Dit onderwerp bevat 22 reacties, 9 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 9 jaren, 1 maand geleden door 
-
Berichten
-
Het vervolg van scheuren-in-kelder-buitenmuur/ gaat niet meer over technische zaken, maar over mens en gevoelens, ik verplaats het maar naar hier, onder een andere noemer.
Dank voor de (meeste) reacties, natuurlijk. Ach, ik heb ongeveer tien huizen in LDF serieus bekeken, over een periode van drie jaar. Spanje is nu een klein jaar in beeld geweest, met 4 plekken, en er is een keus gemaakt. Alle plekken hebben pros en cons, technische problemen, al dan niet lastige financiele haalbaarheid, al dan niet medewerking van makelaars, zones rouge en bleu inondation, en andere… uitdagingen. Het huis in Spanje is technisch (vrijwel) in orde, daar wordt de uitdaging het land weer groen te maken.
Een woonplek vinden voor ná mijn werkzame leven is me niet meegevallen, ik vind het echt anders dan “gewoon” een huis in Nederland. Een huis in NL is makkelijker inwisselbaar voor en ander, voor mijn gevoel dan. Ga je ergens anders werken, dan verhuis je gewoon mee. Het is een min of meer tijdelijke plek. Een huis in het buitenland, voor je “pensionering”, is voor een veel langere periode, en min of meer een eindpunt. Ook ben je dan de hele dag in en rond je huis, waar je er in NL alleen buiten werktijd bent. De wensen voor de omgeving zijn dan ook anders.
En het moet ook liefst wel in één keer goed. Een huis weer verkopen is gedoe en een kostbare kwestie. De overdrachtsbelasting is niet mis, noch de tarieven van de makelaars, en een verhuizing is ook niet gratis.
Gaandeweg het traject kwamen we er achter dat de winter in Frankrijk net zo druilerig is als in Nederland. Dat was heel leerzaam. Voorheen waren we alleen ’s zomers in LDF, en hadden we dus een nogal te zonnige kijk op het klimaat. (En ja, zuid-Spanje hebben we in alle seizoenen meegemaakt.)
Vergeleken met Nederland zijn er in Frankrijk werkelijk wel héél bijzondere huizen te koop, ook voor een beperkt budget. Ik ben o.a. enthousiast geweest voor:
– een troglodyte in Chinon,
– een 800 jaar oude watermolen in de Aude,
– een bergerie in de Montagne Noire, Aude, met rivier,
– een watermolen in Sauve,
– een enorme watermolen in de Charente (Maison XIX, een toch wel te groot restauratieprojekt),
– nog een hele hele héle mooie watermolen in de Charente (geen restauratie nodig),
– een filature in de Cevennen, die met de scheuren..De 800 jaar oude watermolen was net voor m’n neus weggekaapt, evenals de bergerie. Vliegtickets en afspraken had ik al, maar ja. Het restauratieprojekt was niet haalbaar, en het is maar goed dat ik daar ben tegengehouden. De tweede watermolen in de Charente was weer nèt verkocht toen ik de juiste makelaar had gevonden. Jammer! De filature is weer prachtig, en een coup-de-coeur, maar we kiezen er toch voor om ‘m niet te kopen, er zijn te veel onduidelijkheden, en ik ben geen avonturier met huizen.
In Spanje werken makelaars overigens precies als in Frankrijk, ook daar kan een huis bij diverse makelaars te koop staan, en is het lastig specifieke informatie te verkrijgen zonder ter plekke te gaan kijken. In zo’n geval kan het helpen een Engelse makelaar te vinden, die zijn vaak een stuk toeschietelijker dan Franse en Spaanse makelaars.
Was mijn Frans eindelijk een beetje beter aan het worden, heb ik er nu een klusje bij, Spaans te leren.
‘sta luego!
