Dit onderwerp bevat 55 reacties, 17 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 11 jaren, 6 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Frankrijk beschermt de kleine middenstander nog steeds met (ridicule) wetgeving die het bijvoorbeeld verbiedt om een product onder de kostprijs te verkopen en sluitingstijden van bakkers bij supermarkten te forceren waardoor de consument gedwongen wordt om 1 dag per week z’n pain te kopen voor de dubbele prijs en de halve kwaliteit bij de lokale bakker. Ik kom nooit bij die bakker noch de lokale slager die mij het dubbele van de hoofdprijs rekent voor een lap vlees die zo slecht van kwaliteit is dat ik ‘m thuis heb weggegooid. Uitsluitend dankzij die ridicule wetgeving overleven deze oplichters nog steeds.
De Franse burger wordt benadeeld, het drijft de winkelprijzen juist op omdat concurrentie niet loont. Iedereen die Franse, Duitse en Nederlandse supermarktprijzen vergelijkt kan dit zelf waarnemen.
Komt het verhaal van de “toegevoegde waarde” weer om de hoek kijken.
Als ik weet welk boek ik wil hebben, bestel ik het bij Amazon. Als ik wat lezenswaardigs wil hebben voor mijzelf of voor een ander en ik weet niet wat, ga ik naar de Fnac, ben ik in Lille naar de Furet du Nord en in Rotterdam naar Donner.
Mijn grasmaaiers en kettingzaag koop ik bij een lokale winkel. Ze helpen me met de keuze, zijn niet opdringerig en weten op elke technische vraag antwoord te geven. Ik ga er niet de deur uit voordat ik een uitgebreide instructie heb gekregen. Zelfs als ik zeg dat ik het al weet. En SAV perfect. Dat is toegevoegde waarde.
Als ik 20m koperen buis 14/16 moet hebben, ga ik naar Brico Depot. Ga ze echter geen al te technische vragen stellen. Dus apparaten koop ik daar niet. Bij de Bricomarché in de buurt zitten een echte meubelmaker en electricien. Die vinden het prachtig om me te adviseren.
Toen ik hier net kwam wonen keurde de plaatselijke slager in het dorp mij geen blik waardig. Hij vond mij waarschijnlijk een debiel omdat ik niet precies kon zeggen wat ik wilde. Verkocht me taai vlees voor teveel geld. Hij met pensioen, zoon nog een grotere botterik en tent op de fles. Het vrouwtje dat nu 2x per week komt in haar rijdende winkel heeft prima vlees, veel humor, redelijke prijzen. Als ik haar zie, koop ik vlees of worst, zelfs al ik het niet echt nodig heb.Als er twee bakkers naast elkaar zitten, soit. De beste zal overleven en de prijs is niet altijd het criterium.
Morgen gaan we de 15 jaar van de épicerie van Christian vieren. De enige in het dorp. Heeft alles. Doet ook Bureau de Poste en Tabac. Open 7 dagen in de week, alleen op Kerst en Nieuwjaar dicht. Grote boodschappen bij de supermarkt, kleine bij Christian. De lokalen die geen auto hebben of slecht ter been zijn halen er alles. De winkel loopt als een tierelier. Goed, je moet geen haast hebben. Maar de wachttijd wordt wel volgekwekt.
Concurrentie gaat niet alleen om de prijs. Kwaliteit is niet alleen materieel maar ook immaterieel.
Steven
Mee eens. Inmiddels weet ik natuurlijk ook de bakker, slager etc. te vinden die wel wat duurder is maar prima kwaliteit levert. Afstand speelt op het platteland echter een grote rol, die winkels zitten in grotere gemeentes met supermarkten en mensen die niet mobiel zijn moeten noodgedwongen lokaal winkelen. De gemeente ‘pampert’ deze kleine ondernemers/oplichters om leegloop te voorkomen, maar faillissement was beter.
Ben het niet of gedeeltelijk met jullie eens.
Al eerder beklaagde Jako zich om de kwaliteit van de kleine winkels, bij ons is dat echt anders, goede kwaliteit, goede prijzen.
Het mooie van het wonen in een land wat vijftig jaar achter loopt is dat je alles aan ziet komen.
In nederland waren de vakbonden ook oppermachtig, staken was ook een lust, en de supermarkten waren daar ook groot.
