Dit onderwerp bevat 17 reacties, 7 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 8 jaren, 10 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Toen ik in en ander forum dit bericht over vide greniers las moest ik even aan onze ervaringen op vide greniers denken.
Er bestaan sites zoals deze waarop alle vide greniers per regio staan.
Wij zijn hierdoor reeds een aantal leuke dorpen binnengekomen. Natuurlijk kan je ook zo op de bonnefooi elk willekeurig dorp binnenrijden, maar dan ben je gauw de nieuwsgierige toerist. Op de dag van de vide grenier verwachten de dorpen juist nieuwsgierigen en stellen zich open.
Dus, welke vide greniers vonden wij leuk of interessant?
Als een vide grenier de eerste is die op deze plaats gehouden wordt dan is het meestal leuker dan op de vierendertigste vide grenier van dit dorp of stadje. Verder is het aanbod in kleine dorpen heel anders dan in grotere of in steden. Veel meer authentieke stukken dan in nieuwbouwwijken van steden waar men vooral meubelen uit de jaren ’90 aantreft – dit is natuurlijk een generalisatie, iedere vide grenier is goed voor verrassingen.
En wat hebben wij bijzonders op vide greniers gevonden?
Ik kijk in eerste instantie bij oude boeken. Ik heb er bijvoorbeeld het boek La Maison uit de jaren ’30 gevonden, heruitgave van 1942. Construction – Entretien – Aménagement – Réparations – Conseils divers. Met goede uiteenzettingen van de traditionele technieken en vele tekeningen; de teksten bij de tekening zijn vaak nuttig om de franse termen voor bepaalde onderdelen te leren.
Veel moderner leek de Traité de Bricolage van 1979, maar dit bleek, vooral gezien de afgebeelde elektrische componenten, een praktisch ongewijzigde herdruk van een vroegere uitgave uit de jaren ’40 te zijn. Dit heb ik vooral gekocht vanwege de grappige tekeningen.
Een werkelijke vondst waren twee lampen, mini-kroonluchters. Die waren in een vreselijke kleur geschilderd (groen over oranje dat overal doorschemerde) en hadden een bedrading van katoen-geïsoleerde draden die al bij het aankijken kortsluiting bleken te maken. Die hebben wij helemaal gestript, ontroest en geverfd, beschilderd en bedraad en ook van nieuwe fittingen voorzien. Nu hangen ze boven onze eettafel.
Wie heeft er ook leuke vondsten van vide greniers?
Deze van vorig jaar vind ik leuk:
Maar we scoren vaker soupières, al was deze voor 15 euro niet echt duur. Ook deze slijpsteen van 20 euro is ons dierbaar:
Wij gaan doorgaans niet op zoek naar de ‘vides greniers’, soms vallen we er toevallig wel binnen en kunnen het dan niet laten even rond te neuzen. Meestal ook eerst bij de boeken kijken. Zo hebben we eens drie prachtige boeken gevonden over WO 1, opgetekend door een generaal en compleet met de meest fantastische handgetekende platen. Uiteindelijk hebben we die boeken geschonken aan een liefhebber die ze zó waardevol vindt dat hij van plan is ze te laten taxeren nu het een eeuw geleden is dat die oorlog plaats vond.
Ook eens een handgeslagen koperen ‘bak’ gevonden, zeker 80 cm diameter. Geen idee waar hij vandaan komt, zou in bijna geen enkele kamer passen vanwege de afmetingen, maar wij zijn gezegend met een hele grote woonkamer. Deze bak dient bij ons als houtopslag, er kan enorm veel in, ongeveer hout voor drie dagen stoken. Staat mooi naast de houtkachel :-).
Ik moet denk ik toch eens gaan leren foto’s te plaatsen hier…@Rimke,
ik dacht dat Theo Sacourieu ooit iets over het plaatsen van foto’s geschreven had, maar kon het niet vinden.
Misschien vindt Theo-met-de-sleutel het – of anders moet hij een handleiding op een goed vindbare plek plaatsen.
Ik plaats mijn afbeeldingen met de kostenloze uploadsite picr.deNaast de Vide greniers bezoeken wij ook vaak de grote Emmaus locatie bij ons in de buurt. Daar hebben we toch heel vaak leuke spullen tegen een belachelijk lage prijs gekocht. Je moet het wel net treffen maar dat geld ook voor de Vide Greniers of de Brocante. Bovendien zien we daar vaak ’s morgens vroeg handelaren lopen die je ook weer elders tegenkomt.
