Auto inschrijven met voorlegging buitenlands keuringsattest

Beste Gautier,
Ik ben razend benieuwd hoe dit afloopt.
Hopelijk werkt het zoals je zegt.

Succes Albert 87

Bonsoir,

Ik raak nu in grote verwarring. Ik heb meerdere auto’s in FR ingevoerd en op kenteken laten zetten dus ik ben behoorlijk bekend met de procedure. Maar nu begrijp ik het eventjes niet meer.

De eerste vraag van Wouter gaar over het attest voor de keuring. Dan is een buitenlands attest in principe mogelijk, mits niet ouder dan 6 maanden, voor voertuigen uit een EU land.

Daarna lees ik over douaneformaliteiten zoals formulier modèle 846 A série N. Dat heb je uitsluitend nodig als je voertuig van buiten de EU komt. Voor een voertuig uit een EU land hoef je slechts een quitus fiscal te halen bij je belastingkantoor.

Tenslotte lees ik weer over een CoC dat uitsluitend bestaat voor EU voertuigen.

Met alle respect maar ik krijg het vermoeden dat hier wat procedures door elkaar worden gehaald. Maar het kan natuurlijk ook een gebrek aan bevattingsvermogen van mijn kant zijn.

Salutations, Jos

Bonsoir,

Zoals ik reeds opmerkte, waarschijnlijk begrijp ik het gewoon niet. 🙂

Zonder coc géén controle technique

Dat klopt, heb ik ook meegemaakt.

zonder douane formulier géén nummerplaat

Dit geldt voor voertuigen van buiten de EU. Voor voertuigen van binnen de EU heeft u niets met de douane te maken maar moet u een verklaring halen bij de belastingdienst dat ooit in een EU land BTW is betaald, de zogenaamde quitus fiscal.

Ik heb het nog even nagezocht op de site van de Prefecture du Rhone. Daar staat dus ook letterlijk:

{QUOTE}Certificat d’aquisition d’un véhicule terrestre à moteur (délivré par votre centre des impots – quitus fiscal) pour les véhicules en provenance de l’union européenne OU certificat de dédouanement 846 -A (délivré par un centre des douanes) pour les véhicules en provenance d’un états tiers à l’U.E{UNQUOTE}

Dus ik weet niet wat u overkomen is…

Salutations, Jos

Wouter, ik weet ’t niet, maar ik vermoed dat u – en/of ambtenaren rond u – spijkers op laag water zoekt/zoeken.
Mijn advies : volg braaf de procedure, doet wat u wordt gevraagd en alles komt goed.

Om te beginnen : op welk kenteken staat ’t betreffende voertuig nu ? U zegt niet meer dan dat er ’n Nederlandstalig keuringsdocument is.

Menig draadje op dit forum is hierover gegaan, overigens. Zoekt, vindt en doet er uw voordeel mee.

Andere Peter.

Bonjour,

Nog even een anekdote, die ik ook onder “Entre Bavards” had kunnen plaatsen, maar die wel aardig de bovenstaande ervaringen onderstreept. Indien u dit vervuiling van de draad vindt, mijn excuses…

