Dit onderwerp bevat 43 reacties, 10 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 8 jaren, 8 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Ik heb het niet over mijn politieke voorkeur maar over het probleem van deze mensen, en ik vind dat die meneer Lieven er gemakkelijk mee wegkom met al zijn argumenten.
Nee het heeft niets met Israel te maken, maar de innige hater van Israel vindt altijd wel een stok om te slaan.
Het enige waar Lieven wel gelijk in heeft, en door Peter uitdrukkelijk is herhaald, is onderwijs, onderwijs, onderwijs.
Ik ben er van overtuigd dat religie de grondslag is voor alle geweld op de wereld.
In mijn jeugd leerde ik zoveel dingen dat het eigenlijk niet kon ze niet te geloven, en alles wat men zei was “waar”.
Immers was het de geleerde dominee die het vertelde en het stond in de heilige boeken geschreven.
We lachten om de verhalen over gevonden skeletten van metershoge dieren die duizenden zo niet miljoenen jaren oud waren en werden gevonden diep onder de grond.
De wereld was 6000 jaar dus lulkoek.
Gelukkig heeft onderwijs geleerd dat iid skeletten gevonden waren, en iid de maan een landingsbaan heeft, en langzaam werden ons dingen geleerd die we NIET wisten.
We hebben dus altijd maar gelooft wat men zei.
Die vlieger gaat niet meer op, de kerken stromen leeg, we geloven veel van wat de wetenschap ons verteld en wat de dominee ons oplegt leggen we maar naast ons neer als een verhaaltje.
Dankzij het onderwijs hebben we ons dus een nieuw leven gegeven waarin de onthoofdingen en brandstapels van ketters afgekeurd worden.
Jammer dat de dominee zo onderhand de toga aan de wilgen kan hangen, maar de wereld wordt er wel minder vijandig van, zo denk ik dat.
Zolang er nog predikers zijn die hun volk onder de knoet houden in naam van de hogere macht, en zolang deze predikers het de medemens nog verbied naar goed onderwijs te gaan om te “leren”, zal er altijd geweld bestaan.
Waarom denkt U dat sommige landen censuur toepassen, juist, om precies dezelfde redenen als in Gaza of in de zandbak van de IS, om niet meer te weten te krijgen dan uiterst noodzakelijk is.
Israel heeft in de laatste jaren 7 universiteiten gebouwd in de gazastrook in de hoop dat men onderwijs gaat volgen.
Een kleine twee procent van de mensen uit gaza weet het inderdaad te presteren een academische graad te halen, het gaat dus de goede kant op.
Als er eenmaal genoeg mensen zijn die meer weten dan stenen gooien en onthoofden, dan zal er uiteindelijk een tijd komen dat we nieuwsgierig worden en elkaar niet meer vermoord maar helpt.
De jeugd heeft nu vrij of bijna vrije toegang tot internet, ze zien de vrede en de welvaart in het westen, natuurlijk willen zij die ook, dus ze verkiezen de vrijheid boven de dictatuur.
Langzaam groeit er door onderwijs een democratie, we moeten gewoon geduld hebben en…. vooral niet forceren.Cees.
Schiet me trouwens te binnen; we kregen een nieuwe juffrouw op school, ze kwam uit Utrecht.
Normaal waren meesters en juffen van de christelijke kant, maar deze juf droeg een broek.
Mijn ouders waren vrij makkelijk, maar er werden leerlingen naar andere klassen gezet omdat de ouders niet wilde dat hun kinderen les kregen van een “heidense” juffrouw die de kinderen dingen vertelden die niet waar waren.
Die kinderen geloven nu nog dat Barack Obama naar de Hel gaat, en Trump is de beste.Cees.
Het draadje ….
De uitzending gisteren sneed een nieuw probleem aan. Niet een echt nieuw probleem, maar de benadering ervan is uniek. Ik heb er grote bewondering voor.
Lastig, prijzen voor landbouwprodukten zijn niet hoog, en als je dan je land opdeelt in twee en je beide zonen elk de helft geeft, minus stukken wijngaard die je hebt verkocht, dan blijft er weer minder over. Als dan oliemaatschappijen ook nog eens gaan meebemoeien wordt het nog lastiger. Of E. Leclerc.. Ik vind de kilometer yoghurtjes in die winkels ook wel een tikje bizar, maar blijkbaar trekt het toch, zodat de middenstand in de stad doodgaat.
Eten is erg goedkoop, naar verluidt mede door landbouwsubsidies, zodat we via een omweg toch de prijs betalen? Ik heb eens gelezen dat al die leuke franse kaasjes alleen overleven door europese subsidies. Is het waar? Geen idee. (Niet uit Vrij Nederland, denk ik, dus wie weet klopt het wèl, dit keer.)