JS
Ja, JSWaal, de volgorde der dingen is toch wel belangrijk. Om in detail mensen hulp te vragen over verbouwingen, die dan helemaal niet doorgaan, is toch wel een aanslag op de vriendelijkheid van het forum. Er zijn mensen die inderdaad tot in den treuren energie bleven stoppen in je virtuele plannen, maar er waren er ook een aantal (waaronder ik) die dat op een gegeven moment verloren energie vonden. Er ligt meer werk te wachten dan vragen beantwoorden aan mensen die helemaal geen concreet plan hebben. En met het ene, na het andere pand op de proppen komen. Als ik jou was, zou ik iedereen bedanken die de moeite neemt je te beantwoorden, maar je neemt het nogal vanuit je eigen standpunt op. Veel vragen, niks geven.
Als je dan besluit om in Zuid Spanje te gaan wonen en over dat huis niets te melden, is dat wat raar, ik was vriendelijk, en noemde het een glimlach waard.
Want hoe leerzaam het ook voor een ander kan zijn, ik denk liever mee aan concrete plannen (lees: serieuze plannen) die ook uitgevoerd gaan worden. Want daar leek het wel op, dat je de volgorde der dingen al had doorlopen. Want nee, het is niet makkelijk en iets wat je zomaar doet, dus vraag je zelf eerst de hoofdzaken af.
Taal, cultuur, aanpassingen en weersomstandigheden. Afstand NL en buitenland, de voorzieningen, de medische stand van zaken, de munt en je financiële mogelijkheden. Daar ergens moet je beginnen met je keuzes, niet bij de verstopte gootsteen in een huis in Frankrijk…
En om bij dat laatste deel van je verhaal hierboven aan te sluiten, Spaans is geen Frans, de cultuur is er anders en ook de organisatie van het leven. Zuid Spanje in hoogzomer is gewoon bloedheet en dor. Er is op het web ook een actieve Spanje club.
Ik neem aan dat je die ook gevonden hebt. Ik hoop voor je dat de zon daar je vrolijk tegemoet zal schijnen.Ik vind uw reactie bepaald niet onverwacht, u “kennende”, maar toch ook erg vervelend. Waarom noemt u mijn plannen virtueel/niet serieus? Omdat ze niet allemaal zijn doorgegaan? Zo gaat dat zoektochten en plannen. Er kan maar één plan dóór.
JS
Er ging niet eens één plan door. En we moeten zuinig zijn op mensen die moeite doen andere mensen te helpen, zeker op de specialisten. U weet wel, het sprookje Peter en de Wolf.
Peter & de Wolf ? Maar dat draaien ze vast & zeker ook in Spanje, ’t is immers ’n universeel sprookje om kinderen vertrouwd met muziek te maken.
Laat ons de Franse trom dan maar roeren, we moeten al genoeg moeite om die haan te laten kraaien.“Allons enfants de la patrie …”
Peter (zonder wolf, eergisteren hebben we ’n vos de dood laten vinden).
Wij zochten jaren en jarenlang naar ons huis in Frankrijk in diverse regio’s. We waren best jaloers op mensen die hun droomhuis direct vonden. We beschikten beiden over twee linker handen en geen greintje technische kennis. Toen we na al dat zoeken besloten ons Nederlandse huis te verbouwen – hetgeen geschiedde – en de speurtocht op een laag pitje te zetten, vonden we wel onze stek in Frankrijk.
Met veel Nederlanders kozen we toen eigenlijk voor een te groot huis en een te groot terrein voor de latere jaren. Maar ook dat euvel valt te verhapstukken. En ook dit voor ons perfecte huis toonde later gebreken waarvoor Franse artisans goede oplossingen vonden.
Het is een grote stap van de gezelligheid in Nederland naar de onbekende uitdaging elders te vertrekken, maar toch doe je het ergens voor. Al het liefs verlaten voor die uitdaging! Tegenslagen zijn er doorgaans ook. Ze zijn karaktervormend. Ze zijn de moeite waard.
