geestig of triest ?

[Noë]

Wat me laatst overkwam bij zo’n filiaal van die keten PatàPain wil ik u niet onthouden.

Onderweg kreeg ik behoefte aan koffie en ’n broodje. Bij die PatàPain naast de gendarmerie-school te Montluçon gestopt, ’n dubbele espresso besteld en terwijl die machine z’n werk deed aan de verkoopster ’n broodje kaas gevraagd, “que du fromage”.
Ze keek me raar, vragend aan terwijl er toch weinig aan m’n Frans mankeert.
“Jaja, ’n sandwich met kaas, alstublieft.”
Ze wijst op de uitgestalde sandwiches in de vitrine en zegt dat daar alle sandwiches liggen, aan mij de keuze.
“Met alle genoegen, maar ik wil graag ’n broodje met kaas, met niets anders.”
Zegt ze – letterlijk – dat ze daar geen recept voor hebben.
“Geen recept ? U hebt toch brood, kaas, de soort maakt me niet uit. Daar is toch geen recept voor nodig ?”
Ze legt me uit dat ’t zo niet werkt, er is wel ’n sandwich jambon/emmental.
“Goed, doet u mij die sandwich jambon/emmental maar dan zonder die ham.”
Onderwijl zet ze de espresso op de balie en zegt dat die sandwich net zoveel kost als mèt die ham.
“Mevrouw, die prijs vind ik best maar ik wil geen ham, ik wil ’n broodje kaas.”
Ze begon te zuchten.
Ik heb haar ’n goede dienst gewenst en ben maar weggelopen, zonder koffie.

Geestig of triest ? Ik hoop dat deze verkoopster tot ’n uitstervend ras behoort, vooral in F.

Peter.

[Noë]

Het is niet geestig, maar eigenlijk heel triest dat een groot aantal Nederlanders zich in Frankrijk niet of nauwelijks kunnen schikken naar de Franse gewoonten en denken dat hier alles moet lopen als in Nederland.
Wellicht, omdat wij ons aan moeten passen aan de Fransen en niet andersom, was het slim geweest een broodje ham/kaas te bestellen en zelf even de ham te verwijderen? Een kleine moeite en het begin van uw dag en die van de verkoopster was niet bedorven geweest. Waarom over zo’n banaliteit een discussie gaan voeren met een verkoopster?

[Noë]

Nou, Krelis, u vult ’n hoop dingen in. Zo geloof ik niet dat uit m’n verhaaltje spreekt dat ik me niet of nauwelijks kan schikken naar F gewoonten.
Zo denk ik evenmin dat ik als erkend F staatsburger me aan moet passen.
En ’n discussie met de verkoopster ben ik ook niet aangegaan.

M’n wens deze “banaliteit” met u te delen kwam – en komt – voort uit m’n vrees dat ’t zo beroerd gaat met die F economie. Ik vrees dat dit te maken heeft met ’n zekere gelatenheid onder de F bevolking, ik vrees dat deze verkoopster als ’n pars pro toto mag gelden voor velen.

Was m’n dag bedorven ? Geenszins. Ik heb elders ’n fijn broodje brie genuttigd.
Heeft de verkoopster iets opgestoken? Dat is te hopen.

Dus niet zoeken, zeuren of zuigen, gewoon lezen wat er staat. En volstrekt terzijde : ik vertelde dit voorvalletje ook aan Fransen om me heen. Van ambtenaar tot bedrijfsleider en schoolleraar en de bijval was algemeen : “deze dame was niet geschikt voor haar werk.”
Peter.

[Noë]

Uw bezorgdheid voor de Franse economie siert u.
Goed, u heeft uw aandacht weer gehad, uw hart kunnen luchten, ik ga verder waar ik mee bezig was.
Fijne dag!

[Noë]

Zou die verkoopster in haar eerste/tweede betrekking bij een makelaar werken?
Het zou me niks verbazen.

JS

[Noë]

Ik denk dat er verschil bestaat tussen de nederlandser die in frankrijk woont, en de nederlander die in frankrijk werkt.
Ik kom vaker eenzelfde zaken tegen als Peter, en ik lees vaker eenzelfde reacties als Krelis.
En inderdaad, moet ik me aanpassen als zoiets onbenulligs als een juffrouw die een patatje met mostert weigert te verkopen als patatje met mayo.
Eenzelfde zaak, en ik kan er talloze opnoemen.
Dit heeft niets met aanpassen aan het franseland te maken, maar aan de kortzichtigheid van vele mensen die te beroerd zijn iets verder te denken en te kijken als hun neus lang is.
Je komt het trouwens ovetral tegen, ook in de bricolage en industrie.
Ik wilde zo’n ophang doucheset met pomme, kleine douchekop, vier jets, en een mengkraan aan zo’n oerlelijk glimmend plastick bord.
Ik had namelijk alleen de mengkraan nodig, als de gatafstand goed was, de rest niet.
Dat kon niet, de kraan hoort bij het hele geval, dat zit gemonteerd meneer.
Ik zeg ‘ja, dat begrijp ik, maar als je nou even de doos voor me open maakt dan kijk ik of die gatafstand goed is en dan koop ik alles, beloofd, en als U een douchkop nodig hebt vind u deze in de priullenbak buiten om de hoek’, deelde ik met een grap mee.
Hij weigerde de doos te openen, de kraan zat vast, punt.
Als ik gevraagd had kunt u de doos openen om te zien of ik de kleur wel mooi vond was dat geen probleem.
Het was ook geen probleem toen ik drie dozen buiten opensneed, deze terug bracht met de boodschap ‘weer niet goed’.

