Dit onderwerp bevat 12 reacties, 7 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 11 jaren, 4 maanden geleden door 
-
Berichten
-
De kroning naderd, Guillaume d’Orange zal de nieuwe koning worden van les Pays Bas.
La Rochelle is/was het laatste monarchise bolwerk van Frankrijk, en menigeen zou maar wat graag de president inruilen voor een koning of koningin.
Op de engelse kroon hebben ze het niet zo, deels door de afkeer van alles wat engels is, en zeker ook door de zekere mate van afwezigheid van de koningin als ze er moet zijn, en de aanwezigheid als ze er niet moet zijn.
Voor Beatrix hebben ze altijd respect, ze zou hier passen.
Veel Fransen hebben geen enkele weet van de Prins van Oranje, de erfenis van René de Châlon, en hoe de jonge Guillaume op elfjarige leeftijd in 1544 het prinsdom Orange erfde.
Opeens wordt het ze duidelijk “vandaar oranje Tshirts!” en daarom wappert er boven de oranje wimpel boven de roodwitblauw, of oranje blanje blue zoals de eerste vlag was gekleurd.
Ik ben multicultureel, al met de eerste verkiezing van de president van Amerika was ik uitgenodigd op de universiteit nu wil ik thuis de mensen kennis laten maken met de bijzondere gebeurtenis in Amsterdam.
Vanaf 10h is men welkom in ons huis, oranje gebak, champagne (bij gebrek aan bier) bitterballen (ingevlogen vanaf Brussel) kaas, haring (niet de echte, maar ja) garnalen (omdat ze oranje zijn) en natuurlijk een flinke flatscreen om in totaal abracadabra-taal een kroning te zien.
Ik doe het niet omdat ik vind dat het moet (voordat er kritiek komt) ik doe het omdat zeker op het platte land er best wel een beetje culturele diversiteit mag zijn.
Naast deze kroningsdag hebben we ook al de verkiezing gehad van Obama en de afschaffing van de slavernij (onvoorstelbaar hoeveel mensen totaal niet wisten dat halverwege zestig een zwarte niet in de bus mocht), we hebben een Pesach gevierd, een Romeinse braspartij, kortom, we doen er alles aan om een beetje verder te kijken dan de haag van de buren.De wimpel ligt klaar, de koning kan zijn intrede doen, nu maar afwachten wat het publiek er van vind.
De eerste reacties zijn niet van de lucht, het hijsen van de Franse vlag is al een vorm van extremisme, ik ben een nationalist, fout!
Ik ben zeker geen nationalist zoals de Fransen een nationalist zien, ik ben misschien eerder een cultuur-nationalist, of een romantisch-nationalist.
Wat is er mis met een koningshuis en het op de troon (letterlijk en figuurlijk) zetten van een persoon?
Geld? Sarkozy heeft meer geld gekost dan Beatrix in dezelfde regeerperiode.
Macht? De koningin heeft duidelijk veel minder macht dan Sarkozy die zijn vrienden voortrok of neem bijvoorbeeld Berlusconi die zelfs de media regeert.
Gisteren is er driftig gediscuteerd met de Fransen, en aangezien morgen het kroningsfeest bij ons wordt gevierd, en de dag erna de dag van de arbeid een straat verder in de salle de fete, zal er best nog wel veel meer loskomen.
Ongeargumenteerde meningen, losgeslagen van elke werkelijkheid, alleen maar omdat men ooit de koning overboord heeft gezet, zo ben ik althans van mening.
Ik leg(de) enkele punten voor aan de fransen;
Een president zal het een biet wezen hoe die de boeken ingaat, hij heeft gewoon een baan.
Een koning draagt zijn verantwoordelijkheid zijn hele leven en is daardoor waakzamer.
Een president gaat buitenlandse belangen aan zijn portefeuille hangen.
Een koning is het visitekaartje van het land en verdiend er zelf niets mee.
Een president die te gast komt is voor een beperkte groep zichtbaar.
Een koning die te gast komt is voor het hele land zichtbaar.
