Dit onderwerp bevat 97 reacties, 7 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 9 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Ik dwaal door de zomerse lanen van Berlijn, de dynamische stad met krap drieëneenhalf miljoen inwoners. Hoofd, maar ook het hart van de nieuwe deeleconomie in Duitsland. Naast de ‘zonnewende‘, waarbij Duitse schuren en daken voorzien werden van gesubsidieerde zonnepanelen, – CO2 beprijzing nonconform – ontstonden in delen van Berlijn sociale samenwerkingsprojecten die de bestaande economie een andere kleur hebben gegeven.
Een die er wel toe doet, maar niet geheel je dagelijkse leven raakt. De rafelranden van het kapitalisme en zijn vrije markt zijn in zicht, en vernieuwing is niet alleen wenselijk maar past ook in het beeld van de gewenste Europese toekomst. Geen opgebonden onverkoopbare schuldpapieren, dwingende private Equity fondsen en falende toezichthouders, maar een ei voor een aardappel.
Jonge mensen, koppels en individuen, idealistisch en vernieuwend, geven op een andere manier hun leven vorm dan lenen – kopen – en rente betalen voor spullen en huizen die je wellicht maar voor een korte periode in je leven echt nodig hebt. ‘Crowdfunding‘ geeft nieuw leven aan belangrijke initiatieven, zoals het opwekken en samen gebruiken van eigen energie, en bevorderd een onafhankelijke en CO2 vrije toekomst. IT verbindt aanbod en vraag, verdeelt intelligent, en stimuleert deelname.
5-7 Juli 2017 is er voor de vijfde maal een editie van OUI SHARE FEST in Parijs, waar – naast de grote spelers als Airbnb en het Franse Blablacar -, freelance collectieven, open werkruimtes, deelsteden en andere initiatieven worden besproken. Interessant voor hen die menen dat Berlijn enig is in zijn soort, want er is binnen de EU zeker aandacht voor de deeleconomie, Francesca Bria – een van de sprekers in Parijs – is adviseur van het Europese commissie SafeCity project.
Een samenleving waarin je je ontwikkelt en waarin je vrijheid ervaart is een doel dat velen nastreven, dus heeft de deeleconomie een antwoord op het uitblijven van klassiek persoonlijk succes.
Zo gebruik je met de hele straat een auto, de boormachine gaat van deur tot deur, je schildert voor de buren die elke avond zo lekker koken. Deze socio-economische samenleving heeft volwassen onderdelen en elementen gekregen. Het is geen vervanging van de bestaande vorm, meer een aanvulling en vervanging van onderdelen daarvan, het maakt sommigen vrij.
Ondanks het drukke lawaai ben ik liefhebber van de stilte, in de bergen volop aanwezig, beter is te constateren dat het lawaai afwezig is. Even zoog ik de stad op, met zijn geuren en bewegingen, maar ik voel me toch het beste in een natuurlijke omgeving. Als ik stil ben en dat ervaar, en wederkerig rust mag beleven in Frankrijk ben ik gelukkig. Hoe ik het met je kan delen?
Het beste zicht heb je in de bergen op momenten van grote helderheid, na een frisse Noordenwind die alle ruis wegblaast uit de hogere luchtlagen, bij lage temperaturen die de luchttrilling voorkomt en bij een niet vochtige lucht, die compenseert voor de vaagheid, het diffuse.
De vaagheid ontstaat door onzekerheid, onwetendheid en/of gebrek aan vertrouwen. De helderheid door een goed gesprek met je geliefde of door inzicht in je kunnen. De deeleconomie moet zich voor sommigen nog bewijzen, maar biedt anderen slimme- en mensvriendelijke kansen.
Het idee van de picknick was niet origineel, maar de hele ploeg was enthousiast toen de uitnodiging op de smartphones binnenkwam. Eten aan de oever van de Seine. En dan eens de zware zaken op het witte tafellaken schudden en plannen maken. Superbe!
Er waren geen stakingen
aangekondigd voor die middag, dus de kans dat de maaltijd onbedorven
genuttigd kon worden was aanwezig. Er waren koelers, paté, diverse soorten brood en confituren.Terwijl een kloeke eend met in het kielzog een piepend groepje werkloze jeugd, met falend onderwijs, en de bittere waarheid over de kwaliteit van de Franse
universiteit voorbij dreef (de beste universiteit École Normale Supérieure, komt niet verder dan plaats 66 op de Times World ranking), bogen de verkozenen zich over het begrotingstekort en de stagnerende economische groei.Maar allereerst de koude canard wat een finesse!
Zo kil als de eend de cijfers: 10% hogere overheidsuitgaven dan gemiddeld in de EU, het zelfde cijfer voor de werkloosheid. Er is een lijst met problemen die omgebogen moeten worden in de komende vijf jaar.
Macron heeft een nu een kleurrijk en divers clubje in de Assemblée; zoals op links oud woordvoerder Benjamin Griveaux (met zijn pamflet ‘Salauds de pauvres!’)
“C’est désormais le conflict entre les déclassés et les assistés, entre les working poors et ceux qui n’ont plus rien, que la droite instrumentalisme.”Past dat definitief in de progressieve agenda van Macron?Kan hij -buiten blote voeten weerstand en stakingen – verder met een pro EU conversie, zoals een vereenvoudiging van het ontslagrecht? Blijft het verzet buiten de binnendeur? Gaat Duitsland meer investeren in eigen land (infrastructuur) om zo wat lucht te geven aan de ontwikkeling van de Franse economie en indirect aan de EU?
