Dit onderwerp bevat 22 reacties, 7 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 8 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Besten,
Ik ben voornemens een aanrecht van beton te maken deze zomer. Ik ben inmiddels op de hoogte van hoe te bekisten, hoe te wapenen, toevoegen plasticifeerder en hoe wel en niet af te reien.
Zijn er positieve of negatieve ervaringen bij jullie bekend?
Een andere vraag is: de achterzijde van het aanrecht komt direct tegen een muur met een ongelijk oppervlak. Voor het reien wil ik ducttape band op de muur plakken en daarop een waterpaslijn. Gaat dat werken of zijn er slimmere manieren te bedenken?
groet, Jeroen B, 62
Nog een verlate terugkoppeling aan Rob: Ik heb de boiler schakelaar bekeken en die lijkt op de verschafte info. Nu nog gaan meten waar de fout zit.
Jeroen,
ducttape band op de muur plakken en daarop een waterpaslijn? Een lijn is toch geen geleider. Wat ik eens gezien heb:
Lat 1 tegen de onregelmatige muur schroeven.
Daarop lat 2 leggen.
Die dient als geleider voor de reilat.
Dan lat 2 verwijderen, de gleuf opvullen en afreien.Bonsoir Jeroen,
Toevallig ben ik op dit moment bezig een keuken te realiseren waar ook een betonnen aanrechtblad in komt. Die klus zou in de komende weken haar beslag moeten krijgen. Ik geef je ter informatie wat van mijn overwegingen mee.
Mijn onderkastjes vertrouw ik niet met het gewicht van een betonnen blad. Daarom scheid ik de onderkastjes op regelmatige afstanden met gemetselde muurtjes van 5cm dikke (dunne?) parpaings. Die muurtjes dragen het zware blad en de kastjes schuif ik daartussen. De voorkanten van de muurtjes werk ik af met plankjes in dezelfde houtsoort en kleur als de kastfronten (vanillekleurig eiken).
Het blad maak ik wat breder dan normaal, namelijk 70cm. Zo’n beetje meer ruimte vind ik heel luxe, zo houd ik bijvoorbeeld meer ruimte achter de kraan. Ook de kookplaat komt verder van de achtermuur af. Achter de kastjes heb ik nu lekker ruimte voor het wegwerken van water aan- en afvoer, gas en electriciteit, plus een 100mm ontluchtingsbuis die ik óók nog kwijt moet. De inbouw vaatwasser plaatsen gaat ook veel gemakkelijker als je erachter wat ruimte hebt waar je via het “buur” kastje bij kunt komen.
Het blad stort ik op Lewis zwaluwstaart plaat, goed voor de stevigheid met het gemak van een verloren bekisting. De randen en sparingen bekist ik met betonplex en/of melamine spaanplaat, zoals het uitkomt. In elk geval leveren deze materialen een mooi glad oppervlak voor de voor- en zijkanten van het blad. Kleine sparingen maak ik door de gewenste vormen uit een plaat XPS van de juiste dikte te snijden, die kunnen na het harden van de beton gemakkelijk verwijderd worden.
Ik gebruik dood-ordinaire betonmortel van 400kg/m3 met 5% zwarte kleurstof (ijzeroxide) en verdicht het beton door van onderen met een trillend apparaat (schuurmachine of multitool) tegen de Lewisplaten te duwen. Al die toevoegingen zijn mij te ingewikkeld en duur bovendien.
De afwerking gebeurt door eerst te slijpen met een diamantkom op een haakse slijper en vervolgens te schuren met de zwarte Bosch schuurschijven voor steen op een excenter schuurmachine.
Ik weet nog niet zeker hoe ik het blad ga impregneren. Ik aarzel nog tussen silica (de waterglas-achtigen) en iets op basis van polyurethaan. Hier is een zeer uitgebreide verhandeling over sealers voor aanrechtbladen. Verdere suggesties en tips zijn welkom.
Voor het afreien en de achterkant van het blad zit ik met dezelfde uitdaging als jij. Ik ga dat oplossen door aluminium hoekprofielen tegen de muur te schroeven, met elastische dichtmassa tussen muur en profiel. Deze profielen komen op zodanige hoogte dat ze verticaal ongeveer 5 a 10mm boven het aanrechtblad uitkomen, en horizontaal “in het blad steken”. Aldus ontstaat een tegelrand die je ook wel bij traditionele aanrechtbladen tegenkomt. Dat heeft een dubbel voordeel: er kan straks geen water van het blad af lopen en tussen muur en blad doorlekken, én je hebt er een prachtige geleider aan om het blad strak te kunnen afreien.