Daardoor is een president minder invloedbaar want ach…..
Daardoor is een koning van sterke invloed want men versiert, organiseert, feest…..
Een nationale feestdag is hooguit een familiefeestje binnenshuis met een barbecue.
Een Koninginnedag is een nationaal feest waar iedereen de straat op gaat en samenhorigheid teweeg brengt.
Een president geeft geen gevoel tot het kopen van extra (bier, barbeques,decoraties….)
Een koning geeft een gevoel tot samen feesten, samen versieren, samen naar de bar,…. een economie draait daarop.
Een van de belangrijkste aspecten vind ik dat een koningschap (maar niet per se) een bepaalde trots geeft onder de mensen.
Fransen zijn hufters wat dat betreft, trots kennen ze niet, is in deze regio zelfs verfoeilijk.
Trots moedigt aan tot presteren denk ik zo.
Zo’n feestje in het dorp waar je allemaal samen eet, ach, wat is de meer waarde?
De volgende dag sukkelt iedereen weer gewoon verder, zoals al eeuwen.Ps, gisteren de uitzending gezien van dat jongetje wat al twee jaar wacht om ingeschreven te worden in de burgerlijke stand?
Schande schande schande!Vooruit dan maar: ik word behoorlijk onpasselijk van al het Oranje-gedoe op de NL tv. Ik houd hier vooral de uitzinnige media verantwoordelijk voor. Ik kan voorlopig geen Majesteit meer zien, noch haar heur opvolgende zoon, noch zelfs haar prettige schoondochter incluis de drie meisjes A. ’t Is mooi geweest. En nu krijgen we morgen ook nog. De inauguratie van Hollande werd uiteraard op de Franse tv uitgebreid getoond, netjes georganiseerd, geen hysterie van volwassen mannelijke organiserende bestuurderen met oranje in de revers. Jaarlijks is er een volksfeest op 14 Juillet, met keurig in de maat lopende militairen en brandweerlieden, ça sera tout. Kost ook een paar centen, maar Frankrijk is een groot land, bestuurd door een gekozen president die naar believen kan worden weggestemd of niet kan wordt herkozen. Nee, de Franse president vertegenwoordigt niet echt het symbool van nationale eenheid zoals dat het geval heet te zijn bij de rol die de Koning in Nederland vervult. Meer dan 80% van de Nederlanders hecht aan het Koningshuis, dus is dat instituut van belang voor de samenleving. Eenzelfde redenering als pulpmiljardair Joop van den Ende en premier Rutte verkondigden bij de handhaving van het jammerlijke Kroningslied: het volk vindt het mooi, dus is het goed.
Wim
Wim, zo gaat het toch met alles?
Als de paus in beeld komt lopen hele volkstammen de straat op, als blieber komt ligt het hele land stil, als les bleus winnen staan de straten vol, als er niet getrouwd mag worden zeulen honderdduizenden door de straten.
’t Is maar net waar je in gelooft.
Ik persoonlijk geloof meer in het effect van een koning dan van een president, ongeacht of ik nu wel of niet koningsgezind zou zijn.
Het is gebleken uit diverse onderzoeken dat een winnend voetbalteam, een Olympische spelen, een Elfstedentocht, een speciale gebeurtenis A. een financiële boost geven ( ik heb het over de middenstand, niet de extravagante uitgaven van de overheid voor hetzelfde evenement) en B. de mensen een flinke hoeveelheid energie geven waardoor hun moraal opkrikt.
Als er één land is waar de economie nooit zal opkrikken dan is het in Frankrijk, men heeft niet of amper de behoefte om een tuin er leuk uit te laten zien, om met kerst een versiering aan de deur te hangen, om met feestdagen te vlaggen, om een blauw Tshirt te kopen en op blauwe toeters te blazen, waarom een nieuwe auto kopen als die oude nog rijd, waarom de stoep vegen, voor een ander? Ja daahaaag.
Frankrijk is een land wat pot, men heeft miljarden op de bank staan, en ze doen er niets mee.
