Dit onderwerp bevat 51 reacties, 7 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 2 jaren, 10 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Op dit moment – 9:38 uur – nog geen bevestiging of klakkeloze overname van dit bericht elders in de Franse of internationale pers gezien. Eerlijk gezegd zou zo’n Einzelgang van Frankrijk merkwaardig zijn in het politieke spel dat luistert naar de naam “blame game”. En ook al is het nu statistisch gezien voorspelbaar dat de Britten er in een paar maanden verlenging niet uitkomen, toch geldt ook hier het oude adagium “never say never”. In de verlenging van voetbalwedstijden en de strafschoppen daarna gebeuren soms de meest onverwachte dingen. En wie weet speelt daar in de midi nog een oud anti-Brits Mers-el-Kébir sentiment mee, ik heb met Fransen gesproken die hier nog met grote verontwaardiging over vertelden, alsof het gisteren was gebeurd (La perfide Albion). Je weet maar nooit met welke agenda er gepoogd wordt op de een of andere manier invloed uit te oefenen op dit soort processen.
In de aanloop naar het Britse referendum naar nu steeds duidelijker wordt zijn allerlei “leave” campagnes uit wat duistere, niet traceerbare bronnen gefinancierd. Dus we wachten maar even af, in de hoop dat politieke wijsheid en afwegingen van algemeen (Europees) belang aan deze kant van het Kanaal nog steeds tot de morele bagage behoren van de regeringsleiders. Gibraltar heb ik nog niet horen noemen als lakmoesproefje voor korte termijn electorale overwegingen en verstandig politiek leiderschap.
De uitstelbrief van Mrs May ligt nu op tafel in Brussel.
Henri, het antwoord van Tusk kwam verrassend snel. En de journalist die dat berichtje in de Midi Libre schreef is goed geïnformeerd getuige recente gebeurtenissen hedenmiddag in Parijs: minister Le Drian heeft nu de boel ook op scherp gesteld. Het ziet er naar uit dat Berlijn zich ook hard zal opstellen. In The Guardian wordt het bijna van minuut tot minuut gevolgd. Ik heb tegen beter rationeel weten in nog steeds hoop op een goede afloop (strohalm), dat de EU lidstaten tot de laatste minuut pogen te voorkomen dat met een niet gewilde crash-out de diehards onder de Britse populisten met de door hen gewenste trofee (nu al) naar huis kunnen gaan, maar het wordt lastig. Moet the House of Commons ook nog even meewerken.
Dat meewerken door het Lagerhuis zal er niet makkelijker op worden nu we getuige zijn van een “blame game” (speech Theresa May) dat de komende dagen de gemoederen van de spelers van dit spel aan de oevers van de Thames bezig zal houden. Aan de oevers van andere rivieren op het vasteland van Europa, de Seine, de Rijn, de Tiber met verbazing gadegeslagen.
Gisteren bij Franse vrienden gedineerd en het onderwerp ter sprake gebracht: het leeft nauwelijks, nadat ze van mij (sic.!) vernamen dat Frankrijk mogelijk verder uitstel gaat blokkeren vonden ze dat wel charmant: ‘allez sortir ou… annuler le Brexit.!’.
Macron gaat dus scoren met zijn terughoudendheid.
In een poging de schade van Mrs May verwijtende speech – merkwaardige manier om stemmen te winnen – deed John Bercow een poging olie op de golven te gooien. I’m afraid dat de BBC en The Guardian de komende dagen hier in huis (te) veel op het beeldscherm blijven verschijnen in de last minute eindsprint die nu in Brussel is aangekondigd. In le Journal du Centre overigens meer aandacht voor de confrontatie tussen de gilets jaunes en de CRS in Nevers dan voor de faits divers elders.
Ja, dat wordt weer voor de TV zitten met popcorn, zoutjes en bier volgende week. Maar er is nog steeds geen oplossing in zicht. Het Britse lagerhuis heeft nog steeds alleen tégen gestemd, het lijken bijna Fransen: Tégen een nieuw referendum, tégen de enige beschikbare deal, tégen no-deal en tégen enkele andere prutsvoorstellen die de EU twee jaar geleden al had afgewezen en sowieso zinloze exercities waren.