Maar op een dag was het wel zo ver dat de overheid paal en perk ging stellen, de winkels werden beschermd door grote bedrijven zoals appies en andere.
Er is zelfs een wet dat appie niet groter mag zijn zoals ze zijn (op enkele uitzonderingen daar gelaten)
Ik weet dat omdat ik ooit geprobeerd heb de megastallen van carrefour naar nederland wilde trekken, ik zag het wel zitten.
helaas pindakaas, ik kreeg geen vergunning omdat a; er een rem is op het aantal vierkante meters, en b; ik niet te dicht bij appie in de buurt mag komen.
Natuurlijk speelt kwaliteit een rol, en de sfeer, en wat dies meer, maar in heel veel plaatsen leggen de kleine winkels het af tegen de grote jongens simpelweg omdat men toch al in de stad werkt dus daar ook shopt.
Ik ga de meubelmakerij hier dichtdoen, het is onmogelijk op te boeren tegen deze jongens, ook al is mijn meubel duizend maal beter.
De mentaliteit van de mensen moet veranderen en dat doe je niet door deze grootmachten maar de vrije hand te geven.Ik weet niet wanneer Cees’ verhaal speelt, maar in NL speelde iets anders. Ten tijde van Jan Pronk als minister op VROM waren alle plannen à la Maxis te Muiden uit den boze. Niks geen commerciële lintvorming langs snel- en invalswegen, zoals in B en F zo gebruikelijk is. Dat had niets met AH te maken maar alles met de toen dienstdoende minister.
Dat later toch Leiderdorpen en Alexanderpleinen ontstonden, was slechts ’n gevolg van de gewijzigde kabinetssamenstellingen.
Peter (die ondertussen de rode draad van dit onderwerp kwijt is, maar hij herinnert zich nog de verticale prijsbinding in NL voor boeken en ’t lage BTW-tarief; is dat nog steeds zo ? Heil cultuur !).
Jako, zoals ik gistermorgen al schreef, vind ik zeker niet dat regeringen vrijuit gaan, maar ik ben het er ook niet mee eens dat ondernemingen “net als iedereen” onbeperkt mogen proberen zo weinig mogelijk belasting te betalen en ook verder maar alles mogen doen, zolang het niet bij wet is verboden. Iedere ondernemer heeft ook de morele plicht om maatschappelijk verantwoord te ondernemen. Ze profiteren immers ook van de maatschappelijke mogelijkheden? Dat geldt eens te meer voor multinationals, omdat ze ontzettend veel macht hebben en het lot van vele miljoenen mensen en van hele gemeenschappen in hun handen ligt. Dat ze slim zijn is prima, maar dat alles maar moet kunnen omdat het niet verboden is, vind ik gevaarlijk. Helaas lopen regeringen wat wetgeving betreft per definitie altijd achter de feiten aan, daar is niets aan te doen. Maar als ze bewust (blijven) profiteren van maatschappelijk ongewenste toestanden, vind ik dat zeker verwerpelijk.
Hét voorbeeld van onmaatschappelijk handelen is bv. Monsanto. Wat die multinational doet is absoluut in strijd met alle menselijke waarden, maar wet (en dus rechtspraak) houden deze in mijn ogen criminele organisatie de hand boven het hoofd. Ze zouden hun kennis van genetische manipulatie ook kunnen aanwenden om planten immuun te maken voor ziekten en insekten in plaats van ze immuun te maken tegen het door Monsanto geproduceerde round-up gif, waarmee ze alles en iedereen kapot maken, evenals met hun uitputtende rechtszaken tegen alle kleine boeren die zich verzetten. Maar dat zou natuurlijk niet zo makkelijk geld in het laadje brengen. En daar staat of valt alles mee.
Sorry voor het uitstapje van Amazon naar Monsanto, maar inmiddels zijn we al discussiërend terechtgekomen bij de morele kant van het ondernemen in het algemeen en de rol van regeringen daarin.
Grote bedrijven kunnen beter met alle wettelijke beperkingen om gaan dan kleine bedrijven omdat ze het zich kunnen veroorloven daar een hele afdeling op te zetten die vervolgens meer terugverdient dan ze zelf kosten.
Dat geldt echter ook voor de overheid, sterker nog: die wordt (nog meer) betaald om niets anders te doen dan regeren. Maar bedrijven huren competente lieden in, terwijl landen geregeerd worden door personen die geen enkele vaardigheid of competentie hoeven te hebben, behalve goed kletsen teneinde verkozen te worden.
