Dit onderwerp bevat 2 reacties, 2 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 8 jaren, 5 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Wij zijn blij!!!
Na 14 jaar strijd hebben we een eigen weg die naar ons huis gaat en die fatsoenlijk met een auto te berijden is.
Er was ook een weg, hoog stijgingspercentage, spoelde ieder jaar weg en omdat de grond hier weleens beweegt bracht dat elk jaar nog meer schade met zich mee.
De gemeente wilde zich nooit bemoeien met de jaarlijkse reparaties, deze weg had immers als bestemming (300 jaar oud) dat hij te voet begaanbaar moest zijn en dat was hij. Onze overburen (op de berg tegenover ons) hebben nog nooit een cent meebetaald aan al die reparaties die wij steeds deden, zij gaven ook nooit thuis als we weer eens een vergadering hadden belegd bij de burgemeester om over een oplossing te praten. De gemeente deed steeds toezeggingen en kwam die nooit na. Definitief de bestaande weg repareren was in onze (hollandse) ogen geen optie; die weg liep in een ravijn naast een riviertje dat boven het niveau van de weg stroomt, dat riviertje vormt ook de scheiding tussen ons en de overburen. Bij iedere flinke onweersbui verandert het riviertje in een kolkende rivier die alles wat hij tegenkomt meeneemt, dus ook de weg.
We kregen de kans een stuk grond te kopen aan de andere kant van het riviertje, die grond ligt ook boven het niveau van het water. Prima om een weg aan te leggen dus en de wegenbouwer heeft er een heus kunststuk van gemaakt. De uitgehakte rotsen zijn hergebruikt als fundament voor de nieuwe weg. Met alles wat ik hier heb zien gebeuren moet het wel heel erg extreem worden, wil onze nieuwe weg onder water komen, en dan nog, als dat gebeurt blijft hij liggen en is er hooguit wat reparatie aan de toplaag nodig.
Eea heeft ons heel veel tijd, inzet, denkwerk en een klein fortuin gekost. Wat niemand zal verbazen: een week nadat die weg er lag, meldden onze overburen zich. Deden zich voor als nieuwe eigenaren, zijn dat zeker niet!!!!, en willen nu ineens overleg over het gebruik van onze weg. Deze mensen wisten al jaren dat wij ermee bezig waren en waren nooit bereid mee te denken, laat staan mee te werken. Zelfs het advies van de burgemeester om contact met ons op te nemen, hebben ze niet opgevolgd (wij hebben steeds de gemeente op de hoogte gehouden en zo ook gehoord dat dat advies gegeven is, maar ook dat ze gedreigd hebben met van alles en nog wat).
Ik ben nu bezig om me te verdiepen in de franse wetten en regels die gelden voor het verlenen van droit de passage. Eigenlijk hebben we na alle ervaringen met die overburen (ze zijn er een paar keer per jaar) niet zoveel zin om droit de passage te verlenen, maar als het op een goede manier kan….
Zijn hier mensen die er ervaring mee hebben? Wat zijn punten om aan te denken? In principe hoeven wij niets, het is onze grond en wij hebben alles geregeld en bekostigd. Maar de oude weg is zelfs met een hele sterke 4×4 niet meer begaanbaar en dat betekent een eind klimmen….
Alle tips zijn welkomBonjour Rimke,
Tjonge, wat een verhaal! En mijn complimenten voor jullie aanpak en volharding. Petje af!
Om op de vraag te antwoorden, ik zou er persoonlijk niet over piekeren om deze buren een recht van overpad te geven, of anderszins tegemoet te komen. Hoe zeg je trouwens “f*ck you” in het Frans? 🙂
Maar zonder gekheid, afgezien van het emotionele argument, een servitude of droit de passage heeft allerminst een positieve invloed op de waarde of aantrekkelijkheid van uw bezit. Dit is een belangrijk argument bij een eventuele toekomstige verkoop. De nodige potentiële kopers worden erdoor afgeschrikt. Dat is ook niet vreemd, want zo’n servitude heeft een nogal “open-ended” karakter. U bent verplicht de weg te onderhouden en vrij te houden, en als de gebruiker de weg beschadigt, bijvoorbeeld met een té zware vrachtauto, bulldozer met rupsbanden of wat dan ook, dan moet u maar zien hoe u de schade verhaald krijgt.
Zoals ik het in dit artikel lees, bent u slechts verplicht een servitude te verlenen in het geval dat het terrein van uw buren is ingesloten, en uitsluitend via uw terrein te bereiken. Ik begrijp uit uw verhaal dat dat hier niet het geval is, dus zelfs een gang naar de rechter lijkt me voor deze buren geen haalbare kaart. Het lijken me ook geen mensen waarmee het plezierig zaken doen is. Zelfs als u een servitude tegen betaling overeenkomt moet u maar zien hoe u ooit uw geld krijgt. Ik zie daar in mijn omgeving de nodige dramatische voorbeelden van, mensen die een stuk grond hebben verpacht waarna de pachter het vertikt om te betalen. Daar zit je dan met een terrein waar je vrijwel geen zeggenschap meer over hebt en ook geen vergoeding voor krijgt. Je eigendom wordt gewoon gekaapt.
Ik zou deze vriendelijke buren lekker in hun sop laten gaarkoken en alle contacten tot het uiterste beperken. En zéker geen afspraken mee maken!
Salutations, Jos
Dank voor je leuke en heldere reactie Jos. Jouw mening sluit precies aan bij de onze. En het klopt, de betreffende buren zijn niet “enclave”, dus onze uitgangspositie is lekker stevig.
Dat artikel wat je meestuurt is heel duidelijk (duidelijker dan die van gouv.fr). Wij gaan eens lekker afwachten wat er gebeurt. De gemeente zal ook wel stappen zetten want de waterleiding naar een deel van het dorp loopt door ons terrein, vervolgens onder de oude weg en hij knapt weleens. Ze zullen dus ook wel gebruik willen maken van onze nieuwe weg. Voorlopig is die afgesloten voor onbevoegden en dat houden we nog maar een tijdje zo….
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
