Vierenzeventigste aflevering oktober 2012
De taal van de Franse gezelligheid
In Algemeen Beschaafd Frans zijn er genoeg manieren om lastpakken (facheux, importuns, of cru –gezegd emmerdeurs) naar de maan te sturen (pour les ‘envoyer sur les roses…’). Tussen de sterk uitgedrukte maar nog netjes ‘Allez au Diable !’ (‘Loop naar de Duivel !’) en de grove ‘Allez vous rhabiller !’*, ‘Du balai !’ of ‘Dégage !’ zijn er ook een paar grimmige uitdrukkingen om in de familiekring duidelijk te maken dat het tijd is om op te hoepelen.
‘Va voir ailleurs si j’y suis !’ : (‘Ga maar elders kijken of ik er toevallig ook ben…’) is duidelijk genoeg.
‘Va te faire cuire un œuf !’ : (‘Ga voor jezelf een ei koken !’) vraagt daartegenover enige uitleg.
De traditionele Fransman verwacht dat Bobonne (vrouwtjelief) niet alleen het hele huishouden op zich neemt, daarbij mooi en sexy is, en nog daarbij smakelijke maaltijden op tijd opdient. Veel voor één mens… Dus, als bovendien Monsieur laat schijnen dat het vlees niet gaar genoeg is, of te zout, kan Madame hem de (keuken)deur wijzen zodat hij eindelijk wat voor zichzelf doet. Want, zegt de volkswijsheid : ‘On n’est jamais si bien servi que par soi-même !’
‘Va te faire habiller chez Plumeau !’ : (‘Ga jezelf kleren aan laten meten bij Plumeau !’).
Monsieur Plumeau was eind XIXde eeuw een fripier (handelaar in tweedehandse kleding) en wie daar moest gaan kopen droeg hoorde letterlijk bij de familie Flodder. Dus, en clair : ‘Als wat ik je aanmeet je niet bekoort, kan je altijd bij Plumeau kijken of je schoen aan je voet vindt !’