Bravo Jako 😉
Ja, die laatste alinea is leuk. Daar kunnen we het allemaal wel mee eens zijn, denk ik. Maar wat vind je nu eigenlijk van de maatschappelijke verantwoordelijkheid van het ondernemen? Leg je die uitsluitend bij de logge lichamen van regeringen (die, ongeacht de hoeveelheid geld, in een democratie altijd bestaan uit een kabinet en 1e en 2e kamer met tig partijen en leden) of ben je het met me eens dat ondernemingen zelf ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben?
Bosbess, iedereen heeft een maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Weet je waar het fout ging?
Een van de ergste dingen bijvoorbeeld is de tik op de vingers die verboden is, we kunnen doen wat we willen, de tik mag niet meer.
Vroeger kreeg je een oorvijg van de wijkagent, die neem je de rest van je leven mee.
Nee ik was zeker geen lieverdje, sterker nog, ik durf te beweren dat ik meer rottigheid uit heb gehaald dan jullie allemaal bij elkaar, maar er was tucht.
Als ik een tik kreeg van de meester, kreeg ik er thuis nog twee, een van moeder, een van vader.
Nu gaat vader naar school en slaat de meester in elkaar.
Als ik die klap kreeg was ik me bewust van de verantwoordelijkheid ervan, er werd over mijn wangedrag gesproken, uitgelegd.
Dat kind waarvan pa de meester in elkaar heeft geslagen krijgt niet mee dat het verantwoordelijk is, tenslotte heeft pa toch maar mooi gelijk en de meester niet.
Dat zelfde kind gaat mij nu dertig jaar later zeggen wat ik moet doen, en sluist zonder te blikken en blozen een paar miljoen naar de Zwitserse bank.
Verantwoordelijkheidsgevoel is niet in grammen of procenten, je bent zwanger of je bent het niet.
Kinderen (net jonge hondjes) kijken op naar hun grotere, daarvan nemen ze dingen over.
De wereld verandert voortdurend, of we dat nou leuk vinden of niet, en we vinden altijd mensen die goed doen en slecht doen.
Er zijn miljoenen vellen papier vol geschreven over de “pedagogische tik” en zelfs diegene die het hardst riepen dat het verboden moet zijn, zijn nog altijd niet overtuigd dat het ook werkelijk helpt.
Het enige wat je kunt doen is de mensen om je heen die jouw nodig hebben wijzen op verantwoordelijkheden.
Ik zeg altijd tegen de jongens ; “wat denk je zelf?”
Ik heb vandaag mijn leerlingen weer terug, de examens zitten erop.
Een heeft drie jaar geen flikker uitgevoerd, de leraren waren K en “wat mot ik met wiskunde, ik wordt timmerman”.
Ik heb avonden gehad dat ik me afvroeg wat ik met die lui moet, ik kwam helemaal niet in Frankrijk voor deze zaken, het zijn niet mijn kinderen en ik ben niet verantwoordelijk voor de politieke misstappen in een land waar ik net een jaar woon.
Toch blijf je volhouden, tegen de jongens zeg ik altijd, vader zou me een schop onder m’n reet geven als ik zou omdraaien en weglopen.
Afgelopen drie weken heeft het mobieltje van de jongen hier in zijn kledingkastje gelegen, drie jaar lang dacht ik hopeloos mislukt te zijn met zijn opleiding, en net die laatste weken legt hij zichzelf een regiem op die zijn weerga niet kent, leren, leren, en nog eens leren.
Ik hoop dat hij het gehaald heeft, we weten het over een paar weken, maar voor mij is hij al een held, het trekt op het laatste moment alle verantwoordelijkheid naar zich zelf toe, naar franse begrippen een zeldzaam fenomeen.‘maatschappelijke verantwoordelijkheid’, definieer dat eens?
Philips bijvoorbeeld heeft in het verleden Eindhoven ‘op poten’ gezet, het personeel verwend met sport (nu psv), goede scholing en huisvesting onder die noemer. Je kunt net zo goed stellen dat Frits goed geschoold personeel zocht en dat aan zich wilde binden om het personeelsverloop en -verzuim te minimaliseren.
Uiteindelijk heeft het Philips meer geld opgebracht dan gekost. Is dat ‘maatschappelijk verantwoord ‘ of gewoon slim ondernemerschap?