We hebben geen moment spijt gehad van onze keuze in Frankrijk. We wonen tussen en met de Fransen. Dat betekent geen verlaten huizen in de winter en het zich goed kunnen redden in een taal die we al leerden in de vijfde klas van de lagere school.
Uiteraard flirtten we indertijd ook met Spanje, maar tijdens onze golfvakanties daar in de wintermaanden zagen we compleet verlaten gebieden. En hoewel we beiden taalvossen zijn, waren we ons ervan bewust dat een nieuwe taal aanleren niet gemakkelijk zou zijn. En we wilden de seizoenswisselingen niet missen die in vele delen van Frankrijk overeenkomen met de Hollandse. Ook druilerige winters hebben hun charme!
We genieten van alle ervaringen van vrienden die wel in Spanje gingen wonen. Ze zijn er happy. Maar we zouden toch niet willen meedraaien daar tussen alle Nederlandse clubjes. Geweldig dat je daar jenever en bitterballen kunt kopen. Maar wij bestellen onze oorlam en als cadeau aan de Fransen de advocaat gewoon via http://www.bigdealdranken.nl en we leerden van Wim hoe bitterballen te maken.
Ieder zijn meug.
Er zijn intussen ook veel Nederlanders hier die vertrekken, terug naar Nederland of voor het meer easy en wat beschermder wonen tussen vele Nederlanders voor Spanje waar in vele regio’s artsen en paramedici Nederlands of Engels spreken. Maar hun vertrek uit Frankrijk doet hun wel verdriet, hoewel ze weten, dat de mooie herinneringen aan Frankrijk blijven. Die neemt niemand hun meer af. Ze maakten een droom waar …
En alle adviezen die aan JSWaal zijn verstrekt, blijven op deze site staan en dus altijd toegankelijk voor andere huizenzoekers. Wij kenden Wims site nog niet toen wij zochten, want die was er toen nog niet of was net gestart. We hadden er zeker gebruik van gemaakt.
Fijn dat deze site nog steeds doorgaat met al die waardevolle adviezen!Wij zochten jaren en jarenlang naar ons huis in Frankrijk in diverse regio’s. We waren best jaloers op mensen die hun droomhuis direct vonden. We beschikten beiden over twee linker handen en geen greintje technische kennis. Toen we na al dat zoeken besloten ons Nederlandse huis te verbouwen – hetgeen geschiedde – en de speurtocht op een laag pitje te zetten, vonden we wel onze stek in Frankrijk.
Met veel Nederlanders kozen we toen eigenlijk voor een te groot huis en een te groot terrein voor de latere jaren. Maar ook dat euvel valt te verhapstukken. En ook dit voor ons perfecte huis toonde later gebreken waarvoor Franse artisans goede oplossingen vonden.
Het is een grote stap van de gezelligheid in Nederland naar de onbekende uitdaging elders te vertrekken, maar toch doe je het ergens voor. Al het liefs verlaten voor die uitdaging! Tegenslagen zijn er doorgaans ook. Ze zijn karaktervormend. Ze zijn de moeite waard.
We hebben geen moment spijt gehad van onze keuze in Frankrijk. We wonen tussen en met de Fransen. Dat betekent geen verlaten huizen in de winter en het zich goed kunnen redden in een taal die we al leerden in de vijfde klas van de lagere school.
Uiteraard flirtten we indertijd ook met Spanje, maar tijdens onze golfvakanties daar in de wintermaanden zagen we compleet verlaten gebieden. En hoewel we beiden taalvossen zijn, waren we ons ervan bewust dat een nieuwe taal aanleren niet gemakkelijk zou zijn. En we wilden de seizoenswisselingen niet missen die in vele delen van Frankrijk overeenkomen met de Hollandse. Ook druilerige winters hebben hun charme!
We genieten van alle ervaringen van vrienden die wel in Spanje gingen wonen. Ze zijn er happy. Maar we zouden toch niet willen meedraaien daar tussen alle Nederlandse clubjes. Geweldig dat je daar jenever en bitterballen kunt kopen. Maar wij bestellen onze oorlam en als cadeau aan de Fransen de advocaat gewoon via http://www.bigdealdranken.nl en we leerden van Wim hoe bitterballen te maken.
