Dit onderwerp bevat 47 reacties, 17 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 9 jaren, 4 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Louise, wat mij betreft mag je je hier vaker laten horen! Leuk, nog een vrouw erbij.
HansPiet, ik stuurde je een persoonlijk bericht, maar na verzending verscheen de boodschap (in het Engels, ???) dat je geen messages wenst te ontvangen. Tja, dan kan ik je maar één ding adviseren: kijk op mijn website, waar je onderaan de eerste pagina mijn emailadres ziet staan. Als je niet wilt dat ik kennis neem van jouw emailadres, kan je altijd een tijdelijk adres aanmaken, maar ik ben vergeten hoe die site heet. En als je dat ook niet wilt, zal je moeten wachten tot onze Theo met de oplossing komt.
Goed, na wat “dérapages” gaat de discussie weer ergens over. Dank aan Bosbess, Louise en HansPiet (ik vergeef hem zijn opmerking over mijn “zure” reactie).
Dagelijks zie ik werkende mensen. En dat al 14 jaar in Frankrijk. een paar duizend per jaar. Veel Fransen werken gewoon hard, zijn gemotiveerd voor hun werk en klagen niet. Maar minstens tien keer per dag zie ik lieden die vastlopen of dreigen vast te lopen. Ze hebben gezondheidsproblemen waardoor het werk niet meer gaat zoals het hoort. Of omgekeerd. Voor het merendeel van die mensen kunnen oplossingen gevonden worden in werkaanpassing of simpele adviezen.Diegenen die echt problemen geven hebben vaak onvoldende opleiding, nooit bijscholing gehad, weinig zelfinzicht of zijn gewoon passief. Vaak vinden ze dat het allemaal de schuld van de maatschappij is, Europa, de politiek. Maar zelf doen ze niets om zich te verbeteren. Ook niet werken aan de eigen gezondheid. Dan praat ik niet over een 55-jarige metselaar met een versleten rug. Die heeft er wel al 40 jaar werken opzitten.
Ik schud ze regelmatig doorelkaar. “Denkt u dat u uw pensioen haalt met deze problemen?”. En als ze 40 zijn, geef ik aan dat ze nog zo’n 25 jaar voor de boeg hebben. Dat als het nu slecht afloopt, ze ook maar 2 of 3 jaar chômage hebben en dan verder RSA. En zie met zo’n gat in het CV dan maar een baan te vinden.
Die categorie tamelijk verwende 40-ers, opgevoed door babyboomers, denkt vaak dat de “maatschappij” wel een oplossing heeft. Niet dus. “Il faut se bouger le cul”.
Een tweede categorie baart me nog meer zorgen. Net een paar jaar aan het werk na een behoorlijke opleiding, woont vaak nog thuis, blijft een beetje hangen in het studentikoze gedrag. “Sortir avec les copains”. Moeite om verantwoordelijkheden te nemen. Relaties en/of kinderen voor zich uitschuiven want dat is allemaal zo zwaar. Soms lijden ze aan een echt Peter Pan syndroom. En als het een keer mis gaat op het werk dan is er gelijk “harcèlement moral” want de Baas heeft ze op hun verantwoordelijkheden gewezen en dat doet zeer. Soms komen ze op het spreekuur zelfs vergezeld van hun moeder om uit te leggen hoe erg het allemaal niet is. En met een briefje van de huisarts dat ze aan een “dépression nerveuse” lijden, met recept voor andidepressiva, slaap- en kalmeringsmiddelen.
Steven
Je eerste opmerking is een mooie beschrijving van het gevolg van l’Etat-providence. Een heel eigenaardig iets is dat. Het individu wordt in Frankrijk al decennia lang compleet gederesponsabiliseerd. Niks is nog hun eigen schuld, alles moet maar door de staat opgelost worden. Ik zit na jaren nog altijd met verstomming naar het journaal te kijken, als er weer een of andere plurk komt klagen dat het de staat is die zijn problemen moet oplossen. En dan sluit je best de ogen om niet te hoeven zien hoeveel geld er op die manier verspild wordt. Het meest beangstigende vind ik nog de inflatie aan rechten waarop men aanspraak meent te maken: droit au logement, droit au travail, droit au si, droit au là, … Blijkbaar heeft men enkel maar rechten, en geen plichten.
