Dit onderwerp bevat 28 reacties, 8 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 1 maand geleden door 
-
Berichten
-
Er wordt woest om zich heen geslagen door de partijen en vooral Le Pen en Mélenchon, maar het ziet er naar uit de de ommekeer niet meer is te stuiten.
Macron heeft een zeer ruime meerderheid al binnen van de Fransen die in het buitenland wonen, en volgens de peilingen zou 400 zetels niet onmogelijk zijn in het parlement.
Dat betekend dat Macron kan doorgaan met zijn strategie van hervormen.
Engeland heeft May aan de kant gezet, en men snakt al openlijk naar een leider zoals Macron, dynamiek, jong.
Ik ben er van overtuigd dat we een mooie tijd ingaan.Cees.
Dat besef is nog niet bij May doorgedrongen, die gaat gewoon als een autist verder. Voor wat betreft Frankrijk: ik hoop het, maar de vakbonden zullen dwars gaan liggen en de bevolking wil alleen verandering bij de ander en niet bij zichzelf. Zodra Macron echt gaat hervormen gaat het land plat.
Ik ben bang dat aartspessimist Jako deze keer gelijk heeft. Ik heb me al langer afgevraagd hoe Macron omgaat met de franse traditie om bij iedere verandering de hele boel plat te gooien. Die stomme Loi de Travail, die in omringende landen geruisloos is aanvaard, is onder Hollande volledig verwaterd met een tangverlossing door het parlement gekomen. En nog voor de législatives dreigen de vakbonden al de parlementaire democratie een hak te zetten met de straatdemocratie.
Hopelijk heeft Macron goed nagedacht over hoe hij met deze traditie om moet gaan. Maar bestaat er überhaupt een methode om er mee om te gaan?
Mag ik in de hectiek van alledag, de over elkaar heen buitelende ontwikkelingen en opinies, de schrijvers en lezers in deze rubriek een moment van rust aanbieden? Met kennis van zaken, maar vooral met begrip heeft een Belgische journaliste een boek geschreven (“Ontredderde Republiek“) over hoe het allemaal zo gekomen is. Op de achterflap staat dit te lezen. De “timeline” loopt door tot het begin van de afgelopen presidentsverkiezingen, dus Macron verschijnt nog net niet in beeld. Tout comprendre ce n’est pas tout pardonner hoor ik iemand al mompelen. Klopt, maar het historische en culturele perspectief waarin Mia Doornaert haar zoektocht naar de Franse ziel plaatst geeft wel wat meer inzicht in de Gordiaanse knoop die de nieuwe president moet gaan zien te ontwarren. “Nieuwe dokter, oude kwalen” is de titel van haar slothoofdstuk. Wanneer dat de komende vijf jaar niet (enigszins) lukt, dan schuif ik ook op in de richting van Jako. Maar wanneer je de vrij desolate toestand van Frankrijk in 1958 beziet bij het aantreden van De Gaulle als president en hoe dat beeld in een paar jaar tijd volledig veranderde, dan is het nog te vroeg om te zeggen: mission impossible. Het is al eerder vertoond. En misschien moet je een beetje kunnen toveren.
In vergelijking met Frankrijk gaat het in Nederland extreem goed. In voetbaltermen zit NL in de top van de eredivisie en Frankrijk bij de 3e klasse amateurs, strijdend om degradatie.
Economisch bezien is verschil tussen Frankrijk en Griekenland is lang niet zo groot als de meeste mensen denken.
De geschiedsvervalsing van Hollande dat Frankrijk er na zijn termijn ‘veel beter voor staat’ is pertinente onzin sinds de Franse rekenkamer zijn enige succes: de afbouw van het begrotingstekort tot falsificatie heeft verklaard.
Het inboeken van éénmalige inkomsten, naar achteren schuiven van uitgaven en naar voren schuiven van inkomsten door Hollande geeft slechts op papier een verbetering van het begrotingstekort. Macron is opgezadeld met de gevolgen.
Onder Hollande is de staatsschuld gestegen tot boven de 100% BBP, begrotingstekort blijft boven 4% BBP, de werkloosheid is gestegen, het land werd slachtoffer van terrorisme en reeds twee jaar is de noodtoestand van kracht.
Dat vindt Hollande het geweldige succes van zijn regering. Je zou hem er voor in de gevangenis moeten stoppen.
Volgens mij gaat in in Nederland inderdaad best wel goed Jan Laeremans.
Ze komen personeel te kort, de crisis is verleden tijd, en de koopkracht gaat weer lekker omhoog.
Alleen jammer dat er zoveel azijnpissers zijn die alles aangrijpen om hun ongenoegen te laten botvieren aangevoerd door extreme politicie.Ik ga het boek lezen Rob, maar ik kan je al vast verklappen dat de schrijfster alles behalve socialist is, dus natuurlijk is alles wat door links bereikt (of niet bereikt) is uitgelicht.