WillemDank je Christian, volgens mij is er inderdaad al vaker uitgebreid gesproken (inclusief tips) over hoe foto’s te plaatsen. Ik zou er eens de tijd voor moeten nemen om het uit te zoeken. Maar ja, vind dan andere dingen weer belangrijker.
Het probleem(pje) van Rimke wordt hopelijk door de bevoegde machten opgelost ;-). Als dit er niet komt plaats ik een beschrijving van mijn werkwijze onder ‘over dit forum’.
Nu weer naar de vide grenier.Wij zagen bij een buurvrouw bij wie wij op haar diner ter gelegenheid van een familiereünie waren een saucière gras-et-maigre. Het principe ervan kende ik, mijn grootmoeder had er een, en wél in de jaren ’20 meegebracht van een reis naar Frankrijk. Ziet er zo uit (als je het ziet snap je het meteen, zie het kanaaltje bij *):
In het vervolg hebben wij op vide greniers erna gezocht, en inderdaad eerst een en dan meerdere gevonden, in verschillende stijlen, met goudrand en zonder. Twee jaar geleden zagen wij er een bij een handelaar op een vide grenier, maar die wilde dat ding niet verkopen, hij had het alleen als lokkertje voor mensen die zo’n ding te koop hadden. Wij hadden er inmiddels vier van – maar niet te koop!Prachtig die saucière. Die zet ik dus ook op mijn lijstje voor het snuffelen. Die komt dan bij de beurrier conservateur. Ook zo’n geweldige toepassing uit het koelkastloze tijdperk. De boter wordt in de holte van de deksel gesmeerd en hangt vervolgens in het water (met of zonder zout) dat in het onderste deel zit.
FransChristian, gebruik je die Saucière ook nog echt? Wat een leuk ding, komt ook op mijn lijstje haha
WillemJa Willem,
wij gebruiken die, om de beurt.
En wij hebben ook al twee meegebracht voor vrienden in NL.
Trouwens, wat nemen jullie uit NL mee voor vrienden in LDF? Maar dat wordt een andere draad.Is dit geen leuk verhaal van een vide greniers?
Naar aanleiding van een verhaal over de aanstaande brocantemarkt in Lille op een ander forum heb ik mijn lijst van wetenswaardigheden, ooit opgesteld voor een van onze bezoekers, een update gegeven.
1. Neem boodschappentassen en/of een boodschappenkar mee als je echt iets wilt kopen.
2. De brocantemarkt loopt sinds een paar jaren erg moeilijk. Handelaren klagen over dalende omzet en particulieren bieden alleen maar moderne rommel aan. Bied tweederde of de helft van de vraagprijs en zie waar je uitkomt, de Fransman wil altijd het laatste woord hebben, niet jij zegt de laagste prijs, maar hij, en jij moet dan toestemmen. Dat geeft hem een bevredigend gevoel.
3. Als iets te zwaar is om het over de hele markt te zeulen, betaal het, laat het bij de handelaar achter en haal het op de terugweg op. Wissel de mobiele nummers met hem uit, bel hem op mocht je de stand niet meer kunnen terugvinden, en hij kan jou bereiken als je het vergeet op te halen – dat gebeurt nog wel eens als jij het druk hebt!
4. Als je iets interessant vindt, maak eerst een praatje met de verkoper, toon belangstelling voor zijn handelswaar, daar zijn de meeste verkopers gevoelig voor, dan pas bieden.
5. Particulieren vragen vaak onzinnige prijzen; voor sommige dingen vragen zij te veel, andere geven zij bijna gratis weg.
6. Neem op tijd even rust, ga naar de buvette of het buffet, denk goed na, anders ga je dingen kopen waar je later spijt van hebt.
7. Vraag je af of je iets echt nodig hebt, of vind je het alleen maar leuk? Bepaal van te voren wat je er voor over hebt en laat je emoties niet de overhand krijgen.
8. Kijk heel goed of iets helemaal heel is, of er niets amateuristisch aan is gerestaureerd of dat men twee onderdelen samen heeft gevoegd, een zg. mariage. Sommige handelaren zijn daar goed in, en als je niet goed kijkt zie je het pas als je thuis bent.
