Dit onderwerp bevat 2 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 11 jaren, 7 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Handelingen en bedreigingen met een racistisch, antisemitisch of anti-moslimkarakter zijn vorig jaar in Frankrijk fors in aantal toegenomen (23%). De nationale adviescommissie voor de rechten van de mens constateert dat de onverdraagzaamheid zorgwekkende vormen begint aan te nemen. Voor het derde achtereenvolgende jaar ziet de commissie aanwijzingen dat het racisme en de intolerantie is toegenomen.
Bericht op de homepage.
Wim
Het is alleen nog maar wachten op de klappen die gaan vallen.
De moderne communicatie sleurt ons moeiteloos mee in het verval.
Hadden we eertijds nog de mogelijkheid van “nou nou nou, moet je dat nu zeggen,” als je iemand hoorde spreken over zwarten, debielen, poten, en wat al meer, nu kun je agressieve hart geweldig en ongemoeid luchten op internet.
Ik zit zelf soms op een site van mensen van gelijke sekse, en je schrikt je kapot als je leest wat daar geschreven wordt over bijvoorbeeld christenen, de katholieke kerk, of zelfs naar elkaar als ze echt de schurft aan je hebben.
Op andere sites gaat het er niet veel beter aan toe (we mogen hier blij zijn met die enkele aanvaring) en dat wordt door Jean et Tous gelezen.
Het is toch te bizar voor woorden dat een politicus die nog geen politiek kan drijven met zijn eigen collega’s, wat zeg ik, zijn eigen fractie rent gillend de deur uit, aan de andere kant van de wereld gaat zeggen dat je de mensen die anders zijn dan hem het land uit moet flikkeren.
actie vraagt reactie, zo simpel ligt het.
Zoals in een andere draad waar ik een voorbeeld geef van de winkelverkoper, de man is zelf waarschijnlijk nog nooit buiten Frankrijk geweest maar verwijt mij wel dat ik ben zoals hij beweert zoals ik ben, terwijl ik dat helemaal niet ben maar dat wil hij niet horen.
Net als de kernraketten van de russen, de aanval van Cuba op Amerika, de ontploffende energiecentrales, zullen we ook hier weer gewoon af moeten wachten wat deze “hype” weer gaat brengen.
Een oorlog, of misschien een storm in een glas water, zodat onze kinderen straks zeggen, wat waren jullie sukkels zeg!
Ik maak me er geen druk meer om, of zoals de beatles zongen; “let it be”.Je begrijpt natuurlijk wel, Cees, dat ik me op mijn leeftijd vrijwel nergens meer druk om maak. Er zijn twee uitzonderingen: m’n kinderen en discriminatie, op welke grond dan ook. Altijd de verschillen zoeken tussen mensen in plaats van de overeenkomsten, altijd anderen die je totaal niet kent veroordelen op criteria waar je niets mee te maken hebt en die er niet toe doen voor iemands karakter en persoonlijkheid. Ik kan me er nog steeds woedend over maken en ik word er soms ook wanhopig van. Dat zal zo blijven tot m’n laatste snik. Ik word vrijwel nooit gediscrimineerd, (behalve een enkele keer als vrouw), want ik ben wit en blond. Iedereen is altijd even aardig tegen me, op een enkeling na die toevallig met het verkeerde been uit bed is gestapt. Ik moet er niet aan denken dat me gebeurt wat jou is overkomen. Daar zou ik nachten van wakker liggen. Ik vind het dan ook groots als je kunt zeggen: let it be. Maar ik ben er van overtuigd dat zulke ervaringen ergens diepe sporen achterlaten.
Het verbaast me dan ook niet dat sommige gekleurde mensen of anderen die zich door hun uiterlijk of geaardheid als “anders” onderscheiden, van jongsaf aan een diepe haat ontwikkelen tegen onze maatschappij. Want wat die door wildvreemden op straat allemaal naar hun hoofd geslingerd krijgen en wat die dagelijks aan behandeling moeten ondergaan, daar is wat jij hebt meegemaakt maar kinderspel bij.
“En het is allemaal angst”, zong Robert Long al, “allemaal angst, de allergrootste schreeuwers zijn dikwijls het bangst.” Maar het is ook de behoefte aan onderscheid tussen zij en wij. Ik hoor bij “ons”, wij horen bij elkaar en we zijn godzijdank anders en veel beter dan zij. Dat geeft een goed en veilig gevoel. Zonder dat je er iets voor hoeft te doen kan je je superieur voelen aan anderen. Het zal wel menselijk zijn, maar ik vind het vooral ónmenselijk.
In NL kreeg ik vrijwel nooit met discriminatie te maken, mijn mening was overal bekend. Hier in LDF overkomt het me wel eens dat iemand over moslims begint of over homo’s, werklozen en arbeidsongeschikten. Dat is dan snel afgelopen, dat garandeer ik je. Want ik let it niet be!
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