Tot zover mijn voornemens en de theorie. Nu binnenkort de harde praktijk…
Salutations, Jos
Heren, dank voor de info tot dusver.
@Christian. Ik zou jouw manier de koninklijke weg noemen. Maar ik wil, hoe dan ook, het blad in 1 maal storten en geen strepen of lijnen krijgen. Ik ben bang dat wanneer ik jouw methode gebruik ik kleurverschillen ga krijgen.
@ Jan. Ik zou een combi willen maken van jouw methode en die van Jos. Zie onder.
@ Jos. Ik ben erg geporteerd van het idee van een waterkering door het aluminiumprofiel in te storten. Wat ik niet begrijp is hoe je dat profiel kunen afreien als je nog slechts een tegeldikte ruimte hebt tussen het profiel en de muur. Zou je dan niet een extra profiel wat hoger kunnen bevestigen en dan alsnog de methode van Jan kunnen hanteren? Voor iets meer afreiruimte?Op mijn muur levert de methode van Jan/Jos een extra probleem op. De muur bestaat uit Ytong die is gestuct. Verdiept in de muur staan “de” houten staanders. Verdiept vonden we 6 jaar geleden mooi, zonder ons te bedenken dat we ooit de aanrecht zouden willen verplaatsen. De muur kan en gaat niet betegeld worden. Dus een waterkering zou erg handig zijn. Bij de plaatsen waar de houten staander verdiept in de muur liggen zullen de sparingen achter het profiel gevuld moeten worden. Of, indien ik beton met plastificeerder gebruik zullen die sparingen waarschijnlijk vanzelf vol vloeien.
De films en beschrijvingen die ik heb gezien en gelezen hebben mij overtuigd van het gebruik van vezels in de beton. (2 zakjes a ongeveer 4 euro) en het gebruik van plastificeerder. Ik heb per ongeluk een keer vuurvaste cement gekocht om mee te metselen die plastificeerder bevatte. Het spul vloeide fantastisch waterpas uit. Sterker nog elke poging om het waterpas vlak te doorbreken mislukte. Daarom wil ik, indien een alu waterkering/afreilat niet geplaatst kan worden, beton met plastificeerder gebruiken en dat laten vloeien. Zonder overigens heel slappe beton te maken. Ook korrelig vloeit het uit heb ik ervaren bij mijn openhaard. Plastificeerder kost in Nl inclusief verzendkosten ongeveer 45 euro.
En als laatste. Ook mijn blad wordt zeker 70cm. De muurvoet, gemaakt van vuursteen en gestuct steekt zeker 10 cm naar voor en loopt tot een hoogte van ongeveer 30 cm terug naar het verticale vlak.
Eerste dat ik nu ga doen is een diagonale buis van 110 doorsnede in de keukenvloer instorten met daarin twee water toevoeren, twee groepen electra en een 40mm afvoer. Over de ondersteuning van de kastjes denk ik nog na. Ik denk nu aan hout met een tijdelijke extra ondersteuning ter plaatse van de kastjes. Ik heb weinig ruimte en moet een optimaal in te richten hoekkast maken met uittrekbare legborden. Dat gaat wel lukken in een houtplaat lijkt mij maar niet in Ytong of Parpaing.
Ik heb eikenhout afwerking en eikenhout deurtjes voorgesteld. Mijn vrouw gaat voor oude en verweerde luiken….Jeroen B, 62
@ Jeroen,
houdt er wel rekening mee dat het in Fr absoluut verboden is om in 1 doorvoerbuis zowel de elektra als de waterleiding te plaatsen.
Lijkt mij ook vanuit veiligheidsoverweging (kans van stroom op de waterleiding ……… brrrrr) niet aan te bevelen.Terechte waarschuwing. Ik kies voor multicouche leidingen en grondkabel. Dat kan wel enig water hebben. Of desnoods de grondkabel naast de buis.
gr Jeroen B 62
Bonsoir Jeroen,
Ik ben erg geporteerd van het idee van een waterkering door het aluminiumprofiel in te storten. Wat ik niet begrijp is hoe je dat profiel kunen afreien als je nog slechts een tegeldikte ruimte hebt tussen het profiel en de muur.
