Dit onderwerp bevat 43 reacties, 14 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 8 jaren, 8 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Toen ik kleintjes kreeg had ik recht op een “congé parental”, tot de derde verjaardag van het kind. Die regel is veranderd in “le complément de libre choix”, een uitkering voor ouders die kiezen om fulltime of parttime thuis voor de kinderen te zorgen, tot hun derde jaar. Je moet wel aantonen gewerkt te hebben voor die tijd.
http://www.caf.fr/aides-et-services/s-informer-sur-les-aides/petite-enfance/le-complement-de-libre-choix-d-activiteQuote:Quote uit cabagnous op 22/01/2014 20:58
Ik doe ALTIJD de deur open voor een vrouw, mijn eigen vrouw, mijn dochter, iedere vrouw. Je helpt haar in haar jas, je staat op in de tram/trein/bus. Het is een automatisme.Maar ècht hoffelijk wordt het pas als je dat niet alléén voor vrouwen doet. Nou hoef je voor mij geen deuren open te gaan doen, daar zou ik me maar ongemakkelijk bij voelen, maar als het zo uitkomt is het minste de deur niet voor iemand’s neus dicht te laten klappen, m/v, of een handje te helpen als nodig.
JS
En waaraan zie je dat je oud wordt:
Als in de metro jonge dames voor je opstaan!*
Hoffelijkheid van alle kanten.Overigens: vrouwenemancipatie bestaat niet, er bestaat alleen emancipatie van vrouwen en mannen!
edit 13:10
* is mij in Amsterdam herhaaldelijk gebeurd. Botte Ollanders? De jonge dames zeker niet!“Savoir vivre” staat bij mijn weten niet vastgelegd in een wet….maar soms…http://www.20minutes.fr/societe/1234171-20131009-cest-nana-sorties-plus-sexistes-parlementaires
Quote:Quote uit le bricoleur op 23/01/2014 11:58
En waaraan zie je dat je oud wordt:Iemand zei laatst meneer tegen me..
hm.Quote:Toen ik kleintjes kreeg had ik recht op een “congé parental”, tot de derde verjaardag van het kind. Die regel is veranderd in “le complément de libre choix”, een uitkering voor ouders die kiezen om fulltime of parttime thuis voor de kinderen te zorgen, tot hun derde jaar.Dit is natuurlijk geweldig en geeft er blijk van dat de wetgever erkent dat het krijgen van kinderen geen prive-hobby is, maar ook onze oudedagsvoorziening (toekomstige belastingbetalers…). Toen ik in 1989 in Nederland beviel als werkende moeder, had ik recht op 6 weken voor en 6 weken na de bevalling. Mijn man had recht op 1 dag bevallingsverlof…
Louise, de regeling die jij noemt is inderdaad niet slecht. Ik begrijp alleen maar niet dat die ook geldt wanneer je een kind jonger dan 20 jaar adopteert (?). Maar dat terzijde.
Een kind van 3 jaar is nog steeds een hummel, dat veel ouderlijke aandacht en zorg nodig heeft. Hoe deed je het dan na de eerste drie jaar? Als je in die tijd een tweede en dan weer een derde kreeg ben je voor de eerste twee in ieder geval ook langer thuis. Maar zelf herinner ik me nog goed dat ik tot mijn kinderen al een aantal jaar op de middelbare school zaten, na schooltijd altijd thuis was. Mijn bezigheden buitenshuis had ik aangepast aan de schooltijden van de kinderen. Ik vind het nog steeds wenselijk dat ook tieners altijd een van de ouders (in mijn tijd vrijwel altijd de moeder) thuis weten en op persoonlijke belangstelling kunnen rekenen als ze uit school komen. Maar dat is misschien heel ouderwets.
@Bosbess, goedemorgen. In die tijd was het eenmalig, vanaf het tweede kind. In de voorgestelde wet zou ook de vader de mogelijkheid krijgen 6 maanden voor zijn kindje te zorgen (http://www.lepoint.fr/societe/egalite-hommes-femmes-les-deputes-votent-la-reforme-du-conge-parental-21-01-2014-1782510_23.php)
Ik heb mijn werk ook altijd kunnen combineren met de schooltijden van de kinderen, bovendien was het collège in ons dorp en konden ze ook lekker gewoon thuis eten.Quote:Quote uit Louise – Elzas op 23/01/2014 08:53
In Frankrijk moet iedereen individueel voor zijn eigen oude dag zorgen. Mits je kunt rekenen op de reconversion van het salaris van je man. /quote]
Hierin een contradictie. Dus weer wel financiële afhankelijkheid van de man.In Frankrijk worden inkomens van mannen en vrouwen bij elkaar opgeteld voor de belasting. En vervolgens via “parts familiaux” wordt er weer aftrek verleend.
Partneralimentatie (“prestation complémentaire”) is niet aan tijd gebonden maar in NL maximaal 12 jaar en er wordt over gepraat om deze verder te verlagen.Inderdaad, een echte AOW is er niet, een revenu minimum vieillesse is er wel maar ook aan werken gebonden, ik geloof 120 trimestres.
Tot zover financiële afhankelijkheid.
