Dit onderwerp bevat 45 reacties, 18 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 8 jaren, 10 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Op het ‘oude forum’ waren er al een aantal onderwerpen aan gewijd, de overlast van mollen in de tuin en hoe daar vanaf te komen.
Na van een overwintering in Thailand te zijn teruggekeerd heb ik zo’n 15 flinke molshopen in de tuin aangetroffen. Daarom me maar eens verdiept in methoden om daar weer vanaf te komen, onder andere op het oude forum. Ik heb heel wat huis- tuin en keukenmethoden gevonden, zoals een fles op een stok, een fles zonder bodem die dankzij de wind geluid maakt, de waterslang erin, etc., maar ik heb de indruk gekregen dat geen van die methoden echt werkt. En in heb ook geen trek om uren in de tuin te staan om ergens een molshoop te zien bewegen, er naar toe te rennen om de mol aan een hooivork te steken.
Volgens mij zijn er drie methoden die wel effectief (zouden kunnen) zijn, namelijk:
1. mollenklemmen die in de gangen worden geplaatst
2. De détaupeur, een soort ‘handgranaat’ die de mol doet ontploffen (zie http://www.detaupeur.com)
3. Een machine die rook in de gangen blaast, waardoor de mollen verdooft raken en uiteindelijk stikken (zie http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=HqIPQP8ATX8)Een probleem bij de bestrijding van mollen lijkt te zijn dat het gangenstelsel weer wordt ingenomen door een andere mol, als er één wordt verdreven of gedood. De tuindokter stelt dat wanneer de kadavers van de mollen onder de grond achter blijven, dat dit dan niet gebeurd. Als dat inderdaad het geval is lijkt het voor de hand te liggen om ook bij het gebruik van mollenklemmen de dode mollen weer terug in het gangenstelsel te plaatsen en daarna de zaak dicht te maken.
Ik hoor graag de ervaringen met het verjagen van mollen en met name met het gebruik van bovengenoemde middelen. Ook ontvang ik graag informatie waar de onder 3 genoemde machine zou kunnen worden gehuurd (ik zit in de omgeving van Verdun in de Meuse).
Herman
Momenteel weer zo’n 20 molshopen in de tuin…… Mollen zijn heel nuttig in de bestrijding van allerlei ondergrondse boosdoeners die je gazon aantasten. Maar de (mols)hopen die ze maken vormen toch wel een probleem. Normaliter graaf ik de hopen af en verspreid ik de grond over het gazon. Er zijn echter heel hardnekkige mollen die steeds nieuwe bulten maken en dan raakt het geduld wel eens op.
De meeste “oplossingen” heb ik wel geprobeerd op de handgranaten na en dan kan ik nog carbid toevoegen. Bijna allemaal zonde van de moeite. 2 Oplossingen die ik nu hanteer: mollenklemmen en rookpatronen Anti-Taupes van Fertiligène. Ik denk dat de laatse vooral voorkomt dat de mollen de gangen weer ingaan want het is behoorlijk “benauwend” spul.Jan Joost
De methode hier in het dorp is: naast het de molshoop gaan zitten met een jachtgeweer en een fleske wijn. Zodra je zand ziet bewegen: geweer richten en schoeten. Doe wel wat zonnebrandolie op je lijf.
Wij mensen zijn de grootste vijanden van de natuur, dus dat moet wij ook waarmaken. Ik vind die handgranaten ook heel vindingrijk.De “Détaupeur” gebruik ik al meer dan 10 jaar. Niet goedkoop maar zeer effectief. Als een “pétard” afgaat, 100% succes als je die tenminste goed diep in de gang geplaatst hebt. De mol lijdt niet.
Wel even niet vergeten hem op “veilig’ te zetten als je hem installeert of verplaatst want een fluittoon in je oren gedurende meerdere dagen kan je deel zijn bij niet volgen van de instructies ;-).Ter bescherming tegen kippen en andere huisdieren incl. kleinkinderen zet ik er wel een emmer overheen met een dikke steen erop.
Steven
Dit jaar wordt in het Amsterdamse bos een proef gedaan tegen mollen. Molshopen schijnen vooral voor te komen in tijden dat er niet gemaaid wordt. In het maaiseizoen zie je ze veel minder of niet. Ws komt dat door het trillen van de maaimachines en/of het geluid. Bij de proef worden stukken terrein wel gemaaid/bereden en stukken niet. Gekeken wordt wat dat doet met de aanwezigheid van mollen. Uitslag aan het einde van het jaar. Misschien is dan straks de oplossing: ook buiten het maaiseizoen regelmatig met je machine over je terrein om de mollen weg te jagen.