Men schuift aan tafel, eet drinkt en laat een boer, dat is het.
Ik kan me voorstellen dat veel Nederlanders hier heerlijk wonen ver weg van oranjefamilies en vlaggen, maar ik heb het niet over Nederlanders.
Het zou voor Frankrijk goed zijn een Nationaal gevoel te hebben, een trots te hebben.
Mijn eigen partner schaamt zich soms tegenover buitenlandse collega’s over wat voor oersaaie mensen fransen eigenlijk zijn.
Was het trouwens niet op deze site te lezen dat men hoopte dat Frankrijk de beker zou winnen met foot? Dat was goed voor de economie.
Voetbal en religie betrekken maar een beperkte groep mensen, een koning bijna het gehele land.Ps, gisteren werd er smalend gelachen om de bretons, die zijn afschuwelijk trots.
Ik lachte ze uit “ze hebben wel een economie die ver boven die van ons (charente maritime) uitsteekt en is momenteel de enige regio waar de werkeloosheid niet stijgt maar daalt!”
Ga eens naar Rochefort, of Niort, je wilt maar een ding, wegwezen!Koning of President, ’t is allemaal één pot nat. Allemaal archaïsche overblijfselen uit een ver voorbije tijd. Als het huis van Oranje als koningshuis zou verdwijnen, wat zou er dan veranderen? Helemaal niks. Het zou het onderhoud van een steenrijke familie, hun hofhouding en hun paleizen schelen. En al die politie- en AIVD-inzet als ze ergens hun neus moeten vertonen. De pers gaat andere lolletjes zoeken, maar wat regering van het land betreft, verandert er niets. Nederland heeft een ministerraad met een minister-president die het zaakje een beetje bij elkaar moet zien te houden en die Nederland in het buitenland vertegenwoordigt wat betreft de portefeuille die hij beheert. Andere ministers doen dat voor hun eigen portefeuilles. Dan hebben we een 2e en een 1e kamer, die meewerken aan de wetgeving en het gevoerde beleid controleren. Zo wordt NL geregeerd en bestuurd. De koning? Die komt daar niet aan te pas. Die heeft een paar erebaantjes: zogenaamd voorzitter van de Raad van State, benoeming van burgemeesters en commissarissen van de koning. Ook hoog tijd dat die gekozen gaan worden. Conclusie: geen koning nodig. Gevoel van eenheid? Laat me niet lachen. Ga een tijdje in Limburg wonen en ervaar hoe ze over westerlingen denken. Of over hun landgenoten “ovver de Maos”. Alleen als het NL elftal iets wint, dan hebben “wij” gewonnen.
Daaruit volgt meteen dat ook een president volkomen overbodig is. In deze tijd hebben we helemaal geen staats”hoofden” meer nodig. Een staat kan heel goed zonder hoofd bestaan. (Mensen trouwens ook, lijkt het soms.) De enige functie die een president meer vervult dan een koning is die van pispaal. Maar om een land te regeren zijn een ministerraad met premier en een parlement meer dan voldoende. Weg met Elysées en wat dies meer zij. Aantal ministers drastisch terugbrengen tot hoog noodzakelijk, aantal parlementsleden idem.
Ik hoop nog mee te maken dat zowel NL als LDF zonder koning of president worden geregeerd. Maar helaas, dat zal niet gebeuren. Mensen hebben een “hoofd” nodig, zoals ze ook nog steeds een godsdienst nodig hebben. Iets om tegenop te kijken of iets van te verwachten, dat toch nooit komt.
Ondertussen is een feestje nooit weg en ik wil als afsluiting nog opmerken dat in deze regio op le 14 juillet wel degelijk grote vuurwerken worden georganiseerd.
Beeeeeeetje kort door de bocht Bosbess. Er zijn democratische systemen waarbij de president de rol van de premier vervult en er dus een keus door het volk is gemaakt wie dat zal zijn. USA bv. Overigens een afgeleide van het Franse model van na de revolutie.