Ik heb nog eens naar een “troglodyte” in Chinon gekeken. Misschien maar goed dat ik daar nu niet woon. Hoewel, de middenstand had misschien wel opgeleefd van mij? 🙂
JS
Beste,
ons lapje grond bestaat voor een groot deel uit een vrij steile helling. De rest is gazon. Kadastraal is dit allemaal landbouwgrond: weinig belast maar wel interessant voor Europese subsidies!weinig belast maar wel interessant voor Europese subsidies!
Moet je wel ’n erkende boer zijn, Yves.
Maar als iedereen zo denkt (“het is gesubsidieerd”; “het wordt vergoed door de Secu”; &c.) dan slaat die geest toch alle initiatief dood ? Dan krijg je toch ’t Frankrijk van vandaag ?
Volstrekt apathisch, nooit ’n doorgeknipte navelstreng gehad, verwend tot op ’t bot.
Overmorgen wordt weer zo’n dag van actie ! actie ! actie ! Vooral de jongeren gaan staken vanwege die voorgestelde arbeidswet. Maar vraag hen waar die “Loi El Khomri” over gaat, dan wordt ’t stil. Neen, ’n donderdagje vrij is belangrijker dan enig politiek èn maatschappelijk besef.Peter (die als scholier ‘voor Vietnam’/’tegen Johnson’ staakte en daarvoor heeft moeten brommen. Maar toen ging ’t ergens over : “Johnson molenaar, Johnson molenaar”).
Inderdaad, ik ben geen boer en krijg geen subsidies. Maar vele Fransen hebben een lapje grond met wat prei en enkele patatjes, een paar kippen en wat aardbeien. De Staat telt alles samen en beweert een grote Europese landbouwstaat te zijn. Kassa.
Wees eerlijk? Wat beweegt er op het platteland? Hier valt zelfs de gemeenteraad stil: “ik heb toch niks te doen”, zegt de burgemeester. In het aangrenzende dorp staat al jaren een stilaan afgebladderd plakkaat: hier komt een zone artisanale. Het dorp aan de andere zijde worstelt al zeven jaar met de herstelling van een oud stationnetje: voor de tweede maal heeft men er dubbel glas gestoken, de parking is mooi geasfalteerd…en daar blijft het weer bij. Het verbaast mij echt dat het platteland in Frankrijk zo weinig initiatief heeft; de veer is gebroken maar niemand heeft zin om deze te herstellen. Jammer!Ik heb net de 2e aflevering gezien. Ik denk dat de problematiek goed in beeld wordt gebracht door de anekdotische presentatie van Wilfred. Het zijn juweeltjes. Er zijn prachtig lagen in de verhalen te vinden. Zoals de boer die zich verhangt. Als je het goed tot je door laat dringen realiseer je je dat hij zich niet verhing vanwege schulden, want die had hij met zijn werkwijze niet. Eventjes wordt verteld dat hij niet in het nieuwe huis wilde wonen… Ook net als de vorige keer stelt Wilfred vragen aan de gegoede klasse en je ziet de geinterviewde slikken. Dit smaakt naar meer. En ik ben benieuwd of de franse tv de serie durft uit te zenden.
Ook de tweede uitzending gezien. Het is geen vrolijke boel op het platteland. Veel boeren die ik ken werken in loondienst en daarnaast hebben ze een paar hectare grond met akkerbouw.
Wat ze aan verbouwen? Wat het meest opbrengt aan subsidies + prijzen.
De gehechtheid aan de grond is groot. Echte ruilverkaveling zoals in NL zie je niet.
Het maakt het allemaal pittoresk maar er valt niet tegen de “grote jongens” te concurreren.
En als dat niet lukt, moet de overheid ingrijpen. Peter geeft het goed weer: Frankrijk is een land van risicomijdende “assistés”.Steven
Ruim 15 jaar geleden was ik bestuurlijk actief in de Nederlandse agrarische wereld, een extreem perfect georganiseerde bedrijfstak. Kleine bedrijven werden overgenomen door de grotere, globalisering werd aangevoerd door een groot kenniscentrum en vele marketingsactiviteiten. Scholing, sanitaire controles, samenwerking, productverbetering. Het was adembenemend om het mee te maken. Iedere Europese regelgeving werd direct omgezet in een sectorbrede implementatie. Energie werd gezamenlijk ingekocht. Doelstellingen die sectorbreed gedragen werden. Ieder bedrijf betaalde verplicht stevig mee om de Nederlandse agrarische sector op een hoger dan hoog niveau te brengen. De agrarische export van Nederland droeg stevig bij aan de Nederlandse economie.