Hent
Herman, net als Steven ben ik ’n détaupeur-gebruiker. Effectief, de prijs van de pétards valt mee (’t apparaat kost zo’n zestig euro).
Die vijftien molshopen kunnen overigens ’t werk zijn van slechts één mol.
Methode 3 wordt hier in de buurt toegepast door ’n slang aan de uitlaat van ’n tractor te zetten om vervolgens iets te gaan doen (hout kloven, zagen, iets op de plaats). Je doet je werk en ondertussen vergas je de mol.
Peter.
Goeiemorgen, ter plekke word ik misselijk van sommige bovenstaande methodes om nuttige en totaal onschadelijke diertjes met grof geweld af te maken en/of te verminken, alleen om een biljartlaken van een gazonnetje te houden. In Frankrijk notabene! Ik begrijp niet dat iemand zulke walgelijke martelpraktijken hier zonder blikken of blozen durft te beschrijven. Dan heb je toch geen greintje gevoel in je lijf.
Ik had ook mollen in de tuin. Af en toe de waterspuit in zo’n hoop steken werkt wel degelijk, alleen niet meteen. Na een tijdje komen ze weer terug. Geeft niet, gewoon herhalen. En dan blijven ze weg. Simple comme bonjour. Het enige wat je nodig hebt is een klein beetje geduld plus heel veel liefde voor “alles wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit”. En niet alleen maar oog voor je gladgeschoren gazonnetje.
Maar de hoofdprijs gaat wat mij betreft naar R0bbehoed. Hij verdient de keizerskroon.
Het liefst zou ik de beestjes ook inderdaad vangen en verplaatsen. Maar ja, soms zijn rigoureuze methoden nodig. Ja inderdaad, in Frankrijk. Je moest eens weten wat men hier op het platteland allemaal toepast! Het is ook wel echt Nederlands om dan direct het ‘vingertje’ te heffen …..
Onze Bossbesss interpretiert hinein. Ik hoef geen biljartlaken en reken mollen tot m’n beste vrinden. Maar ze zijn ’n beetje blind en knagen ook aan de worteltjes van m’n fruitboompjes terwijl ze alle ruimte hier hebben en ik ze die hele halve hectare met liefde gun.
Dus soms wordt ’t te gek, dan moet er ’n grens worden gesteld. ’t Zijn net kinderen.Peter.
Ik heb niks tegen mollen, ze mogen overal komen maar er is een gras/speelveld dat 10% van het grondopervlak uitmaakt. Dus daar wil ik ze niet hebben. En de détaupeur is daar perfect voor. Elders mogen ze hun gang gaan. Er zijn er zat dus geen krokodilletranen over die vijf of zes die ik per seizoen pijnloos naar de Mollenhemel help…
Steven
Mensen die aandacht vragen voor dierenrechten en voor een menselijker benadering om met ze om te gaan zijn net als mollen: zachte maar blinde en buitengewoon hinderlijke beestjes. Ze werpen hobbels op in je gladde denkwereld van onbegrensde technische mogelijkheden. De makkelijkste manier om van ze af te komen is dan om vooral niet na te denken over hun pleidooien voor diervriendelijker methodes en niet in te gaan op hun argumenten, maar ze eenvoudigweg monddood te knallen. Met grof geschut van opgeheven vingertjes en krokodillentranen. De iets langere weg van waterspuiten of fraaie keizerskronen zelfs niet willen overwegen. Want daarmee pakken ze je dure speelgoed en je vuurwerk af, terwijl dat nu juist zo makkelijk, snel en efficiënt is. En daar draait het tenslotte allemaal om in het leven, nietwaar?
Tsjonge, ik begin me toch zo langzamergand een “Mollen-Taliban” te voelen met de Détaupeur als bermbom….. 😉
Gelukkig hebben we nog onze “Kunduz AnimalCop”!
Steven
Als je de mollen net zo vertroeteld als men ooit met de ganzen heeft gedaan dan kun je je lol op.
Zelfs als ze nu zouden gaan schieten hebben ze nog vijftien schietgrage jaren tegoed om het enorme overschot aan zinloze grazers af te knallen.
Groenen vergeten dat de hele natuur in evenwicht moet zijn, niet een deeltje wat zo lief lijkt.
