Luik maken: ook lijmen?

Bonsoir Bas,

In elk geval NIET verlijmen!

De lames “werken” onder invloed van veranderingen in vochtigheidsgraad en temperatuur. Als je de groeven en messen verlijmt zullen bij fel droog weer de lames willen krimpen. Normaal wordt dat dan opgevangen doordat de messen een heel klein beetje uit de groeven schuiven. Als je gaat verlijmen kan dat niet meer en moet de spanning op een andere manier weg. Je lames zullen splijten en/of de messen scheuren eraf. Ik spreek uit bittere ervaring. 🙁

Vervorming van het luik voorkom je met de diagonale barres. Eventueel steek je draadeinden door de breedte van het luik om de lames tegen elkaar te trekken. Rotting voorkom je door behoorlijk hout te gebruiken en tijdig te schilderen met goede kwaliteit verf. Lijm en kit hebben aan je luik niets te zoeken.

Salutations, Jos

Bonjour Bas,

Alle tafelbladen, of ze nu voor binnen of voor buiten zijn, zijn strak verlijmd en derhalve onderhevig aan het fenomeen krimpen en uitzetten wat ik hierboven beschrijf. Dus die tafelbladen als geheel worden onder variërende vochtigheidsgraad groter en kleiner.

Echter, als je eens de moeite neemt om een tafel op zijn kop te zetten, zul je zien dat een tafelblad uit één stuk nooit onwrikbaar vast aan het onderstel is bevestigd. Er is altijd op één of andere manier voor gezorgd dat het tafelblad enigszins kan bewegen ten opzichte van het onderstel. Bijvoorbeeld door middel van schroeven/bouten die niet helemaal vast aangedraaid in sleufgaten zitten, met houten spieën die het blad losvast op het onderstel klemmen, met schuifmechanismen, whatever. Zie ook dit artikel.

Elke houtconstructie moet terdege doordacht zijn om goed met het “werken” van hout om te gaan. In paneeldeuren zitten de panelen met speling in de deurstijlen, parketvloeren worden gelegd met dilatatieruimte onder de plinten zodat ze niet verklemmen tussen de muren, in houtstapelbouw zitten deur- en raamkozijnen los schuivend in de “muren”, enzovoort, enzoverder.

Het door middel van vaste constructies, lijm en dergelijke willen blokkeren in plaats van accommoderen van de natuurlijke werking van hout is altijd tot mislukken gedoemd.

Salutations, Jos

Hallo Bas,

Ik kan me aansluiten bij Jos. Twee jaar geleden een luik vervangen en dat van massief eikenhouten parketdelen gemaakt. Geen diagonaal gebruikt maar twee lagen hout kruislings op elkaar geschroefd en gelijmd. Resultaat een zwaar mooi stevig luik van 45mm dik, keurig in de verf, dat kon hangen tot de eeuwigheid, was mijn gedachte.

Quod non. De eerste winter al pasten de sluitgrendels niet meer in de muurgaten. Zowel in de breedte als in de lengte zette het luik uit. Geen scheuren gelukkig, maar wel het nodige werk om het ding opnieuw pas te maken en wederom van verf te voorzien. Nu het opnieuw pas is gemaakt blijft het werken binnen voor mij aanvaardbare marges.

Het viel me op dat kruislings verwerkt hout, anders reageert dan hout met opgebrachte dwarsliggers en diagonaal. Zoals Jos schrijft, accommoderen is beter dan blokkeren! Maar weer wat geleerd.

En wat tafels betreft. Ik heb een geschilderde eikenhouten buitentafel gemaakt, van 3 meter bij 0,9 meter, met drie gekruiste onderstellen op wieltjes dat deze problemen niet geeft. Denkelijk omdat het blad uit 4 losse planken bestaat met drie millimeter marge ertussen. Per stuk kunnen de planken uitzetten en krimpen in de breedte.

Groet Jeroen B, 62