Dit onderwerp bevat 110 reacties, 11 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 8 jaren, 10 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Bonnemaison heeft de palliatieve sedatie “in extremis”‘uitgevoerd. Zonder daar echt met de omgeving over te praten. Dat kan ook niet. Verpleegkundigen en collega’s begrijpen het. Verzorgenden veel minder, die hebben het abstractieniveau niet.
Families zijn verdeeld, zeker als de religie erbij komt kijken.
Dus hij heeft het in zijn eentje gedaan. Zonder daarover te praten en zonder zich te realiseren dat dat in de kijkert liep.
Mijn schoonvader is hetzelfde overkomen 10 jaar geleden maar dat was in een “hospice” in Parijs waar iedereen komt om te sterven. Met dezelfde middelen. Ook daar werd niet over gepraat maar met mijn beknopte kennis van medicatie had ik allang door dat het hier om palliatieve sedatie ging. Het is niet met zoveel woorden gezegd. Verschil: hier wist iedereen dat hij doodging. Dus niemand stelde vragen. Een beetje een “autistische samenzwering”.
Ik ken Bonnemaison niet. Dus kan ik geen oordeel geven over zijn persoon. De bedoelingen waren ongetwijfeld goed. Wilde hij een beetje “God” spelen zoals vrij veel artsen? De uitvoering onhandig. De reactie van de Ordre des Médecins overtrokken (verbod op beroepsuitoefening).
Hij heeft de wet overtreden met goede bedoelingen.
Het zal wel uitdraaien op een voorwaardelijke, bijna symbolische veroordeling.Steven
27 augustus 2014 schreef ik in deze draad: “Nu nog iemand zoeken die met ons om een goede fles champagne wil wedden dat euthanasie erdoor is voor of op 26 augustus 2019……”
Niemand heeft gereageerd om de weddenschap aan te nemen. Wie o wie?
Steven
Niet dat ’t van belang is, maar volgens mij heb ik ergens in dit draadje gewaarschuwd nog even te wachten met ’t laten knallen der kurken.
Peter.
P.S. En die ooit door mij opgevoerde psychiater blijkt ’t allemaal niet zo slecht te zien, toch ?
’t Interesseert kennelijk weinigen onder ons, maar ’t Hof te Angers heeft zich uitgesproken :
“MISE A JOUR 16h50: Nicolas Bonnemaison a été condamné en appel à deux ans de prison avec sursis.”Peter (die zich voor de rest weinig aantrekt van dit forum, van de Mimi’s, van de communis opinio).
Peter, ik volg het op de voet maar had inlogprobleem met deze site.
Zoals Steven al zei, hij heeft dingen gedaan die niet over de schreef konden.
1. Directe injecties intraveneus die in potentie dodelijk zijn zonder toestemming van de patient, niet van de familie.
2. Geen enkel overleg met de verpleging wat een moeilijke en stiekeme situatie met zich meebrengt.
3. Geen intercollegiaal overleg dus geen overleg met andere artsen.De HTCD, hospitalisation de très courte durée, is zo een beetje de vuilnisbak van het ziekenhuis. Daar liggen mensen die binnen 24-48 weer opgelapt zijn (dronkelappen, suicidanten) of stervenden. Vaak bestaat deze uit 12 bedden. Over het algemeen is er niet veel overleg onder elkaar. De urgentiste probeert zijn pâtient zo snel mogelijk van de eerste hulp te krijgen, maakt niet uit waar. Iedereen werkt voor zichzelf. Het is een afdeling waar men in continu diensten draait als arts dus moeilijk om een homogene, collegiale groep te vormen.
Als je lang in het vak meegaat komt er vaak een soort moeheid over je zovan ‘alsjeblieft, niet weer zo een’. Ik heb dat zelf met moeders, zwangeren en hun kinderen met psychosociale problemen en deze dames werken zich altijd weer in de nesten met weer een verschillende mec.