Dat kan wel als je niet per sé een heen-en-weer gaande beweging wilt maken. Vind je dit te lastig zou ik een variant op de methode van Christian gebruiken, gewoon een lat op het alu profiel leggen en die in het laatste stadium weghalen.
ik wil, hoe dan ook, het blad in 1 maal storten en geen strepen of lijnen krijgen. Ik ben bang dat wanneer ik jouw methode gebruik ik kleurverschillen ga krijgen.
Als je eerst afreit, dan de lat weghaalt en de kier opvult, en na opstijven nog eens in ronddraaiende bewegingen nabewerkt met een schuurbord en dan tenslotte gladstrijkt met een stalen spaan zie je écht niet meer waar die lat gezeten heeft.
Dat gezegd hebbend, het is mijzelf nog nooit gelukt om het oppervlak van gestort beton zodanig af te werken dat ik het resultaat als aanrechtblad zou willen gebruiken. Wellicht ben ik niet genoeg “vakman” maar er komt altijd wel ergens water op het oppervlak te staan, luchtbelletjes, kleine richeltjes, bultjes en oneffenheden, plus na het volledig uitharden hier en daar strepen of van die plekken met een melkachtig of poederachtig uiterlijk. Niet hard genoeg, te poreus en voor mij niet fraai genoeg voor een aanrechtblad, temeer omdat je na afreien en afspanen niet veel meer ziet van de “aggregat” (grind enzo) in de beton en die wil ik juist laten uitkomen.
Daarom bewerk ik persoonlijk het gestorte blad altijd na door middel van slijpen, schuren en impregneren. Kwestie van smaak en die verschillen nu éénmaal. 🙂in de keukenvloer instorten met daarin twee water toevoeren, twee groepen electra en een 40mm afvoer.
Persoonlijk zou ik bij een gestorte afvoerleiding waar je later niet zonder zwaar hak- en breekwerk meer bij kunt komen, altijd de standaard Franse 100mm gebruiken. Waar de buis boven de grond komt steek je er dan een verloop in waar je dunnere buizen vanaf de vaatwasser, spoelbak, boiler-overstort en weet ik wat nog meer in uitkomen. Ik heb een keer een hobbykok op bezoek gehad die tot tweemaal de zelfgemaakte mayonaise liet mislukken en dat resultaat door de gootsteen spoelde. Daarmee raakte zelfs een 100mm buis verstopt, en hoe! Als je dan een afvoertje van 40mm onder de beton hebt liggen zou je wensen dat je nooit geboren was…
Salutations, Jos
Rebonsoir Jeroen,
Bij de plaatsen waar de houten staander verdiept in de muur liggen zullen de sparingen achter het profiel gevuld moeten worden.
Ik zou gewoon wat vulstukjes van hout op de verdiept liggende staanders lijmen of spijkeren, zodat de alu profielen over hun volle lengte “dragen”. Ik vind het eleganter om voor de staanders in het systeem “hout” te blijven. Maar dat is, wederom, een persoonlijke voorkeur.
Salutations, Jos
@Jos,
Dit weekend de buis geplaatst. Ik heb na enige nadenken toch gekozen voor een mantelbuis met daarin de afvoer- en aanvoerleidingen. Waarom? Mijn zorg is dat bij de door jou voorgestelde oplossing ter plaatse van de overgang van groot naar klein verschillen in stroomsnelheid kunnen ontstaan die ter plaatse leiden tot sediment, dat op den duur weer tot een verstopping zou kunnen leiden. Misschien heeft Christian hier nog gedachten over? Ik heb wel een stevig touw in de leiding ingebracht, zodat ik bij een eventuele onverhelpbare verstopping een tweede afvoer kan inbrengen.
Tip met aluminiumprofiel neem ik ter harte. Klinkt als erg goed idee. Temeer omdat ik geen tegelwand heb maar stucwerk.
Ik heb recent een aanrechtblad gezien dat heel mooi alle kiezels etc. liet zien. De maker vertelde dat hij hoofdzakelijk grind en amper zand had toegevoegd aan zijn beton. Leverde hem naar eigen zeggen wel beulswerk op om het te polijsten. Hij zou nu het blad niet in het werk maken maar ondersteboven storten.
Ik wil mijn blad ook met een diamantschijf polijsten. Is dat een hele vieze modderige bende? Welke opeenvolgende korrelgrootte zou ik moeten gebruiken? ik lees daar heel verschillende info over. De haakse hoeken aan de voorzijde. Moet dat per se met een diamantblokje of zou je dat ook anders kunnen doen?