Met de hoge juni temperaturen was het aangenaam aan de waterkant, wel was er veel weerstand in de Seine, de moderne lichtgewicht roeiboten konden maar net tegen de stroom in roeien, richting haven.
Het was tijd voor een bescheiden glas gekoelde ‘Grand Clos’ uit de Provence, met al die fotografen moet je oppassen wat je schenkt.
Nogmaals, sorry.
Het idee van de picknick was niet origineel, maar de hele ploeg was enthousiast toen de uitnodiging op de smartphones binnenkwam. Lunchen, aan de oever van de prachtige Seine. En dan eens de zware zaken op het witte tafellaken schudden en plannen maken. Bon Apetite!
Er waren geen stakingen aangekondigd voor die middag, dus de kans dat de maaltijd onbedorven genuttigd kon worden, was aanwezig. Er waren koelers, paté, diverse soorten brood en confituren.
Terwijl een kloeke eend met in het kielzog; een piepend groepje werkloze jeugd, falend onderwijs, – en de bittere waarheid over de kwaliteit van het Franse universitaire systeem – voorbij dreef (de beste Franse universiteit École Normale Supérieure, komt niet verder dan plaats 66 op de Times world ranking), bogen de verkozenen zich over het begrotingstekort en de stagnerende economische groei.
Maar allereerst de koude canard, wat een finesse!
Zo kil als de eend, de cijfers: 10% hogere overheidsuitgaven dan gemiddeld in de EU, het zelfde cijfer voor de werkloosheid. Er is een lijst met problemen die omgebogen moeten worden in de komende vijf jaar.
Macron heeft een nu een kleurrijk en divers clubje in de Assemblée ; zoals op links oud woordvoerder Benjamin Griveaux (met zijn pamflet ‘ Salauds de pauvres! ‘)
“C’est désormais le conflict entre les déclassés et les assistés, entre les working poors et ceux qui n’ont plus rien, que la droite instrumentalisme.”Past die scherpe visie in de arena, de progressieve agenda van Macron? Kan hij -buiten blote voeten weerstand en stakingen – verder met een pro EU conversie, zoals een vereenvoudiging van het ontslagrecht? Blijft het verzet buiten de binnendeur? Gaat -het rijke- Duitsland meer uitgeven in eigen land (infrastructuur) om zo wat lucht te geven aan de ontwikkeling van de Franse economie en indirect aan de EU?
Op het damast lagen brokken Franse waarden en tradities waar de tanden ingezet moesten worden. Een zoektocht naar sauzen om het tot een nieuw nationaal gerecht om te toveren, was begonnen.
Met de hoge juni temperaturen was het aangenaam aan de waterkant, wel was er veel weerstand in de Seine, de moderne lichtgewicht roeiboten konden maar net -tegen de stroom in-, richting haven roeien. Een zacht briesje was behulpzaam.
Het was tijd voor een bescheiden glas gekoelde ‘Grand Clos’ uit de Provence, met al die fotografen, moet je wel oppassen wat je schenkt.
Misschien is de opname van gisteren in de Abbey Road Studios in Londen gemaakt en die van heden ergens in de Franse Alpen of Berlijn, op het zwarte vinyl, het eindresultaat beluisterend hoor ik nauwelijks verschillen, behalve in de eerste groef van de tweede opname. Suggesties voor een nieuwe koptelefoon?
ps.: Berlijn maart 2011, artikel in “The Economist”, bij een origineel “Bundesministerium“.
Nee, in dat geval is een ruime leesbril voldoende want de nieuwe versie verschilt ruimhartig. Is ook langer.
Nu Macron de buit binnen heeft is moraal en cosmetica weer in beeld. Zowel Ferrand (kwestie canard) als minister Goulard maken schoon schip. En Marche! Met schone lei.
Bij nader inzien komt de leesopdracht, zoek de verschillen, die je de argeloze lezer aanreikt me bekend voor. Macron et la cueillette des pommes.
Beste argeloze lezer, 8e alinea is geheel nieuw:
‘Op het damast lagen brokken Franse waarden en tradities waar de tanden ingezet moesten worden. Een zoektocht naar sauzen om het tot een nieuw nationaal gerecht om te toveren, was begonnen.’
Overige verschillen zijn zoekplaatjes.
Dat is toch geen peren en appels vergelijken? Je weet wel; verkeerde versie de ether ingeslingerd met een 0.3 Mb verbinding…Redactioneel commentaar.
Schoon schip maken, met schone lei beginnen, Hollandse begrippen die we allemaal kennen. Nu de verkiezingen in Frankrijk achter ons liggen, heeft Macron de bezem door de ploeg ministers gehaald. Vier ministers zijn nu opgestapt omdat er verdachtmakingen waren dat ze betrokken zouden zijn bij fraude.