Tuurlijk, het is dan wel weer een eenling die voor 4 of 5 jaar de dienst uitmaakt met alle nadelen van dien, maar is het NL model zo goed? Wat een geneuzel over wie er heeft gewonnen en dus de premier mag leveren en aan de gang gaan zoals kort geleden en ook daarvoor.Mijn idee, op naar het Zweedse model, waar naast een geheel ceremonieel koningshuis (net zo duur als een (ceremoniële) president volgens vele onderzoeken, er een kiessysteem is, dat het kleine vaak eendagsgrut uitsluit en de grote partijen toch niet oppermachtig maakt.
Het blijft een monarchistische democratie, dat wel, het minst slechte van alle systemen en zeker niet volmaakt. Maar wel één die recht doet aan vrijwel alle gevoelens van een volk, zowel de emotionele als de rationele, en daar is toch heel veel voor te zeggen, helemaal los van godsdienst. We hebben het immers over bestaande personen en structuren. Veelzijdigheid is dan het smeermiddel van de samenleving.Nou ik vind het allemaal wel leuk. De Fransen begrijpen niets van een koningshuis. Ik heb de oranje wimpels buiten hangen. Morgen ga ik naar mijn werk en speld een beschaafd oranje strikje op mijn witte jas. Ondertussen heb ik de ipad bij mij om niets te missen tussen de zaalvisite door. Om twaalf uur kan ik naar huis, de oranjebitter staat klaar, ingevlogen door mijn schoonzus en daarna dus BVN buizen.
Prinsesje Ingrid, ik wens jou en je Prins van harte veel plezier vandaag! Ook bij mij zal de tv aanstaan, want voor de zoveelste dag achter elkaar is het koud en klettert de regen tegen de ruiten. Hopelijk houden ze het in Nederland droog.
Ik heb genoten gisteren.
Om tien uur waren er al een paar mensen die me hielpen met wat slingers, en een sneed de mooie oranje taart wat onwennig maar sympathiek aan.
De dag begon met enige uitleg wat “men” (in Amsterdam) aan het doen was of gaat doen, en toen het boek wat ondertekend moest worden voor de oude koning werd neer gelegd, het lawaai van het juichende publiek doordrong in de zaal waarbij de prins een forse glimlach niet kon onderdrukken, rolde er een traantje over m’n wangen.
Ik ben heel mijn leven opgegroeid met Oranjes, aan mijn moeders kant werkte ze al voor de prins als tuinman, kok en kledingverzorgster, ik meen dat het Prins Hendrik was.
Mijn broer als privé chauffeur van hare majesteit (Beatrix), vaak kwam hij thuis met verhalen over die ondeugende jongens, jongens zoals wij.
Vaak kwam mijn broer thuis met zo’n limo, die kon dan amper door de inrijpoort van ons terrein, en we poetsten dan voor de majesteit of het een lieve lust was, en dat was het!
Mijn moeder had in huis een officieel portret van de majesteit.
Dan op een mooie zonnige dag als mijn moeder niet meer leeft, neemt deze majesteit afscheid, ze wordt een gewone oma voor de kids, net als alle andere oma’s.
De Fransen begrijpen niet dat je van een vorst kunt houden, ze begrijpen sowieso de ophef over die familie al niet.
Een van de gasten legde me uit; in Frankrijk moet iedereen de kans krijgen dat te worden wat hij wilt, je bent uit niets geboren, en je kunt net zo groot en rijk worden als de president van edf.
Je kunt echter nooit koning worden, daarom past het niet.
Ja maar, reageer ik, onzin toch? je komt uit een sloppenwijk, dan moet je toch verdomd hard werken om directeur van edf te worden, vele zoeven je voorbij omdat ze geld macht en aanzien hebben.
Is jullie logica niet gestoeld op een wetenschap van eeuwen geleden?
Ok, in principe kan het, en in principe kun je geen koning worden, maar wil je dat dan echt?
Willen fransen echt koning worden?