Is Monsanto een oplichter of een innovatief bedrijf wat er voor zorgt dat de wereldbevolking te eten heeft? De geschiedenis zal het leren, in ieder geval heeft Monsanto zich terug getrokken uit Europa.
“De geschiedenis zal het leren, in ieder geval heeft Monsanto zich terug getrokken uit Europa”.
Nee hoor, ze zitten er nog. In Autry-Le-Châtel (45) bijvoorbeeld.
Steven
Mijn pa deed hetzelfde, de eerste auto in het dorp was van de dokter, die had mijn pa hem gegeven.
Het is zoiets als de ene hand wast de andere.
De dokter zorgde er weer voor dat mensen niet te lang ziek waren, zo werkte dat toen.
Is dat fout?
Het was een andere periode (ja peter dat was in de stakingsjaren 1970 1980) men werkte op loop of fietsafstand van huis, de mensen waren arm en vaak ongeschoold.
Maar ze hadden wel fatsoen, jouw dronken collega bracht ja naar huis met het risico dat je ook een koekenpan in je nek kreeg, de frietzaak zat vol met de dorpelingen die een biertje kwamen drinken, de zaterdagavonden waren zo druk dat je buiten op straat stond, om twaalf uur ging de zaak dicht (lees de gordijnen) en om een uur was het nacht.
Ik heb ook niets tegen deze monsanto.
Waarom zou je de computer technologie eindeloos door mogen laten gaan, we energie mogen opwekken uit de meest bizarre materialen, en het belangrijkste; ons voedsel, niet mogen manipuleren?
Zullen we dan ook maar stoppen met al die medicijnen?
Je mag altijd kiezen in dit land, er zijn tal van bio winkels.Je spreekt jezelf hier wel tegen Cees “Ik ben en blijf het eens dat er een rem moet worden getrokken op grote bedrijven de veel te machtig zijn/worden.
Grote Hyper-U’s vermoorden de kleine middenstand, grote leroy’s de kleine doehetzelf, grote conforama’s de kleine meubelmakers enz enz. Het is geen vermoeden, het is een vaststaand feit.
Dat komt omdat de overheid de grote jongens de vrijheid heeft gegeven, ook dat is een vaststaand feit.
Kleine middenstanders klagen al jaren dat de overheid de regels terug moeten draaien, maar de overheid doet niets.”Heb je wel een gegoogeld op Monsanto, bijv. bij Wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Monsanto_(bedrijf)
of: http://www.express.be/business/nl/economy/op-welke-manier-monsanto-het-dagelijks-menu-van-de-europeaan-zal-dicteren/189879.htm
Dit is het prototype van een bedrijf wat veel te groot en veel te machtig is en jij hebt er niets op tegen??Carolien
Jako, je draait om de hete brij heen. Je antwoordt met een wedervraag en tegenover Monsanto stel je Philips dat huizen bouwde en een sportvereniging oprichtte voor zijn personeel. De enige overeenkomst tussen Philips en Monsanto is dat het beide ondernemingen zijn en ondernemingen bestaan nu eenmaal om winst te maken. Winst kan je maken met schone methodes en met vuile methodes. De keuze daartussen verandert niets aan het doel, maar heeft wél grote maatschappelijke gevolgen. Dat geldt door de mondialisering in deze tijd nog veel meer dan in de jaren toen Philips zijn personeel zo gemotiveerd en fit mogelijk probeerde te houden. Uiteraard met maar één doel: winst.
