Dit onderwerp bevat 31 reacties, 11 deelnemers, en is laatst bijgewerkt op 7 jaren, 4 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Hallo,
Ik sta op het punt na al die jaren mijn auto eindelijk eens op Franse nummerplaat te zetten, maar hierbij viel mij een bijzonderheid op bij het nagaan van de vereiste documenten voor inschrijving. Volgens de teksten op een aantal officiële sites zou men ook een keuringsattest van een ander Europees land aanvaarden, op voorwaarde dat het minder dan 6 maand oud is.
Nu is de mijne recent nog gekeurd geweest, dus dan hoef ik in principe niet opnieuw bij de Franse keuring langs. Maar ik vraag me maar af hoe ze daar op de Préfecture zullen reageren op een Nederlandstalig document. Het wordt wellicht weer een rondje grote ogen trekken, ontkenning, onderhandeling, enzovoort.
Soit, heeft iemand dit zelf ooit al eens geprobeerd? Ben wel benieuwd.
Groeten
WouterBonjour Wouter,
Indien u nog eens de kleine lettertjes op de diverse websites raadpleegt zult u daar zinsnedes tegenkomen als: “Si un document est en langue étrangère, une traduction effectuée par un traducteur agréé devra l’accompagner“.
Een controle technique in Frankrijk kost gemiddeld ongeveer 70 euro. Ik betwijfel of het laten vertalen van een buitenlands keuringsrapport door een gecertificeerde vertaler goedkoper uitkomt. Nog afgezien van het onvermijdelijke gemier met FR ambtenaren.
Persoonlijk zou ik de auto gewoon in FR door de Controle Technique halen. Maar ik ben dan ook allergisch voor bureaucraten. 🙂
Salutations, Jos
Hallo Wouter
officiele vertaling van ons trouwboekje (20-25 woorden? Naam, datum, plaats …) kostte €94.– De controle technique €60.–
Tel uit je winst …
Succes
Peter
PS
Niet vergeten voordien met het voertuig bij de douane langs te gaan!Weet ik, Jos. Maar in dit geval stond dat van die vertaling er niet expliciet bij. In andere gevallen is dat vaak wel het geval.
Nu, in ieder geval ga ik gewoon mijn kans. Het ambtenarenapparaat is nogal vaak een kansspel, het volstaat een persoon voor je te krijgen die bereid is je het juiste document mee te geven. In het slechtste geval wordt het niks en moet ik gewoon nog eens op de keuring langs.
Beste Gautier,
Ik ben razend benieuwd hoe dit afloopt.
Hopelijk werkt het zoals je zegt.Succes Albert 87
<En dat zou nu niet meer zo moeilijk zijn? Het blijft naar mijn idee toch importeren en daar heb je toch iets meer voor nodig dan alleen maar een APK rapport.>
Het is idd “importeren”. (Stand 20/01/2014).
Het is absoluut geen probleem indien men alle paperassen bij zich heeft, zie daartoe de site van de verantwoordelijke prefecture.
En nee, er moet een franse keuring doorgevoerd worden.
Bij ons (22) was helaas niet vermeld, dat men bij de douane langs moest om een formulier “modèle 846 A série N” te laten invullen. Kost niets, alleen tijd 😉
Verder: alle originele documenten meebrengen (coc!), incl. het koopcontract (maar zie daartoe ook prefecture-site).
Overigens moesten we bij de douane een lijst van ons “verhuisgoed” in drievoud afgeven (in het frans uiteraard): Zoveel dozen boeken, zoveel dozen keukengerei enz enz, incl. de geschatte waarde. Misschien handig om voor te bereiden, scheelt eventueel weer een rit …Groet
Peter
Bonsoir,
Ik raak nu in grote verwarring. Ik heb meerdere auto’s in FR ingevoerd en op kenteken laten zetten dus ik ben behoorlijk bekend met de procedure. Maar nu begrijp ik het eventjes niet meer.
De eerste vraag van Wouter gaar over het attest voor de keuring. Dan is een buitenlands attest in principe mogelijk, mits niet ouder dan 6 maanden, voor voertuigen uit een EU land.
Daarna lees ik over douaneformaliteiten zoals formulier modèle 846 A série N. Dat heb je uitsluitend nodig als je voertuig van buiten de EU komt. Voor een voertuig uit een EU land hoef je slechts een quitus fiscal te halen bij je belastingkantoor.