Gedurende de dag vorderde, er meer en meer lege champagneflessen op het aanrecht stonden, haring en kaas verdween in de magen, te meer en meer raakte de mensen geobsedeerd door de feestelijkheden eromheen.
Ik moest flink m’n best doen ze bij te houden met hun vragen, je hoorde zelfs ohh en ahh als er weer iets gebeurde, gelachen werd er als er telkens een franse fotograaf vanaf zijn podium naar de prinselijke genodigden riep even te wachten voor de kiek.
Het was verdomd stil in huis toen de nieuwe koning zijn eed aflegde, enerzijds uit respect naar mij, anderzijds “het is zo verdomd anders dan bij ons” zei iemand later.
“Dit geeft valeur” zei een oude man, “waarom ben je hier” vroeg een vrouw.
Allemaal waren we het er wel over eens, het is een feest van broederschap, dat is een groot gemis en France.
De ouderen gingen naar huis, enkele jongeren bleven aan de champagneflessen en andere flessen hangen, de koningsvaart, water trekt, ook hier.
Commentaar over de schepen, met een glimlach over de sporters, wat gebeurt er vraagt een vriend uit de stad als de boot onhandig aanlegt.
Ik weet het niet, misschien iemand ziek geworden, of misschien zijn ze uitgelopen en dan worden ze snel met een auto opgepikt om toch op tijd op het diner te zijn, ik vertelde ze dat de tv reporter me niets meer kon zeggen, hij weet het ook niet.
Ik gooide het eruit voor ik er erg in had, verdomme ’t zal niet waar zijn!
De jongens begrepen er natuurlijk niets van, ik sprak nederlands.
Toen ze het publiek hoorde denderen van vreugde, de kamaraadachtige groet van “Willem” de glimlach van Armin, de wenk van de prins naar de dirigent ‘kom effe joh” pas toen begrepen de jongeren wat koningschap betekend, wat Frankrijk mist.
We gaan met z’n allen proberen de quatorze juillet wat meer body te geven, meer dan alleen maar een gemeenschappelijk broodje om 20h en vuurwerk er na.
Voor alle republiekeinen, lik jullie wonden, zestig demonstranten in Amsterdam, dat zet zoden aan de dijk.
Lang leven de koning, en………… Maximaaaaaaahhhhh
Gisteren, tijdens de traditionele omelette à l’aillet, werd ik gefeliciteerd met de nieuwe koning.
Ik heb geantwoord dat wij in België wel een koning hebben maar dat die verre van nieuw is en dit in vele opzichten. In vergelijking met de Nederlandse koninklijken is het Belgische hof er één van verstarde, door inteelt aangetaste stoethaspels die amper de taal van de meerderheid van de bevolking meester zijn. Dit kan mijn republikeinse gedachtengoed alleen maar versterken. Men mag zich terecht de vraag stellen welk zinnig mens de stelling nog durft verdedigen dat men iemand een zekere autoriteit verleent omwille van zijn of haar afstamming.
Niettemin was de troonswissel een interessant schouwspel en zondermeer een handig geregisseerde vorm van massahysterie. Hierover Jean-Pierre Geelen in de Volkskrant : “Het oranje beeld van de monarchie werd extra opgepoetst en gereconstrueerd. Het achtuurjournaal sloot af als een Hollywoodfilm.” ; “…één groot hengelen naar emotie”; “Elke trillende neusvleugel zou worden geduid. Het pakken van een hand, een knipoog – alles had betekenis, en anders werd die er wel bij bedacht. Alles voor de sentiment-index.”
Ik gun de Nederlander zijn trots en ook zijn lol. Ik begrijp dat oude tantes uit de bol gaan voor de camp van een koning met een beach boys-kapsel en een hermelijnen sleep. Waarbij ik bedenk dat het Belgische hof alleen maar kan dromen van dit soort nationale mobilisatie ter ere van de gevestigde machten. Een wolkje opium voor het volk: altijd handig in tijden van crisis en wankelend vertrouwen in de instellingen.Oldi, ten eerste voel ik mee met het gemis van een normaal koningshuis in een land waar wel een monarchie is.