Als TM in staat is om de deal volgende week weer in stemming te brengen, dan wordt die vermoedelijk toch weer afgewezen. En aangezien no-deal ook is verworpen resteert dan alleen nog de optie om de EU om een lang uitstel te smeken. Maar dat gaat TM niet doen heeft ze gezegd, dus dan resteert voor haar nog slechts aftreden en gaan alle opties weer open. Dat wordt smullen. “Division, clear the lobby!”
En toch zijn er ook Fransen die dat hele Brexit gedoe jammer vinden: “Frogs Against Brexit“.
Het VK is natuurlijk ook een grote afzetmarkt voor Franse producten, dat kan voor extra financiële problemen bij Franse boeren gaan zorgen. Brexiteers claimen al dat Britse wijn en andere landbouwproducten toch superieur zijn aan de Franse, dus ze gaan er op vooruit. The Telegraph heeft een Escher versie van het Brexit dilemma gemaakt:
Aan de tekening hierboven valt weinig toe te voegen. Misschien nog dit commentaar van de Britse journalist John Crace eerder deze avond: “Brexit is now a fast-replicating virus that is entirely resistant to everyone’s best efforts to control it and is claiming dozens of victims, the latest being the prime minister herself.”
Ze hebben steeds tegen gestemd, vanmiddag stemmen ze weer en het zal wel weer tegen zijn.
Dat wordt bey bey op 12 april.Cees.
Daar hebben ze ook tégen gestemd. Maar of iedereen in het lagerhuis wel in de gaten heeft dat dat niet relevant is betwijfel ik.
Big Ben, a four-year restoration project.
redactionele bijdrageEr komt een tijd dat je beslissingen en richting die genomen moet worden niet langer laat afhangen van het partijkartel (sic) of van aangekochte steun (€ 1,5 miljard voor NI – Arlene Foster, DUP) maar dat de toekomst van het land de belangrijkste overweging is die de keuze vormt.
Fouten uit het verleden maak je niet meer goed, en door ooit de gedoog constructie te maken met de DUP, daar veel voor te moeten betalen en afhankelijk te worden van toekomstige steun die niet onvoorwaardelijk is -en nu zelfs belemmerend voor de toekomst van de unie- heeft May de verantwoordelijkheid op zich genomen als leider van het land om die constructie te beëindigen.
Zeker nu niet alleen de DUP maar ook de groep conservatieven binnen haar eigen partij een wurggreep aanleggen op de uitkomst van een volksraadpleging, waar ook al vele inhoudelijke non-argumenten zijn gebruikt om die uitkomst te beïnvloeden, is het aan een leider om haar verantwoordelijkheid te nemen in een proces waar de toekomst van het UK drastisch kan veranderen en grote wijzigingen mee brengt.
Niemand is groter dan de toekomst van het Verenigd Koninkrijk, aan die enorme verantwoordelijkheid mag geen leider zich onttrekken. Niemand is groter, ook de leider zelf niet of haar kabinet. De toekomst van het UK zal voor generaties bepaald worden door de beslissingen van dit leiderschap en dat brengt een groot verantwoordelijkheidsgevoel met zich mee.
Kan iemand nog politiek staan voor de ooit gewenste onafhankelijke positie ten opzichte van de EU, de toen gedane vooruitzichten en beloften en de hedendaagse realiteit? Staan de opstandige partijleden en ministers garant voor het beoogde beeld van de toekomst? Is een Boris Johnson de stem van het referendum of de stem van zijn opportunisme? Denken de tegenstanders van ‘de deal’ te staan voor de groep Britten die leave hebben gestemd? Komt het beeld van leave overeen met de uitkomst zoals die door de groep wordt gewenst en verwacht?
In alle redelijkheid kan je stellen dat zoiets niet het geval is, het verwachtingspatroon van de Britten is nu al niet meer gelijk aan de te verwachten uitkomst van het Brexit proces. Uit de EU stappen met behoud van vrijwel alle voordelen die het had, met als extra onbelemmerde vrijhandel, gesloten grenzen en miljarden extra voor de gezondheidszorg, is in geen enkele deal of no-deal mogelijk. Vergissing.