Tenslotte lees ik weer over een CoC dat uitsluitend bestaat voor EU voertuigen.
Met alle respect maar ik krijg het vermoeden dat hier wat procedures door elkaar worden gehaald. Maar het kan natuurlijk ook een gebrek aan bevattingsvermogen van mijn kant zijn.
Salutations, Jos
Hallo Jos
wij zijn februari 2014 in F komen wonen en hebben onze 2 autos zoals boven beschreven moeten invoeren. Zonder coc géén controle technique, zonder douane formulier géén nummerplaat. En mijn auto was ook nèt gekeurd.
Groet
Peter
Bonsoir,
Zoals ik reeds opmerkte, waarschijnlijk begrijp ik het gewoon niet. 🙂
Zonder coc géén controle technique
Dat klopt, heb ik ook meegemaakt.
zonder douane formulier géén nummerplaat
Dit geldt voor voertuigen van buiten de EU. Voor voertuigen van binnen de EU heeft u niets met de douane te maken maar moet u een verklaring halen bij de belastingdienst dat ooit in een EU land BTW is betaald, de zogenaamde quitus fiscal.
Ik heb het nog even nagezocht op de site van de Prefecture du Rhone. Daar staat dus ook letterlijk:
{QUOTE}Certificat d’aquisition d’un véhicule terrestre à moteur (délivré par votre centre des impots – quitus fiscal) pour les véhicules en provenance de l’union européenne OU certificat de dédouanement 846 -A (délivré par un centre des douanes) pour les véhicules en provenance d’un états tiers à l’U.E{UNQUOTE}
Dus ik weet niet wat u overkomen is…
Salutations, Jos
Ons hebben ze van de prefecture (St Brieuc) naar de douane gestuurd (Plérin) met de “opdracht” het bewuste formulier te halen. Dat kregen we ook zonder mankeren, er kwamen wèl drie personen aan te pas omdat niemand precies wist waaar het om ging. We moesten wel “even” terugkomen met de auto van mijn echtgenote, zodat de diverse nummers gecontroleerd konden worden…
C’est bizarre 😉
Groet
Peter
Wouter, ik weet ’t niet, maar ik vermoed dat u – en/of ambtenaren rond u – spijkers op laag water zoekt/zoeken.
Mijn advies : volg braaf de procedure, doet wat u wordt gevraagd en alles komt goed.Om te beginnen : op welk kenteken staat ’t betreffende voertuig nu ? U zegt niet meer dan dat er ’n Nederlandstalig keuringsdocument is.
Menig draadje op dit forum is hierover gegaan, overigens. Zoekt, vindt en doet er uw voordeel mee.
Andere Peter.
Ik heb juni 2014 een auto geïmporteerd, volgens de methode die hier overal staat beschreven, wel FR keuring, met COC, nieuw kenteken, maar nooit de douane hierbij betrokken.
Was het een nieuwe auto Peter? Van geen zes maanden oud?De auto’s hadden al een paar jaartjes onder de wielen.
Ik denk dat we het “slachtoffer” geworden zijn van een zeer ijverige ambtenaar 😉 (ehm, sorry,ik zie de ironie van deze uitspraak)
Gelukkig is alles goed gelopen en we hebben onze nummerplaten.
Feit is: willen ze in F formulier XYZ dan brèng formulier XYZ en alles komt goed.Of het nu wettelijk echt zo geregeld is of niet.
En als ik daar een probleem mee zou hebben, dan had ik hier niet moeten gaan wonen, alles vrijwillig 😉 (maar soms wel zenuwslopend)groet
Peter
Dit draadje is wel een eigen leven beginnen leiden. Ik stel een vraag over het keuringsattest, en voor ik het weet mag ik de douane een lijst in drievoud van mijn ondergoed bezorgen!
Nu, wat er ook van zij, ik neem de raad van tante Service Public
ter harte: Vous pouvez faire immatriculer en France un véhicule immatriculé précédemment dans un pays de l’Union européenne sans refaire en France le contrôle technique si celui-ci est toujours valable, c’est-à-dire s’il a moins de 6 mois.Blijkbaar een nieuwe regel van 1 mei 2014. Ongetwijfeld ongekend op de Préfecture. 🙂 Ben eens benieuwd wat ze ervan gaan denken, morgen uitsluitsel.