Ik wilde mijn klassieke 1965 Ford Mustang vanuit NL op FR kenteken hebben. Dat kan om allerlei redenen uitsluitend op een Carte Grise de Collection. Uiteindelijk had ik de hele papierwinkel inclusief VVE Attestation, Quitus Fiscal en Controle Technique compleet. Ik toog hiermee naar onze Mairie, die is namelijk zeer behulpzaam. Dan hoef je niet zelf helemaal naar de préfecture om daar in de rij te gaan staan.
Er was wat onduidelijkheid over de verschuldigde kosten en de secretaresse op de Mairie belde (waar ik bij stond) met de Préfecture. Ze moest aan de dame aldaar zo ongeveer de hele aanvraag voorlezen, inclusief (NL) kenteken en chassisnummer. Tot mijn verbijstering kreeg ze te horen dat de auto als gestolen stond geregistreerd en derhalve geen FR kenteken kon krijgen. Tenzij ik ermee naar de Gendarmerie ging om een soort verklaring van geen bezwaar te halen.
Ik had de auto gekocht van een bekende die de auto zelf uit de USA had geïmporteerd. Alle papieren waren er bij, inclusief inklaringsformulieren en zelfs de oorspronkelijke USA factuur. Onmogelijk dat die auto gestolen was.
De vriendelijke secretaresse belde (waar ik bij stond) de Gendarmerie om een afspraak voor me te maken. De gendarme begreep er niets van. Verklaringen van geen bezwaar kende hij niet en ook zijn collega’s hadden er nog nooit van gehoord. Maar ik moest maar even langskomen met de auto en de papieren, dan zouden ze wel kijken.
Mijn komst bij de Gendarmerie bracht opschudding. Een klassieke Ford Mustang op het terrein, dat was weer eens wat anders dan de zoveelste blikschade of kruimeldiefstal. De hele kazerne liep uit, het interieur werd bewonderd, de motor moest draaien (oh la la, le V8, quel bruit!), verhalen werden uitgewisseld, foto’s gemaakt, het werd een compleet evenement.
Uiteindelijk vroeg de chef-gendarme wat hij voor me kon doen. Hij hoorde het verhaal, bekeek mijn papierwinkel en nam me mee naar zijn kantoor. Hij raadpleegde (waar ik bij was) alle registers die maar mogelijk waren, gestolen auto’s, verdachte auto’s, uitstaande boetes, douane, etcetera. Geen spoor van mijn Mustang te vinden. Hij had dus geen enkel bezwaar tegen een FR kenteken voor mijn auto, maar dat op schrift stellen nee, dat kon en mocht hij niet. Dat deed de Gendarmerie namelijk nooit.
Niettemin wilde hij me wel graag helpen. Dus (waar ik bij zat) belde hij direct naar de chef van de afdeling kentekens bij de Préfecture om te vragen wat nu eigenlijk het probleem was. Die chef vroeg ook wat gegevens en antwoordde direct dat er geen bezwaar tegen een FR kenteken was. Toen de gendarme vroeg wáárom ik dan bij hem was langsgestuurd om een verklaring van geen bezwaar te halen, riposteerde de chef dat het onmogelijk was dat één van zijn medewerkers dit gezegd zou hebben. Dus zowel de secretaresse van de Mairie als ikzelf hadden dit blijkbaar gedroomd of zo. De chef zei, stuur die papieren maar ter attentie van mij, dan maak ik het persoonlijk in orde. En zo geschiedde.
Twee dagen later had ik mijn nieuwe FR Carte Grise, de officiële van de Préfecture was er nog eerder dan de tijdelijke die je altijd krijgt.

Het enige voordeel van dit verhaal is dat ik nu bekend ben bij alle gendarmes in de omgeving. Dat is toch weer makkelijk bij verkeerscontroles en als je de diensten van deze lieden eens nodig hebt.

En FR fonctionnaires? Ik kan er inmiddels boeken over schrijven. En ik kan ze niet meer zíen. Dit soort bureaucraten lijkt uitsluitend te bestaan om normale mensen het leven onmogelijk te maken, het bloed onder de nagels vandaan te tergen en de meest lankmoedige persoon tot kokende razernij of gillende waanzin te drijven. Ik vind het wonderbaarlijk dat er niet regelmatig FR ambtenaren in vlagen van verstandsverbijstering om het leven worden gebracht. Wéér een verbazingwekkend aspect van het leven in FR… 🙂

Salutations, Jos

Manmanmanmanman. Ik ben zelden cynisch over ambtenaren, maar je vraagt je toch af waarom mensen nog een tv-toestel in huis halen. Ga een namiddag op de Prefektuur zitten, het is een middagvullend programma. Er is altijd wel wat te beleven, en de tijd vliegt voorbij. En bij mij in de 94 krijg je er dan nog een exotisch publiek bovenop dat het slechts nipt moet afleggen tegen de 93 en de 92.