Althans, het Front National van Marine le Pen is met ‘ loep en pincet ‘ op zoek naar haarscheurtjes in het bastion Macron. Want juist hij heeft voortdurend aangegeven een einde te willen maken aan vriendjespolitiek, nepotisme en fraude. Verweven in het oude politieke systeem in Frankrijk, van gehucht tot nationale politiek. En Macron heeft gelijk: wat je uitdraagt moet je allereerst zelf uitvoeren. Dus bij het begin van zijn termijn (met een vernieuwingsagenda die zijn weerga niet kent) is hij verplicht het goede voorbeeld te geven. ‘Noblesse, oblige’. Edel en noodzakelijk in de moderne, glazen, politieke vitrine.
Fraude kan niet, een cd ter waarde van €260,- voor minister Kamp, of het inzetten van je medewerkers -die betaald zijn met EU subsidie-, voor werkzaamheden bij verkiezingen, het moet onderzocht worden. En hier komen de verschillen in beeld tussen En Marche! en Front National: bij de laatste, veranderd er niets, wordt alles ontkent, en zelfs na een afgesloten justitieel onderzoek weigert Le Pen daar gevolg aan te geven en beroept zich op onschendbaarheid.
Dan is de heldere koers van Macron een verademing, bovendien is het momentum juist om in te grijpen in zijn ploeg medewerkers. Is er wat aan de hand? Vooralsnog zijn de aantijgingen geen bewezen feiten of juridische overtredingen en is het ingrijpen een prijzenswaardig voorbeeld van politieke zuiverheid en besef van moraal.
Jammer is, dat schade aan een persoon of politieke beweging door publicaties en krantenkoppen snel kan ontstaan en wellicht onterecht intervenieert in een fragiel democratisch proces. Publicaties die weinig rekening houden met de afweging; feiten, verdachtmakingen, of de gevoerde politieke agenda.
Schade die een jonge beweging in de aanloop naar verkiezingen fataal kan worden, immers de feitelijkheden komen pas later, als het resultaat van publicaties achter ons ligt en de opinie gevormd is. De journalistieke kwaliteit en onafhankelijkheid – voor zover mogelijk – borgen dit naar mijn inzicht onvoldoende. Het maken van een pas op de plaats -ook een Hollands begrip- is soms noodzakelijk.
Vrijheid.
‘Je moet niet in de hoek blijven zitten waar de klappen vallen.’ Hoe groggy een bokser ook is, deze woorden van de trainer galmen altijd door het gezwollen hoofd. Verstandige woorden, in de geschiedenis zagen we vechters ( ) die de hoek opzochten, vol adrenaline en trots, maar allen met een klein verstand.
Als je vast zit kan je niet vluchten en als je blijft bewegen is het lastig voor je tegenstander om je vol op de plexus te raken. Elke onderhandelaar kent dat principe; neem positie in, maar blijf bewegen.
May is niet een leider die in een van deze profielen past, want zij kiest ring nog hoek. Meer een zeilster die uit de wind blijft en dobberend afwacht. Ze roept “Ship Ahoy” als de ‘EU hovercraft’ voorbij stuift, maar meer beweging zit er niet in. En terwijl haar zevenentwintig trainingsmaatjes beleefd en geamuseerd toekeken tijdens haar Brusselse praatje over verblijfsvergunningen, koste het moeite om niet met zijn allen te roepen: “Not here, and goodbye”.
May was ongetraind, bovendien had ze niet verwacht dat de onderlinge EU leden zo eensgezind zouden reageren. De aanslagen, het vuur en de misrekende verkiezing, hadden haar meer problemen gegeven dan haar conditie toeliet. De Noord Ierse 1,5 miljard investering -betaald als zoengeld aan de DUP- was ook al een opportunistische manoeuvre. En haar veelkoppige tegenstander blonk uit in lichtvoetig danswerk en zo nu en dan een tik.
De voorwaarden tot onderhandeling moeten door de heren Davis en Barnier nog op een rijtje worden gezet, maar nu al was duidelijk dat een dualistisch optreden niet geapprecieerd werd. Het was al voorzien dat de UK zou proberen om losse dealtjes te sluiten met ‘hapgrage’ EU leden, en zo onrust te stoken in de eenheid. Maar de dekking zat hoog, de ‘Ali shuffle’ was ingezet en haar kunstje was getackeld.
Op de lange termijn is de kracht van een unie, sterker dan een flitsende deal nu. De onderlinge leden doen er goed aan, om elkaar in alle openheid die toekomst voor te houden. Je kan de Champagne lauw drinken, maar de smaak is beter na koeling. Even wachten, de glazen polieren en dan gezamenlijk het glas heffen, “prosit” en geniet.
Het UK heeft lang kunnen profiteren van bijzondere regels binnen de EU, bij het verlaten zal er gezocht worden naar goede samenwerking, maar die status aparte is afgelopen. Daar moet May nog aan wennen, de agenda zal ook voor haar strenger worden.
Migratie is deel van de vraagstukken die gezamenlijk binnen de EU worden besproken, Italië heeft meer problemen met vluchtelingen dan het UK, een zwakkere economie en meer recht op eerlijke verdeling en uitvoering van verdragen. Enkele Oost-Europese deelnemers zijn een zwam in dit dossier, dus is het een misrekening van Theresa May op uitzonderingen aan te sturen. EU zal streng onderhandelen om de onderlinge cohesie richting te geven. Een samenwerking met koopzegels en bonuspunten zonder de moeilijk verteerbare rauwkost, kan niet in het boodschappenmandje.
Elke bokser weet dat goede voeding belangrijk is voor het halen van de laatste ronde; ‘ Fish and chips’ horen daar meer bij.