Bonjour,
Nog even een anekdote, die ik ook onder “Entre Bavards” had kunnen plaatsen, maar die wel aardig de bovenstaande ervaringen onderstreept. Indien u dit vervuiling van de draad vindt, mijn excuses…
Ik wilde mijn klassieke 1965 Ford Mustang vanuit NL op FR kenteken hebben. Dat kan om allerlei redenen uitsluitend op een Carte Grise de Collection. Uiteindelijk had ik de hele papierwinkel inclusief VVE Attestation, Quitus Fiscal en Controle Technique compleet. Ik toog hiermee naar onze Mairie, die is namelijk zeer behulpzaam. Dan hoef je niet zelf helemaal naar de préfecture om daar in de rij te gaan staan.
Er was wat onduidelijkheid over de verschuldigde kosten en de secretaresse op de Mairie belde (waar ik bij stond) met de Préfecture. Ze moest aan de dame aldaar zo ongeveer de hele aanvraag voorlezen, inclusief (NL) kenteken en chassisnummer. Tot mijn verbijstering kreeg ze te horen dat de auto als gestolen stond geregistreerd en derhalve geen FR kenteken kon krijgen. Tenzij ik ermee naar de Gendarmerie ging om een soort verklaring van geen bezwaar te halen.
Ik had de auto gekocht van een bekende die de auto zelf uit de USA had geïmporteerd. Alle papieren waren er bij, inclusief inklaringsformulieren en zelfs de oorspronkelijke USA factuur. Onmogelijk dat die auto gestolen was.
De vriendelijke secretaresse belde (waar ik bij stond) de Gendarmerie om een afspraak voor me te maken. De gendarme begreep er niets van. Verklaringen van geen bezwaar kende hij niet en ook zijn collega’s hadden er nog nooit van gehoord. Maar ik moest maar even langskomen met de auto en de papieren, dan zouden ze wel kijken.
Mijn komst bij de Gendarmerie bracht opschudding. Een klassieke Ford Mustang op het terrein, dat was weer eens wat anders dan de zoveelste blikschade of kruimeldiefstal. De hele kazerne liep uit, het interieur werd bewonderd, de motor moest draaien (oh la la, le V8, quel bruit!), verhalen werden uitgewisseld, foto’s gemaakt, het werd een compleet evenement.
Uiteindelijk vroeg de chef-gendarme wat hij voor me kon doen. Hij hoorde het verhaal, bekeek mijn papierwinkel en nam me mee naar zijn kantoor. Hij raadpleegde (waar ik bij was) alle registers die maar mogelijk waren, gestolen auto’s, verdachte auto’s, uitstaande boetes, douane, etcetera. Geen spoor van mijn Mustang te vinden. Hij had dus geen enkel bezwaar tegen een FR kenteken voor mijn auto, maar dat op schrift stellen nee, dat kon en mocht hij niet. Dat deed de Gendarmerie namelijk nooit.
Niettemin wilde hij me wel graag helpen. Dus (waar ik bij zat) belde hij direct naar de chef van de afdeling kentekens bij de Préfecture om te vragen wat nu eigenlijk het probleem was. Die chef vroeg ook wat gegevens en antwoordde direct dat er geen bezwaar tegen een FR kenteken was. Toen de gendarme vroeg wáárom ik dan bij hem was langsgestuurd om een verklaring van geen bezwaar te halen, riposteerde de chef dat het onmogelijk was dat één van zijn medewerkers dit gezegd zou hebben. Dus zowel de secretaresse van de Mairie als ikzelf hadden dit blijkbaar gedroomd of zo. De chef zei, stuur die papieren maar ter attentie van mij, dan maak ik het persoonlijk in orde. En zo geschiedde.
Twee dagen later had ik mijn nieuwe FR Carte Grise, de officiële van de Préfecture was er nog eerder dan de tijdelijke die je altijd krijgt.Het enige voordeel van dit verhaal is dat ik nu bekend ben bij alle gendarmes in de omgeving. Dat is toch weer makkelijk bij verkeerscontroles en als je de diensten van deze lieden eens nodig hebt.
