Dit onderwerp bevat 29 reacties, 8 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 6 jaren, 6 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Voor wie geinteresseerd is:
Er staan nogal wat Fonds de Commerce te koop in deze mooie regio.
Te verstaan bar tabac loto, boulangerie, bar/restaurant.Het lijkt erop dat er een generatie met retrait gaat en die zoeken opvolgers.
Cees.
Cees, de starters kunnen de aanloop investeringen iets geringer maken door diverse reclamemateriaal in eigen beheer te vervaardigen…..
Sorry, snap jouw reactie niet Rob.
Ik had dit berichtje alleen maar geplaatst omdat deze regio vrij onbekend is onder de Nederlanders.
Ze stuiven er voorbij naar de Ardeche, of ze stoppen ervoor in de Auvergne.
Jammer want het is een ontzettend mooie omgeving.
Als je als Nederlander een idee hebt om naar het franse land te verkassen maar je weet nog niet waar en hoe de kost te verdienen, dan zijn er hier genoeg mogelijkheden.
Verder ligt het natuurlijk helemaal aan de persoon zelf 🙂Cees.
Klassiek! Dat krijg je als je niet met elkaar spreekt! Misverstanden. Een promo is vaak een voorstelling die niet strookt met de werkelijkheid.
Over welke regio heb je het eigenlijk?Vallée de la Loire – Côte Roannaise.
Er wonen wel een paar Nederlanders, en die willen absoluut geen gerucht geven van deze ontzettend mooie omgeving.
Ze willen rust, ruimte, lekker genieten.
Snap ik best wel, maar er moet wel brood op de plank komen voor de mensen hier.
Die enkele nederlander die twee keer per jaar naar een restaurantje gaat kunnen we niet aan verdienen 🙂Robert Sérol, Mons Fromage, Delmotte, Jacques Coeur, wat dacht je van Troisgros, jaren lang het beste restaurant ter wereld.
Fête du charolais, fête du saucisson vigneron …..
En de vele mooie historische stadjes en dorpjes zoals Ambierle, Saint Just-Saint Maurice…Cees.
Roulade d’agneau à la pâte d’olive, de Gamay druif, chocolatier Auguste Pralus. En een glas Cointreau…
Je weet dat dit forum slechts gelezen wordt door Nederlanders die in Frankrijk wonen, en voor die paar die er (nog) willen gaan wonen. Een heel beperkt groepje.
Als je echt reclame wil maken voor die mooie regio, dan moet je de hort op. Adverteren op reis- en vakantie sites, en het mooiste is natuurlijk als er een tv station bestaat die al een special over de regio heeft gemaakt. Als je daar naar linkt in een advertentie, doet dat wonderen voor de naamsbekendheid van het gebied.
Ach ja natuurlijk Pralus, de beroemde Praluline.
In 1955 “ontwierp” Auguste Pralus deze brioche waar mensen einden voor komen rijden.Vroeger werd deze site vaak bezocht door mensen die zich wilde concentreren op de/een eventuele verhuizing of vakantiewoning in het franse land.
Het lijkt er steeds meer op dat de site zo’n beetje z’n beste tijd heeft gehad.
Of er nu geen toekomstige kijken weet ik niet, het was ook niet echt mijn bedoeling om hier als makelaar rond te hangen.
Het viel me alleen op dat er opeens heel veel “vrij” komt, wat waarschijnlijk komt door een groep mensen die ongeveer allemaal tegelijkertijd van de retrait willen gaan genieten.
Omdat er nog geen horde mensen naar deze regio zijn afgezakt zijn de prijzen hier nog acceptabel.
Je koopt hier nog voor veertig vijftig duizend een flink huis.Cees.
Ik was ook benieuwd, gezocht en dit gevonden :
La Loire sauvage coule au pied de Saint-Jean-Saint-Maurice. Photo Philippe VACHER
Het is dus geen “riviertje” maar een echte rivier.
wimbKlopt is een heel mooi gebied voor hen die van rust houden. En nog heel authentiek en je hebt er de ruimte.
Wij kunnen het weten, komen er regelmatig (prachtig voor een motortourrit) want ons huis ligt in het noordelijk deel van het aanpalende Parc Naturel Regional Livradois-Forez (region Auvergne, departement Puy de Dome, commune de Lachaux).
