Dit onderwerp bevat 6 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 9 jaren, 6 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Macroëconomie in ’t heel kleine, en nu de tv-zender M6 (“Mon village va sauter”) er zojuist ’n uitvoerige reportage aan heeft gewijd toch maar ’n bericht hier.
Te Vaux (03) bevindt zich ’n aluminiumsmelterij, van oorsprong ’n familiebedrijf (Bréa). Er werkten wel achthonderd man, toen, en ze produceerden onderdelen voor diverse automerken. Renault was hun grootste klant.
Twee jaar geleden deed Bréa de tent over aan ’n Ussische onderneming, DMI. Klant Ford kwam erbij, er volgde ’n reorganisatie, er gingen wat mensen uit.
Maar ’t gaat nog slechter, ongetwijfeld ook vanwege die economische crisis en de teruglopende autoverkoop in Frankrijk. DMI wil er vanaf of anders gaat de boel failliet.
Het personeel, nu nog zo’n honderdtachtig man, is flink vertegenwoordigd in de syndicats. Ze hebben er de pleuris in, ze staken, steken autobanden en pallets in de fik, ze blokkeren de A71, ze eisen ’n overname …Er meldt zich ’n Italiaanse onderneming die al ’n smelterij in F heeft. Ze willen ’t huidige DMI overnemen mits er ’n derde van ’t personeel uit gaat en mits Renault garandeert door te gaan met de orders (Ford is inmiddels vertrokken,).
Renault is gek, neen toch zeker. De rechtbank te Montluçon schuift de uiteindelijke beslissing vooruit en vooruit. Het personeel heeft er de pleuris in, ze dreigen de fabriek op te blazen als de deal met die Italiaan niet doorgaat.
De Italiaan reageert niet, Renault geeft immers geen garanties. Iedereen wacht af.Iedereen wacht af tot komende dinsdag 5/III, de uitspraak van de rechtbank. Bréa / DMI failliet of niet ? Vaux van de kaart of niet ?
Ik besef dat deze situatie koren op de molen van ’n Cees of ’n Jos is. Als linksmens schaam ik me voor dergelijke absurde syndicalisten.
Als buurman van Vaux zie ik de ellende en weet dat geen president hier ene moer aan kan doen.Think global, act local,
Peter.Ja, triest..
Maar macro economie is niet van het kleine (dat is micro economie), maar juist van het grote gebeuren.
Dus Vaux zit niet in een macro economische storm maar in een micro economische storm.
Het nare is, dat er niet objectief en technocratisch naar kan worden gekeken, maar uitsluitend politiek en emotioneel. Als zo’n kleine smelterij het hoofd niet boven water kan houden, dan is het enige wat je kunt doen is hem snel onder water duwen. De arbeidsplaatsen red je toch niet met laten doormodderen. Wat de politiek en de arbeiders kan worden verweten is, dat ze al die jaren als domme schapen doorliepen, opgejaagd door de hond. Op alle niveau’s hebben mensen oogkleppen op. Management, vakbonden, politiek, arbeiders en aandeelhouders. Geef mij maar een goede regent: doe wel en zie niet omToen ik in het verre verleden op een hogeschool les gaf in economie, toen gaf ik mijn studenten vaak voorbeelden om commentaar op te geven.
Zo’n voorbeeld was:
Zal het weekblad Intermediair (het speelde zich af in 1972) eenvoudig het drukken van het blad kunnen overbrengen naar een nieuwe drukker ?
Studenten zeiden allemaal, ‘ja, dat moet geen probleem zijn’. Ik was toen zijdelings verbonden met het weekblad, en het bleek juist een onmogelijkheid te zijn. Geen enkele drukker wilde een dergelijke opdracht (die ze overigens wel aankonden) hebben, omdat ze daarmee volledig afhankelijk werden van Intermediair.De smelterij is Vaux heeft in het verleden uiterst onverstandig gehandeld door zijn capaciteit op te hangen aan enkele klanten, dan weet je dat je hangt als die klant weggaat.
Die domme Italianen lijken dat gevaar helemaal niet te zien en willen weer zo’n gebonden situatie terug. Het is te hopen voor Vaux, dat Renault niet in zee gaat met hen, want dan worden ze deel van het probleem. In d toekomst kunnen zij bijv. niet overgaan tot een andere leverancier, omdat dan heel Frankrijk over ze heen valt en worden bedreigt mat alles wat denkbaar is.