Heb je misschien ervaring met betonverdichtingsmiddelen? (plastificeerders)
En als laatste, het valt mij op dat vooral niet klussers nogal achteloos kunnen omgaan met installaties. Ik heb vooralsnog thuis maar een mayonaisemaak verbod opgelegd 🙂
Jeroen B, 62
Bonsoir Jeroen,
Even snel een toch al te late reactie, drukdrukdruk, excuses daarvoor.
Mijn zorg is dat bij de door jou voorgestelde oplossing ter plaatse van de overgang van groot naar klein verschillen in stroomsnelheid kunnen ontstaan die ter plaatse leiden tot sediment
Mijn hele “ondergrondse” leidingnet is 100mm en de buizen die uit de grond omhoog komen zijn dat ook, dus er is nergens sprake van overgangen op onbereikbare plaatsen. Waar mijn 100mm buizen uit de vloer komen pas ik zo’n tampon de reduction toe om de dunnere bovengrondse leidingen aan te sluiten. Daarmee loop ik dus geen risico op sediment.
Ik wil mijn blad ook met een diamantschijf polijsten.
Ik begin met een slijpkom op de haakse slijper, om de kiezels enzo zichtbaar te krijgen. Ik krijg het oppervlak daar al redelijk glad mee maar het is droog slijpen dus werkelijk een onbeschrijflijke stofzooi, je houdt het niet voor mogelijk. In een bewoond huis het vertrek helemaal afsluiten, alle kieren naar andere vertrekken afplakken, en stofmasker enzo gebruiken. Echt akelig werk!
Voor het nabewerken heb ik eerst de zwarte Bosch schuurschijven geprobeerd maar daar heb je niets aan, de beton blijft ruw en de schuurschijven worden mooi glad 🙁 .
Nu heb ik als proef een setje diamant-polijstschijven besteld, ik moet nog gaan ontdekken hoe dat werkt. Het is voor nat slijpen maar modder lijkt mij beter te verdragen dan die stofwolken. Ik ga die schijven proberen op de schuurmachine of eventueel met een steunschijf op mijn haakse boormachine. De haakse slijper zonder toerentalregeling draait te snel naar ik heb begrepen.
Als je het blad wilt nabehandelen met één of ander middel zou ik niet fijner dan korrelgrootte 400 gaan, nog fijner resulteert in een blad dat zó glad is dat je sealer of wat ook niet meer hecht cq in het oppervlak dringt.
Voor de haakse hoeken en randjes voorzie ik het diamantblokje te gebruiken dat ik al heb voor “trueing” van mijn slijpschijven en wetstenen.Heb je misschien ervaring met betonverdichtingsmiddelen? (plastificeerders)
Nog niet, tot nu toe gebruikte ik dat spul niet, voor het grovere werk was dat nooit nodig. Maar een werkblad houdt wat nauwer, het oppervlak moet goed hard zijn, daarvoor moet de mortel zo min mogelijk water bevatten, en dan wordt zo’n plastifiant interessant. Ik ben voornemens om deze van Point-P te gaan gebruiken.
Overigens wordt door de geleerden aangeraden om na het afreien het blad goed in te werken met een magnesium spaan en daarna pas strak te trekken met een stalen spaan. Alles om het oppervlak maar zo hard en glad mogelijk te krijgen. Dat ga ik dus maar proberen.het valt mij op dat vooral niet klussers nogal achteloos kunnen omgaan met installaties
Ja, dat merk ik ook. Het gezegde luidt “…één gek kan méér vragen…” maar ik zou dat kunnen aanvullen met “…één onkundige kan meer vernielen dan een leger deskundigen kan opbouwen”. Of zoals onze Angelsaksische vrienden dat zo mooi zeggen: “Make it idiot-proof and somebody will make a better idiot”. 🙂
Salutations, Jos
@ Jos: is het nog gelukt om met dat setje diamant polijstschijven een resultaat te voorschijn te toveren dat in een chique en glossy “Schöner Wohnen” magazine niet zou misstaan? Of zeg je: voor la France profonde is het okay, maar bij de deftige bewoners van de Boulevard Haussmann of soortgelijke straten in Parijs hoef ik er niet mee aan te komen?