En FR fonctionnaires? Ik kan er inmiddels boeken over schrijven. En ik kan ze niet meer zíen. Dit soort bureaucraten lijkt uitsluitend te bestaan om normale mensen het leven onmogelijk te maken, het bloed onder de nagels vandaan te tergen en de meest lankmoedige persoon tot kokende razernij of gillende waanzin te drijven. Ik vind het wonderbaarlijk dat er niet regelmatig FR ambtenaren in vlagen van verstandsverbijstering om het leven worden gebracht. Wéér een verbazingwekkend aspect van het leven in FR… 🙂
Salutations, Jos
Dat om het leven brengen doen ze namelijk zelf al. En inderdaad, ik verbaas mij, vooral in mijn geval bij de DDT en afdelingen urbanisme, dat de loketten/spreekbalies niet afgeschermd zijn met pantserglas.
Manmanmanmanman. Ik ben zelden cynisch over ambtenaren, maar je vraagt je toch af waarom mensen nog een tv-toestel in huis halen. Ga een namiddag op de Prefektuur zitten, het is een middagvullend programma. Er is altijd wel wat te beleven, en de tijd vliegt voorbij. En bij mij in de 94 krijg je er dan nog een exotisch publiek bovenop dat het slechts nipt moet afleggen tegen de 93 en de 92.
Wat betreft dat keuringsattest kreeg ik dus weer een subliem antwoord: ‘Notre département ne l’accepte pas‘, want de voorwaarden in België zijn anders dan hier. Welke dan? Wel, in België is het attest één jaar geldig, en hier twee. Da’s dus niet hetzelfde, en we aanvaarden het niet. Dat het op een overheidswebsite stond dat het kon, mocht niet baten. ‘Zij’ aanvaarden het niet. Allemachtig, hebben ‘zij’ hier als departement dan enige zeggenschap over? Dat is toch op nationaal niveau geregeld? Ik heb bij Service Public alvast de geldende wetgeving opgevraagd, want als die regel wet is, laat ik het hier niet bij.
Maaarrrr, dat alles zou pas erg zijn mocht het op het keuringsattest aangekomen zijn. Nééééé, ze hadden nog iets beters in petto. Mijn auto kan niet ingeschreven worden, vermits ze op de computer gezien hadden dat hij nog in België geregistreerd staat. ‘Ik had u de moeite kunnen besparen’, zei ik, ‘hij staat voor de deur. Met welke nummerplaat denkt u dan wel dat ik rondrijd?’. Ongelooflijk. Ze willen hem dus niet inschrijven zolang ik mijn Belgische plaat niet annuleer.
Waarop zich een discussie ontspint waarin ik hen het onder niet-ambtenaren gekende principe van de kip en het ei probeer uit te leggen. Hoe kan ik de plaat annuleren van een auto die nog in het verkeer zit, en die ik niet zomaar even een paar weken van de weg kan halen? Hoe kan ik bovendien in België een plaat laten annuleren, en dan wat, zonder plaat eventjes Frankrijk binnenrijden en rustig mijn Franse plaat gaan aanvragen?
Dit verhaal stinkt langs alle kanten. Volgens mij is er geen enkele wet waar ze zich op kunnen beroepen om dit af te dwingen. Bovendien hebben zij zich niet te bemoeien met Belgische nummerplaten. Ik moet nu nog even uitzoeken of er hier geldende wetgeving rond is, maar ik ga er wel van uit dat het ambtenarenapparaat hier zelf voor wetgever aan het spelen is.
(wellicht heeft het er mee te maken dat de 94 zoals alle Parijse randdepartementen een vrij hoge criminaliteits- en fraudefactor rond auto’s heeft, wellicht probeert men hiermee inschrijvingen van gestolen voertuigen tegen te gaan, maar da’s mijn probleem niet)Heeft iemand anders al ooit van een dergelijk verhaal gehoord?
Bonjour Wouter,
Neen, deze variant kende ik nog niet. En zoals je uit mijn bovenstaande verhaal kunt afleiden heb ik toch óók wel sterke staaltjes meegemaakt.
Grappig genoeg heeft de NL rijksdienst voor het wegverkeer een speciale procedure om achteraf het NL kenteken te annuleren nadat een voertuig in het buitenland op kenteken is gesteld. Je moet dan de oude platen, het oude NL kentekenbewijs en een kopie van het nieuwe buitenlandse kentekenbewijs naar NL opsturen waarna de NL registratie wordt doorgehaald. Deze werkwijze is juist bedoeld om te zorgen dat je met je gekentekende auto naar het buitenland kunt rijden om aldaar de formaliteiten te vervullen. Precies het omgekeerde dus van wat jouw FR préfecture probeert te bewerkstelligen.