Ieder zijn meug.
Er zijn intussen ook veel Nederlanders hier die vertrekken, terug naar Nederland of voor het meer easy en wat beschermder wonen tussen vele Nederlanders voor Spanje waar in vele regio’s artsen en paramedici Nederlands of Engels spreken. Maar hun vertrek uit Frankrijk doet hun wel verdriet, hoewel ze weten, dat de mooie herinneringen aan Frankrijk blijven. Die neemt niemand hun meer af. Ze maakten een droom waar …
En alle adviezen die aan JSWaal zijn verstrekt, blijven op deze site staan en dus altijd toegankelijk voor andere huizenzoekers. Wij kenden Wims site nog niet toen wij zochten, want die was er toen nog niet of was net gestart. We hadden er zeker gebruik van gemaakt.
Fijn dat deze site nog steeds doorgaat met al die waardevolle adviezen!We wonen tussen en met de Fransen.
Uiteraard flirtten we indertijd ook met Spanje, maar tijdens onze golfvakanties daar in de wintermaanden zagen we compleet verlaten gebieden.
Maar we zouden toch niet willen meedraaien daar tussen alle Nederlandse clubjes.
Hola, wij gaan wonen tussen en met de Spanjaarden! Al zitten er ook enkele Engelsen, maar dat is niet erg. Met Nederlandse en Engelse clubjes hebben we niet veel.
Grappig, één van de dingen die wij als verschillend zien is dat juist in Frankrijk er dorpen uitgestorven uitzien, met permanent gesloten winkels, en veel ruïnes en rot houtwerk, terwijl we het er in Spanje beter onderhouden vinden uitzien. Het drogere klimaat zal vast helpen.
JS
@Rata en JSwaal,
verloren moeite?
Ik zie het zo:
Zo nu en dan een probleem oplossen, ook andermans problemen, houdt de geest jong.@Mimi
zo ongeveer ging het ons ook:
jarenlang zoeken, kritisch beoordelen, afwegen, niet kopen, andere dingen doen – en dan kwam, per toeval, het juiste huis over ons pad. Over het opknappen ervan en de lessen die ik geleerd heb is, denk ik, op deze website, dit forum en mijn website genoeg te vinden.Ach huizen kopen, ik heb er tot nu toe in mijn leven drie gekocht. De eerste twee in NL en de derde in LDF. Alle drie was kijken en kopen en drie keer een goede keuze. LDF was de streek kennen, de omgeving beoordelen, de “hardheid” van het huis bekijken, de afstand naar NL bekijken en dan proberen te kopen. Veel voorbereiding kan zonder een directe zoektocht naar een huis, dus waar wil je zitten en kijk dan eens wat er te koop is. Heb je wat gevonden, dan niet neuzelen over verkeerde tegeltjes of een lelijke kachel. Immers vrijwel iedereen gaat opknappen verbouwen enz. Klimaat is wat anders maar misschien nog wel het meest makkelijke, allemaal op internet te vinden. Hou je van veel zon in de winter dan moet je inderdaad in Spanje zijn, hou je van de seizoenswisselingen dan is LDF ideaal.
Alle drie was kijken en kopen en drie keer een goede keuze.
Ik ben wel een beetje jaloers.. Nou ben ik eerder bedachtzaam dan impulsief bij de koop van een huis, en dan kan het wat langer duren.
Verkeerde tegeltjes en een lelijke kachel zullen me worst zijn, daar kan je een tijd mee leven. Echter, dit huis heeft helemáál geen kachel. En da’s weer prima als je een zomer/vakantiehuis koopt, maar ik wil er permanent wonen, en in de Cevennen kan het best fris worden.