Jako, Het terrorisme mag je niet in de schoenen schuiven van Hollande.
Het was toch gekomen, als het niet linbksom was dan rechtsom.
Iemand die gelooft dat Macron het op kan lossen droomt maar lekker verder.
Israel kreunt al bijna 70 jaar onder terrorisme, en het einde is nog lang niet in zicht.Dat de Fransen de straat op gaan is zeker, aangevoerd door de vakbonden zullen ze alles oin het werk stellen om de regering van hun voorgenomen plannen af te dwingen.
De vraag is of Macron ballen heeft of niet.
Ik heb al jaren gezegd : we hebben een president nodig zoals Thatcher.Cees.
Een aantal leden van zijn cabinet spreken vloeiend Duits. Need I say more ?
En wat is het probleem ?
Cees.
Hollande was wel verantwoordelijk voor de aanpak van terrorisme. Ondanks de al jaren aanhoudende dreiging leek Frankrijk onvoorbereid op een aanslag. Zie bijvoorbeeld het ontbreken van specifieke terreur coördinatie tussen de veiligheidsdiensten en het gegeven dat legereenheden weliswaar snel ter plekke waren in Bataclan, maar geen autorisatie hadden om hun wapens te mogen gebruiken. Het nut van de door Hollande uitgeroepen noodtoestand is ook zeer omstreden, de politie heeft weliswaar veel invallen gedaan waar ze dankzij de noodtoestand geen vergunning voor nodig hebben, maar het heeft niets opgeleverd. Hollande heeft hiermee slechts gezorgd voor uitholling van de democratie en overbelasting van de politie.
Macron heeft in ieder geval de coördinatie reeds aangepakt, nu nog de noodtoestand afschaffen.
http://elections.interieur.gouv.fr/legislatives-2017/ De uitlag per departement.
janv
@Jean Laeremans: Wat is de relevantie van een oud artikel uit 2013?
In tegenstelling tot Frankrijk heeft Nederland flink hervormd. Van die oude problemen is in Nederland vrijwel niks meer aanwezig, in Frankrijk zijn ze juist erger geworden.
Voor wie vanochtend de Nederlandse dagbladen nog niet gelezen mocht hebben, Mia Doornaert heeft in een opinieblog kort en krachtig gereageerd op de overwinning van Macron. In feite een aanvulling op het nog ontbrekende in haar eerder dit jaar verschenen boek, de actualiteit van het laatste half jaar.
Opnieuw een fraaie analyse door Parijs-correspondent Stefan de Vries van de politieke situatie na de eerste ronde van de législatives. Verlucht met diverse illustraties en links. Eén alinea eruit:
Voor de Parti Socialiste en de conservatieve Les Républicains betekent het resultaat van zondag niet alleen een politieke schipbreuk, maar ook een financiële ramp. Politieke partijen ontvangen subsidie op basis van hun resultaten en per afgevaardigde. Het resultaat van afgelopen zondag betekent miljoenen euro’s verlies voor de gevestigde partijen. De Socialisten moeten mogelijk hun hoofdkantoor, in het chique 7e arrondissement in Parijs, verkopen.
Veel politici die dachten dat ze hun leven lang op het pluche konden blijven zitten waren zondagavond verbitterd. Henri Guaino maakte het het bontst. De voormalige speechschrijver van Sarkozy moest “kotsen” van de “egoïstische bobo-kiezers”. Van excuses wilde hij vandaag niets weten: “Ik heb niemand beledigd, ik heb de waarheid gezegd.”Af en toe op populaire radiozenders hoor je toch de mensen (meestal jongeren) die dan wel blij zijn met de nieuwe Président, maar wel zeiden dat ze direct de straat op gaan als hij iets gaat veranderen wat niet klopt.
T’ja, dan zal bij de hervorming van de arbeidswet zeker het land plat gaan.
Daar zullen zeker de oude rakkers die nu op moeten krassen wel wat olie op het vuur gaan gooien.
We gaan een mooie tijd tegemoet 🙂Cees.
Ik wekte in 1964 in Parijs als Guide bij de Franse spoorwegen.
De tijd van Cohen Bendit. In tegenstelling tot wat men denkt, was het weliswaar een hete zomer, maar allerminst vreugdevol.
