Dit onderwerp bevat 15 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 5 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Een familielid heeft onlangs de franse nationaliteit aangenomen en vraagt mij nu allerlij zaken gerelateerd aan deze verandering (had er beter aan gedaan om dit te doen voordat je fransman wordt).
Dus lanceer ik hier de vraag aan jullie experts; ” Wat zijn de Pro’s en Con’s als Nederlander zijnde de Franse nationaliteit aan te nemen” ?
Blijf je als verdragsrechtige in dit ZIN, nu CAK system zitten als je AOW en Pensioen uit Nederland komt?
Pierro
Het familielid heeft zijn Nederlandschap “ingeleverd” , dus ook geen Nederlands passport meer.
Pierro
Van NL ziektekostenverzekeringen en rechten en dergelijke hebben anderen meer verstand dan ik.
Wat betreft opgebouwde AOW- en pensioenrechten : die verlies je niet door ’n andere nationaliteit. Artikel 1 van de Grondwet is daar duidelijk over.’n Goed begin !
Peter.Peter,
ook een heel goed 2017 met plezier en gezondheid
Dit natuurlijk ook voor alle Forumleden vanuit een zuid-west France.Tchin-tchin
Pierro
Nationaliteit heeft geen invloed op de verdragsgerechtigdheid. Het enige criterium is AOW/pensioen uit Nederland en niet basisverzekerd in Frankrijk (via arbeid of frans pensioen).
Voordelen van de franse nationaliteit: niet meer naar Parijs moeten voor een nieuw paspoort en kunnen deelnemen aan alle franse verkiezingen.
Meer voordelen ken ik niet. Nadelen ook niet, behalve dat wanneer je ooit wilt terugkeren naar Nederland je niet meer de nationaliteit van je eigen land bezit. Maar indien nodig kan je die als ex-Nederlander vrij gemakkelijk terugkrijgen.@ Bosbess,
Kan ik hieruit concluderen dat het familielid gwoon in het CAK system blijft en hier in France zijn carte vital blijft behouden en er belasting technisch niets veranderd?Dus eigenlijk geen dramatische “con’s” , blijft er een vraag over, “waarom er dan zo weinig Nederlanders (die hier toch blijven wonen) deze stap niet nemen?
Waarschijnlijk de angst van ALS je ooit terug naar Nederland moet denk ik……..Pierro
Pierro, inderdaad verandert er niets, noch qua ziektekostenverzekering noch qua belasting.
Wat het aanvragen van de franse nationaliteit betreft: heb je de lange lijst van bewijsstukken wel eens gezien die je allemaal moet aanleveren, vertaald door een beëdigd vertaler? Zie deze site. (Voor personen die getrouwd zijn met een Fransman/-vrouw is de procedure iets simpeler, zie hier.)
Je moet wel bijzonder gemotiveerd zijn en/of het moet wel enorm veel voordelen opleveren wil je aan de naturalisatieprocedure tot Fransman/-vrouw beginnen. Ik heb altijd grote bewondering voor mensen die de moed kunnen opbrengen. Ik zou het best willen, al was het alleen maar om mijn nieuwe paspoort dichtbij te kunnen aanvragen. Maar ik ga toch liever één keer in de 10 jaar naar Parijs dan me al die toestanden aan m’n hoofd te halen.
Die procedure valt wel mee, gewoon je huiswerk maken en doen wat er wordt verlangd. Over die voor~ en nadelen kunnen natuurlijk lange discussies worden gevoerd, maar de motivatie lijkt me uiteindelijk ’n zeer persoonlijke kwestie. ’n Motivatie die trouwens ook wordt getoetst.
Maar ik moet enig voorbehoud maken : toen ik hiermee bezig was, was ’t nog de rechtbank die hierover ging. Dat is sinds ’n jaar of vijf de prefectuur, de procedure zal nauwelijks veranderd zijn.