Overigens zag ik in de officiële procedure de tekst “À savoir : la démarche peut être effectuée dans le département de votre choix, pas nécessairement celui où vous résidez“. Ik heb deze omweg zelf nog nooit geprobeerd, maar misschien is het de moeite waard eens te kijken of een andere préfecture minder moeilijk doet?
Ik vind het trouwens prijzenswaardig dat je zelden cynisch doet over ambtenaren, maar ik vrees dat dat wel eens zou kunnen veranderen naarmate je vaker met de FR exemplaren te maken krijgt 🙁
Salutations, Jos
Beste Gautier, ik was er al een beetje beducht voor je opgewekte aanpak.
Een auto moet je eerst exporteren voordat je die importeert. daar zijn speciale europeesche kentekens voor die 15, jawel 15 dagen geldig zijn. En dan met alle papieren rompslomp, aankoop factuur en de btw en de controle techniek is iets dergelijks in een half uurtje gepiept.
Maar neuf-quatre is dan ook wel een zeer speciaal canton, ik denk dat men daar alles wel eens gezien en meegemaakt heeft. Maar nog nooit een boze Gautier.IK blijf nieuwsgierig!
Albert 87
Tja, het zal wat. Als ik het goed begrijp Wouter voer je je eigen auto in. Je hebt hem niet gekocht van iemand maar het is gewoon een auto die op jouw naam staat waarmee je dus probleemloos tussen België en Frankrijk kunt rijden. Je hebt dus geen aankoopbon nodig.
De procedure voor invoeren staat op deze website uitgebreid beschreven, ook met alle lokale variaties en waarschuwingen dat je niet moet willen proberen af te wijken van de vermelde procedure. In jouw geval: ga naar de belastingdienst voor een Quitus fiscal, ga naar een keuringsstation voor een Controle Technique, zorg dat je een Conformiteitsverklaring hebt (hier in de Tarn kwam in weg met een Nederlands kenteken met een K-nummer) je paspoort, een rekening van de EDF en zorg dat je overal een kopietje van hebt en spreek de behandelend ambtenaar vooral niet tegen. De beste methode om om te gaan met Franse ambtenaren is ze er van te overtuigen dat je bovenal hun advies en bereidwillige hulp nodig hebt omdat je als glimlachende buitenlander niet precies op de hoogte bent van de procedures. Laten merken dat je wel op de hoogte bent is dodelijk voor de effectiviteit. Ik kreeg in Albi het Nederlandse kenteken niet terug maar het eigenarendeel heb ik ze niet gegeven. Procedure duurde 15 minuten inclusief de productie van een tijdelijk kenteken en een rekening (moest wel 45 minuten wachten voor ik aan de beurt was). Daarna afmelden et voila…Hallo Jos,
Bedankt om even mee te denken. Ik ging er zomaar van uit dat het niet in een ander departement kon, maar blijkbaar dus wel. Nu wordt het wel dansen op een fijne koord, want ik heb de wals ingezet in de 94. Bij mijn weten hebben ze hier mijn gegevens weliswaar niet genoteerd, maar toch even opletten, zoniet komen daar nog problemen van.
Ik heb in ieder geval de préfecture de police de Paris al gecontacteerd of ze problemen hebben met het feit dat ik een auto op buitenlandse plaat zou inschrijven. Mooi contactformulier hebben ze, je kan met hen een rendez-vous op afspraak krijgen, en bovendien zitten ze hier bij mij om de hoek, veel dichter zelfs dan de lui van de 94. Dus mocht het antwoord positief zijn, weet ik wat gedaan. Had ik het maar eerder geweten.
“Brussel” trouwens ook al gecontacteerd. Die vielen ook even van hun stoel, begrepen niet waarom die mafkezen zich hier met hun nummerplaten zitten te bemoeien. Lieten ook fijntjes weten dat Fransen in België de omgekeerde procedure volgen, en dat zij ook niet even gaan kijken of een Franse auto nog in Frankrijk geregistreerd staat.