Van een mol win je het nooit, geloof me.
Bij ons geen mollen overigens, te hard.Cees, er is maar één zinloze en voor de natuur hoogst schadelijke en evenwicht-verstorende diersoort waar er veel te veel van zijn en dat zijn mensen.
Om niet weer op m’n donder te krijgen dat “men leutert” m’n laatste commentaar er over.
Hier stikt het van de muizen, roofvogels waaronder de prachtigste uilen, vossen, hermelijnen, wezels, bunzings, enz enz.
Als ik een kip mis moet ik me erbij neerleggen, als de eieren weg zijn ook.
Hier zie ik de natuur op z’n mooist, af en toe een plat tapijtje op de weg, maar over het algemeen vreet de een de ander op en zo hoort het.
Mensen die van de wilde dieren lieve knuffels (proberen) te maken zijn er de reden van (zoals ook het verkeer, en vele andere zaken) dat wilde dieren niet meer opgevreten worden door andere wilde dieren.
Als ik hier een bunzing in de tuin zie weet ik dat Ludovick (de haan)gaat schreeuwen.
Als de mens de hermelijn verjaagt, kan de mol zijn gang gaan, en als de mens daar niets aan doet -of door het zelf bestrijden van de mol, of door roofdieren de mol te laten bestrijden – dan zal de plaag zich gewoon uitbreiden.Tja Herman, zo gaat ’t er hier soms – steeds vaker overigens – aan toe. Maar laat u hierdoor niet afschrikken, blijf vragen stellen en beantwoorden dan worden we allemaal wijzer.
Peter.
Dank je wel Peter. Ik ben niet helemaal ongevoelig voor de argumenten van Bosbess, maar ik heb wel moeite met de manier waarop ze haar standpunten aan anderen probeert op te dringen. Daarbij verwijt ze anderen (niet goed lezen) dingen, waar ze zìch zelf ook aan schuldig maakt. Het belerende toontje in haar eerste reactie is er denk ik ook de oorzaak van dat er daarna allerlei (tegen)reacties daarop zijn verschenen. Mijn opzet bij het stellen van de vraag was een probleem (opnieuw) aankaarten, waar anderen (zie oude forum) ook mee te maken hebben of hebben gehad, niet een soort ethische discussie daarover te ontketenen. Ik heb respect voor de wijze waarop Bosbess meent te moeten handelen. Ik ga zelfs ver met haar mee (eet bijvoorbeeld geen foi gras of guisses de grenouilles). Ik heb echter ook respect voor anderen die daar anders over denken en dat mis ik in de reacties van Bosbess.
Wat dat betreft gaat mijn sympathie meer uit naar Robbemond, die zonder te oordelen naar anderen, met een alternatieve methode kwam. Jammer alleen dat hij in de wijze waarop de discussie zich verder ontspon blijkbaar aanleiding heeft gezien zijn bijdrage te verwijderen!
Ik moet dezer dagen tegen een lastige aandoening een penicillinekuur volgen.
Wat voel ik me schuldig dat ik nu arme bacteriën dood die zich niet kunnen verzetten!
Beesten doden elkaar toch ook. Wat onmenselijk! Moet niet iemand de vliegen vretende spinnen vermanen?
De Partij voor de Dieren is ook een beetje schizofreen:
niet meer dan x kippen per vierkante meter houden, maar wel honden in flats, en op paarden rijden mag ook.Och lieve hemel, wat heb ik nu weer allemaal over me heen gehaald. Sorry dat ik besta, heren, en sorry dat ik reageer als een vrouw. Het enige wat ik in mijn eerste reactie heb geprobeerd te zeggen is dat ik de plastisch beschreven methodes om mollen uit elkaar te laten spatten of ze in enge klemmen te vangen walgelijk vind. Mag dat asjeblieft? Die mening zou ik niet hebben gegeven als ik niet vond dat er in dit specifieke geval (mollen) andere methodes afdoende werken, zoals ik zelf heb ondervonden. En ik heb (met een onschuldige woordspeling) iemand geprezen die met een methode kwam die ik zeker de moeite van het uitproberen waard vind. C’est tout.