9. Bekijk meubelen van alle kanten
– onderkant (tafels!),
– bovenkant en binnenkant (kasten).
– Doe alle deuren en laden open en weer dicht.
– Hebben de meubelen houtworm?
Tik op aardewerk voor evt. breuken.
Controleer glazen op beschadigingen door je vinger langs de bovenkant te halen.
10. Soms hebben meubelen onderdelen (beslag, spiegel) die alleen meer waard zijn dan het geheel; of je kan het hout gebruiken om er een ander meubel mee te restaureren.
11. De hit op vide-greniers is tegenwoordig kinderkleding en speelgoed.Wie heeft er nog andere nuttige adviezen?
12. De vide-greniers in het voor- en najaar in wat kleinere plaatsen zijn interessanter wat aanbod en prijzen betreft dan wat er hartje zomer te doen is. Overigens is de “loi vide-grenier” die in 2008 van kracht werd typisch een voorbeeld van shooting in your own foot: heeft het particulieren lastiger gemaakt om wat vaker deel te nemen.
We waren deze zomer nog maar net aangekomen of “ons dorp” had z’n jaarlijkse Brocante / Vide Grenier. Als klein dorp (49 inwoners) valt het niet mee om een plaatsje op de agenda te veroveren maar de slimmerds kozen voor Quatorze Juillet, viel nu op een dinsdag, iedereen heeft vrij behalve de standhouders, de warme bakkers en andere uitbaters.
Dit was de 10e Vide Greniers, de eigen voorraad begint duidelijk af te nemen, het is nog niet echt op, het zijn een paar enthousiaste lokalen die wat bij elkaar hebben geschraapt. Daarnaast mensen uit omliggende dorpen die wat handel hebben en een beperkt aantal professionele handelaren. Het was mooi weer (natuurlijk), heel gezellig, de Buvette liep als een trein met vooral de koele mousserende Clairette (Crémant of Tradition) en er kwam best veel volk uit de wijde omtrek. Het valt op dat de Fransen altijd wel wat kopen, de toeristen komen vooral kijken. Maar in het algemeen was de handel best goed.
Zelf hebben we een oud geblazen groen vaasje gekocht maar het pièce de résistance dat ik graag wil tonen is de bowl voor fruitsalade die bij een stand met vooral schalen en terrines zeer uit de toon viel. Wij vielen er op en nu pronkt ie op onze ontbijttafel, de kosten ….. na enig heen en weer praten ….. 8 Euri en wij zijn er blij mee!
Hier onze stand op de laatste vide-greniers van ons dorp. Omdat onze straat ook tot de aangewezen verkooplocaties hoort konden wij ons stalletje direct voor ons huis neerzetten.
En wat hebben wij deze keer gekocht?
Twee Creuset-pannen, een voor onszelf en een voor onze schoondochter. Gebruikt, in goede staat, kostten elk €40, maar in NL betaal je voor nieuwe vaak meerdere honderd €, kijk bijv. bij deze winkel.
Na uitkoken met azijn zagen ze er bijna nieuw uit.Nog twee dingen die ik en paar jaar geleden gekocht, opgeknapt en in gebruik genomen heb:
Een lessenaar (onderstel eiken, opbouw grenen):
en een classeur pour documents, uit de lerarenkamer:
Het verhaal hierachter is:
Toen onze dorpsschool nieuw mobilair kreeg en het oude eigenlijk naar de déchetterie afgevoerd zou worden, vroegen de scholieren of zij dat spul niet op de vide-greniers mochten verkopen. Gezegd, toestemming gekregen, gedaan. De stoel van de onderwijzer haalde de hoofdprijs, de dorpsbewoners overboden elkaar – niets afdingen, het ging steeds omhoog. Wilde iedereen op de stoel van zijn vroegere meester zitten?U ziet hier dat mijn lessenaar nog de twee inktpotjes heeft, en het grappige is dat voor losse inktpotjes ongelooflijke prijzen betaald werden.
Terwijl ik mijn bankje voor €8 kreeg betaalden sommige oude dorpsbewoners €5 voor een enkel inktpotje, en hoe meer ingedroogde inkt erin was hoe hoger de prijs!