Wat betreft dat keuringsattest kreeg ik dus weer een subliem antwoord: ‘Notre département ne l’accepte pas‘, want de voorwaarden in België zijn anders dan hier. Welke dan? Wel, in België is het attest één jaar geldig, en hier twee. Da’s dus niet hetzelfde, en we aanvaarden het niet. Dat het op een overheidswebsite stond dat het kon, mocht niet baten. ‘Zij’ aanvaarden het niet. Allemachtig, hebben ‘zij’ hier als departement dan enige zeggenschap over? Dat is toch op nationaal niveau geregeld? Ik heb bij Service Public alvast de geldende wetgeving opgevraagd, want als die regel wet is, laat ik het hier niet bij.

Maaarrrr, dat alles zou pas erg zijn mocht het op het keuringsattest aangekomen zijn. Nééééé, ze hadden nog iets beters in petto. Mijn auto kan niet ingeschreven worden, vermits ze op de computer gezien hadden dat hij nog in België geregistreerd staat. ‘Ik had u de moeite kunnen besparen’, zei ik, ‘hij staat voor de deur. Met welke nummerplaat denkt u dan wel dat ik rondrijd?’. Ongelooflijk. Ze willen hem dus niet inschrijven zolang ik mijn Belgische plaat niet annuleer.
Waarop zich een discussie ontspint waarin ik hen het onder niet-ambtenaren gekende principe van de kip en het ei probeer uit te leggen. Hoe kan ik de plaat annuleren van een auto die nog in het verkeer zit, en die ik niet zomaar even een paar weken van de weg kan halen? Hoe kan ik bovendien in België een plaat laten annuleren, en dan wat, zonder plaat eventjes Frankrijk binnenrijden en rustig mijn Franse plaat gaan aanvragen?
Dit verhaal stinkt langs alle kanten. Volgens mij is er geen enkele wet waar ze zich op kunnen beroepen om dit af te dwingen. Bovendien hebben zij zich niet te bemoeien met Belgische nummerplaten. Ik moet nu nog even uitzoeken of er hier geldende wetgeving rond is, maar ik ga er wel van uit dat het ambtenarenapparaat hier zelf voor wetgever aan het spelen is.
(wellicht heeft het er mee te maken dat de 94 zoals alle Parijse randdepartementen een vrij hoge criminaliteits- en fraudefactor rond auto’s heeft, wellicht probeert men hiermee inschrijvingen van gestolen voertuigen tegen te gaan, maar da’s mijn probleem niet)

Heeft iemand anders al ooit van een dergelijk verhaal gehoord?

Bonjour Wouter,

Neen, deze variant kende ik nog niet. En zoals je uit mijn bovenstaande verhaal kunt afleiden heb ik toch óók wel sterke staaltjes meegemaakt.

Grappig genoeg heeft de NL rijksdienst voor het wegverkeer een speciale procedure om achteraf het NL kenteken te annuleren nadat een voertuig in het buitenland op kenteken is gesteld. Je moet dan de oude platen, het oude NL kentekenbewijs en een kopie van het nieuwe buitenlandse kentekenbewijs naar NL opsturen waarna de NL registratie wordt doorgehaald. Deze werkwijze is juist bedoeld om te zorgen dat je met je gekentekende auto naar het buitenland kunt rijden om aldaar de formaliteiten te vervullen. Precies het omgekeerde dus van wat jouw FR préfecture probeert te bewerkstelligen.

Overigens zag ik in de officiële procedure de tekst “À savoir : la démarche peut être effectuée dans le département de votre choix, pas nécessairement celui où vous résidez“. Ik heb deze omweg zelf nog nooit geprobeerd, maar misschien is het de moeite waard eens te kijken of een andere préfecture minder moeilijk doet?

