Dit onderwerp bevat 2 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 2 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Vandaag in de Midi Libre het bericht dat de Franse Senaat tegen het voorstel stemt om ‘familie als parlementair medewerker aan te stellen’. Op het eerste gezicht lijkt het erop dat de senatoren een geliefde truc niet kwijt willen.
Maar deze argumentatie snijdt wel hout: “Ce n’est pas le fait d’employer des membres de sa famille qui est blâmable, c’est de le faire de manière fictive”, a renchéri Maurice Antiste (PS).”De senatoren hebben wel gelijk als ze vragen om een reglementatie van het werk van parlementaiare medewerkers, hoewel mij dat heel moeiijk lijkt, maat dat neemt niet weg dat het verbieden van familie in die functie wel zuiverend kan werken. Fillon heeft gedemonstreerd hoever hoe ver je zonder die regel kunt afdwalen.
Bonjour,
Volgens mij snijdt die argumentatie helemáál geen hout, maar vormt die het zoveelste bewijs dat in de politieke wereld het sjoemelen, sjacheren, corrumperen, verduisteren, vóórtrekken, bedriegen, oplichten, omkopen en zwendelen het nieuwe normaal is geworden. Zó normaal dat men weigert om zelfs na meerdere beschamende onthullingen de hand in eigen boezem te steken en serieuze maatregelen te nemen om aan dergelijke wantoestanden een einde te maken. Terwijl het toch allemaal niet zo moeilijk is. Uit Wikipedia:
Nepotisme kan echter ongewenst worden wanneer dit (te) grote vormen gaat aannemen, met andere woorden: wanneer iemand de familie- of vriendschapsband zwaarder laat wegen dan de competentie-eisen van de benoeming of opdracht. Dit ziet men terug wanneer iemand benoemd wordt op een post of een benoeming of subsidie krijgt terwijl hij of zij duidelijk niet aan de eisen voldoet, naar verhouding erg jong of onervaren is, of wanneer deze benoeming ten koste gaat van (nog) beter gekwalificeerde kandidaten. Eventuele kritiek wordt genegeerd of leidt tot een felle reactie van de organisatie.
Zéker als het gaat om publieke functies betaald met belastinggeld zouden de personen die deze functies vervullen tot het uiterste behoren te gaan om maar elke schijn van oneerlijkheid te vermijden. In plaats daarvan weet men niet beter te doen dan uit de hoogte te debiteren dat het engageren van familieleden op overheidskosten helemaal geen probleem is. Waar zijn de tijden van een De Gaulle die een aparte elektriciteitsmeter voor privégebruik in het Elysée liet installeren om maar elke schijn van onterechte verrijking te vermijden?
Wat mij betreft is het geen wonder dat steeds meer mensen helemaal klaar zijn met politiek en politici, hetgeen ook tot uitdrukking kwam in de historisch lage opkomstpercentages bij de laatste verkiezingen.
Salutations, Jos
Helaas zullen de vele veranderingen en moderniseringen die Macron en Philippe willen doorvoeren in de Senaat gaan sneuvelen uit puur machtspolitieke overwegingen. Ze kunnen er natuurlijk allerlei fraaie redeneringen aan ten grondslag leggen, maar daar prikt iedereen natuurlijk meteen doorheen. Ik vrees dat artikel 49.3 van de grondwet nog regelmatig van stal moet worden gehaald om nieuwe wetgeving door te voeren, zelfs na de (getrapte) senaatsverkiezingen van september. Want of En Marche al voldoende is doorgedrongen in de lokale overheden waag ik te betwijfelen.
Iedere schijn van nepotisme moet uiteraard worden voorkomen en de enige manier is om familie niet toe te laten in je politieke omgeving (noch de familieleden van partijgenoten!). Dan blijven er nog genoeg mogelijkheden over voor vriendjespolitiek, maar daar hebben we dan weer journalisten voor… Verstandige politici begrijpen dat zelf wel, maar hoeveel verstandige politici zijn er?
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