De kinderen hebben het ingenomen geld dan aan een goed doel gegeven: opvang en sterilisatie van zwerfkatten en -honden. De niet verkochte stukken werden op de Feu de St.Jean verbrand.Nog iets ter ondersteuning van mijn stelling soms is een onderdeel meer waard dan het geheel. Ik kocht een oude klerenkast, aangeboden voor € 25, voor € 18. Maar die had in zijn deur een spiegel van 80x125cm, helemaal gaaf. Ik heb de deur eruit gehaald, een beetje bijgewerkt, en wij hebben nu een spiegel die anders 50 à 60€ gekost zou hebben (ik heb prijzen opgevraagd en kwam op 58 tot 66€/m²). De rest van de kast heb ik verzaagd tot openhaardhout, met uitzondering van een paar dikke stukken eikenhout die ik voor iets anders kan gebruiken.
Wij zitten hier in de Meuse (55) dicht tegen de Belse grens en dat zie je goed bij de plaatselijke “vides”. Veel Busjes met Belgisch kenteken en dus veel (Ardense) goederen tegen net wat te hoge prijzen. Zitten uiteraard ook hele leuke spullen tussen maar het commerciële karakter doet voor mij toch vaak iets af aan de sfeer.
Ook een kleine ergernis; de hordes Nederlanders die als aasgieren rond de kraampjes zwermen en alles wat jij wilt bekijken net voor je neus wegkapen.Dat gezegd hebbende; ik ben dol op de vide greniers! En ik hanteer een soortgelijke techniek als Christian hierboven beschrijft, delen zijn soms interessanter dan het ding als geheel. Inclusief het bewaren van mooie stukken die je ooit wel weer eens ergens anders voor kunt inzetten. Het is de kunst van het ‘door’ dingen heen kijken, het denkbeeldig uit zijn context halen en dan beschouwen van het aanbod. Daarmee vang je net dat ene object wat het toch weer de moeite waard maakt om de hele streek door te cruisen van dorp naar dorp.
En natuurlijk één keer per jaar van de partij zijn in ons eigen dorp waar we steenvast het beste plekje toegewezen krijgen. En zoals de dorpelingen dan zeggen; de gelegenheid om alle rommel die op andere markten had gekocht en die nu nutteloos rondslingeren weer van de hand te doen.
Mijn favoriet blijft echter de Emmaus waar we al zo veel aan servies, tafeltjes, stoelen maar ook oud bouwbeslag, spanjoletten voor de ramen en hele kachels en antieke cuisinieres au bois hebben gescoord. Alleen lopen de prijzen daar de laatste tijd nogal stijl op. Wel een uitkomst toen we een week voor oud en nieuw, met uitzicht op 13 personen Franse familie aan tafel, een kapotte koelkast hadden. Bij de Emmaus een prachtige vervanger kunnen vinden en eigenlijk nog relatief goedkoop want het beestje is praktisch nieuw! Verder koken we al dik 10 jaar op een prachtig klein art-deco fornuis dat tevens de keuken verwarmd. Ook Emmaus.
Door dingen heenkijken (zou ook nog een apart draadje kunnen worden haha) is ook de reden waarom ik graag brocantes afstroop. Eigenlijk niets nodig maar soms vind je iets wat je weer kan gebruiken voor iets anders.
Bij de Emmaus, ook onze favoriet, een ouderwets massief eiken bed gekocht voor 30 euro.
Hoofd en voeteneind staan nu prachtig aan het hoofdeind van twee van onze bedden. De zijkanten echter, want daar ging het ons om, zijn, na lichte aanpassing, twee prachtige boekenplanken geworden. Massief eiken 22cm breed, 3cm dik en 180cm lang. Kom daar maar eens om bij een bouwmarkt voor die prijs. Evenals de Dechetterie waar wij al diverse malen prachtige dingen hebben gevonden. Na beleefd vragen hulpvaardige mannen die ons een beetje meewarig aankijken en ons dan vriendelijke helpen. b.v. ook een massief eiken antiek bedhoofdeinde wat nu weer bij ons dienst doet als bedhoofdeind. Antieke potten, soms met deksel, voor niks terwijl de handelaren op een brocante er 20 euro voor vragen. Een massief eiken keuken/boeken?plank, geheel compleet maar het zag er niet uit, na schuren echter wel. Tja en nu zegt iedereen “wat een leuk ding”.
Willem
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