Deze montagnes nodigen uit tot veel activiteiten; wandelen, klimmen, fietsen, zwemmen, jagen, en zelfs langlaufen in de winter (Saint-Nicolas-des-Biefs ligt op zo’n 1200 meter hoogte).
Èn ze hebben er voortreffelijke wijn, de Cotes de Roanaisse.
Maar inderdaad, het is wel een regio die de afgelopen jaren op sterven na dood leek. M.n. de jongeren trokken massaal weg; hebben geen interesse te werken in de bosbouw, bouw of als boer. Maar er is ook sinds een paar jaar een kentering op gang gekomen.
Toen we zo’n 15 jaar geleden ons huis kochten was van de 7 woningen in ons gehucht er maar 1 permanent bewoond. Door 2 zussen op leeftijd die altijd in het ouderlijke huis zijn blijven wonen (en daar ook zijn gestorven). Inmiddels zijn al weer 4 van de 7 woningen permanent bewoond. De eigenaar van de lokale bar-tabac is onze buurman geworden. En ook de wat jongere (franse) garde heeft deze streek inmiddels her-ontdekt. Ze kopen er weer 2e woningen. Ook niet zo gek als je bedenkt dat het maar zo’n 2 uur is met de TGV vanuit Parijs (naar Vichy).Ben het met Cees eens dat het een ontzettend mooie regio is, waar gemiddeld maar 6 personen per km2 wonen, die inderdaad dreigt te vergrijzen, en dringend op zoek is naar vers jong bloed. Qua inkomsten zal het geen vetpot zijn, maar daar staat wel het joie de vivre tegenover.
Sjefke, dan woon je vlakbij!
Ik zag op de kaart je zit net aan de andere kant van de “berg”.
En even een correctie, tegenwoordig heeft La Loges des Gardes (vlakbij Saint-Nicolas-des-Biefs) drie pistes waar je leuk kunt skieën.
Ok, het zijn geen enorme afdalingen, maar het is er reuze leuk.
Wij wonen in Renaison, en ik doe er ongeveer een kwartiertje over om even een uurtje te gaan skieën.
Toen ik nog in La Rochelle woonde kwam ik hier vrij vaak in aanvaring omdat ik altijd zo negatief was.
Ik begreep ook helemaal niet waar die mede-forumleden dat allemaal vandaan haalde, die gezelligheid.
Ik woonde in een dorp waar de buren nooit een woord hebben gezegd, en de mensen zijn onbeschoft onvriendelijk en jaloers.
Mijn partner komt uit deze regio, dus we besloten dat het genoeg was, we verkopen de boel.
Hier hebben we een prachtig huis gevonden, en na twee weken al was ik zo ingeburgerd dat ik er dol van werd.
De mensen zijn ontzettend aardig, ze houden van lekker eten, en ze houden van werkvolk (in tegenstelling tot La Rochelle)
Hier steek je de handen uit de mouwen, geen geleuter.
Ik zie de “vergrijzing” minder somber dan jij, maar er is inderdaad een daling geweest maar er zijn weer positieve berichten.
Roanne was de regio van de kledingindustrie, en die is om aziatische redenen behoorlijk ingestort.
Er wonen gemiddeld ontzettend veel rijke mensen hier, maar ze vallen niet op (in tegenstelling tot La Rochelle)
Alles draaide om de stof (tissus)
Tegenwoordig begint het weer een beetje terug te komen, kleine ateliers komen terug met “fabrication française)Die laatste regel ben ik volledig met je eens, het zal geen vetpot zijn, al denk ik dat je hier zeer goed de kost kan verdienen, maar het allerlaatste na de komma, “maar daar staat wel het joie de vivre tegenover” is de juiste omschrijving.
Renaison is een compleet autoom dorp met ene kleine drieduizend inwoners.
We hebben alles, en we hebben absoluut geen grand surface, dat willen ze niet hier.
Er zijn vier boulangeries, twee slagers, een schoenenzaak, sportzaak, twee opticiens, drie restaurants (kan er een bij) twee pizzaria, kebab, drie bloemenzaken, en een hotel met bar.
Zaterdagochtend is er markt voor de kerk, en na de markt is het de gewoonte in de bar een glaasje te drinken.
Natuurlijk van de plaatselijke wijn, want de côte roannaise is een redelijk wijntje.