Not, niet, ne, pas, nicht, he, ikke, inte, dit kleine woordje geeft goed aan hoe verbinding in de EU soms afhankelijk is van een woord, en of dat er staat of niet. Of van een stukje goedkope techniek. Er zijn overeenkomsten, maar ook veel verschillen in de 24 officiele EU talen, maar de betekenis is overal het zelfde. Hele verdragen moeten worden herschreven bij het toevoegen of ontbreken van dit woordje. Nu het Brexit proces in gang is gezet, is het wrang te constateren dat het de Engelse taal is die de dagelijkse toon aangeeft in Brussel. Een verjaardagspartijtje zonder de jarige, zo voelt dat. De Europese Commissie kent overigens drie officiële “proceduretalen”: Engels, Duits en Frans.
De vertaalindustrie binnen de burelen van de EU is enorm, met goedkope ‘oortjes’ krijgen de onderlinge leden het gesproken woord in hun moerstaal ingefluisterd, ijverige vertalers maken er een hoofdinkomen van. Alle verdragen en concepten moeten door de vertaalmolen, en dat zorgt steeds voor nieuwe initiatieven, zo was er de roep om Esperanto als voertaal, het pleidooi van Jean-Luc Mélenchon om het Frans tot EU voertaal te maken, en zijn er diverse programma’s die pogen om een pad te banen naar een situatie waarbij jongeren naast hun eigen taal, maar liefst twee vreemde talen beheersen. Maar de dagelijkse realiteit is dat er een concentratie is op het Engels.
Er liggen overigens nog zes 1e prijzen te wachten van 50.000 euro voor iemand, “who can contribute to articulating what Europe stands for today and tomorrow and why European citizens should “fall in love with Europe” despite its imperfections.” Aanmelden bij de “Altiero Spinelli Prijs voor het verspreiden van kennis over Europa”. De Britten mogen ook nog meedoen.
Munt of kop.
De 15 jarige David Pierce mocht het ontwerp maken van de nieuwe munt met een waarde van 1 UK pond. De minister was verrukt en koos voor de klassieke symboliek: een twaalfhoekige munt met uitpuilende distel, look, roos, en een klaverblad, de traditionele vorm van arme boeren omringt door een plas koperkleurig water.Afgezonderd van de rest, het modernisme, de samenwerking. Zilverkleurig in het centrum, koperkleurig bij de rand, maar meer overeenkomsten met de euromunt zijn er niet. Het is een hoekig, oubollig ontwerp, een zucht naar nostalgie, blik zonder visie op samenwerking.
Net nadat Macron zijn eerste speelkaarten – zorgvuldig en precies getimed, geheel in lijn met de strategie- op de wereldkaart had gegooid en zich met passie onomwonden uitsprak voor ambitie en visie op de toekomst, -voort met de EU, durf te galopperen- had Rutte in zijn angst voor de as Paris-Berlijn, wat vertragende capriolen uitgehaald.
De pragmaticus deed wat onhandige aanschuurpogingen met bezoekjes richting Warschau bij het weifelende, remmende, zelfs anarchistische deel van de EU; de Polen de Hongaren en Tsjechen. Rutte liet zien dat de snelheid en visie van Macron om de EU drastisch te versterken niet zijn beeld was van het nieuwe Europa.
De nieuwe UK munt mag dan klassiek zijn, we verdienen er goed aan, en zonder de Britse vrienden is de Nederlandse stem een stuk minder waard.
Hij was niet gebeld voorafgaand aan het etentje tussen May en Juncker over de impasse in de Brexit besprekingen. Macron en Merkel wel. Hoe gaan we verder nu de gezamenlijke opdracht aan onderhandelaar Barnier: rechten van de burgers, prijs van de uittreding, erkennen van het Europees hof en de toekomst van de Noord Ierse grens niet tot beweging heeft geleid?
Geef je toe als de ander niet naar voren schuift? Wie wil hier nu weg?In negentig minuten moesten de vier elkaar in de ogen kijken, de onderhandelaars en hun bazen.
Eenheid is de motor van het EU bestaan, en nodig voor progressie. Ze waren het eens dat veiligheid, defensie en buitenlandse zaken (zoals de Iran deal) samenwerking behoefde.
De impasse was breed en snelheid was geboden, en om het ijs te smelten zou May zorgen voor het diner (snelle hap, er was weinig tijd) en Juncker voor de wijn.Om de eenheid wat te testen werd het zeeduivel met citroen in combinatie met een groenten gerecht, een gerecht uit Catalonië. Rape con limon met samfaina.
Juncker had een flesje uit huis meegenomen, de druiven in Luxemburg zijn zoeter dan die in de UK. Ze proosten zuur, de vertraging was met gelijke munt terugbetaald.Victorie.
‘fabriqué en Toulouse’, je moest goed kijken, maar het labeltje zat er toch maar. Tevreden drukt Macron zijn hoofd in de cerise rode kussens, deze Airbus 380+ was de inspiratie geweest van zijn aanstekelijke ideologie. Vurig, passioneel leiderschap.
De grijze zee die onder het vliegtuig voort dreef, leek haast eindeloos.