Ik kom met regelmaat in Brussel (eens per 2 – 3 weken voor werk) en de eerste keer dat ik op een mooie zondag een wandeling wilde maken kwam ik langs het paleis, volledig afgezet door een hoge muur van steen, hout en plastic, de aandoenlijke tuin van het vorstenhuis is met veel bombarie afgeschermd voor het Belgische mensenoog.
Ik verbaasde me er over, ik dacht dat de Belgen meer zoals hun noorderburen waren.
Ik neem aan dat jouw opmerking “oude tantes uit de bol gaan” op mij slaat daarom wil er op in gaan.
Ten eerste moet het wel op mij slaan want als je goed gekeken hebt – niet alleen in een krant die al redenen genoeg heeft om wat betreft het koningshuis de wenkbrauwen op te halen- dan heb je kunnen waarnemen dat het overgrote merendeel van de zichtbare fans (de oude tantes zaten thuis voor de buis) een flink eind onder de pensioengerechtigde leeftijd zat.
Verder wil ik me distantiëren van de verdenking dat ik mee zou doen aan massahysterie (daar hoort voetballen vast niet onder volgens jou) emotionele hengelsport naar tranen, of een toegevoegde waarde voor de sentiment index.
Ik ben koningsgezind uit redenen die je eerder hebt kunnen lezen, en ik omarm het koningshuis omdat ik van mening ben (puur uit zakelijk en sociaal oogpunt) dat een koningshuis als het Nederlandse ver boven elke andere bestuursvorm uitsteekt, zeker boven het Franse.
(4th of july is ook erg goed)
Dit soort feesten geeft de mensen een positieve boost wat zeker het moraal van menig fransmens wel kan gebruiken.
Ik ben niet tegen monarchie noch republiek, in het geval van het Nederlandse vorstenhuis denk ik dat je blij mag zijn met deze situatie.
Het schreeuwen van de republikeinen met een zielige vertoning van een meisje in een Tshirt en zestig demonstranten kan noch door de volkskrant, noch door welke andere negatieve journalist goed ter berde worden gebracht, zoals Sonja Barends al zei “met deze koning heb je een republiek”.
Frankrijk, een land vol met eenlingen, het hoogste aantal zelfmoorden, het hoogste aantal pilleneters, het hoogste aantal die geen lust tot werken hebben, het hoogste aantal alcoholverslaafden, Frankrijk een land waar de helft van de huwelijken strand, waar een kwart van de kinderen onder erbarmelijke omstandigheden leeft, waar oude mensen op straat je aankleven om aandacht, het Frankrijk waar een oude man in de Charente een bord in de tuin heeft geplaatst -nee niet een tekoop bord, maar een met de tekst “ik zoek een vrouw om samen verder te gaan”- Frankrijk een van de landen het meest pessimistisch, dit Frankrijk zou wel een boost kunnen gebruiken van een koning of een Obama.
Tranentrekkers of niet, het blijkt dat hoe hoger je op de door jou zo mooi genaamde “sentiment-index” staat, hoe beter het de samenleving toegaat.Ik heb zo is wat van het forum doorgenomen en het valt me op dat de oude tantes niets anders dan aanmerkingen hebben op het franse leven,bestuur,economie,de mensen en noem maar op.Volgens mij moeten jullie niet naar een andere plek in frankrijk verhuizen maar gewoon uit frankrijk vertrekken.
Ik geef je op een briefje zodra ze ergens anders in frankrijk wonen komen de commentaren daar ook wel weer de mensen dit,de ambtenaren dat,de winkels zus en ga maar door.
Ik denk niet dat jullie het ooit zullen vinden in LDF gewoon een kwestie van een verkeerde instelling,niet werken tot je er dood bij neervalt maar liever sterven van plezier.
RobRob (joebar),als je inderdaad al langer op dit forum zou zijn dan zou je me beter moeten kennen en zou je me anders beoordelen.
