Drieëenzeventigste aflevering augustus 2012
Mots-clefs pour le cœur des Français
De taal van de Franse gezelligheid
‘Non, rien de rien,
non, je ne regrette rien,
ni le bien qu’on m’a fait,
ni le mal, tout ça m’est bien égal,
non, rien de rien,
non, je ne regrette rien,
c’est payé, balayé, oublié,
je me fous du passé!’
Wie kent dit levenslied van ‘La môme Piaf’ niet ?
En vooral de laatste regel niet: ‘Ik heb lak aan het verleden!’
Car la vie, ça commence avec toi!
Lak aan iets hebben – of pretenderen dat het zo is – is van oudsher een traditie bij Fransen: La Fontaine vertelde al over ‘Le renard et les raisins’, een vos die mooie trossen druiven niet bereiken kon, en vond dus naderhand dat zij te onrijp waren, en de amateurs anno nu van dit nationale sport hebben zelf een naam: les je-m’en-foutistes!
Zij herkennen elkaar aan de volgende kreten:
‘Je m’en fous’, ‘je m’en contrefous’ (plus fort), of de even krachtige ‘Je m’en fiche (comme de l’an 40)!’
Je n’en ai rien à foutre (foutre is de middeleeuwse evenknie van faire) , rien à branler (familiaire taal voor masturberen), rien à cirer! Die drie uitdrukkingen, en de stemverheffing die ze normaal onderstreept, zeg trouwens:
Je m’en tape le popotin (le popotin het acherwerk zijnde): dit is een wat zachtere want enigszins grappige vorm… Aan woorden dus geen gebrek, om genuanceerd toch duidelijk te maken dat u – af en toe – geen boodschap heeft aan wat anderen vinden, en uw eigen weg kiest. En geloof een oud-gebruiker: op het moment kan het zeer bevredigend zijn.