Dus het kost energie en standvastigheid om iedere keer weer empatisch, aardig, diplomatiek, begrijpend etc te zijn.Aan de andere kant, wat hij gedaan heeft, verzachtende, soms dodelijke injecties geven, is iets van alle tijden. Alleen alles ging stiekum. In de huisartsenzorg kwam het ook voor. Vader was stervende maar erg benauwd. De familie erg ontdaan en onmachtig. De dokter komt, praat met de familie. Dokter werd alleen gelaten met vader en even later was vader overleden. Iedereen blij en opgelucht. Geen verpleging in de buurt. Gebeurt het in het ziekenhuis dan is het al veel moeilijker omdat je verraden kan worden. De arts van de afdeling kende zijn pappenheimers wel en berekent wanneer hij komt met morfine en kaliumchloride of insuline.
Ik denk dat hij daarom ook wel veel bijval had van de beroepsgroep.Ik denk dat het terecht is dat hij veroordeeld is. Twee jaar sursis is redelijk. Dit proces brengt wel wat opgang en misschien met een paar jaar is er een nieuwe wetgeving. Want echt, voor artsen is het reuze moeilijk om hier in verzeild te raken. Aan de ene kant verwacht men, verpleging en familie, dat je wat ‘doet’. Aan de andere kant kunnen ze je ophangen.
Ingrid Prinsesje
Dank voor de verhelderende inbreng van Ingrid, over hoe het er werkelijk aan toe gaat in de Urgences en HTCD.
Wellicht aardig te weten wat psychologen tijdens het proces over Bonnemaison gezegd hebben in de “Généraliste” van een paar dagen geleden:“Hyper-identification à autrui”
Hyper sensible, mais fragile, dépressif, mais sain d’esprit… La veille, l’ex-urgentiste de Bayonne avait vu des pyschiatres s’interroger sur les liens entre son état psychologique et “l’empoisonnement” de patients incurables, pour lequel il est rejugé.L’élément-clef des actes de Nicolas Bonnemaison, a déclaré l’expert-pyschiatre Roland Coutanceau à la Cour d’assises du Maine-et-Loire, c’est “l’hyper-identification à autrui, souvent une caractéristique des gens sensibles: se mettre à la place des autres”, “prêter à l’autre une émotion et déterminer ses actes en fonction”. C’est pour cela, a poursuivi l’expert, que l’urgentiste va soulager par des sédatifs des gens en fin de vie qui, pour lui, sont dans “une situation indigne”. Pour cela qu’il n’en parlera pas aux infirmières, pour leur éviter de “prendre le poids de donner un médicament qui va soulager mais conduire à la mort”. C’est pour cela aussi qu’il n’en parlera pas aux familles, les “exonérant aussi de ce poids”. “Il ne tue pas, il soulage quelqu’un dont l’état est une atteinte à sa propre dignité”, “c’est donc par hyper-sensibilité, pour exonérer les autres. Et son autocritique est ’oui, j’aurais dû en parler’ “, a résumé l’expert. “L’intentionnalité de donner la mort n’est pas le sujet”.
“Une forme de suicide professionnel”
Il a aussi souligné que “les faits reprochés ne peuvent être mis en lien avec aucun trouble mental” de l’urgentiste, sous anti-dépresseurs à l’époque des faits, mais pas “cliniquement dépressif”. En clair, a conclu le Dr Coutanceau, Nicolas Bonnemaison est “sans pathologie au niveau de la personnalité”, malgré “un petit filet d’anxiété”. “Banalement, nous sommes tous des névrotiques…”.Avant lui un autre expert, le psychologue Alain Pénin, avait lui aussi souligné l’absence de “dimension pathologique”, mais soulevé une “problématique pas résolue avec le personnage paternel”, la figure tutélaire de ce père admiré, ancien directeur de clinique, qui se suicida en 1987 à la suite de l’échec d’une relation amoureuse. L’expert a soulevé à l’audience des “éléments de vie strictement parallèles” entre Nicolas Bonnemaison et son père, les actes de l’urgentiste “pouvant être interprétés comme une forme de suicide professionnel, en parallèle avec le suicide du père”.
