Dit onderwerp bevat 1 reactie, 2 deelnemers, en is laatst bijgewerkt op 6 jaren, 2 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Gisteren de uitzending “Koppig als een Breton” gezien.
Voor mij bestaat Frankrijk uit Parijs, wat geen Frankrijk is, Corsica, wat ook geen Frankrijk is, Bretagne en Basque wat ook geen Frankrijk zijn, en dan alles wat overblijft is Frankrijk.
Door mijn werk reis ik veel en ontmoet veel Franse nationaliteiten, en de mooiste vind ik persoonlijk toch de Basken en Bretons.
Dynamiek, opgewekt, trots, en strijdlustig, alles wat je in het overige Frankrijk mist.
Trots zijn is voor fransen een vorm van nationalisme, dat is fout, en vlaggen al helemaal.
Toch als je menig fransmens vraagt over de Bretons glimlachen ze hartverwarmend, wie houd er nou niet van de Bretons.
Bretagne, een stukje Frankrijk waar de wereld anders is, waar men nog steeds leunt op de belofte van de koning aan Anne de Bretagne (1477-1514) dat men in Bretagne nimmer tol hoef te betalen, en een land waar sprookjes en legenden nog steeds worden vereerd.
Ooit op een Bretonse bruiloft ontmoette ik de broer van de bruidegom zittend op een wijn ton die tussen de tafels lag, een sigaar in de mondhoek, met twee lepels speelde hij de typisch Bretonse muziek.
Zijn verhalen leken zo echt in deze tuin van wildernis en stenen, dat je eigenlijk niet anders kon dan geloven in iets waarvan je toch zeker zou moeten weten dat het pure onzin is.
Deze (Keltische)muziek is door de Ieren meegenomen naar Bretagne, net als veel andere gewoonten die totaal on-frans zijn.
Ook onze moules de bouchot ondergaan eenzelfde Iers verhaal, alleen dan veel zuidelijker.
De Ier Patrice Walton kwam met zijn bootje aan na de lange oversteek, maar ver van Bretagne, hij was verdwaald en landde in de baai van Aiguillon de grens tussen Vendee en de Charente Maritme.
Hij plantte wat palen in het zand om netten aan te knopen en toen bleek dat er mosselen aan de palen gingen hangen.
Iemand hier vertelde me dat verhaal, kort, koud zonder tierelantijnen.
Een Breton zou het anders vertellen.Cees.
Ik ken de Bretons een beetje, ik woon hier al een jaar of 11. De een is zus en de andere is zo. Ik woon aan de Gallo kant van Bretagne. De Bretons pratende Bretons zijn strakker en ja koppiger. De Gallo Breton is zachter van aard, alhoewel hun taal anders doet voorkomen, die komt met de klank van de rollende rr en hard g soms erg hard over.
Wij zijn als Noorderlingen thuis in dit prachtige vrije land!
Gerada
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.