Bonsoir @Rob,
Ojee, ik vind dit moeilijk te beantwoorden.
Allereerst, het aanrechtblad is heel fraai en strak geworden. Na strak afspanen, drie weken harden, slijpen met de diamantkom, polijsten met de Chinese schijfjes en impregneren met Blanchon “huile pour beton” is een blad ontstaan dat door ons en iedere bezoeker prachtig wordt gevonden.
Echter, het is en blijft een ambachtelijk gemaakt betonnen blad. Er resteren kleine onregelmatigheden, zoals een krasje hier en daar, een opzichtig steentje in het oppervlak en af een toe een korreltje dat is weggebroken uit de rand.
Hoe je daar tegenover staat is een kwestie van smaak denk ik. Sommigen vinden dit soort onregelmatigheden charmant en behorend bij het rustieke idee van beton als materiaal. Anderen beschouwen het als onvolkomenheden en zullen derhalve niet tevreden zijn met het resultaat.
Je zou het blad nog gladder en strakker kunnen maken dan ik gedaan heb als je gebruik gaat maken van een professionele ponceuse/polisseuse de beton. Dat is natuurlijk heel wat anders dan die goedkope Chinese schijfjes op een excenterschuurmachine. Met zo’n professionele machine kun je het blad echt spiegelend glad zonder enig krasje krijgen.
Of dat in de geest is van beton als materiaal? Wie zal het zeggen…
Ik vermoed overigens dat als je zo’n superblad wilt maken, je je toch een paar dingen moet afvragen. Zo denk ik dat het bij een zeer hoog eisenpakket bijna niet meer mogelijk is het blad in situ te gieten en daarna glad te maken, wellicht is de Cheng methode om het blad op zijn kop te gieten in een ultragladde bekisting dan toch beter. Ook de afwerking van de rand verdient dan extra aandacht, een scherpe hoek wordt nooit strak genoeg, dus de randen moeten worden afgerond of er moet een profiel voor een sierrand worden toegepast.
Ik zal een dezer dagen eens kijken of ik bij goed licht een paar macro foto’s van het blad kan maken om een indruk te geven van de afwerking. A suivre…
Salutations, Jos
Jos,
ik ben benieuwd op de foto’s.
Overigens, je schreef:
… randen moeten worden afgerond <- niet beter afschuinen?
… of er moet een profiel voor een sierrand worden toegepast <- uggh, dat verpest volgens mij het rustieke karakter van een betonblad, liever een paar kleine onregelmatigheden.Heren,
Mijn verhaal is iets minder florissant, maar zal proberen na oud en nieuw ook een paar foto’s te uploaden. Het wapenen en storten viel reuze mee. Na het uitharden gaan polijsten was geen feest. Nat, met komschijven van Horn…. Aldaar gevraagd om bepaalde korrelgrootte, en maar 1 soort aangetroffen waarmee “”iedereen”” werkt. Niet dus.
Ik heb forse last gehad van de ingestorte kunststof wapeningsvezels. Die schuur je niet helemaal weg, waardoor de oppervlakte bij mij niet heel erg glad is. Dat zou ik een volgende keer niet meer doen. Wel zijn de steentjes goed zichtbaar.
Bij mij moest ik achteraf de zijkanten van het blad aanvullen. ondanks het trillen etc. Voor een eerste keer kan ik er wel mee leven. Maar het is een stuk minder glad dan van tevoren gedacht.
Jeroen B, 62
Bonsoir,
Het heeft even tijd gekost, drukdrukdruk, maar nu heb ik dan toch eindelijk wat foto’s van mijn betonnen aanrechtblad voor u beschikbaar.
Omdat het grootste nut van deze foto’s is, het tot in detail kunnen bekijken van de structuur die er uit gekomen is, sluit ik deze keer de foto’s niet direct in deze bijdrage. In plaats daarvan heb ik ze op een Google drive share gezet in een hoge resolutie. U kunt ze online bekijken maar ook downloaden om ze in hoge resolutie op uw eigen computer te kunnen bestuderen. Hopelijk laat dat voldoende duidelijk zien in welke mate het resultaat glad is en welke onvolkomenheden er nog zijn.
De hele boel staat hier op Google drive.
Ik ben benieuwd naar uw reacties.