’n Anecdotetje tot slot : ten overstaan van de rechter nam de griffier alle aan te leveren stukken door. Ik had er natuurlijk voor gezorgd dat alles was vertaald, behalve m’n doctoraalbul want die was in ’t Latijn opgesteld. Roept die griffier uit “Wat is dit ?” Waarop ik zeg dat ’t m’n bul is, in ’t Latijn. Zegt de rechter grijnzend dat-ie dat wel kan lezen.
Maar goed, Pierro’s familielid heeft de keuze reeds gemaakt. Join the club 🙂
Peter.
Het grote voordeel wanneer je met een Fransman/-vrouw bent getrouwd is natuurlijk dat je ervoor kunt kiezen om daarnaast de NL nationaliteit te behouden. Bovendien lijkt het me plezierig om dezelfde nationaliteit te hebben als je partner, al is het alleen maar wanneer je samen reist.
Ik vergat als voordeel (?) nog te noemen dat een NLer die tot Fransman is genaturaliseerd niet alleen ambtenaar kan worden maar plaatselijk ook wethouder en burgemeester. Ook andere, hogere politieke functies staan voor hem open, tot Président de la République aan toe. Maar dat is meestal niet de bedoeling.
’t Lijkt me wel leuk om als motivatie op te geven: “Ik wil president(e) worden.”
Ik ben nagegaan wat voor een voordelen het kan hebben om die stap te nemen.
De enige die ik zie is idd de mogelijkheid te stemmen.
Aangezien ik totaal niet gecharmeerd ben van de franse politiek zie ik daar niet genoeg redenen voor.
Ik ben Europees burger, ben getrouwd met een fransman, en heb twee paspoorten dat is genoeg.
Dagje parijs voor een paspoort is goed te doen met als afsluiter een show van Miss Carpenter (Marianne James)Bonne année 2017 😉
Cees.
Ik wilde slechts voor de volle honderd procent staatsburger worden (’n Fransmens word je immers nooit), met alle rechten en plichten van dien. Vooral ingegeven door m’n dagelijks bestaan, dat eigenlijk geheel F is geworden.
Toen ik ontdekte dat ’t Nederlanderschap niet onmiddellijk verviel vanwege ’t getrouwd zijn met m’n herderinnetje, was deze – vooral emotionele – belemmering verdwenen.Andersom geredeneerd : had ik deze stap toen ook gezet wanneer ik ’t Nederlanderschap wel zou verliezen ? Neen, toen nog niet. Vandaag wèl.
Peter.
Bij ’t lezen van ’t nieuws uit Het Noorden schoot me nog ’n voordeeltje van ’t Fransschap door ’t hoofd : je hoeft tijdens Oud & Nieuw niet langer vuurwerk af te steken, en rond 14 juli wordt dat voor je gedaan.
Peter.
Inderdaad, hoewel nog steeds Néerlandaise denk ik ieder jaar op 31 december opgelucht aan de vele Nederlanders in Nederland die de halve dag in het voortijdige oorlogsgeknal zitten, waarna om 12 uur ’s nachts het oorverdovende vinger-,oog- en miljoenenverslindende geweld losbarst. Hier blijft alles donker en vredig.
Het franse overheidsvuurwerk hoeft van mij ook niet, want het kost kapitalen, is altijd hetzelfde en stamt uit een tijd waarin dit soort spektakels nog een van de weinige vermaken voor de mensheid vormde.Ik ben de laatste keer twaalf jaar geleden in nederland geweest voor oud-en-nieuw, en dit jaar vanwege de ongelukkige dagen van de feestdagen (geen vakantie) hebben we het weer gezellig bij de hollandse familie gevierd.
Alles heeft zijn charme, maar het meest erge van de jaarwisseling was altijd het slechte eten (snacks, oliebollen en appelflappen, weg gespoeld met veel drank)
Daar komt langzaam verandering in, steeds meer mensen kiezen voor de franse variant van een avond tafelen met vrienden en daarna vuurwerk, zo hebben wij dus ook deze dagen beleefd.