En als het zonder dergelijk klanten niet gaat, dan moet je afbouwen. De eigenaren toen hebben gekozen om de rotte vis door te schuiven en het probleem daarmee het probleem te laten.De rechtbank zal zeker niet het juiste oordeel vellen, dat gebeurt nooit in privaatrechtelijke zaken. De enige juiste oplossing is – zo te zien – de smelterij te sluiten. De rechtbank zal komen met een compromis, waardoor de patiënt nog een jaar kan doorgaan en waarna hij – als het niet langer voorpagina nieuws is – een zachte dood mag sterven.
Aluminium smelten kost enorm veel energie. Je kunt daarom alleen concurreren wanneer je goedkoop aan elektriciteit kunt komen. De standaard truc in de westerse wereld was altijd om er een kerncentrale naast te zetten ( de reden van Borssele). Die centrale staat er niet, ze produceren daardoor te duur om gemakkelijk andere klanten te werven.
Ja Jako,dat komt er zeker bij. Ik ken de situatie in Vaux niet, maar als je niet kunt concurreren, dan is het enige alternatief verdwijnen. Zoals altijd is het nergens ideaal: In Suriname hebben ze veel waterkracht energie, maar toch is daar de concurrentiestrijd ook verloren. In Papoea G is sprake van dagbouw en dat is veel goedkoper. Gelukkig is ons kapitalistische systeem goed genoeg om het overtollige vet weg te snijden. In een Socialistische of een Communistisch land zou dat blijven doormodderen.
@Jako, de standaardtruc in Frankrijk was toch wel de aluminiumfabrieken in valleien met snelstromend water en bij grote stromende rivieren te zetten, waardoor de goedkoopste stroom kon worden ingekocht d.m.v. de hydraulische centrales. De aluminiumfabrieken maken, naast de kerncentrale nog steeds gebruik van deze hydraulische centrales (in de Rijn, in de vallei van de Maurienne,de Isère,in de Pyreneën etc.) (Een bijkomende reden is dat de kerncentrale niet levert bij de periodieke stillegging voor inspectie en onderhoud).
Dank voor ’t college ‘HansPiet’ (waarom vermoed ik hier toch ’n anonimiteit achter ?). Uw analyse snijdt hout, maar leg dat maar eens uit aan dogmatische en opgezweepte vakbondsfanaten. Die gaan tot ’t gaatje.
Uw parallel met de drukker en Intermediair gaat overigens mank : VNU en alle dochters (waaronder ook BPA) waren immers eigenaar van menig drukkerij en capabele rotatiepersen waren er niet veel, toen. Later wel, in België, Korea en elders. Waarom verging ’t de NL-drukkerijen toch zo beroerd, met die hoge organisatiegraad …
Enfin, terug naar de kwestie : de rechtbank te Montluçon heeft vandaag in alle wijsheid de zaak vooruitgeduwd naar 14 maart (aanstaande, dat wel). De veertien geschakelde gasflessen staan klaar want de meute is niet te beteugelen.
Met hoop op welvaart,
Peter.@P’homme de la terre
1. Ik begrijp niet waarom jij HansPiet meer annoniem vindt dan P’homme de la terre. Ik heet echt zo en jij helemaal niet. Dat het profiel nog steeds zo gek in elkasr zit, ids niet mijn schuld. Bijna alle gebruikers hebben nun profiel op dezelfde manier ingevuld als ik. Sommige gebruikers hier ondertekenen hun commentaren, maar dat is min of meer uniek voor deze site.2. Intermediair was toen nog zelfstandig rn wilde juist een zelfstandige drukker.
Niet te vinden.3. De crisis slaat toe, dat wil zeggen, dat vet tot het bot wordt weggesneden. Soms zijn de arbeiders alleen de dupe, maar meestal iedereen. In het geval van Vaux ook de slager en de bakker.
Gisteren naar het besluit van de Gouden Eeuw gekeken. De laatste ’take’ van de aflevering zou zomaar over Vaux kunnen gaan, maar geeft ook aan hoe Vaux verder moet.
Vaux heeft zijn goeie tijd gehad en die komt nooit meer terug, tenzij men zelf een nieuwe toekomst creëert met de aanwezige talenten. Dat geldt voor Vaux, voor Frankrijk als geheel, voor Nederland en voor de EU als geheel.
De goeie tijd komt echter nooit meer zo terug.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