Salutations, Jos
Bonsoir Christian,
… randen moeten worden afgerond <- niet beter afschuinen? … of er moet een profiel voor een sierrand worden toegepast <- uggh,
Met afronden bedoel ik eigenlijk meer “zoeten” of afbramen door er met een diamantblokje langs te gaan. De eigenlijke afronding heeft dan een radius van minder dan 0,1 mm dus op enige afstand lijkt de rand “scherp” zonder dat je er je handen aan openhaalt of je kleding beschadigt.
Zo’n profiel voor een sierrand is een kwestie van smaak denk ik. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan “naturel” maar anderen willen bijvoorbeeld een ronde of elliptische of nog exotischer randafwerking. In de USA zijn daarvoor speciale profielen te koop die je gebruikt in je bekisting en die je na het harden gemakkelijk kunt wegbreken. Wel een beetje duur trouwens.
Salutations, Jos
Jos, fraai resultaat. De foto’s van enige afstand zouden niet misstaan in de bekende glossy bladen die binnenhuisarchitectuur als thema hebben. De close-ups laten zien waar je al eerder op wees: kleine onregelmatigheden en zo’n haakse rand perfect krijgen zonder hele kleine oneffenheden is bij de artisanale productiemethode onvermijdelijk.
Ooit, ik was iets/veel jonger toen, had een kennis van me een gouden business ontdekt. Van stukken gebroken onyx maakten we tafelbladen. Een rechthoekig metalen frame van L-profiel op een tafel, puzzelen hoe je de diverse breuksteen zo mooi mogelijk kon rangschikken, polyesterhars er overheen gieten en dan een glasvezelmatje er in deppen, de toekomstige onderkant. Eenmaal uitgehard naar een firma (natuursteen, grafstenen, graniet) ergens tussen spoorbanen ingeklemd bij Voorburg. Indrukwekkend grote schuur- en polijstmachines zorgden dan voor een spiegelgladde afwerking van de bovenkant. Dat soort machines zou je hier eigenlijk ook op los moeten laten. En vermoedelijk zullen de professionele bedrijven met de dosering van het beton en het verdichten daarvan voor een nog compacter beton kunnen zorgen om daarmee de kans op kleine onregelmatigheden zoveel mogelijk te verkleinen.
Chapeau voor dit resultaat van noeste huisvlijt. Mag hopen dat je geen oude platenverzameling ergens in huis hebt staan, het betongruis tot stof geschuurd zou zorgen voor veel geruis….
Jos, ziet er prima uit. Jouw blad is wat minder gemêleerd dan mijn blad. De steentjes springen er bij mij meer uit. En ik denk dat ik uiteindelijk ook meer blad heb weg geslepen. Kleur komt aardig overeen, mijn blad is wat donkerder en misschien dat daarom de kiezels wat meer oplichten. Maar jouw blad is ontegenzeggelijk gladder. Ik heb het geluk dat de ruimte waarin mijn keukenblok staat redelijk grof en ruw is, het blad misstaat gelukkig niet. (en anders gaan we ervan leren houden is mijn lijfspreuk)
Mijn aanrechtbakken heb ik in het blad verzonken. Ik wil altijd vloeistoffen kunnen wegvegen in de aanrechtbak. Al is door het nog steeds redelijk ruwe oppervlak een heel fijn doekje niet geschikt voor het vegen. Zal na de 27e proberen om foto’s te uploaden.
Jeroen B,62
Prachtige keuken Jos, lijkt bar veel op die van ons.
Ik heb ongeveer dezelfde deurtjes gemaakt (ik neem aan dat jij de keuken gekocht hebt aangezien je een mierenneuker ben van nature)
Ik heb heel wat keukens gebouwd en kan niet zo goed tegen de trend van modern, en dus goedkoop.
Ze knallen een knalrooie keuken in huis, en drie jaar later is rood uit de mode en moet er ene nieuwe komen, grijs.
Ik ben meer van een kwalitatief goede keuken die levenslang meegaat, en dan vind ik persoonklijk deze deurtjes het mooiste.
Eenvoudig, niet klassiek niet modern.
Wij hebben dezelfde kleur effect velours, dat zit nog weer onder mat.Maar ik mag natuurlijk wel aanmerkingen maken: waarom die pasdelen met een schroef?
Dat had toch gelijmd kunnen worden tegenwoordig?
Ik neem aan dat dit de afwerking is van de construktie die het zware blad dragen?
Een ander foefje wat ik bij ons heb gemaakt is een lade voor de handoek/theedoek.
