Dit onderwerp bevat 14 reacties, 9 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 9 jaren, 6 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Tout est bon dans le cochon.
Nooit oren op, of wangen, ze (vr)eten echt alles die fransen 😉Wat vond U het vreemdste en/of vieste dat U at in Frankrijk?
Wij waren uitgenodigd om te komen eten bij bretonse vrienden, altijd leuk natuurlijk.
Na de apero lagen er op de barbeque grote vissen à la papillote, en we schoven aan tafel.
vreemd vind ik dat de Fransen niet samen bbqen, er staat er een te braden, de rest zit aan tafel te wachten, ik ging dus maar bij de kok staan.
Er werd wat geroepen van de tafel, men begon te eten, kleine grijze garnaaltjes niet groter dan een oor van een muis.
Ik probeer zo’n ding van z’n harnas te ontdoen, maar dat bleek geen werk, dus dan maar net zoals iedereen, krak krok krak, weg.
Ik heb er een stuk of tien op, ik zorgde ervoor dat de kok zijn gals gevuld kreeg zodoende kon ik de garnalen ontvluchten, en het heeft nog jaren geduurd voor ik onze vrienden kon opbiechten dat ik het ronduit smerig vind.
Steevast garnalen, ook als ze bij ons kwamen eten, tot ik het niet meer aan kon zien.
Verder staan er op mijn lijstje rognons, boudins …..“Jullie jongeren’ zijn nog zo ongewend aan alles en nog wat. Thuis werd minstens 2 maal per kwartaal een varkenskop gekookt voor balkenbrij, hoofdkaas en/of zure zult. Op het moment supreme prikte mijn vader met een lange vork de ogen uit de kop in de pan.
Verder eet ik (in de restaurants van Frankrijk) alles wat God gemaakt heeft en dan zonder een doekje over mijn hoofd te doen. Ik ken het onderscheid tussen lekker en smerig lekker.
Bijv. In sommige streken zijn andouillettes (worsten van varkens maag, milt, darm enz) een lekkernij. In de Aude verkopen ze een harde worst die zo smerig smaakt en ruikt, dat je bij het zien en ruiken ervan bijna over je nek gaat, maar na het eten houd je het gevoel van een orgasme over; dat geldt ook voor de andouillettes. Tripes ervaar ik ook als een lekkernij, verre te prefereren boven een stuk rood vlees..
Ik vergelijk het altijd met het gevoel dat een sm typetje ervaart als hij of zij slaag krijgt.
Ik heb ook wel brochette met stierenballen gegeten. Of een schotel met kippevoetjes. Niets mis mee.
In groot Frankrijk is varaan mijn meest geliefde gerecht.
Het zit allemaal tussen de oren.Als je dat allemaal tussen je oren hebt, HansPiet, dan is dit restaurant wellicht voor jou ook de moeite van het proberen waard.
Het verschil tussen lekker en smerig lekker heb ik zelfs op mijn redelijk gevorderde leeftijd (een paar jaar jonger dan de nieuwe paus) nog nooit ontdekt. Ik eet alles wat ik krijg voorgezet en in ieder geval proef ik het, behalve oesters. (Dat zit inderdaad tussen mijn oren.) Ik ken alleen het verschil tussen lekker, goed eetbaar en “niet te vreten” en tot die laatste categorie behoren tripes, andouillettes, boudins en rauwe tartaar met een rauw ei er bovenop. Dat laatste heb ik trouwens ook nog nooit geproefd, maar ik krijg de rillingen als ik het op het bord van m’n dochter zie, die het met smaak verorbert.
Quote:Quote uit Chambres dHotes Les Vieilles Tantes op 14/03/2013 08:21vreemd vind ik dat de Fransen niet samen bbqen, er staat er een te braden, de rest zit aan tafel te wachten,Vreemd? Verstandig!
Een moet er bij blijven en over de barbecue waken. Die is er verantwoordelijk voor dat niets verbrandt.
Ik ken het toch van de zogenaamd gezellige barbecues. Iedereen gooit er iets op, loopt weg een glaasje drinken, en als niet iemand anders zijn vleeslapje omdraait is het verbrand!
Een professionele kok loopt toch ook niet uit de keuken weg als hij iets op het vuur heeft!