Het werd een ver-van-mijn-bed-show toen ik stopte met werken om ons vertrek naar Frankrijk voor te bereiden. Maar juist hier in Frankrijk ben ik gestopt vergelijkingen te trekken tussen Nederland en Frankrijk op het agrarische gebied. In 2003 de grote canicule en de Franse boeren kregen water tegen een extreem laag bedrag om de gewassen te besproeien. En geïmporteerd hooi voor het vee tegen een weggeefprijs. Paste dat wel binnen de strikte Europese afstemming? Het zou Frankrijk een zorg zijn. Onze buurboeren wisten niet eens, of ze verplicht georganiseerd waren.
Ik zie hier een landbouwpolitiek die bij de Franse cultuur hoort en sterk afwijkt van de Nederlandse. Of het nu om bestrijdingsmiddelen gaat of subsidies. Ik belde de departementale fytosanitaire dienst toen hier Aziatische boktorren rondliepen. Was niet erg daar er geen boomkwekerijen in de buurt waren. In Nederland, als groot exportland wat de sierteelt betreft, had mijn melding wellicht tot een alarmsituatie kunnen leiden.
Hier loopt de stier nog – bedrijfsperiode keurig afgestemd via databank ter voorkoming van inteelt – tussen zijn dames, de kalveren nog bij hun moeders. Wij weten in de zomer hoe laat het is door het gedrag van de vleeskoeien. Wanneer ze hogerop door de benen zakken, moet ik snel met de voorbereidingen van het déjeuner starten. Zijn ze dicht bij hun inloopstal, dan kan de apéro worden geserveerd.
De meeste boeren om ons heen zijn en retraite en boeren nog even door om hun woning. Want hun terreinen zijn opgekocht en worden door dagloners bewerkt. Die steken hun hand niet eens meer op vanuit hun grote machines. Maar de akkers liggen er beter bij dan vroeger.
Door het tv-programma leer ik Frankrijk beter kennen. Het is zo’n groot land dat je niet leert kennen door er te wonen. Vandaag dronken we een Saumur, wat leuk, uit de regio van Chinon, waarmee we zondag via de tv kennismaakten.
Het programma wordt zo gepresenteerd, dat je zelf conclusies mag trekken. Dat is op zich een mooie insteek. Wanneer er een dvd van komt, koop ik hem om hem aan mijn Franse buren te laten zien. Ik kijk uit naar de volgende uitzending!
Frankrijk krijgt ongeveer 8 miljard € Europese subsidies per jaar en is daarmee de staat met de grootste subsidie ontvangst.
Maar!!! Frankrijk moet dit jaar 2 miljard € terugbetalen wegens onterechte ontvangen subsidies. 🙂En dan te bedenken dat de Berry, waar De Bruijn deze keer op bezoek was, flink verkaveld is. Je waant je in Australië als je van Orléans naar Saint Amand-Montrond rijdt.
Is ’t dan zó erg ? ’t Kan nog veel erger.Waar Steven zit, waar ik zit, bestaat ’t landschap nog uit die pittoreske, geaccidenteerde perceeltjes, de bocage Bourbonnais wordt hier geroemd. In mijn dorpje werd enkele jaren geleden nog geïnvesteerd in jonge boompjes, ‘gratis’ uitgedeeld onder de bevolking om maar te planten want die boeren maaien en kappen immers alles.
’n Weduwe die haar verhangen man vond, is hier ’n redelijk bekend verschijnsel. Maar daar wordt openlijk weinig over gesproken. Ik meen dat ’t aantal zelfmoorden onder boeren rond de vierhonderd per jaar bedraagt (landelijk), daar heb ik in ’t ‘oude’ forum wel eens wat over gemeld.
Kortom : F is ’n prachtig land, voor de toeristen.
Peter.
Een “momentje” vond ik nog de scene waarin ze in één van de stokoude mercedessen van de aspirant truffelboer reden. “Geen auto francaise?”, waarop ze allebei in een gorgelende lach…
JS
Gisteravond de tweede uitzending gezien op gemist.nl.
Indrukwekkend en het bevestigd gelijk wat ik en vele anderen al jaren zeggen; de macht van de groten.
Ik heb in heel wat landen gewoond, en nergens is het zo eenvoudig voor een “grandsurface” om zomaar neer te dalen.
Wij hebben er in Marans 2, een Intermarché en een U, verder is marans een vervallen Ruïne met lege panden en rotte winkelpuien.
In ons dorp is nog een Coop, nóg schrijf ik, want in een dorp verder gaat men óók een grandsurface bouwen, dat betekend het einde van de winkeltjes in de dorpjes er omheen, iig in de onze want ze sluit na de zomer.
In andere landen mag je niet binnen een zone zitten van zoveel kilometer van de bebouwde kom.
Mijn partner heeft altijd gezegd dat de grootste fout die de politiek maakt is de vrijwaring te geven aan de grote jongens.