Het is natuurlijk een kwestie van budget: als je genoeg budget hebt kan je elke tegenvaller aan. De investering voor alleen de verwarming schat ik hier op 20.000+ euro, en dan is nog onzeker of het goed werkt. Als daar gedoe bij komt met de structuur/scheuren, of met het dak, dan ga ik failliet. Of ik word een financiële slaaf van m’n huis, en ik heb weinig behoefte om een leuk “Ik Vertrek” item te worden..
Ik lees hier wel vaker het advies eerst te besluiten wáár te gaan zitten. Dat vind ik een lastige, want ik vind het overal in LDF leuk, hoewel zuidelijker mijn voorkeur heeft. Ik ben (was) meer op zoek naar een aansprekend huis+land dan een specifieke streek. Ik heb gekeken in de Pyreneeën, maar ook in de Charente. En zelfs dan sluit ik compromissen, want er is natuurlijk geen perfect huis. Eén compromis kan echter niet: het kan niet het budget overschrijden.
Het moeilijkste van mijn huizenzoektocht vond ik toch simpelweg informatie te krijgen over een huis. Als je een auto koopt krijg je informatie over elke moertje en schroefje, maar bij een huis in Frankrijk willen ze je vaak niet eens vertellen waar het stáát! En Zones Rouge/Bleu inondation, en chemins communal, staan uiteraard ook niet in de advertentie.
Een beetje druk om wèl te kopen is er ook: er zijn twee huizen geweest waar ik nèt achter het net viste..
@ratatouille: misschien ben ik op dit forum wel een informatievrager, maar op andere terreinen een informatiegever. Ik heb een inkijkje gegeven in mijn zoektocht, mijn onzekerheden, moeilijkheden en mijn vragen. Het staat je vrij daar wel of niet op te reageren. Als je iets terugverwacht word je mogelijk teleurgesteld. Uw zuurheid verbaast mij echter wel.
JS
Ik ga me niet herhalen. Als je mensen iedere keer, bij verschillende huizen laat meedenken over de heetwaterbron verwarming van je te kopen FR huis, het op te vullen scheurtje in de muur, welke tegels passen in de keuken,etc. en besluit om in Zuid Spanje een huis te kopen en daar niets over te vertellen of te vragen, krijg je zo’n -vriendelijke- reactie.
Jammer, dat het je niet aanspreekt, maar heel vreemd dat je geen spoor van kritiek op je handelen accepteert. Overigens zag ik dit al een jaar geleden aankomen, dat het vooral virtuele vragen en huizen waren, ik geloofde er niet (meer) in, en zie.
Ik neem aan dat je je plek op het Spanje forum al gevonden hebt. Aire acondicionado eléctrico, zijn goede zoekwoorden.
De volgorde der dingen. Waarom niet Curacao? Lekkere winters.
Ik heb me nooit uitgelaten over details als tegels of scheurtjes, of heetwaterbronnen, u insinueert, verdraait de boel of u verwart me met iemand anders. De vragen en twijfels waren eerlijk. En als u geen zin heeft in meedenken, of het te veel vragen vindt, dan maar niet. Even goede vrienden hoor. Of niet, natuurlijk.
JS
Alles is hier op het forum na te lezen.
Uw zogenaamde huizen en bouwkundige vragen over warmtepomp verwarming, scheuren etc.
Of u wel of niet een paar millimeter stripje moet aanbrengen bij de nieuwe vloer die u wilt aanbrengen.JSWaal: ‘ Ik zie ook nog niet helemaal wat je aan de rand van de vloer rondom precies doet, hou je daar met bijvoorbeeld met een strip polystyreen een randje van een paar mm vrij tussen nieuwe vloer en bestaande muur?’
De meeste mensen haakten af, en nu ik ook.
Vergeet u niet uw profiel aan te passen?Uw zogenaamde huizen en bouwkundige vragen
Wilt u deze insinuaties corrigeren svp?
Sleutelbeheerder? Is dit wat u wilt op uw forum?
