contribution a láudiovisuel public

Niet kijken via internet? Inderdaad stelt de Franse fiscus een triple-play abonnement bij een Franse provider (data/tv/telefoon) gelijk aan het bezitten van een tv ontvangstinrichting. Een internet only abonnement is voorlopig nog gevrijwaard van deze belastingheffing. Totdat het begrotingstekort nog verder uit de hand loopt. De fiscus heeft het ook wel moeilijk met al die nieuwe ontwikkelingen. Probeer maar eens in ambtelijke taal een juridisch scherpe formulering op papier te krijgen. Een televisie, wat is dat eigenlijk. Op de website van de Franse overheid de volgende omschrijving:

Matériels concernés.
Les matériels pouvant donner lieu au paiement de la contribution à l’audiovisuel public sont les suivants :
les appareils clairement identifiables comme des téléviseurs,
et les dispositifs assimilés, c’est à dire les matériels ou dispositifs associant plusieurs matériels connectés entre eux ou sans fil et permettant la réception de signaux, d’images ou de sons, par voie électromagnétique.
Ainsi, les magnétoscopes, lecteurs ou lecteurs-enregistreurs de DVD, vidéoprojecteurs, lorsqu’ils sont équipés d’un tuner et associés à un écran ou tout autre support de vision sont assimilés à un téléviseur.

Par contre, les micro-ordinateurs munis d’une carte télévision permettant la réception de la télévision ne sont pas taxables.

Meestal maak je een envelop van welke belastingdienst dan ook met enige schroom open: wat zou er in staan? Maar in dit geval is er jaarlijks één bij die met blijde verwachting tegemoet kan worden gezien: het speciale formulier waarin gevraagd wordt of je inderdaad in het bezit bent van een inrichting tot het ontvangen van televisiesignalen, en zo niet, dan kun je aankruisen dat zulks niet het geval is. Ondertekend terugsturen aan de afzender. En ben je die contribution à l’audiovisuel public dus niet verschuldigd.

Ik ben bang dat de fiscus het zich eenvoudig maakt. Die kijkt alleen naar het in bezit hebben van een televisie. Niet hoe je de signalen uit de ether oppikt, met een ouderwetse dipool antenne op het dak om laag bij de grondse signalen te ontvangen of via een parabool om je te richten op hogere sferen. Onverschillig de inhoud of het land van afkomst. Op dit terrein is het begrip “Made in France” nog niet losgelaten. Tot nu toe moeten we het doen met: ….”à la condition de détenir (…) un appareil récepteur de télévision ou un dispositif assimilé permettant la réception de la télévision…..”. En ook voor de oorspronkelijke bewoners van Gallia omnia geldt dat zelfs wanneer ze niet naar de publieke zenders zouden kijken ze toch geacht worden solidair te zijn: …Cette obligation s’applique même si les chaînes du service public, financées principalement par cet impôt, ne figurent pas dans le bouquet de chaînes reçues.

Zou trouwens wel een aardige klus zijn – extra werkgelegenheid binnen de overheid – om te controleren of mensen die in het hypothetische geval van een vrijstelling voor het niet ontvangen van Franse zenders misschien toch zo nu en dan Franse inhoud op het scherm krijgen. En dan trekken we een blik agenten open om met veel sabel gekletter het plaats delict te betreden om deze overtreder “en flagrant delit” in de kraag te vatten. Het toetsen van (voorgenomen) wet- en regelgeving op praktische uitvoerbaarheid is niet het sterkste punt van het Franse overheidsbestuur, maar ik vermoed dat zelfs in LDF (totdat de techniek het binnen controle handbereik brengt) de uitvoeringslasten van iets dergelijks als te hoog zullen worden ingeschat.

Er wordt zoals in eerdere discussies al opgemerkt in regeringskringen (Fleur Pellerin) diepgaand nagedacht over een verdeling van deze belasting die “plus juste” is. Anders geformuleerd: hoe verruimen we de oude definitie in het licht van de hedendaagse technische mogelijkheden, we moeten met onze tijd meegaan immers. Maar of het op dit moment electoraal handig zou zijn om de hele smartphone en internet generatie op de een of andere manier een extra belasting te laten gaan betalen omdat ze om welke reden dan ook niet zelf taxe d’habitation betalen valt te betwijfelen. Dat zal wel over de presidentsverkiezingen heen worden getild.

Willem,

Uit het laatste A4tje dat de lokale/regionale belastingdienst mij opstuurde heb ik twee stukjes tekst gekopieerd. Wellicht hoopte betrokken ambtenaar in Tulle met zijn antwoord een extra bijdrage aan ’s lands schatkist te genereren, ik weet ’t niet. Of gaat hij van de veronderstelling uit dat iedereen tv heeft, en inderdaad, bij veel Fransen staat die bijna de hele dag aan. Of bedoelde hij: de “default” is dat je een poste récepteur de télévision hebt en daarom automatisch een aanslag krijgt. Tenzij je piept: maar ik heb helemaal geen tv!

Uit het briefje dat ik jaarlijks geheel ongevraagd krijg de beleefde aanhef, en even verderop mag je aankruisen wat op jou van toepassing is. En wanneer je wel een tv hebt, hoef je helemaal niets terug te sturen. Rustig afwachten wanneer die brief bij jou in de bus valt. En daarop staat dan ook keurig vermeld wie je blij mag maken met je antwoord. Op het onderste deel van de brief staat vermeld: partie a renvoyer a l’adresse ci-dessous.

Harry, het blijft een worsteling met die omschrijvingen. Wanneer buitenaardse wezens op grond van dit soort definities (?) een tv zouden moeten bouwen zou dat een mission impossible zijn (sprak de technicus). Er zijn vele honderden pagina’s te vinden met verslagen van discussies in de Assemblée, in de Sénat, in de vakbladen, in de dagbladpers en op het internet. Verwacht van mij geen éénduidig antwoord waar vele Fransen behendig manoevrerend met subtiele taalwendingen nog steeds geen heldere bewegwijzering hebben neergezet en waar belasting inspecteurs zo nu en dan zelf maar gaan verkennen hoe ver de grens van de huidige omschrijvingen kan worden opgerekt. Een samenvatting van samenvattingen in deze Wikipedia link.

Hoe gaan die dingen? Ik had niet eens de tijd om na te denken over ethisch verantwoorde richtsnoeren voor mijn handelen. Of over statistiek: hoe groot is de pakkans? Of voor spitsvondig onderzoek naar juridische interpretatie gaten in het net van de fiscale vissers. Toen we hier een tv kochten geschikt voor het ontvangen van het analoge Franse SECAM signaal kregen we als toegift een soort politie aangifte formulier voorgeschoteld: alles invullen graag. Ik begreep al lezende en schrijvende dat het in feite een soort belastingaangifte formulier was, voor de redevance, toen nog geen onderdeel van de taxe d’habitation. Een brico zaak als tolgaarder voor Bercy, gaat dat zo hier dacht ik toen.