Ik ben niet tegen genetische manipulatie, zoals ik ook niet tegen inenting ben, ook al verdienen farmaceutische bedrijven daar kapitalen aan. Maar ik zou wél tegen inentingen zijn die ons lichaam bestendig zouden maken tegen bijvoorbeeld door de farmaceutische industrie te produceren rattengif, dat ze dan op grote schaal zouden kunnen verkopen. En als ze die inentingen dan ook nog voor iedereen verplicht zouden stellen en alle personen die zich er aan willen onttrekken voor de rechter zouden slepen. Uiteraard een wat overtrokken voorbeeld, maar dat is precies wat Monsanto doet. Het doel van genetische manipulatie moet zijn om planten ongevoelig te maken voor ziektes en niet om gif aan de man te kunnen brengen en alle boeren ter wereld te knechten. De wereldvoedselproductie garanderen? Aan me voetzolen! Vele hectares oerwoud worden gekapt om er een monocultuur van maïs te vestigen, bestemd voor ons veevoer, omdat wij zonodig iedere dag en heel veel vlees willen eten. Kleine boeren in Zuid-Amerika, voor wie de maïs basisvoedsel is en die zich hebben laten ompraten om bij Monsanto zaad te kopen, mogen van hun oogst het volgend jaar niet opnieuw zaaien, maar zijn levenslang veroordeeld tot het ieder jaar zaad kopen bij Monsanto. Bij boeren die weigeren controleert Monsanto jaarlijks de velden en als er ook maar één overgewaaid Monsanto maïsplantje wordt gevonden (wat uiteraard regelmatig gebeurt), worden ze voor de rechter gesleept wegens schending van het octrooirecht. En dan wil jij dat ik jou een definitie geef van maatschappelijk verantwoord ondernemen? In Europa is de teelt van genetisch gemanipuleerde gewassen verboden, hoe lang nog? Maar het allesvernietigende en grondwater-verziekende gif Round-up verkopen ze hier volop.
Je hoeft geen econoom te zijn om te zien dat geld steeds meer een doel wordt in plaats van een middel van bestaan. En hoe je het verdient maakt steeds minder uit. Dat overal schaalvergroting plaatsvindt, is niet tegen te houden en daar moeten we mee leren leven. Maar vind jij het normaal dat EDF, met bijna een monopoliepositie, dat heel Frankrijk van electriciteit voorziet en hier zijn winsten maakt, in Nederland belasting betaalt? Ik niet. Daarom nogmaals mijn vraag: hebben volgens jou behalve regeringen ook ondernemingen een eigen maatschappelijke verantwoordelijkheid of mogen ze er n’importe welke praktijken op nahouden om (nóg meer) winst te maken, totdat trage wetgeving er eventueel een einde aan maakt?
Zo lang winstmaximalisatie en verhoging van “shareholders value” de grootste drijfveren zijn van veel bedrijven, is er weinig ruimte voor ethiek en moreel ondernemerschap. Biologische veetelers weten dat als je dieren beter behandelt, je beter vlees krijgt. Philips en Van Nelle wisten al in de eerste helft van de vorige eeuw dat dat ook voor werknemers geldt.
Helaas is in de huidige tijd van crisis in westerse landen en ongebreidelde economische vooruitgang van Aziatische landen “het morele kompas” onderin een stoffige la verdwenen, als het er al ooit was. Je kunt niet op bedrijven rekenen om dat weer te gaan gebruiken. Consumenten en politici hebben daar een veel grotere rol in. Helaas zijn consumentenstakingen zeldzaam want tenslotte is daar ook de portemonnee in het geding en de verwevenheid van politici en bedrijfsleven is zo groot en complex dat daar weinig snelle resultaten te verwachten zijn.
Toch zijn kleine succesjes. Youp van ’t Hek heeft landelijk T-mobile zodanig te kakken gezet dat het bedrijf zijn beleid t.a.v. klachten van klanten moest bijstellen. Kledingmerken krabben zich achter de oren na gruwelijke beelden van ingestorte gebouwen in Bangla Desh of ze het wel kunnen maken van dit soort bedrijven kritiekloos te kopen.Naming and shaming werkt. Wel op feiten en niet op meningen gebaseerd graag.
Ik spreek grote bedrijven waar ik voor werk aan op de kwaliteit van werken van hun onderaannemers. Daar worden zowel de bedrijven als hun onderaannemers zenuwachtig van.
Steven
@ Carolien
Je kunt niet zeggen dat Renault en PSA machtsposities hebben en jij nu geen autofabriek kunt beginnen.
Ik heb het over bedrijven die, laten we zeggen, concurreerbaar zijn, alhoewel, monsanto is geen machthebber, iedereen kan genetische industrie opstarten, maar je weet van te voren dat je er een harde dobber aan zult hebben.
Mijn klachten gaan over bedrijven als de vele “grandsurface”, daar kun je al doe je nog zo je best niet tegenop.
Kom nou toch, je ziet toch de vele dorpen leeg, geen winkel te vinden dan alleen de bakker.
Rijd eens van La Rochelle naar Montlucon, in de middle of nowhere heb je winkels, maar hoe dichter je bij de grote stad komt hoe stiller het wordt, en ja hoor, dan staat er opeens weer zo’n joekel van een hyperU.