Ik ben allang gestopt uit te leggen wat ik wil, ik eis gewoon wat ik wens.

Overigens Peter, als je van jouw naar Royan komt, en je neemt de rotonde op de N145 net voor Droux, daar staat een mobiele snack op ene parkeerplaats, al jaren eenzaam en alleen, geen klant te zien.
Ik stopte er onderlaatst op een bloedhete middag onderweg voor een ijsje, stopte de motor, strekte mijn rug, en in hoge spoed kwam er een dame naar me toelopen met een grote herdershond ‘het is hier priveparkeerplaats, opgesodemietert’ riep ze me toe zonder bonjour of wat dan ook.
Geen ijsje dus.

Cees.

[Noë]

Ik moet overigens wel het volgende opmerken wat me nog veel triester stemt.
Het is niet zozeer het meisje of jongen die harteloos nee zegt tegen een broodje alléén kaas, maar het lijkt het systeem te zijn van de toekomstige generatie opgelegd door de grote jongens.
Ik kocht voor de Chmabres d’Hôtes al jaren brood bij een grote bakkerij, goede kwaliteit, de gasten waren tevreden, en een ruime keus.
Maar, geen boule, terwijl ik bij een andere boulangerie 5 km de nadere kant op weer wel een boule kon kopen.
Ik vroeg de bakker me een boule te maken, de gasten (zeker de Nederlanders) vinden dit lekker.
Dat kon niet.
Dat ging zo een paar weken door totdat ik het « kan niet » beu was dus ik zeg tegen hem, deeg voor een baguette en deeg voor een boule is toch het zelfde.
Ja dat klopte.
Nou, als un dan in plaats van zon lange sliert een bol op de plank legt, dan is toch alles klaar ?
Nee.
Ik wond me er dusdanig over op dat ik besloot er nooit meer heen te gaan, wat een eigenwijs stuk vre….
De andere bakker legde me tevreden uit waarom :
Alles wordt in een fabriek gemaakt, en elke morgen komt er een vrachtwagen uit Parijs met een lading slappe deegfrumsels in de vorm van een lange sliert en dat worden baguettes, driehoekjes worden croissantjes, enz enz.
Het is geen boulangerie, het is een winkel waar een oven staat die de hele mikmak bakt en verkoopt.
Als er dus geen bal deeg bij zit kan de beste man (want hij is geen bakker) er dus geen boule van maken.
Voorgekouwde zaken, fantasieloos, en die wereld gaan we steeds meer in.
We worden geamuseerd door mobiele telefoontjes die een pokamon op je dek traceert, we chatten met onze vrienden op hetzelfde terras, en we verwijderen steeds meer van de wereld.
Dit alles gevoed door de grote industrie die er wel bij vaart.
Dat stemt me triest.

Cees.

(dit is overigens niet alleen in frankrijk)

[Noë]

Van mijn kant toch wel een paar positieve uitschieters, bij alle Brico’s (op 1 na) bij ons in de buurt (Fontenay le Comte) heb ik geen klagen. Het lijkt er op dat de klant weer koning wordt. Het is m.i. ook een zaak van: “hoe train ik mijn personeel”.
Het zelfde geldt voor een grote winkel in tuinbenodigdheden.
Wat me wel een beetje tegen valt is het regelen van korting. Vorig jaar heb ik een hek rond mijn terrein moeten plaatsen (+/- 100m.) en had voor de palen snelbeton nodig (zo’n 150 zakken a 35 kg). In de eerste instantie wilden ze me dezelfde prijs laten betalen die ze voor een enkele zak rekenen. Na enige uitleg van mijn kant ging er een EURO per zak af.
Nadat ik vorig jaar een 6-tons houtblokken klover had geleend van een buurman beviel me deze zo goed dit ik besloot om er zelf een aan te schaffen. Bij eerste gebruik zag ik dat het duwmechanisme wat schokkerig terug liep en dacht;’hij moet zeker ff inlopen’.
Begin dit jaar na een paar blokken kloven stond het apparaat krom en begon de kloofwig los te raken op de lasnaden. Uiteraard heb ik garantie geclaimed maar na enkele weken zei men dat de schade niet onder garantie zou valt. Hier was ik het niet mee eens en heb er bij de shop manager op gestaan mijn claim nog eens te heroverwegen met zijn superieuren. 3 weken later werd ik gebeld met de mededeling dat ik een nieuw exeplaar kon uitzoeken.
Kortom, mijn ervaringen met de service en dienstverening hier zijn niet echt slecht te noemen en ik zie nog wel enige punten die voor verbetering vatbaar zijn.

[Auteur]

Berichten