Zo is het worden afgemept van een teras door de oproerpolitie allerminst leuk en er wordt een hoop bier verspilt. Wat, zeg nou zelf, droevig is.Voor internettend en digitaliserend Frankrijk is er hoop: eindelijk geen beroepspoliticus die er zich mee gaat bemoeien na eerst een cursus te hebben gevolgd (wat is het verschil tussen minitel / een fax / een sms / een e-mail / wipen doe je zo) maar iemand die gewoon gewerkt heeft. Met verstand van zaken. Een long-read in The Guardian van gisteren. En al lezend krijg je meteen inzicht in de totale aardverschuiving die er gaat plaatsvinden in de Assemblée voor wat de maatschappelijke achtergrond betreft van de weldra nieuw gekozenen. Het woord volksvertegenwoordiger schiet me nu te binnen en tegelijkertijd het woord nomenklatura. Waarvan de Franse equivalenten weldra bij een nieuw ancien regime gerekend kunnen gaan worden. Deze keer inclusief hun hoofd en met behoud van uitkering.
Bonsoir,
De politieke weersomstandigheden in Frankrijk zijn het best te omschrijven als stilte voor de storm. Natuurlijk wint de heer Macron met indrukwekkende percentages, maar dat zegt niet zoveel over zijn draagvlak als men niet tegelijkertijd kijkt naar de opkomstpercentages. Als men dat wel doet ziet men dat die historisch laag zijn. Hetgeen maar wil zeggen dat er onrustbarend veel Fransen niet voor Macron hebben gekozen. Die zullen zich echter in de beste Franse traditie wél gaan roeren als ze menen dat er aan hun inkomsten, omstandigheden of zekerheden gaat worden gemorreld. En voila, daar is die storm!
Kortom, als de heer Macron op grote schaal knuppels in hoenderhokken gaat gooien, dan kan men er poison op innemen dat er oproer gaat ontstaan. Ik herinner mij meerdere gelegenheden waarbij heel Frankrijk werd verlamd door relatief kleine aantallen lieden die het oneens waren met betrekkelijk bescheiden veranderingen. Ik zeg slechts vrachtwagenblokkades en brandstofschaarste… Als ik die oorzaken en gevolgen extrapoleer naar de voornemens van de heer Macron en de mogelijke reacties daarop, dan zijn serieuze verstoringen van de openbare orde en het dagelijks leven allerminst uit te sluiten.
Naar mijn mening is het daarom verstandig om nu vast wat voorbereidingen te gaan treffen voor het moment dat de heer Macron serieus aan de slag gaat, dus na de komende tweede verkiezingsronde. Nee, niet op zijn Amerikaans gaan “preppen” in een ondergrondse bunker of een afgelegen blokhut, zó erg is het nu ook weer niet. Ik denk dan meer aan een rijtje jerrycans brandstof voor de auto en eventuele werktuigen, wat gevulde gasflessen voor het fornuis of dergelijke, voldoende voedsel voor de huisdieren, een goed gevulde vriezer en een voorraad wijn en bier naar behoefte.
Zorgen dat de auto zijn onderhoudsbeurt heeft gehad en uit voorzorg al gaan tanken als de tank pas halfleeg is zijn ook van die kleine voorzorgen die eigenlijk niets extra kosten maar u wel minder kwetsbaar maken voor onverwachte ontwikkelingen.
Als er niets gebeurt heeft u niets verloren. Better safe than sorry, toch?
Salutations, Jos
Het is nooit verkeerd om een paar jerrycans in te slaan, maar let wel op de houdbaarheid van de diesel als je dat doet.
Een volle vriezer kan ook geen kwaad, en eventuele belangrijke reizen inplannen zodat je niet straks met je autootje in een volledig volgepropte snelweg komt te staan.
Het meest hinderlijke voor mij aan dit soort stakingen zijn de vernielingen die erbij gepaard gaan.
De rode mutsen die verkondigden dat ze de ecotax niet konden betalen en door de media ruim beschreven op het bordje van het publiek werd geschoven, en niemand die de leugens doorhad.
Ik heb in die tijd eens een groep studenten een rekensom laten maken, ze moesten willekeurige transporteurs bellen om te vragen wat hun laadvermogen was, en er werden routes gepland.
De uitslag verbaasde de jongelui enorm, de ecotax op een fles wijn of een kilo aardappelen was zo ver beneden de een/tiende cent, dat ze zich beduusd op hun hoofd krabde en vroegen, waar hebben ze het over.
Overigens werd ook iedereen voorgelogen dat de vrachtwagenchauffeur die ecotax zou moeten betalen, terwijl niemand zich afvroeg of dat niet gewoon doorgerekend wordt naar de consument.
Macron moet zich vooral bezighouden met de mensen de waarheid te vertellen, en de leugens van de oppositie en vakbonden duidelijk zichtbaar te maken voor het publiek.
Een ding zit hem alvast mee : hij begint waarschijnlijk gelijk na het weekend met de plannen en iedereen weet het, in de vakantie staken de fransen niet, dan gaan we naar het strand:-)
Dat de opkomst laag was is niet omdat ze tegen Macron zijn, dan hadden ze wel anders gestemd, er was keuze genoeg.