Meubels gebouwd in verwegnistan voor prijzen waar ik nog geen hout van kan kopen, daar kun je onmogelijk tegen concurreren.
@Bosbess,
Als een fransman tegen een boompje piest vallen de blaadjes spontaan naar beneden, zoveel chemische rotzooi slikt tie, maak me nou niet wijs dat je dan nog tegen genetische manipulatie kunt zijn.
Verder gaan al je beweringen over die arme amerikaanse boeren mank, je schets het bedrijf af of het terroristen zijn, nou dan wordt het tijd dat die arme boeren terug naar school gaan en leren lezen.
(hier is een boer al z’n kippen kwijt. Hij tekende een contract met een zonnenpanelen-jongen om al z’n daken te bedekken –bracht lekker makkelijk centjes op- en eenmaal alles klaar moest die zijn stallen ontruimen, tja, dat had hij vergeten te lezen)
Er zal ook nooit een verplichting komen om je te laten inenten, dat verzin je zelf.
Verder ben ik het wel met je eens dat bedrijven een maatschappelijke verplichting hebben, maar ja, lees de uitleg van Steven maar.
Als de regering tegen renault zeg dat ze zoals iedereen normaal belasting moeten betalen, dan dreigt renault met sluiting van een van zijn fabrieken en slikt Hollande (of wie dan ook) een keertje en is het weer voorbij.
Als jij een keertje niet betaald, ga je de bak in.
Als een voetballer iemand dood rijd…….. als jij dat doet.
Als ik rotgeintjes uithaal met bordelen dan sluiten ze me op, als een dsk dat doet wordt de zaak ontvankelijk verklaard.
Ik schreef ooit “geen film van depardieu meer in m’n huis”, en daar werd toen door jullie om gelachen.
Dat is nu juist de maatschappelijke verplichting, ook al ben ik maar een snotjochie, daar gingen jullie al de fout in.Ga voor de grap eens kijken wat er verkocht wordt in die HyperU; de meeste producten zijn gefabriceerd met behulp van de technologie van Monsanto. En dat geldt dus niet alleen voor voeding, maar voor vrijwel elk product dat bij de grootgrutters in de schappen ligt.
Misschien geen terroristen maar wel een heel machtig bedrijf, dat aan touwtjes kan trekken zonder dat jij en ik er weet van hebben.Quote:Als de regering tegen Renault zegt dat ze zoals iedereen normaal belasting moeten betalen, dan dreigt Renault met sluiting van een van zijn fabrieken en slikt Hollande (of wie dan ook) een keertje en is het weer voorbij.Daar zit nu net het probleem: De syndicats en het patronat houden de regering voortdurend in een houdgreep want angst/dreiging banenverlies:
– onrendabele bedrijven worden met staatssubsidies ondersteund
– slechte bedrijven verdwijnen niet of veel te laat
– noodzakelijke vernieuwing van productiemiddelen en productieprocessen wordt tegengehouden
– arbeidsomstandigheden worden nauwelijks verbeterd
Inspectiediensten durven niet op te treden want boetes of stillegging geven risico op bedrijfssluiting.
Het instellen van en “ministère de redressement productif” is één van de belangrijkste blunders van Hollande. Arnaud Montebourg heeft helemaal niets klaargemaakt behalve illusies van werknemers van Arcelor c.s. definitief de grond in boren. En de populariteit van Hollande dus verder omlaag trekken.Duizenden slachtoffers alleen al in Frankrijk zijn er gevallen (en zullen er nog vallen) als gevolg van een kongsi tussen overheid, vakbonden, werkgevers en “wetenschappers” w.o. bedrijfsartsen want vervangen van asbest was “te duur”. Tot nu toe is daar niemand voor veroordeeld en de onderzoeksrechter die haar tanden erin had gezet is van de zaak afgehaald want moest verplicht “rouleren”.
Steven
Precies, en als je nou de hyperU links laat liggen en de kleine winkel opzoekt, de plaatselijke slager met zijn koeien van buurman boer, de groentezaak die alles van het veld koopt, de fromages van de boer, neeheeee, we gaan masaal naar de carefour en we klagen dat ze verkeerde producten verkopen.
hypocrieter kun je het niet maken.
Ieder bedrijf heeft het recht zich te ontplooien binnen de regels van de wet, als jij wat tegen Monsanto hebt moet je elders gaan kopen, er is meer dan genoeg.