JS
Beste mensen, blijven we hoffelijk? JSwaal het is inderdaad wel een beetje zurig als men meehelpt denken, daar tijd en energie in steekt en de hele boel gaat niet door… Dat men zich wat bij de neus genomen voelt is niet verwonderlijk…
Maar hopelijk hebben anderen dan wel iets aan de adviezen en inschattingen van de ervaren klussers.Eens met Marietta.
Niet iedereen maakt meteen de juiste keuze. De een koopt impulsief en is dan teleurgesteld. Een ander koopt ook op het buikgevoel af en is achteraf gelukkig.
En dan zijn er ook mensen die alles tot in de puntjes uit willen zoeken vóór zij kopen – zie JSwaal.
Ik wil niet zeggen tot welke van die groepen ik hoor, maar laat iedereen toch zijn eigen keuze maken.
En van die manier van kiezen kunnen anderen toch ook iets leren? Het netzo doen of juist met andere prioriteiten. De door JSwaal aangedragen problemen zijn toch ook uit zuiver bouwkundig oogpunt interessant – en leerzaam.
Laat ons toch tolerant zijn!
Dit is een forum en geen sekte.RATATOUILLE n. f. est probablement formé (1778) sur le verbe touiller* autour duquel s’est formé
dans les patois un ensemble foisonnant de verbes expressifs, quelquefois avec des syllabes de
renforcement comme fertouiller, tantouiller, entouiller, tartouiller, tatouiller, ratouiller, patouiller,
et dont la signification tourne autour de « se vautrer, agiter un liquide, tremper, salir ». P. Guiraud,
en acceptant le croisement avec touiller, fait de ratatouille le déverbal d’un °ratatouiller, doublet de
ratatiner*, qui serait formé de re- à valeur intensive et perfective, de la racine tatt- « tripoter » et de
l’élément -ouiller à valeur fréquentative.
. Le mot a d’abord désigné péjorativement un ragoût grossier, sens qui s’est élargi à « mauvaise
nourriture ». En gardant sa valeur péjorative, il a pris le sens figuré de « mélange douteux,
suspect » (1880). . Celui de « volée de coups, raclée » (XXe s.) est en rapport avec tatouille.
¦ En cuisine, le mot a aussi le sens non péjoratif de « ragoût », s’appliquant au XIXe à divers
types de plats régionaux, et au XXe s. à l’un d’entre eux, fait de légumes cuits, appelé ratatouille
niçoise ou simplement ratatouille.
. Le mot est abrégé familièrement en RATA n. m. (1828), mot qui a désigné un ragoût de pommes
de terre et de haricots, puis péjorativement un mélange de viande et de légumes servis à l’armée
(fin XIXe s.). La locution figurée ne pas s’endormir sur le rata signifie « être diligent » (1928) ; elle
a vieilli. Rata désigne en général une mauvaise pitance (1833) ; en ce sens, il s’est employé au
féminin. Légèrement archaïque, il fait aujourd’hui allusion à un ordinaire militaire déplaisantBron: Dictionnaire Historique de la Langue Francaise – A. Rey (Le Robert, 2011)
Hoor je het ook eens van een ander.
janv
Er zijn zelfs hele receptenboeken te vinden in de bibliotheek, kopiëren naar keuze.
De zoektocht en de adviezen zijn nut in het algemeen.Toch kan er verwacht worden dat vragenstellers ook zelf onderzoek doen. Een huis zoeken in een fris deel van Frankrijk en dan -na vele verbouwvragen- tot de conclusie komen dat het koud is in de winter. Dat had hij met 2 minuten internet zoeken al kunnen weten.
Waarom hij niets verteld over zijn huis in Zuid Spanje, maar hier wel ons aan het werk zet, is ook niet ok. De volgorde der dingen dus. Ook voor de volgende keer.
Het onderwerp ‘Keus van de nieuwe woonplek in Frankrijk, of toch maar elders’ is gesloten voor nieuwe reacties.