In deze en andere discusies blijf ik me verbazen over de mensen, die, na al hun uitspraken, ueberhaupt nog in Frankrijk willen wonen of verblijven. In elk land is wel wat en elk land heeft ook zijn problemen. Maar de felheid en de algemeenheid van veel van de uitspraken is en blijft toch opvallend vaak behoorlijk heel stevig tot ronduit kwetsend voor een land als Frankrijk en haar bevolking.
En ik zie maar heel weinigen onder die grote-woorden-uiters, die er daadwerkelijk iets aan doen. Misschien is Cees-oude tantes, wel de enige op dit forum, gezien de diverse projecten op zijn initiatief..
Zal wel aan mij liggen, zoals ook een paar andere gevoelens, die ik uitte.@Jaap Pijpe:
1. Nooit gehoord van “was sich liebt, dass neckt sich”?
Dat werd je op school niet voorgehouden alleen voor het
leren van Duits, maar vooral in een breder (relationeel)
verband
2. Mensen die op deze site komen zijn niet alleen mensen die
in Fr wonen, maar ook mensen die alweer vertrokken zijn.
Ik lees zelf altijd als eerste ’s morgens de Singaporese
en de NY-se kranten
3. Je beledigt een land of een volk niet zomaar met een paar
opmerkingen.
Ik denk dat op deze site NL meer beledigd wordt dan FR.
Aan de andere kant is discussie ook een aspect van de
Europese eenwoording: Iedereen heeft een mening over
Italia en de UK. Ik geloof er niets van, dat
een voorwaarde van het hebben van een mening is, dat die
alleen gunstig mag zijn.Jouw verbazing is jouw verbazing, maar ik kan mij een bron van sommige reacties wel voorstellen. Mijn komen in FR toentertijd was een direct gevolg van mijn kampeervakanties in de Ardeche in de jaren 60 van de vorige eeuw. Toen ik hier kwam wonen begin jaren 90 bleek FR helemaal niet meer op mijn eerdere ervaringen. Ik was FR ontgroeid. hoe zeer ik ook probeerde. Ik heb het tot 2008 volgehouden en als ik het moest overdoen zou ik nooit voor FR kiezen. Zoals je zegt: hier vind je dit en daar vind je dat. Dat besef ik heel goed.
Maar deze site is niet alleen voor mensen die van (heel) Frankrijk houden.Dat is helemaal waar HansPiet. Mee eens. Ik woonde in Frankrijk voor mijn werk in de tachtiger jaren (Ile de France) en bracht daarnaast vele vakanties in heel Frankrijk door.
Om te beginnen is Paris et al Fankrijk niet en omgekeerd (maar Oostgroningen is ook Amsterdam niet, dus dat was voor mij geen verrassing).
Ten tweede is het Frankrijk van de vakantie niet het Frankrijk als woonland. Mag ook geen verrassing zijn m.i., maar velen maken die fout.
En terugkomend in Frankrijk als bewoner in 2002 vond ik het platteland zoals ik me had voorgesteld, met een hartelijke bevolking, veel problemen in economische zin en een levensstijl die me nog steeds bevalt.
Zo heeft ieder zijn ervaring dus.En inderdaad, die verbazing van mij is er. Waarom blijf je hier, als je er niet tegen lijkt te kunnen, gezien de vele en vaak constante klaagzangen over van alles en nog wat van diversen onder ons. Of is het klagen om het klagen (eigenlijk veel erger, vind ik)en is er eigenlijk toch best een heel groot deel leuk aan dit land.
.
Quote:Quote uit Jaap Pijpe op 14/05/2013 09:45
En ik zie maar heel weinigen onder die grote-woorden-uiters, die er daadwerkelijk iets aan doen.