Palais de l’Élysée was op 13 juli 2017 de juiste lokatie om samen met madame Merkel het voortouw te nemen in het PESCO verdrag. Een gemeenschappelijk vehikel waarin projecten en samenwerking voor Europese defensie worden bijeengebracht. De oude ruzies en verschillen in visie waren begeistert door zijn enthousiasme, zodat nu het moment was aangebroken om door te zetten.
Voor Emmanuel Macron stond er ook wat op het spel, al twee speelkaarten waren opgepot, de belasting harmonisatie, het eurozone budget, deze troef moest lukken. Afgesproken in de tandem was om gezamenlijk een nieuwe jet te gaan ontwikkelen, een Europese jet als vervanger van de Franse Rafale en de Eurofighter.
Nu de UK verder wegdreef van de EU kon er eindelijk vaart gemaakt worden met de samenwerking op defensie gebied. Het dossier was uit de tas gehaald, afgestoft en relevant. Te ontwikkelen: een Tiger helikopter, een Euro drone project MALE, en een maritiem surveillance systeem. En een tank, een Eurotank. De Frans-Duitse tandem had wielen gekregen.
Elegant bewoog de steward zich door het gangpad, ‘Champagne’?
Merkel plukte een stofje van de zetel en keek tevreden uit het raam, het samensmeden van een coalitie viel niet mee, maar ze zou proberen om iedereen binnen de EU bij Pesco te betrekken. Misschien zelfs de Engelsen na 2019, nu zonder stemrecht, maar met hun expertise en mogelijkheden. Parallel aan de NAVO, die wel wat steun kan gebruiken. ‘Niet te veel culturele en historische perspectieven mee laten wegen, maar de consensus op de korte termijn’ mijmerde ze, om zo haar coalitiegenoten binnenboord te houden.
Brussel 13 november 2017 (weer 13). De EU defensieministers overleggen over PESCO, de plannen tuimelen over de tafel. CART, EDF. Geen vrijblijvendheid meer.
Macron zet zich schrap in de fauteuil. ‘Touch down‘, een klein streepje zwart EU rubber parkeerde zijn aanwezigheid op de Brusselse luchthaven. Het motregende.
Rutte ijsbeerde door de kamer, hij had honger, was moe en zenuwachtig.
Edith Schippers, Kasja Ollongren en Wouter Bos waren al tijden in de weer om het Europees Medicijn Agentschap naar Amsterdam te laten komen. Wat had hij gelobbyd om de grote bedrijven naar Nederland te halen, ‘From London to Amsterdam‘ was zijn motto. Banken, financiële instellingen, hoofdkwartieren van multinationals, wat hadden die daar nog te zoeken, bij een naderende Brexit?
En nu dit. Een potje machtspolitiek en landjepik door Theresa May, wie had dat gedacht?
Verhuizen naar een hoofdkantoor dat spoedig vrij zou komen in de Engelse hoofdstad?
En dan ook nog Shell, het werd persoonlijk.De vloer leek instabiel en wankel, hij had behoefte aan steun.
May had onlangs de Noord-Ierse partijsteun gekocht (de DUP) voor een bijdrage van 1,5 miljard euro, dat kon hij toch ook doen? Het ging hard tegen hard deze laatste weken.
Vier stappen naar voren, draaien, vier stappen terug. De kamerdeur ging open, de koerier was daar. Omdat hij er zin in had, met Joppie saus. ‘Alles voor de zaak’ mompelde hij binnensmonds, en pakte zijn ritme weer op.
In een tête-à-tête tijdens een diner, had Macron hem er op gewezen dat de haute cuisine geen Engels, maar een Frans begrip was, en hij had zich meteen gerealiseerd dat de famous British bacon afkomstig was uit de Brabantse varkensstallen.
Rutte begreep dat hij een keuze moest maken, het spel werd hard gespeeld. Hij moest goed op de winkel passen, maar wat als er niet betaald werd?
‘Les Passions de l’âme’. Dat was toch van René Descartes? Het oude verlaten voor het nieuwe? Visie, hij hield er niet van, maar soms moet je wel. Zouden de Fransen te porren zijn voor Nederlandse fricandeau?Dinner. ~ Monday, December 4th 2017
Theresa May and Jean-Claude Juncker.
Irish Potato Soup
Crockpot Guinness Beef Stew
Date and Ginger Sticky Toffee Puddings With Brandy Toffee Sauce
Served with- Method & Madness 31 Year Old Single CaskSubject matter: history of Monaghan.
Redactioneel commentaar.
Het is toch vreemd te zien dat een speech van premier Rutte aan het jaarcongres van de Europese liberalen (ALDE) vrijwel naadloos gebruikt kan worden door een anti-EU groep zoals verwoord door het blog venitism om te zeggen: Europa heeft gefaald, zie je wel.
Ruttes gebrek aan visie brengt hem zelden verder dan te stellen dat problemen moeten worden opgelost, zonder te melden ‘hoe dan’. Zijn pragmatische bijdrage aan het congres over de integratie van de EU geeft wel aan dat er behoefte is tot samenwerking, maar niet aan een instituut daarvoor. Zoals een sterkere democratische EU, en sterke lichamen die samenbundelen. Ideeën die onlangs door Macron zijn geopperd, een visie op de toekomst van de EU. Zonder direct zijn naam te noemen gaf Rutte aan (Merkel heeft even andere kopzorgen) die visie niet te delen:
“The EU needs to solve problems that we – as individual member states – cannot solve alone,” zei Rutte op het ALDE congres in Amsterdam.