En wat lees ik verder nog op de site van de Préfecture de police de Paris over dat keuringsattest? 8 – la preuve d’un contrôle technique : contrôle technique de moins de six mois réalisé dans le pays d’importation du véhicule ou en France pour les véhicules dont l’âge et le genre les soumettent à cette obligation.
Kijk eens aan. Is dat niet wat ik had? Ja dus. Ik begin meteen te begrijpen waarom sommigen pleiten voor het afschaffen van de departementen. Het is toch niet te vatten dat elk departement zich op eigen houtje gaat bezighouden met het interpreteren van de wetgeving.
Wordt vervolgd…
Rebonjour Wouter,
Men zou niet moeten pleiten voor het afschaffen van departementen. Men zou moeten pleiten voor het afschaffen van zo veel mogelijk flutregeltjes, en de zich daarmee bezig houdende ambtenaren. Maar dat zal helaas nooit gebeuren. Áls er al een afslankingsoperatie wordt overwogen, worden commissies van ambtenaren daarmee belast. Zoiets als een hartchirurg opdragen bij zichzelf een open-hart operatie uit te voeren. Dat gaat dus nergens heen.
Ik zou ervoor pleiten elke maandagochtend bij zonsopgang tenminste tien fonctionnaires te executeren, als waarschuwing voor de rest. Nét zo lang totdat ze óf begrijpen dat ze de bevolking ten dienste behoren te zijn, óf allemaal zijn uitgeroeid.
Helaas, “…tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren…” merkte Willem Elsschot reeds op. Maar dromen staat nog vrij, gelukkig.
Salutations, Jos
Nou Gautier,
je laat er geen gras overgroeien, ik volg je strijd met belangstelling.Zet um op!
Sterkte!
Albert 87Natuurlijk zal onze Wouter z’n F-kenteken verkrijgen, maar hij maakt ’t zich zo lastig.
’t Lijkt erop alsof hij alle lol wil beleven aan ’t sarren van ’n ambtenaar.
Dat geeft niet, dat doen velen, maar weest dan niet verrast dat die civil servants de rollen omdraaien, zeker in de 94.Wouter is slachtoffer van de zogenoemde lokettistenfout. Vele Wouters zijn hem immers voorgegaan, en dat is zijn deel.
De ambtenarij veranderen zal ons niet lukken, doet er dan ook geen moeite voor. ’n Land met al z’n idioterieën veranderen zou wel moeten lukken. Maar dan is enig vertrouwen in ‘onze’ vertegenwoordigers vereist.
Peter.
@ Jos: je wordt steeds kernachtiger in je betoog. Op gevaar af te zeer de nuance te zoeken kunnen mogelijkerwijze geschrokken lezers nog even tot rust komen in de veilige, stabiele, onveranderlijke omgeving van oud archief. Of op zoek gaan naar de tekst van de intreerede bij de VU van Jan Struiksma met als titel: “Deregulering met behoud van ellende”. Diep in m’n geheugen teruggaand, voor de vuist weg, was de conclusie: ambtelijke organisaties doen slechts node afstand van eenmaal verworven bevoegdheden. En wanneer de wetgever daar een aantal van schrapt duurt het lang voordat die uit de werkwijze zijn verdwenen. Zo niet via in eigen beheer opgestelde aanwijzingen voor de praktijk via een achterdeur weer aan boord komen. Is de zichtlijn vanaf de straat van een dakkapel misschien een centimeter te hoog? Met die laser meetapparatuur van tegenwoordig kun je immers tot op de millimeter toezien op het juist naleven van regels.
Zoals overal ter wereld is er ooit eens een wet gemaakt die beantwoordde aan de noden van dat moment. Jaar na jaar wordt die wet aangepast: een regeltje hier een schrappinkje daar. En nog een amendement en nog een uitbreiding en later nog een toevoegsel en een verwijdering. Uiteindelijk is die wet zo ingewikkeld dat niemand er nog uit wijs geraakt…en dan wordt de wet maar nog eens aangepast.
Napoleon had dan toch ergens gelijk: even alles schrappen en opnieuw beginnen. 🙂Sorrie, mijn bericht staat op de verkeerde plaats; Hoe kan ik het hier verwijderen????
Bedoel je dit bericht of het vorige? En waar moet het naartoe?