Als je uit plichtsbesef al je energie hebt gegeven om de uitkomst van een volksraadpleging te consolideren, maar de uitkomst is dat je met het voorleggen van het uitonderhandelde resultaat (de deal) afhankelijk bent geworden van een kleine groep opportunisten die het grote belang van het Koninkrijk uit het oog zijn verloren, moet je de wijsheid en de grootsheid hebben om die beslissing te nemen die in het teken staat van de natie zelf. De toekomst van het land, de economie, de positie in de wereld, de mogelijkheden van de nieuwe generatie. Samen sta je sterker dan alleen.
Is deze huidige situatie het antwoord op de uitkomst van het referendum? Zo niet, dan moet óf die vraag opnieuw gesteld worden, óf moet er een oplossing gevonden worden die beter past bij de gewenste uitkomst, geschikte EU modellen zijn reeds in gebruik, de douane unie is er een van.
Je kan stellen dat de onderhandelingen om tot een nieuw model te komen tot op vandaag niet tot resultaat hebben geleid, er is maximaal onderhandeld, er is geluisterd. Maar de politieke bekrachtiging bleef uit. De techniek om tot een sluitende grenscontrole te komen heeft niemand de afgelopen twee jaar overtuigd. ( er zijn nu geen technische middelen beschikbaar die werkzaam ingezet kunnen worden om de buitengrens EU en Ierse/Noord Ierse grens te controleren (satelliet / app/ camera / netwerk / gps kastjes / barcode) ).Wellicht zijn er ooit mogelijkheden met moderne technologie, maar als we daar in willen geloven moet het UK die verantwoordelijkheid nemen.‘Take back control’, laat het dan ook zien. Zolang dergelijke oplossingen niet voorradig zijn, is het kiezen voor een bestaand model of ruimschoots de tijd nemen voor het zoeken naar een alternatief waarin met zekerheid de vragen worden opgelost, de enige weg om de welvarende toekomst van het UK te verzekeren.
En de EU heeft meer te doen dan te wachten op het UK, er liggen grote en interessante dossiers op tafel die tijd en energie kosten, en belangrijk zijn voor de toekomst van de Europese Unie. Mensen en instituties worden moe van de gijzeling die het Brexit dossier op hun tijd legt, als het UK geen richting kan aangeven voor haar eigen toekomst, dan is het beter dat ze beseft dat het soms beter is om de pijn te nemen en verder te gaan. De klok tikt verder, de kinderen willen buiten spelen, het heeft geen zin om in een hoekje te gaan zitten en alleen maar ‘nee’ te roepen.
Bonjour,
Welnu, na deze “spannende” eurotop in Brussel is het voor de analytische beschouwer wel duidelijk hoe het Brexit proces verder gaat verlopen.
De EU wil eigenlijk helemaal geen Brexit, integendeel, het hele wezen van de EU is expansionistisch en het vertrekken van leden past daar helemaal niet in. Prime minister May is van oorsprong een remainer en geen logisch denkend mens kan geloven dat ze op magische wijze is omgevormd tot een hartstochtelijk Brexit voorstander. Kortom, de belangrijkste partijen in de Brexit discussie zijn het stiekum helemaal met elkaar eens, maar voeren ten behoeve van het gepeupel een uitgebreide poppenkast op.
De steeds duidelijker aan het daglicht komende strategie is nu, net zo lang vergaderen, modderen, stemmen, uitstellen, misbaar maken, traineren en voorstellen bedenken en afschieten tot iedereen vergeten is waar die Brexit eigenlijk ook al weer over ging. Dan komt er uiteindelijk een inlegvelletje of vergelijkbare Rutte-achtige manoeuvre, het VK blijft gewoon in de EU, en May krijgt een leuk baantje in Brussel.
Niks Brexit. Nu niet en nooit.
Salutations, Jos
De EU heeft de deur wijd openstaan, maar de Britten weigeren te vertrekken.
Het Britse parlement wacht nog immer op de door de Brexiteers beloofde ‘geweldige deals’ met de EU en de rest van de wereld met ‘ de grootste vrijhandelszone ooit’ vanaf de VS via de EU naar Azië en uiteraard uitsluitend beschikbaar voor het VK en mogelijk gemaakt door de superieure Britse onderhandelingstactiek. Want alleen daar kan het Britse parlement volmondig mee instemmen.