De reden dat deze joie de vivre zo bezonder is, is omdat de mensen echt zo willen leven.
Ze willen geen dorp zonder bar of restaurant, ze doe er dus alles aan dat open te houden.
Elk jaar is er fete des classes, een traditioneel feest wat lijkt op carnaval.
Ik heb het naar m’n zin, en wie vragen heeft mag me altijd opzoeken.Cees.
“En even een correctie, tegenwoordig heeft La Loges des Gardes (vlakbij Saint-Nicolas-des-Biefs) drie pistes waar je leuk kunt skieën.”
We gaan niet overdrijven hè 😏het zijn heuveltjes…Ratatouille, ik weet dat jouw nekharen overeind gaan staan als ik ook maar een vleugje van plezier dreigt te gaan hebben.
Je lijkt bijna op familie van me.
Die zijn jaren bezig geweest met het op en neer trekken van een enorme sleurhut naar de Drôme met de woorden, we zijn op zoek naar een huisje, het is daar soooooo mooooiiiii.
Ze hebben het nooit gedaan, drinken nog steeds goedkope wijn met de pink omhoog, zijn één keer bij ons in Charente Maritime geweest om te “gluren”, en daarna is elk contact zinloos.
Ik hoorde wat over dat ik de boel geflest zou hebben en zo, en dacht, ach, laat maar, zielig.
Ja Ratatouille er zijn drie “heuveltjes” waar je leuk vanaf kan skieën, waar menig kind veel lol heeft, an waar alle ouders genieten.
Nee het zijn geen afdalingen van 2000 meter en nee je bent niet een halve dag onderweg.
In Nederland groeide ik op aan de Rijn, en in de uiterwaarden lag een sloot waar je “leuk” kon schaatsen.
Ik ben één keer in m’n jonge leven meegeweest met een tocht over de loosdrechtse plassen.
Met de eend reden we door de bittere kou naar Loosdrecht, en al na een half uurtje langs villa’s en vastgevroren jachten was ik het spuugzat, en ik moest nog drie uur.
Er is geen einde in zicht, de ijsvlakte is grootser dan groot, en er is totaal geen lol aan.
Op onze brede sloot klonk André Hazes uit de boxen, dronken mensen hete chocolademelk en stonk het er naar unoxworsten.
Je kwam uit school of van je werk, knoopte de rondrijders of de noren op je achterekje, en je ging “even” schaatsen.
Dat gevoel heb ik nu hier ook.
Ik hoef niet een dag te organiseren om met de auto in de file naar een piste te rijden, op zoek naar een parkeerplaats niet te ver dat je al doodop bent voor je bij de telelift staat, oh ja m’n pasje van 80 euro natuurlijk, en dan mag je tussen een enorme hoeveelheid skieërs gebruik maken van de piste.
Hier, als ik langs loop dan zwaai ik naar de eigenaar, ik krijg een plakbandje en een kaartje, en ik kan gewoon even leuk skieën voor een paar euro.
Het komt voor dat ik twee of drie keer afdaal, en vervolgens alleen maar beneden staat te ouwehoeren met andere mensen die ook geen haast hebben hun telelift kaartje op te maken.
Kinderen zoeven voorbij op een slee, jongeren razen de “heuvel” af op een oude tractorband, en de koek-en-zopie tent staat bijna naast de telelift waar het goed toeven is met crêpes ipv unoxworst.
Niet zo heel ver van ons vandaan is een serieuzere piste in het Massif Central, maar zoals ik al zei, het zoeken naar een parkeerplaats, en verkrijgen van een kaartje, en het wachten aan de teleski duurt langer dan het er naar toe rijden.
Dat is voor mijn niet de moeite waard er “even” te gaan skieën, dan ga ik wel naar ons huisje in Cordon.
Na het skieën weer in Renaison gaan we naar Arlette voor een glûwijn of een donker biertje, en daar weet men graag wie er op de piste waren.
Je hebt deze kant (Côte Roannaise) en de andere kant (Allier, waar Sjefke dus woont) maar het lijkt of iedereen iedereen kent.
Ik denk dat de Kerk in Renaison een groot aandeel daarin speelt.