Het was een eerste echt warme zondag van het jaar, en ik weet niet of U het doorzien had, maar we hebben prachtig zomers weer gehad maars steeds op vrijdag sloeg het om en zaten de mensen weer in een weekend wolken en buien.
Vandaar dat men dit weekend waarschijnlijk dacht, bekijk het maar met je verkiezingen, ik pak de zwembroek.
Dit weekend wordt dat waarschijnlijk nog erger, de meeste fransen geloven dat <macron het wel zonder hen kan.Cees.
Bonjour Cees,
Dat de opkomst laag was is niet omdat ze tegen Macron zijn, dan hadden ze wel anders gestemd, er was keuze genoeg.
Dat klopt en ik beweer ook nergens dat men thuis bleef omdat men tegen Macron was. Echter, men was ook niet voldoende gemotiveerd om de deur uit te gaan en vóór hem te stemmen.
Er is dus een enorme groep bankhangers die niet overeind te krijgen is om zich politiek te engageren en een stem uit te brengen. Partij kiezen is immers een theoretische exercitie die je niet direct raakt. Maar ik ben ervan overtuigd dat diezelfde groep plotsklaps in vuur en vlam staat als Macron het waagt iets te doen dat hen wél raakt. Iets, in welke vorm dan ook, dat hun omstandigheden ook maar in de kleinste mate bedreigt of zelfs slechts hindert. Uw eigen beschrijving van de overtrokken reacties op de ecotax is daarvan één van de vele voorbeelden. Zelf heb ik eergisteren urenlang in de departementshoofdstad vastgestaan, protesterende eendenfokkers waren boos omdat hun subsidies te laat werden uitbetaald. Ik bedoel maar.
Fransen zijn gewend aan stakingen en acties, om de meest onbenullige redenen. Macron heeft zeer ingrijpende plannen, dus allerminst onbenullige redenen voor grote groepen om in het geweer te komen. Niet in het minst aangevuurd en opgestookt door vakbonden en gevestigde politieke partijen die gemarginaliseerd dreigen te worden. Heel Frankrijk ligt vol kruitvaten en nu gaat Macron daartussen met brandende fakkels staan jongleren.
Ik denk dat er méér onrust gaat ontstaan dan velen zich nu realiseren. Vandaar mijn goedbedoelde waarschuwing.
Salutations, Jos
Bonjour Jean,
Een volle vriezer ? Heb je wel pech als EDF staakt
Mensen die bang zijn dat oproerkraaiers de elektriciteitsvoorziening zullen saboteren kunnen natuurlijk hun vriezer van tevoren leeg eten. Dat is óók een vorm van voorbereiding. 🙂
Persoonlijk zie ik een staking van EDF met stroomonderbrekingen niet als een realistisch scenario. Dat zijn daadwerkelijk levensbedreigende acties en die zullen door de overheid nimmer worden getolereerd. Als het zover komt praten we over een full-scale revolutie en komen de guillotines ook weer uit het vet.
Zoals ik al schreef, zó erg is het nu allemaal ook weer niet. Meer ongemak dan drama. Maar enige voorbereiding kan dat ongemak aanmerkelijk verkleinen.
Overigens heb ik zelf een aggregaat, niet omdat ik bang ben voor revolutie, maar vanwege de “kwaliteit” van het elektriciteitsnetwerk alhier. Die is van dien aard dat de lokale communes om alle diepvries te redden zelfs een aggregaat-toerbeurt-service hebben georganiseerd, die in werking treedt als de elektriciteit weer eens langdurig uitvalt.
Salutations, Jos
Ik heb geen zin om in vredestijd voortdurend in staat van oorlog te leven. Vriezen we dood dan vriezen we dood.
Onder de vorige president, die bepaald niet een doortastende naam had, werden de blokkades van oliedepots en benzinestations op een gegeven moment gebroken, toen er al veel economische schade was aangericht. Macron en Philippe zullen dat al in een eerder stadium doen, verwacht ik. En de vakbonden zullen zich wel hoeden voor ze zich aan electriciteitscentrales wagen, want daar heeft geen mens begrip voor vanwege de ernstige consequenties voor het dagelijkse leven, onder andere in ziekenhuizen. Maar ook van de stakers zelf en hun families met opgroeiende (klein)kinderen.
Geen staat van oorlog, maar de noodtoestand is echt nog steeds van kracht in Frankrijk. Ik heb de extra benzine die ik bij de staking begin juni vorig jaar had ingeslagen nét pas op. Ik wacht wel even met inslaan tot het begint te escaleren, dat die escalatie komt ben ik met Jos eens. De voorraad in de vriezer en vooral de geweckte voorraad is hier enorm, altijd eigenlijk. Het voordeel van wecken is dat het bewaren geen energie kost en toch jaren houdbaar is. Wij houden de komende belegering wel vol. 🙂
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