Ik heb een hekel aan in het zicht hangende doeken, en zeker als ze aan de fornuisdeur hangen.
Ik heb naast de gootsteen een lade zo breed als ongeveer bij jouw die ruimte naast de vaatwasser, en daar hangen de theedoeken in.
Ik zoek alleen nog een systeem met de voet deze lade te openen.
Het enige wat ik bij ons niet mooi vind is de vaatwasser.
Ik heb uiteraard een deur in de stijl, maar het bnovenste panneltje is net als bij jouw zichtbaar, maar dan in wit.
Foeilelijk.
Ik zat er een keer over te klagen en er was een jongen die in dat carpimpen zit, of hoe dat ook heet (‘k heb niks met auto’s)
Dan kleven ze een plastic op je auto en is die opeens felgroen, of paars.
Hij gaat nu datzelfde voor me doen met dat witte stukje vaatwasser, in dezelfde kleur als de keuken.Voor Jeroen:
Ik heb eens in Italianen gezien hoe ze bezig waren met zo’n aanrechtblad op een keuken die ik gebouwd had.
Het blad is welliswaar niet op de keuken gestort maar in de garage.
Ze hebben een mal gemaakt op de keuken, en die in de garage gevuld enz enz.
Ik zag dat ze daarna met een soort verf van cement de gaatjes vulden en schuurden, keer op keer.
Het resultaat was verbluffend.Ik ben aan het zoeken geweest en vond deze video.
Overigens gebruikten ze dezelfde LANGZAAM draaiende schuurmachines als wij voor de surfboards (Milwaukee)Ik heb ook eens iemand zijn blad af zien werken met epoxy, maar dat is minder natuurlijk maar wel weer gebruiksvriendelijker.
Cees.
@ Cees, wanneer je dan toch ergens in een schuur te keer zou kunnen gaan met schuur- en slijpmiddelen dan reikt SystèmeD hier zojuist een oplossing aan die het midden houdt tussen handheld en grote, metershoge, tientallen tonnen zware machines die een hele industriehal in beslag nemen zoals ik die nog ergens op het netvlies heb opgeslagen. Foto’s maakte je toen niet zo snel, één, misschien wel twee rolletjes van een vakantie.
Bonsoir Cees,
Mijn hartelijke dank voor je compliment. We maken elkaar al lang mee op dit forum, ik denk dat we aardig van elkaar weten wat we doen en kunnen, des te meer waardeer ik dat.
Ik heb ongeveer dezelfde deurtjes gemaakt (ik neem aan dat jij de keuken gekocht hebt aangezien je een mierenneuker ben van nature)
Ja, ik heb de keuken gekocht, een tweedehandsje voor een petit prix in een wat vreemde opstelling met 2 werkhoogtes, één te hoog en één te laag. Maar ik viel voor de kwaliteit, een relatief recente Schmidt keuken met echte massief eikenhouten deurtjes, en een kookplaat en afzuigkap van Godin. Hieronder zie je hoe de keuken er bij aankoop uit zag:
Ik heb de hoge kastjes verlaagd door wat creatief met deurtjes en laden te schuiven en de kastjes zelf lager te maken. Daarnaast heb ik wat nieuwe frontjes bijgemaakt, ook van massief eiken.
waarom die pasdelen met een schroef? Dat had toch gelijmd kunnen worden tegenwoordig?
Begrijpelijk dat jou dat opvalt, ik heb daar zelf ook over zitten aarzelen. De reden dat ik ze uiteindelijk geschroefd heb is dat ik ze ook gemakkelijk wil kunnen losmaken. Ze zitten dermate strak pas dat bijvoorbeeld de vaatwasser er niet uit kan zonder die pasdelen los te halen. En ik wil ook de mogelijkheid hebben in geval van nood de onderkastjes naar voren te trekken, er lopen nogal wat kabels en leidingen achter. Het zijn wel mooie inox Torx schroeven en het is de bedoeling dat ze nog geel worden gemaakt in de laatste detail-afwerkronde.
Jouw opmerkingen over de vaatwasser deel ik, gelukkig was de mijne zwart, dat past wel bij het blad. En een bedienpaneel is nu eenmaal nodig. Sommigen kiezen daarom voor een machine met geheel blinde voorzijde en de bediening onzichtbaar in de bovenrand van de deur, maar ik houd daar niet van. Het dashboard van de auto zet je toch ook niet onder de motorkap?
Salutations, Jos
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
