Peter, zeilers zijn toch allemaal aardige jongens!
Ik heb heel lang de NOOD gezeild, een regatta op Lake Michigan, weliswaar geen solo, en niet in de meest bizarre weersomstandigheden, maar het kan er wel flink spoken dat je de broek niet schoon houd.
Als je die adrealine kent, dan begrijp je des te meer die jongens die in november de haven van Sables verlaten, maar je dankt god op je blote knietjes als ze weer terug zijn.
Ik heb een keer de kaap omzeild, dat is geen lolletje dat vertel ik je.
Ik denk dat het winnen van de Vendee Globe zoiets is als het winnen van de elfstedentocht, maar dan een paar graadjes heftiger.
Het publiek leeft mee, er is geen kroeg in La Rochelle waar de Vendee Globe niet besproken wordt, in bijna elk restaurant beleefd men de jongens ver weg op zee.
Ik zat gisteren in een brasserie en daar zat een oude vrouw aan een tafeltje te kijken naar de eerste livebeelden vanaf de boten die François op gingen halen op zee.
Met een klein kopje koffie voor haar op tafel zat ze te huilen, zo ontroerd was ze.