Nog even melden hoe dit verhaal afgelopen is. Het is ondertussen al een tijdje geleden, maar ik moest er nog even van bekomen.
Ter verduidelijking, hoe zit dat nu met de wetgeving. Een zekere monsieur Gauthier (ik verzin het niet) van bij Service-Public.fr bevestigde dat: l’arrêté du 9 février 2009 relatif aux modalités d’immatriculation des véhicules prévoit (article 1er 1.E.4) la possibilité pour l’immatriculation en France d’un véhicule précédemment immatriculé dans un autre pays de l’Union européenne : http://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000020237165
En wat is er volgens dat arrest nodig: La preuve d’un contrôle technique français ou émanant d’un autre Etat membre de l’Union européenne. Voilà, en daar worden dus geen voorwaarden of vormvereisten aan opgelegd, ze moeten het gewoon aanvaarden.
Ik dus wat later naar de Préfecture de Police in Parijs. Kreeg ik daar een dame voor me die last had van een tenniselleboog, want “ik moest alle papieren in een keer aan haar overhandigen, en niet een voor een, want die arm ohohoh…”. Volgens mij was het eerder een manicure-elleboog, te oordelen aan het daartoe geschikte instrumentarium dat weid uitgespreid op haar bureau ter beschikking lag.
Maar behalve de arm, ging alles op het eerste zicht dus goed. Alle stukken waren er, geen probleem. Ze ging nog even tot bij haar verantwoordelijke voor dat keuringsbewijs, ja dat kon ook. Over mijn nummerplaat die nog ingeschreven staat, geen woord. Oef. Tot… ze alles nog eens nalas. Want, wat was dat daar? Dat was toch geen Facture d’électricité! Ja néé, nog even hoog ophouden voor haar buurvrouw. Ja hoor, de buurvrouw bevestigt: “Dat is een brief!” -“Euh nee, dat is een afrekening, die van november. Ik heb zo’n internetabonnement voor elektriciteit, en die sturen me geen maandelijkse facturen. Enkel een jaarlijkse afrekening.” Begon daar weer een gans gedoe over, over m’n afrekening, waar overigens wel degelijk het logo van de maatschappij, mijn naam en adres op staat, enzovoort. Nog even vragen aan haar verantwoordelijke, en weg was ze weer.
Maar ondertussen viel haar oog alweer op wat anders, want was dat dat op het keuringsbewijs. Dat was er een van 2004, “n’importe quoi”! Zo wist ik meteen ook weer dat ik geen burger ben, ik ben “n’importe quoi”. Tja, waar ze die mensen vinden, het is me een raadsel, maar die 2004, één enkel getal in lettergrootte 10 op dat formulier, slaat op het jaar van inverkeersstelling van die auto. Verder staan daar wel in joekels van cijfers de datum van geldigheid op (2015-2016). Echt niet mogelijk om ernaast te kijken.Enfin, nodeloos nog verder te gaan. Het broodje was al lang gebakken. Die “brief” over de elektriciteit, daar kan ik toch echt niet mee komen aandraven! Ik liet het er maar bij, het heeft toch allemaal weinig zin, en ik wist dat ik morgen nog in de buurt van mijn eigen préfecture moest zijn.
Dus de volgende dag nog eens binnengesprongen op de 94. Leuk onthaal op de balie, het meisje neemt mijn formulier aan, stelt een vraag en begint vervolgens te tokkelen op een apparaat dat er verdacht veel als een telefoon uit ziet. Dat gaat zo twee minuten lang door, tot ze het neerlegt, en ik merk dat het ook echt een telefoon was waarop ze wat zat te sms’en of zo. Terwijl ik de hele tijd gewoon voor haar stond te wachten! Was ik niet gehaast, ik had er een schandaal van gemaakt. Ongelooflijk.
Nu, gelukkig, bij mijn vorige passage hadden ze op mijn formulier geschreven dat ik en fin de parcours was, ik kreeg dus een voorkeursbehandeling en mocht meteen naar het loket. Daar aangekomen, kwamen ze opnieuw tot dezelfde vaststelling. Ik had geen Frans keuringsattest, en mijn auto stond nog ingeschreven. Dus vroeg ik of ik de bureauchef even kon spreken. Dat kon, geen probleem. Die vrouw staat me te woord, en ik wijs haar er meteen op dat ze dat keuringsattest niet mag weigeren. Ik toon haar de wetgeving ter zake, tja, even overleggen. En ja hoor, opeens kon het wel.