“Epuisement professionnel”
Ces expertises ont en partie inspiré le requisitoire de trois heures prononcé par l’avocat général vendredi après-midi. “Il ne s’agit pas d’accabler un homme fragile et en souffrance, dont tout démontre qu’il a été victime de son propre aveuglement” en s'”installant dans sa toute puissance”, a lancé Olivier Tcherkessoff, aux jurés. “S’il n’est pas question de lui reprocher ces hospitalisations répétitives, n’a-t-il pas présumé de ses forces? Nous avons ici l’illustration d’un épuisement personnel et professionnel au point que le patient est devenu l’étranger”, a-t-il poursuivi.Bonnemaison zat al onder de antidepressiva. Dat zegt wel iets hoewel je die medicijnen al snel krijgt in Frakrijk. Te snel, het kan iemand ook weleens uit de rails laten lopen.
Belangrijk is te weten dat mogelijkheden in Frankrijk om artsen met depressies, burn-out en verslavingen er wel zijn. Alleen is de drempel tamelijk hoog voor de artsen zelf.
Ik vind zoals Ingrid een straf terecht, maar wel een voorwaardelijke.
Steven
’n Beetje ondergesneeuwd in al ’t mediageweld van de afgelopen week, maar woensdag is ’t wetsvoorstel ‘Claeys-Leonetti’ met zeer grote meerderheid (“à la quasi-unanimité“) in de Assemblée Nationale aangenomen.
Mijn krantje kopt “Une étape «historique»” en stelt dat Hollande ’n verkiezingsbelofte (dat recht op sedatie tot de dood erop volgt) is nagekomen.Peter.
Een stap vooruit, inderdaad maaar feitelijk een validering van een wijdverbreide praktijk.
Bij palliatieve sedatie wordt iemand kunstmatig in coma gebracht, alle andere medicatie, voedsel- en vochtinname gestaakt en de zieke overlijdt in een paar dagen.
Iets minder agressief dan actieve euthanasie.Ja, het lijkt een overwinning dat de Assemblée en de Sénat op 27 januari jl. met bijna volstrekte meerderheid instemden met het voorstel van een cmp (commission mixte paritaire) op basis van een reeks voorstellen tot aanpassing van de wetgeving waarbij die van ruim drieëneenhalf jaar geleden nu min of meer is overgenomen. Hiermee worden zowel de voor- als tegenstanders van euthanasie even in slaap gesust. Maar het is een overwinning van lik-mijn-vestje. Ruim 90% van de Fransen wil een euthanasiewetgeving zoals die al bestaat in de Benelux. Maar waar staan we nu in Frankrijk? Kunstmatige toedoening van vocht en voeding vallen niet meer onder soins en zijn nu traitements geworden die mogen worden stopgezet. Palliatieve sedatie gelieerd aan analgesie mag worden toegepast, ook bij de patiënt thuis. Artsen dienen rekening te houden met een levenstestament maar moeten de tijd krijgen de status van de patiënt te evaluaren en het gestelde in het levenstestament te toetsen aan de toepasbaarheid inzake deze status.
We zijn er bijna zou je zeggen, maar het is allemaal nog te vrijblijvend voor een algehele en duidelijke implementatie. Een patiënt staat in feite nog met lege handen in de communicatie met de arts over een zelfgekozen waardige levensbeëindiging. Lijkt me een soesa als je niet zo fit meer bent.Voor Frankrijk lijkt me deze jongste ontwikkeling nogal ’n stap, vooruit inderdaad. Ik vind Mimi’s reactie nogal zuur en weinig getuigen van enig besef in welk land ze woont.
Peter.