Een deel van de dagelijkse zorg voor jonge kinderen wordt uit handen genomen door de scholen waar er voor een redelijk bedrag goed wordt gegeten en waar kinderen lang verblijven. Vaak eten de ouders ook in bedrijfsrestaurants. Het dîner kan dus bescheiden zijn ’s avonds. Maar wel moet er stevig huiswerk gemaakt worden waar de ouders bij betrokken worden.
Bij zieke kinderen kan een “congé enfant malade” opgenomen worden, onbetaald verlof maximaal 3 tot 5 dagen per jaar. Ik hoor nooit dat mannen dat opnemen. Zoals Ingrid stelt, geven huisartsen vaak een “arrêt social” dat in feite oneigenlijk is.
Bedrijfscrèches zijn er weinig, terwijl dit juist schitterende mogelijkheden zijn om werk en kinderen met elkaar te combineren. Mijn suggestie om dat bj een paar grote bedrijven en gezondheidszorginstellingen te introduceren werd weggehoond. Daar moesten de Staat en de ouders zelf maar voor zorgen.
Ik denk dat in Frankrijk men er te makkelijk vanuit gaat dat de Staat alles regelt (en dus ook betaalt, direct of indirect via subsidie en aftrek).
Ouders zouden financieel minder afhankelijk van ekaar moeten zijn. Bedrijven zouden betere verlofregelingen en kinderopvang moeten regelen. Maar zolang in overlegorganen (vakbonden, CE, CHSCT) de mannen de dienst uitmaken zie ik dat nog niet snel gebeuren.
Steven
@Taciturne, over die reconversion:
Berekening van retraite= 50% van het gemiddelde salaris over de laatste 25 jaren
Berekening van reconversion = ongeveer 50% van de retraite van de conjoint.
Als je het gemiddelde salaris in Frankrijk zou nemen, http://www.salairemoyen.com/france.html#.UuI3S7TjLIU, zeg 2.000 €, zou een pension de reconversion 500€ bedragen. Reden te meer om, als vrouw, toch maar voor je eigen trimesters te zorgen.De meeste aspecten van dit onderwerp zijn nu aan de orde geweest. Ik vat mijn ideeën nog één keer samen.
1. Gelijke behandeling door de overheid en door de maatschappij houdt in dat gelijke gevallen gelijk worden behandeld. Ongelijke gevallen worden niet gelijk behandeld. Mannen en vrouwen zijn gelijkwaardig, maar niet hetzelfde. Vrouwen verkeren daardoor niet in dezelfde maatschappelijke en economische posities als mannen. Wie eist dat alle moeders net als mannen werken ziet dat over het hoofd.
2. Dat moeders werken is macro-economisch niet noodzakelijk, aangezien er een tekort aan arbeidsplaatsen is.
3. Vrouwen moeten niet levenslang afhankelijk zijn van een man. Ondersteuning van moeders door de overheid is echter geen afhankelijkheid maar erkenning van het feit dat zij een belangrijke maatschappelijke en economische taak vervullen.
4. Het werk van moeders die zelf voor hun kinderen (en voor hun werkende echtgenoot) willen zorgen moet daarom worden gewaardeerd als arbeid, niet als “niet-werken”. De vader betaalt deze arbeid, zoals hij anders de kinderopvang en huishoudelijke hulp (mee)betaalt. De overheid moet zorgen voor een gelijkwaardig pensioen. De NL overheid erkent de arbeid van thuisblijvende moeders via de AOW-voor-iedereen. Als vrouwen dat niet voldoende vinden, kunnen zij als de kinderen groter zijn alsnog gaan werken. Maar moeders met jonge kinderen dwingen om vanwege een verweg pensioen buitenshuis te werken, zoals in het franse systeem, vind ik ondanks diverse maatregelen uit den boze.
5. Voor moeders die buitenshuis willen of moeten werken en die hun kinderen toevertrouwen aan anderen moet de overheid zorgen voor voldoende faciliteiten. Bedrijfscrèches zijn lang niet in alle sectoren mogelijk. Ook dient de overheid te zorgen voor maatregelen die het voor werkgevers aantrekkelijk/verplicht maken om tijdens zwangerschaps- en ouderschapsverlof voor vervanging te zorgen, zodat collega’s niet worden overbelast.Dit alles heeft niets te maken met een makkelijke houding van “vadertje staat moet overal voor zorgen”, maar alles met het waarderen door overheid en maatschappij van alle arbeid en van het recht van mannen én vrouwen én kinderen om op hun eigen manier te leven en bij te dragen aan de samenleving.
Bosbess, ik ben het helemaal met je eens. Zorgarbeid blijft altijd ondergewaardeerd. Wat ik wel om mij heen zie is dat vrouwen met jonge kinderen werken omdat het huis afbetaald moet worden. Ik sta er altijd versteld van hoeveel jonge mensen (rond de dertig) een huis kopen of laten construeren en dat met gewoon een gemiddeld inkomen.
Ingrid
Paroles,paroles……dromen kunnen we altijd nog….In 1995 en 2002 stond een “moedersalaris” in de verkiezingsprogramma’s van o.a. Chirac en …le Pen: http://www.uniondesfamilles.org/promesses.htm
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