Zal wel aan mij liggen, zoals ook een paar andere gevoelens, die ik uitte.Ik praat nu even alleen over mezelf maar al 14 jaar doe ik mijn stinkende best om mensen gezond aan het werk te houden en indien mogelijk de werkomstandigheden structureel te verbeteren. In Frankrijk, jawel.
Steven
Fransen halen hun schouders op en lopen en masse weer naar de carefour.
Dat is nou toch weer zo jammer van deze ene zin @Cees in je overigens evenwichtige reactie. En precies wat ik meen te bespeuren. Vast niet zo bedoeld, maar je generaliseert toch wel weer even.
En je zit verder heel erg dicht op wat ik bedoel. Dank voor die reactie.
Hoe kon ik je vergeten Steven/Taciturne. Net als Ingrid/Prinsesje trouwens. En best nog een paar anderen.
Ik denk ook niet dat je tot grote-woorden-uiters gerekend moet worden.
Ga dus door alsjeblieft en meldt ons de wetenswaardigheden van je dagelijkse ontmoetingen.De reacties, op de inbreng van Jos de Conseiller in het forum, zijn soms heftig en bestrijken een breed terrein.
1. De studente, Clara G. heeft gelijk. We hebben het verkeerd gedaan! Volgens mij is de kern van de economische onvrede de wijze waarop de crisis wordt bestreden. Niet alleen in Frankrijk maar wereldwijd.
2. Het wordt hoog tijd de we de bekende economische modellen overboord gooien en een nieuwe visie op de economie en toekomst ontwikkelen. Groei gekoppeld aan inflatie als noodzakelijk smeermiddel van de economie is eindig en achterhaald. Het denken van ons (westers)mensen zal moeten gaan in de richting van “wel bevinden” i.p.v. meer en meer van het zelfde wat we “welvaart” zijn gaan noemen.
Onder het motto grote stappen snel thuis onderbouw ik hieronder mijn conclusies. Ik realiseer me terdege dat mijn verhaal sterk gesimplificeerd en verre van volledig is. Desondanks is het, m.i., vrij lang. U hoeft het niet te lezen want de conclusie heeft u al tot zich genomen.De crux is: hoe kom je uit de crisis.
Het antwoord is even simpel als de vraag; Alle schulden dienen terug gebracht te worden naar normale proporties.
• Het is “bon ton” maar niet onomstreden onder economen om in tijden van verminderde of negatieve groei de economie te stimuleren met middelen die niet beschikbaar zijn (Keynesiaanse theorieën).
o Groei en inflatie zorgen er op termijn voor dat de verhouding Bruto Nationaal Product en Nationale schuld langzaam maar zeker weer naar normalere proporties tenderen (vergelijk het kopen van een huis met hypotheek, na 30 jaar is het af te lossen bedrag in verhouding tot het inkomen flik gedaald).
o Bovendien mag een land een schuld opbouwen. Ten slotte staan daar op de balans veel zaken tegenover. Ik noem maar even de infrastructuur( wegen, telefonie, elektra, vliegvelden havens, dijken, etc.). Vaak worden juist dit soort investeringen ook gebruikt om de economie aan te jagen (recentelijk is nog bepleit het in uitvoering brengen van de benodigde dijkversterkingen i.v.m. stijgende waterspiegels).
• Het devalueren van de Nationale munt is ook een geliefd recept. Wel een paardenmiddel. Japan doet het en het werkt vooralsnog. Amerika doet het ook en probeert Japan bij te houden en zo China onder druk te zetten omdat zij hun munt niet willen revalueren. Europa doet ook braaf mee en laat de Euro zweven rond de 1,30 t.o.v. de Dollar.
o Nadeel van deze strategie is wel dat de importen duurder worden en de inflatie aanjagen (Japan had last van deflatie dus kon het gemakkelijk hebben, maar Europa, Amerika?). Als iedereen devalueert, blijft alles bij het oude en werkt het niet. En dat zie je dus gebeuren.Dit is beter bekend onder de naam Valuta oorlog.Varkentje gewassen zou je zeggen.
