Achtenvijftigste aflevering maart 2011
Mots-clefs pour le cœur des Français
De taal van de Franse gezelligheid
‘Métro-Boulot-Dodo’… Het eindeloze met de metro heen-en-weer gaan tussen slaapwijk en werkplek: die dagelijkse sleur neemt in het Franse gemeenschappelijke bewustzijn de proporties van een levensdrama aan. Over geen enkel ander onderwerp wordt zo vaak door de Fransen geklaagd, zelfs over Sarko niet. Om lekker mee te kunnen doen, ziehier enkele onmisbare familière woorden en uitdrukkingen:
‘Le boulot’ is dus het gewraakte onderwerp, en vooral ‘le sale boulot’, het werk dat niemand wilt doen. ‘Un sacré boulot’ is – in goed Nederlands – a hell of a job. Maar als u de metselaar die net uw keuken opnieuw betegeld heeft wilt complimenteren, dan zegt u ‘C’est du beau boulot!’ Andere woorden voor ‘werk’ zijn de wat gepasseerde ‘turbin’ (eerste helft XXste eeuw – on pense à l’ouvrier parisien) en de XIXde eeuwse ‘charbon’ (denk aan de kolenmijnwerkers).
Wie zich te pletter werkt ‘bosse comme un dingue’ (werkt als een gek)…
En als je de pest hebt aan sommige van je werkbezigheden, roep je ‘C’est la galère!’
De verschrikking van het tot aan zijn dood – geketend aan een galeibank – moeten roeien is in de Franse geschiedenis niet zo ver als u misschien denkt: de laatste galei van de Franse oorlogsmarine werd onder Lodewijk XIV gebouwd.
Om zich te beschermen tegen de gevaren van te hard werken hebben vele Fransen – in het bijzonder in de ambtenarij – een gezonde en uiterste ‘tranquille’ ritme aangenomen. Uiteraard is er wel altijd een werkfanaat in de buurt die u tot ‘flemmard’ zal uitmaken.
