Dit onderwerp bevat 2 reacties, 2 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 7 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Niet voor de eerste keer trekt de Frans rekenkamer aan de bel over de wel erg riante regelingen voor het personeel van de EDF. Behoorlijk systematisch zoals dat hoort en niet gebaseerd op een paar toevallige persoonlijke observaties. Dat er voor een kleine klus toch plotseling wel erg veel EDF/ERDF/ENEDIS dienstauto’s op de weg verschijnen. Meer handen aan het stuur en de telefoon dan aan het gereedschap. Salarissen zijn behoorlijk hoog in combinatie met tal van aantrekkelijke aanvullende regelingen. Leuke vakantie oorden, elektratarieven voor een familieprijsje en ga zo maar door. Kan dat niet wat minder. Geduchte tegenstander op weg naar welke aanpassing dan ook is uiteraard de CGT.
Arbeidsverhoudingen in Frankrijk, een geval apart. Een jaar of acht geleden heb ik een keer een inventarisatie gemaakt van wat de tegenhanger van de Nederlandse Ondernemingsraad, Comité d’Entreprise (CE), in Frankrijk zo al aan faciliteiten krijgt aangereikt door de directies van betrokken ondernemingen. Om bij de EDF te blijven: aantrekkelijk gesitueerde vergaderruimtes en ik meen me te herinneren toen een eigen budget van tegen de 60 mln euro. Vermoedelijk geen traditionele polderlunches tijdens die vergaderingen: wat sneetjes brood, kaas, jam en naar keuze als drank koffie (al weer!), thee, melk of karnemelk. Het schrikbeeld van menige Franse manager wanneer hij of zij de lage landen bezoekt. En voor de ondernemingsraadleden veel studiereizen naar verre landen, voor een beter strategisch inzicht in de mondiale ontwikkelingen.
Heel herkenbare situatie. De trekontlasting van de stroomkabel was gebroken waardoor de kabel ineens een stuk lager hing. Hiervoor zijn in totaal 6 ERDF medewerkers voor langs geweest in 4 auto’s. Eerst een om het werk op te nemen, toen 4 man op de klus te klaren waarvan er slechts een het werk deed en als laatste eentje die kwam controleren of het werk gedaan was. Ach ja…
Voor de aardigheid nog snel een paar zaken opgezocht: dat Comité d’Entreprise van de EDF/GDF steekt inderdaad met kop en schouders uit boven de rest in Frankrijk. Voor een deel – ik ga bijna op de stoel van een een CGT woordvoerder zitten – zou je kunnen zeggen: aanvullingen op te magere voorzieningen via reguliere ziektekostenvoorzieningen, mag een onderneming dan niet z’n best doen met het invullen van zijn niet alleen economische maar ook sociale taak? Maar toch, van de cijfers die hier genoemd worden val je toch wel even stil.
Dat alle werknemers en gepensioneerden een speciaal <<tarif agent>> hebben voor hun elektrarekening (10 à 15 procent van normaal) liep in 2010 al aardig in de papieren: de Franse Rekenkamer berekende dat op een totaal bedrag van 2,3 miljard euro waarvoor de koster van de EDF/GDF energiegemeenschap met de collectezak bij de overige particuliere abonnees langs gaat.
Nu in deze roerige tijden het woord “pouvoir d’achat” niet van de lucht is en nominale salarissen in Frankrijk vergeleken worden met die in het buitenland wordt het toch tijd om stil te staan bij de secundaire arbeidsvoorwaarden van EDF/GDF: de geringe animo bij de Franse jeugd om als start-up te beginnen wordt aan de hand van dit korte overzicht wel verklaarbaar.
Koopkrachtplaatjes: een vak apart. In Nederland wordt daarmee al decennia lang behendig gegoocheld door economen van het Centraal Planbureau, van betrokken ministeries, het CBS, de Consumenten organisaties, NIBUD, vakbeweging etc. En in Parijs worstelt de OESO zich moedig door internationale vergelijkingen heen. Er is meer dan alleen het loon, de belastingdruk, subsidies en noem maar op. Ingewikkeld allemaal.
Maar mocht u een agent EDF tegenkomen die over zijn pouvoir d’achat klaagt vraag dan eens naar zijn secundaire arbeidsvoorwaarden.
Nog een nabrander over de koopkracht hier in Frankrijk: waarom betaal ik bij een grote hypermarché voor een nauwelijks half volle boodschappenkar het dubbele van wat ik in Nederland of Duitsland voor een volle moet afrekenen bij de kassa? Sarkozy heeft daar in één van zijn eerste grote persconferenties al een keer wat over gezegd toen hem haast persoonlijk werd verweten dat het prijsniveau van met name levensmiddelen zo hoog is in Frankrijk. Dames, heren journalisten, uw vraag verbaast me enigszins. Ik dacht altijd dat uw beroep met zich meebracht te rapporteren over feiten, meningen en daar ook onderzoek naar te doen. In de cijfers die mijn deskundigheden me hebben aangereikt kan ik niets anders lezen dan dat de ons omringende landen behoorlijk goedkoper zijn. Is dat niet een aardig terrein om uw pijlen eens nader op te richten?
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