Ik vind het trouwens prijzenswaardig dat je zelden cynisch doet over ambtenaren, maar ik vrees dat dat wel eens zou kunnen veranderen naarmate je vaker met de FR exemplaren te maken krijgt 🙁

Salutations, Jos

Tja, het zal wat. Als ik het goed begrijp Wouter voer je je eigen auto in. Je hebt hem niet gekocht van iemand maar het is gewoon een auto die op jouw naam staat waarmee je dus probleemloos tussen België en Frankrijk kunt rijden. Je hebt dus geen aankoopbon nodig.
De procedure voor invoeren staat op deze website uitgebreid beschreven, ook met alle lokale variaties en waarschuwingen dat je niet moet willen proberen af te wijken van de vermelde procedure. In jouw geval: ga naar de belastingdienst voor een Quitus fiscal, ga naar een keuringsstation voor een Controle Technique, zorg dat je een Conformiteitsverklaring hebt (hier in de Tarn kwam in weg met een Nederlands kenteken met een K-nummer) je paspoort, een rekening van de EDF en zorg dat je overal een kopietje van hebt en spreek de behandelend ambtenaar vooral niet tegen. De beste methode om om te gaan met Franse ambtenaren is ze er van te overtuigen dat je bovenal hun advies en bereidwillige hulp nodig hebt omdat je als glimlachende buitenlander niet precies op de hoogte bent van de procedures. Laten merken dat je wel op de hoogte bent is dodelijk voor de effectiviteit. Ik kreeg in Albi het Nederlandse kenteken niet terug maar het eigenarendeel heb ik ze niet gegeven. Procedure duurde 15 minuten inclusief de productie van een tijdelijk kenteken en een rekening (moest wel 45 minuten wachten voor ik aan de beurt was). Daarna afmelden et voila…

Rebonjour Wouter,

Men zou niet moeten pleiten voor het afschaffen van departementen. Men zou moeten pleiten voor het afschaffen van zo veel mogelijk flutregeltjes, en de zich daarmee bezig houdende ambtenaren. Maar dat zal helaas nooit gebeuren. Áls er al een afslankingsoperatie wordt overwogen, worden commissies van ambtenaren daarmee belast. Zoiets als een hartchirurg opdragen bij zichzelf een open-hart operatie uit te voeren. Dat gaat dus nergens heen.

Ik zou ervoor pleiten elke maandagochtend bij zonsopgang tenminste tien fonctionnaires te executeren, als waarschuwing voor de rest. Nét zo lang totdat ze óf begrijpen dat ze de bevolking ten dienste behoren te zijn, óf allemaal zijn uitgeroeid.

Helaas, “…tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren…” merkte Willem Elsschot reeds op. Maar dromen staat nog vrij, gelukkig.

Salutations, Jos

Natuurlijk zal onze Wouter z’n F-kenteken verkrijgen, maar hij maakt ’t zich zo lastig.
’t Lijkt erop alsof hij alle lol wil beleven aan ’t sarren van ’n ambtenaar.
Dat geeft niet, dat doen velen, maar weest dan niet verrast dat die civil servants de rollen omdraaien, zeker in de 94.

Wouter is slachtoffer van de zogenoemde lokettistenfout. Vele Wouters zijn hem immers voorgegaan, en dat is zijn deel.

De ambtenarij veranderen zal ons niet lukken, doet er dan ook geen moeite voor. ’n Land met al z’n idioterieën veranderen zou wel moeten lukken. Maar dan is enig vertrouwen in ‘onze’ vertegenwoordigers vereist.

Peter.

Zoals overal ter wereld is er ooit eens een wet gemaakt die beantwoordde aan de noden van dat moment. Jaar na jaar wordt die wet aangepast: een regeltje hier een schrappinkje daar. En nog een amendement en nog een uitbreiding en later nog een toevoegsel en een verwijdering. Uiteindelijk is die wet zo ingewikkeld dat niemand er nog uit wijs geraakt…en dan wordt de wet maar nog eens aangepast.
Napoleon had dan toch ergens gelijk: even alles schrappen en opnieuw beginnen. 🙂

Sorrie, mijn bericht staat op de verkeerde plaats; Hoe kan ik het hier verwijderen????

Bedoel je dit bericht of het vorige? En waar moet het naartoe?