Wij doen het zo:
Iedereen legt zijn vleesje op het rooster, en een iemand (meestal een van de schoonzoons) blijft erbij, waakt erover en roept dan: Hanna, je vlees is klaar! Of: Mick, moet die van jou helemaal door? Zo kan je aan tafel van wijn en gesprek genieten en hebt perfect barbecuegoed.
Of zie ik iets fout?
En wat varkenskoppen betreft: ook in andere zuid-Europese landen een lekkernij!Ja Christian, je ziet inderdaad iets fout: het leuke van een barbecue is nu juist dat je niet urenlang aan zo’n franse tafel op één stoel hoeft te blijven zitten en alsmaar met dezelfde mensen moet kletsen. Je kunt af en toe opstaan om je vlees in de gaten te houden en/of een wijntje te pakken. En rond de barbecue kletsen is net zo gezellig als aan tafel. Het is zelfs gezelliger, want je praat steeds met anderen. En m’n vlees is nog nooit verbrand, want er zijn er altijd die het even voor je omdraaien. Toen ik nog niet zo lang in Frankrijk was heb ik een hevige strijd gevoerd als ik zelf de barbecue gaf, maar inmiddels heb ik het opgegeven. Want als je zegt dat iedereen z’n eigen vlees moet braden, staan toch alleen sommige mannen op en die braden meteen voor hun vrouwen en voor zitzakken van tafelgenoten. Dus tegenwoordig staat mijn franse schoonzoon, die ook niet stil kan zitten, aan het roer en doen we het op z’n frans. Maar een franse buurman van me, met wie ik het er over had, vond de NL manier van grillade een geweldig idee. Hij gaat het deze zomer ook uitproberen. Misschien heeft hij meer gezag over zijn gezelschap dan ik.
Ben het met Bosbess eens, Christian ziet het fout.
iid kan het gebeuren dat een ander je vlees wegkaapt, maar verbranden heb ik nog nooit meegemaakt.
Ik heb een barbecue gemetseld van dezelfde steen als het huis en er mooie Portugese tegeltjes op gelijmd.
De barbecue is ongeveer 2meter bij 80cm en tafelhoogte, twee vuurhaarden voor als ik mosselen doe (ben de enige in frankrijk) en de tafel staat er vlakbij.
In het begin had ik dezelfde ervaring als Bosbess, ze staan niet op.
Nou dacht ik, als jullie dan niet kunnen zitten hebben we het probleem zo opgelost (wie niet sterk is moet slim zijn) ik heb alle stoelen weggehaald, haha.
De eerste keer onwennig, de tweede keer beter, de derde keer vroegen ze waarom, en toen ik ze uitlegde dat het toch van de zotte is dat ik alles kan gaan staan braden en jullie hebben conversaties waar ik niet aan mee mag doen.
Sindsdien staan de glaasjes langs de vuren op de mooie tegeltjes, wordt er gevochten om de tangen en scheppen, en hebben we een sterkeverhalenpodium (een heel laag krukje wat waarschijnlijk ooit is gemaakt voor iemand die zittend in een stoel niet met de voeten op de vloer kon komen)
En die blijven zitten? gewoon negeren, na een paar grappen komen ze vanzelf om te horen wat we zeiden.
De mosselen zijn zo populair dat ze er speciaal voor boeken.
Mijn vriend eet oesters als ontbijt, met een koud glas witte muscadet.
Ben van plan om een andere bbq te gaan bouwen ergens in de tuin.
Het is een soort torenkraangevaarte (2.5m hoog) met een arm van 1.5m en daaraan hangt een gril die je met een lier op hoogte kunt hangen.
De hele “torenkraan” kan ook van het vuur weg zwenken.
Perfect voor avonden bbq en doorzakken bij een kampvuur.
Ik zag deze antieke bbq bij een boerderij in de Cognac.Maar over vreemd/vies eten, Hans en Christian hebben toch wel eens “iets” meegemaakt dat ze zeiden, nou…..
mijn vrouw is amerikaanse en ook daar staat er maar één te BBQ-en. Ik vind het altijd balen voor de kok dus ga ik er bij staan.
Ik probeer alles maar ik vind wel dat alle pupillen het naar hun zin moeten hebben. Ik verbaas me altijd bij de vlees afdeling wat ze allemaal verkopen en vind het jammer dat ik niet weet hoe je sommige dingen moet klaarmaken.
