De toegankelijkheid tot de medische zorg in het platteland is een nijpend probleem in Frankrijk.
De Franse bevolking kan over het algemeen nog redelijk goed terecht bij de huisartsen, maar de beschikbaarheid van specialisten is aanzienlijk slechter. Men spreekt van medische woestijnen, zones waarin de artsendichtheid 60% lager is dan het gemiddelde. 19% van de bevolking leeft in een gebied waar geen oogarts is gevestigd, 14% kan niet terecht bij een gynaecoloog en 13% moet een reis maken om een kinderarts te bezoeken.
Te midden van de zeer moeizaam verlopende onderhandelingen tussen de medische specialisten en hun tegenspelers (ziekenfondsen en de aanvullende verzekeraars), heeft de consumentenorganisatie Que Choisir een overzicht gegeven van de gebieden waar ernstige tekorten zijn ontstaan aan artsen.
Op een interactieve kaart van Frankrijk zijn op internet per gemeente gegevens verzameld over de verspreiding van vier categorieën artsen: huisarten, oogartsen, vrouwenartsen en kinderartsen. Ook zijn de gehanteerde tarieven weergegeven.
De onderzoekers constateren uit hun studie dat een ‘ontoelaatbare breuk’ is ontstaan in de toegankelijkheid tot de medische zorg. De Franse bevolking kan over het algemeen nog redelijk goed terecht bij de huisartsen, maar de beschikbaarheid van specialisten is aanzienlijk slechter. Men spreekt van medische woestijnen, zones waarin de artsendichtheid 60% lager is dan het gemiddelde. 19% van de bevolking leeft in een gebied waar geen oogarts is gevestigd, 14% kan niet terecht bij een gynaecoloog en 13% moet een reis maken om een kinderarts te bezoeken.
Naast de geografische ongelijke verdeling verslechtert de toegankelijkheid van de specialisten verder wegens de hoge tarieven van de vrij gevestigde specialisten die hoge honoraria berekenen die niet of nauwelijks worden vergoed. Patiënten met lage inkomens zullen geen consulten aanvragen bij dergelijke artsen, zodat het percentage van het niet beschikbaar zijn van oogartsen in de medische woestijn stijgt van 19 naar 45%, van vrouwenartsen van 13 naar 45% en van kinderartsen van 13 naar 28%. Wie de overschrijding van de honoraria van de oogartsen voor eigen rekening neemt, moet bovendien gemiddeld 79 dagen wachten op een afspraak. Wie een arts bezoekt die zich houdt aan de tarieven van de Sécu moet rekening houden met een wachttijd van 131 dagen voor een bezoek aan de ‘ophto’.
Volgens Que Choisir zou het probleem op termijn kunnen worden opgelost als de politiek met regels komt over de beperking van de vestiging van artsen in gebieden waar de beschikbaarheid meer dan voldoende is. Het excessief overschrijden van de honoraria zou geleidelijk moeten verdwijnen totdat een plafond is bereikt van 40% boven het tarief van de Sécu; de helft daarvan zou dan moeten worden vergoed door de mutuelles.
Zie www.doctorsonmaps.com voor Nederlandstalige zorgverleners in Frankrijk