Vervolgens gaat niemand in op deze andere methodes. Wel word ik uit de losse pols even uitgemaakt voor vingertjeszwaaister, krokodillentranenplengster en groene softie. Dat mag wél. Er komen foie gras, kikkerbillen, bacteriën, spinnen en kippen op tafel. En nu heet het dat dat allemaal komt doordat mijn eerste reactie “belerend” (?) zou zijn. En nog steeds is er niemand die ook maar met één woord ingaat op de alternatieve, tijd en geduld vergende methodes van waterspuiten en keizerskronen.
Ik geef het op. Ik ben blij voor jullie dat jullie het allemaal zo roerend met elkaar eens zijn. Dat zal wel een prettig bevestigend gevoel geven. Dag heren.
Beste Bosbess,
In mijn vorige reactie gaf ik aan respect voor jouw mening te hebben, ook al ben ik niet geporteerd van de wijze waarop je die naar voren brengt. Ik moet zeggen dat dit respect behoorlijk schade heeft opgelopen na jouw laatste post. Je vindt het blijkbaar wel nodig om anderen aan te spreken op de dingen die ze doen en zeggen, maar `zelf reageer je venijnig en gefrustreerd als je zelf wordt aangesproken op de dingen die je zegt en hoe je ze zegt. Communiceren is blijkbaar lastig, maar lees de eerste alinea van je eerste reactie nog maar eens na, dan kun je de reacties daarop misschien wat beter plaatsen en hoef je niet zo gefrustreerd te reageren. Je schreef namelijk:
ter plekke word ik misselijk van sommige bovenstaande methodes om nuttige en totaal onschadelijke diertjes met grof geweld af te maken en/of te verminken, alleen om een biljartlaken van een gazonnetje te houden. In Frankrijk notabene! Ik begrijp niet dat iemand zulke walgelijke martelpraktijken hier zonder blikken of blozen durft te beschrijven. Dan heb je toch geen greintje gevoel in je lijf.
Ik denk dat ik veel meer dan een greintje gevoel in mijn lijf heb, zowel naar dieren als naar mensen!
Dag (éne) dame
Bosbess, er werden ervaringen gevraagd, geen meningen.
Als je toch meent die ongevraagd te moeten ventileren en daarbij de deelnemers van van alles en nog wat beschuldigt dan kun je reacties verwachten. Die interpreteer je dan alsof we collectief aan Bosbessbashing doen.
Wie kaatst kan de bal verwachten. En als die dan terugkomt, verongelijkt weglopen…….Steven
OK Herman, ik loop niet voor m’n verantwoordelijkheid weg en eerlijk is eerlijk: het stond er behoorlijk fel. Maar die felle reactie was uiteraard wel ergens door opgeroepen. Ik citeer:
En in heb ook geen trek om uren in de tuin te staan om ergens een molshoop te zien bewegen, er naar toe te rennen om de mol aan een hooivork te steken.
en
1. mollenklemmen die in de gangen worden geplaatst
2. De détaupeur, een soort ‘handgranaat’ die de mol doet ontploffen (zie http://www.detaupeur.com)
3. Een machine die rook in de gangen blaast, waardoor de mollen verdooft raken en uiteindelijk stikkenDit soort kille beschrijvingen, alsof je het over dingen hebt in plaats van over levende wezens die in principe net zoveel recht hebben als wij, die onze gezondheid en ons leven niet bedreigen en die we niet nodig hebben om ons mee te voeden, doet mij de rillingen over de rug lopen. Dat gevoegd bij mijn algemene verontwaardiging en verontrusting over de manier waarop wij ons heer en meester van de hele schepping wanen, aan wie alles ondergeschikt is en de manier waarop wij als mensheid in het algemeen met dieren en de natuur menen te moeten omgaan, kan mij inderdaad soms heftige reacties ontlokken. In dit geval extra, omdat er andere, diervriendelijker methodes bestaan. Ik sta nog helemaal achter mijn woorden, maar dat “geen greintje gevoel in je lijf” neem ik hierbij terug.
Edit: Steven, ik gaf én mijn mening én mijn ervaring.
’t Is weer ’n fraai staaltje van Bossbesss’ argumentatietechniek, ze lijkt wel ’n homo politicus die overal mee wegkomt : intelligent, ongrijpbaar maar daardoor onbetrouwbaar als baken.
Peter.
P.S. Van m’n grootmoeder heb ik geleerd dat overal waar “te” voor staat niet goed is, behalve “tevreden” en “t(e)huis”. Economen noemen dit de Wet van ’t afnemend marginaal nut.
Of : één mol is lief, twee mollen zijn nog liever, te veel mollen is niet leuk meer.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