En vuurwerk, ach, als je er tegen bent is vuurwerk nooit leuk, maar ‘t is nou eenmaal een traditie, en dat moet je niet verbieden maar langzaam dood laten bloeden.
In het dorpje van mijn neef wordt nauwelijks nog oliebollen gebakken, wordt het vuur op straat om 24 uur aangestoken en staan er drie mensen omheen, en in tien minuten is de enkeling die nog vuurwerk opsteekt door zijn voorraad heen.
Wel waren de gelovigen al vanaf 9 uur bezig met een stuk of twaalf melkbussen carbid, maar ja, voor hen geen feest dit jaar, ‘t was immers zondag.
Frankrijk kent ook van die rare dagen, wat te denken van 1 mei in de charente maritime waar het een sport is spullen uit een tuin te jatten en die op de decheterie te gooien, en zo zijn er nog wel een paar te noemen.
Je moet niet vergeten dat de basis van dit soort tradities een veel dieper spoor hebben.
Nederlanders in het algemeen zijn in de week heel hard en serieus aan het werk, maar in het weekend barsten ze los in feestgeweld.
Fransen daarentegen kunnen er elke dag wel een pleziertje van maken.
Ieder land heeft zijn plusjes en minnetjes, om daar nu een paspoort voor in te leveren vindt ik erg ver gaan.Cees.
Het zou me niks kunnen schelen om m’n NL nationaliteit op te geven, maar het is me teveel gedoe. Als je maar een nationaliteit hebt. En die heb ik. Als ik m’n paspoort laat verlopen kan ik dat niet meer zo makkelijk aantonen, dus begeef ik me (in gezelschap van zoon en dochter) eens in de tien jaar naar Parijs. Waar we niks te zoeken hebben. En waar we ook niet naar shows willen. We zullen volgend jaar dus de allervroegste tgv vanuit Nîmes nemen, gewapend met ons dan nog geldige paspoort en pasfoto’s via een plaatselijke fotograaf (mbv. aanwijzingen op internet van de NL ambassade). Dan nemen we de laatste tgv ’s avonds weer terug. Scheelt drie overnachtingen.
Peter, mijn dochter is getrouwd met een Fransman. Zij heeft de franse nationaliteit en de NL nationaliteit behouden. Haar man is in Marokko geboren. Van haar man, van zijn ouders en van zijn grootouders moest ze de geboorteaktes opvragen. Ook moest ze haar originele geboorteakte opvragen in Amsterdam. Tot twee keer toe stuurden ze een uittreksel van haar geboorteakte. Toen ze na inschakeling van de gemeentelijke ombudsman eindelijk de originele geboorteakte ontving hadden de papieren van haar man en zijn (groot)ouders hun geldigheid verloren. Dus opnieuw moeten aanvragen. Zij was zeer gemotiveerd, maar mij interesseert het helemaal niet of ik nu Française of Néerlandaise ben. ’t Is maar een papiertje.
Oudjaar in Nederland. Eén (lekkere!) oliebol vind ik genoeg en één (lekkere!) appelflap ook. Maar ik mis ze totaal niet. En zoals gezegd vind ik het ontbreken van vuurwerk een verademing. Volgens Cees is het een traditie die dood moet bloeden. Ik kan je voorspellen dat ik allang dood en gecremeerd ben wanneer vuurwerk eindelijk zal zijn doodgebloed. En tot die tijd zullen in NL heel wat ogen en vingers zijn uitgestoken en afgeknald.
Je mag geen mes bij je dragen, je moet in de auto je gordel om, op je scootertje moet je een helm op enzovoort enzovoort. Maar eens per jaar mag iedere Jan Imbeciel zijn gevaarlijke oorlogstuig afsteken om het “nieuwe jaar te vieren”. Krankzinnig.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
