Weblogs over Frankrijk

[Wim Bavelaar]

Na het overzetten van de gehele inhoud van de website naar deze nieuwe omgeving zijn we toe aan een kritische beoordeling van pagina’s die al geruime tijd bestaan en de nodige opschoning behoeven. We zijn aangekomen bij de pagina Ervaringen en weblogs en constateren dat betrekkelijk veel daarop vermelde weblogs van Nederlanders in Frankrijk niet meer bestaan of nauwelijks nog worden bijgehouden. Deze ruis is inmiddels weggehaald. Niettemin blijft er nog een flink aantal opgeschreven belevenissen over die meestal het lezen waard zijn. Daaruit kiezen wij sinds enige tijd de naar onze smaak interessante blogs en maken daarvan melding op de homepage of hier in het forum in deze rubriek.

Zoals bijvoorbeeld:

Vlucht Trix! Nu het nog kan. Een Russisch oligarchenpaspoort ligt voor het grijpen. Zelfs rijkenbelastingvluchteling Gérard Depardieu kreeg er zomaar eentje. Dus het Nederlands staatshoofd, dat kan bogen op historische familiale banden met Moskou, zal zo’n felbegeerde grijpvrijbrief zeker niet onthouden worden. Ik heb het zelf ook wel eens overwogen: weg met dat paspoort. Na meer dan een kwart eeuw in het zonnige zuiden ben ik op z’n minst ont-Nederlandst. Maar ben ik daarmee Française geworden? Neu, dacht het niet.
Renée Vonk

De raarste belasting die wij betalen is die voor de controle van onze eigen septic tank. Een koekje van eigen deeg zeg maar. In La Chapelle is geen riolering die de naam mag dragen, wij hebben op ons terrein een septic tank en afwateringsbuizen. We zuiveren zogezegd ons eigen afvalwater. Als dank wordt het systeem elke vier tot zes jaar verplicht gecontroleerd en moeten we die controle zelf betalen. Toen wij hier kwamen wonen waren septic tanks (fosse septique) nog een zaak van het departement. De DDASS ging erover, een instantie die wonderlijk genoeg ook de kinderbescherming onder haar hoede heeft.
Joep-in-Frankrijk

Hoeveel mensen hebben wij al niet ontmoet, nog in Nederland, met de droom, het ideaalbeeld in juist Frankrijk te willen wonen. B&B-tje of een camping overnemen, dan heb je alleen seizoenswerk, denkt ‘men’. Of genoeg geld hebben om niet meer te hoeven werken, want Frankrijk is geen land om te werken, daar wonen de goden en rentenier je met een wijntje op je veranda met uitzicht op een glooiend gebied terwijl de geur van lavendel je samen met de wijn doezelig maakt en je al uitkijkt naar dat verse
stokbroodje in de morgen en de postbode die je vriendelijk gedag zegt.
Martine Goossens

Wim

[Auteur]

Berichten