Ik had een klant die zich sterk inzet voor de wereld, koffie van max, we moeten duurzaam hout in de schappen hebben liggen, enz enz.
Zijn meubels zijn gekocht bij but, gefabriceerd in taiwan, echt teak.
Zal ik een sommetje maken? De tafel kost verkoop €385.70 dus 322.49 HT Daar zit veertig procent op voor de winkel, dus de tafel koopt hij voor 230 € daar gaat om precies te zijn 45 euro transport vanaf, dus simpel gezegd, de tafel verlaat de fabriek in taiwan voor 185 euro.
Het volume aan hout in de tafel is 0.4606 kub, de prijs van teak is hier in Fr 5800€ dus aan hout kost die tafel 276.14
De arbeid ligt bij een laten we zeggen de beste en snelste en foutlooste meubelmaker op 24 uur, x 35.00 is 840 euro.
De prijs van teak gaat een aantal keren over de kop, let wel, ik heb het over teak met een label, maar dan nog, op de tafel van de grootgrutter verdiend de grootgrutter het meest, de fabriek bijna niets, en de werknemer net genoeg om een kopje rijst te kopen.
Ik heb met eigen ogen ondervonden; de teakplantages voor label zijn in handen voor de grote industrie die er het geld voor heeft, dat is niet weggelegd voor de consument die een tafeltje wil kopen van vierhonderd euro.
De Meubelindustrie ondervindt een boom in Aziatische landen, maar het “goede” hout is niet voor handen.
Wat gebeurt er? Fout hout wordt verscheept en verscheept, niemand weet op den duur wie wat is en het arriveert in een meubelfabriek waar het chemisch behandeld wordt (onder erbarmelijke omstandigheden) en daar worden de meubels in elkaar gezet door onprofessionele arbeiders die voor een hongerloon werken.
Het ergste van alles is dat niet de Indonesische fabrikant de touwtjes in handen heeft, nee, de managers van deze industrie zijn niemand anders dan meneer U, kar4, b en alle andere machtige heren die azie hebben gevonden.
Ik zou m’n leven niet meer zeker zijn in een carfour als ik zou vertellen hoe het werkelijk werkt, dat kan ik je garanderen.
Je komt dan op het punt van Bosbess, heeft een bedrijf maatschappelijke verantwoordelijkheid, ja, dat heeft tenslotte iedereen.
Ik kocht eind jaren 90 de helft van een fabriek in turkije, vier man personeel met schamel loon en een ingenieur die nog niet het salaris had van een schooljongen die vakkenvult bij Appie.
Ik rook geld, veel geld, maar ik kwam er al snel achter dat ik op het verkeerde paard had gegokt.
De eigenaar was een markant figuur én kleinzoon van een turkse madonna maar dan in de vroege jaren, ze leefde nog steeds en heb haar ontmoet in safranbolu.
Daar ik dacht mijn zakken te vullen, kreeg in onderricht hoe de zakken van de medewerkers te vullen, en ik werd bevangen door een geweldig gevoel.
We bevonden ons onder de turkse aristocratie, aten in paleizen, en genoten aanzien van veel mensen, maar een ding werd ik niet, rijk.
Ik verkocht mijn halve deel van het bedrijf toen ik een contract tekende met een franse onderneming die het alleenrecht wilde op de verkoop in europa.
We hadden ondertussen het personeelsbestand vertienvoudigd, exporteerde bijna over de hele wereld, en de jongens hadden allemaal een goed loon zoals het hoorde.
Stinkend rijk ben ik nooit geworden, maar de rijkdom van de glimlach van de jongens is me meer waard dan de euros.
Menigeen verklaarde me voor gek, en nog steeds verklaard menigeen me voor gek wat ik hier doe, maar ik gok (heb geen kinderen dus geen erfenis na te laten)
Directeuren als philips en mijn pa lijken dan voor jullie wel “machthebbers” zij waren toch de mensen die wel achter hun personeel stonden.
De machthebbers van vandaag zijn (vaak) een instrument van een ondernemingsraad die geen enkele morele waarden bezitten.
Oude familiebedrijven hebben een plicht, en geven deze door.
EDF en consorten hebben geen familierelatie, je hoopt op een positie en graait, en elke minister weet dat ooit hij daar ook aan de tafel kan zitten dus houd hij keurig zijn mond.