Kort maar krachtig NEE. De Nationale schuld van vele landen was tijdens de hoogconjunctuur, vlak voor de crisis uitbrak, al aan de hoge kant. Dus wordt geldlenen voor dit doel wel snel te duur omdat de rente flink oploopt (voorbeeld Griekenland, Spanje). Geen nood we creëren gewoon geld uit het niets. Het gekke is wel dat alleen Amerika, met de aller grootste schuld, zelfs een negatieve rente kan noteren op zijn staatsschuld. Ondanks alles is men eerder geneigd geld te lenen aan Amerika dan aan welk ander land ook. Je zou gechargeerd en sarcastisch kunnen zeggen, “pas op geld lenen KOST U GEEN CENT”. Er is en wordt heel veel geld in alle economieën gepompt. Dus de volgende crisis dient zich alweer aan. De beurzen groeien ondanks dat de economieën stagneren of zelfs dalen en bedrijven het niet goed doen. Reden? Waar moeten we anders met het geld naar toe? De rente is lager dan de inflatie. Soms moet je zelfs geld bijleggen om het even te stallen. Dus dan maar gokken op hogere koersen. Het werkt vooralsnog. Wie stapt er het laatste in en wie het eerste uit heet het spelletje?
Hoe reduceren we dan de schulden en wie zal dat betalen?
Ook weer een gemakkelijk antwoord: de burger, levert in en betaalt. We verarmen ze. Maar zeg ik er meteen bij, jij liefst een beetje meer dan ik. Hier komt dus de politiek in beeld. Hoe verdelen we de pijn en daar verschillen de meningen. Een ding is zeker pijn wordt er geleden door grote groepen en het duurt nog minstens een 5 tot 7 tal jaren. We hebben het over bezuinigen (=onze uitgaven omlaag brengen) maar geen regering is daarmee bezig. Er gaat nog steeds meergeld uit de portemonnee dan er in komt. Wel doen ze driftig aan lasten verzwaring. Niet alleen door nieuwe en hogere belastingen maar… door de burger nu te laten betalen in plaats van het te subsidiëren. Dat is dus niet bezuinigen maar verschuiven van lasten.Rest nog de vraag waar gaat het naar toe?
• Vergeten waren we de club van Rome (1968) bijna. Het ging zo goed. Het einde van de groei is een voorspelling die nu echt gaat uitkomen. De drive van 3e wereld landen incl. China om hun welstand te verbeteren legt een enorme druk op de toch al schaarse middelen en zal tot (hoge)inflatie lijden. Zeker als we zoveel geld in onze economieën pompen.
• “Oh da’s leuk moe’k hebben” een veel gehoorde verzuchting in de PC Hooftstraat te Amsterdam, maar draagt het bij aan ons wel bevinden? Status, is een klassiek beeld maar past dat nog? Zijn wij nog in balans met de wereld om ons heen? Tot nu toe hebben al de opeenvolgende generaties het beter gehad dan de vorige. Dat kan niet eeuwig zo doorgaan. Waar moeten we heen met al die spullen niet één auto per gezin niet 2 maar het liefst 3 of nog liever 4 auto’s.
• De welvaart is in Amerika en Europa zo hoog dat het hele volksverhuizingen op gang brengt en we gedwongen worden onze grenzen te sluiten. Hier herhaalt de geschiedenis zich (The Roman Imperium…). Dus vroeg of laat zullen we onze verworvenheden wel moeten delen met de rest van de wereld.
• Quote: Bijna zeven op de tien ouderen (in NL) maken zich zorgen over financiën. Interen op spaargeld is een angstbeeld voor bijna de helft van de 65-plussers. Ruim vier op de tien geeft aan minder geld te sparen dan voorheen. En wij 65+ers zijn aan de laatste jaren van ons bestaan bezig. Spaargeld was er toch als appeltje voor de dorst, eventueel om onze kinderen te helpen? Of moet het mee op onze laatste reis?