Maar dan blijft ze doorbomen over die nummerplaat. Ik vraag haar waarop ze zich baseert om mij de inschrijving te weigeren, want er is geen enkele wetgeving ter zake. “Ze hadden zo’n instructies gekregen”. -“Van wie dan?” Vervolgens een verwarrend verhaal, van de politie, wat later bleek het dan de Belgische politie, of de Belgische autoriteiten te zijn. Nee, inschrijven mochten ze niet. Waarop ik haar vertel dat ik de dienst inschrijvingen in België zelf aan de lijn heb gehad, en dat die het probleem niet zien. Dat ze ook maar niet eventjes mijn nummerplaat kunnen annuleren zolang die wagen nog in het verkeer zit.
Ja maar, zegt ze, we krijgen hier wekelijks zo’n zestig tot zeventig Belgische wagens ter inschrijving, hoe doen die het dan? “Euh…”, ik moest er wat van bekomen. Zestig tot zeventig per week! Ik leg haar uit dat er heus geen, omgerekend, 3000 Belgen op een jaar zijn die zich in de Val de Marne vestigen. Dat het hier dus bijna uitsluitend om Franse handelaars gaat, die in België tweedehands wagens opkopen, en die vervolgens op transport zetten. En dat het hén dus inderdaad niet kan schelen dat die wagens geen plaat meer hebben, maar dat dit bij mij wel degelijk een probleem is.
Nu ja, ik laat nu echt niet meer af, en houd voet bij stuk. Ze hebben niks om op te staan, geen enkele wetgeving. Mochten ze blijven doorbomen, haal ik er de bromsnor bij die wat verder op de gang staat, en laat ik hem een proces-verbaal opstellen. Ook burgers hebben hun rechten.
En uiteindelijk binden ze in. Tja, tja, mja, hum, tja, mja, hoe moet dat nou… Ok, zeggen ze, we gaan het doen, maar “dan vragen we wel van u een verklaring dat u de verantwoordelijkheid op zich neemt voor wat er met die Belgische nummerplaat gebeurt”. “Euh?” En ze schuift me een blanco blad papier voor. Daar sta ik dus met een leeg A4’tje voor mijn neus. “En wat wilt u dat ik daarop zet?” -“Wel, je, soussigné xxx, déclare que j’assume la responsabilité pour …“. Hoop en al twee zinnetjes, waarvan ik dan nog het meeste zelf verzin. En hoppa, dat stuk, dat gaat nu in “mijn dossier“! Er ligt daar nu op de 94 dus een dossier waar mijn handgeschreven verklaring in stopt, dat ik geen stoute bedoelingen met mijn vorige nummerplaat heb!En vijf minuutjes later had ik mijn voorlopige carte grise. Netjes betaald, 144€, en ik was ervanaf. Manmanman… Al die miserie voor een onbenullig handgeschreven verklarinkje.
Dan de volgende etappe, een verzekering regelen. Voor diegenen die ooit in hetzelfde geval zitten, heb ik nog een tip. De meeste Franse verzekeringsmaatschappijen wilden mijn Belgische bonus/malus niet overnemen. Maar Allianz deed het wel. Moest ik wel even voor op één van hun kantoren langs, want via hun internetplatform/call center mocht het niet. Maar in het lokale kantoor bevestigden ze, dat ze bereid waren me op mijn huidige niveau over te nemen, op voorlegging van de schadehistoriek bij mijn vorige verzekeringsmaatschappij. Vermits ik meer dan 15 jaar schadevrij rijdt, kom ik dus in Frankrijk meteen op de 50% bonus terecht. En dat scheelt weer een pak in de premie. Het is nu zelfs goedkoper dan in België, terwijl ik betere dekking heb.
Nog even de lessen op een rijtje gezet:
– buitenlands keuringsbewijs mogen ze niet weigeren
– inschrijven kan op om het even welke préfecture, en blijkbaar hanteert éénieder zo wat z’n eigen regeltjes
– alhoewel ik op internet lees dat verschillende departementen het doen, mogen ze geen wagens weigeren die nog in het buitenland ingeschreven staanGroeten,
Wouter
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.