Ik ben waarschijnlijk een van de weinigen hier op het forum die actief is in het bedrijfsleven in Frankrijk, je hebt nog de bedrijfsarts, enkele aannemers, mensen in de ICT-branche, en natuurlijk ons prinsesje, maar verder zijn het volgens mij gepensioneerden die al dan niet een bijbaantje hebben en meestal gewoon van de rust en ruimte genieten van dit mooie land.
Als iemand zegt Frankrijk is mooi, dan hebben ze daar gelijk in, maar ieder land is mooi, ’t is maar net waar je van houd.
Als iemand zegt Frankrijk is geweldig, dan trek ik mijn wenkbrauwen op.
Voor een gepensioneerde ja, Frankrijk is geweldig, voor een ondernemer of arbeider wordt het een stuk minder romantisch in dit land.
Wij zijn eigenaar van verschillende bedrijven, waarvan twee buiten Frankrijk en drie in Frankrijk, we hebben veertig man in dienst en leiden leerlingen op in vormen als stage en aprentissage, dat gaat zelfs zo ver dat mijn partner deze periode een vakantie neemt om de leerlingen die een achterstand hebben (wiskunde, technisch tekenen, …) nog even de laatste handjes bieden om die examens goed te doen, ik heb er zelfs van de CdM een geweldige bedankbrief voor gekregen.Het verhuizen is een oorzaak van het familiegevoel, Ik wil samen met mijn partner voor onze moeder (mijn schoonmoeder) zorgen zodat ze in haar huis kan blijven wonen en ik even langs wip om gras te maaien, de auto naar de garage voor winterbanden, de telefoonbox re-setten, de computer virusvrij maken, allemaal klusjes waar we steeds vaker een “vreemde” voor inhuren die dan even gaat kijken.
Moeder is nog gezond, ze is bijna 81 en vliegt nog met regelmaat naar New York om haar kleindochter te zien, ze rijdt nog auto en ze heeft op aan paar kwaaltjes na nog alle activiteiten in zich.
Waarom zou je wachten tot je een verschrompeld oud vrouwtje in de arm moet nemen naar de winkel, en de markt al te vermoeiend is.
Integreren is noodzakelijk, ik wil me niet als een buitenlander voelen ,maar ook niet als een buitenlander behandeld worden, ik spreek en schrijf Frans (en nog vijf talen), ik doe alles wat mogelijk is (ik durf zelfs te zeggen meer dan menig fransmens) om te integreren, maar als die mogelijkheid je voortdurend wordt ontnomen dan moet je beslissingen nemen.
Het heeft niets te maken met een verkeerde instelling, sterker nog, veel fransen roemen ons om onze instelling, onze betrokkenheid bij de samenleving, onze inzet voor diverse zaken.
Op de jaarlijkse feestdag van onze vereniging (jardin en folie) – overigens ook door mij opgezet – komen bejaarde mensen me vertellen dat ik in het dorp MOET trouwen, omdat ze vinden dat wij al die weigerambtenaren een klap in hun gezicht moeten geven, dat noem ik integratie waar je trots op kunt zijn, maar als je daarna al de bloemen in je inrit dood ziet hangen van een flinke portie roundup, of een auto expres door een door onze vereniging aangelegde siertuintjes voor de school heeft gecrost met een bordje erin in achterlatend “au revoir jardin en folie” diegene die met de roundup werkt een werknemer is van de gemeente, de burgemeester je gewoon uitlacht als je op z’n minst een excuses verwacht, dan zakt je broek langzaam op je enkels.
Ik hoop dat je nu wat beter begrijpt wat mijn leven met betrekking tot Frankrijk betekend.
Mocht je nog twijfelen aan roze-geur-en-maneschijn, lees dan het artikel eens wat P’Homme heeft geschreven over die boeren die geterroriseerd worden door de dorpelingen.
Oh, en vergeet niet alle leuke dingen te lezen die ik schreef over Frankrijk, want ik heb het hier echt naar mijn zin hoor.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
