Dit onderwerp bevat 5 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 7 jaren, 9 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Sinds oktober 2014 ben ik penningmeester van de Internationale Club van Nederlandse Gepensioneerden. Die club heeft onder de paraplu van de Stichting Belangenbehartiging Nederlandse Gepensioneerden in het Buitenland tegen de Nederlandse overheid geprocedeerd over de effecten van de Zorgverzekeringswet, waaraan onder meer de woonlandfactor is te danken.
In de administratie zie ik dat rond 2006 er circa 1300 mensen voor ons edele doel gedoneerd hebben. Inmiddels is het contact met het merendeel verloren gegaan en wordt onze Nieuwsbrief nog maar aan circa 400 emailadressen verstuurd.
Graag zou ik het contact met die donateurs, die onze Nieuwsbrief niet ontvangen, willen herstellen.
Als u prijs stelt op de ontvangst van onze nieuwsbrief stuur dan een email naartheo PUNT barenbrug APESTAARTJE onlinehome PUNT de
Er staan ingrijpende dingen te gebeuren: Nederland is voornemens om belasting te gaan heffen over particuliere en bedrijfspensioenen uit Nederland voor niet-ingezetenen, over uw Nederlandse pensioen dus. ICNG gaat zich teweer stellen tegen dit snode voornemen.
Wij vinden dat Nederlanders buiten Nederland hun financiële planning hebben afgestemd op de huidige situatie en alleen handhaving van de status quo voor alle bestaande gevallen doet recht aan die eerder gemaakte keuzes. Nederland mag niet onder het spel de regels veranderen.
@henribik
“waaraan onder meer de woonlandfactor is te danken”.
Te danken of the wijten ?
De wlf deugt immers niet. Zij is gebaseerd op de gemiddelde zorgkosten terwijl zij gebaseerd had moeten zijn op de gemiddelde zorgkosten van de doelgroep – personen die een staatspensioen ontvangen. Daardoor werkt deze wlf zeer ongunstig uit voor alle verdragsgerechtigden.
De ICNG (samen met SBNGB als Europese federatie) heeft gestreden (via de rechter) voor een dergelijke woonlandfactor, die dus op de doelgroep van gepensioneerden afgestemd was. Die stond zelfs eind april 2006 al in de Staatscourant (een ambtelijke vergissing volgens het kabinet). De rechter stelde belanghebbenden niet, en de Nederlandse autoriteiten wel, in het gelijk. Argument was: wat gepensioneerden willen is ook mooi, maar de wetgever heeft de beleidsvrijheid de woonlandfactor te definieren zoals deze deed. Er hangt overigens nog steeds de dreiging in de lucht van structurele verhoging van de woonlandfactor in verband met in 2010 ingevoerd recht op pensioenlandzorg in Nederland. Alleen dat al is ene reden de ICNG te steunen, naast andere onderwerpen zoals de genoemde kans op bronheffing over pensioenen, het niet goed kunnen afsluiten van reisverzekeringen buiten Europa door verdragsgerechtigden, etc.
@voogdj.
“Er hangt overigens nog steeds de dreiging in de lucht van structurele verhoging van de woonlandfactor in verband met in 2010 ingevoerd recht op pensioenlandzorg in Nederland. Alleen dat al is ene reden de ICNG te steunen, naast andere onderwerpen zoals de genoemde kans op bronheffing over pensioenen, het niet goed kunnen afsluiten van reisverzekeringen buiten Europa door verdragsgerechtigden, etc.”
Dat moet een ieder zelf weten en kwaad kan het niet. Maar op de keper beschouwd is er bij alle door ICNG gesponsorde activiteiten heel erg weinig uit gekomen.
En als mijn informatie juist is doet U als ” free-lance adviseur ” wel eens wat betaald werk voor de ICNG. Dat mag natuurlijk best maar daarbij is natuurlijk Uw oordeel over het nut van de ICNG activiteiten wel wat gekleurd. U ziet dat – begrijpelijkerwijze – door een rosa bril.
Feit is om even terug te komen op het relaas van Henri Bik – die zich namens ICNG op de borst klopt over de woonlandfactor – dat deze woonlandfactor helemaal niet de wlf is die in het belang zou zijn van verdragsgerechtigde Nederlandse gepensioneerden.