De mensen komen vanuit de bergen, sorry heuveltjes, naar de dienst op zondag ochtend, want de Prêtre gaat dan wel rond van kerk naar kerk, van gehucht naar gehucht, Renaison is echter zijn lievelingskerk.
De Prêtre is een jonge vent die vaak bij ons aan het tafeltje aanschuift bij Rosa (Italiaans restaurant)
Hij is reisgierig en wil van ons verhalen horen.
Hij houd van snelle bolides en laat ons plaatjes zien van porches en ferrari’s, en hij is nieuwsgierig naar onze kijk op het leven.
Af en toe moet hij opstaan om handen te schudden van andere gasten, en na de koffie vertrekt hij met de woorden “pas goed op jezelf” en ik weet dat hij er van droomt dat we ook eens naar een dienst komen als er géén concerten zijn.
Iedereen beleeft zijn leven op zijn eigen wijze Ratatouille, ik weet dat veel Nederlanders naar Frankrijk zijn gekomen voor de rust en de uitgestrektheid.
Heerlijk in je eentje op een heuvel of een berg, met een eindeloos uitzicht en de buren, welke buren?
Ik kom zoals ik al zei uit een klein dorpje aan de Rijn, knus, iedereen kent iedereen, toen ik na een wereldreis thuis kwam stond het halve dorp aan de poort bij m’n moeder.
Bij de bakker blijf je hangen voor de nieuwtjes, je rijd bij de kapper langs welke auto’s er staan want daar wordt ook het laatste nieuws doorgenomen terwijl je wordt geknipt, en op zaterdagavond werd je de kroeg uit geflikkerd omdat het al zondag was verdomm….. en dan gooide de barvrouw met een knal de deur dicht.
Ik woonde her en der, en overal streefde ik naar die “geborgenheid”, naar die knusse samenleving met z’n opmerkelijke eigenaardigheden, van Amsterdam tot Chicago, van Tel Aviv tot Parijs.
Ik dacht in dat dorpje van ons vorige huis dat te vinden, maar de mensen inclusief de mairie waren ondertussen al een decenia bezig hun ego-life op te zetten en de middenstand om zeep te helpen.
Ik dacht dat ik m’n draai er wel zou vinden, er wel aan zou wennen, tenslotte hebben wij ook ons eigen leven, maar na vele lange jaren begon het me tegen te staan.
Als je contact met iemand wilde moest je maar naar een club gaan zei men, en toen we op een dag met onze club zaten te picnicken en er een vreemde aan onze tafel kwam zitten en een ander clublid opstond met de woorden waarom er vreemden aan onze tafel zaten, had ik het wel gezien.
Weg hier.
Ik miste die geborgenheid, die vriendelijkheid, het samen dingen doen, het er zijn als de buurman je nodig heeft.
Ik miste dat praatje bij de bakker, bij de kapper, dat gemoedlijke klopje op de schouder als je even stopt op het trottoir.
Ik wilde niet in een enorme eenzaamheid wonen waar ik de radio op tien kan zetten met buren op tig kilometer.
Het leven is het zoeken naar een balans, in geestelijk maar ook in materieel opzicht.
Ik had een groot huis, een grote tuin, dicht bij zee, dicht bij een mooie stad, een mooi schip, eigenlijk alles waar menigeen van droomt, en toch maakte ik ongemerkt die ene vergissing; datgene waar je in bent opgegroeid.
Bij ons thuis kwam jan en alleman door de achterdeur naar binnen voor een bakkie, en dat was niet meer, dat gewone dagelijkse onbeslommerde leven of dat nu in het dorpje aan de rivier was of in de steeg in Amsterdam waar de buren op jouw vensterbank een peuk kwamen roken, het werd een steeds groter gemis.
Ik denk dat ik nu beter in balans ben.
Als er hier mensen meelezen die een emigratie overdenken, bedenk goed wat je doet.
Ik heb genoeg mensen gesproken die net als ik dezelfde fout maakten.
Een londenaar die een huis kocht in Royan, waar in de winter zelfs de muizen zich verstoppen.
Een belgisch koppel hoog in de bergen, waar je van eenzaamheid dood gaat.
Nederlanders die aan een kabbelend riviertje wonen, maar na een paar jaar de stilte als een lawaai ervaren.
Zet eerst voor jouw die punten op wat je wilt, en ga dan eens kijken wat bij je past, de juiste balans.
