middelvinger omhoog en blijft doorgaan met wat je deed, maar dan alleen.
Je kijkt neer op die stakkers die na eeuwen nog steeds niet verder zijn gekomen dan die opgeblazen kikker die ze zijn.
Een buurman die voor de zoveelste keer expres zijn auto zo neerzette dat ik er amper omheen kon: ik nam zelfs de moeite niet om aan te kloppen, ik ramde allebij zijn spiegels eraf, dat doe je niet weer vriend.
De andere buurman die expres elke dag over m’n opnieuw geplante Stokroos reed, ik heb er zes gepland, de zevende dag is de rustdag zei ik tegen Pierre, en ik plante een stokroos met een venijnig scherpe stalen punt.
Ik begrijp nu des te meer de problemen in die wijken.
Je wilt, maar je kunt het niet, dat drijft je tot iets wat je niet begrijpt.
Waar sturen de sterren me nu naar toe?
Voor iedereen die van plan is in Frankrijk te komen wonen, kijk vooral goed of je in die omgeving past.
Vraag het na op deze site, bestudeer ook jezelf of je echt wel zo alleen en eenzaam wilt wonen, zeker als je straks geen kachelhout meer kan kloven.
In sommige streken is integreren een spel tussen lekker eten en een glaasje wijn zoals bij Henri, in andere streken zitten ze helemaal niet op U te wachten.Cees.
Wij zijn bevriend geraakt met de buren en vervolgens met hun vrienden. Wij nemen deel aan de festiviteiten in dit stadje, en leerden zo veel mensen kennen. Enkele op die manier opgedane kennissen nodigden ons uit om lid van een bejaardenclub te worden en daar hebben wij het enorm naar onze zin bij het maandelijkse ‘repas dansant’. Inmiddels zijn er meer festiviteiten in de buurt dan we aan kunnen. Ik denk dat het sleutelwoord is ‘participer’ , ga meedoen (aan wat dan ook) dan komt de rest vanzelf.
Grappig, veel overeenkomsten met wat ik mezelf heb aangeleerd. De methode van Cees hanteer ik ook. Elke dag aan het einde van het klussen even al het gebruikt gereedschap bij elkaar op de Workmate leggen en de dag erop weer verder. Losse stukken hout in de houtton en de werkplek weer opruimen. Al wordt mijn vrouw dar wel eens gek van.
Het heeft me wel wat kapotte electro schroevendraaiers gekost voordat ik dat mezelf had aangeleerd. (waar ligt dat ding nu weer… En dan het geluid van brekend plastic onder je klusschoenen)
Van mijn vader leerde ik om altijd beitels met de vouw omlaag weg te leggen en naast elkaar en zeker niet op elkaar. Idem voor zagen, die hij nog zelf sleep.
En, ook handig, ik heb mezelf geleerd om nooit met lege handen omhoog of omlaag te lopen. Scheelt in een klussend bestaan op den duur veel extra wandelingen. En als laatste hanteer ik een soort bij soort systeem. Dat helpt met het gericht zoeken. Dus alles dat met verven te maken heeft bij elkaar, alles van electro bij elkaar, tegelen etc.
Jeroen B, 62
Ik woon in een gebied waar moderne zaken nogal ver van het bed van de gemiddelde bergbewoner afstaan. Men is druk bezig met het melken van de koeien, het binnenhalen van het hooi, overleven eigenlijk. Men leeft Spartaans, een geschoten hert, wat groenten uit eigen tuin, brood bak je zelf in de dorps oven. Een hardwerkend, maar rustig bestaan.
Moderne zaken zijn er wel, maar minimaal, om mij heen gaat de bergboer om 9 uur in de avond tussen de lakens. Om er vroeg weer uit te gaan. Als je hier een beetje opvalt, dan staat binnen no-time het halve dorp naar je te kijken. Dus als nieuwkomer kan je je beter aanpassen.
Ik probeer dat zo goed mogelijk. Want anders is het geen doen is een rurale omgeving.
Feesten doen we ook. Er zijn drie dorpsfeesten per jaar, hoogtepunten, dan komen we samen, dan zien we elkaar. Dat zijn altijd mooie herinneringen voor later. Het zijn de spaarzame ontmoetingen, dan spreek je met elkaar over het weer, de koeien, de familie. Meestal is het rustig in de bergdorpjes, het enige dat knettert, zijn de donderwolken in de verte.Leuk verhaal van Cees.
Zo ervaar ik het ook. Niet steeds opruimen, maar wél alles waar je mee gewerkt hebt op één bepaalde plek neerleggen.
En ik moet denken aan een uitspraak van Wim Bavelaar:
‘Zo nu en dan een probleem oplossen, ook andermans problemen, houdt de geest jong.’
Niet letterlijk geciteerd, maar uit mijn herinnering.Een goede organisatie is belangrijk, maar van klus naar klus raak je dat vaak kwijt. Dat frustreert, dat snap ik wel, maar het is meer teleurstelling dan boosheid. Want het kost heel veel tijd iets te vinden, tijd die je ook aan andere dingen kan besteden.
Er zijn van die handige tips die je proberen te helpen.
1- leg het terug op de plek waar het was
2- stop het in een rollende koffer die je meeneemt
3- dupliceer alles (het rode potloden verhaal)
4- een app met geheugentrainer