Juist doordat ik me besef in welk land ik woon, loop ik niet hossend door de Tarn wegens deze ontwikkeling. Straks komt rechts weer aan het stuur. Behoudend beleid. Het homo-huwelijk komt dan weer ter discussie en ik vrees dan ook voor wat stringente clausules inzake de huidige wetgeving over hetgeen nog niet euthanasie met vertrouwensartsen en zo kan worden genoemd. Bij gesprekken met een anesthesist overhandigt mijn man altijd zijn directives anticipées en daar wordt heel verbaasd op gereageerd. Wat moeten ze ermee? Geef maar aan de verpleging, zei de arts een paar weken geleden. Nee, zei mijn man, dit hoort in uw dossier. De arts pakte het aan, alsof hij een vieze zakdoek kreeg aangeboden. Wij zijn ook lid van Dignitas in Zwitserland. Weigert een arts in Frankrijk gehoor te geven aan directives anticipées, dan is hij in overtreding en schakelt Dignitas direct een Franse advocaat in.
Het gaat hier niet om een persoonlijke situatie. Velen verlieten Nederland toen daar euthanasie gelegaliseerd was in de verwachting dat die ontwikkelingen in Frankrijk niet lang konden uitblijven. We kwamen voor carpe diem, maar niemand ontkomt aan memento mori.
Sorry, Mimi, ik begrijp – nogmaals – uw situatie en heb daar alle begrip voor.
Maar nu u aankomt met ‘de verwachting van vele Nederlanders’, moet ik u namens Frankrijk en de Fransen teleurstellen. Dit is F, met al z’n wellicht rare gewoonten en gebruiken, gecompliceerde verhoudingen, afwijkende tradities dan in Het Noorden, &c. &c.
Zo is actieve euthanasie hier ’n uiterst gevoelig onderwerp, zijn vele winkels tussen twaalf en twee gesloten, houden we van ganzenlever en is pindakaas niet of nauwelijks te krijgen. Drop evenmin.
Enchanté.
Peter (die altijd heeft gedacht dat vele Nederlanders naar F kwamen omdat ’t leven er zo aangenaam is).Beste M.M.
Ik ben ook (in 1992 een nieuwe vakantiewoning gekocht) naar Frankrijk verhuisd met dromen over LDF, die grotendeels niet in overeenstemming bleken met het gebodene. En verstandig mens wijt dit dan meteen aan de dromen enb taait af.Om niet toe te geven, dat je nagenoeg dezelfde fouten maakt als de gemiddelde ‘ík-vertrek-er’ en omdat de charmes van het Franse platte land op korte termijn groter zijn dan de genoegens van de gemiddelde Nederlandse provincieplaats, komt de wekelijkheid pas later en duidelijker naar voren. In 1998 was ik nog zo overtuigd van het paradijs op aarde gevonden te hebben dat ik in 1998 een grotere permanente woning liet bouwen net buiten het dorp.
Maar, helaas pindakaas, in 2005 was de droom voorbij en wilden weg uit Frankrijk. Wij wilden niet zozeer terg naar Nederland. Die keuze werd gemaakt door Kanker, die in Frankrijk niet werd gezien, maar die tijdens een bezoek in Nederland direct naar herkent werd.
Binnen een paar dagen lag ik in het ziekenhuis. Net voor de operatie een huis in Amsterdam gekocht en mijn huis in Frankrijk verkocht. In 2015 bleek, dat ik in 1998 al een foute beslissing had genomen door mijn geluk te zoeken in Frankrijk, daar lag mijn toekomst niet, maar ook niet in Amsterdam. Ik heb toen mijn gevoel en niet mijn dromen de kans gegeven en ben uitgekomen op een 65+ project in Bennebroek (in de bollenstreek, waar ik oorspronkelijk vandaan kwam). Ik voel mij hier thuis. Ik ontmoet hier mensen, die wel moeite doen en tijd hebben voor onderhouden van menselijke relaties. Ik heb dat hier – als ik dat nodig had – op deze site nooit gezien. Wonen en leven in Frankrijk is inderdaad een goede site om vragen te stellen over klussen en dergelijk, maar kom niet aan met enge kwesties als leven en dood of de problemen inzake alleen achterblijven Dat soort mensen zijn hier systematisch verwijderd. Zoals de hoofdmoot van de reactie van Mr Petrus meer een cold shoulder dan een blijk van aanvoelen is.
Hans PietersHans, wat goed te horen, dat u zich zo prettig voelt, weer in Nederland! Doorgaan zo!