• Nog even een recente quote van former U.S. congressman Dr. Ron Paul
Paul said there is an illusion that the United States is the economic and military power house of the world.“In the last year or so, the dollar has been strong compared to the other currencies. But it hasn’t been strong in purchasing power,” said Paul. A lot of people are suffering, he noted. “I travel a lot and talk to a lot of people, and they’re still talking about not having much money being left at the end of the month.” As for an end to quantitative easing, Paul said the Federal Reserve has no choice but to continue printing money. “They’re trapped,” he said.
Nee, het is duidelijk, de oude economische denkbeelden en recepturen werken niet meer of bereiden ons weer voor op de volgende crisis. Statistisch volgen de crises elkaar sneller op, zijn dieper en duren langer dan voorheen. We zijn toe aan nieuwe visies op duurzaam kwalitatief leven zonder groei. “WEL BEVINDEN” boven “WELVAART”.Tot slot.
Niet Sarko niet Hollande maar het verziekte politieke klimaat van baantjesjagers, plucheplakkers en vakbonden, die alle veranderingen hebben geblokkeerd zijn schuldig. Behoudzuchtig, bang voor veranderingen, conservatief dat zijn ze. En dat geld voor bijna heel Europa. In Engeland slachten ze hun eigen partijleiders af om vooral niets te veranderen. Terug naar af, buiten de EEG. Ik ben politiek partijloos en weet bij… niet wie ik op het pluche zou willen zien, ik zie slechts reactieve, kakelende politici zonder VISIE maar met héél véél mening (=oordelen en schietend uit de heup), die zich laten aansturen door de media, achterbannen en protestgroepen (de waan van de dag). De politiek is verworden tot een twitterende wereld.
Ik weet niet zo snel een plek op deze aardkloot aan te wijzen waar het nu wel goed toeven is. Amerika staat zeker niet op mijn lijstje. Eerder China nog maar u raadt het al Frans en de Fransen is al moeilijk laat staan het Chinees en de Chinezen. Dus toch maar in Europa blijven en kiezen tussen Duitsland of ….
Opvallend, Duitsland is het enige Europese land dat het relatief goed doet met een relatief kleine overheid en kleine schuld. Maar is nog steeds een sterk door consumptie gedreven samenleving. Nee, ik blijf voor het klimaat hier en heb gelukkig ook “normale” Fransen aan de kennissenkring kunnen toevoegen. Ach, het zijn net mensen die Fransen. Voor het overige bezit ik mijn ziel in lijdzaamheid. Een ieder maakt zijn eigen keuze, in vrijheid en blijheid, hopelijk.Voor de Quotes zie:
http://www.nugeld.nl/portemonnee/3484576/ouderen-houden-hand-knip.html
http://www.kitco.com/reports/KitcoNews20130527DaC_interview.html.
Beste Cees,
Je weet dat ik het meestal met je eens ben.
Je weet ook dat ik vind dat je leuke verhalen schrijft.
Nu moet ik echter wel een kanttekening maken bij je opmerkingen over Marokko en India.
Dit zijn nu juist de voorbeelden van enorme verrijking van de elite ten koste van de armen die steeds armer en rechtelozer worden. Liegen, bedriegen en omkoperij zijn aan de orde van de dag.
Alhoewel de door mij bewonderde Indiase econoom Kishore Mahbubani de loftrompet steekt over India moet ook hij erkennen dat India nog een lange weg heeft te gaan.
Situaties zoals in Bangladesh, met honderden doden in een fabriek die op de twijfelachtige fundering van een garage zijn gebouwd kunnen zich iedere dag in iedere stad in India voordoen.
Ik ben de eerste om toe te geven dat wij Europeanen de zaken hebben verziekt, met name in Afrika, maar dan nog kun je Marokko en India geen voorbeeldlanden noemen. In India zit het fundamentalisme dwars en in Marokko de grenzeloze zelfoverschatting en verrotte mentaliteit.
Graaicultuur gaat daar dus niet toeslaan, het is de orde van de dag.Met respectvolle groeten/Peter.
.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