In de uitzending komt dit alles mooi naar voren.
Bij boeren is het niet anders.
Wij gingen altijd naar een boer voor stro, pineau en cognac (verkocht hij voor zijn zwager) en op een dag zei hij dat hij met pensioen ging, de boel werd verkocht.
Ik begreep dat niet helemaal, en vroeg om uitleg.
Het land en de panden is van een grote industriële jongen, en de boerderij dwz het vee en de meubels is van de boer.
Dat “met pensioen” gaan betekend dus je veestapel verkopen aan een huurder die verder wil gaan met deze industrieel.
Ik heb niet uit de uitzending kunnen halen waaróm dat franse systeem van grote jongens, immers doen de Franse Jean et Marie er lustig mee mee.
Waarom die drang naar megagrote winkels waar je op parkeerterreinen staat waar je zowat een shuttle nodig hebt om van je auto naar de winkel te gaan, laat staan de ellenlange files op zaterdagmiddag al op de snelweg er naar toe.
Kleine winkeltjes worden voorbij gereden, kleine ondernemingen genegeerd.
Een raamkozijn koop jij bij Lapeyre waar je in de showroom kunt kiezen tussen honderden modellen, en niet bij de timmerman om de hoek.
Een boormachine koop je bij Leroy of Casto waar miljoenen artikelen uitgestald liggen, en niet bij de winkel om de hoek.
Een fornuis koop je bij Confo waar een veertigtal in rij staande fornuizen je aanstaren en van de wijs brengen, en niet bij de winkel om de hoek.
Men schreeuwt al een jaartje of twee “koop in de buurt, eet in de buurt, geniet van de buurt” maar dat kopen in de buurt is al veel te laat, er is niets meer.
In La Rochelle zie je zelfs mega-grote bars waar het stampvol is, en de kleine pijpenla om de hoek is troosteloos leeg.
Andre, een restaurant met een paar honderd couverts zit tot de nok vol, en dat knusse tentje om de hoek waar je slibtong eet die alles overtreft is amper halfvol.
Raar is ook dat als je Franse jongeren vraagt waar ze willen werken (ik werk met de universiteiten van La Rochelle en Bordeaux) dan geeft men altijd aan een groot bedrijf te prefereren met veel werknemers.
Ik ben nu bezig met een project met boten, en ik weet de uitkomst al; men heeft die kleine ceesie helemaal niet nodig, het project is zonder te bestuderen – het is een appel d’offre – al lang vergeven naar een grote jongen die duizenden boten door heel Europa heeft verhuurd.
Ik geef lezingen zoals ik al eerder schreef, en probeer daar uit te leggen wat het grote gevaar is van grote jongens, en vraag de mensen naar hun “waarom”.
De uitleg is dat daar banen liggen, en bij de kleine winkeltjes niet.
Ik probeer ze uit te leggen dat een grandsurface honderden kleine winkeltjes opslokt, en daardoor honderden banen.Een voorbeeld is het gemak van de automatische scan ipv de kassa.
(Er staat vaak bij de scan een langere wachtrij als bij de kassajuffrouw)
Bij onder andere U in Marans heeft men 6.6 personeelsleden minder nodig door 4 kassa’s te sluiten en er scanners neer te zetten, bravo.
Een ander groot probleem, en ik vind het jammer dat Wilfred niet langer op de eigenaar van Leclerc heeft gezaagd, is dat ZIJ de prijzen bepalen voor boer en akkerbouwer en de consument.
Hoe keer je het tij, is het nog te keren?
Een mevrouw in een dorpje tussen Saint Etienne verkoos Roanne boven eerder genoemde, want daar was alles te koop.
In de auto zei ik tegen Pierre, maar vroeger kocht je toch gewoon wat je nodig had en als je eens in de stad kwam kocht je “iets speciaals” wat in de plaatselijke super niet voorkwam, dat was een feest!
Moeten mensen dan dagelijks de kans hebben uit duizenden pakjes yoghurt te kiezen?
Uit 26 (ik heb ze geteld) verschillende potjes sperziebonen, of 114 soorten muesli?
Vorig jaar maakte ik een tour met Fransen door Nederland en wilde voor mezelf wat inkopen doen bij AH om mee naar huis te nemen.
Men liep spottend achter me aan in dat “kleine” winkeltje in Gouda, terwijl ik vertelde dat dit de extase van winkelen was, en het was een grote winkel voor Nederlandse begrippen.
Is de fransmens dan een consumptiegeile winkelaar geworden zoals men bespottend naar de materialistische americains kijkt, of gaat het gevoel van dit “grootse” veel dieper?
Ik hoop het nog te zien in de aangename en zeer interessante uitzendingen.Cees
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