Maar die beloftes worden uiteraard niet waargemaakt. Zelfs voor het gemakkelijkste deel, het uittredingsverdrag met de EU, is geen meerderheid te vinden. Het enige wat de Britten nu bewijzen is hoe primitief en inferieur hun democratie is ten opzichte van andere democratieën. De Britse twee partijen politiek met een regering en oppositie werkt goed voor het snel verwerken van simpele vraagstukken waarbij rechts en links tegenover elkaar staan.
Maar bij complexe vraagstukken zoals de Brexit waarbij een scheuring optreedt die dwars door partij ideologie loopt faalt het Britse systeem. Met geen mogelijkheid is in het Britse parlement een werkbare meerderheid te vinden voor om-het-even welke oplossing. Daar heeft bijvoorbeeld het Nederlandse politieke systeem met een representatieve vertegenwoordiging juist geen enkel probleem mee. De noodzaak tot compromissen sluiten zit in het systeem ingebakken, terwijl dit bij de Britten juist zo goed als uitgesloten is. In een systeem met slechts twee partijen: winner takes all, you loose is een compromis zelden tot nooit nodig. Doe je dat wel, dan wordt je door de kiezer bij de volgende verkiezingen afgestraft. (lib-dems)
Het maakt al niet meer uit hoe het afloopt. Het Britse politieke systeem heeft voor de hele wereld bewezen instabiel te zijn. Grote bedrijven zullen daarom hoe dan ook uit het VK vertrekken, want hun grote lange-termijn investeringen moeten veilig zijn in een stabiel EU land. Of ze blijven of niet, Britse politici zijn het lachertje van de wereld en hebben geen enkele invloed meer. Binnen de EU dreigen met een veto omdat ze anders opstappen, zoals gebruikelijk gedurende de afgelopen 40 jaar om hun zin door te drijven, zal alleen nog hoongelach opleveren. Britse handelsdelegaties hebben geen geloofwaardigheid, de hele wereld heeft gezien welke kronkels de Britten uithalen om onder eerdere toezeggingen uit te komen. Goede handelsdeals onder eigen bewind kunnen de Britten vergeten, er is in de wereld nul vertrouwen.
Ik had gehoopt dat het plan van Macron was doorgegaan.
Als je na zo’n lange tijd nog niet tot een oplossing bent gekomen, dan helpen die paar maanden meer ook niet.Anderzijds denk ik dat er een plan achter de verlenging zit.
Ze roepen allemaal wel dat ze klaar zijn voor de Brexit, maar dat kan nog wel eens tegenvallen.
Nu hebben ze wat meer tijd.
Dat Frankrijk klaar zou zijn voor de Brexit klinkt teveel als een sprookje.
De Fransen hobbelen altijd al als laatste mee in de fanfare, en nu zouden ze de eerste zijn?
Geloof er niets van.Cees.
Nee. Bovendien lijken de Britten de 6 maanden uitstel niet echt nuttig te besteden, ondanks het aandringen van Donald Tusk. Nu er ineens ’tijd zat’ is gaat het Britse parlement straks eerst met paasreces, daarna 2 maanden zomerreces, en dan is het alweer september… Ik kwam deze cartoon tegen:
Uiteindelijk heeft May may gehaald maar daar is het dan ook mee gezegd.
Boris Johnson met een nog woester kapsel dan Trump heeft het stokje overgenomen en heeft de regering buitenspel gezet.
Dat de koningin haar akkoord heeft gegeven snap ik niet helemaal.
Kan iemand daar iets meer over zeggen?
Terug komend op het begin van het draadje, ondertussen staan alle fransen kranten er bol van, tot de meest regionale blaadjes aan toe.
Cees.
Zo te lezen en te horen had the Queen geen andere keuze. Voor de rest is het uncharted territory. Zo strak als het in andere landen is geregeld met een formele grondwet is het niet in het VK. De NRC heeft een aantal mogelijke vervolgstappen op een rij gezet.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