Voor mij zijn dat die mooie heuvels Ratatouille, met een paar eenvoudige pistes met schreeuwende kinderen en lachende ouders die elkaar allemaal bij voor en bijnaam kennen.Cees.
Cees,
als ervaren skiër kan ik alleen maar instemmen. Het plezier hangt niet van de lengte van de piste of de hoogte boven zee af.
Voor de rest:
Een schitterend verhaal!Dat je leuk kan schrijven Cees dat weet ik wel, dat je graag overdrijft, reclame maakt voor je bedrijf en je eigen situatie, dat weet ik ook. Daar is in het verleden, en nu nog? (zie boven) genoeg over gezegd. Ik was zo aardig je even te hulp te schieten over het misverstand. Maar de kleinste kritische noot is je al te veel. Hypergevoelig.
Tuurlijk kan je leuk langlaufen, en een beetje glijden op een heuvel als er sneeuw ligt zoals dit jaar. Maar kan je dan zeggen dat je op een kwartiertje rijden kan skiën? De vorig jaren kon je er -sportief gezien- niets. Elke skiër weet dat hoogte (en dus sneeuw) er toe doet. Je moet je niet zo irriteren als er met een smiley een steekje terug komt.
Ik heb even gekeken, op dit moment is die ‘La Loges des Gardes piste’ gesloten. Er ligt 5 cm sneeuw beneden en 12 cm op de top. Als ik hier uit mijn raam kijk, zie ik 10 maanden per jaar sneeuw. Eind van de zomer zijn het nog maar veldjes. Dat is een andere definitie van in de bergen wonen.
PS
Van mij mag iedereen plezier hebben hoor! Vroeger ‘waterskiede’ wij op een houten deur aan een touw achter een motorvlet. Lol voor tien.Nogmaals Ratatouille, ik weet niet wat je tegen me hebt, of jij dat nu tehulp schieten met een smiley noemt of wat dan ook.
Als ik zeg dat we vlakbij zee wonen is dat niet zo, als ik zeg dat we in een dorp wonen is dat volgens jouw een decheterie, als ik zeg dat we een kwartiertje rijden van La Rochelle wonen is dat niet zo, als ik zeg dat we in een bergachtig landschap wonen is het weer niet zo, als ik zeg dat we kunnen skieën, is het niet zo, je bent voortdurend bezig me te bekritiseren iop een hinderlijke manier vanaf een google plaatje.
Stop daar toch eens mee.
Als je een paar planken onder je schoenen klikt en je glijd over de sneeuw noemen ze dat skieën of langlaufen.
Geef er jouw draai aan, je gaat je gang maar.
Kom een keer een wijntje drinken, dat lijkt me veeml gezelliger dan elkaar voortdurend opzoeken op dit forum.Overigens, vorig jaar was er ook sneeuwpret.
Het ligt aan de winter natuurlijk.
Vooralsnog gok ik het erop dat er meer sneeuwwinters komen.
De temperatuur stijgt, en dat betekend voor hier dat we niet zo zeer op -6 zitten maar eerder rond de -2.
Ik ben geen meteodeskundige, maar ik denk dat er in de toekomst meer nattigheid aankomt en dus meer sneeuw omdat de temperatuur overal stijgt.
In plaats van strenge koude dus warmer, maar net koud genoeg voor sneeuw.
We zullen zien.Overigens maak ik geen reclame voor m’n bedrijf, ik heb geen enkele potentiele klant op dit forum.
Daarbij komt dat van alle bedrijven die ik heb de jongens verantwoordelijk zijn voor alles, en ik me er geen grammetje mee bemoei, en de CdH is nog net klaar.Cees.
Ik weet niet waarom je dit weer oprakelt, maar vooruit.
Het klopt dat ik je verhalen heb doorgeprikt en je ego fluitend leegliep. Je verliet zelfs het forum.
Dat verschillende mensen op het forum je vroegen te stoppen met reclame maken, tijdens de verkoop van de cdH. Het werd Cees zijn forum.Jokken en overdrijven is helemaal niet nodig Cees. Ja, ik heb zelfs een foto laten zien van je cdH op een verlaten industrieterrein tegenover de vuilnisbelt en grenzend aan een 4 baans autoweg.