“Integration for integration’s sake will only harm public support for the European Union. So before we develop new policy, before we set up new agencies, before we think up new rules and regulations, we need to ask ourselves: what problem does this truly solve?”
Juist voor de problemen die al bekend zijn, en de versterking van de democratie en het gevoel bij de burger, zijn er allerlei initiatieven gekomen die de samenwerking vergroten en ook bijeenbrengen.
Hebben we net het Europese instituut voor de regelgeving van nieuwe medicijnen en toelating binnen gehaald, geeft Rutte af op het institutionele van de EU. Het is maar net hoe de populist het uit komt, medicijnschap wel, integratie niet.
Als je een reconstructie maakt van het zwalken van Rutte binnen de gelederen van de EU, versus zijn woorden voor de bühne en het Nederlandse volk, word je duizelig van de schommelingen.
En hoewel je weet dat een reconstructie nooit garant staat voor de waarheidsvinding, is het meestal een goede indicatie. Panama Papers komen altijd later dan de uitleg van de bankiers.Maar burgers in de EU, en ook die in Nederland, hebben wel zeker baat bij een goed functionerend bestuur van de EU, met zeggenschap en het gevoel invloed te kunnen uitoefenen. De tijd van de rechte EU komkommer zijn we al voorbij, het is tijd voor een serieuze visie en aanpak van de werkelijke problemen. Ideeën zoals die van Macron verdienen meer dan een schommelende premier.
redactionele reflectie op mijn commentaar uit 21 juni 2017:
18 september 2017
De klacht over de korting (250,42 euro voor twee cd’s- red.) die oud-minister van Defensie Henk Kamp heeft gekregen voor onderhoud aan zijn privéauto is ongegrond. Dat is de uitkomst van een integriteitsonderzoek dat Defensie heeft laten verrichten.13 oktober 2017
De Franse justitie stopt het onderzoek naar oud-minister Richard Ferrand, (verhuurcontract bedrijf vrouw – red.) De Franse justitie maakte bekend dat er geen bewijs is aangetroffen dat Ferrand zes jaar geleden daadwerkelijk in de fout is gegaan.NEPNIEUWS en de EU.
Het krijgt veel media aandacht: nepnieuws bestrijden, ook door de EU.
Nepnieuws is een traag werkend, ondermijnend mechanisme, het heeft invloed op opinie, politiek stemgedrag en maatschappelijke draagkracht.Buiten directe verkiezingen zijn ook andere momenten kwetsbaar voor beïnvloeding door buitenlandse actoren, zoals het referendum. Technologie maakt politieke invloed en desinformatie campagnes mogelijk. De bestrijding van terreur, de democratische uitvoering van verkiezingen en politieke richting worden er door beïnvloed. Indien actoren buiten deze democratie krachten vormen die trachten de basis te veranderen, dan is er sprake van een staats- of eenheidsvormings risico.
Het is goed om de verschillende lagen uit elkaar te halen:
1. Trollen al of niet uit trolfabrieken, die via sociale media trachten invloed uit te oefenen door het verspreiden van valse berichten. (zie 1)
2. Hackers die informatie buit maken en die gericht publiceren. (zie 2)
Gehackte informatie kan schadelijk zijn voor de politieke beeldvorming, maar hoeft geen desinformatie te zijn. Soms zien we wel dat trollen en hackers elkaar aanvullen om maximaal resultaat bij de verspreiding van misinformatie te bereiken. (zie 3)Is het aan de EU om nepnieuws te ontmaskeren? Is het aan de politiek om te bepalen wat nepnieuws is? Waar begint de censuur? Kan je ook niets doen? Of laat je het over aan de markt?
Ik denk dat het noodzakelijk is door te gaan met de bestrijding door de EU van desinformatie. De ruim 1300 gevallen die door de EU in 2017 die zijn ontmaskert geven aan dat er behoefte is aan het ontkrachten van valse informatie. Er zaten ernstige gevallen van nepnieuws tussen: (Paus roept op om invasie te stoppen van immigranten, USA hebben nucleaire bom gegooid op Lithuania, burgeroorlog uitgebroken in Zweden).
De markt beweegt pas na druk van de politiek zie Google, Youtube, Facebook, Twitter. Gedwongen door de politiek (zie 4) geven ze toe, met algoritmes zijn honderdduizenden video’s en berichten gefilterd van terreurpropaganda, geweld en misinformatie. De hoorzittingen in de USA, maar ook de Duitse waakhond Netzwerkdurchsetzungsgesetz (zie 5) zijn de stok achter de deur.
De onafhankelijke journalistiek is gelukkig binnen de EU sterk, maar heeft het toch moeilijk om te concurreren met de nieuwsmedia op de grote platforms. De klassieke media gebruiken hun resterende kracht meer voor het brengen van echt nieuws, dan het ontmaskeren van nepnieuws.
Niets doen geeft onverantwoordelijke ruimte aan actoren om te handelen in hun eigen belang.De fouten die zijn geconstateerd in de EUversusDisinfo.eu disinforming outlet zijn mede aanleiding tot professionalisering. Organisatie en uitvoer moeten verbeterd worden. Een procedure met ruimte voor weerwoord is onderdeel van een gebalanceerde journalistieke aanpak. De High level expert groep van de EU zal daarover nadere informatie geven.