Ik vertel geen sprookjes als je weet dat elke minister in de afgelopen kabinetten nu prachtige banen hebben.
Wat deed wouter bos ook al weer, en balkenende? De leiders die ooit schreeuwden over de inperking van salarissen verdienen nu het veelvoud.
Oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap zacht.Alles gaat zoals het gaat, tot de wal het schip keert. Inderdaad, niemand heeft meer ergens invloed op, alles hangt aan elkaar en is met elkaar verweven. Inmiddels het allemaal zo onoverzichtelijk geworden, dat we nu maar moeten afwachten waar het schip strandt.
Maar er zijn ook hoopgevende economische berichten. Zag van de week bij EenVandaag (start vanaf 11 minuten 46) een reportage over offshore en reshore, waarin oa een interview met Harry Moser. Deze Amerikaan heeft zich tot levensdoel gesteld om ondernemingen die hun activiteiten hebben verlegd naar lage-lonenlanden weer terug te halen naar de VS. En het lukt hem! Dwz. als je de zeer interessante cijfers mag geloven.
Ik heb bewondering voor zulke mensen die vol overtuiging tegen de stroom oproeien en met geen-woorden-maar-daden zo veel voor elkaar weten te krijgen. In de reportage is ook te zien dat het Rotterdamse bedrijf FerroFix zijn produktie uit Polen heeft teruggehaald naar Rotterdam, met succes.
Inderdaad het kan, heb de uitzending ook gezien, maar we hebben het hier over twee landen waar innovatie, het nemen van initiatieven, het veranderen van werkwijzen en strategieën, het ontzetten van vastgeroeste “waarheden”, en de motivatie veel en veel soepeler lopen dan hier.
(Cees, die nog steeds geen professionele bankrekening heeft, na drie maanden)
Monsanto heeft besloten om zicht terug te trekken uit Europa (gebrek aan draagvlak) is inderdaad beter geformuleerd dan ‘heeft zich terug getrokken’. Maatschappelijke ontwikkeling is een overheidstaak, met slimme (uch) wetgeving kan de overheid er voor zorgen dat bedrijven daar een bijdrage aan leveren.
Dat de EDF via Nederland aan belastingontwijking doet is prima, het toont aan dat Frankrijk stupide wetgeving heeft. Klaag niet over de EDF, maar over de Franse overheid.
Reshoring is gewoon de reguliere gang van zaken, zo gaat het al eeuwen: Het werk trekt naar de regio met de laagste kosten, dan gaat ook daar de welvaart stijgen, stijgen die kosten en vertrekt het werk weer naar de volgende regio. Als dat de vorige regio is, dan is de welvaart daar juist gedaald.
Het laatste continent wat we kunnen uitbuiten tot ook daar (eindelijk) de welvaart stijgt is Afrika. China investeert daar dan ook massaal, Europa kan beter naar het oosten kijken en de VS naar het zuiden.
Overigens is hier in de omgeving ook een vakhandel (quincaillerie) met lagere prijzen dan de brico’s mét service en zelfs goedkoper dan internet. Die zaak loopt dan ook als een tierelier, het kan dus best.
En waarom hebben we het over “lopen als een tierelier” als tirelire een spaarpot is?
We hebben het daar ooit eens over gehad maar is toen niet gevonden.Volgens nederlandse en franse deskundigen zou tierelier niets te maken hebben met tirelire. De nederlanders brengen tierelier in verband met tieren, dat oorspronkelijk betekende “vrolijke klanken voortbrengen” en het muziekinstrument lier. Het grappige is dat ook de Fransen hun woord tirelire in verband brengen met klanken, namelijk het rinkelen van de geldstukken als je ze in de spaarpot laat vallen. Volgens mij, maar wie ben ik, moet er wel enig verband bestaan tussen de woorden en is het in de ene taal overgenomen uit de andere, waarbij de oorspronkelijke betekenis is veranderd.
Een tierelier schijnt ook nog een oud vuurpotje te zijn, vanwaar de uitdrukking: branden als een tierelier.
Om weer terug te keren naar de boekenwereld: In het boek “Trammelant en Tierelier” van Marten Toonder schrijft de heer O.B. Bommel te Rommeldam in zijn als altijd meesterlijke samenvatting van het werk:
“Men moet niet gehinderd worden door de goesting van anderen, want dat geeft trammelant en tierelier!”
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