Niet op een wandelingetje afstand van het strand. Waar je in elk restaurant kon gaan eten zonder direct te betalen ( je hoefde maar ‘Cees’ te zeggen en de factuur werd doorgestuurd ).Als je op een terras zat kwamen kapiteins van passerende schepen uit de stuurhut om naar je te zwaaien. Het huis waar jullie nu wonen, daar zou Sarkozy jaloers op zijn. En ik geloof daardoor ook de rest van je verhalen, over schepen, huizen en bedrijven niet. Weet niet waarom je de behoefte hebt te fantaseren, misschien dat we het met een wijntje prima met elkaar kunnen vinden. Maar ook dan doe ik aan fact checking. Dat is vast een afknapper.
Ratatouille, Cees, het zou mij wat waard zijn indien we ons hier op het forum zouden focussen op leuke dingen of praktische zaken. Gentlemen, the meeting is called to order, please.
mvg
Rob
Ratatouille,
Stop daar toch eens mee.Cees.… misschien dat we het met een wijntje prima met elkaar kunnen vinden.
Jongens,
laat toch nu die oude gevoeligheden rusten. Verleden? Vergeten!
Laat ons op een plezierige (of tenminste: neutrale) manier met elkaar omgaan.
Zowel Cees als Ratatouille leveren waardevolle bijdragen aan dit forum.PS. Nu bij het plaatsen zie ik de overlap met Rob. Twee personen, een mening.
Beetje ruis op de lijn. Ik zal Cees ‘Ebeniste’ stond er op zijn gevel bij de (enigszins verouderde) werkplaats aan zijn huis, niet plagen met zijn verleden. Even nog : of was het Cees de grote uitvinder van gebogen glas in de scheepsbouw? Ebeniste is toch een prachtig beroep? Hoef je niets mooiers van te maken.
Als je voortdurend te horen krijgt dat je reclame maakt voor je bedrijf, en overdrijft dan wordt je het op den duur zat.
Het lijkt erop dat zodra ik iets schrijf en mensen reageren erop dan slaat hij door.
Zolang niemand er op reageer doet ratatouille ook niets.
Ik loop op eieren hier, is dat dan normaal?
Moet ik dan in alles wat ik schrijf, oh even oppassen, misschien lijkt het wel op reclame voor m’n bedrijf.
Oh oppassen, misschien overdrijf ik wel.
Ik schrijf dingen zoals ik ze ervaar, en ja, de schippers zwaaide naar me.
Wat wil je godsakke, ik zat midden in die maritime wereld daar, de meesten heb ik voor gewerkt.
En ja, de toeristen kregen korting als ze een kaartje van ons etablisement lieten zien, dat was een gewone service waar zoveel anderen ook aan doen, wat is daar mis mee?
Wat is er mis met een laagje sneeuw op een heuveltje?
Moet er dan echt een joekel van een alpengebergte staan waar 10 maanden per jaar sneeuw op ligt?
We willen ook nog zomer hoor!
Maar ik hoef maar iets te zeggen, en bam, hij heeft weer wat.
Ik zit gewoon uit te pluizen wat ik wel of niet mag schrijven, ook nu weer.
Ik ga toch ook niet op dat onzinnige gedreun van jouw reageren over witte wijn in economische tijden van presidenten van de eu.
Ik heb wel wat beters te doen.
Laat dat wijntje ook maar zitten, ik heb m’n buik er al weer vol van.Cees.
Et voila, hij blijft zuigen.
Weet niets van jachtbouw af, en dan krijgt je dit te horen.
Ik kan dan wel weer uit gaan leggen, maar hij heeft zijn oordeel toch al klaar.
Ik ben gewoon de pineut.Get a life.
Noë verwijder dit draadje aljeblieft, ik wordt niet goed van die vent.
Cees.
We gaan niet overdrijven hè 😏het zijn heuveltjes…
Ik vond het wel meevallen Cees, waar je zo over valt.
Jongens,
laat toch nu die oude gevoeligheden rusten. Verleden? Vergeten!
Laat ons op een plezierige (of tenminste: neutrale) manier met elkaar omgaan.Tegen mijn kleinkinderen zeg ik in dit soort gevallen: Ik zeg dit maar een keer!
Mijn moeder zei altijd “het ware te wensen, dat al de mensen, met al hun gebreken, eerst zichzelven eens bekeken”.
Cees.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