Het is de wlf formule die uit de koker van het CVZ en van VWS is gekomen zoals U zelf ook in Uw bericht aangeeft. Of zoals U het noemde – de wetgever heeft de beleidsvrijheid de wlf te definieren zoals deze dat inderdaad gedaan heeft.Mijns inziens kunnen dus betrokkenen beter hun hand op de knip, en hun geld in de zak houden, zich in de materie verdiepen en hun eigen boontjes doppen. Daarmee hebben zij waarschijnlijk meer kansen om te scoren dan het ICNG te steunen omdat daar – zoals reeds aangegeven – eigenlijk niets uit is gekomen. Het ICNG/SBNGB “proces van de eeuw” over de ZVW is op niets uitgelopen. Het heeft wel een half miljoen gekost aan advocatenkosten terwijl het geheel toch helaas allemaal “gebakken lucht” is gebleken te zijn.
Men kan natuurlijk ook uitgaan van het principe : Baat het niet dan schaadt het niet. En dan is 100 euro per jaar niet veel. Advocaten en free-lance adviseurs moeten ook leven niet waar ?
De woonlandfactor is in 2006 ingevoerd nadat enkele proefprocessen , waarin ICNG participeerde, gevoerd zijn tegen verzekeraars en de Nederlandse Staat. In het proces tegen de staat, dat gedeeltelijk gewonnen werd, werd vastgesteld dat de toen geldende bijdrage die aan CvZ moest worden betaald onredelijk en onbillijk was gegeven de lagere ziekterechten die er in andere landen zijn t.o.v. de ZVW/AWBZ-verzekerden in Nederland. Men moest toen als verdragserechtigde namelijk hetzelfde betalen als in Nederland, in welk woonland dan ook, afgezien van een korting van 25% op de AWBZcomponent in de bijdrage. Ik heb indertijd berekend dat de invoering van de woonlandfactor jaarlijks een verlaging van ongeveer 60 miljoen Euro voor de gepensioneerde verdragsgerechtigden opleverde (iets wat men kan verifieren op basis van gegevens in de verzekerdenmonitoren). Hans Berg heeft jarenlang rekenmodellen gemaakt waarin ook de “winst”als gevolg van het invoeren van de woonlandfactor berekend kon worden door elke individuele verdragsgerechtigde. Toegegeven: de verdragsgerechtigden in de zuidelijke landen en in bilaterale verdragslanden profiteerden daar nog veel meer van dan degenen die in Frankrijk woonden.
Het is dus onjuist om te stellen dat de ICNG nooit enig succes behaald zou hebben. Zelfs al is de eis tot verdere verlaging van de woonlandfactor indertijd niet gehonoreerd.
Het tweede succes was de toekenning met terugwerkende kracht van de MKOB aan AOWgerechtigden wonend buiten Nederland , vanaf juni 2011, wat naar mededeling van SZW 100 miljoen Euro per jaar kostte, dus in totaal voor ruim 3,5 jaar ongeveer 350 miljoen Euro (van juni 2011 t/m december 2013 dat de MKOB en de tijdelijke AOW-tegemoetkoming nu bestaat). Zo gezien, in financiele zin dus, mogen (oudere) verdragsgerechtigden, ook in Frankrijk blij zijn met de acties van de belangenverenigingen waaronder ICNG. Nog afgezien van de invloed die men op andere punten heeft gehad. Dergelijke resultaten in het verleden zijn geen garantie voor de toekomst, maar ik ben ervan overtuigd dat de perceptie van emigranten (ook van de gepensioneerden onder hen) door de Nederlandse politiek bepaald niet gunstig was en is, en dat dus enig tegenwicht in de vorm van een belangenvereniging daarom zeer nuttig en nodig is.
Dat ik daar af en toe bescheiden assistentie aan ICNG in verleen (ook wat de kosten daarvan betreft) kan de iCNG niet euvel geduid worden, tenzij daar (betere) inhoudelijke argumenten voor aangevoerd zouden worden.Een groot aantal onderwerpen, meest van uitvoeringstechtnische aard op het gebied van zorgverzekering, is in in September in een overleg tussen belangengroepen, waaronder ICNG, en ZIN en CAK aan de orde geweest. Zie het verslag op http://www.vngsint.com, thuispagina
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