Doel was niet om een zwarte lijst op te stellen van media, maar het markeren en identificeren van desinformatie. Communicatieproducten om de EU politiek uit te leggen in onder andere de Oostelijke partner landen, moeten meer nadruk krijgen.
(1) Internet Research Agency in Sint-Petersburg Rusland ’trollenfabriek’
(2) hacks* van Macron Campaign Emails, Democratic Party / Clinton Campaign Emails
(3) Fancy Bear (APT28) – Cozy Bear publicatie Volkskrant / Nieuwsuur 2018
(4) inlichtingencommissie Huis van Afgevaardigden
(5) Duitse regering: Netzwerkdurchsetzungsgesetz boetes voor desinformatie op internetFactchecking: Le Monde – Les Decodeurs
Franse regering: Le Decodex tool voor verificatie
EU: East StratCom Taks Force website: EUversusDisinfo.euCijfers en Moraal.
We moeten het even hebben over cijfers en moraliteit.
Vrijdag gaat Rutte in Berlijn een speech houden over de houding van Nederland ten opzichte van de EU en de nieuwe begroting.Nu de UK uit de EU stapt zien we een gat in de EU begroting van 13 miljard euro, en dat op een moment dat de EU voortvarend wil zijn in de aanpak van problemen. Problemen die door de bewoners van de EU zijn aangekaart en die vragen om een oplossing: het sociale aspect van de unie zoals bestrijding van werkloosheid en armoede, de noodzaak tot innovatie, de samenwerking op het gebied van veiligheid en defensie.
Er moet geld bij, om die doelen te realiseren, Nederland is nettobetaler en zal een deel van de rekening op haar bord krijgen. Rutte’s verweer tegen het hogere budget van de EU begroting zal bestaan uit een voorstel tot een minder actieve EU. Met daarbij een verzoek tot bezuiniging, niet meer betalen, maar beter verdelen. Bezuinigen kan door schrappen van plannen en door intern te kijken naar de uitgaven. Bijvoorbeeld te intensiveren op fraude bestrijding. Bezuinigen op nieuwe verbeterplannen werkt alleen maar remmend, en heeft weinig kans tot slagen.
Binnenshuis bezuinigen is een goed idee, kantoren, verhuizingen, er kan kritisch gekeken worden naar nut en noodzaak. Fraude binnen de EU leidt tot verspilling van fondsen, onlangs nog in Hongarije met medische apparatuur, in Roemenië met de leider van de PSD Liviu Dragnea voor 21 miljoen, en zo sprokkelde de EU fraudebestrijder OLAF 3,6 miljard euro bijeen in de periode 2010-2016. Meer fraude bestrijding is goed voor de EU begroting, daar valt wat te halen.
Maar staat Rutte op dit moment sterk in zijn motivatie? De door de bevolking aangekaarte problemen van de EU vragen om een heldere visie en aanpak. Zoals door Macron geïnitieerd. De EU kan vragen stellen bij het pleidooi van Rutte aanstaande vrijdag. Nederland kende een binnenlandse fraudeschade van 11 miljard in 2013, (bron: accountantskantoor PWC), en staat als belastingcarrousel (rulings belastingdienst) ook niet erg gunstig in beeld qua moraliteit.
In Nederland is onlangs grootschalige Europese mestfraude geconstateerd, (rondrijden met lege mestwagens), de kalverfraude, (tweelingen op papier), het oneigenlijk gebruik maken van een Europese test regeling van pulsvisserij. (Onlangs bleek ook nog een connectie tussen de grootschalige cocaïne smokkel en de Urker vissers)
Het is al een tijdje geleden dat in Frankrijk werd geroepen dat Nederland een narcostaat was, maar nu hoor je het ook zeggen door de Nederlandse politiebond zelf. Geen nieuws dus, vorig jaar stond het ook al in het EUROPOL SOCTA 2017 ‘rapport zware georganiseerde criminaliteit’. Er gaat binnen de EU 24 miljard om in de drugshandel. Nederland is als doorvoerhaven en producent de grootste speler met miljarden aan illegale omzet. Een parallelle economie die corrumperende invloed heeft op de traditionele economie en op de aard van Nederlandse boeren, vissers en volkswijkbewoners. Een sterke verstrengeling van bovenwereld en georganiseerde misdaad. Dat zich vooralsnog zonder Mexicaanse drugskartel methodes manifesteert, misschien daardoor nog wel gevaarlijker.
Nu Rutte de afgelopen tijd overal gezocht heeft naar medestanders om de tandem Macron-Merkel af te remmen in voortvarende, vernieuwende EU politiek, blijkt hij steeds vaker gezien te worden in gezelschap van landen die netto ontvanger zijn, maar het soms niet zo nauw nemen met de fraude bestrijding of de moraliteit en de politieke scheiding van de rechterlijke macht.
Europa kan met belangstelling uitkijken naar zijn speech voor samenwerking binnen de EU, de hakken in het zand zetten en de voorman spelen van de tegenpartij, is een niet te versmaden uitgangspositie.
Over al die fraudes kan nogal wat gezegd worden.
Nederland staat volop in de schijnwerpers omdat ze in nederland een mooi registratie systeem hebben waar geen land in europa aan kan tippen.