Petrus, drop en pindakaas zijn in de Tarn wel te koop.Terug naar de erkenning voor het zgn. levenstestament in Frankrijk. Ik moet toegeven, dat dit een hele stap vooruit is.
Nu is het dus zaak de directives anticipés op te stellen en nationaal te laten registreren. Deze zijn te downloaden op de site van de ADMD http://www.admd.net Deze dien je in te vullen en naar de ADMD te sturen of te mailen. Kopietjes ervan afgeven bij huisarts en personnes de confiance en altijd een exemplaar bij de carte vitale stoppen. De ADMD stuurt je dan een registratiekaart. Lidmaatschap ADMD kost p.j. voor personen tot 35 jaar 5€, voor anderen 35€ en voor echtparen 47€. Daarvoor ontvang je doorlopend mails vol info, een periodiek magazine en uitnodigingen voor bijeenkomsten in de regio. Maar het belangrijkste is de nationale registratie.
Natuurlijk kun je het formulier ook bij je huisarts en notaris afgeven i.p.v. laten registreren, maar ik weet niet of dat voldoet.Nu is het dus zaak de directives anticipés op te stellen en nationaal te laten registreren.
Toch nog maar ’n opmerkinkje op ’t gevaar af dat Hans me ‘koude schouders’ verwijt. Natuurlijk is het gewenst die directives anticipées bij leven en welzijn te onder-
schrijven en te verspreiden onder uw naasten en zèker te verstrekken aan de artsen met wie u te maken hebt. Dàt is ’t enige belangrijke.
Dat laten registreren bij die ADMD is dan nergens voor nodig noch verplicht.En dat laatste verklaart wellicht m’n cynische reacties op Mimi’s bijdragen. Militante strijd begrijp ik, bij propaganda beginnen m’n wenkbrauwen te jeuken en bij foute informatie met ’t doel die ADMD te spekken raken m’n schouders verhit.
Wat moet ik overigens met “doorlopend mails vol info, een periodiek magazine en uitnodigingen voor bijeenkomsten in de regio”?
Verwijt mij koude schouders, ik verwijt clubjes als de ADMD op ’n commerciële toer te gaan met dit uiterst serieuze onderwerp.Peter (die veel verweten is, maar nog nooit ’n gebrek aan empathie).
P.S. Volstrekt terzijde, maar dat ’t Hollande c.s. is gelukt deze wet op deze manier door Assemblée Nationale en Sénat te krijgen, geeft me hoop. Kennelijk is ’t mogelijk om tot ’n consensus te geraken, leren Fransen dan eindelijk eens ’n beetje ‘polderen’ ?
Net zoals de Nederlandse organisatie voor euthanasie startte, is ook de ADMD bezig. Allemaal vrijwilligerswerk. Niet alleen zeer actief binnen de politieke lobby en daardoor medeverantwoordelijk voor de totstandkoming van de huidige nog piepjonge wetgeving, maar ook altijd klaarstaand voor mensen in het bijstaan bij gesprekken met artsen en naasten. Die mails kun je ook ontvangen als je geen lid bent. Maar op de hoogte wilt blijven. De bijeenkomsten zijn gezellig met maaltijd en wijn. Wat links intellectueel. Niet helemaal mijn tint. Men is gelijkgestemd. Geen gejammer over sterven, maar wel een vuust makend voor rechten van de mens.
Vooralsnog biedt de ADMD de enige mogelijkheid voor de nationale registratie. Een levenstestament bij een notaris is kostbaarder. En niet altijd te raadplegen door artsen. De registratie is essentieel. Het wachten is nog op implementatie van de nieuwe wet. Welk levenstestament is dan geaccepteerd? Dat van deze vereniging is dat nu al. Na registratie kun je je lidmaatschap opgeven. Het blijft een organisatie van vrijwilligers die niet gespekt hoeft te worden. In de vorige eeuw steunde ik ook altijd met een bescheiden bedrag de Nederlandse vereniging.Die was ook tot steun bij de totstandkoming van de Nederlandse wetgeving.