Vreemde dingen die ik gegeten heb zijn meelwormen smaken niet slecht. Rog heel apart wel weinig smaak. Vogelspin gefrituurd licht zoet van smaak maar ik moest wel mijn verstand op nul zetten.
en in Arizona raterslang slechts drie weken legaal te koop smaakt tussen kip en paling.Ze frituren ook de ruggegraat zodat je kan zien hoe groot hij was.Maar er is in Frankrijk genoeg te ontdekken wat eten betreft.
Ja Bosbes ik heb die rauwe tertaar voor het eerst gegeten afgelopen zomer en ik was aangenaam verrast zelfs dat rauwe ei paste erg goed (per ongeluk besteld ik dacht dat het een hamburger had besteld).Ja ik doe me best maar ik vind frans een moeilijke taal.Leuk al die eet culturen
Ja Cees,
Het enige horor food in een restaurant is rauwe oesters; wormen heb ik nog niet geprobeerd.
Zelfs met een glas muscadet geeft het allerlei onsmakelijke associaties, terwijl mij vriend alleen al bij het horen van de naam het gerecht een wazige blijk in de ogen en wat speeksel in de mondhoeken krijgt.Barbecue vindt ik helemaal niets: teveel vlees en een nare ervaring. 20 jaar geleden zo bbq zonder stoelen. Een gast vond het nodig om wat spiritus te spuiten in het vuur omdat het bijna uitging. Een enkel straaltje en vrouw aan de andere kant van het voor stond in lichterlaaie.
Bijna even erg als die foto gisteren in de krant van die zittende jonge man, met zijn handen omhoog, in Tunesië (die zichzelf in brand gestoken had)Ik ben het helemaal eens met Christian en er komt dus ook niemand aan mijn barbecue. Afblijven, is het devies. En niemand hoeft aan tafel te blijven zitten. Dat zitten is alleen handig als er geserveerd wordt, daarna kan je overal en bij iedereen aanschuiven. De reden om niet iedereen zelf zijn vlees te laten bakken is niet alleen de kwaliteit van het gebakken vlees, maar ook omdat we er groente op roosteren of smoren en dan wil je geen rotzooitje en aankoeksels van marinades. Wellicht helpt ook dat we van een barbecue nooit een veredeld gourmetfestijn maken, zo’n laad-je-maar-vol-met-vleespartij, burp!
Frans
Vroeger in Limburg maakten wij daar balkenbrij van, ontzettend lekker, ik ben ermee groot geworden (letterlijk en figuurlijk :)).
Recept: 1/2 varkenskop, 1 liter varkensbloed, boekweitmeel; varkenskop en -bloed zachtjes fijn koken met wat water, boekweitmeel er doorheen roeren tot het een dikke brij is. In kommen gieten en af laten koelen. Na afkoelen de balkenbrij in dikke plakken snijden en bakken in de koekenpan, opdienen met brood en een beetje suiker.Nu begrijp ik waarom ik zo klein ben gebleven… Wat jij beschrijft uit je Limburgse jeugd, Lisette, gold vroeger ook voor het franse platteland (en ongetwijfeld voor heel Europa). Zoals hier in de Cevennen, waar de mensen leefden van kastanjes en varkens. Kastanjes werden gegeten door de mens (in vele vormen, zoals bv jam en brood, beide hier nog steeds verkrijgbaar), maar ook de varkens werden er mee gevoerd. En vervolgens at de mens dan weer het varken. Ze waren arm en alles van het dier werd gebruikt, ze konden zich niet veroorloven om ook maar iets weg te gooien. Zo ontstonden recepten zoals bv de franse boudin, een wat mij betreft niet zo geslaagde variatie op bloedworst. Ongetwijfeld kenden ze hier ook zoiets als balkenbrij. In Nederland is het vroegere voedsel van arme plattelandbewoners langzamerhand op de achtergrond geraakt, maar in Frankrijk zijn deze recepten verheven tot nationale en/of regionale specialiteit. Dat heeft zeker z’n charme, al kan ik de meeste van die gerechten niet zo waarderen. Zoals met zoveel dingen geldt ook hier dat je smaak in je jeugd wordt gevormd.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