Dankzij de legaliteit van de prostitutie weet men in nederland bijna op de komma af hoeveel er in werken.
In frankrijk hebben ze amper prostitutie. Om Parijs heen staan file’s met bestelbusjes te schudden van de orgasmes, maar dat ziet men schijnbaar niet.
De boeren in Frankrijk hebben een wagenpark waar ze bij de fabriek van Massey Ferguson de hik van krijgen, allemaal betaalds door de EU, maar dat zien de franse wetshandhavers natuurlijk niet.
Het drugverbruik in Frankrijk is illegaal, strafbaar, de cel in !
Dat de halve volwassen bevolking staat te snuiven en te roken ziet men liever niet, zelfs niet dat binnen het eigenkorps de wiethandel welig tiert.
Dat er zo nu en dan een van de aardbodem wordt geschoten in Amsterdam zien we omdat we het allemaal keurig registreren.
Het aantal moorden in Nederland ? 111 op 16 miljoen.
In Frankrijk bijna 1000, maar omdat de corpsen niet gekoppeld werken is dat allemaal niet zichtbaar, of je moet heel lang gaan zoeken.
De smokkel wordt al helemaal niet opgemeten, ze hebben niet eens in de gaten hoveel ton aan cocaine het land in gereden of gevaren wordt.
Nederland is altijd het braafste jongetje van de klas geweest.
‘Kijk eens meneer Draghi, hoe mooi mijn huishoudboekje klopt !’
‘Goed gedaan jongen, ik zie dat er nog wel wat vanaf kan volgend jaar’.Ik zou nederland adviseren af en toe een papiertje door de versnipperaar te douwen, maar ja, als je dat doet wordt je door je eigen bevolking afgeslacht.
Cees.
Ook Frankrijk kent de waarde van de drugshandel en INSEE heeft die onlangs op verzoek van Eurostat toegevoegd aan de berekening van het Franse bruto binnenlands product. Zie https://www.francetvinfo.fr/societe/drogue/l-insee-va-integrer-le-trafic-de-drogue-dans-son-calcul-du-pib_2587250.html Ik meen dat prostitutie al standaard werd meegenomen in deze berekeningen.
Jako, wat de Insee doet is schatten.
Ze kijken naar andere landen en denken dan ok, wij zitten in die buurt.
Ok, de Insee denkt dat ze 11 % aan de drogue zitten.
Ik heb even een snelle rekensom gemaakt bij het trimbos waar wel officiele gegevens zijn, dan kom je op nog geen 4% in Nederland.
Weet Insee hoeveel fransen de belgische grens oversteken om “inkopen” te doen?
Nee dat weten ze niet, want in Belgie zijn deze straatracers in de iliegaliteit, en de douane bestaat niet meer.
Ze gaan uit van een aantal meldingen van de Gendarme en geven er een cijfertje aan.Prostitutie?
Hoe kan Insee dat nou weten?
Als er ergens een bordeel tevoorschijn komt tellen ze het aantal gevallen, en alles wat illegaal gebeurt zien ze niet.
Als je van de périphérique naar chateau de Vincennes rijd staat er in bijna elk parkeervak een bestelbusje te rammelen, en dat zijn niet de enige.Kortom, de berekeningen van Insee zijn niet zo heel erg betrouwbaar.
Ik ben ooit eens met een jongen meegeweest die zijn eigen oogst had.
In de Marais liggen her en der veldjes verstopt, en je komt er nooit als je niet daar opgegroeid bent, want je verzuipt geheit.
Ik vroeg waarom de Gendarme dan niet met helicopters komt, dat is toch eenvoudig.
Daar werd hard om gelachen, of tewel, je hakt de hand niet af van diegene die je voert.In Nederland meten ze het druggebruik onderandere door afvalwater (riool) te meten.
Zo kunnen ze zien wat de gebruikshoeveelheden zijn bijvoorbeeld bij festivals.
Moet je ze hier eens vertellen, dat geloven ze niet eens dat dat kan.Cees.
Het gaat hier vooral over de EU. En de verhoudingen onderling, waarbij gekeken wordt naar de positie van lidstaten bij het eenwordingsproces. En naar de onderliggende nationale belangen, waarbij Nederland volgens mijn kritische stuk -mede door haar goede registratie- niet het braafste jongetje in de klas is. Maar meer het jongetje dat de knikkers van de spelers verstopt en roept dat de anderen het gedaan hebben. Het gaat over cijfers, normen en moraal.
Over de belastingcarrousel en fraude, ook criminele fraude (want daar komen de drugswinsten toch op neer) zie ik nog wat ZEMBLA uitzendingen.
https://zembla.bnnvara.nl/nieuws/nederland-belastingparadijs-de-politiek
En als Nederland nou eens net zo’n belabberde economische toestand had dan Hongarije?
Dacht je dan dat ze dan ook de knip moesten trekken?Deze landen profiteren van de gezondheid en dus goede werklust van de landen zoals Nederland.
Ze hebben maling aan regels die de EU hen oplegt.
Mensenrechten hebben ze nog nooit van gehoord, en vrijheid van mening al helemaal niet.Laten Rutte en Macron zich eerst meer eens druk maken aan de verbétering van de EU, en pas daarna de knip trekken.
Ik ben pro EU, maar altijd de betalen kan ook te ver gaan.Cees.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