En iedereen kan de directives anticipées gratis downloaden bij de ADMD-site en daarmee doen wat hij wil.
Wij liepen als kerngezonde mensen zonder één grijze haar al heel lang met zo’n Nederlandse tekst op zak en onze kinderen wilden die ook vanaf hun achttiende levensjaar. Geen kwestie van militante propaganda maar van een gezond verstand.
Ik zou het wel jammer vinden, dat mensen niet op de hoogte zijn van de noodzaak van zo’n document. In Nederland heeft de Nederlandse overheid al info hierover op een overheidssite. Zal hier ook wel komen, maar morgen geraakt er vast wel iemand in coma bij een verkeersongeval op de Franse wegen en zal de familie het verdrietig vinden niet te kunnen ingrijpen’doordat er geen levenstestament is. Ze kunnen dan op de site van de ADMD de regionale vrijwilligers vinden die dan klaarstaan.
Dementie slaat vaak eerder toe dan jij en je omgeving dat in de gaten hebben. In Nederland mag je omgeving om euthanasie vragen, als ze je zien lijden onder de verschijnselen ervan. Maar dan moet dat papiertje wat daarbij nodig is, wel dateren uit een tijd dat je nog redelijk fris bent.Ik weet niet of Petrus 1, 2 of helemaal geen koude schouder(s) heeft, maar ik vind het humoristisch hoe hij altijd op mijn postings reageert. Heel voorspelbaar. Het maakt me niets uit, wie nu al stappen zet om waardig te sterven. Wij waren daar al heel vroeg bij toen we nog meer dan kerngezond waren. Ik begon dit item op deze site doordat ik meemaakte dat een coma-patiënt naar Nederland moest worden gebracht voor de laatste adem. En doordat ik nog redelijk fitte stokoude Nederlanders ken, die zich zorgen maken over het compleet verliezen van autonomie terwijl ze zich nu nog perfect handhaven in hun nieuwe woonland sinds decennia. Ik heb e.e.a. toegelicht vanuit onze ervaringen met de medische wereld door de uitzonderlijke situatie van mijn man die absoluut nog niet aan sterven denkt omdat hij het leven in Frankrijk zo geweldig vindt. Hij voelt zich Castor en Pollux tegelijk. Zijn waardigheid behouden, ondanks ziekte, is zijn streven. En ik vermoed dat velen dat streven hebben. En voor hen die de mogelijkheden in Frankrijk nog niet hebben onderzocht, schrijf ik over het geweldige werk van al die vrijwilligers van de ADMD, een organisatie zonder winstoogmerk.
Wanneer iemand op deze site schrijft over een warmtepomp met vermelding van merknaam, dan reageert Petrus niet. Ik ben zijn rode lap. Als ik morgen iets post over verwildering van narcissen, verwijt Petrus me dat ik een narcist ben. Ik lig in een deuk om hem.Heb maar even wat “fact checking” gedaan. Op de site van ADMD géén reclame. Tamelijk transparant wat ze willen en waarvoor ze staan. In de pers niets negatiefs kunnen vinden behalve dat de ADMD wat drammerig wordt gevonden (dat lijkt me ook hun opdracht).
Evenwichtig budget (jaarrekenng 2013) zie http://www.admdblog.fr/attachment/502141/
Ik heb er niets commercieels in kunnen vinden.
Hoop daat dit koelende zalf voor de verhitte schouders van Peter is.Steven
Dank, Steven, maar check nog even verder als je wilt. Kijk nog even naar die registratie en naar nut & noodzaak daarvan. Dat was namelijk ’t laatste rode lapje dat Mimi me voorhield.
En mijn excuses voor de kwalificatie ‘commercieel’, maar ’n betaald lidmaatschap alvorens ’n dienst te mogen vragen vind ik merkwaardig. En echtparen krijgen nog korting bovendien. Tjonge. Die NVVE had hier ook last van.
Nu heb ik die club jarenlang materieel en immaterieel gesteund, vanwege ’t doel. ’n Lidmaatschap heb ik altijd geweigerd. Voor sommige dingen vraag je geen geld.Peter.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
